ပုဂံမင္း ဟာ ခ်ိဳးတိုက္၊ ၾကက္တိုက္ က လြဲၿပီး ဘာမွ စိတ္မဝင္စားတဲ့ဘုရင္။
သူ႔လက္ထက္မွာ ၿမိဳ႕ဝန္ဘိုင္ဆပ္တို႔ အုပ္စုက ျပည္သူကို ညႇင္းပန္းခဲ့ၾကတာေပါ့။
သူ႔ကို ျဖဳတ္ခ်ၿပီး ျပည္သူ႔အခ်စ္ေတာ္ မင္းတုန္းမင္း ဘုရင္ျဖစ္လာတယ္။
မင္းတုန္းမင္း ဘုရင္ျဖစ္ေတာ့ မႏၱေလးမွာ နန္းသစ္တည္တယ္။
နန္းေတာ္ႀကီးကို လက္သမားေတြ နဲ႔ ေဆာက္လုပ္ေနၾကတုန္း မင္းတုန္းဘုရင္ နဲ႔ စၾကၤာေဒဝီ မိဖုရားေခါင္ႀကီး တို႔ က ထံုးစံအတိုင္း ၾကည့္႐ႈစစ္ေဆး လိုအပ္တာမ်ား မွာၾကားေပါ့။
အဲ့ဒီအခ်ိန္ နန္းေတာ္ၾကမ္းခင္းက ပ်ဥ္ျပားႀကီးေပၚမွာ လုပ္အားခေတြ မရလို႔ ဘုရင္ ကို ဆဲ တဲ့ စာကို လက္သမားတစ္ေယာက္က ေရးထားတာ သြားေတြ႔တယ္။
“ေပးရင္ ေပးေရာ့..မေပး ေျပးေရာ __ီး” တဲ့။
ဆိုလိုတာက ေပးရင္ ေပး၊ မေပးရင္ ဆက္မလုပ္ပဲ ထြက္ေျပးေတာ့မယ္..ဆိုၿပီး ေနာက္က မင္းတုန္းမင္းႀကီးကိုတဲ့တဲ့ဆဲေရးတိုင္းထြာထားတာ။
ဒါကို ႐ွင္ဘုရင္ျမင္ေတာ့ သူ႔ကို ဆဲရမလားဆိုၿပီး စိတ္တို၊စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေရာ။
ေဘးကပါလာတဲ့ နန္းကံေကြၽးဝန္ လို႔ေခၚတဲ့ အလုပ္သမားေရးရာမူးမတ္တို႔၊ တျခားတည္ေဆာက္ေရးမူးမတ္ေတြကလည္း ဟာ ဒီေကာင္ဘာေကာင္လဲ..ဘယ္သူလဲ..ဘုရင္ကို ဘာညာ ဆိုၿပီး ဝိုင္းပင့္ေျမႇာက္ေပးတာေပါ့။
အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ပညာရွိမိဖုရားေခါင္ႀကီးက ႐ွင္ဘုရင္ ကို ေခြၽးသိပ္ရတယ္။
သူတကယ္အခက္အခဲ႐ွိလို႔ မတတ္သာလို႔ ေသေဘးကို မေၾကာက္ ေရးရတာ ျဖစ္မွာပါေပါ့။
ကဲ..ငယ္ကြၽန္တစ္ေယာက္ေရးစရာတခုခုယူၿပီး အဲ့ဒီစာေဘးမွာ ဒီ့ႏွယ့္ေရးစမ္းဟဲ့ ဆိုၿပီး မိဖုရားေခါင္ႀကီး က ရြတ္ျပတယ္။
“မနက္ျဖန္ရမည္..__ီးပဲ ” တဲ့။
အဲ့ဒီလိုတိုင္းထြာၿပီး ျပန္ဆဲလိုက္ရမွ ဘုရင္လည္း စိတ္ေတာ္ေက်နပ္သြားၿပီး အမႈထမ္းေတြကို ေခၚစစ္ေတာ့ အဆင့္ဆင့္ခိုးထားၾကၿပီး လက္ေတြ႕လုပ္ရတဲ့လက္သမားေတြ ခမ်ာ တကယ္ လုပ္အားခ မရၾက႐ွာဘဲစားဝတ္ေနေရးလံုးဝအဆင္မ
ေျပျဖစ္ေနတာကိုသိရပါေတာ့တယ္။
အဲ့ဒါနဲ႔ တာဝန္႐ွိသူေတြကို အေရးယူၿပီး လက္သမားေတြကို ေနာက္တစ္ေန႔မွာ လုပ္အားခေတြ အကုန္႐ွင္းေပးလိုက္သတဲ့။
ဆိုလိုခ်င္တာက…ပုဂံမင္း..မေကာင္းလို႔..ေကာင္းတဲ့ မင္းတုန္းမင္းႀကီး တက္လာလည္း ကိုယ္မေက်နပ္တာ၊ မႀကိဳက္တာ ႐ွိရင္ ေျပာရမွာပါပဲ။
ဟိုလက္သမား..ပ်ဥ္ခ်ပ္ေပၚ ေရးသလို ေရးလို႔ ရတဲ့ ေနရာက ေရးေနရမွာပဲ..။
မင္းတုန္းမင္းႀကီးပဲဟယ္..သူ႔ ချမာ သူပုန္သူကန္ဘဝ ဆင္းဆင္းရဲရဲကေန ဘုရင္ခုမွ ျဖစ္တာ..မရတဲ့ လက္သမားခေလး ေတာင္းမေနေတာ့ပါဘူးဆို.သြားၿပီပဲ။
လက္သမားကလည္း ေျသာ္..ဌာနတြင္း ျခစားမႈေတြ ႐ွိေနလို႔လား၊ အဆင့္ဆင့္ေခါင္းပံုျဖတ္ေနတာလား ဘာေတြ ညာေတြ ေတြးေနမွာ မဟုတ္ဘူး…သူ႔ လုပ္ခမရရင္ သူ႔ကိုခိုင္းတဲ့ အစိုးရမင္း ႐ွင္ဘုရင္ ကို တန္းဆဲမွာပဲ။
ဒီလက္သမားဒီလို ေရးလို႔လည္း ဘုရင္က သူ႔ေအာက္ကငယ္သားေတြ မေကာင္းတာ သိသြားရတာ။
ဒါေတာင္ ပညာဥာဏ္ျပည့္စံုတဲ့ မိဖုရားေခါင္ႀကီး ပါေနလို႔။
ေအာက္ကမင္းအလိုလိုက္၊မင္းအေျမႇာင္ေတြ ၊ဝိုင္းတြန္းသလိုသာလုပ္ရင္ ေရးတဲ့လက္သမားလည္း ဇက္ျပဳတ္၊ ဘုရင္လည္း ျပည္သူေတြမုန္းတဲ့ဒဏ္ခံရမွာပဲ။
ဒါေၾကာင့္ သာမန္ျပည္သူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔..ကိုယ္မ႐ွင္းလင္းတာ..ကို.ကိုယ္မႀကိဳက္တာ႐ွိရင္..မႀကိဳက္တဲ့ အေၾကာင္း..ပ်ဥ္ခ်ပ္ႀကီးေပၚကေန သပိတ္ေလာက္ႀကီးေတြ ေရးခြင့္ရွိေၾကာင္းမင္းတုန္းမင္းလက္ထက္သတင္းစာဥပေဒကိုေဖၚျပရင္း
နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ရပါတယ္။
မင္းတုန္းမင္း လက္ထက္ သတင္းစာ ဥပေဒ
________________________________
“ငါမေကာင္းလွ်င္ ငါ့အေၾကာင္းကိုေရး။
ငါ့မိဖုရားမေကာင္းလွ်င္ ငါ့မိဖုရားအေၾကာင္းကိုေရး။
လႊတ္မေကာင္းလွ်င္ လႊတ္အေၾကာင္းကိုေရး။
မင္းတို႔သတင္းစာသမားေတြမွာ အျပစ္မရွိေစရ။
ငါ့နန္းေတာ္တြင္းသို႔ သတင္းစာသမားမ်ား လြပ္လပ္စြာ၀င္ထြက္ေစ။
မည္သူမွ် အတားအဆီးမရွိေစရ။ ”
မင္းတုန္းမင္း
မင္းတုန္းမင္းလက္ထက္ ရတနာပုံ ေနျပည္ေတာ္ သတင္းစာထုတ္ေ၀ေရးအတြက္ ကင္း၀န္မင္းႀကီး ဦးေဆာင္ႀကိဳးပမ္းရာတြင္ ေရွးဦးစြာ သတင္းစာတိုက္ တည္ေထာင္ရန္ ဥပေဒကို ေရးဆြဲၿပီး မင္းတုန္းမင္းႀကီးထံ တင္ျပၾကသည္။
မင္းတုန္းမင္းႀကီးက ထိုဥပေဒကို ၁၂၃၅ ခု ၀ါေခါင္ လျပည့္ေက်ာ္ ၇ ရက္ေန႔တြင္ အတည္ျပဳေပးသည္။
မင္းတုန္းမင္း လက္ထက္ ရတနာပုံ ေနျပည္ေတာ္ သတင္းစာ
အဆိုပါ ဥပေဒကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ သတင္းစာ၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ မည္မွ် ေခတ္မီသည္ကုိ သိႏုိင္သည္။ သတင္းစာတိုက္ တည္ေထာင္ရန္ ဥပေဒကို မည္သူေတြ ပါ၀င္ေရးဆြဲၾကသည္ကိုလည္း သိရသည္။ ဥပေဒမွာ ေအာက္ပါအတိုင္း ျဖစ္သည္။
၁-အခ်က္။ ။ မႏၲေလး ရတနာပုံ ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးက။ ႐ုိက္ထုတ္သည့္ သတင္းစာ ဟူေသာ ေခါင္းတံဆိပ္ႏွင့္။ အျပည္ျပည္ေထာင္ သိုးေဆာင္း ႏုိင္ငံမ်ားသို႔။ ျဖန္႔ျဖဴး ေပးကမ္းရလွ်င္။ ေရာင္းေရး ၀ယ္မႈ။ ပညာ။ အႀကံအစည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္မွာ။ အရာခပ္သိမ္း တိုးတက္ရန္ ရွိေၾကာင္း။ ေက်ာ္ေစာ ျပန္႔ႏွံ႔၍။ ႏုိင္ငံျခားအစိုးရမ်ားႏွင့္။ ကုန္သည္။ အလုပ္သည္။ ပညာသည္တို႔ႏွင့္။ အတိုင္းထက္ အလြန္။ ဆက္ဆံ မီွခို။ အမ်ားလာေရာက္။ ပြင့္လင္း စည္ပင္။ တိုးတက္ရန္ အက်ိဳး။
၂-အခ်က္။ ။ ႏုိင္ငံေတာ္သို႔ မွီခိုလာေရာက္သည့္ ကုန္သည္တို႔။ ေရာင္းလိုေသာ ကုန္စည္။ ၀ယ္လိုေသာ ကုန္စည္မ်ားကုိ။ ေၾကာ္ျငာ စာ ထည့္႐ိုက္။ အမ်ားၾကားသိရ၍။ ႏုိင္ငံျခား ကုန္သည္မ်ားႏွင့္။ ႏုိင္ငံေတာ္ရွိ ကုန္သည္တို႔။ အေရာင္း အ၀ယ္ ႀကီးက်ယ္။ အင္အား တိုးတက္ရန္ အက်ိဳး။
၃-အခ်က္။ ။ ဥေရာပတိုက္။ အိႏၵိယႏုိင္ငံ။ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံ။ ယိုးဒယားႏုိင္ငံ စသည္မ်ားက။ အရပ္ရပ္ အေၾကာင္းအရာကို။ ၾကားသိရ သျဖင့္။ ႏုိင္ငံေတာ္သားတို႔။ အလုပ္အကိုင္။ အကူးအသန္း။ အႀကံအစည္ တိုးတက္ရန္ အက်ိဳး။
၄-အခ်က္။ ။ ဥေရာပတိုက္။ အိႏၵိယႏိုင္ငံ။ ရန္ကုန္ စသည္မ်ားက။ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ကို ထိခိုက္၍ မေကာင္းသတင္း ႐ုိက္ထုတ္ခဲ႔လွ်င္။ ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ သတင္းစာတိုက္က။ ျပန္လွန္ေခ်ဆို။ ႏိုင္ငံတကာ ၾကားသိေက်လည္။ ယံုၾကည္ရန္အက်ဳိး။
၅-အခ်က္။ ။ ဘုန္းေတာ္ဂုဏ္ေတာ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ၾကက္သေရကို။ ႏိုင္ငံတကာ မျပတ္ၾကားသိ ေၾကညာေအာင္။ အလိုရွိသမွ် ထည့္႐ုိက္ ေၾကာ္ျငာ၍။ ဘုန္းေတာ္ဂုဏ္ေတာ္။ ၾကက္သေရေတာ္။ အတိုင္းထက္အလြန္ ေက်ာ္ေစာပ်ံ႕ႏွံ႔ရန္ အက်ဳိး။
၆-အခ်က္။ ။ ျပည္သူတို႔အႀကံအစည္။ အဆိုးအကာင္း။ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို။ အစိုးရလူႀကီးတို႔။ မျပတ္ၾကားသိ။ ထိုင္းထြာဆင္ျခင္ ျပဳျပင္ရ၍။ ႏိုင္ငံေတာ္အေျခခုိင္ၿပီး။ ႀကီးက်ယ္တိုးတက္ရန္ အက်ဳိး။
၇-အခ်က္။ ။ သိုးေဆာင္းႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္။ ဆက္ဆံဥပေဒပါ။ အစိုးရအေၾကာင္း ကုမၸဏီအသင္းတို႔ အေၾကာင္း။ ေၾကာ္ျငာရန္ရွိသည္ မ်ားကို။ ၎သတင္းစာတြင္။ ထည့္႐ုိက္ေၾကာ္ျငာေစ၍။ ႏိုင္ငံျခားလူတို႔။ ႏွစ္သက္ၾကည္လင္။ အေရာင္းအ၀ယ္။ ႀကီးက်ယ္စည္ကား။ တိုးတက္ရန္ အက်ဳိး။
၈-အခ်က္။ ။ ျပည္သူတို႔တြင္။ မေတာ္ျပဳက်င့္သူ ရွိခဲ့လွ်င္။ ၎သတင္းစာက။ ကဲ႔ရဲ႕ေၾကာ္ျငာ၍။ ျပဳမိသူႏွင့္တကြ။ လူအမ်ား ရွက္ ေၾကာက္ရြံရွာၾကသျဖင့္။ အတိုင္းထက္အလြန္။ ေကာင္းမြန္ၾကရန္ အက်ဳိး။
၉-အခ်က္။ ။ အျခားႏိုင္ငံက။ ပညာစာ။ ႏိုင္ငံေတာ္ရွိ ေလာကီေလာကုတၱရာ ပညာစာမ်ားကို။ ၎သတင္းစာတိုက္က ပံုႏွိပ္၍ အဖိုးအနည္းငယ္ႏွင့္။ ေရာင္းခ်သျဖင့္။ ႏိုင္ငံေတာ္သားတို႔။ ပညာျပန္႔ေျပာ တိုးတက္ရန္ အက်ဳိး။
၁၀-အခ်က္။ ။ ၀ိနည္းပိဋကတ္ေတာ္ စသည္မ်ားကို။ မဂၤလာ ကုန္မႈးကုန္သည္ႀကီးတို႔က ျဖစ္ေစ။ သတင္းစာတိုက္ ဆရာကျဖစ္ ေစ။ ပံု႐ုိက္ေရာင္းခ်၍။ ပိဋကတ္ေတာ္ အေထာင္အေသာင္း ပြားမ်ားျခင္း။
ပုဒ္ပါဌ္ အကၡရာ၀ဏၰ၊ မွန္ကန္ညီညြတ္ျခင္း။ ေငြ ၁၀၀ တန္သည့္စာကို။ ၂၀ ၊ ၂၅ က်ပ္ႏွင့္။ မည္သည့္အခါမဆို အလိုရွိသမွ် ရႏိုင္၍။ ျပည္သူတို႔ အလြယ္တကူ။ ၀ယ္ယူ လွဴဒါန္းပူေဇာ္။ သာသနာေတာ္ျမတ္အက်ဳိး တိုးတက္ရန္။
၁၁-အခ်က္။ ။ ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္မွာ။ သတင္းစာတိုက္ေတာ္ တည္လုပ္မိလွ်င္။ ၎သတင္းစာတိုက္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍။ ျပည္သူတို႔။ ပစၥည္း ဘ႑ာ။ စာခ်ဳပ္အမွတ္အသား။ ထာ၀ရအရွည္။ တည္ၾကည္ၿငိမ္သက္ သင့္သည့္ အရာမ်ားကို ေစာင့္ေရွာက္ရန္။
ခိုင္ခန္႔ၿမဲၿမံ ေစ ေသာ။ အစိုးရသက္ေသခံ ဥပေဒတည္လုပ္ရလွ်င္။ ေရႊေငြစိန္ေက်ာက္။ အ၀တ္အထည္စေသာ။ တဒဂၤေရာင္း၀ယ္မႈ။ ေရႊ႕ေျပာင္းႏိုင္ သည့္ သာမည ပစၥည္းမွတပါး။ သေဘၤာ။ တိုက္အိမ္။ စက္႐ုံ။ လယ္ယာဥယ်ာဥ္။ ၿခံေျမ အေမြစားအေမြခံ အေမြလႊဲ။ အေၾကြးအငန္း ေရာင္း၀ယ္မႈ။
ေငြေခ်မႈစာခ်ဳပ္မွ စ၍။ ၿမဲၿမံခိုင္ခန္႔ေစသည့္အရာ။ မေရႊ႕မေျပာင္းႏုိင္သည့္အရာမ်ားကို။ အစိုးရသက္ေသခံ ဥပေဒရွိရာ။ တိုင္ၾကားေစ၍။ ဥပေဒရွင္တို႔က။ အမႈအင္အားႏွင့္ေထာက္ခ်င့္။
သတင္းစာတြင္။ ရက္လပိုင္းျခား ထည့္႐ိုက္ေၾကာ္ျငာ ၍။ တံဆိပ္ေတာ္ ခတ္မွတ္။ ၿမဲၿမံေစျခင္းျဖင့္။ ျပည္သူတို႔မွာ။ လုဆိုျငင္းပြား။ တရားအ႐ႈပ္အေထြး နည္းပါးျခင္း အက်ဳိး။ အစိုးရ သက္ေသ ခံပါ သတင္းစာတံဆိပ္ေတာ္ အထင္အရွားႏွင့္ျဖစ္၍။ ေကာက္က်စ္ဆန္းျပား။
လုယက္ထိမ္ခ်န္။ မျပဳမလုပ္တည့္ႏုိင္။ ခိုင္ခန္႔ၿမဲၿမံျခဝာင္းေၾကာင့္။ အေခ်းအငွား အေရာင္းအ၀ယ္။ အကူးအသန္း။ တိုးတက္ ႀကီးက်ယ္ရန္ အက်ိဳး။ အေရာင္းအ၀ယ္ အကူး အသန္း ခိုင္ခန္႔ ၿမဲၿမံေစေသာ။ အစိုးရသက္ေသခံ။ ဥပေဒ႐ုံေတာ္ထည္ေထာင္။ သတင္းစာတိုက္ေတာ္က။
ေၾကာ္ျငာတံဆိပ္ေတာ္ ခတ္မွတ္ရ ေၾကာင္းကို။ ႏိုင္ငံအမ်ား ၾကားသိပ်ံ႕ႏွံ႔၍။ ႏိုင္ငံေတာ္မွာ။ တိုးတက္ေၾကာင္း ထင္ရွားသျဖင့္။ အျပည္ျပည္ေထာင္က ႏွစ္ သိမ့္ခ်ီးမြမ္းရန္ အက်ဳိး။ သက္ေသခံ ဥပေဒရွင္တို႔က။
သတင္းစာထည့္႐ုိက္ ေၾကာ္ျငာတံဆိပ္ေတာ္ ခတ္မွတ္ရသမွ်ကို ေၾကာ္ျငာမွတ္သားရ၍ ၁၀၀ လွ်င္ ၆ က်ပ္ စသျဖင့္ ခံယူလွ်င္။ အခြန္ေတာ္မ်ားစြာ။ ေန႔စဥ္လဆက္ မပ်က္။ ကာလအရွည္။ ႀကီးက်ယ္ တိုးတက္ ရန္ အက်ဳိးမ်ားကို ခံစားရန္။
၁၂- အခ်က္။ ။ ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္မွ သတင္းစာတိုက္ေတာ္ တည္လုပ္ရန္။ စက္ကိရိယာဖိုး အရင္းအႏွီး ေငြေတာ္ ၆၅၀၀ က်ပ္ သတင္းစာ ဆရာ ငရွင္ကေလးကို။ ထုတ္ေပးမစေတာ္မူ၍။ တည္လုပ္ေစမည္။
၁၃- အခ်က္။ ။ သတင္းစာမွာ။ ၇ ရက္တပတ္ အမွန္ထုတ္ေ၀၍။ အမ်ား၀ယ္ယူၾကည့္ရႈႏိုင္ေအာင္။ သတင္းစာတေစာင္ကို။ တလလွ်င္ ၁ က်ပ္ က်သာ ခံယူေစမည္။
၁၄ – အခ်က္။ ။ သတင္းစာတိုက္မွာ လစဥ္စရိတ္ႏွင့္ ေက်ေလာက္ေအာင္။ ျပည္သူတို႔ မ၀ယ္မျခမ္းမီအတြင္း။ အဦးအစ တႏွစ္ တန္သည္။ ႏွစ္ႏွစ္တန္သည္။ အစိုးရမ်ားက မစ၍။ သတင္းစာ ၅၀၀ ယူၾကေစမည္။
၁၅- အခ်က္။ ။ တႏွစ္ ႏွစ္ႏွစ္ရွိ၍။ အမ်ား၀ယ္ယူ။ အင္အားရွိသည္ကာလ။ အစိုးရမ်ားက။ မစ၀ယ္ယူသည့္ သတင္းစာကိုေလွ်ာ့၍ အလိုရွိသမွ်ကိုသာ။ ယူၾကေစမည္။
၁၆- အခ်က္။ ။ အရင္းစိုက္ထုတ္။ မစေတာ္မူရသည့္ ေငြေတာ္ ၆၅၀၀ က်ပ္မွာ ႏွစ္ႏွစ္ႏွင့္ ေျပလည္ေအာင္။ သတင္းစာဆရာ ငရွင္ကေလးက။ ဆက္သြင္းေစမည္။ မျပမလည္ရွိခဲ႔လွ်င္။
အလိုေတာ္ရွိရာ။ ပိဋကတ္စာမ်ားကို။ ပံု႐ိုက္ေစ၍။ ေပေတာ္ေရ ၁၀ အဂၤါ၀င္သည့္ စာအုပ္ ၅၀၀ က အထက္ကို။ တအုပ္လွ်င္ ၅ က်ပ္ က်။ ၁၀၀၀ က အထက္ကို တအုပ္လွ်င္ ၃ က်ပ္ က်ႏွင့္။ ပံု႐ိုက္ ဆက္သ ေစမည္။
၁၇- အခ်က္။ ။ မစေတာ္မူရင္းေငြေတာ္ မေျပမီအတြင္း။ အစိုးရႏွင့္ ဆိုင္သည့္ ေၾကာ္ျငာစာ။ ေလလံစာမ်ားကို။ အဖိုးအခမယူ။ ႐ုိက္ ထုတ္ေၾကာ္ျငာေစမည္။ မဟာမိတ္ျဖစ္ၿပီး ျဖစ္ဆဲ။ အေ၀းႏိုင္ငံမ်ားသို႔။ ျဖန္႔ျဖဴးေပးကမ္းရန္။ ၇ ရက္တပတ္လွ်င္ စတင္းစာေစာင္ေရ ၂၀၀ ဆရာငရွင္ကေလးက ဆက္သြင္းေစမည္။
မင္းတုန္းမင္း (၁၈၅၃ – ၁၈၇၈)
MinGyi
(ဖတ္မိေသာစာပုဒ္မ်ားမွေကာက္ႏႈတ္ေဖၚျပထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။)
ကိုးကား-ေမာင္သစ္လြင္(လူထု) ေရးသားေသာ “ေရွးဦးျမန္မာ သတင္းစာမ်ား”စာအုပ္မွ ထုတ္ႏုတ္ေဖာ္ျပပါသည္။
No comments:
Post a Comment