သက္ငယ္မုဒိမ္းမႈေတြ၊ မုဒိမ္းမႈေတြနဲ႕ ပတ္သက္လို႕ အသိပညာေပးတာေတြကို ကာလတစ္ခုၾကာ လုပ္လာခဲ့တဲ့သူ တစ္ေယာက္အေနနဲ႕ေတာ့၊ မုဒိမ္းေကာင္ဇာတ္ရုပ္ကို စင္ေပၚမွာ လက္ေတြ႕ သရုပ္ေဆာင္ခုိင္းျပီး လူသိမ်ားေအာင္ လုပ္တဲ့ကိစၥကို ဘယ္လုိနည္းနဲ႕မွ လက္ခံေပး၊ အႏုပညာလုိ႕ သေဘာထားေပး၊ Marketing လို႕ ျမင္ေပးလို႕ မရပါဘူး။
ရုပ္ရွင္အေၾကာင္းေတာ့ သိပ္နားမလည္ေပမဲ့ ဒီလိုဇာတ္ေကာင္စရုိက္မ်ိဳး ဆုိတာ လူေရြးပြဲ လုပ္ရေလာက္တဲ့အထိ မလိုဘူးလို႕ ထင္တယ္။ ကုိယ္ရုိက္တဲ့ကား ကုိယ္သေဘာက်တဲ့ သရုပ္ေဆာင္ သံုးေပါ့။ လိုအပ္လုိ႕ သရုပ္ေဆာင္ စစ္ေဆးမယ္ဆုိလည္း ကုိယ့္ဟာကုိယ္ ၾကည္႕လုိက္ေပါ့။ ခုလိုမ်ိဳးထိ Public ခ်ျပစရာ မလုိဘူးလို႕ ထင္တယ္။
အခုေတာ့ စင္ေပၚမွာ က်င့္ျပၾကတယ္။ (Edited - Facebook video ေတြမွာ ၾကည့္ရသေလာက္ ျမင္မိတာေတာ့) အက်င့္ခံရသူ မိန္းကေလးအျဖစ္ သရုပ္ေဆာင္မယ့္ မင္းသမီးကလည္း ေအာက္မွာ ရယ္ေမာေနတယ္။ ပရိသတ္ကလည္း တ၀ါး၀ါး တဟားဟားနဲ႕။ ကြန္မန္႕ေတြ ၀င္ဖတ္ၾကည္႕ေတာ့လည္း အမ်ားစုက သင္ဇာ့ကို ဘာလုပ္ရေတာ့မယ္၊ ညာလုပ္ရေတာ့မယ္ဆုိျပီး ၀င္ေနာက္ေနၾကတာသာ မ်ားတယ္။
ကၽြန္ေတာ့္အျမင္အရေတာ့ မုဒိမ္းဆုိတာကုိ လူငယ္ေတြနဲ႕ ယဥ္ပါးေအာင္ လုပ္လုိက္သလိုပဲ။ အင္မတန္ ရြံမုန္းစရာ လုပ္ရပ္တစ္ခုကို ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ျမင္သြားေအာင္ Desensitize လုပ္လုိက္တဲ့ သေဘာေပါ့။ တစ္ခါက ဇာတ္ကားတစ္ခုမွာ မင္းသားကေန မင္းသမီးကုိ ေျခဆံုးေခါင္းဆံုး ၾကည္႕ျပီး မုဒိမ္းက်င့္ခ်င္စရာၾကီးကြာ လို႕ ေျပာလုိက္တာကုိ ဟာသသဖြယ္ ျပထားတာနဲ႕ သိပ္မကြာဘူး။ ကုိယ့္ႏုိင္ငံရဲ႕ ပညာေရးအဆင့္အတန္း၊ အႏုပညာ အဆင့္အတန္းနဲ႕ ပတ္သက္လို႕ ထပ္စိတ္ပ်က္ရတဲ့ အခိုက္အတန္႕လည္း ျဖစ္တယ္။
ေျပာရရင္ ဒါရုိက္တာျဖစ္သူဟာ ဟိုးအရင္ကတည္းက သာမန္ခ်စ္ကြဲညား ဇာတ္ကားေတြကေန ေဖာက္ထြက္ႏုိင္တဲ့ ဒါရုိက္တာတစ္ေယာက္အျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အားေပးခဲ့ရသူပါ။ ဘယ္ဇာတ္ကားကိုမဆုိ စိတ္၀င္စားေအာင္ လုပ္တတ္သူလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ခု မုဒိမ္းေကာင္ ေနရာက သရုပ္ေဆာင္ဖုိ႕ လူေရြးပြဲလုပ္တာကလည္း သူ႕ဟာသူ ဘယ္လိုပဲ အေၾကာင္းျပေနပါေစ၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ေတာ့ ဇာတ္ကားကို လူစိတ္၀င္စားေအာင္ လုပ္တာပါပဲ။ တျခားဇာတ္ကားေတြမွာ လုပ္ခဲ့တာေတြထက္ ဒီတစ္ခါကေတာ့ သူ တစ္သက္လံုး တည္ေဆာက္လာခဲ့တဲ့ အဆင့္အတန္းတစ္ခုကုိ ဆြဲခ်သြားခဲ့တယ္လို႕ တစ္ဦးတည္းအျမင္အရ ယူဆမိပါတယ္။ စိတ္လည္း မေကာင္း ျဖစ္ရတယ္။
အေရြးခံရသူတစ္ေယာက္ကလည္း အင္တာဗ်ဴးမွာ ေျဖတယ္။ ဆဲတဲ့သူေတြကေတာ့ ဆဲမွာပဲ၊ ေ၀ဖန္မွာပဲ၊ အားေနတာကိုးတဲ့။ သူလည္း လုပ္စရာရွိတာ ဆက္လုပ္မွာပဲတဲ့။
ခုေခတ္မွာလည္း အဲဒီ "ေ၀ဖန္မႈေတြကို ဂရုမစိုက္ဘူး" ဆုိတဲ့ စကားက ဆီသည္မ လက္သုတ္ပ၀ါလို ျဖစ္လာတယ္။ ဘယ္သူ႔ပါးစပ္က ထြက္ထြက္ အဲ့စကားလံုးပဲ။ ေ၀ဖန္မႈေတြဆုိတာ အျမဲ ဂရုစုိက္ရမယ္ မဟုတ္ေပမဲ့ ကိုယ္ တလြဲၾကီး လုပ္ေနလို႕၊ ကုိယ့္လုပ္ရပ္ၾကီးက မွားေနလို႕ ၀ုိင္းေထာက္ျပေနတာကိုေတာ့ ဂရုမစုိက္လို႕ မရဘူး။ မင္းေရးတဲ့စာေတြက ဘယ္လို ဘယ္ညာ ဆုိတဲ့ ေ၀ဖန္သံေတြကုိ ဂရုမစိုက္တာ ရတယ္။ သူမ်ားေရးတဲ့စာ ခုိးခ်ထားတာကိုေတာ့ ဘယ္သူ ဘာေျပာေျပာ ဂရုမစိုက္ဘူး လုပ္လို႕ မရပါဘူး။ အဲဒါ ေခါင္းမာတာ မဟုတ္ဘူး၊ ေအာင္ျမင္မႈအတြက္ ရူးသြပ္တာလည္း မဟုတ္ဘူး။ က်င့္၀တ္မရွိတာသာ ျဖစ္တယ္။
သူတုိ႕လည္း ပြဲလုပ္လို႕ေတာင္ ျပီးသြားပါျပီ။ အျပိဳင္အဆုိင္ မ်ားလွတဲ့ေခတ္မွာ ေအာင္ျမင္ခ်င္ေဇာလည္း မ်ားေနၾကတာမို႕ ကိုယ့္လုပ္ရပ္ မွန္လား မွားလား သတိထားမိဦးမွာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ နာမည္ၾကီးတယ္၊ ငါတုိ႕ဇာတ္ကား လူသိမ်ားတယ္လုိ႕ေတာင္ ေတြးေနၾကဦးမယ္လည္း ထင္ပါတယ္။ ဇာတ္ကားရံုတင္ရင္ မၾကည္႕နဲ႕ ဘာနဲ႕လည္း မတုိက္တြန္း၊ မလံႈ႕ေဆာ္ခ်င္ပါဘူး။
သုိ႕ေသာ္ 'မင္းသမီးကို ခ်စ္ေရးဆုိ၊ ဟိုက ျပန္မၾကိဳက္ရင္ ကားတင္ေျပး၊ ေနာက္ေတာ့ အဲ့မင္းသမီးက တျဖည္းျဖည္း မင္းသားကုိ ခ်စ္လာျပီး ႏွစ္ဦးသား အဆင္ေျပသြား' ဆိုၿပီး အလိုမတူဘဲ အတင္းအၾကပ္ လုပ္တဲ့ Sexual violence တစ္ခုကို အခ်စ္သေကၤတအျဖစ္ ေဖာ္ျပခဲ့ၾကရာကေန၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အပ်ိဳစင္ဘ၀ကို ရလုိက္ရင္ သူလက္ထပ္ခ်င္သည္ျဖစ္ေစ၊ လက္မထပ္ခ်င္သည္ျဖစ္ေစ လက္ထပ္ရေတာ့မွာပဲလို႔ သြယ္၀ုိက္ သင္ၾကားေပးခဲ့ၾကရာကေန ခုလို ေနာက္ပံုစံတစ္မ်ိဳးနဲ႕ မုဒိမ္းကုိ ဟာသတစ္ခုအျဖစ္ ျမင္သြားေအာင္ စင္ေပၚတင္ ပြဲလုပ္တဲ့ အဆင့္ပါ ထပ္ျဖစ္လာခဲ့ျပီ ဆုိတာေလးကို ၀မ္းနည္းဖြယ္ရာ ေ၀မွ်လိုက္ရံုပါပဲ။
ေဒါက္တာ ျဖိဳးသီဟ
၁၀.၉.၂၀၁၉
No comments:
Post a Comment