ရင္နာစရာ ေကာင္းလိုက္တာလူမသိတဲ့ (၃) နာရီ

ယခုႏွစ္မိုးရာသီဇာတိေျမ အျပန္မွာထူးထူးျခားျခားမိုးမ်ားတာေၾကာင့္ မႀကံဳစဖူးေရႀကီးမႈနဲ႔ ႀကံဳခဲ့ရပါတယ္။ ဘီးလင္းၿမိဳ႕ အပါအဝင္ မြန္ျပည္နယ္တစ္ခုလံုးနဲ႔ ကရင္ျပည္နယ္ေတြမွာစိုးရိမ္ေရမွတ္ ဆိုၿပီးေျပာေနတာေတြ ရွိေပမယ့္ စိုးရိမ္ေရမွတ္ဆို တာ ဘယ္အမွတ္လဲဆိုတာေတာ့ ကိုယ္ေတြ႔မႀကံဳရေသးေတာ့ မသိေသးပါဘူး။ ‌ေျမေတြၿပိဳတယ္၊ တံတားေတြက်ိဳးတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းေၾကာင့္ အျပန္လမ္းမွာတံတားျဖတ္တုိင္းရင္တထင့္ထင့္နဲ႔ပါပဲ။ စစ္ေတာင္းတံတားေပၚ အေရာက္မွာစစ္ေတာင္းျမစ္ကို ျမင္ရခ်ိန္မွာေသြးပ်က္စ ျပဳလာပါတယ္။

စစ္ေတာင္း ျမစ္ေရက ေနာက္က်ိေနၿပီး အပ်က္အစီးေတြ ျမစ္ထဲမွာေမ်ာေနပါတယ္။ ကားဆရာကလည္းမိုးသည္းလြန္း တာေၾကာင့္ ျဖည္းျဖည္းေလးပဲေမာင္းေနေတာ့ ျမန္ျမန္ေရာက္ခ်င္တဲ့လူအတြက္ ပိုၿပီးအခ်ိန္ၾကာေနခဲ့ပါတယ္။ သိမ္ဇရပ္ေရာက္ခ်ိန္ တံတားသစ္က ျဖတ္ေတာ့လည္း ျမင္ကြင္းေတြကစိုးရိမ္စရာေတြခ်ည္းပါပဲ။

က်ိဳက္ထိုေက်ာ္ လာၿပီးမွာကားလမ္းေတြကပိုဆိုးလာပါတယ္။ လမ္းေတြမွာေရေက်ာ္တာေၾကာင့္ စက္ပယာကအၿမဲလိုလို ကားေပၚနဲ႔ ကားေအာက္ ေျပးဆင္းလိုက္ ေျပးတက္လိုက္နဲ႔ ကားဆရာကိုဆရာျပန္လုပ္ေနခဲ့ရပါတယ္။ မိုင္တိုင္ ၁၂၇အေက်ာ္မွာ ဘီးလင္းေခ်ာင္းေရေတြကကားလမ္းအေပၚ အေတာ္ေလးေက်ာ္ေနတာကိုစၿပီးေတြ႔ရပါတယ္။ ေရွ႕မွာကားေတြတန္းစီေနလို႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေမာင္းၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ကားလည္းတန္းစီလိုက္ရပါတယ္။

တံတား ေၾကာင့္လား၊ လမ္းေၾကာင့္လားဆိုတာကားေပၚက လူေတြရဲ႕တီးတိုးၿငီးသံတခ်ိဳ႕ ၾကားရပါတယ္။ ေနရာက လမ္းကေရေက်ာ္ေနက်ဆိုတာသိေပမယ့္ ဘယ္ေလာက္ထိေက်ာ္ေနလဲဆိုတာမခန္႔မွန္းနုိင္ေသးပါဘူး။ မိုးရြာေန လို႔ ေအာက္မဆင္းနုိင္ေပမယ့္ ကားျပတင္းကေရွ႕ကိုလွမ္းၾကည့္ေတာ့ မ်က္စိတဆံုးကကားတန္းႀကီးပါပဲ။

စိတ္ကိုေလွ်ာ့ကာဆိုဖာေပၚမွီၿပီး ျပန္ထိုက္လိုက္ပါတယ္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ကားေရြ႕သြားခ်ိန္မွာေတာ့ လံုးဝ ေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့ ျမင္ကြင္းတစ္ခုကို ျမင္လိုက္ရၿပီးက်က္သီးေမြးညွင္းမ်ားက ထမိပါတယ္။ တကိုယ္လံုး စိုရႊဲေနတဲ့ စစ္သားေလးေတြကမိုးရြာထဲမွာရပ္ၿပီးကားေတြကိုလမ္းျပေပးေနၾကတာပါ။ စစ္သားေလးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က မိုးကာေလးေတြ မလံု႔တလံုဝတ္ထားေပမယ့္ တကိုယ္လံုးကေတာ့ ရႊဲရႊဲစို ေနပါတယ္။ ေရေၾကာင့္ လမ္းတလမ္းလံုးဘာမွမျမင္ရပါဘူး။

စစ္သားေလးေတြက လမ္းေဘးတဖက္တခ်က္မွာ ရပ္ၿပီးလမ္းမျမင္ပဲဆက္ေမာင္းသြားရင္ ကားေခ်ာက္ထဲကိုက်သြားမည္ျဖစ္လို႔ လမ္းကို ျပေပးထားပါတယ္။ စစ္သားေလးေတြ လမ္းမျပရင္လည္းကားေတြ တစ္စီးၿပီးတစ္စီးေဘးကေျမာင္းထဲကိုထိုးက်တာနဲ႔ လမ္းတစ္ လမ္းလံုးပိတ္ေနေလာက္ပါၿပီ။ မိုးရြာထဲကမိုးေရထဲမွာလမ္းႏႈတ္ခမ္းေတြကို နင္းၿပီးရပ္ေနတဲ့ ေရထဲကစစ္သား ေလးေတြရဲ႕ ၾကားထဲမွာကားေတြကတစ္စီးၿပီးတစ္စီး ေမာင္းေနပါတယ္။

တခ်ိဳ႕ကားေတြ ေရွ႕ဆက္မရုန္းနုိင္ ခ်ိန္မွာစစ္သားေလးေတြကဝိုင္းတြန္းၾကျပန္ပါတယ္။ ကားကပံုမွန္ခ်ိန္ထက္ ပိုၾကာေနတာေၾကာင့္ ဗိုက္ဆာတာနဲ႔ ပါလာတဲ့ ေပါင္မုန္႔တစ္လံုးကိုကိုက္ရင္း မွန္ကေနအျပင္ကိုေငးၾကည့္ေတာ့ မ်က္လံုးေပၚမွမိုးေရစက္မ်ားကို သုတ္ၿပီးေမာ့ၾကည့္ေနတဲ့ စစ္သားေလးတစ္ေယာက္ကို ျမင္ေတာ့ စိတ္ထဲမွာခံစားမႈတစ္မ်ိဳးရလိုက္ပါတယ္။

ေန႔လည္တစ္နာရီထိုးေနပါၿပီ။ စစ္သားေလးေတြၾကည့္ရတာ ဘာမွစားရေသးဟန္မတူ။ စိတ္မေကာင္းလည္း ျဖစ္မိသလိုမိုးလံုကားထဲကစိုဖာေပၚမွာထိုင္ၿပီးေပါင္မုန္႔စားျပမိတဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ၿပီးရွက္မိပါတယ္။ မိုးနဲနဲ စဲတာနဲ႔ မွန္တံခါးကိုဖြင့္ၿပီးဓာတ္ပံုရိုက္လိုက္ပါတယ္။ စစ္သားေလးေတြကေတာ့ ပတ္ဝန္းက်င္ကိုသိပ္ၿပီး စိတ္ဝင္စားဟန္မရွိ။ အထက္ကခိုင္း၍လုပ္ရသည္လား?၊ တာဝန္အရေၾကာင့္လား? မသိရေပမယ့္ ကားတစ္စီး ၿပီးတစ္စီးရဲ႕ ဘီးေတြကိုေသခ်ာစူးစိုက္ၿပီးၾကည့္ေနၾကၿပီးတစ္စီးရပ္သြားတာႏွင့္ ဝိုင္းတြန္းၾကတယ္၊ ေရထဲက တက္သြားမွ စိတ္ခ်သြားသည့္ဟန္ျဖင့္ ေနာက္တစ္စီးကိုဆက္ၿပီးအာရံုစိုက္ေနၾကတယ္။ေရထဲကေနလမ္းေပၚ ကားေရာက္လာေတာ့မွ ျမင္ကြင္းတစ္ဆံုးကေရျပင္ႀကီး ျဖစ္ေနမွန္းသတိထားမိပါတယ္။

ဘီးလင္းၿမိဳ႕လမ္းအား လံုးနီးပါးကေတာ့ ေရကခါးတစ္ဝက္ေက်ာ္အထိကိုတက္လာၿပီးအိမ္ေတြလည္းျမဳပ္၊ ကားေတြလည္း ေရေမ်ာ ကုန္ပါတယ္။ ကားကေတာ့ တေရြ႕ေရြ႕နဲ႔ ဆက္ၿပီးေမာင္းေနဆဲ ျဖစ္သလိုမိုးကလည္းသဲေနဆဲပါပဲ။ ခ်မ္းလာ တာေၾကာင့္ အက်ီအိပ္ထဲကိုလက္နႈိက္လိုက္ေတာ့ စားလက္စေပါင္မုန္႔ကိုစမ္းမိခ်ိန္မွာခုနက ျမင္ကြင္းကို ျပန္ျမင္ မိျပန္ပါတယ္။ ဘယ္ေတာ့မွေမ့လို႔မရတဲ့ ျမင္ကြင္းတစ္ခုပါပဲ

၃ နာရီေလာက္ ျမင္ခဲ့ရေပမယ့္ ေနာင္ ႏွစ္ ၃၀ ေက်ာ္ထိတုိင္ ေမ့နုိင္မယ္မထင္ပါ။ ေနာက္တေန႔သတင္းထဲမွာထုိင္းနုိင္ငံကဆည္ေဖာက္ခ်လို႔ ေသာင္ရင္းျမစ္ ေရႀကီးတာကို ထုိင္းနုိင္ငံက ေထာက္ပံ့တယ္ဆိုၿပီးဝတ္စံုအျပည့္ဝတ္ထားတဲ့ ကယ္ဆယ္ေရး သမားေတြကို ဂ်ာနယ္တခ်ိဳ႕မွာေတြ႔ရ ပါတယ္။ ရန္ကုန္-ေမာ္လၿမိဳင္လမ္းေပၚ ဘီးလင္းနားကမိုးကာတစ္ပိုင္းနဲ႔ စိုရႊဲေနတဲ့ စစ္သားေလးေတြ ပံုကိုေတာ့ ဘယ္ဂ်ာနယ္မွာမွမေတြ႔ရေတာ့ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတာေၾကာင့္ ရင္နာစရာ ေကာင္းတဲ့ အေမ့ခံပံုရိပ္တစ္ခုအျဖစ္ မွတ္တမ္းတင္လိုက္ရပါတယ္။

Credit-တင္မင္းထက္(UCSY)

လူမသိတဲ့ (၃) နာရီ

Wednesday, August 14, 2019

ယခုနှစ်မိုးရာသီဇာတိမြေ အပြန်မှာထူးထူးခြားခြားမိုးများတာကြောင့် မကြုံစဖူးရေကြီးမှုနဲ့ ကြုံခဲ့ရပါတယ်။ ဘီးလင်းမြို့ အပါအဝင် မွန်ပြည်နယ်တစ်ခုလုံးနဲ့ ကရင်ပြည်နယ်တွေမှာစိုးရိမ်ရေမှတ် ဆိုပြီးပြောနေတာတွေ ရှိပေမယ့် စိုးရိမ်ရေမှတ်ဆို တာ ဘယ်အမှတ်လဲဆိုတာတော့ ကိုယ်တွေ့မကြုံရသေးတော့ မသိသေးပါဘူး။ ‌မြေတွေပြိုတယ်၊ တံတားတွေကျိုးတယ်ဆိုတဲ့ သတင်းကြောင့် အပြန်လမ်းမှာတံတားဖြတ်တိုင်းရင်တထင့်ထင့်နဲ့ပါပဲ။ စစ်တောင်းတံတားပေါ် အရောက်မှာစစ်တောင်းမြစ်ကို မြင်ရချိန်မှာသွေးပျက်စ ပြုလာပါတယ်။ စစ်တောင်း မြစ်ရေက နောက်ကျိနေပြီး အပျက်အစီးတွေ မြစ်ထဲမှာမျောနေပါတယ်။ ကားဆရာကလည်းမိုးသည်းလွန်း တာကြောင့် ဖြည်းဖြည်းလေးပဲမောင်းနေတော့ မြန်မြန်ရောက်ချင်တဲ့လူအတွက် ပိုပြီးအချိန်ကြာနေခဲ့ပါတယ်။ သိမ်ဇရပ်ရောက်ချိန် တံတားသစ်က ဖြတ်တော့လည်း မြင်ကွင်းတွေကစိုးရိမ်စရာတွေချည်းပါပဲ။

ကျိုက်ထိုကျော် လာပြီးမှာကားလမ်းတွေကပိုဆိုးလာပါတယ်။ လမ်းတွေမှာရေကျော်တာကြောင့် စက်ပယာကအမြဲလိုလို ကားပေါ်နဲ့ ကားအောက် ပြေးဆင်းလိုက် ပြေးတက်လိုက်နဲ့ ကားဆရာကိုဆရာပြန်လုပ်နေခဲ့ရပါတယ်။ မိုင်တိုင် ၁၂ရအကျော်မှာ ဘီးလင်းချောင်းရေတွေကကားလမ်းအပေါ် အတော်လေးကျော်နေတာကိုစပြီးတွေ့ရပါတယ်။ ရှေ့မှာကားတွေတန်းစီနေလို့ ဖြည်းဖြည်းချင်းမောင်းပြီး ကျွန်တော်တို့ကားလည်းတန်းစီလိုက်ရပါတယ်။ တံတား ကြောင့်လား၊ လမ်းကြောင့်လားဆိုတာကားပေါ်က လူတွေရဲ့တီးတိုးငြီးသံတချို့ ကြားရပါတယ်။ နေရာက လမ်းကရေကျော်နေကျဆိုတာသိပေမယ့် ဘယ်လောက်ထိကျော်နေလဲဆိုတာမခန့်မှန်းနိုင်သေးပါဘူး။ မိုးရွာနေ လို့ အောက်မဆင်းနိုင်ပေမယ့် ကားပြတင်းကရှေ့ကိုလှမ်းကြည့်တော့ မျက်စိတဆုံးကကားတန်းကြီးပါပဲ။

စိတ်ကိုလျှော့ကာဆိုဖာပေါ်မှီပြီး ပြန်ထိုက်လိုက်ပါတယ်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကားရွေ့သွားချိန်မှာတော့ လုံးဝ မျှော်လင့်မထားတဲ့ မြင်ကွင်းတစ်ခုကို မြင်လိုက်ရပြီးကျက်သီးမွေးညှင်းများက ထမိပါတယ်။ တကိုယ်လုံး စိုရွှဲနေတဲ့ စစ်သားလေးတွေကမိုးရွာထဲမှာရပ်ပြီးကားတွေကိုလမ်းပြပေးနေကြတာပါ။ စစ်သားလေးတွေ တော်တော်များပါတယ်။ တချို့က မိုးကာလေးတွေ မလုံ့တလုံဝတ်ထားပေမယ့် တကိုယ်လုံးကတော့ ရွှဲရွှဲစို နေပါတယ်။ ရေကြောင့် လမ်းတလမ်းလုံးဘာမှမမြင်ရပါဘူး။ စစ်သားလေးတွေက လမ်းဘေးတဖက်တချက်မှာ ရပ်ပြီးလမ်းမမြင်ပဲဆက်မောင်းသွားရင် ကားချောက်ထဲကိုကျသွားမည်ဖြစ်လို့ လမ်းကို ပြပေးထားပါတယ်။ စစ်သားလေးတွေ လမ်းမပြရင်လည်းကားတွေ တစ်စီးပြီးတစ်စီးဘေးကမြောင်းထဲကိုထိုးကျတာနဲ့ လမ်းတစ် လမ်းလုံးပိတ်နေလောက်ပါပြီ။ မိုးရွာထဲကမိုးရေထဲမှာလမ်းနှုတ်ခမ်းတွေကို နင်းပြီးရပ်နေတဲ့ ရေထဲကစစ်သား လေးတွေရဲ့ ကြားထဲမှာကားတွေကတစ်စီးပြီးတစ်စီး မောင်းနေပါတယ်။

တချို့ကားတွေ ရှေ့ဆက်မရုန်းနိုင် ချိန်မှာစစ်သားလေးတွေကဝိုင်းတွန်းကြပြန်ပါတယ်။ ကားကပုံမှန်ချိန်ထက် ပိုကြာနေတာကြောင့် ဗိုက်ဆာတာနဲ့ ပါလာတဲ့ ပေါင်မုန့်တစ်လုံးကိုကိုက်ရင်း မှန်ကနေအပြင်ကိုငေးကြည့်တော့ မျက်လုံးပေါ်မှမိုးရေစက်များကို သုတ်ပြီးမော့ကြည့်နေတဲ့ စစ်သားလေးတစ်ယောက်ကို မြင်တော့ စိတ်ထဲမှာခံစားမှုတစ်မျိုးရလိုက်ပါတယ်။

နေ့လည်တစ်နာရီထိုးနေပါပြီ။ စစ်သားလေးတွေကြည့်ရတာ ဘာမှစားရသေးဟန်မတူ။ စိတ်မကောင်းလည်း ဖြစ်မိသလိုမိုးလုံကားထဲကစိုဖာပေါ်မှာထိုင်ပြီးပေါင်မုန့်စားပြမိတဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်ပြီးရှက်မိပါတယ်။ မိုးနဲနဲ စဲတာနဲ့ မှန်တံခါးကိုဖွင့်ပြီးဓာတ်ပုံရိုက်လိုက်ပါတယ်။ စစ်သားလေးတွေကတော့ ပတ်ဝန်းကျင်ကိုသိပ်ပြီး စိတ်ဝင်စားဟန်မရှိ။ အထက်ကခိုင်း၍လုပ်ရသည်လား?၊ တာဝန်အရကြောင့်လား? မသိရပေမယ့် ကားတစ်စီး ပြီးတစ်စီးရဲ့ ဘီးတွေကိုသေချာစူးစိုက်ပြီးကြည့်နေကြပြီးတစ်စီးရပ်သွားတာနှင့် ဝိုင်းတွန်းကြတယ်၊ ရေထဲက တက်သွားမှ စိတ်ချသွားသည့်ဟန်ဖြင့် နောက်တစ်စီးကိုဆက်ပြီးအာရုံစိုက်နေကြတယ်။ရေထဲကနေလမ်းပေါ် ကားရောက်လာတော့မှ မြင်ကွင်းတစ်ဆုံးကရေပြင်ကြီး ဖြစ်နေမှန်းသတိထားမိပါတယ်။ ဘီးလင်းမြို့လမ်းအား လုံးနီးပါးကတော့ ရေကခါးတစ်ဝက်ကျော်အထိကိုတက်လာပြီးအိမ်တွေလည်းမြုပ်၊ ကားတွေလည်း ရေမျော ကုန်ပါတယ်။ ကားကတော့ တရွေ့ရွေ့နဲ့ ဆက်ပြီးမောင်းနေဆဲ ဖြစ်သလိုမိုးကလည်းသဲနေဆဲပါပဲ။ ချမ်းလာ တာကြောင့် အကျီအိပ်ထဲကိုလက်နှိုက်လိုက်တော့ စားလက်စပေါင်မုန့်ကိုစမ်းမိချိန်မှာခုနက မြင်ကွင်းကို ပြန်မြင် မိပြန်ပါတယ်။ ဘယ်တော့မှမေ့လို့မရတဲ့ မြင်ကွင်းတစ်ခုပါပဲ။

၃ နာရီလောက် မြင်ခဲ့ရပေမယ့် နောင် နှစ် ၃၀ ကျော်ထိတိုင် မေ့နိုင်မယ်မထင်ပါ။ နောက်တနေ့သတင်းထဲမှာထိုင်းနိုင်ငံကဆည်ဖောက်ချလို့ သောင်ရင်းမြစ် ရေကြီးတာကို ထိုင်းနိုင်ငံက ထောက်ပံ့တယ်ဆိုပြီးဝတ်စုံအပြည့်ဝတ်ထားတဲ့ ကယ်ဆယ်ရေး သမားတွေကို ဂျာနယ်တချို့မှာတွေ့ရ ပါတယ်။ ရန်ကုန်-မော်လမြိုင်လမ်းပေါ် ဘီးလင်းနားကမိုးကာတစ်ပိုင်းနဲ့ စိုရွှဲနေတဲ့ စစ်သားလေးတွေ ပုံကိုတော့ ဘယ်ဂျာနယ်မှာမှမတွေ့ရတော့ စိတ်မကောင်းဖြစ်မိတာကြောင့် ရင်နာစရာ ကောင်းတဲ့ အမေ့ခံပုံရိပ်တစ်ခုအဖြစ် မှတ်တမ်းတင်လိုက်ရပါတယ်