မဟာပရိနိဗၺာနသုတ္​ေတာ္​လာ ဗုဒၶ၏ ေနာက္ဆံုးခရီးႏွင္႔ ေနာက္ဆံုးမိန္႔ခြန္းမ်ား

ဗုဒၶသည္ ပရိနိဗၺာန္ မစံ၀င္မီ လပိုင္းအလိုေလာက္မွစ၍
သာသနာေတာ္ၾကီး အဓြန္႔ရွည္ေစေရး ႏွင္႔ ရဟန္းတို႔ အက်ိဳးစီးပြား အတြက္ အမ်ိဳးမ်ိဳး အထူး သတိေပး မွာၾကားခဲ႔ပံု၊

မိမိ မရွိေတာ႔မည္႔အေၾကာင္း သိ၍ ၀မ္းနည္းေနၾကေသာ ရဟန္းတို႔အား ႏွစ္သိမ္႔အားေပးခဲ႔ပံု ၊ သုဘဒၵပရိဗုိဇ္ တရားထူးရမည္ကို သိေသာေၾကာင္႔ ပါ၀ါၿပည္မွ ကုသိနာရံုျပည္အထိေ၀ဒနာခံစားေနသည္႔ၾကားမွ
ေျခလွ်င္ခရီး ၾကြခ်ီခဲ႔ပံု စသည္တို႔ကိုေ၀သာလီၿပည္မွ ကုသိနာရံုအထိမိုင္ ၁၁၀ ခရီးစဥ္တေလွ်ာက္အေၾကာင္း
ေဖာ္ၿပထားေသာ မဟာပရိနိဗၺာနသုတ္တြင္ေလ႔လာၾကည္႔
လွ်င္ၾကည္ညိဳဖြယ္ရာ ေတြ႕ႏုိင္ေပသည္။

Bryan de Kretse ၏
Man in Buddhism and Christianity , Page 67တြင္ ….
”ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္ ပညာရွင္တစ္ဦးက
ဗုဒၶစာေပက်မ္းဂန္မ်ားထဲ၌ မဟာပရိနိဗၺာနသုတ္မွာ
ကမၻာ႔စာေပမ်ားထဲ၌ အခန္႔ညားဆံုးႏွင္႔စိတ္အားတက္
ၾကြဖြယ္ အေကာင္းဆံုးၿဖစ္ပါေပသည္ ။
ဟု ခ်ီးက်ဴး ေရးသားထားသည္။

(ေ၀သာလီျပည္ကို ေနာက္ဆံုးၾကည္႔ရႈ႕ေတာ္မူျခင္း)

တေန႔ေသာ နံနက္ခင္း၌ေဝသာလီျပည္တြင္ ဆြမ္းစားရာ
မွအျပန္ေျမာက္ဖက္ျမိဳ႕တံခါးဝသို႕ ေရာက္ေသာ္
ျမတ္ဗုဒၶသည္ ေ၀သာလီျပည္အား ကိုယ္ျပန္လွည့္၍ ၾကည္႔ရွဳေတာ္မူၿပီးေနာက္....

“အာနႏၵာ - သည္တစ္ခါ ငါဘုရား ၾကည္႔ရွဳျခင္းသည္
ေ၀သာလီၿမိဳ႕ေတာ္ၾကီးကိုေနာက္ဆံုးၾကည္႔ရွဳျခင္း
ေပတည္း”
ဟု မိန္႔ေတာ္မူၿပီးေနာက္ ေ၀သာလီၿပည္မွတဆင္႔
ရဟန္းမ်ားစြာ ၿခံရံလ်က္ ဘ႑ဳရြာသို႔ ၾကြခ်ီေလဧ။္။

တရားေလးပါးေၾကာင္႔ ဘ၀တဏွာမွ လြတ္ေျမာက္ျခင္း
¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

ထိုရြာ၌ရွိေနစဥ္ ျမတ္ဗုဒၶသည္....

“ ရဟန္းတို႔ --
ငါတို႔သည္ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ၊ ၀ိမုတၱိ ဟူေသာ
ဤတရားေလးပါးတို႔ကို မသိခဲ႔ျခင္းေၾကာင္႔
သံသရာ၌ ရွည္လ်ားစြာပင္ က်င္လည္ခဲ႔ၾကရေပသည္။
ငါသည္ ဤတရားေလးပါးကို ဉာဏ္ျဖင္႔သိၿပီးေနာက္
ဘ၀၌တပ္မက္ၿခင္း(ဘ၀တဏွာ) ကိုျဖတ္ခဲ႔ေလၿပီ၊
တဖန္ဘ၀သစ္ ျဖစ္ျခင္းမရွိ္ေတာ႔ၿပီ” ဟူ၍
အက်ယ္အားျဖင္႔ အၾကိမ္ၾကိမ္ ေဟာေတာ္မူေလဧ။္။

ခ်င္႔ခ်ိန္စဥ္းစား၍သာ လက္ခံေတာ္မူေစျခင္း
¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

ဘ႑ဳရြာ၌ ေခတၱသီတင္းသံုး ေတာ္မူၿပီးေနာက္ေဘာဂၿမိဳ႕
သို႔ ရဟန္းအေပါင္းျခံရံလ်က္ ဆက္လက္ၾကြခ်ီေလ၏။

ေဘာဂၿမိဳ႕၌ ရဟန္းတို႔အား....
“တစံုတေယာက္ေသာ ရဟန္းသည္ သင္တို႔အားဤမည္
ေသာ တရားသည္လည္းေကာင္း၊ ၀ိနည္းေတာ္သည္
လည္းေကာင္း၊ငါဘုရားမ်က္ေမွာက္ေတာ္၌ နာၾကားခဲ႔ရ
ပါသည္" ဟုေျပာဆိုလာသည္ရွိေသာ္
ထိုေျပာေသာရဟန္း၏စကားကို ခ်က္ခ်င္းလက္မခံပါႏွင္႔
ပယ္လည္းမပယ္ပါေလႏွင္႔။
သူေျပာေသာစကားတို႔ကို ငါဘုရားေဟာခဲ႔ေသာ
တရားေတာ္တို႔ႏွင္႔လည္းေကာင္း၊ ၀ိနည္းေတာ္တို႔ႏွင္႔
လည္းေကာင္း ခ်င္႔ခ်ိန္ႏိွဳင္းဆ၍ ငါ၏ စကားဟုတ္မဟုတ္ စဥ္းစားဆံုးၿဖတ္သင္႔ေပ၏။ “
ဟု အၾကိမ္ၾကိမ္ မွာၾကားေတာ္မူခဲ႔သည္။

ထိုမွတဖန္ ပါဝါျပည္သို႕ဆက္၍ ၾကြခ်ီေလ၏။

သက္ေတာ္ရွစ္ဆယ္ႏွင္႔ မိုင္ ၁၀၀ ခရီး
¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

သက္ေတာ္ရွစ္ဆယ္ အရြယ္ရွိၿပီျဖစ္ေသာ ဗုဒၶသည္
၀ါထြက္ၿပီးေနာက္ပိုင္းမွစ၍ေ၀သာလျပည္ကေန ပါ၀ါျပည္အထိၾကြလွမ္းခဲ႔ေသာ ခရီးရွည္မွာ
မိုင္ေပါင္း၁၀၀အထိ္ရွိေနေလၿပီ။

ပါ၀ါျပည္၌ ရွိေနစဥ္ေရႊပန္းထိမ္သည္သား စုႏၵလွဴဒါန္း
သည္႔ ၀က္သားဆြမ္းအား ဘုဥ္းေပးေလ၏။
ဘုဥ္းေပးၿပီးေနာက္ ဗုဒၶသည္ ၀မ္းေသြးသြန္ေရာဂါကို
အျပင္းအထန္ျပန္လည္ခံစားရေလဧ။္ ။ ။
၀ါတြင္းကာလတြင္ ေ၀႒ဳ၀ရြာ၌ရွိစဥ္အခ်ိန္ကရရွိခဲ႔ေသာ
ေ၀ဒနာထက္ ပို၍ ျပင္းထန္စြာ ၾကံဳရေလေတာ႔သည္။

ေ၀ဒနာႏွင္႔အတူ ေရွ႕ဆက္ရမည္႔ ၁၀မိုင္ ခရီး
¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

ေ၀ဒနာျပင္းစြာ ခံစားေနလ်က္ႏွင္႔ပင္ျမတ္ဗုဒၶသည္ ရဟန္းမ်ားစြာၿခံရံလ်က္ ပါ၀ါျပည္မွ ၁၀မိုင္ အကြာ
တြင္ရွိေသာ ကုသိနာရံုျပည္သို႔ ဆက္လက္ ၾကြခ်ီေလ၏ ။
လမ္းခရီး၌ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ျခင္းေ၀ဒနာႏွိပ္စက္ၿခင္း
တို႔ႏွင္႔အတူ လြန္စြာပင္ပန္းလြန္းေသာေၾကာင္႔
အရွင္အာနႏၵာ ကပ္ေသာေရအား သံုးေဆာင္ေတာ္မူ၍
သစ္ပင္ရင္း၌ နားေနေတာ္မူေလ၏ ။

ရဟန္းတို႕၏ ဆိတ္ျငိမ္မွဳကို ခ်ီးက်ဴးျခင္း
¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

ထိုစဥ္ စ်ာန္ရေသာ အာ႒ာရ ရေသ႔အား ကိုးကြယ္သူ
မလႅမင္းသား ပုကၠဳသသည္ ခရီးသြားရင္း လမ္း၌
ျမတ္ဗုဒၶႏွင္႔ ရဟန္းမ်ားစြာကိုျမင္ေလေသာ္
ဗုဒၶထံခ်ဥ္းကပ္၍....

“အရွင္ဘုရား၊ အံ႔ၾသဖြယ္ရွိလွေပစြ!!!
လွည္းငါးရာႏွင္႔ခရီးသြားမ်ားျဖတ္သန္း သြားလာၾကကုန္
ေသာ္လည္း ရဟန္းတို႔သည္ မတုန္မလႈပ္ စ်ာန္သမာ
ပတ္ျဖင့္္္ၿငိမ္သက္ခ်မ္းသာစြာေနေတာ္မူၾကပါေပတကား။”
ဟူ၍ ရဟန္းတို႔အား ခ်ီးက်ဴးစကားဆိုေလ၏။

မိုးႀကိဳးမ်ားက်ေသာ္လည္း တုန္လွဳပ္ေတာ္ မမူျခင္း
¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

ထို႔အခါ ျမတ္ဗုဒၶသည္ အခါတပါး၌ အာတုမၿမိဳ႕ရွိ ေကာက္ရိုးတဲတြင္ တစ္ပါးတည္းသီတင္းသံုးေနစဥ္ မိုးၿပင္းေလျပင္းႏွင္႔အတူ မိုးၾကိဳးမ်ားအနီးတြင္ က်ေရာက္ခဲ႔ေသာ္လည္း နိေရာဓသမာပတ္ခ်မ္းသာျဖင္႔ ေနခဲ႔ေၾကာင္းကို မလႅမင္းသားအား ေျပာျပေလေသာ္
မင္းသားသည္ ျမတ္ဗုဒၶကို ၾကည္ညိဳမဆံုးျဖစ္ကာ…

“ျမတ္စြာဘုရား၊ တပည္႔ေတာ္အား အသက္ထက္ဆံုး ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ေသာ ဥပါသကာအၿဖစ္ မွတ္ယူပါေလေလာ႔။ “ ဟုေလွ်ာက္တင္ကာ
ေရႊအဆင္းရွိေသာ ပြဲထိုင္အ၀တ္ေခ်ာအစံုကို
ဗုဒၶႏွင္႔ အရွင္အာနႏၵာအား တစ္ထည္စီ
လွဴဒါန္းဆက္ကပ္ၿပီးေနာက္ ခရီးဆက္ေလဧ။္ ။

ကိုယ္ေရာင္ထူး၍ အလြန္ေတာက္ပေတာ္မူျခင္း
¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

အရွင္အာနႏၵာသည္ ထိုေရႊေရာင္ အ၀တ္ေခ်ာကို
ဗုဒၶ၏ ကိုယ္ေပၚ၌ ဆက္ကပ္လႊမ္းတင္ေပးၿပီးေနာက္
ျမတ္ဗုဒၶအား....

“အရွင္ဘုရား ၊ အံ႔ဖြယ္ရွိပါေပစြ!!!
ျမတ္စြာဘုရား၏ အေရအဆင္းေတာ္သည္
အလြန္ပင္ စင္ၾကယ္လွပါေပ၏။
အလြန္ပင္ ေတာက္ပလွေပ၏။
ေရႊ၀ါေရာင္အ၀တ္ေခ်ာ အထည္ပင္လွ်င္
အေရာင္အ၀ါကင္းသကဲ႔သို႔ ျဖစ္ေနေပ၏။”
ဟု ေလွ်ာက္ေလ၏ ။

ထိုအခါျမတ္ဗုဒၶသည္….

“ အာနႏၵာ၊ မွန္ေပ၏ ။
ဘုရားရွင္တို႔၏ ကိုယ္ေတာ္သည္ အခ်ိန္အခါ ႏွစ္ပါး၌
အလြန္ၿပိဳးၿပိဳးျပက္ျပက္ေတာက္ပေတာ္မူေလ႔ရွိ၏ ။

ထိုအခ်ိန္အခါတို႔မွာ
သမၼာသေမၺာဓိဥာဏ္ကို ရေတာ္မူေသာ ညအခါႏွင္႔
ခႏၶာၾကြင္းမရွိေသာ ၿငိမ္းျခင္းသေဘာ
(အႏုပါဒိေသသ နိဗၺာနဓာတ္)ၿဖင္႔ ပရိနိဗၺာန္ ၀င္စံေတာ္
မူေသာ ညအခါတို႔ပင္တည္း။” ဟုမိန္႔ေလ၏။

ယေန႔ည ပရိနိဗၺာန္ျပဳမည္႔အေၾကာင္း မိန္႔ေတာ္မူျခင္း
¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

ထို႔ေနာက္ျမတ္ဗုဒၶက ဆက္၍…
“အာနႏၵာ၊ ယေန႔ည သန္းေခါင္းယံလြဲအခါတြင္
ကုသိနာရံုျပည္အ၀င္ အင္ၾကင္းဥယ်ာဥ္၀ယ္
အင္ၾကင္းပင္အစံုတို႔ၾကား၌ ငါဘုရား ပရိနိဗၺာန္၀င္စံလိမ္႔မည္” ဟု မိန္႔ဆိုၿပီးေနာက္
ရဟန္းမ်ားႏွင္႔အတူ ကကုဓာၿမစ္သို႔ၾကြခ်ီေလ၏။

ထိုကကုဓာျမစ္၌ ေရေသာက္ေတာ္မူျခင္း၊
ေရခ်ိဳးသန္႔စင္ေတာ္မူျခင္းမ်ားျပဳေတာ္မူၿပီးေနာက္
သရက္ေတာသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ေတာ္မူၿပီး
ေခတၱေလွ်ာင္းစက္နားေနေတာ္မူေလ၏။

ေနာက္ဆံုးဆြမ္းဒါယကာအတြက္ အရွင္အာနႏၵာကို မွာၾကားေတာ္မူၿခင္း
¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

ျမတ္ဗုဒၶသည္ ေရႊပန္းထိမ္သည္ သား စုႏၵ လွဴေသာ
၀က္သားဆြမ္းအား ဘုဥ္းေပးၿပီးေနာက္ ပါ၀ါျပည္မွ ကုသိနာရံုျပည္သို႔ လာရာခရီးတေလွ်ာက္တြင္
၀မ္းေသြးသြန္ေ၀ဒနာအားျပင္းထန္စြာခံစားေနရေလသည္။
သို႔ရာတြင္ စုႏၵအားစိတ္မေကာင္းမၿဖစ္ေစလို
ေသာေၾကာင္႔ စုႏၵအေပၚ ကရုဏာထား၍ ဗုဒၶသည္……

“ဘုရားရွင္ ေနာက္ဆံုးဘုဥ္းေပးေသာ ဆြမ္းသည္
အျခားဆြမ္းတို႔ထက္ အက်ိဳးအာနိသင္ ၾကီးမားလွပါသည္ဟု…
ဘုရားရွင္၏ ေရွ႕မ်က္ေမွာက္ေတာ္မွ ၾကားလိုက္ရေၾကာင္း”
အရွင္အာနႏၵာအားေျပာျပေစ၍
စုႏၵ၏ ႏွလံုးမသာယာျခင္းကို ေၿဖေဖ်ာက္ေပးပါရန္
အရွင္အာနႏၵာအား မွာၾကားေတာ္မူခဲ႔ေလသည္။

သရက္ေတာ၌ ေခတၱနားၿပီးေနာက္
ကုသိနာရံုျပည္အ၀င္ အင္ၾကင္းဥယ်ာဥ္သို႔
ေနာက္ဆံုးခရီးအေနျဖင္႔ ရဟန္းမ်ားၿခံရံလွ်က္
ေနာက္ဆံုး ၾကြခ်ီခဲ႔ေလ၏။

ကဆုန္လျပည့္ည ႏွင့္ အင္ၾကင္းေတာ၏ အလွ
¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

ဤညကား ကဆုန္လျပည္႔ညအခါတည္း။
အင္းၾကင္းေတာသည္ လ၏ အလင္းေရာင္ ႏွင့္ အတူ
ထူးထူးၿခားျခား တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ကာ
ဝမ္းနည္းဖြယ္ေကာင္းေနေတာ႔၏။

အင္ၾကင္းေတာဥယ်ာဥ္သို႔ေရာက္ေသာ္
ျမတ္ဗုဒၶသည္ အရွင္အာနႏၵာအား….

“အာနႏၵာ၊
ေျမာက္အရပ္ကို ဦးေခါင္းျပဳ၍
ေညာင္ေစာင္းကို ခင္းေပးေလာ႔။
ငါပင္ပန္းလြန္းလွေပၿပီ။ ေလ်ာင္းစက္ဦးအံ႔။”
ဟူ၍ မိန္႔ေတာ္မူလွ်င္
အရွင္အာနႏၵာသည္ အလ်င္အျမန္ခင္းေပးေလ၏။

တရားႏွင့္သာ အျမတ္ဆံုးပူေဇာ္ျခင္း
¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

ထိုေနာက္ျမတ္ဗုဒၶသည္...

“အာနႏၵာ ---
နတ္ ျဗဟၼာအေပါင္းတို႔သည္ ယခုအခါ ေကာင္းကင္ယံတစ္ခုလံုး၌ ငါဘုရားကို
အမ်ိဳးမိ်ဳးပူေဇာ္ပသလ်က္ရွိေနၾကကုန္၏။
ဤသို႕ပူေဇာ္မွဳမ်ိဳး ျဖင္႔ ငါဘုရားကို
အရိုအေသျပဳသည္ မမည္ေသး၊
ပူေဇာ္သည္ မမည္ေသး။

အၾကင္သူသည္ တရားႏွင္႔ ေလ်ာ္စြာ က်င္႔လ်က္ေန၏။
ထိုသူသည္သာ ငါဘုရားအား အၿမတ္ဆံုးပူေဇာ္ပသသည္ မည္ေပ၏။

ထို႔ေၾကာင္႔ ငါဘုရားကို အျမတ္ဆံုးပူေဇာ္လိုသူတို႔သည္
တရားကိုသာက်င္႔လ်က္ ေနၾကကုန္ေလာ႔၊
တရားႏွလံုးသြင္းလ်က္ ေနၾကကုန္ေလာ႔” ဟု
မိန္႔မွာေတာ္မူေလ၏။

ဒကာမမ်ားႏွင္႔ ေျပာဆိုဆက္ဆံနည္း
¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

ထို႔ေနာက္ အရွင္အာနႏၵာသည္ ျမတ္ဗုဒၶအား…..
“အရွင္ဘုရား၊ မာတုဂါမႏွင္႔စပ္လ်ဥ္း၍မည္သို႔က်င္႔သံုး
ရပါမည္နည္း။" ဟုေမးေသာ္

ျမတ္ဗုဒၶသည္….
”အာနႏၵာ -
မေတြ႕ေအာင္ က်င္႔သံုးရမည္။
မလြဲမေရွာင္သာ စကားေျပာရသည္ရွိေသာ္
အမိရင္း၊ ညီမရင္း၊ အစ္မရင္းကဲ႔သို႔ စိတ္ထား၍
ေၿပာဆိုရမည္”ဟု
မာတုဂါမမ်ား ႏွင္႔ဆက္ဆံေျပာဆိုရာ၌
နည္းလမ္းေကာင္း ေပးေတာ္မူ၏ ။

အေလာင္းေတာ္ကို မီးသၿဂိဳလ္ေစၿခင္း
¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

ထို႔ေနာက္ အရွင္အာနႏၵာအား…
“ အာနႏၵာ ၊ ငါဘုရား၏ အေလာင္းေတာ္ကို
မီးသၿဂိဳလ္ၿခင္းၿပဳၾကပါကုန္ေလာ႔။
သင္တို႔သည္ ၿမတ္ေသာ အက်င္႔၌သာ အားထုတ္ၾကကုန္ေလာ႔၊
မေမ႔မေလ်ာ႔ ဝီရိယၾကီးစြာ အားထုတ္လ်က္
နိဗၺာန္သို႔ အာရံုစိုက္ကာ ေနရစ္ၾကကုန္ေလာ႔။” ဟုမိန္႔၏ ။

အရွင္ အာနႏၵာအား ႏွစ္သိမ္႔အားေပးၿခင္း
¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

အရွင္အာနႏၵာသည္ ျမတ္ဗုဒၶကြယ္ရာ၌
၀မ္းနည္းငိုေၾကြးေနသည္ကို ဗုဒၶသိသည္ရွိေသာ္
ရဟန္းတစ္ပါးအား အာနႏၵာကို လႊတ္၍ေခၚေစ၏။
အရွင္အာနႏၵာအား...

“အာနႏၵာ၊ တိတ္ေလာ႔၊ မငိုေၾကြးႏွင္႔ေတာ႔။
ခ်စ္ၿမတ္ႏိုးေသာသူအားလံုးတို႔ ႏွင္႔ရွင္လွ်က္ ကြဲကြာရၿခင္း၊ ေသ၍ ကြဲကြာရၿခင္းမ်ားကို
ေရွးယခင္ကပင္ ငါေဟာၾကားခဲ႔ၿပီးေလၿပီ။
သင္သည္ ငါ၏အက်ိဳးစီးပြားအတြက္
အတိုင္းမသိမ်ားၿပားေသာကာယကံေမတၱာ၊ ၀စီကံေမတၱာ၊ မေနာကံေမတၱာတို႔ၿဖင္႔
ငါဘုရားအား လုပ္ေကၽြးခဲ႔ေလသည္။
သင္႔၌ ျပဳထားေသာ ေကာင္းမွဳမ်ားစြာရွိေလၿပီ။
ကမၼ႒ာန္းအလုပ္ကို ၾကိဳးစားအားထုတ္ရစ္ေလာ႔၊
လ်င္စြာပင္ တရားကိစၥၿပီး၍ ရဟႏၱာျဖစ္လိမ္႔မည္။”ဟု
အားေပးႏွစ္သိမ္႔ မိန္႔ေတာ္မူေလ၏။
ထို႔ေနာက္ ရဟန္းအေပါင္းအားအရွင္အာနႏၵာ၏ဂုဏ္
တို႔ကို ထုတ္ေဖာ္မိန္႕ၾကား၍ ခ်ီးက်ဴးစကားဆိုေလ၏။

ျမတ္ဗုဒၶရွိစဥ္ ေနာက္ဆံုးတရားထူးရသူ
¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

ကုသိနာရံုျပည္မွ လူတို႔သည္ ျမတ္ဗုဒၶ၏
ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ေရာက္ေတာ႔မည္႔အေၾကာင္း ၾကားသိၾက၍ အင္ၾကင္းေတာထဲသို႔ ၀မ္းနည္းျခင္း
ကိုေဆာင္လ်က္ တဖြဲဖြဲေရာက္လာၾကကုန္၏။

ထိုေသာအခါ၌ သုဘဒၵပရိဗိုဇ္သည္လည္းျမတ္ဗုဒၶ ပရိနိဗၺာန္ျပဳေတာ႔မည္ကို ၾကားသိေလေသာ္
ဗုဒၶရွိရာ အင္ၾကင္းဥယ်ာဥ္သို႔ ေရာက္လာေလဧ။္။

သုဘဒၵပရိဗုိဇ္သည္ ျမတ္ဗုဒၶထံ ခ်ဥ္းကပ္ခြင္႔ရ၍
“ အရွင္ေဂါတမ၊
သမဏၿဗာဟၼဏဆရာတို႔သည္ သူတို႔၀န္ခံသည္႔အတိုင္း
တရားအားလံုးကို သိၾကပါ၏ေလာ” ဟုေမးေလွ်ာက္ေလ၏ ။

“သုဘဒၵ ၊ သင္၏အေမးကို ထားဘိေလာ႔။
ငါေဟာမည႔္တရားကိုသာ ေကာင္းစြာနာယူအံ႔၊
ေကာင္းစြာ ႏွလံုးသြင္းပါအံ႔။

သုဘဒၵ ၊ ေကာင္းကင္တြင္ေျခရာမထင္သကဲ႔သို႔
ငါဘုရား၏ သာသနာေတာ္မွလြဲ၍ အၿခားေသာ သာသနာတို႔၌ကိေလသာကင္းေၾကာင္းတရားသည္
လည္းေကာင္း ၊သံသရာမွလြတ္ေၿမာက္ေသာ
တစံုတေယာက္ေသာသူသည္လည္းေကာင္း မရွိေခ်။”
ဟူ၍ အက်ယ္အားၿဖင္႔ေဟာၾကားေလ၏။

တရားအဆံုး၌ သုဘဒၵသည္ အလြန္ႏွစ္သက္၀မ္းေျမာက္
လွ၍ ရဟန္းအၿဖစ္ရလိုေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထား၏။

သုဘဒၵသည္ ဘုရားေရွ႕ေမွာက္၌ တပည္႔ရဟန္းျပဳျပီး
ေနာက္ ဆိတ္ၿငိမ္ရာသို႔ကပ္၍ တရားအားထုတ္ေသာ္
ခဏခ်င္း အရဟတၱဖိုလ္သို႔ ေရာက္ကာျမတ္ဗုဒၶ
သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိစဥ္ေနာက္ဆံုးရဟႏၱာျဖစ္ခဲ႔ေသာ ရဟန္းလည္းမည္ေပ၏။

ျမတ္စြာဘုရား၏ ေနာက္ဆံုးမိန္းခြန္း
¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

ထို႔ေနာက္….
”အာနႏၵာ၊ ငါကြယ္လြန္ေသာအခါ၌
သင္တို႔ဆရာမရွိေတာ႔ၿပီဟု မထင္မွတ္ၾကကုန္လင္႔။
ငါေဟာၾကားခဲ႔တရားေတာ္တုိ႔သည္
သင္တို႔၏ ဆရာၿဖစ္လိမ္႔မည္။” ဟုမိန္႔ၿပီးေနာက္
ရဟန္းတို႔အား..

“ရဟန္းတို႔၊
ဘုရား တရား သံဃာႏွင္႔ မဂ္ဖိုလ္တို႔၌ သံသယရွိၿငားအံ႔၊
ငါမလြန္ခင္ ေမးၿမန္းေလွ်ာက္ထားၾကကုန္ေလာ႔။”
ဟုသံုးၾကိမ္တိုင္ မိန္႔ေတာ္မူေသာ္လည္း
လာေရာက္ေမးၿမန္းၿခင္းမရွိေပ။

ထို႔ေၾကာင္႔ အရွင္အာနႏၵာက ရဟန္းတို႔မွာ ရတနာသံုးပါး၌ ယံုမွားသံသယ မရွိဟု
ယံုၾကည္ပါေၾကာင္း ၿမတ္ဗုဒၶကို ေလွ်ာက္ေလ၏ ။

ျမတ္စြာဘုရား၏ ေနာက္ဆံုးစကားေတာ္
¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

ေနာက္ဆံုးတြင္ ျမတ္ဗုဒၶသည္

“ရဟန္းတို႔ ၊
သခၤါရတရားတို႔သည္ ပ်က္စီးၿခင္းသေဘာသာ ရွိၾကကုန္၏။
မေမ႔ေသာ သတိတရားၿဖင္႔ သံသရာမွ လြတ္ေၿမာက္ေအာင္ အားထုတ္ၾကကုန္ေလာ႔”ဟု ေနာက္ဆံုးမိန္႔ေတာ္မူေလ၏ ။

ထို႔ေနာက္ ျမတ္ဗုဒၶသည္ သမာပတ္ခ်မ္းသာကို
စုန္ဆန္ အထပ္ထပ္ ၀င္စားၿပီးေနာက္
စတုတၳစ်ာန္မွ ထေတာ္မူ၍ ပရိနိဗၺာန္ၿပဳေတာ္မူ၏။

Credit: Dhamma