ဆြမ္းခံရဟန္းကုိ ကန္ေတာ့ဆြမ္း ဆုိလုိ႔ရေပမယ့္ မိဘေတြကုိေတာ့ ကန္ေတာ့ဆြမ္း သြားမလုပ္ေလနဲ႔

ဆြမ္းခံရဟန္းကို ကန္ေတာ့ဆြမ္း ဆိုႏိုင္ေသးတယ္ေနာ္.. အသက္နဲ႔ဘဝရင္းေပးထားတဲ့ မိဘေတြကိုေတာ့ ကန္ေတာ့ဆြမ္း သြားမလုပ္ေလနဲ႔….သားသမီးဆိုတာ ငယ္တုန္းသာ မိဘစကားနားေထာင္တာ.. နည္းနည္းႀကီးလာရင္ နားမေထာင္ခ်င္ ေတာ့ဘူး မေလးမစားလုပ္ခ်င္လာတယ္..အဲ့ဒါမိဘက အစစအရာရာေပးေကြၽးေနတုန္းအခ်ိန္ေနာ္.. ကိုယ့္ဟာကိုယ္ မ႐ွာႏိုင္ေသးဘူးေနာ္..

အကုန္လုံးကိုေတာ့မဆိုလိုပါဘူး.. ငယ္ကတည္းက သိတတ္လိမၼာတဲ့သားသမီးလည္း ႐ွိေတာ့႐ွိတာေပါ့.. ႐ွိေတာ့႐ွိတယ္ ဒါေပမယ့္အနည္းစုေပါ့..ခုေခတ္က ျမင္ေနေတြ႔ေနရတာေတြ ပိုဆိုးလာၿပီေလ.. မေလးစားတာက ျမန္မာျပည္မွာတင္ မဟုတ္ဘူး ႏိုင္ငံတကာမွာလည္း ဒီလိုအေနအထားမ်ဳိးေတြရိွတယ္.. သူတို႔ဆီမွာက ပိုဆိုးေသးတယ္..

ဆြမ္းခံရဟန္းကို ကန္ေတာ့ဆြမ္း ဆိုႏိုင္ေသးတယ္ေနာ္.. အသက္နဲ႔ဘဝရင္းေပးထားတဲ့ မိဘေတြကိုေတာ့ ကန္ေတာ့ဆြမ္း သြားမလုပ္ေလနဲ႔။ ျမန္မာလူမ်ဳိးထဲကပဲ အေမရိကန္ေရာက္သြားျပီး အေမရိကန္ႏိုင္္ငံမွာ ၾကာၾကာေနလိုက္လို႔ရိွရင္ အေမရိကန္လူေနမႈစိတ္ ဝင္သြားတယ္.. ပတ္ဝန္းက်င္က ဥပနိႆယပစၥည္းေၾကာင့္ ပတ္ဝန္းက်င္ပံုစံေတြ ဝင္သြားတဲ့အခါ

အေဖအေမကို လုပ္ခ်င္္ရာလုပ္တယ္.. သြားခ်င္ရာသြားတယ္ အေမအေဖကို တာ့တာဆိုၿပီး ႏႈတ္ဆက္သြားတယ္ အဲ့ဒီေလာက္ေလးပဲ.. အေမအေဖကို ရိုေသေလးစားဖို႔အသာထားေနာ္.. မိဘေရွ႕ေကာ ဘာေကာ မသိေတာ႔ဘူး ဘာfriend ညာfriend ေတြဆိုတာလည္း ေခၚလာတာ..

အဲ့ဒီလိုဟာမ်ဳိးေတြရိွေတာ့ ဒကာႀကီးတစ္ေယာက္က သူ႕သားသမီးေတြအေၾကာင္း ဘုန္းၾကီးကိုေလွ်ာက္တယ္.. “တပည့္ေတာ္ ဒီေကာင္ေတြ ဒီေခၚျပီးေတာ့ထားတာ မွားတယ္ဘုရား”တဲ့.. “သူတို႔လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ေနတာ” “တပည့္ေတာ္ ဘာမွလည္း ေျပာလို႔ မရေတာ့ဘူး”တဲ့.. အဲ့ဒါ တစ္ကယ္ေလွ်ာက္ထားတာ ၾကားဖူးခဲ့ရတာေနာ္.. ေလာကၾကီး ဆုတ္ယုတ္ပ်က္ျပားလာျပီဆိုရင္ အေျခအေနေတြက ဒီအတိုင္းပဲ ျဖစ္သြားတယ္..

သားသမီးေတြဟာ အဲ့ဒီလို မေလးစားရံုတင္မကဘူး.. ေနာက္ပိုင္းက် ဘာျဖစ္လာတုန္းဆိုေတာ့ ပညာေတြသင္ၾကားလို႔ ပညာေတြတတ္ျပီး စီးပြားဥစၥာေတြ ရွာႏိုင္လာတယ္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ရွာႏိုင္လာတဲ့အခါ ပစၥည္းဥစၥာကေလးမ်ား ၾကြယ္ဝ ခ်မ္းသာလာတယ္ဆိုရင္ အေမေတြအေဖေတြေပၚမွာ ပိုၿပီးေတာ့ ေမာက္မာလာတဲ့သေဘာေပါ့..

မိဘကို ေပးခ်င္ေပးတယ္ မေပးခ်င္ မေပးဘူး.. ဒီေတာ့ မိဘေတြဟာ အသက္အရြယ္ၾကီးလာတဲ့ အခါက်ေတာ့ အားကိုးရာ မရိွဘူး.. မရိွတဲ့အခါ ကိုယ့္သားကို္ယ့္သမီးကို ေခ်ာ့ေမာ့ျပီး ေပါင္းေနၾကရတယ္.. သူတို႔စိတ္တိုင္းက် မေအဖေအအေနနဲ႔ ၾသဇာမေပးႏိုင္ေတာ့ဘူး.. သားသမီးေပးတာေလးနဲ႔ ေက်နပ္ရတယ္..

ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ သားသမီးလုပ္စာကို မိဘမွီစားေနရမယ္ဆိုရင္ အဲ့ဒီမိဘဟာ ၾသဇာမရိွေတာ့ဘူး သားသမီးက ၾကီးစိုးလာတယ္.. သူတို႔ေပးခ်င္မွ ေပးမယ္.. သူတို႕စကားနားေထာင္ရမယ္.. သူတို႔ထားတဲ့ေနရာမွာ ေနရမယ္.. သူခိုင္းတာ လုပ္ရမယ္ဆိုတဲ့ အေနအထားအမ်ဳ္ိးေတြေၾကာင့္ မိဘေတြဟာ သနားစရာအေျခအေနမ်ဳိး ေရာက္ေနၾကတယ္.. ဒီလိုမ်ိဳး ေတြ ေလာကမွာ ရိွေနတာအမွန္ပဲ..

အဲ့ဒီလိုအေနအထားမ်ဳိးေတြဟာ စိတ္မေကာင္းစရာျဖစ္တယ္.. ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်းက ေကြ်းေမြးေစာင့္ေရွာက္လာတဲ့ မိဘေက်းဇူးေတြကို မေထာက္ထားပဲ ကိုယ္က လုပ္ႏိုင္ကိုင္ႏိုင္တဲ့အရြယ္ေရာက္လာတဲ့အခါ မိအိုဖအိုေတြကို ဆူလိုက္ ေငါက္လိုက္နဲ႔ဆိုတဲ့ အေနအထားမ်ဳိးေတြဟာ အေတာ္ရင္နာစရာေကာင္းတယ္.. ယဥ္ေက်းမႈေတြဟာ ပ်က္ပ်ားလာတယ္ လို႔ဆိုရမယ္..

အဲ့ဒီလိုပ်က္ျပားလာေတာ့ မိအိုဖအိုေတြဟာ အားကိုးစရာမရိွဘူး.. ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း မစြမ္းႏိုင္ေတာ့ဘူး.. မစြမ္းေဆာင္ နိဳင္ေတာ့ သားသမီးေလးေတြ ေခ်ာ့ ေျမးကေလးေတြ ေခ်ာ့လို႔ အဲ့ဒီလိုေခ်ာ့ေမာ့ျပီး သူတို႔စိတ္ေက်နပ္ေအာင္ လုပ္ေပးျပီး သူတို႔ေပးတာေကြ်းတာေလးနဲ႔ ေက်နပ္ျပီးေနရတယ္.. ဒီလိုအေမအို အေဖအိုေတြ ေလာကၾကီးမွာ အမ်ားႀကီး..

ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ထင္ပါရဲ႕.. ဘိုးဘြားရိပ္သာေတြ ေရာက္သြားၾကတာေတြရွိတယ္ေပါ့ေနာ္.. အဆင္ေျပတဲ့ မိဘေတြ ရိွသလို အဆင္မေျပတဲ့ မိဘေတြက သားသမီးေတြရဲ႕ အေအာ္အေငါက္ေတြ အဆူအပူေတြခံျပီးေတာ့ ငံု႔ျပီးေတာ့ခံေနၾကရတယ္.. မိအိုဖအိုေတြဟာ ေလာကမွာ သနားစရာျဖစ္လာတယ္.. ဒီဦးေရဟာ တျဖည္းျဖည္းတိုးတက္လာတယ္..

ေနာက္ပိုင္းမွာ ၾကီးတဲ့ပုဂၢိဳလ္ကို ရိုေသေလးစားရမယ္ဆိုတဲ့ ကိုယ္က်င့္တရားေတြဟာ ပ်က္ျပားလာျပီး မာန္မာနေတြ တက္ၾကြလို႔ ေက်းဇူးတရားကို မေထာက္ထားပဲနဲ႔ မိအို ဖအိုေတြကိုေအာ္ေငါက္ျပီး ေနတတ္တဲ့ သားဆိုး သမီးဆိုးေတြပဲ ၾကံဳေတြ႕လာရတယ္..

ႏိုင္ငံျခားမွာဆိုရင္ မိအိုဖအိုကို ဂရုမစိုက္ၾကေတာ့ဘူး.. စိုက္ခ်င္ေတာင္မွ မစိုက္ႏိုင္တဲ့အေနအထားျဖစ္ေတာ့ ဘယ္ပို႔တုန္း ဆိုရင္ Nursing Homeကို ပို႔ထားတယ္.. ေတာ္တဲ့ သားသမီးေတြဆိုရင္ မိဘကိုသြားျပီးေတာ့ ၾကည့္တယ္ အားေပး စကားေလး ဘာေလး ေျပာၾကေသးတယ္..

မိဘကို မေလးစားၾကတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြက်ေတာ့ အဲ့ဒီပို႔ထားျပီးတဲ့ေနာက္ တစ္လေနလို႔လည္းမေရာက္ဘူး ႏွစ္လေနလို႔လည္း မေရာက္ဘူး.. အဲ့ဒီထဲမွာ Complain တက္တဲ့ မိအိုဖအိုေတြဆိုရင္ ေဆးနဲ႔ျငိမ္ေအာင္ ထိုးလိုက္တယ္လို႔ေတာင္ ၾကားဖူး တယ္.. Complain လုပ္တဲ့မိအိုဖအိုေတြကို Nursing Home မွာေစာင့္တဲ့ nurseေတြက ေဆးကေလးထည့္ေပးလိုက္ လို႔ရိွရင္ ျငိမ္သြားတာတဲ့.အဲ့ဒါ ျငိမ္ေဆးထိုးလိုက္တာ ေနာက္ဆံုး ဆန္႔ဆန္႔ၾကီးျဖစ္သြားတယ္.. လံုးဝမလႈပ္ေတာ့တဲ့ ျငိမ္ေဆးထိုးပစ္တာေနာ္.. အဲ့ဒီလိုေတာင္ ၾကားဖူးခဲ့တယ္..

ဘုန္းၾကီး ဂ်ာမဏီႏိုင္ငံသြားတုန္းကဆိုရင္ အဘိုးၾကီးေတြ အေမၾကီးေတြ ျခင္းကေလးဆြဲျပီး ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေစ်းဝယ္သြား ရင္းနဲ႔ ဆံုးသြားတာေတြရိွတယ္.. တစ္ခ်ဳိ႕လည္း အိမ္ေပၚမွာတင္ပဲ ဘဝအဆံုးသတ္သြားၾကတယ္ေနာ္.. သားသမီးေတြက လံုးဝမၾကည့္ၾကေတာ့ဘူး..အဘိုးၾကီးအဘြားၾကီးတစ္ေယာက္ေယာက္ ပဲ့သြားျပီဆိုရင္ ေခြးေလးတစ္ေကာင္ေမြးျပီးေတာ့ ေခြးေလးနဲ႔ အေဖာ္လုပ္ျပီးေနသြားတာကိုလည္း ေတြ႕ရတယ္..

ခုက မိဘေတြဟာ သားသမီးေတြကို ေက်နပ္ေအာင္ေခ်ာ့ေမာ့ျပီးမွ ကပ္ရပ္စားရတဲ့ဘဝမ်ဳိးေရာက္လာၿပီ.. အဲ့ဒီကပ္ရပ္ စားရလို႔ ေက်ေက်နပ္နပ္လက္ခံထားရင္ပဲေက်းဇူးရွင္/႐ွင္မၾကီးေတြကို ေက်းဇူးတင္ရဦးမွာပဲ..ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်း ကေလးဘဝကတည္းက ေကြၽးေမြးေစာင့္ေ႐ွာက္လာတဲ့ မိဘေက်းဇူးဆိုတာကို လုံးဝမေမ့သင့္ဘူး မေမ့အပ္ဘူး အင္မတန္ ေက်းဇူးမ်ားတယ္ ေနာ္..ဆြမ္းခံရဟန္းကို ကန္ေတာ့ဆြမ္း ဆိုႏိုင္ေသးတယ္ေနာ္.. အသက္နဲ႔ဘဝရင္းေပးထားတဲ့ မိဘေတြကိုေတာ့ ကန္ေတာ့ဆြမ္း သြားမလုပ္ေလနဲ႔….။

ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ႀကီး (ေလးစားစြာျဖင့္ ခရက္ဒစ္) ေစတနာေမတၱာအရင္းခံျဖင့္ မ်ွေဝပူေဇာ္ပါသည္။
baganthar

#Unicode Version# ျဖင့္ဖတ္ပါ ။

ဆွမ်းခံရဟန်းကို ကန်တော့ဆွမ်း ဆိုနိုင်သေးတယ်နော်.. အသက်နဲ့ဘဝရင်းပေးထားတဲ့ မိဘတွေကိုတော့ ကန်တော့ဆွမ်း သွားမလုပ်လေနဲ့….သားသမီးဆိုတာ ငယ်တုန်းသာ မိဘစကားနားထောင်တာ.. နည်းနည်းကြီးလာရင် နားမထောင်ချင် တော့ဘူး မလေးမစားလုပ်ချင်လာတယ်..အဲ့ဒါမိဘက အစစအရာရာပေးကျွေးနေတုန်းအချိန်နော်.. ကိုယ့်ဟာကိုယ် မရှာနိုင်သေးဘူးနော်..

အကုန်လုံးကိုတော့မဆိုလိုပါဘူး.. ငယ်ကတည်းက သိတတ်လိမ္မာတဲ့သားသမီးလည်း ရှိတော့ရှိတာပေါ့.. ရှိတော့ရှိတယ် ဒါပေမယ့်အနည်းစုပေါ့..ခုခေတ်က မြင်နေတွေ့နေရတာတွေ ပိုဆိုးလာပြီလေ.. မလေးစားတာက မြန်မာပြည်မှာတင် မဟုတ်ဘူး နိုင်ငံတကာမှာလည်း ဒီလိုအနေအထားမျိုးတွေရှိတယ်.. သူတို့ဆီမှာက ပိုဆိုးသေးတယ်..

ဆွမ်းခံရဟန်းကို ကန်တော့ဆွမ်း ဆိုနိုင်သေးတယ်နော်.. အသက်နဲ့ဘဝရင်းပေးထားတဲ့ မိဘတွေကိုတော့ ကန်တော့ဆွမ်း သွားမလုပ်လေနဲ့။ မြန်မာလူမျိုးထဲကပဲ အမေရိကန်ရောက်သွားပြီး အမေရိကန်နိုင်ငံမှာ ကြာကြာနေလိုက်လို့ရှိရင် အမေရိကန်လူနေမှုစိတ် ဝင်သွားတယ်.. ပတ်ဝန်းကျင်က ဥပနိဿယပစ္စည်းကြောင့် ပတ်ဝန်းကျင်ပုံစံတွေ ဝင်သွားတဲ့အခါ

အဖေအမေကို လုပ်ချင်ရာလုပ်တယ်.. သွားချင်ရာသွားတယ် အမေအဖေကို တာ့တာဆိုပြီး နှုတ်ဆက်သွားတယ် အဲ့ဒီလောက်လေးပဲ.. အမေအဖေကို ရိုသေလေးစားဖို့အသာထားနော်.. မိဘရှေ့ကော ဘာကော မသိတော့ဘူး ဘာfriend ညာfriend တွေဆိုတာလည်း ခေါ်လာတာ..

အဲ့ဒီလိုဟာမျိုးတွေရှိတော့ ဒကာကြီးတစ်ယောက်က သူ့သားသမီးတွေအကြောင်း ဘုန်းကြီးကိုလျှောက်တယ်.. “တပည့်တော် ဒီကောင်တွေ ဒီခေါ်ပြီးတော့ထားတာ မှားတယ်ဘုရား”တဲ့.. “သူတို့လုပ်ချင်ရာ လုပ်နေတာ” “တပည့်တော် ဘာမှလည်း ပြောလို့ မရတော့ဘူး”တဲ့.. အဲ့ဒါ တစ်ကယ်လျှောက်ထားတာ ကြားဖူးခဲ့ရတာနော်.. လောကကြီး ဆုတ်ယုတ်ပျက်ပြားလာပြီဆိုရင် အခြေအနေတွေက ဒီအတိုင်းပဲ ဖြစ်သွားတယ်..

သားသမီးတွေဟာ အဲ့ဒီလို မလေးစားရုံတင်မကဘူး.. နောက်ပိုင်းကျ ဘာဖြစ်လာတုန်းဆိုတော့ ပညာတွေသင်ကြားလို့ ပညာတွေတတ်ပြီး စီးပွားဥစ္စာတွေ ရှာနိုင်လာတယ် ကိုယ့်ဟာကိုယ်ရှာနိုင်လာတဲ့အခါ ပစ္စည်းဥစ္စာကလေးများ ကြွယ်ဝ ချမ်းသာလာတယ်ဆိုရင် အမေတွေအဖေတွေပေါ်မှာ ပိုပြီးတော့ မောက်မာလာတဲ့သဘောပေါ့..

မိဘကို ပေးချင်ပေးတယ် မပေးချင် မပေးဘူး.. ဒီတော့ မိဘတွေဟာ အသက်အရွယ်ကြီးလာတဲ့ အခါကျတော့ အားကိုးရာ မရှိဘူး.. မရှိတဲ့အခါ ကိုယ့်သားကိုယ့်သမီးကို ချော့မော့ပြီး ပေါင်းနေကြရတယ်.. သူတို့စိတ်တိုင်းကျ မအေဖအေအနေနဲ့ သြဇာမပေးနိုင်တော့ဘူး.. သားသမီးပေးတာလေးနဲ့ ကျေနပ်ရတယ်..

နောက်ပိုင်းကျတော့ သားသမီးလုပ်စာကို မိဘမှီစားနေရမယ်ဆိုရင် အဲ့ဒီမိဘဟာ သြဇာမရှိတော့ဘူး သားသမီးက ကြီးစိုးလာတယ်.. သူတို့ပေးချင်မှ ပေးမယ်.. သူတို့စကားနားထောင်ရမယ်.. သူတို့ထားတဲ့နေရာမှာ နေရမယ်.. သူခိုင်းတာ လုပ်ရမယ်ဆိုတဲ့ အနေအထားအမျိုးတွေကြောင့် မိဘတွေဟာ သနားစရာအခြေအနေမျိုး ရောက်နေကြတယ်.. ဒီလိုမျိုး တွေ လောကမှာ ရှိနေတာအမှန်ပဲ..

အဲ့ဒီလိုအနေအထားမျိုးတွေဟာ စိတ်မကောင်းစရာဖြစ်တယ်.. ငယ်စဉ်တောင်ကျေးက ကျွေးမွေးစောင့်ရှောက်လာတဲ့ မိဘကျေးဇူးတွေကို မထောက်ထားပဲ ကိုယ်က လုပ်နိုင်ကိုင်နိုင်တဲ့အရွယ်ရောက်လာတဲ့အခါ မိအိုဖအိုတွေကို ဆူလိုက် ငေါက်လိုက်နဲ့ဆိုတဲ့ အနေအထားမျိုးတွေဟာ အတော်ရင်နာစရာကောင်းတယ်.. ယဉ်ကျေးမှုတွေဟာ ပျက်ပျားလာတယ် လို့ဆိုရမယ်..

အဲ့ဒီလိုပျက်ပြားလာတော့ မိအိုဖအိုတွေဟာ အားကိုးစရာမရှိဘူး.. ကိုယ့်ကိုယ်ကိုလည်း မစွမ်းနိုင်တော့ဘူး.. မစွမ်းဆောင် နိုင်တော့ သားသမီးလေးတွေ ချော့ မြေးကလေးတွေ ချော့လို့ အဲ့ဒီလိုချော့မော့ပြီး သူတို့စိတ်ကျေနပ်အောင် လုပ်ပေးပြီး သူတို့ပေးတာကျွေးတာလေးနဲ့ ကျေနပ်ပြီးနေရတယ်.. ဒီလိုအမေအို အဖေအိုတွေ လောကကြီးမှာ အများကြီး..

ဒါကြောင့်မို့လို့ ထင်ပါရဲ့.. ဘိုးဘွားရိပ်သာတွေ ရောက်သွားကြတာတွေရှိတယ်ပေါ့နော်.. အဆင်ပြေတဲ့ မိဘတွေ ရှိသလို အဆင်မပြေတဲ့ မိဘတွေက သားသမီးတွေရဲ့ အအော်အငေါက်တွေ အဆူအပူတွေခံပြီးတော့ ငုံ့ပြီးတော့ခံနေကြရတယ်.. မိအိုဖအိုတွေဟာ လောကမှာ သနားစရာဖြစ်လာတယ်.. ဒီဦးရေဟာ တဖြည်းဖြည်းတိုးတက်လာတယ်..

နောက်ပိုင်းမှာ ကြီးတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်ကို ရိုသေလေးစားရမယ်ဆိုတဲ့ ကိုယ်ကျင့်တရားတွေဟာ ပျက်ပြားလာပြီး မာန်မာနတွေ တက်ကြွလို့ ကျေးဇူးတရားကို မထောက်ထားပဲနဲ့ မိအို ဖအိုတွေကိုအော်ငေါက်ပြီး နေတတ်တဲ့ သားဆိုး သမီးဆိုးတွေပဲ ကြုံတွေ့လာရတယ်..

နိုင်ငံခြားမှာဆိုရင် မိအိုဖအိုကို ဂရုမစိုက်ကြတော့ဘူး.. စိုက်ချင်တောင်မှ မစိုက်နိုင်တဲ့အနေအထားဖြစ်တော့ ဘယ်ပို့တုန်း ဆိုရင် Nursing Homeကို ပို့ထားတယ်.. တော်တဲ့ သားသမီးတွေဆိုရင် မိဘကိုသွားပြီးတော့ ကြည့်တယ် အားပေး စကားလေး ဘာလေး ပြောကြသေးတယ်..

မိဘကို မလေးစားကြတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်တွေကျတော့ အဲ့ဒီပို့ထားပြီးတဲ့နောက် တစ်လနေလို့လည်းမရောက်ဘူး နှစ်လနေလို့လည်း မရောက်ဘူး.. အဲ့ဒီထဲမှာ Complain တက်တဲ့ မိအိုဖအိုတွေဆိုရင် ဆေးနဲ့ငြိမ်အောင် ထိုးလိုက်တယ်လို့တောင် ကြားဖူး တယ်.. Complain လုပ်တဲ့မိအိုဖအိုတွေကို Nursing Home မှာစောင့်တဲ့ nurseတွေက ဆေးကလေးထည့်ပေးလိုက် လို့ရှိရင် ငြိမ်သွားတာတဲ့.အဲ့ဒါ ငြိမ်ဆေးထိုးလိုက်တာ နောက်ဆုံး ဆန့်ဆန့်ကြီးဖြစ်သွားတယ်.. လုံးဝမလှုပ်တော့တဲ့ ငြိမ်ဆေးထိုးပစ်တာနော်.. အဲ့ဒီလိုတောင် ကြားဖူးခဲ့တယ်..

ဘုန်းကြီး ဂျာမဏီနိုင်ငံသွားတုန်းကဆိုရင် အဘိုးကြီးတွေ အမေကြီးတွေ ခြင်းကလေးဆွဲပြီး ကိုယ့်ဟာကိုယ် ဈေးဝယ်သွား ရင်းနဲ့ ဆုံးသွားတာတွေရှိတယ်.. တစ်ချို့လည်း အိမ်ပေါ်မှာတင်ပဲ ဘဝအဆုံးသတ်သွားကြတယ်နော်.. သားသမီးတွေက လုံးဝမကြည့်ကြတော့ဘူး..အဘိုးကြီးအဘွားကြီးတစ်ယောက်ယောက် ပဲ့သွားပြီဆိုရင် ခွေးလေးတစ်ကောင်မွေးပြီးတော့ ခွေးလေးနဲ့ အဖော်လုပ်ပြီးနေသွားတာကိုလည်း တွေ့ရတယ်..

ခုက မိဘတွေဟာ သားသမီးတွေကို ကျေနပ်အောင်ချော့မော့ပြီးမှ ကပ်ရပ်စားရတဲ့ဘဝမျိုးရောက်လာပြီ.. အဲ့ဒီကပ်ရပ် စားရလို့ ကျေကျေနပ်နပ်လက်ခံထားရင်ပဲကျေးဇူးရှင်/ရှင်မကြီးတွေကို ကျေးဇူးတင်ရဦးမှာပဲ..ငယ်စဉ်တောင်ကျေး ကလေးဘဝကတည်းက ကျွေးမွေးစောင့်ရှောက်လာတဲ့ မိဘကျေးဇူးဆိုတာကို လုံးဝမမေ့သင့်ဘူး မမေ့အပ်ဘူး အင်မတန် ကျေးဇူးများတယ် နော်..ဆွမ်းခံရဟန်းကို ကန်တော့ဆွမ်း ဆိုနိုင်သေးတယ်နော်.. အသက်နဲ့ဘဝရင်းပေးထားတဲ့ မိဘတွေကိုတော့ ကန်တော့ဆွမ်း သွားမလုပ်လေနဲ့….။

ပါမောက္ခချုပ်ဆရာတော်ကြီး (လေးစားစွာဖြင့် ခရက်ဒစ်) စေတနာမေတ္တာအရင်းခံဖြင့် မျှဝေပူဇော်ပါသည်။
baganthar