ျမန္မာ့သမုိင္းတြင္ ပါေတာ္မူၿပီးေနာက္ အဂၤလိပ္တုိ႔အား ပထမဆုံးတုိက္ခုိက္ခဲ့သူမွာ ၀န္းသုိေစာ္ဘြားႀကီး ဦးေအာင္ျမတ္ျဖစ္သည္။ မဟာ၀ံသသီရိဇယသုိဟုံဘြား ဘြဲ႔စံ ၀န္းသုိေစာ္ဘြားႀကီးအား ဦးေရႊသာ ႏွင့္ ေဒၚဒြန္းျဖဴ ေခၚ သု၀ဏၰာကယေဒ၀ီ တုိ႔မွ ၁၈၆၂ခုႏွစ္တြင္ ၀န္းသုိၿမဳိ႕၌ ေမြးဖြားခဲ့သည္။
ငယ္စဥ္က ၀န္းသိုဆရာေတ္ာ ဦးဂုဏ ထံတြင္ ပညာသင္ခဲ့ၿပီး အရြယ္ေရာက္လာသည့္အခါ ေစာ္ဘြားႀကီးက သားျဖစ္သူကို ကင္း၀န္မင္းႀကီးထံ အပ္ႏွံကာ နန္းဓေလ့ ႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပညာရပ္မ်ားကုိ သင္ယူေစခဲ့သည္။ ထုိ႔ေနာက္ သီေပါမင္းထံ ၌ ကြမ္းေရေတာ္ကုိင္စာေရးအျဖစ္ အမႈထမ္းခဲ့သည္။ ဦးေအာင္ျမတ္သည္ စာေပက်မ္းဂန္ ၊ ကဗ်ာ ၊ လကၤာ ၊ ေဗဒင္ ၊ သမုိင္း ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ၊ ေဆးပညာ စသည့္ ပညာရပ္မ်ဳိးစုံကုိ ကြ်မ္းက်င္တတ္ေျမာက္ခဲ့သည္။
၀န္းသိုေစာ္ဘြား ဦးေရႊသာ မုိးေကာင္းၿမဳိ႕၀န္ျဖစ္ၿပီးေနာက္ ဦးေအာင္ျမတ္သည္ အသက္ ၂၁ႏွစ္အရြယ္တြင္ ၀န္းသုိေစာ္ဘြား ရာထူးကို ဆက္ခံခဲ့သည္။ မုိးညွင္းေဒသမွ ဗုိလ္၀ေခါင္းေဆာင္ေသာ သူပုန္မ်ားကုိ ေအာင္ျမင္စြာႏွိမ္ႏွင္းႏုိင္သျဖင့္ သီေပါမင္းက အားရေတာ္မူၿပီး ဦးေအာင္ျမတ္အား ‘ေမာရိယ မဟာ၀ံသ သီရိသုဓမၼာရာဇာ’ ဘြဲ႔အားခ်ီးျမွင့္ ခဲ့သည္။
ထုိ႔ေနာက္ သက္တူရြယ္တူျဖစ္သူ စကားေစာ္ဘြားသမီး ေစာေရႊၾကည္ႏွင့္ လက္ထပ္ခဲ့သည္။ ထုိစဥ္အတြင္း အဂၤလိပ္တုိ႔က မႏၱေလးကုိ သိမ္းရာ ဦးေအာင္ျမတ္သည္ လူသူလက္နက္စုေဆာင္းကာ အေျခအေနကို ေစာင့္ၿပီး တုိက္ခုိက္ရန္ ႀကဳိးစားခဲ့သည္။
အဂၤလိပ္တုိ႔အား ျပန္မတုိက္ခုိက္ရန္ ဆရာျဖစ္သူ ကင္း၀န္မင္းႀကီးထံမွ စာေရာက္လာသလုိ ၊ ငယ္ဆရာ ဦးဂုဏ ကလည္း ေျဖာင္းျဖခဲ့သည္။ ဆရာႏွစ္ပါးကုိ ေလးစားသျဖင့္ နာခံၿပီး သစ္လုပ္ငန္း ႏွင့္ စပါးလုပ္ငန္းမ်ားကို လုပ္ရင္းေအးေအးေဆးေဆးေနသည္။ သို႔ေသာ္ ဦးေအာင္ျမတ္၏လုပ္ငန္းေနရာမ်ားကို ရယူလုိသည့္ မသမာသူမ်ားက ဦးေအာင္ျမတ္စီးပြားရွာေနျခင္းမွာ ေငြေၾကးစုေဆာင္းၿပီး အဂၤလိပ္တုိ႔အားတုိက္ရန္ျဖစ္သည္ ဟု ကုန္းေခ်ာခဲ့ၾကသည္။
အဂၤလိပ္တုိ႔ကလည္း ဦးေအာင္ျမတ္အား ေနျပည္သုိ႔လာေရာက္အစစ္ေဆးခံရန္ ကင္း၀န္မင္းႀကီးအား အေၾကာင္းၾကားေစသည္။ ကင္း၀န္မင္းႀကီးက အေၾကာင္းၾကားရာ ဦးေအာင္ျမတ္က ေနျပည္ေတာ္သုိ႔လည္း မလာလုိေၾကာင္း ၊ တပါးကြ်န္လည္း မခံလုိေၾကာင္း ၊ အရုိအေသမျပဳႏုိင္ေၾကာင္း အေၾကာင္းျပန္ခဲ့သည္။
သည့္အတြက္ ကင္း၀န္မင္းႀကီးကုိယ္တုိင္လုိက္ၿပီး ဦးေအာင္ျမတ္အားေတြ႔ရန္လာေသာ္လည္း ဦးေအာင္ျမတ္မွာ မုိးေကာင္းေရာက္ေနသျဖင့္ မေတြ႔သြားခဲ့ရ။ အဂၤလိပ္တုိ႔ကလည္း ဦးေအာင္ျမတ္အား ရာထူး ေငြေၾကး မ်ားစြာျဖင့္စည္းရုံးခဲ့ေသာ္လည္း မရ။ ေနာက္ဆုံးတြင္ အဂၤလိပ္တုိ႔သည္ တပ္တစ္တပ္အား လႊတ္လုိက္ၿပီး ဦးေအာင္ျမတ္တုိ႔ သားအဖႏွစ္ေယာက္အား ဖမ္းဆီးရန္ အမိန္႔ထုတ္လုိက္သည္။
ဦးေအာင္ျမတ္ကလည္း ၀န္းသိုပတ္လည္တြင္ သစ္တပ္ၿမဳိ႕ရုိးမ်ား ၊ ကင္းမ်ားတည္ေဆာက္ကာ ၊ လူသူလက္နက္စုေဆာင္းၿပီး အသင့္ေစာင့္ေနခဲ့သည္။ မွန္ကင္းေတာင္စခန္းတြင္ အဂၤလိပ္တုိ႔ႏွင့္ ဦးေအာင္ျမတ္တပ္မ်ား တုိက္ပြဲျဖစ္ပြားရာ အဂၤလိပ္တုိ႔ရႈံးၿပီး ဆုတ္ခြာခဲ့ရသည္။ ဆုတ္ခြာသြားေသာတပ္အား လုိက္လံတုိက္ခုိက္ရာ အဂၤလိပ္စစ္ဗုိလ္တစ္ဦး ႏွင့္တပ္သား သုံးဦးက်ဆုံးခဲ့ၿပီး တုိက္ပြဲျဖစ္သည့္ေနရာတြင္ ကြ်န္းတုိင္ႀကီးတစ္တုိင္ စုိက္ထူထားခဲ့သည္။
ထုိအခ်ိန္မွ စ၍ ဦးေအာင္ျမတ္၏ အမည္သည္ ေက်ာ္ၾကားလာခဲ့သည္။ အဂၤလိပ္တုိ႔သည္ အင္အားျဖည့္တင္းၿပီးေနာက္တစ္ႀကိမ္ခ်ီတက္ျပန္ရာ ဦးေအာင္ျမတ္တပ္မ်ား၏ တုိက္ခုိက္မႈကုိ ခံရျပန္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ဒီတစ္ႀကိမ္တြင္ အဂၤလိပ္တုိ႔က လူအင္အားလက္နက္အင္အားမ်ားစြာ သာလြန္သျဖင့္ ဦးေအာင္ျမတ္တပ္မ်ား ေနာက္ဆုတ္ကာ ေတာ္ထဲသို႔မွ်ားေခၚခဲ့သည္။
ေနရာကြ်မ္းက်င္မႈေၾကာင့္ အဂၤလိပ္တပ္မ်ားကို အက်အဆုံးမ်ားေအာင္တုိက္ႏုိင္ခဲ့သည္။ က်ဳိင္းခြင္ေတာင္ကုန္းတြင္ အဂၤလိပ္စစ္သားမ်ားေသဆုံးသည့္ေနရာတြင္ စုိက္ထူထားသည့္ ေက်ာက္တုိင္ကုိ ယေန႔ထိတုိင္ေတြ႔ျမင္ႏုိင္ေသးသည္။
ထုိေန႔တြင္ပင္ ဗုိလ္ႀကီး ဟတ္ခ်င္ဆန္ ဦးေဆာင္ေသာ အဂၤလိပ္တပ္ႏွင့္ ဥကၠံၿမဳိ႕အနီးတြင္ ဆက္လက္တုိက္ခုိက္ခဲ့ေသးရာ ႏွစ္ဖက္စလုံးအက်အဆုံးမ်ားၿပီး ဗုိလ္ႀကီး ဟတ္ခ်င္ဆန္လည္း ဒါဏ္ရာရခဲ့သည္။ ထုိဒါဏ္ရာႏွင့္ပင္ မၾကာမီေသဆုံးခဲ့သည္။ လူအင္အားလက္နက္အင္အား မမွ်ေသ္ာလည္း မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ျပင္းထန္လွသျဖင့္ ၀န္းသိုေစာ္ဘြားႀကီးဦးေဆာင္ေသာ တပ္မ်ားသည္ အဂၤလိပ္တုိ႔အား ေနရာအႏွံ႔မွ တုိက္ခုိက္ရင္း အခက္အခဲျဖစ္ေစခဲ့သည္။
ထုိအခ်ိန္အထိ အဂၤလိပ္တုိ႔က ဦးေအာင္ျမတ္အား သူပုန္ဟု မေၾကျငာပဲ သူတုိ႔ဘက္ကိုလာပါက ရာထူး ၊ စည္းစိမ္အေျမာက္အမ်ားေပးၿပီး ေအးေဆးစြာေနရမည္ဟု ကမ္းလွမ္းခဲ့ျပန္သည္။ ၀န္းသုိေစာ္ဘြားႀကီးလက္မခံသျဖင့္ လက္ေအာက္ငယ္သားမ်ား ကို ေပးကမ္းစည္းရုံးရာ စိတ္မခုိင္ေသာ တပ္သားမ်ားမွာ အဂၤလိပ္တုိ႔ဘက္ပါသြားခဲ့သည္။
၀န္းသုိတပ္အင္အားလည္း တျဖည္းျဖည္းနည္းလာခဲ့ရသည္။ က်န္လူမ်ားႏွင့္ ဆက္ လက္တုိက္ခုိက္လွ်င္ရေသးေသာ္လည္း အင္အားခ်င္းကြာျခားလြန္းလွသျဖင့္ အတုိက္အခုိက္ရပ္ရန္ ဆုံးျဖတ္ခဲ့သည္။
သုိ႔ေသာ္ အဂၤလိပ္တုိ႔ လက္ေအာက္ကုိ မ၀င္ပဲ ယူနန္စန္းတာၿမဳိ႕တြင္ သြားေရာက္ေနထုိင္ခဲ့သည္။ အဂၤလိပ္တုိ႔၏ အေပးအယူကုိလက္ခံလွ်င္ ေအးေဆးစြာေနရမည္ျဖစ္ေသာ္ လည္း သူတပါးလက္ေအာက္တြင္ မေနလုိေသာ ေစာ္ဘြားႀကီးသည္ စပါးအလုပ္ လုပ္ရင္း ၊ ေဆးကုရင္း ၾကပ္တည္းစြာေနထုိင္ခဲ့သည္။ အသက္အရြယ္ႀကီးရင့္လာေသာအခါ မဟာေဒ၀ီက ျပန္လာရန္ အတန္တန္ေခၚသျဖင့္ ေနရပ္သုိ႔ ျပန္လာခဲ့သည္။ အဂၤလိပ္အစုိးရက ထုိေခတ္ေငြ ၁၀၀ ေထာက္ပံသည္။
လာေရာက္ေပးသည့္ေငြအား သားသမီးမ်ား အားယူေစၿပီး ကိုယ္တုိင္က ေလာကုတၱရာဘက္တြင္သာ အားထုတ္ေနခဲ့သည္။ ဂ်ပန္တုိ႔လက္ထက္တြင္လည္း အဂၤလိပ္တုိ႔ကဲ့သုိ႔ပင္ လစဥ္ ေငြ ၁၀၀ စီေထာက္ပံ့ခဲ့သည္။ လြတ္ လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ ျမန္မာအစိုးရက ၀န္းသိုေစာ္ဘြားႀကီးအားေက်းဇူးဆပ္သည့္အေနျဖင့္ သခင္ကုိယ္ေတာ္မႈိင္းႏွင့္တန္းတူ လစဥ္ ေငြ ၅၀၀ စီေပးခဲ့သည္။ ေစာ္ဘြားႀကီးသည္ ၁၉၆၅ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ ၅ရက္ေန႔ အသက္ ၁၀၃ႏွစ္ အေရာက္တြင္ကြယ္လြန္ အနိစၥေရာက္ခဲ့သည္။
Ref >> ျမန္မာ့စြယ္စုံက်မ္း
တစ္ခ်ိန္က ထင္ရွားခဲ့ေသာပုဂၢဳိလ္ႀကီးမ်ား >> ေရႊဥၾသ
ကုိလုိနီေခတ္အဘိဓာန္ >> ျမဟန္
No comments:
Post a Comment