က ရု ဏာရွိသူမွန္ပါက ဒီပို ့စ္အားေက်ာ္မသြားနဲ ့
ဦးေ ခ မိႏၵ ……… ဦးေခမိႏၵသည္ ရဟန္းငယ္တစ္ပါးပီပီဘဝကိုမခံခ်င္တဲ့စိတ္ျဖင့္ စာကိုအလြန္ႀကိဳးစားသူ ရဟန္းလည္းျဖစ္သလို၊ ကိုယ္ဒူးကိုယ္ခြ်န္ျပီးလည္း
နိဳင္ငံေတာ္ပရိယတိၱသာသနာ့တကၠသိုလ္ [ရန္ကုန္]ကိုလည္း တက္ေနသည့္ရဟန္းလည္းျဖစ္၏၊
တေ န ့ …… တကၠသိုလ္ကေနခ်မွတ္ေပးလိုက္သည့္ျပဌာန္းစာကို သဲသဲမဲမဲေလ့လာက်က္မွတ္ေနသည္ေန ့ဆြမ္းဘုဥ္းေပးျပီး သူငယ္ခ်င္းရဟန္းေတြက်ိန္းစက္ေနေပမယ့္လည္း သူကားမက်ိန္းစက္နိဳင္
ေပးထားသည့္စာကိုမရေသးလို ့သာျဖစ္၏ထိုအခ်ိန္တြင္ …… ကလင္ ကလင္
ဟူ၍ဖုန္းဝင္လာသည္ ဖုန္းေကာဝင္လာေသာ္လည္းစာကအေရးႀကီးသည္မို ့အသံလာတဲ့ဆီဖုန္းဆီသို ့စိတ္မဝင္စားခ်င္ေသး ထို ့ေနာက္ ထိုဖုန္းကား
ခ ဏ ခဏဆိုသလိုဝင္လာတာေႀကာင့္က်ိန္းစက္သည့္ရဟန္းမ်ားကို အာနာလာတာနဲ ့ဖုန္းအသံလာရာဆီသို ့ထသြားကာဘယ္သူမ်ားလည္းႀကည့္လိုက္ေတာ့ ?ေမေမ …… တဲ့ ။
စာ ကို က်က္မွတ္ေနသည့္စိတ္ေတာင္ဘယ္ေရာက္သြားမွန္းမသိ အေႀကာင္းကား ……တစ္ခါမွ ဒီေလာက္ဖုန္းေကာအမ်ားႀကီးကို
မေခၚစဖူး အေခၚထူးလို ့သာျဖစ္၏အရင္ကဆိုရင္ တစ္ခါသာေခၚလို ့မရရင္ဆက္၍မေခၚေသာ အေမ၊ယေန ့ကား အဘယ့္ေႀကာင့္ အႀကိမ္ေပါင္းမနည္းေခၚ၍ေနသနည္း ဦးေခမိႏၵသည္ စိတ္ထဲ၌
အေတြး ……… မ်ားစြာ
ထို အေ တြး မ်ားစြာနဲ ့အတူေတာရြာမွာေနတဲ့ အေမ့ဆီကို ခ်င္ျခင္းပဲခ်က္ျခင္းပဲ ဖုန္းေခၚလိုက္ေတာ့အေမ့အသံကား အရင္လိုမဟုတ္ဝမ္းနည္းသည့္အသံ အားကိုးရွာသည့္အသံနဲ ့သားေရ …… တဲ့
အခြင့္ရလို ့ရွိရင္ေလရြာက အေမ့ဆီကိုလာလို ့ရမလားတဲ့ေလ …… ။
ရပ ါတယ္အေမလို ့သာေျပာလိုက္၏တကယ္ေတာ့ တကၠသိုလ္ဆိုတာစည္းကမ္းေတြအလြန္မ်ားျပားျပီးေနရာ႒ာနတစ္ခု၊ေနာက္တစ္ခါ ထြက္ခ်င္တိုင္းထြက္လို ့မရသလို
ဝင္ခ်င္တိုင္းလည္း ဝင္ခြင့္မရေသာ ေနရာလည္းျဖစ္၏ရပါတယ္ အေမလို ့ေျပာလိုက္ရျခင္းမွာစာပဲႀကိဳးစားေနာ္ …… သားအခြင့္ရမွသာျပန္လာခဲ့ပါလို ့ဆိုဆိုေနတဲ့
ဒီအေမက တစ္ခါမွလည္း ျပန္လာခဲ့ပါဦးလို ့မေခၚဖူးသလို အေမ့ရဲ့အသံကလည္းထူးျခားေနလို ့လည္းျဖစ္၏ ……
ရြာနဲ ့အေမ့အိမ္ကိုေရာက္ေတာ့အရင္ေန ့ေတြကလို အေမသည္သားေမာင္ဦးဇင္းျပန္လာတာေတာင္အိမ္ေရွ ့ကေန အျပံဳးေလးနဲ ့ေပါ ့သားျပန္လာပီလားေတာင္
ထြက္ျပီးႀကိဳဆိုတာမေတြ ့ရေတာ့ အေမသည္ အိပ္ယာထဲမွာ ေခြေခြေလး …… ။
ခရီ းေဆာင္အိပ္ေလးနဲ ့အိမ္ထဲဝင္လာတဲ့သားကိုအေမျမင္ေတာ့ အားအင္မျပည့္တဲ့အျပံဳးေလးနဲ ့အေမအားယူျပံဳးျပီး သားျပန္လာပီလား ……
တဲ့ဟုတ္ကဲ့ အေမ သားျပန္လာပါပီလို ့သာေျဖလိုက္ရေပမယ့္ ဦးေခမိႏၵရဲ့ရင္ထဲမွာေတာ့
အိမ္အျပင္ထြက္ျပီး အရင္လိုမႀကိဳဆိုကတည္းကဝမ္းနည္းေနတာ အေမ့ရဲ့အေျခ အေမ့ရဲ့အေနထားေျပာင္းလဲေနေတာ့ ဝမ္းနည္းတဲ့အသံကိုထိန္းခ်ဳပ္ျပီး အေမရယ္…… အခုအေမ့သားႀကီးအေမ့ေရွ ့ေရာက္ေနပါပီလို ့ေျဖလိုက္ရသည္။
သားရဟန္းကိုေတြ ့ေတာ့ အေမျဖသူသည္သားေရ …… တ့ဲ အေမဘာပဲစားစားလ်ွာက အရသာမေပးေတာ့ဘူးတဲ့ျဖစ္ေနတာႀကာပီတဲ့ အေမ့ရဲ့လ်ွာကိုဒီျမိဳ ့မွာမျပေတာ့ပဲ တစ္ျခားေနရာကိုျပခ်င္ပါတဲ့ေလ ……
အေမ့ရဲ့ရင္ဖြင့္သံႀကားလိုက္ရေသာသားျဖစ္သူ ဦးေခမိႏၵ၏ဦးေခါင္းကိုမိုးႀကိဳးပစ္ခ်သြားသလိုထူပူသြားသည္အေႀကာင္းကား တကၠသိုလ္တက္ေနသည့္ရဟန္းမို ့ပိုက္ဆံလံုးဝရွိမေနလို ့သာျဖစ္၏ ၊
သူတာဝန္ယူရေပမည္ အိမ္မွာကား …… သူကအႀကီးဆံုးသားျဖစ္ေနလို ့သာျဖစ္၏အကိုႀကီးေတာ့ အဖရာဆိုသလို သူ ့မွာတာဝန္းအျပည့္ဝရွိေနသည္၊ခရီးေဆာင္အိပ္ထဲကပိုက္ဆံကိုေရတြက္ႀကည့္ေတာ့တစ္ေသာင္းေသာင္းေက်ာ္ေက်ာ္သာဒါ့ေႀကာင့္ …… သူငယ္ခ်င္းေတြဆီကေငြေခ်းျပီး ေနျပည္ေတာ္ ကုဋင္၁၀၀၀ျပႀကည့္ေတာ့ဆရာဝန္ျဖစ္သူေတြက ဦးဇင္းေရ …… တဲ့
ဦးဇင္းအေမက လ်ွာကင္ဆာျဖစ္ေနတာတဲ့
ဒုန္း…… ဆို ရင္ထဲေအာင့္သြားသလိုအေမျဖစ္တဲ့သူလည္း ဆရာဝန္ရဲ့ေျပာစကားကိုႀကားလိုက္ရေတာ့ မ်က္နာက အရင္ကထက္ေသးငယ္ျပီး ထိုဆရာဝန္ရဲ့ေရွ ့မွာပင္အေမသည္ သာရဟန္းျဖစ္တဲ့ဦးေခမိႏၵရဲ့
လက္တစ္စံုကို အမွတ္မထင္ပဲ သားျဖစ္သူဦးေခမိႏၵရဲ့မ်က္ကိုႀကည့္ကာ စုတ္ကိုင္မိသြားသည္မရည္ရြယ္ေပမယ့္လည္း ေသေရရွင္ေရးနဲ ့ပတ္သက္လာရင္ နီးသူကိုအားကိုးစျမဲသာ
မဟုတ္ပါလား …… ။
ဦးေခမိႏၵသည္ …… အေမ့ရဲ့လက္ကိုျပန္စုတ္ကိုင္ကာ အားေပးစကားအျဖစ္ျပန္ေျပာလိုက္ေသာ စကားတစ္ခြန္းမွာအေမ …… ဘာမွအားမငယ္နဲ ့သားတို ့ေဘးနာမွာ ဘယ္သူမွမရွိေပမယ့္
အေမ့အနားမွာ အေမ့သားရွိပါတယ္ ……တဲ့ေလဒါ့ေႀကာင့္ သားလူထြက္ျပီးလုပ္အားခနဲ ့ေဆးကုမယ္ …… တဲ့
ဒါ့ေႀကာင့္ …… ယခု ဤစာမူဖတ္သူကိုေျပးကာဖတ္၍အားကိုးမိပါ၏ရဟန္းရွားပါးတဲ့ ဒီေခတ္ႀကီးထဲမွာသင့္ရဲ့ေရွ ့ရဟန္းတစ္ပါး သာသနာကေနဆံုးရံႈးေနတာ ထိုင္ကာႀကည့္ေနေတာ့မွာလားလ်ွာကင္ဆာျဖစ္ေနတဲ့
ထိုအေမအိုကိုေပါ့
ကရုဏာ သနားတဲ့စိတ္မျဖစ္မိဘူးလားဤစာေရးသူအပါဝင္ နိဳင္သေလာက္ျဖင့္ဝိုင္းဝန္းျပီးျခံရံႀကပါကုန္စို ့အထူးေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါသည္။
ဖန္ခါးေျမအရွင္
ဆက္သြယ္လွဴဒါန္းရန္လိပ္စာ
ဦးေခမိႏၵ
မေကြးတိုင္း/ေတာင္တြင္းႀကီး /ငမင္ရြာ
09799674166 09267597197
Unicode >>>
က ရု ဏာရှိသူမှန်ပါက ဒီပို့စ်အားကျော်မသွားနဲ့
ဦးေ ခ မိန္ဒ ……… ဦးခေမိန္ဒသည် ရဟန်းငယ်တစ်ပါးပီပီဘဝကိုမခံချင်တဲ့စိတ်ဖြင့် စာကိုအလွန်ကြိုးစားသူ ရဟန်းလည်းဖြစ်သလို၊ ကိုယ်ဒူးကိုယ်ချွန်ပြီးလည်း
နိုင်ငံတော်ပရိယတ္တိသာသနာ့တက္ကသိုလ် [ရန်ကုန်]ကိုလည်း တက်နေသည့်ရဟန်းလည်းဖြစ်၏၊
တေ န့ …… တက္ကသိုလ်ကနေချမှတ်ပေးလိုက်သည့်ပြဌာန်းစာကို သဲသဲမဲမဲလေ့လာကျက်မှတ်နေသည်နေ့ဆွမ်းဘုဉ်းပေးပြီး သူငယ်ချင်းရဟန်းတွေကျိန်းစက်နေပေမယ့်လည်း သူကားမကျိန်းစက်နိုင်
ပေးထားသည့်စာကိုမရသေးလို့သာဖြစ်၏ထိုအချိန်တွင် …… ကလင် ကလင်
ဟူ၍ဖုန်းဝင်လာသည် ဖုန်းကောဝင်လာသော်လည်းစာကအရေးကြီးသည်မို့အသံလာတဲ့ဆီဖုန်းဆီသို့စိတ်မဝင်စားချင်သေး ထို့နောက် ထိုဖုန်းကား
ခ ဏ ခဏဆိုသလိုဝင်လာတာကြောင့်ကျိန်းစက်သည့်ရဟန်းများကို အာနာလာတာနဲ့ဖုန်းအသံလာရာဆီသို့ထသွားကာဘယ်သူများလည်းကြည့်လိုက်တော့ ?မေမေ …… တဲ့ ။
စာ ကို ကျက်မှတ်နေသည့်စိတ်တောင်ဘယ်ရောက်သွားမှန်းမသိ အကြောင်းကား ……တစ်ခါမှ ဒီလောက်ဖုန်းကောအများကြီးကို
မခေါ်စဖူး အခေါ်ထူးလို့သာဖြစ်၏အရင်ကဆိုရင် တစ်ခါသာခေါ်လို့မရရင်ဆက်၍မခေါ်သော အမေ၊ယနေ့ကား အဘယ့်ကြောင့် အကြိမ်ပေါင်းမနည်းခေါ်၍နေသနည်း ဦးခေမိန္ဒသည် စိတ်ထဲ၌
အတွေး ……… များစွာ
ထို အေ တွး များစွာနဲ့အတူတောရွာမှာနေတဲ့ အမေ့ဆီကို ချင်ခြင်းပဲချက်ခြင်းပဲ ဖုန်းခေါ်လိုက်တော့အမေ့အသံကား အရင်လိုမဟုတ်ဝမ်းနည်းသည့်အသံ အားကိုးရှာသည့်အသံနဲ့သားရေ …… တဲ့
အခွင့်ရလို့ရှိရင်လေရွာက အမေ့ဆီကိုလာလို့ရမလားတဲ့လေ …… ။
ရပ ါတယ်အမေလို့သာပြောလိုက်၏တကယ်တော့ တက္ကသိုလ်ဆိုတာစည်းကမ်းတွေအလွန်များပြားပြီးနေရာဋ္ဌာနတစ်ခု၊နောက်တစ်ခါ ထွက်ချင်တိုင်းထွက်လို့မရသလို
ဝင်ချင်တိုင်းလည်း ဝင်ခွင့်မရသော နေရာလည်းဖြစ်၏ရပါတယ် အမေလို့ပြောလိုက်ရခြင်းမှာစာပဲကြိုးစားနော် …… သားအခွင့်ရမှသာပြန်လာခဲ့ပါလို့ဆိုဆိုနေတဲ့
ဒီအမေက တစ်ခါမှလည်း ပြန်လာခဲ့ပါဦးလို့မခေါ်ဖူးသလို အမေ့ရဲ့အသံကလည်းထူးခြားနေလို့လည်းဖြစ်၏ ……
ရွာနဲ့အမေ့အိမ်ကိုရောက်တော့အရင်နေ့တွေကလို အမေသည်သားမောင်ဦးဇင်းပြန်လာတာတောင်အိမ်ရှေ့ကနေ အပြုံးလေးနဲ့ပေါ့သားပြန်လာပီလားတောင်
ထွက်ပြီးကြိုဆိုတာမတွေ့ရတော့ အမေသည် အိပ်ယာထဲမှာ ခွေခွေလေး …… ။
ခရီ းဆောင်အိပ်လေးနဲ့အိမ်ထဲဝင်လာတဲ့သားကိုအမေမြင်တော့ အားအင်မပြည့်တဲ့အပြုံးလေးနဲ့အမေအားယူပြုံးပြီး သားပြန်လာပီလား ……
တဲ့ဟုတ်ကဲ့ အမေ သားပြန်လာပါပီလို့သာဖြေလိုက်ရပေမယ့် ဦးခေမိန္ဒရဲ့ရင်ထဲမှာတော့
အိမ်အပြင်ထွက်ပြီး အရင်လိုမကြိုဆိုကတည်းကဝမ်းနည်းနေတာ အမေ့ရဲ့အခြေ အမေ့ရဲ့အနေထားပြောင်းလဲနေတော့ ဝမ်းနည်းတဲ့အသံကိုထိန်းချုပ်ပြီး အမေရယ်…… အခုအမေ့သားကြီးအမေ့ရှေ့ရောက်နေပါပီလို့ဖြေလိုက်ရသည်။
သားရဟန်းကိုတွေ့တော့ အမေဖြသူသည်သားရေ …… တဲ့ အမေဘာပဲစားစားလျှာက အရသာမပေးတော့ဘူးတဲ့ဖြစ်နေတာကြာပီတဲ့ အမေ့ရဲ့လျှာကိုဒီမြို့မှာမပြတော့ပဲ တစ်ခြားနေရာကိုပြချင်ပါတဲ့လေ ……
အမေ့ရဲ့ရင်ဖွင့်သံကြားလိုက်ရသောသားဖြစ်သူ ဦးခေမိန္ဒ၏ဦးခေါင်းကိုမိုးကြိုးပစ်ချသွားသလိုထူပူသွားသည်အကြောင်းကား တက္ကသိုလ်တက်နေသည့်ရဟန်းမို့ပိုက်ဆံလုံးဝရှိမနေလို့သာဖြစ်၏ ၊
သူတာဝန်ယူရပေမည် အိမ်မှာကား …… သူကအကြီးဆုံးသားဖြစ်နေလို့သာဖြစ်၏အကိုကြီးတော့ အဖရာဆိုသလို သူ့မှာတာဝန်းအပြည့်ဝရှိနေသည်၊ခရီးဆောင်အိပ်ထဲကပိုက်ဆံကိုရေတွက်ကြည့်တော့
တစ်သောင်းသောင်းကျော်ကျော်သာဒါ့ကြောင့် …… သူငယ်ချင်းတွေဆီကငွေချေးပြီး နေပြည်တော် ကုဋင်၁၀၀၀ပြကြည့်တော့ဆရာဝန်ဖြစ်သူတွေက ဦးဇင်းရေ …… တဲ့
ဦးဇင်းအမေက လျှာကင်ဆာဖြစ်နေတာတဲ့
ဒုန်း…… ဆို ရင်ထဲအောင့်သွားသလိုအမေဖြစ်တဲ့သူလည်း ဆရာဝန်ရဲ့ပြောစကားကိုကြားလိုက်ရတော့ မျက်နာက အရင်ကထက်သေးငယ်ပြီး ထိုဆရာဝန်ရဲ့ရှေ့မှာပင်အမေသည် သာရဟန်းဖြစ်တဲ့ဦးခေမိန္ဒရဲ့
လက်တစ်စုံကို အမှတ်မထင်ပဲ သားဖြစ်သူဦးခေမိန္ဒရဲ့မျက်ကိုကြည့်ကာ စုတ်ကိုင်မိသွားသည်မရည်ရွယ်ပေမယ့်လည်း သေရေရှင်ရေးနဲ့ပတ်သက်လာရင် နီးသူကိုအားကိုးစမြဲသာ
မဟုတ်ပါလား …… ။
ဦးခေမိန္ဒသည် …… အမေ့ရဲ့လက်ကိုပြန်စုတ်ကိုင်ကာ အားပေးစကားအဖြစ်ပြန်ပြောလိုက်သော စကားတစ်ခွန်းမှာအမေ …… ဘာမှအားမငယ်နဲ့သားတို့ဘေးနာမှာ ဘယ်သူမှမရှိပေမယ့်
အမေ့အနားမှာ အမေ့သားရှိပါတယ် ……တဲ့လေဒါ့ကြောင့် သားလူထွက်ပြီးလုပ်အားခနဲ့ဆေးကုမယ် …… တဲ့
ဒါ့ကြောင့် …… ယခု ဤစာမူဖတ်သူကိုပြေးကာဖတ်၍အားကိုးမိပါ၏ရဟန်းရှားပါးတဲ့ ဒီခေတ်ကြီးထဲမှာသင့်ရဲ့ရှေ့ရဟန်းတစ်ပါး သာသနာကနေဆုံးရှုံးနေတာ ထိုင်ကာကြည့်နေတော့မှာလားလျှာကင်ဆာဖြစ်နေတဲ့
ထိုအမေအိုကိုပေါ့
ကရုဏာ သနားတဲ့စိတ်မဖြစ်မိဘူးလားဤစာရေးသူအပါဝင် နိုင်သလောက်ဖြင့်ဝိုင်းဝန်းပြီးခြံရံကြပါကုန်စို့အထူးမေတ္တာရပ်ခံအပ်ပါသည်။
ဖန်ခါးမြေအရှင်
ဆက်သွယ်လှူဒါန်းရန်လိပ်စာ
ဦးခေမိန္ဒ
မကွေးတိုင်း/တောင်တွင်းကြီး /ငမင်ရွာ
09799674166 09267597197
No comments:
Post a Comment