“ဖုတ္” ၀င္တယ္ဆိုျပီး… ေသတဲ႔ အေမအိုတစ္ဦးရဲ႕…. အေလာင္းကို…ရင္ခြဲရံုမွာ…စစ္ေဆးလိုက္ေသာအခါ….

” မသိလိုက္ေသာ ပဥၥာနႏၲရိယကံ ”

တကယ္ဖုတ္မဟုတ္ဘဲ မိဘအရင္းကို ဖုတ္ထုတ္တယ္ဆိုၿပီး ကိုယ္တိုင္ပဲ လုပ္သည္ျဖစ္ေစသူတစ္ပါးကိုလုပ္ခြင့္ ေပးသည္ျဖစ္ေစ၊

အဲဒီသားသမီး ကိုယ္တိုင္မသိလိုက္ေသာပဥၥာနႏၲရိယကံၾကီးထိုက္ပါတယ္။

ဖုတ္ဝင္တယ္ဆိုျပီး အသတ္ခံလိုက္ရတဲ႔ အဖြားတစ္ဦး ကိုယ္ေတြ႔ေလ့လာဖူးပါတယ္။ (ေဒသႏွင့္အမည္မ်ားမေျပာပါ။)

ဒီအေနအထားက သားသမီးေတြျငိဳဳျငင္ရံုတင္မက ျမန္ျမန္ပင္ေသေစခ်င္ေနပါျပီ။ ကိုယ့္အညစ္အေၾကးကိုေတာင္

ကိုယ္တိုင္မစြန္႔နိုင္ေတာ့ဘူး …။ျပဳစုတဲ႔သူေတြကရြံတတ္ေတာ့ ပိုဒုကၡေရာက္တာေပါ႔။

ဒါေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕အဖိုးအဖြားေတြက အသက္သာၾကီးတာ ဝမ္းမီးက​ေကာင္းတုန္း။အိပ္ရာထဲလဲေနေပမယ့္ အစားကို ေကာင္းေကာင္းစားနိုင္တယ္။

အဲဒီလိုအစားဝင္ေနတာကိုဘဲ မသိနားမလည္ ဆရာဝင္လုပ္တဲ႔ ပါတ္ဝန္းက်င္က “ဖုတ္ဝင္ေနျပီ” တဲ႔။အသက္ကၾကီး

ေရာဂါက နာတာရွည္ ျပဳစုရတာၾကာလာ​ေတာ့ သားသမီးေတြ ​ေစတနာပ်က္လာ ျပီေလ။

လူၾကီး လူမမာဆိုျပီး ​ေက်ြးတာကနည္းနည္း ဆိုေတာ့ ညသန္းေကာင္အခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ဆာလာျပန္ေရာ။ေက်ြးတုန္းက

မဝေသးဘူးဆိုျပန္ေတာ့ အစားမ်ားရင္ ေခ်း(ခ်ီး)ထြက္မယ္ဆိုၿပီးပန္းကန္သိမ္း သြားတယ္ေလ။

သူတို႔ေၾကြးတာ စား​ေနရတဲ႔ ဘဝဆိုေတာ့ ထပ္ျပီးမေျပာရဲ ေတာ့…ျငိမ္ေနလိုက္ရတယ္။ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ အဖိုးအဖြားေနရာ​ေရာက္ရင္ အဲဒီဒုကၡေတြ႕ရပါလိမ္႔မယ္။

သားသမီးေတြ အိပ္ကုန္ျပီအထင္နဲ႔ ဗိုက္ကလည္းတအား ဆာလာတာ​ေၾကာင့္ …သားသမီးေတြကိုလည္း မႏႈိးရဲေတာ့ ဖင္တြန္းဖင္တြန္းနဲ႔ မီးဖိုေခ်ာင္ဆီကို တေရြ႕​ေရြ႕…..

အဲဒီအခ်က္ကဘဲ ဖုတ္ဝင္ေနျပီလို႔ စြပ္စြဲစရာျဖစ္သြားတယ္။ ဇရာဒဏ္/ေရာဂါဒဏ္ဖိစီးေနေတာ့ ​ေၾကာင္အိမ္ကိုအားျပဳဳ ျပီး တျဖည္းျဖည္းထလိုက္တယ္။

ေဖးမမယ့္သူမရွိဘူးဆိုတဲ႔ အသိေၾကာင့္သာ အားတင္းျပီး ရပ္နိုင္တာ။​ေဖးမမယ့္သူ တစ္ေယာက္ေလာက္ေတြ႔ရရင္ ခ်က္ခ်င္းလဲက်သြားမွာအမွန္ပါ။

အဲဒီအခ်ိန္ မသကၤာစိတ္ဝင္ေနတဲ႔ သားသမီးတစ္ေယာက္က မီးဖိုေခ်ာင္မွာအသံၾကားတာနဲ႔ ထလာျပီးလာၾကည့္တဲ့အခ်ိန္။

ေၾကာင္အိမ္ထဲေတြ႕တဲ႔ငါးဟင္းကို ယူစားေနတ့ဲ အ​ေမအိုကိုေတြ႔လိုက္ေတာ့ ..

အိပ္ရာေပၚက မထနိုင္တဲ႔ လူမမာ ဘယ္သူမွမသိေအာင္ သန္းေကာင္အခ်ိန္မွာ သူ႔ဟာသူ ထစားေနတာဟာ ဧကႏၲဖုတ္ဆုို တာမ်ားလား…?

အဲဒီအခိ်န္မွာ….“အေမဘာလုပ္ေနတာလဲ”လို႔ ေမးေရာ …..သားသမီးကိုရုတ္တရက္ ေတြ႔လိုက္ရတဲ႔အေမအိုဟာ

ငါ႔ကို ေဖးမေပးမယ့္ သားေရာက္လာျပီဆိုၿပီး အားကိုးတဲ႔အေနနဲ႔ တင္းထားတဲ႔စိတ္ကို ​ေလ်ွာ့ခ် လိုက္တာနဲ႔ ​ေခြကနဲလဲက်သြား ေတာ့တယ္။

အဲဒီအခ်က္က ဖုတ္ဝင္တာ ေသခ်ာျပီလို႔ အဆံုးအျဖတ္ေပး လိုက္သလိုပါဘဲ။အဲဒီေန႔ကစျပီး ဆရာပင့္ျပီးဖုတ္ထုတ္ေတာ့တာပဲ။

ဆရာကအမ်ိဳးမ်ိဳး ေဆးစြမ္းေရာ လက္စြမ္းေရာ ျပေပမယ့္ ဖုတ္မွမဟုတ္တာ ဘယ္လိုလုပ္ဖုတ္ထြက္မလဲ။

ေနာက္ဆံုးမွာ ဆရာက သူ႕သိကၡာက်မွာစိုလို႔ လူနာရွင္ကို ခံဝန္လုပ္ခိုင္းပါေတာ့တယ္။ဒီဖုတ္က စက္အာဏာအေတာ္ၾကီးျပီျဖစ္လို႔

ေတာ္ရံုနဲ႔ လုပ္လို႔ရမွာမဟုတ္ဘူး။ ေနာက္ဆံုးအဆင့္ စက္ျဖတ္ေဆး တိုက္မွရေတာ့မယ္ …

အဲဒါလူနာရွင္ အာမခံေပးပါေပါ႔။ သားသမီးေတြက အသိဥာဏ္ဗဟု သုတကလည္းမရွိ လူနာအေမအိုကို

စိတ္ပ်က္တဲ႔ အခံနဲ႔ ဆရာကို တဖက္သတ္ ယံုႀကည္ျပီး ခံဝန္လုပ္ေပးလိုက္ တယ္။

သူတို႔သေဘာတူျပီး ကုတာပါေပါ႔။ ဆရာရဲ႔ေနာက္ဆံုး စက္ျဖတ္ေဆးလည္း တိုက္ျပီးေရာ လူနာအေမအိုခမ်ာ လူးလိမ္႔ေနေအာင္ခံစားလိုက္ရတယ္။

ဒါကိုဘဲ လုနာမွာဝင္ပူးကပ္ေနတဲ႔ ဖုတ္က ဆရာရဲ့စက္ျဖတ္ ေဆးေတာ္ၾကီးရဲ႕အစြမ္းကို ဘယ္ဖုတ္ အမ်ိဳးအစားမွမခံနိုင္ပါဘူးဆိုျပီး ဂုဏ္ယူဝင့္ၾကြား​ေနတယ္။

တစတစနဲ႔ လူနာအေမအိုရုန္းကန္လူးလြန္႔ ေနရာက တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ျငိမ္က်သြားပါေတာ့တယ္။ရက္ရွည္လမ်ား လူနာမွာစြဲကပ္ျပီး ညာစားေနတဲ႔ ဧရာမေနာက္ဆံုးအဆင့္ ဖုတ္ထြက္သြားပါျပီ။

အဲဒီမွာ ေက်းရြာမွာတာဝန္က်ေနတဲ ႔ေက်ာင္းဆရာေလးက ဒီျဖစ္စဥ္ကို မေက်နပ္တာနဲ႔ျမိဳ႕ကသူ႔သူငယ္ခ်င္း

ဆရာဝန္ကို အေၾကာင္းၾကားေတာ့ ဆရာဝန္က အေလာင္းကိုရင္ခြဲရံုမွာစစ္ေဆးလိုက္ေတာ့မွ အေျဖေပၚေတာ့တယ္။

လားလား ေအာက္လမ္းဆရာရဲ႕စက္ျဖတ္ေဆးက အစြမ္းထက္မွာ​ေပါ့…ျကြက္သတ္ေဆးေတြျဖစ္ေနတာကိုးတိုတိုေျပာ႐င္ ေအာက္လမ္းဆရာက လူသတ္မႈနဲ႔ေထာင္က် သြားတယ္။

တိုတိုေျပာလို႔မရတာက ပဥၥာနႏၲရိယကံကို က်ဴးလြန္ လိုက္​တ့ဲ သားသမီးေတြ သိလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ မသိလို႔ဘဲျဖစ္ျဖစ္

ဒီကံအတြက္ ​ေပးဆပ္ရမယ့္ အျပစ္ေၾကြးက မေသးဘူးဆိုတာ…သားသမီးတိုင္းသိနိုင္ၾကပါေစ–။

orginal writer

unicode Version
အရမ်းကောင်းလို့ဖတ်စေချင်တယ်

” မသိလိုက်သော ပဥ္စာနန္တရိယကံ ”

တကယ်ဖုတ်မဟုတ်ဘဲ မိဘအရင်းကို ဖုတ်ထုတ်တယ်ဆိုပြီး ကိုယ်တိုင်ပဲ လုပ်သည်ဖြစ်စေသူတစ်ပါးကိုလုပ်ခွင့်

ပေးသည်ဖြစ်စေ၊ အဲဒီသားသမီး ကိုယ်တိုင်မသိလိုက်သောပဥ္စာနန္တရိယကံကြီးထိုက်ပါတယ်။

ဖုတ်ဝင်တယ်ဆိုပြီး အသတ်ခံလိုက်ရတဲ့ အဖွားတစ်ဦး ကိုယ်တွေ့လေ့လာဖူးပါတယ်။ (ဒေသနှင့်အမည်များမပြောပါ။)

ဒီအနေအထားက သားသမီးတွေငြိုုငြင်ရုံတင်မက မြန်မြန်ပင်သေစေချင်နေပါပြီ။ ကိုယ့်အညစ်အကြေးကိုတောင်

ကိုယ်တိုင်မစွန့်နိုင်တော့ဘူး …။ပြုစုတဲ့သူတွေကရွံတတ်တော့ ပိုဒုက္ခရောက်တာပေါ့။

ဒါပေမယ့် တစ်ချို့အဖိုးအဖွားတွေက အသက်သာကြီးတာ ဝမ်းမီးက​ကောင်းတုန်း။အိပ်ရာထဲလဲနေပေမယ့် အစားကို ကောင်းကောင်းစားနိုင်တယ်။

အဲဒီလိုအစားဝင်နေတာကိုဘဲ မသိနားမလည် ဆရာဝင်လုပ်တဲ့ ပါတ်ဝန်းကျင်က “ဖုတ်ဝင်နေပြီ” တဲ့။အသက်ကကြီး

ရောဂါက နာတာရှည် ပြုစုရတာကြာလာ​တော့ သားသမီးတွေ ​စေတနာပျက်လာ ပြီလေ။

လူကြီး လူမမာဆိုပြီး ​ကျွေးတာကနည်းနည်း ဆိုတော့ ညသန်းကောင်အချိန်ရောက်တော့ ဆာလာပြန်ရော။ကျွေးတုန်းက

မဝသေးဘူးဆိုပြန်တော့ အစားများရင် ချေး(ချီး)ထွက်မယ်ဆိုပြီးပန်းကန်သိမ်း သွားတယ်လေ။

သူတို့ကြွေးတာ စား​နေရတဲ့ ဘဝဆိုတော့ ထပ်ပြီးမပြောရဲ တော့…ငြိမ်နေလိုက်ရတယ်။ကိုယ်ကိုယ်တိုင် အဖိုးအဖွားနေရာ​ရောက်ရင် အဲဒီဒုက္ခတွေ့ရပါလိမ့်မယ်။

သားသမီးတွေ အိပ်ကုန်ပြီအထင်နဲ့ ဗိုက်ကလည်းတအား ဆာလာတာ​ကြောင့် …သားသမီးတွေကိုလည်း မနှိုးရဲတော့ ဖင်တွန်းဖင်တွန်းနဲ့ မီးဖိုချောင်ဆီကို တရွေ့​ရွေ့…..

အဲဒီအချက်ကဘဲ ဖုတ်ဝင်နေပြီလို့ စွပ်စွဲစရာဖြစ်သွားတယ်။ ဇရာဒဏ်/ရောဂါဒဏ်ဖိစီးနေတော့ ​ကြောင်အိမ်ကိုအားပြုု ပြီး တဖြည်းဖြည်းထလိုက်တယ်။

ဖေးမမယ့်သူမရှိဘူးဆိုတဲ့ အသိကြောင့်သာ အားတင်းပြီး ရပ်နိုင်တာ။​ဖေးမမယ့်သူ တစ်ယောက်လောက်တွေ့ရရင် ချက်ချင်းလဲကျသွားမှာအမှန်ပါ။

အဲဒီအချိန် မသင်္ကာစိတ်ဝင်နေတဲ့ သားသမီးတစ်ယောက်က မီးဖိုချောင်မှာအသံကြားတာနဲ့ ထလာပြီးလာကြည့်တဲ့အချိန်။

ကြောင်အိမ်ထဲတွေ့တဲ့ငါးဟင်းကို ယူစားနေတဲ့ အ​မေအိုကိုတွေ့လိုက်တော့ ..

အိပ်ရာပေါ်က မထနိုင်တဲ့ လူမမာ ဘယ်သူမှမသိအောင် သန်းကောင်အချိန်မှာ သူ့ဟာသူ ထစားနေတာဟာ ဧကန္တဖုတ်ဆိုု တာများလား…?

အဲဒီအချိန်မှာ….“အမေဘာလုပ်နေတာလဲ”လို့ မေးရော …..သားသမီးကိုရုတ်တရက် တွေ့လိုက်ရတဲ့အမေအိုဟာ

ငါ့ကို ဖေးမပေးမယ့် သားရောက်လာပြီဆိုပြီး အားကိုးတဲ့အနေနဲ့ တင်းထားတဲ့စိတ်ကို ​လျှော့ချ လိုက်တာနဲ့ ​ခွေကနဲလဲကျသွား တော့တယ်။

အဲဒီအချက်က ဖုတ်ဝင်တာ သေချာပြီလို့ အဆုံးအဖြတ်ပေး လိုက်သလိုပါဘဲ။အဲဒီနေ့ကစပြီး ဆရာပင့်ပြီးဖုတ်ထုတ်တော့တာပဲ။

ဆရာကအမျိုးမျိုး ဆေးစွမ်းရော လက်စွမ်းရော ပြပေမယ့် ဖုတ်မှမဟုတ်တာ ဘယ်လိုလုပ်ဖုတ်ထွက်မလဲ။

နောက်ဆုံးမှာ ဆရာက သူ့သိက္ခာကျမှာစိုလို့ လူနာရှင်ကို ခံဝန်လုပ်ခိုင်းပါတော့တယ်။ဒီဖုတ်က စက်အာဏာအတော်ကြီးပြီဖြစ်လို့

တော်ရုံနဲ့ လုပ်လို့ရမှာမဟုတ်ဘူး။ နောက်ဆုံးအဆင့် စက်ဖြတ်ဆေး တိုက်မှရတော့မယ် …

အဲဒါလူနာရှင် အာမခံပေးပါပေါ့။ သားသမီးတွေက အသိဉာဏ်ဗဟု သုတကလည်းမရှိ လူနာအမေအိုကို

စိတ်ပျက်တဲ့ အခံနဲ့ ဆရာကို တဖက်သတ် ယုံကြည်ပြီး ခံဝန်လုပ်ပေးလိုက် တယ်။

သူတို့သဘောတူပြီး ကုတာပါပေါ့။ ဆရာရဲ့နောက်ဆုံး စက်ဖြတ်ဆေးလည်း တိုက်ပြီးရော လူနာအမေအိုခမျာ လူးလိမ့်နေအောင်ခံစားလိုက်ရတယ်။

ဒါကိုဘဲ လုနာမှာဝင်ပူးကပ်နေတဲ့ ဖုတ်က ဆရာရဲ့စက်ဖြတ် ဆေးတော်ကြီးရဲ့အစွမ်းကို ဘယ်ဖုတ် အမျိုးအစားမှမခံနိုင်ပါဘူးဆိုပြီး ဂုဏ်ယူဝင့်ကြွား​နေတယ်။

တစတစနဲ့ လူနာအမေအိုရုန်းကန်လူးလွန့် နေရာက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ငြိမ်ကျသွားပါတော့တယ်။ရက်ရှည်လများ

လူနာမှာစွဲကပ်ပြီး ညာစားနေတဲ့ ဧရာမနောက်ဆုံးအဆင့် ဖုတ်ထွက်သွားပါပြီ။

အဲဒီမှာ ကျေးရွာမှာတာဝန်ကျနေတဲ ့ကျောင်းဆရာလေးက ဒီဖြစ်စဉ်ကို မကျေနပ်တာနဲ့မြို့ကသူ့သူငယ်ချင်း ဆရာဝန်ကို

အကြောင်းကြားတော့ ဆရာဝန်က အလောင်းကိုရင်ခွဲရုံမှာစစ်ဆေးလိုက်တော့မှ အဖြေပေါ်တော့တယ်။

လားလား အောက်လမ်းဆရာရဲ့စက်ဖြတ်ဆေးက အစွမ်းထက်မှာ​ပေါ့…ကြွက်သတ်ဆေးတွေဖြစ်နေတာကိုးတိုတိုပြောရင် အောက်လမ်းဆရာက လူသတ်မှုနဲ့ထောင်ကျ သွားတယ်။

တိုတိုပြောလို့မရတာက ပဥ္စာနန္တရိယကံကို ကျူးလွန် လိုက်​တဲ့ သားသမီးတွေ သိလို့ပဲဖြစ်ဖြစ် မသိလို့ဘဲဖြစ်ဖြစ်

ဒီကံအတွက် ​ပေးဆပ်ရမယ့် အပြစ်ကြွေးက မသေးဘူးဆိုတာ…သားသမီးတိုင်းသိနိုင်ကြပါစေ–။

orginal writer