ဘုရားေစတီေတြရဲ႕ေရွ႕မွာ ျခေသ့ၤရုပ္ထားျခင္းရဲ႕ အဓိပၸါယ္

ဘုရားေစတီတုိင္းလိုလုိရဲ႕ ေရွ႕မွာ ျခေသ့ၤရုပ္ေတြရွိတာ အားလုံးသိၾကမွာပါ။ ဘာေၾကာင့္ဒီလုိထားရသလဲ ဆုိတဲ့အေၾကာင္းကိုေတာ့ သိသူရွိသလိုမသိသူမ်ားလည္း ရွိပါလိမ့္မယ္။ မသိေသးသူေတြအတြက္ ဗဟုသုတအေနနဲ႔ ျပန္လည္တင္ျပလိုက္ပါတယ္။ ဒီေမးခြန္းရဲ႕ အေျဖကုိ ေျဖဆုိခဲ့သူက အမပူရနန္းတည္ ဘုိးေတာ္ ဘုရားလက္ထက္ ပရိယတၱိအရာမွာ ေနတစ္ဆူလတစ္ပါး ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားခဲ့တဲ့ မုန္တုိင္ပင္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ျဖစ္ပါတယ္။

ဆရာေတာ္ႀကီးက ဘုရားေစတီ မုခ္၀မုခ္ဦး၌ ျခေသ့ၤရုပ္တုမ်ား ထားျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းၿပီး-

“ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားအေလာင္းဟာ ပဒုမ ျမတ္စြာဘုရားရွင္လက္ထက္မွာ ေကသရာဇာျခေသ့ၤမင္းျဖစ္ခဲ့သည္။ တစ္ေန႔ေသာအခါ အေလာင္းေတာ္ျခေသ့ၤမင္း အစာရွာထြက္စဥ္ေတာအုပ္အလယ္ေနရာ၌ ပဒုမျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ နိေရာဓသမာပတ္ ၀င္စားလ်က္ရွိသည္ကုိဖူးေတြ႔လုိက္ရသည္။ ျခေသ့ၤမင္းသည္ လြန္စြာမွ ၾကည္ညဳိအာရုံ ရွိေသာ ဘုရားဂုဏ္ကုိအာရုံျပဳလ်က္ ႏွစ္သက္ျခင္း ၊ ပီတိေဇာအဟုတ္ ျဖင့္ ခုနစ္ရက္ပတ္လုံး အစာရွာမသြားေတာ့ပဲ ဘုရားရွင္၏ ေရွ႕ေမွာက္တြင္ ရုိေသ၀ပ္တြား ပူေဇာ္ဆည္းကပ္ေနခဲ့သည္။ ပဒုမျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ နိေရာဓသမာပတ္မွ ထေတာ္မူသည့္အခါ ခုႏွစ္ရက္ပတ္လုံး ၾကည္ညဳိသဒၶါထက္သန္စြာျဖင့္ ၀ပ္တြားဆည္းကပ္ေနေသာ ျခေသ့ၤမင္းအား ျမင္ေတြ႔ရ၍ ‘ေနာင္အခါ ငါကဲ့သုိ႔ပင္ ဘုရားစင္စစ္ဧကန္ျဖစ္လတၱံ’ လုိ႔ ဗ်ာဒိတ္စကားျမြက္ၾကားခဲ့သည္။

ထုိသုိ႔ ဘုရားအေလာင္း ျခေသ့ၤမင္းကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍ ေႏွာင္းေခတ္ လူမ်ားသည္ ဘုရားေစတီပုထိုးတုိ႔အား ဖူးေျမွာ္ကန္ေတာ့ရန္ ေရာက္ရွိေသာ အခါ အေလာင္းေတာ္ျခေသ့ၤမင္းအား အတုယူၿပီး ဘုရားရွင္အား စူးစူးနစ္နစ္ ယုံၾကည္စြာ ၾကည္ညဳိသဒၶါထားၿပီး ဖူးေျမွာ္ဆည္းကပ္ ကုိးကြယ္ရန္ ျခေသ့ၤရုပ္မ်ား တည္ၾကျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း မုန္တုိင္ပင္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက ရည္ညႊန္းဖြဲ႔ဆုိပါတယ္။

မဇၥဳိမေဒသ အာေသာကမင္းႀကီးကေတာ့ သူတည္ခဲ့တဲ့ ဘုရားေစတီအေဆာက္အအုံေတြမွာ ျခေသ့ၤရုပ္တစ္မ်ဳိးတင္မကပဲ အျခား တိရစာၦန္ အာဇာနည္ ၃မ်ဳိးကိုပါ ထားပါတယ္။ မည္သည့္အႏၱရာယ္ကုိမွ မေၾကာက္ရြံတတ္သည့္ အာဇာနည္ ၄ မ်ဳိးမွာ ျခေသ့ၤ ၊ ဆင္ ၊ သိေႏၶာျမင္း ႏွင့္ ႏြားလားဥသဘာ တုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။ ထုိအရုပ္ေလးမ်ဳိးကုိ အာေသာကမင္းႀကီး၏ ေကာင္းမူေတာ္မ်ားတြင္ ဘုရားဘက္သုိ႔မလွည့္ပဲ ၀င္လာသူမ်ားဘက္သုိ႔လွည့္၍ ထားေၾကာင္းသိရပါတယ္။

အေပၚက အေျဖကေတာ့ က်မ္းဂန္ကေန ထုတ္ႏႈတ္ေျဖၾကားတဲ့ ဆရာေတ္ာႀကီးရဲ႕အေျဖျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပုံျပင္လုိလုိ ရာဇ၀င္လုိလုိနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ အမ်ားစု သိထားတဲ့အေၾကာင္းတစ္ခုလည္းရွိပါေသးတယ္။ ဒါကေတာ့ သီဟဗာဟု အေၾကာင္းပါ။ မသိေသးသူမ်ားအတြက္ သီဟဗာဟုအေၾကာင္းကုိ ဗဟုသုတအျဖစ္ ေဖာ္ျပလုိက္ပါတယ္။

ေရွးလြန္ေလၿပီးေသာအခါက ”သီဟုိ၌” ယခု ”သီရိလကၤာ” ႏႈိင္ငံ ရာဇဝင္၌ ”မဟာဝံသ” ”သီဟဗာဟု”မင္းဟူ၍ရွိခဲ႔ဖူးေလသည္။ ”ဝဂၤတုိင္း”ဖြား ”ဗဂၤလာ”မင္းသမီးတစ္ေယာက္သည္ ”ျခေသၤ့”တစ္ေကာင္နဲ႔ရကာ ေတာတြင္းလႈိင္ဂႈတစ္ဂႈ၌ ေနေလသည္။ ”ျခေသၤ့”ကုိအေၾကာင္းျပဳ၍ သားေလးတစ္ေယာက္ သမီးေလးတစ္ေယာက္ ထြန္းကားေလသည္။ ”ျခေသၤ့”ႀကီးသည္ အစာရွာထြက္ခ်ိန္၌ ဂႈေပါက္ဝ၌ ေက်ာ္တုံးႀကီးတစ္တုံး ပိက္ထားခဲ႔၏။ ”သီဟဗာဟု”(၁၆ )ႏွစ္သားအရႊယ္ေရာက္ေသာအခါတြင္ကား ”ျခေသၤ့”ႀကီးနဲ႔မေနလုိသျဖင့္ ”အေမ”နဲ႔ႏွမကုိေခၚကာ ေက်ာက္တုံးႀကီးကုိဖြင့္ၿပီး ထြက္ေျပးၾကေလ၏။ ”ျခေသၤ့”ႀကီးသည္ သားမယားေပ်ာက္သြားသျဖင့္ ေတာေတာင္အႏွံ႔ လုိက္လံရွာေဖြရင္း ”မ” စိတ္မြန္ကာ ေတာစြန္အုံးဖ်ားေက်းရႊာမ်ားကုိပင္ ဖ်က္ဆီးပစ္ေလသည္။

ထုိအခါဘုရင္က ”ျခေသၤ့”ကုိ ႏွိင့္ႏွင္းႏုိင္မည့္သူအား ေမာင္းေၾကးႏွင္းခပ္၍ ရွာေဖြေစရာ ”သီဟဗာဟု”ကတာဝန္ယူလုိက္ေလသည္။ ”သီဟဗာဟု”သည္ ေလးနဲ႔ျမားကုိယူကာ ဖခင္ ”ျခေသၤ့”ႀကီးကုိသတ္ရန္ ထြက္ခဲ႔ေလသည္။ ေတာစပ္တစ္ခုအေရာက္တြင္ ဖခင္”ျခေသ့ၤ”ႀကီးနဲ႔ ရင္ဆုိင္ေတြ႔ၾကေလသည္။ ”ျခေသၤ့”ႀကီးကား မိဘ၏ ”ေမတၱာ”ဓာတ္ေၾကာင့္ သားကုိျမင္ျမင္ျခင္း ေအးခ်မ္းသြား၏။ သားကုိခ်စ္ေသာ ”ေမတၱာ”ဓာတ္တုိ႔က ”ျခေသၤ့”ႀကီးတစ္ကုိယ္လုံးတြင္ ျပန္႔ႏွံ႔လ်ွက္ရွိေလ၏။ ဤသည္ကား ”ဘာဝနာ” အဆင့္သုိ႔ေရာက္ေသာ ”ေမတၱာ”ဓာတ္မဟုတ္ေသးေခ် ”ေဂဟႆိတေပမ”ေခၚအိမ္တြင္းမိသားစုျခင္းထားေသာ ”ေမတၱာ”အဆင့္သာရွိေသး၏။ ထုိ”ေမတၱာ”၏စြမ္းရည္သည္ပင္ႀကီးမားလွ၏။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္…”သီဟဗာဟု”ပစ္လုိက္ေသာျမားတံတုိ႔သည္။”ျခေသၤ့”ႀကီးဆီသုိ႔မေရာက္ပဲ ”သီဟဗာဟု”ေျခရင္း၌သာသုံးႀကိမ္တုိင္တုိင္ပင္ ျပန္ၾက၏။

သုံးႀကိမ္တုိင္တုိင္ ျပစ္ၿပီးေသာအခါတြင္ကား ”ျခေသၤ့”ႀကီးသည္ ”ေဒါသ”ျဖစ္သြား၏။”ေဒါသ”ျဖစ္သြားသည္နဲ႔ ”ေမတၱာ”ဓာတ္တည္းဟူေသာ အႏၲရယ္ကုိကာကြယ္သည့္ ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာသည္ ျပဳတ္ၾကသြားေလ၏။ ”ေဒါသ”ျဖစ္ၿပီး”ျခေသၤ့”ႀကီးကဟိန္းလုိက္ခ်ိန္မွာပင္ ”စတုတၳ”အႀကိမ္ေျမာက္ျပစ္လုိက္ေသာ ”သီဟဗာဟု”၏ျမားတံသည္ ”ျခေသၤ့”ႀကီး၏ ငယ္ထိပ္သုိ႔စူးဝင္ကာ ထုိေနရာမွာပင္ေသသြားေလ၏။

ဘုရင္သည္အားရႏွစ္သက္ေတာ္မႈသျဖင့္ ”သီဟဗာဟု”ကုိ အိမ္ေရွ႕စံေပးေလသည္။ သီဟဗာဟု မင္းျဖစ္ေသာအခါတြင္ ေခါင္းကုိက္သည့္ ”ေရာဂါ”မၾကာခဏျဖစ္သျဖင့္ ”ပညာ”ရွိတုိ႔အားေမးျမန္းၾကည့္ၾကေသာအခါ ဖခင္ကုိသတ္ခဲ႔ေသာ အကုသုိလ္ကံေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ထုိအျပစ္တုိ႔ေျပေပ်ာက္ေစရန္ ”ျခေသၤ့”ရုပ္ထုဆစ္ၿပီးကန္ေတာ့ရမည္ဟု ဆုိၾကေလသည္။
ထုိေၾကာင့္…”ေစတီ”တစ္ဆူတည္ကာ ”ျခေသၤ့”ရုပ္ပါထုဆစ္ၿပီးကန္ေတာ့ၾကေလ၏။ထုိအျဖစ္မွအစတည္ကာ ”ဘုရား”တည္ေသာအခါ ”ျခေသၤ့”ရုပ္ပါေသာအေလ့အထျဖစ္လာခဲ့ၾကသည္ဟုဆုိၾကေလသည္။

Credit – Thutaone