ယခုအျဖစ္အပ်က္ကား…သတိသံေဝဂ ရစရာ
က်ိဳးေၾကာင္းႏႈိင္းခ်င့္ ေဝဖန္စရာမ်ား ပါသလို
ကံ ကံ၏အက်ိဳးေပးကို မယုံၾကည္သူမ်ားအဖို႔
ပို၍ေလ့လာစမ္းစစ္သင့္ေသာအျဖစ္အပ်က္တစ္ခုပင္ ျဖစ္ပါသည္။
( ၁၉၅ဝ )ခုႏွစ္ဝန္းက်င္က အျဖစ္အပ်က္ေလးပါ။
ဒကာႀကီး…သိမ္ေဆာက္ဖို႔ ေငြေၾကးျပည့္စုံၿပီလား-?
ျပည့္စုံပါၿပီဘုရား။
တပည့္ေတာ္ ရြာမတည္ေငြ( ၃ဝဝ )က်ပ္
နဲ႔ခုႏွစ္ရက္သား သမီး အလွဴေငြ( ၁၃၅ )က်ပ္ ရပါၿပီဘုရား။
( ထိုေခတ္က ဝန္ထမ္းတစ္ဦး၏ လစာမွာ( ၆ )က်ပ္ ျဖစ္သတဲ႔ )
အိမ္း…ဒါဆိုလည္း ေဂါပကအဖြဲ႔နဲ႔ ညိွႏႈိင္းၿပီး
ေနရာအတြက္ေျမသန္႔မဂၤလာလုပ္ဖို႔သိမ္ႏႈတ္ဖို႔
သိမ္ပယ္ဖို႔ေတြ စီစဥ္လိုက္ကြယ္။
သံဃာ( ၂၇ )ပါး ပင့္မယ္။ဆြမ္းကြမ္းမလစ္ဟင္းေစနဲ႔ ၾကားလား-?
တင္ပါ့ဘုရား။
မြန္ျပည္နယ္ ဘီးလင္းၿမိဳ႕နယ္
ဝင္းကရြာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ သိမ္ေဆာက္လုပ္ရန္အတြက္
ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ဦးဇာဂရကရဟန္းဒါယကာဦးမြန္ေထာ္အား
ေမးျမန္းေနျခင္းပင္ျဖစ္ပါတယ္။
ဤကဲ႔သို႔ သိမ္ေဆာက္ရန္စီစဥ္ေနဆဲ
တိုင္းျပည္ မၿငိမ္မသက္ျဖစ္သည္ကို အခြင့္ေကာင္းယူ၍
ရြာကို ဓါးျပမ်ား ဝင္စီးသည္ကို ခံၾကရေလသည္။
အဓိက ဓါးျပအတိုက္ခံရသည္က ဦးမြန္ေထာ္အိမ္ျဖစ္သတဲ႔။
တစ္သက္တာ စုေဆာင္းထားသမ်ွအားလုံးပါသြားသည့္အျပင္
သိမ္ေဆာက္ရန္အတြက္ အလွဴခံထားေသာ အလွဴေငြပါ
မက်န္လို႔ ေျပာပါတယ္။
ထိုအခ်ိန္ကစၿပီး ဦးမြန္ေထာ္တို႔မိသားစုဟာ
သထုံၿမိဳ႕သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕သြားၿပီး
လယ္ယာမ်ားကိုေတာ့ လူယုံမ်ားျဖင့္ ထားခဲ႔တယ္ေလ။
ဒီဇာတ္လမ္းကဒီလိုဆိုလ်ွင္ ဆန္းၾကယ္စရာအေၾကာင္း မရွိပါေပ။
သို႔ေသာ္…
ေဟ့-မြတ္တား…
ငါ ဟိုေန႔ကဝယ္လာတဲ႔ ကြ်ဲေပါက္ႀကီးကို ေပၚကြာ။
ဟာ…ဆရာကလဲ
တျခားေကာင္ေတြ လုပ္ခ်င္ လုပ္ပါ။
ဒီေကာင္ႀကီးက သစ္ဆဲြမယ့္သူရွိရင္
ေစ်းေကာင္းရႏိုင္ေသးတယ္။
ေအး…ငါလဲ သိတာေပါ့။ခုဟာက ေအာ္ဒါမွာထားတာ။
တျခားေကာင္လဲ မရွိေတာ့…မတတ္ႏိုင္ဘူးေလ။
ဒီေကာင္ပဲ ခ်ကြာ။
ဟုတ္ကဲ႔ ဆရာသမား။
မြတ္တားႏွင့္ အေပါင္းပါတို႔သည္ ကြ်ဲသတ္
ႏြားသတ္အားထမင္းစား ေရေသာက္မ်ွသာ။
ကဲ-မင္းက နဖားႀကိဳးဆြဲၿပီး ခုံေပၚတင္ခဲ႔ကြာ။
ဟာ…
ေဟ့-မြတ္တား…
ဒီေကာင္ႀကီးက မ်က္ရည္ေတြၾကေနပါလား။
အိုကြာ…ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဆြဲသာလာခဲ႔။
ဟ-ရုန္းလွခ်ည့္လား…ဟာ-ဟာ ငါ့ကိုလွည့္ခတ္ေနၿပီ။
ဟာ…နဖားႀကိဳးျပတ္သြားၿပီ။
လိုက္…လိုက္…ၿခံဝကိုေျပးၿပီ။
သားသတ္လိုင္စင္ရ ဦးမူဆာသည္ အိမ္ေပၚမွဆင္းလာခဲ႔သည္။
သူေတြ႔လိုက္ရသည္က…တရွိန္ထိုးထြက္လာေသာ ကြ်ဲေပါက္ႀကီး။
သူ႔ေနာက္က သူ႔တပည့္သုံးေယာက္။
ဟာ-ေဟ့-ေဟ့ ၿမိဳ႕ထဲေျပးၿပီ။
ကြ်ဲေပါက္ႀကီး ေျပးေနသည္က သထုံၿမိဳ႕အတြင္းသို႔။
ဆရာေတာ္ဦးဇာဂရသည္
ဒါယကာႀကီးဦမြန္ေထာ္( ၆ )ႏွစ္ျပည့္ ဆြမ္းေကြ်းသို႔
တကူးတက လာေရာက္ပင့္ေဆာင္သျဖင့္
မေန႔ကထဲက သထုံေရႊစာရံဘုရားအနီး တဲေက်ာင္းသို႔
ေရာက္ရွိေနသတဲ႔။
မနက္ ၅း၃ဝ-နာရီတြင္ အာရုဏ္ဆြမ္းဆက္ကပ္မည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္
သံဃာလာေထာက္ေသာ ကပၸိယႏွင့္အတူ
ေစ်းလမ္းအတိုင္း ႂကြလာခဲ႔ပါတယ္။
ထိုစဥ္ ကပၸိယမွ…ဆရာေတာ္ဘုရား ေဘးကပ္ေတာ္မူပါ ဘုရား…
ေအာ္-ေအး ေအး ဟုဆရာေတာ္မွ ျပန္အမိန္႔ရွိလိုက္တယ္။
ထိုအခ်ိန္မွာပင္သားသတ္ရံုမွေျပးလာေသာ ကြ်ဲေပါက္သည္
ဒုန္းစိုင္းေျပးလာၿပီးဆရာေတာ္ဦးဇာဂရအား ျမင္သည္ႏွင့္
တုန္႔ကနဲ ရပ္သြြားပါတယ္။
ဆရာေတာ္ေရွ႕အေရာက္ ဒူးတုပ္လ်ွက္ ေရာက္လာခဲ႔ပါသည္။
ကြ်ဲေပါက္ႀကီး၏ မ်က္ဝန္းႏွစ္ခုမွာ အသနားခံေနသည့္ပမာ။
မ်က္ရည္ေတြကလဲ ယိုစီးက်ေနတယ္ေလ…
သိပ္မၾကာမီပင္…သားသတ္သမားမ်ား ေရာက္လာၾကပါတယ္။
အက်ိဳးအေၾကာင္း ေမးၾကည့္ၿပီး
ဆရာေတာ္မွ ကယ္တင္ရန္ ဆုံးျဖတ္လိုက္သတဲ႔။
ဆရာေတာ္ ပါလာေသာေငြႏွင့္ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားမ်ား ထည့္ဝင္ေသာေငြ ေပါင္းၿပီး
ကယ္လိုက္ပါတယ္။
ဆရာေတာ္မွ ကြ်ဲေပါက္ႀကီးကို ရြာေက်ာင္းသို႔ေခၚလာခဲ႔ပါတယ္။
တစ္ေန႔တြင္ ကြ်ဲေပါက္ႀကီးမွ…
ဆရာေတာ္ဘုရား…တပည့္ေတာ္ စားလိုက္ အိပ္လိုက္ျဖင့္
မေနလိုပါ ဘုရား။ေဆာက္လက္စ သိမ္ေတာ္ႀကီးအတြက္
လုပ္အားဒါန ပါဝင္လိုပါတယ္ ဘုရား။
တပည့္ေတာ္အား သစ္ဆြဲခြင့္ ျပဳပါဘုရား ဟု
အိပ္မက္ေပးေလသည္။
မၾကာခဏ အိပ္မက္ေပးလာ၍တိရစၧာန္ဘဝမွ အကုသိုလ္ကံေႂကြး ေလ်ာ့ပါးေစျခင္း
ငွာသစ္ဆြဲ ဆင္ပိုင္ရွင္ ဦးလြမ္းႏွင့္ ညိွႏႈိင္းၿပီးသစ္ဆြဲခြင့္ ျပဳခဲ႔ရပါေတာ့တယ္။
တျခားကြ်ဲေတြထက္ ပိုၿပီးအလုပ္လုပ္၏။ခိုကပ္ျခင္း မရွိ။
သိမ္ဒါယကာႀကီးဟုေခၚလ်ွင္ အလြန္သေဘာက်၏။
မည္သို႔ခိုင္းခိုင္း စိတ္လိုလက္ရလုပ္၏။
ထိုေၾကာင့္ သစ္ဆြဲလုပ္ငန္းရွင္မ်ားက
သိမ္ဒါယကာႀကီးကို ေစ်းေကာင္းေပး၍ ငွားၾက၏။
ဒီလိုႏွင့္ ( ၃ )ႏွစ္ျပည့္အတြင္းသိမ္ေတာ္ႀကီးသည္
ေက်နပ္အားရဖြယ္ေကာင္းေအာင္ ၿပီးစီးခဲ႔ေလသည္။
၁၉၆ဝ-ျပည့္ႏွစ္ ျပာသိုလျပည့္ေန႔။သိမ္ေတာ္ႀကီး ေရစက္ခ်ပြဲ။
ဓမၼကထိကမ်ား တရားဓမၼလာေရာက္ခ်ီးျမွင့္ၾကသည္။
ခုႏွစ္ရက္ ခုႏွစ္လီျပည့္ခဲ႔ၿပီ။
ည တရားပြဲတိုင္း…
ရိုေသစြာ မ႑ပ္အလယ္မွာ တရားနာေနသည္က
သိမ္ဒါယကာ ကြ်ဲေပါက္ႀကီး။
ယေန႔ နံနက္( ၁ဝ )နာရီ သိမ္ေရစက္ခ်ေတာ့မည္။
မည္သူကမ်ွ မေခၚပဲ သိမ္ဒါယကာႀကီး
မ႑ပ္ထဲ ဝင္လာပါတယ္။
သူ႔ေက်ာေပၚတြင္လည္း ကမၺလာအနီ ၿခဳံထားတယ္။
ပလႅင္အနီးဦးေခါင္းကို ေျမျပင္ေပၚေမးတင္၍ တရားနာေန၏။
ေၾသာ္…ထူးဆန္းလွပါေပစြ။
ဆရာေတာ္ဦးဇာဂရ တရားပြဲအၿပီး ေရစက္ခ်သည္။အမ်ွေဝသည္။
ကြ်ဲေပါက္ႀကီးမွ…
ဦးေခါင္းကို သုံးႀကိမ္ သုံးခါ သာဓုေခၚဟန္ျပဳၿပီး
ၿငိမ္သက္သြားေလေတာ့သည္။
ေၾကးစည္ရိုက္သံက စည္ေဝေနသည္။
ပရိသတ္ကလည္းပ်ားပန္းခတ္မ်ွ လႈပ္ရွားသြားလာေနၾကသည္။
သိမ္ဒါယကာႀကီးက မတုန္မလႈပ္။ေက်ာက္ရုပ္ပမာ။
ဆရာေတာ္ကိုယ္တိုင္
သိမ္ဒါယကာႀကီး ထေတာ့ေလဟု ဆိုေသာ္လည္းၿငိမ္သက္စြာပင္။
အသက္မရွိေတာ့။
ေက်းဇူးႀကီးလွပါတယ္ ဘုရား…
ဟင္-မင္း…
ဟုတ္ပါတယ္ဘုရား…
တစ္ပည့္ေတာ္ ဆရာေတာ့္ရဟန္းဒါယကာႀကီး
ဦးမြန္ေထာ္ပါ ဘုရား။
ေအး-ေအး
ခုလို ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ အေရာင္အဆင္းေတာက္ပစြာျဖင့္
အဆင္းရနံ႔ ထုံသင္းေနတဲ႔ နတ္သားအျဖစ္ ျမင္ရတာ
ဝမ္းေျမာက္ပါတယ္ကြယ္။
ဒါကလဲ ဆရာေတာ့္ေက်းဇူးေၾကာင့္ပါ ဘုရား။
တကယ္ေတာ့…
ရြာကို ဓါးျပတိုက္တဲ႔အခ်ိန္တုန္းက သိမ္ေဆာက္မည့္
ေငြေတြဟာဓါးျပေတြလက္ထဲ ပါမသြားပါဘုရား။
တပည့္ေတာ္ ေရႊ ေငြေတြသာ ပါသြားတာပါ။
ဒါေပမဲ႔…
ေငြေပါစဥ္က မေဖာက္ျပန္ခဲ႔တဲ႔ တပည့္ေတာ္ဟာဓါးျပတိုက္ရာမွာ
သီးျခားေနရာသိမ္းထားလို႔ က်န္ခဲ႔တဲ႔ သိမ္ေဆာက္မယ့္
ေငြေတြကို အရင္းျပဳၿပီး
ဘဝကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္ခ်မ္းသာဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ႔ပါတယ္ဘုရား။
ေနာက္စုေဆာင္းၿပီးမွ သိမ္ေဆာက္မယ္လို႔စဥ္းစားခဲ႔ေပမဲ႔
ေသသာ ေသသြားတယ္။မေအာင္ျမင္ခဲ႔ပါဘူး။
တပည့္ေတာ္လည္း အကုသိုလ္ေႂကြးေတြနဲ႔ေပါ့ ဘုရား။
တပည့္ေတာ္ဟာ မတရားယူခဲ႔လို႔ကြ်ဲဘဝနဲ႔ ဆရာေတာ့္ဆီမွာ ေရာက္ခဲ႔ရတာပါဘုရား။
ယခုေတာ့…တပည့္ေတာ္ အကုသိုလ္ေႂကြး ေက်ပါၿပီ ဘုရား။
တပည့္ေတာ္လို အျဖစ္မ်ိဳး ေနာင္မျဖစ္ရေအာင္
လူပရိသတ္ကို ေဟာၾကား ဆုံးမေတာ္မူပါဘုရားဟု
ဆရာေတာ္အားအိပ္မက္ေပး ေလွ်ာက္ထားသြားပါေတာ့တယ္။
အကုသိုလ္ေႂကြးမွန္သမ်ွသည္ မကုန္သေရြ႕ဆပ္ရသည္သာ။
ထို႔ေၾကာင့္…သံေဝဂယူစရာ ရင္နင့္စရာအျဖစ္အပ်က္အား
သံေဝဂယူႏိုင္ရန္ ေရးသားလိုက္ရေပသည္။
တရား ရတနာ။
ေမတၱာျဖင့္…
အရွင္ပုည( ဝကုန္း )
No comments:
Post a Comment