အဂၤုလိမာလစက္ရုံ

လိႈင္သာယာ စက္မႈဇုန္ထဲမွာ အဂၤုလိမာလစက္ရုံလို႔ နာမည္ဆိုးနဲ႔ ေက်ာ္ၾကားတဲ့စက္ရုံတရုံကို ၾကားဖူးၾကပါသလား။
စက္ရုံရဲ့နာမည္ကို ေဖာ္ေျပာပါမယ္။ ပုဂၢိဳလ္ေရးထိခိုက္နစ္နာေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵမရွိတာမို႔ နာမည္ကို ျခြင္းခ်န္ လွ်ိဳ႕ဝွက္ဖို႔ ပထမက စဥ္းစားပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ အမ်ားျပည္သူသိမွလည္း အလုပ္သမားေတြရဲ့ နစ္နာမႈကို အကာအကြယ္ေပးႏိုင္မွာမို႔ နာမည္တပ္ျပီးေျပာပါမယ္။ သူတို႔ကို နစ္နာေစခ်င္လို႔ မဟုတ္ေၾကာင္း ထပ္ေျပာပါမယ္။ သူတို႔နဲ႔ ေမေဒးၾကားမွာ အခ်စ္ေရာ၊ အမုန္းေရာမရွိပါဘူး။ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ ပတ္သက္ဆက္ႏႊယ္မႈလည္း မရွိပါဘူး။ အလုပ္သမားေတြရဲ့ နစ္နာမႈကို အမ်ားျပည္သူသိေစခ်င္လို႔၊ အလုပ္သမားေတြရဲ့ ေဘးကင္းလုံျခဳံမႈ အေရးၾကီးေၾကာင္းကို အမ်ားျပည္သူေရာ တာဝန္ရွိသူေတြေရာ အာရုံစူးစိုက္ေစခ်င္လို႔သာ နာမည္ထုတ္ေဖာ္ေျပာမွာျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီစက္ရုံရဲ့ နာမည္က ျမန္မာမီဂါစတီးလ္ စက္ရုံျဖစ္ပါတယ္။ စတီးလ္လုပ္ငန္းလုပ္ပါတယ္။ စတီးလ္ရွိ(တ္) လို႔ေခၚတဲ့ သံမဏိျပားေတြကိုလည္း ထုတ္လုပ္ပါတယ္။ အဓိကျပႆနာက အဲဒီစတီးလ္ရွိ(တ္) သံမဏိျပားေတြ ထုတ္လုပ္ရာမွာ ျဖစ္တာပါ။ အဲဒီလုပ္ငန္းခြင္မွာ အလုပ္လုပ္ၾကတဲ့ အလုပ္သမားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြ မေတာ္တဆ ထိခိုက္မႈျဖစ္ျပီး ျပတ္ထြက္ကုန္ပါတယ္။ ရာသက္ပန္ကိုယ္လက္အဂၤါ ခ်ိဳ႕ယြင္းမႈျဖစ္ၾကရပါတယ္။ အလုပ္ထြက္ၾကရပါတယ္။ ဘဝတစ္ခုလုံးစာ သိပ္နစ္နာဆုံးရွဳံးရပါတယ္။ ႏိုင္ငံျခား တိုင္းျပည္ေတြမွာဆိုရင္ ေဒၚလာေသာင္းဂဏန္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေန သိန္းဂဏန္းတခ်ိဳ႕အထိ ေလ်ာ္ေၾကးရႏိုင္တဲ့ နစ္နာဆုံးရွဳံးမႈၾကီးေတြျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေတာ့ ေခတ္နဲ႔ မဆီေလ်ာ္ေတာ့တဲ့ ဥပေဒေတြေၾကာင့္ ဥပေဒနဲ႔အညီရထိုက္တဲ့ ေလ်ာ္ေၾကးဟာ သိပ္နည္းေနပါတယ္။ ဒါကို ေခတ္နဲ႔အညီျပဳျပင္ပါ။ ဟိုေရွးေရွး ဆန္တျပီ ေငြတမတ္ေခတ္က ေလ်ာ္ေၾကးႏႈန္းေတြကို ျပင္ဆင္ေျပာင္းလဲေပးပါလို႔ အလုပ္သမားသမဂၢေတြနဲ႔ အလုပ္သမားအခြင့္အေရး လႈပ္ရွားသူေတြက အၾကိမ္ၾကိမ္ေတာင္းဆိုၾကေပမယ့္ အခုထိမေျပာင္းလဲၾကေသးပါဘူး။ လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြကို တေယာက္ဆယ္သိန္းေပးထားရတာ မတန္ဘူးလို႔ေျပာရမွာပဲ။ တႏိုင္ငံလုံးမွာ ဒီေလာက္မ်ားျပားတဲ့ လႊတ္ေတာ္အမတ္ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာရွိေနတာေတာင္ ဒီေလာက္အေရးၾကီးတဲ့ ဥပေဒတခုကို ျပဳျပင္ ျပ႒ာန္းဖို႔ အခ်ိန္မေပးႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ဘာေတြမ်ားအလုပ္ရွဳပ္ေနၾကသလဲလို႔ ေမးရေတာ့မွာပဲ။

အခုလိုမ်ိဳး အလုပ္သမားေတြမွာ အၾကိမ္ၾကိမ္ မေတာ္တဆမႈ ျဖစ္ေနျပီ ဆိုရင္ အဲဒီစက္ရုံမွာ ေဘးကင္းလုံျခဳံမႈ ဆိုင္ရာ ျပႆနာရွိေနျပီဆိုတာ သိပ္ထင္ရွားေနပါျပီ။ ဒါကို ၾကည့္ရွဳစစ္ေဆးဖို႔လိုပါတယ္။ ေဘးကင္းလုံျခဳံစိတ္ခ်ရေအာင္လုပ္ဖို႔လိုပါတယ္။ ေဘးကင္းေအာင္လုပ္တဲ့နည္းဟာ ရွိကိုရွိပါတယ္။ မရွိဘူး၊ ေဘးကင္းေအာင္ လုံျခဳံေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ အဲသလိုစက္ရုံ အဲသလိုလုပ္ငန္းကို ပိတ္ပစ္သင့္ပါတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ျဖစ္စဥ္ေတြမွာက တကယ္ ေဘးကင္းေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ၾကလို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ကုန္က်စရိတ္သက္သာေအာင္ ေဘးကင္းလုံျခဳံေရးကို ေလွ်ာ့ေပါ့လုပ္ထားတာ မ်ားပါတယ္။ အဲဒါမ်ိဳးကို ၾကည့္ၾကပ္တဲ့လူမရွိရင္ အလုပ္သမားေတြဘက္က သိပ္နစ္နာပါတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေဘးအႏၱရာယ္ျဖစ္ႏိုင္တဲ့ တျခားလုပ္ငန္းအမ်ိဳးအစားေတြလည္း ရွိၾကပါတယ္။ ဥပမာ ဘကၳရီအိုးလုပ္ငန္းလိုဟာမ်ိဳးပါ။ ဘကၳရီအိုးလုပ္ငန္းေတြမွာေတာ့ လုံျခဳံေရးျပႆနာ သိပ္ဆိုးဆိုးဝါးဝါး ျဖစ္တာမ်ိဳးမၾကားမိေသးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ က်န္းမာေရးဆိုင္ရာ အလြန္အႏၱရာယ္ၾကီးတဲ့ လုပ္ငန္းအမ်ိဳးအစားျဖစ္တဲ့အတြက္ ပုံမွန္စစ္ေဆးမႈရွိသင့္ပါတယ္။ အဲသလို က်န္းမာေရးအႏၱရာယ္ရွိတဲ့လုပ္ငန္းေတြမွာ အလုပ္လုပ္ကိုင္တဲ့ အလုပ္သမားေတြဟာ လစာလည္းပိုျပီး ျမင့္ျမင့္မားမားရသင့္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းက ဘကၳရီကုမၸဏီတခုက လုပ္ငန္းတြင္းေဆာင္ရြက္မႈေတြကို ျပင္ပထုတ္မေျပာရဘူး အထူးလွ်ိဳ႕ဝွက္လို႔စည္းကမ္းသတ္မွတ္ထားတာကိုလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ နည္းပညာကို အထူးလွ်ိဳ႕ဝွက္ကန္႔သတ္တာ ျဖစ္သင့္ေပမယ့္ က်န္းမာေရး၊ ေဘးကင္းေရး ကိစၥေတြပါ လွ်ိဳ႕ဝွက္ေခါင္းစဥ္ထဲထည့္ထားတာကေတာ့ မသင့္ေတာ္ပါဘူး။ အဲသလိုလုပ္ငန္းေတြမွာလည္း က်န္းမာေရးျပႆနာနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ၾကပ္မတ္မႈ စဥ္ဆက္မျပတ္ရွိသင့္ပါတယ္။

နာမည္ဆိုးနဲ႔ ေက်ာ္ၾကားတဲ့ အဂၤုလိမာလစက္ရုံကိုေတာ့ ေဘးကင္းလုံျခဳံေရး အတြက္ သက္ဆိုင္ရာ အာဏာပိုင္ေတြက စစ္ေဆးဖို႔ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။ အဂၤုလိမာလ ဓားျပၾကီးလို အလုပ္သမားေတြရဲ့ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကို အလစ္မွာ ျဖတ္ေတာက္ေနဆဲ ဆိုရင္ လိုအပ္တဲ့ ျပဳျပင္မြမ္းမံျပင္ဆင္မႈေတြ လုပ္ဖို႔ရာ အာဏာပိုင္မ်ားက ေဆာင္ရြက္ေပးေစခ်င္ပါတယ္။