ငလူး ဆာဝန္…သူေျပာမွဖဲ ကိုယ္ေတ လင္ယူသားေမြးေတာင္မလုပ္ရဲေအာင္ ႐ွက္သဝါးဘီ…ဘယ္ေလာက္လွတဲ့ မိန္းမျဖစ္ျဖစ္
မလွတဲ့ တစ္ခ်ိန္ ဆိုတာ႐ွိတယ္…အဲဒါ ဘယ္အခ်ိန္လဲ သိလား…”ကေလးေမြးတဲ့ အခ်ိန္…”
ဗိုက္ကနာ…ေခြၽးကပ်ံ…အံကႀကိတ္…လူကေအာ္…နံကနံ နဲ႔…တခါတေလဆိုေပါင္ၾကားမွာ…ညႇင္းကြက္ဖင္မွာ… ဝဲေျခာက္ေလးေတြ ကိုယ္စီနဲ႔…ဒီၾကားထဲ နာလြန္းလို႔ ဟိုဆြဲ ဒီဆြဲ လုပ္ရင္ မေတာ္တေရာ္ …ကိုယ့္ လက္ေတြဘာေတြ ပိတ္ဆြဲၿပီး ညႇစ္ေသးတာ…
မသိရင္ သူ႔ေယာက်ာၤး လိုလို ဘာလိုလိုနဲ႔”ညႇစ္ေနာ္…ညႇစ္…..”ဆိုၿပီး အားေပးရေသး…တခါတေလ…”ေမာလို႔ ေရေလးတိုက္ပါဦး…. “ဆိုတာက ပါေသး…တခ်ဳိ့ဆို ကေလးညႇစ္ရင္းအီးေတြက အေတာင့္လိုက္ ထြက္က်…
႐ိုး႐ိုးေမြးဘူးရင္ အီးမကုန္းေပးဘူးတဲ့ဆရာဝန္ဆိုတာ မ႐ွိေလာက္ဘူး…ေစတနာ ဗရပြနဲ႔ အီးကုန္းေပးမယ္ဟဲ့ ဆိုၿပီး မငုံ႔လိုက္နဲ႔…တခါတေလ ကံမေကာင္းရင္ ေသးနဲ႔ပန္းခံရေသးတာ…အားရပါးရနဲ႔ ေမြးမယ္ဟဲ့ ဆိုၿပီး ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားထဲ ေခါင္းသြားမထည့္မိေလနဲ႔ ….အညႇစ္မေတာ္ရင္ တန္းေနမွာ….ပါးစပ္ထဲကို…
အီးနဲ႔ေသး ရန္က ကင္းၿပီထားအုံး….ေရမႊာေရက ႐ွိေသးတယ္…တခ်ဴိ့ဆို ျမန္ျမန္ထြက္ခ်င္ေဇာနဲ႔ ေဆာင့္ညႇစ္လိုက္ရင္ဗြမ္းကနဲ ေပါက္တာမ်ဴ ိးေတြ႐ွိတယ္….အဲလိုဆို မ်က္ႏွာမွာေရမႊာေရေရာ ေသြးေတြေရာ စင္လို႔စင္….
ျပည္မမွာတုန္းကဆို မိန္းမအခ်ိဳ႕က ေအာ္တတ္ေသးတယ္…”ေအာင္မေလး ဆရာရဲ႕ျဖည္းျဖည္းလုပ္ပါေတာ့…ဒီမွာ နာလို႔ေသေတာ့မယ္…ဟင္းဟင္းဟင္း”ဆိုတာမ်ဴ ိး…ေမြးခန္းအျပင္က နားေထာင္ရင္ ဘာလုိလို…
တခါတေလ ကေလးကတစ္ေနတတ္ေသးတာ…ထြက္ေတာ့မလို ထြက္ေတာ့မလိုနဲ႔ေလ…ကေလးဆံပင္ေမႊးေလးေတာင္ အဝမွာျမင္ေနရၿပီ…
ေတာ္ယုံမထြက္ဘဲ ျပဴတစ္ျပဴတစ္လုပ္ၿပီးကိုယ့္ကို ေျပာင္ျပေနသေယာင္ေယာင္…နာေလ…ညႇစ္ေလ…မထြက္ေလ…ဖင္ႀကီးပြ႐ႈပ္ပြ႐ႈပ္ ျဖစ္ေလနဲ႔…ကိုယ္ေတြလဲ အားမလို အားမရျဖစ္ေလနဲ႔ေပါ့…
တခ်ဳိ႕မိန္းမေတြဆို ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္သလိုညႇစ္ေနရင္းနဲ႔ ေမာၿပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားတတ္ေသးတာ…”ဟဲ့…နည္းနည္ပါးပါးညႇစ္ဦးေလ…”ဆိုၿပီးဖင္ကို ျဖန္းခနဲ ပိတ္႐ိုက္္လိုက္မွ”အင္း…အဲ…အီး…အီး…..”ဆိုၿပီး တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ ေယာင္ယမ္းၿပီး ထညႇစ္…ၿပီးေတာ့လဲ ျပန္အိပ္တာဘဲ…
စိတ္မ႐ွည္လို႔ ညႇပ္ဆြဲရၿပီဆို လဲ…ေျခစုံကန္ ၿပီး ေခြၽးေပါက္ေပါက္က်ေအာင္ဆြဲရတာ…တခါတေလ ကိုယ္ကဆြဲလိုက္…မိန္းမ ဖင္ႀကီးက ေျမာက္တက္လာလိုက္….သူ႔ဆီးခုံနဲ႔ ကိုယ့္ေမးေစ့နဲ႔ ခ်ိတ္မလို ျဖစ္လိုက္နဲ႔ေလ….ဒါတင္ၿပီးၿပီ မထင္နဲ႔…တခ်ဴ ိ႕ကေလး ေတြကလဲ ဇ ေလးေတြနဲ႔
အူဝဲ ဆိုၿပီးထြက္လာကတည္းက ေသးနဲ႔ ပန္းသြားတတ္ေသးတာ…
ကေလးထြက္ၿပီးေတာ့ ၿပီးၿပီမထင္နဲ႔ဦး…အခ်င္းက ကပ္ခ်င္ကပ္တတ္ေသးတာ…တခ်ဳိ့အခ်င္းေတြက ေပကပ္ကပ္…အခ်င္းက်ၿပီးေတာ့လဲ မျပီးေသး…ကိုယ့္ကိစၥ ကိုယ္ျပန္႐ွင္းရေသးတာ…ကိုယ္ခ်ဲ့ထားတဲ့ ေမြးလမ္းေၾကာင္း ကိုယ္ျပန္ခ်ဳပ္ဘဲ…တခါတေလ ကေလးကႀကီးရင္ အထဲမွာ ကြဲတတ္ျပဲတတ္ေသးတာ…အဲေတာ့…အဆစ္ေပးရင္ေပးရေသးတာ…
ခ်ဳပ္ေတာ့လဲ တခ်ဳိ့က နာလို႔ဆိုၿပီးဖင္ကို ဟိုဘက္ရမ္း ဒီဘက္ရမ္္း လုပ္ေသးတာ…သူရမ္းတဲ့ဘက္ ကိုယ္ကလိုက္ခ်ဳပ္ဘဲ…အဲလိုရမ္းတဲ့သူေတြေတြ႔ရင္ စိတ္ထဲေတြးမိတယ္…ဒါမ်ဳိးက်ေတာ့ ရမ္းတယ္ေပါ့…လို႔…😂အဲေလာက္ စိတ္ပ်က္စရာ ေကာင္းတဲ့ အလုပ္ဗ်ာ…တျခားသူေတာ့ မသိဘူး…ကြၽန္ေတာ္ေတာ့ ႐ိုး႐ိုးေမြးရမယ္ဆို သိပ္စိတ္မပါ…ဗိုက္ အေယာက္ ၁၀၀ ေလာက္သာ ေျပးခြဲခ်င္မိတယ္…
အဲလို စိတ္မပါတာေတာင္ဒီမွာ မိန္းမ ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ၾကဳံဘူးတယ္…တစ္ေယာက္က ဝ…တစ္ေယာက္က လားဟူ…ေဆး႐ုံ ကေလးလာေမြးတယ္…ဘယ္လိုမွ ထမိန္လွန္ခိုင္းလို႔ မရ…ဆူလဲ မလွန္ ဆဲလဲ မရ…ပုံစံၾကည့္ေတာ့လဲ ကိုယ့္အေမေလာက္…မ်က္ႏွာက စူပုပ္ပုပ္…
ဆံပင္က ဖားလား…ေခြၽးကတလုံးလုံး…မည္းမည္းတူးတူး…ညစ္ညစ္ပတ္ပတ္ …နံနံေစာ္ေစာ္နဲ႔…
ေရ ၇ရက္ေလာက္ မခ်ဴ ိးရေသးတဲ့႐ုပ္…မသိရင္ ကိုယ္ကဘဲ သူ႔ဟာၾကည့္ခ်င္လို႔ လွန္ခိုင္းသလိုလို…ၿပီးေတာ့ သားဦးလဲမဟုတ္…ကိုယ္ေတြမ်က္ႏွာက စိုင္းေအာင္တင့္လို အဆီတဝင္းဝင္းျဖစ္ေနလို႔လားေတာ့ မသိ…သူက မလွန္ေလ…ကိုယ္က လက္အိပ္စြပ္ထားတဲ့လက္၂ေခ်ာင္း ပိုေထာင္ျပေလဘဲ…
ေနာက္ဆံုး ဘယ္လိုဘဲေျပာေျပာ…အေသသာခံမယ္…႐ွင္နဲ႔ေတာ့ မလွန္ဘူး ဆိုတဲ့ မ်က္နာေပး…ကိုယ္ေတြလဲ ဒါမ်ဴ ိးဆို စိတ္သိပ္႐ွည္တာ မဟုတ္…”မလွန္လဲေန… သြား…အိမြန္ ကိုသြားေခၚလိုက္…”ဆိုၿပီးလူနာကို”ခင္ဗ်ားဟာမ်ား ၾကည့္ခ်င္လြန္းလြန္းလို႔…”ဆိုၿပီးထြက္လာရတယ္…ေခ်ာေခ်ာလွလွ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးေလး နဲ႔တျခားအခ်ိန္ဆိုရင္ေတာ့ တစ္မ်ဴ ိးေပါ့ဗ်ာ…😂
Dr. Thet Khine Zaw Min
Unicode
OGဆရာဝန်တို့ရဲ့ဒုက္ခများ
ငလူး ဆာဝန်…သူပြောမှဖဲ ကိုယ်တေ လင်ယူသားမွေးတောင်မလုပ်ရဲအောင် ရှက်သဝါးဘီ…ဘယ်လောက်လှတဲ့ မိန်းမဖြစ်ဖြစ်
မလှတဲ့ တစ်ချိန် ဆိုတာရှိတယ်…အဲဒါ ဘယ်အချိန်လဲ သိလား…”ကလေးမွေးတဲ့ အချိန်…”
ဗိုက်ကနာ…ချွေးကပျံ…အံကကြိတ်…လူကအော်…နံကနံ နဲ့…တခါတလေဆိုပေါင်ကြားမှာ…ညှင်းကွက်ဖင်မှာ… ဝဲခြောက်လေးတွေ ကိုယ်စီနဲ့…ဒီကြားထဲ နာလွန်းလို့ ဟိုဆွဲ ဒီဆွဲ လုပ်ရင် မတော်တရော် …ကိုယ့် လက်တွေဘာတွေ ပိတ်ဆွဲပြီး ညှစ်သေးတာ…
မသိရင် သူ့ယောကျာင်္း လိုလို ဘာလိုလိုနဲ့”ညှစ်နော်…ညှစ်…..”ဆိုပြီး အားပေးရသေး…တခါတလေ…”မောလို့ ရေလေးတိုက်ပါဦး…. “ဆိုတာက ပါသေး…တချို့ဆို ကလေးညှစ်ရင်းအီးတွေက အတောင့်လိုက် ထွက်ကျ…
ရိုးရိုးမွေးဘူးရင် အီးမကုန်းပေးဘူးတဲ့ဆရာဝန်ဆိုတာ မရှိလောက်ဘူး…စေတနာ ဗရပွနဲ့ အီးကုန်းပေးမယ်ဟဲ့ ဆိုပြီး မငုံ့လိုက်နဲ့…တခါတလေ ကံမကောင်းရင် သေးနဲ့ပန်းခံရသေးတာ…အားရပါးရနဲ့ မွေးမယ်ဟဲ့ ဆိုပြီး ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲ ခေါင်းသွားမထည့်မိလေနဲ့ ….အညှစ်မတော်ရင် တန်းနေမှာ….ပါးစပ်ထဲကို…
အီးနဲ့သေး ရန်က ကင်းပြီထားအုံး….ရေမွှာရေက ရှိသေးတယ်…တချိူ့ဆို မြန်မြန်ထွက်ချင်ဇောနဲ့ ဆောင့်ညှစ်လိုက်ရင်ဗွမ်းကနဲ ပေါက်တာမျူ ိးတွေရှိတယ်….အဲလိုဆို မျက်နှာမှာရေမွှာရေရော သွေးတွေရော စင်လို့စင်….
ပြည်မမှာတုန်းကဆို မိန်းမအချို့က အော်တတ်သေးတယ်…”အောင်မလေး ဆရာရဲ့ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါတော့…ဒီမှာ နာလို့သေတော့မယ်…ဟင်းဟင်းဟင်း”ဆိုတာမျူ ိး…မွေးခန်းအပြင်က နားထောင်ရင် ဘာလိုလို…
တခါတလေ ကလေးကတစ်နေတတ်သေးတာ…ထွက်တော့မလို ထွက်တော့မလိုနဲ့လေ…ကလေးဆံပင်မွှေးလေးတောင် အဝမှာမြင်နေရပြီ…
တော်ယုံမထွက်ဘဲ ပြူတစ်ပြူတစ်လုပ်ပြီးကိုယ့်ကို ပြောင်ပြနေသယောင်ယောင်…နာလေ…ညှစ်လေ…မထွက်လေ…ဖင်ကြီးပွရှုပ်ပွရှုပ် ဖြစ်လေနဲ့…ကိုယ်တွေလဲ အားမလို အားမရဖြစ်လေနဲ့ပေါ့…
တချို့မိန်းမတွေဆို ကိုယ်နဲ့မဆိုင်သလိုညှစ်နေရင်းနဲ့ မောပြီး အိပ်ပျော်သွားတတ်သေးတာ…”ဟဲ့…နည်းနည်ပါးပါးညှစ်ဦးလေ…”ဆိုပြီးဖင်ကို ဖြန်းခနဲ ပိတ်ရိုက််လိုက်မှ”အင်း…အဲ…အီး…အီး…..”ဆိုပြီး တစ်ချက်နှစ်ချက်လောက် ယောင်ယမ်းပြီး ထညှစ်…ပြီးတော့လဲ ပြန်အိပ်တာဘဲ…
စိတ်မရှည်လို့ ညှပ်ဆွဲရပြီဆို လဲ…ခြေစုံကန် ပြီး ချွေးပေါက်ပေါက်ကျအောင်ဆွဲရတာ…တခါတလေ ကိုယ်ကဆွဲလိုက်…မိန်းမ ဖင်ကြီးက မြောက်တက်လာလိုက်….သူ့ဆီးခုံနဲ့ ကိုယ့်မေးစေ့နဲ့ ချိတ်မလို ဖြစ်လိုက်နဲ့လေ….ဒါတင်ပြီးပြီ မထင်နဲ့…တချူ ိ့ကလေး တွေကလဲ ဇ လေးတွေနဲ့
အူဝဲ ဆိုပြီးထွက်လာကတည်းက သေးနဲ့ ပန်းသွားတတ်သေးတာ…
ကလေးထွက်ပြီးတော့ ပြီးပြီမထင်နဲ့ဦး…အချင်းက ကပ်ချင်ကပ်တတ်သေးတာ…တချို့အချင်းတွေက ပေကပ်ကပ်…အချင်းကျပြီးတော့လဲ မပြီးသေး…ကိုယ့်ကိစ္စ ကိုယ်ပြန်ရှင်းရသေးတာ…ကိုယ်ချဲ့ထားတဲ့ မွေးလမ်းကြောင်း ကိုယ်ပြန်ချုပ်ဘဲ…တခါတလေ ကလေးကကြီးရင် အထဲမှာ ကွဲတတ်ပြဲတတ်သေးတာ…အဲတော့…အဆစ်ပေးရင်ပေးရသေးတာ…
ချုပ်တော့လဲ တချို့က နာလို့ဆိုပြီးဖင်ကို ဟိုဘက်ရမ်း ဒီဘက်ရမ််း လုပ်သေးတာ…သူရမ်းတဲ့ဘက် ကိုယ်ကလိုက်ချုပ်ဘဲ…အဲလိုရမ်းတဲ့သူတွေတွေ့ရင် စိတ်ထဲတွေးမိတယ်…ဒါမျိုးကျတော့ ရမ်းတယ်ပေါ့…လို့…😂အဲလောက် စိတ်ပျက်စရာ ကောင်းတဲ့ အလုပ်ဗျာ…တခြားသူတော့ မသိဘူး…ကျွန်တော်တော့ ရိုးရိုးမွေးရမယ်ဆို သိပ်စိတ်မပါ…ဗိုက် အယောက် ၁၀၀ လောက်သာ ပြေးခွဲချင်မိတယ်…
အဲလို စိတ်မပါတာတောင်ဒီမှာ မိန်းမ နှစ်ယောက်လောက်ကြုံဘူးတယ်…တစ်ယောက်က ဝ…တစ်ယောက်က လားဟူ…ဆေးရုံ ကလေးလာမွေးတယ်…ဘယ်လိုမှ ထမိန်လှန်ခိုင်းလို့ မရ…ဆူလဲ မလှန် ဆဲလဲ မရ…ပုံစံကြည့်တော့လဲ ကိုယ့်အမေလောက်…မျက်နှာက စူပုပ်ပုပ်…
ဆံပင်က ဖားလား…ချွေးကတလုံးလုံး…မည်းမည်းတူးတူး…ညစ်ညစ်ပတ်ပတ် …နံနံစော်စော်နဲ့…
ရေ ရရက်လောက် မချူ ိးရသေးတဲ့ရုပ်…မသိရင် ကိုယ်ကဘဲ သူ့ဟာကြည့်ချင်လို့ လှန်ခိုင်းသလိုလို…ပြီးတော့ သားဦးလဲမဟုတ်…ကိုယ်တွေမျက်နှာက စိုင်းအောင်တင့်လို အဆီတဝင်းဝင်းဖြစ်နေလို့လားတော့ မသိ…သူက မလှန်လေ…ကိုယ်က လက်အိပ်စွပ်ထားတဲ့လက်၂ချောင်း ပိုထောင်ပြလေဘဲ…
နောက်ဆုံး ဘယ်လိုဘဲပြောပြော…အသေသာခံမယ်…ရှင်နဲ့တော့ မလှန်ဘူး ဆိုတဲ့ မျက်နာပေး…ကိုယ်တွေလဲ ဒါမျူ ိးဆို စိတ်သိပ်ရှည်တာ မဟုတ်…”မလှန်လဲနေ… သွား…အိမွန် ကိုသွားခေါ်လိုက်…”ဆိုပြီးလူနာကို”ခင်ဗျားဟာများ ကြည့်ချင်လွန်းလွန်းလို့…”ဆိုပြီးထွက်လာရတယ်…ချောချောလှလှ ဖြူဖြူဖွေးဖွေးလေး နဲ့တခြားအချိန်ဆိုရင်တော့ တစ်မျူ ိးပေါ့ဗျာ…😂
Dr. Thet Khine Zaw Min
No comments:
Post a Comment