(၁)
ေဆးခန္းကဝန္ထမ္းေကာင္မေလးရဲ႕အေမ တေလာကဆံုးသြားရွာတယ္။ ဧရာဝတီတိုင္းဘက္က ရြာေလးတစ္ရြာမွာေနတာ။ အသက္ ၅၀ မာမာခ်ာခ်ာႀကီး၊ ေန႔တိုင္းလယ္ထဲကိုင္းထဲဆင္းအလုပ္လုပ္ေနက်။ ကိုယ္လက္ေတြကိုက္လို႔ဆိုၿပီး စပ္ေဆးေတြဝယ္ေသာက္တာ ေဆးကေသာက္လိုက္တာနဲ႔ခ်က္ခ်င္းသက္သာတယ္တဲ့။ မနက္တစ္ထုပ္၊ ညတစ္ထုပ္ ေန႔တိုင္းေသာက္တယ္။ ေျခာက္လေလာက္ၾကာေတာ့ တေရွာင္ေရွာင္ျဖစ္လာလို႔ၿမိဳ႕တက္ေဆးရံုျပေတာ့ ေသြးတိုး၊ ဆီးခ်ိဳ၊ ေက်ာက္ကပ္ အစံုျဖစ္ေနၿပီ။ မမီေတာ့ဘူး။ ဆံုးသြားရွာတယ္။
"အဲ့ဒီစပ္ေဆးေတြအႏၲရာယ္ကို နင္မသိဘူးလားဟယ္"လို႔ သူ႔ကိုေငါက္မိတယ္။
"သမီးကိုလည္း ဘာမွမေျပာဘူး။ ေဆးရံုတက္မွသိရတာ"တဲ့။ ဪ ပညာမတတ္၊ အသိဉာဏ္ခ်ိဳ႕တဲ့ျခင္းရဲ႕ေနာက္ဆက္တြဲျပႆနာေတြ။
(၂)
ေဆးခန္းလာျပတဲ့လူနာတစ္ေယာက္။ အသက္ ၅၀ေက်ာ္၊ အထက္တန္းျပဆရာမ။
"မ်က္ႏွာႀကီးကေဖာသြပ္သြပ္ျဖစ္ေနတာတစ္လေလာက္ရွိၿပီ"တဲ့။ တန္းေမးလိုက္တယ္။
"စပ္ေဆးေတြေသာက္ေနလား"ဆိုေတာ့ အူလည္ခ်ာလည္ျပန္ၾကည့္တယ္။ "အင္း"တဲ့။
"အဲ့ဒီေဆးေတြ ခုပါလား၊ ျပ" ဆိုေတာ့ထုတ္ျပတယ္။ ထင္တဲ့အတိုင္းပဲေလ။
"ေသာက္တာဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ"ဆိုေတာ့ "ႏွစ္လရွိၿပီ"တဲ့။
"ဆရာမရယ္ စပ္ေဆးေတြက ဒီေလာက္အႏၲရာယ္မ်ားတာမသိဘူးလားဗ်ာ"ဆိုေတာ့
"ေဆးကေကာင္းပါတယ္။ အကိုက္အခဲေတြသက္သာတယ္။ ခုလာျပတာက မ်က္ႏွာေဖာသြပ္သြပ္ျဖစ္ေနလို႔လာျပတာ"ဆိုပဲ။
ဪ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လည္ေခါင္က ေခတ္ပညာတတ္တစ္ေယာက္ကေတာင္ ဒီလိုျပန္ေျဖတာ။
(၃)
ေနာက္လူနာတစ္ေယာက္ကေတာ့ နယ္ကအလုပ္လာလုပ္တဲ့အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္။ ပညာေတာ့သိပ္မတတ္ဘူး။ အလူမီနီယမ္လုပ္တယ္။ စကားေျပာလည္လည္ဝယ္ဝယ္ရွိတယ္။
"က်ေနာ္ကိုယ္လက္ေတြကိုက္တယ္ေျပာလို႔ နယ္ကညီမကလွမ္းပို႔ေပးတာဆရာ၊ ၾကည့္ရတာအဂၤလိပ္ေဆးေတြပဲ၊ မသကၤာလို႔ဆရာ့ကိုလာျပတာ" တဲ့။
ေဆးထုပ္ေလးမွာ ျမန္မာလိုအကိုက္အခဲေပ်ာက္ ဘာညာသာရကာဆိုၿပီးနံမည္တပ္ထားတယ္။ ေဆးတစ္ထုပ္မွာ ေဆးလံုးေလးေျခာက္လံုးပါတယ္။ ေသခ်ာၾကည့္ေတာ့ ထင္တဲ့အတိုင္းပဲ။ အကိုက္အခဲေပ်ာက္ေဆးကိုသံုးမ်ဳိး၊ စတီးရြိဳက္ကႏွစ္မ်ိဳး၊ အေပါစားအားေဆးေလးကတစ္ေတာင့္။
"ခင္ဗ်ားေသာက္လိုက္ေသးလား"ဆိုေတာ့
"မေသာက္ရဲလို႔ဆရာ့လာျပတာ"တဲ့။
ကဲ အသက္ဉာဏ္ေစာင့္၊ ဥစၥာကံေစာင့္တဲ့။ ဉာဏ္ဆိုတာ အတန္းပညာေတြအမ်ားႀကီးတတ္တဲ့ဉာဏ္ပညာကိုေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ ခုလိုမ်ိဳး ျဖစ္ႏိုင္၏၊ မျဖစ္ႏိုင္၏ကို နည္းနည္းေလးေတြးေတာဆင္ျခင္တတ္တဲ့ဉာဏ္ကိုေျပာတာ။
(၄)
အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ လြန္ခဲ့တဲ့ဆယ္ႏွစ္၊ က်ေနာ္တို႔ေဆးခန္းနဲ႔ေဆးဆိုင္ေလးစဖြင့္ဖြင့္ခ်င္းတုန္းက စပ္ေဆးေရာင္းခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကေလးမေလးေတြကိုေသေသခ်ာခ်ာမွာထားတယ္။ စတီးရြိဳက္ေဆး၊ ပိုးသတ္ေဆး၊ ေသြးက်ေဆး၊ ဆီးခ်ိဳက်ေဆးေတြ လံုးဝမသံုးရဘူး။ ျဖစ္တဲ့ေရာဂါနဲ႔ တြဲရမယ့္ေဆးစာရင္းကို ေသေသခ်ာခ်ာေရးမွတ္ၿပီးကပ္ထားခိုင္းတယ္။
ေဆးတြဲကလည္း မ်ားမ်ားစားစားလည္းမရွိပါဘူး။ ကိုက္ခဲဖ်ားနာ၊ ေခ်ာင္းဆိုးႏွာေစး၊ ဗိုက္ေအာင့္ဗိုက္နာ၊ ဝမ္းပ်က္ဝမ္းေလွ်ာ စတဲ့ေလးငါးမ်ိဳးေလာက္ပါပဲ။ အဲ့ဒါထက္ေက်ာ္ၿပီးလံုးဝမစပ္ေပးရဘူး။ တျခားေရာဂါလကၡဏာဆို ဆရာဝန္နဲ႔ဝင္ျပခိုင္းတယ္။ လံုးဝလံုးဝကို သံမဏိစည္းမ်ဥ္းထုတ္ထားတယ္။
ဒါေပမယ့္မရဘူး။ အျပင္ကေန နမူနာလာျပတဲ့ေဆးတြဲေလးေတြကို အတုယူၿပီးစပ္ေရာင္းၾကတယ္။ တကယ္က သူတို႔ပိုက္ဆံရတာလည္းမဟုတ္ဘူး။ ေျပာရရင္ လက္ယားတာေပါ့။ ေဆးကလည္းအဆင္သင့္ရွိေနတယ္။ စပ္ေပးလိုက္ရင္လည္း ေက်းဇူးအတင္ခံရမယ္ဆိုေတာ့ စပ္ေရာင္းၾကတာေပါ့။
အဲ့ဒီကိစၥက်ေနာ္သိေတာ့ အႀကီးအက်ယ္ဆူပူေသာင္းက်န္းပါေတာ့တယ္။ အဲ့ဒီေနာက္ပိုင္း ဆိုင္မွာလံုးဝစပ္ေဆးမေရာင္းခိုင္းေတာ့ဘူး။ တကယ္ေရာင္းျဖစ္ခဲ့တာလည္း ေလးငါးလေလာက္ပဲၾကာခဲ့ပါတယ္။
ခုဆို ေဆးခန္းကေကာင္မေလးေတြက က်ေနာ္တို႔ကေနလူနာေတြကိုၫႊန္ေပးေရးေပးလိုက္တဲ့ေဆးေတြ အလြတ္ကိုရေနၿပီ။ ဘယ္ေဆးက ဘာအာနိသင္ရွိတယ္။ အႏၲရာယ္ဘယ္ေလာက္ရွိတယ္ဆိုတာလည္း ေကာင္းေကာင္းသိေနၾကၿပီ။ ဒါေပမယ့္ စပ္ေဆးဆိုရင္ေတာ့ ႏိုးပါ။ က်ေနာ့္ ေဆးခန္း၊ ေဆးဆိုင္မွာ စပ္ေဆးလံုးဝမေရာင္းပါ။ ေရာဂါသက္သာခ်င္ရင္ ဆရာဝန္နဲ႔ဝင္ျပပါ။ တခါတေလ ကိုယ္ရွိေနတဲ့အခ်ိန္ ေဆးလာဝယ္တဲ့သူက ဘာျဖစ္လို႔ညာျဖစ္လို႔ေဆးေလးေရာင္းေပးပါဆိုတာနဲ႔ၾကံဳရင္ေတာ့ ဘယ္ေဆးဘယ္ေဆးေပးလိုက္ဆိုၿပီး ေရာင္းေပးလိုက္တာေတာ့ရွိပါတယ္။ တခါတရံပါ။ ေဆးေစ်းပဲယူခိုင္းပါတယ္။ ေဆးတြဲၿပီးတစ္ခြက္ဘယ္ေလာက္ဆိုတာမ်ိဳး မယူပါဘူး။
(၅)
အဲ့ဒီစပ္ေဆးျပႆနာက ေတာ္ေတာ္ႀကီးပါတယ္။
ၾကားလိုက္ၾကမွာေပါ့။ သက္တမ္းကုန္ေနတဲ့ေဆးေတြကို ေစ်းေပါေပါနဲ႔လိုက္ဝယ္၊ ေဆးကဒ္ေတြကိုေဖာက္၊ ေဆးလံုးေတြကိုတြဲၿပီး စပ္ေဆးထုပ္ေတြထုပ္ေရာင္းၾကတဲ့အေၾကာင္း။ ေတာ္ေတာ္ကိုဆိုးပါတယ္။ မသံုးသင့္တဲ့ေဆးအမ်ိဳးအစားကိုမွ သက္တမ္းကလြန္ေနေသး၊ ဘုမသိဘမသိနဲ႔ အမ်ိဳးအစားတူေဆးေတြကိုသံုးေလးလံုးေရာထည့္ေပး၊ စတီးရြိဳက္ကိုေတာ့ အမုန္းကိုသံုးတာ၊ ဒက္ဆာ၊ ပရက္ဒနီစလံုး သံုးေလးလံုးထည့္တာ။ လနဲ႔ခ်ီစြဲေသာက္ဖို႔မေျပာနဲ႔ တစ္ခြက္ေသာက္ျပ၊ ဆယ္သိန္းေပးမယ္ဆိုရင္ေတာင္မေသာက္ပါဘူး။ တကယ္ပါ။
ၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္ေဆးခန္းမွာသက္တန္းလြန္ေနတဲ့ေဆးေတြကို ဒီအတိုင္းမပစ္ပါဘူး။ သံုးေလးလစာစုထားၿပီး ပါကင္အထပ္ထပ္နဲ႔ လံုလံုျခံဳျခံဳထုပ္ပါတယ္။ ေဆးရံုေဆးခန္းသီးသန္႔အမိႈက္သိမ္းကားလာေတာ့မွ သံုးၿပီးသားေဆးထိုးအပ္ေဟာင္းေတြနဲ႔ေရာၿပီးပစ္ပါတယ္။ သူတို႔ကေတာ့ အဲ့ဒါေတြကိုေရေဝးသုႆန္မီးသၿဂိဳလ္စက္ထဲသြားထည့္ရတယ္လို႔ေတာ့ ေျပာတာပါပဲ။
(၆)
စတီးရြိဳက္အေၾကာင္းလည္း ေရးၾကတာမ်ားေနပါၿပီ။
စတီးရြိဳက္ဆိုတာ သံုးတတ္ရင္နတ္ေဆးလိုပါပဲ။ အလာဂ်ီျဖစ္တာ၊ ရင္ၾကပ္ေရာဂါ၊ ေသြးေလးဘက္နာလိုေရာဂါ စတဲ့ေနရာေတြမွာမျဖစ္မေနသံုးၾကရပါတယ္။ တကယ္စြမ္းပါတယ္။ သူ႔မွာက ေရာင္ရမ္းမႈမွန္သမွ်ကိုအျမန္ဆံုးသက္သာေစတဲ့အာနိသင္ရွိပါတယ္။ ေသာက္မိလို႔အာနိသင္ေလးသိေတာ့ ထပ္ေသာက္ခ်င္လာပါတယ္။
အာနိသင္သာသိတာ၊ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးကိုေတာ့ မသိၾကပါဘူး။ သူက ခႏၶာကိုယ္ရဲ႕ခုခံအားကိုေလွ်ာ့ခ်လိုက္ပါတယ္။ ေရာဂါေပါင္းစံုဝင္လာပါတယ္။ ေျပာရရင္ေတာ့ အရွည္ႀကီးပါ။ ရွင္းေလရႈပ္ေလျဖစ္မွာပါ။ အတိုခ်ဳပ္ေျပာရရင္ သိၾကားမင္းဝရဇိန္လက္နက္နဲ႔ ၾကမ္းပိုးသတ္သလိုျဖစ္ေနပါတယ္။ ၾကမ္းပိုးတစ္ေကာင္ေတာ့ ေသသြားပါရဲ႕။ တစ္အိမ္လံုးျပာက်သြားတဲ့အျဖစ္မ်ိဳးပါ။
(၇)
ေရးခ်င္တာကေတာ့ အမ်ားႀကီးပါ။ စာရွည္ရင္မဖတ္ၾကလို႔ ဒီေလာက္နဲ႔ပဲျဖတ္ပါမယ္။ ဒီပို႔စ္ေလးေၾကာင့္ အနည္းဆံုးလူတစ္ေယာက္ေလာက္ စပ္ေဆးအႏၲရာယ္ကလြတ္ေျမာက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ေက်နပ္လွပါၿပီ။
စပ္ေဆး
Okka KyiWinn
No comments:
Post a Comment