၁၉၉၇ ခုႏွစ္လား၊ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္လား သိပ္ေတာ့ မေသခ်ာေတာ့ပါ။ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္ ျဖစ္ဖုိ႔ မ်ားပါတယ္။ ရန္ကုန္၊ စမ္းေခ်ာင္း ေျမနီကုန္းမီးပိြဳင့္လမ္းဆံုက တီဗီအေရာင္းဆုိင္ တစ္ခုမွာ ပုဏၰက တုိက္တယ္ဆုိတဲ့ ျဖစ္ရပ္တစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ အေၾကာင္းကုိ လူအေတာ္မ်ားမ်ား မွတ္မိၾက၊ သိၾကမွာပါ။
ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ထဲက လူေတြ ေျမနီကုန္း မီးပိြဳင့္က အဲဒီ ပုဏၰက တုိက္တယ္ဆိုတဲ့ တီဗီအေရာင္းဆုိင္ကုိ လာၾကည့္တာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ မ်ားသလဲဆုိရင္ လမ္းနံေဘးမွာ ေစ်းသည္ေတြေတာင္ စည္ပင္ရဲက မနည္းေမာင္းထုတ္ ရပါတယ္။ ရပ္ကြက္ထဲက ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အဲဒီနားကုိ သံုး၊ေလးေခါက္ နီးပါးသြား စပ္စုခဲ့ပါတယ္။
ပထမနဲ႔ ဒုတိယ အေခါက္ေတြ တုန္းကေတာ့ ပိတ္ထားတဲ့ အခန္းတံခါးကုိ တဒုန္းဒုန္းနဲ႔ ထုၿပီး အခန္းထဲက ပုဏၰက သရဲကုိ လွမ္းေအာ္ၿပီး စ လုိက္၊ ထြက္ေျပးလုိက္နဲ႔ ေပ်ာ္စရာပါ။ ေနာက္အေခါက္ေတြၾကေတာ့ လံုထိန္းရဲေတြ ခ်ထားလုိ႔ အဲဒီ တီဗီ အေရာင္းဆုိင္ နံေဘးကုိ ကပ္လုိ႔ မရေတာ့ပါဘူး။ ပထမေတာ့ ရုိးရုိးသရဲပါ။ ေနာက္ေတာ့ ၈၈ တုန္းက ေသဆံုးခဲ့သူေတြရဲ႕ ဝိညာဥ္ေတြ ေျခာက္လန္႔တယ္ဆုိတဲ့ အသံေတြပါ ေရာထြက္လာေတာ့ စစ္အစုိးရလည္း စစ္တပ္ကုိ ေန႔ေရာ ညပါ အေစာင့္ခ်ထားရတဲ့
VIP ပုဏၰက သရဲ ျဖစ္လာပါတယ္။ က်ေနာ့္ သူငယ္ခ်င္းတခ်ဳိ႕က အဲဒီနား တဝုိက္မွာ ေနထုိင္လုိ႔ သူတို႔ဆီမွ တဆင့္ သတင္းတခ်ဳိ႕ ၾကားရပါတယ္။ တီဗီ အေရာင္းဆုိင္ရဲ႕ ဆက္ဆံေရးေၾကာင့္ ျပႆနာျဖစ္ပြားခဲ့တယ္လုိ႔ ေျပာၾကပါတယ္။
တေန႔ေတာ့ တီဗီဆုိင္ကုိ ဘုိးေတာ္လုိလုိ၊ ရေသ့လုိလုိ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦး တီဗီ လာဝယ္ပါတယ္။ ဆုိင္အေနနဲ႔ လာဝယ္သူကုိ ေဘာင္ခ်ာေပးပါတယ္။ တစံုတရာ ပ်က္စီးမႈ၊ ခ်ဳိ႕ယြင္းမႈ ျဖစ္ခဲ့ရင္ အဲဒီေစ်းဝယ္ေဘာင္ခ်ာနဲ႔ အျမန္ဆံုး လာျပန္ပုိ႔ေပးဖုိ႔၊ ဆုိင္အေနနဲ႔လည္း ျပင္ေပးတာတုိ႔၊ အသစ္နဲ႔ လဲေပးတာတုိ႔ လုပ္ေပးမွာျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာလုိက္ပါတယ္။
ေနာက္တစ္လေလာက္ အၾကာမွာ အဲဒီေစ်းဝယ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဆုိင္ကုိ ျပန္ေရာက္လာပါတယ္။ သူ႔လက္ထဲမွာ တီဗီတစ္လံုးကုိ သယ္လာပါတယ္။ ဒီဆုိင္မွာ ဝယ္ထားတာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ၾကည့္ရႈရာမွာ တီဗီေပၚမွာ အစင္းစင္း လုိင္းေၾကာင္းေတြနဲ႔ ၾကည့္မေကာင္းေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ဆုိင္က ဝန္ထမ္းျဖစ္သူက ေဘာင္ခ်ာျပဖုိ႔ ေျပာေတာ့ သူ႔ထံမွာ ေဘာင္ခ်ာ မရွိေတာ့ေၾကာင္း၊ ေပ်ာက္ဆံုးသြားၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာပါတယ္။
တီဗီဆုိင္က ဝန္ထမ္းလည္း ဆုိင္စည္းကမ္းအရ ေဘာင္ခ်ာမပါတဲ့ ပစၥည္းကုိ တာဝန္မယူႏုိင္ေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ အဲဒီလုိ ေျပာလုိက္ေတာ့ အဲဒီပုဂၢိဳလ္က “မင္းတုိ႔ဆုိင္ ငါ့အေၾကာင္း၊ ေကာင္းေကာင္း သိေစရမယ္” လုိ႔ ႀကိမ္းဝါးၿပီး ျပန္သြားပါတယ္။
အဲဒီေနာက္ေတာ့ ဇာတ္လမ္း စပါေတာ့တယ္။ ေန႔ခင္းဖက္ ဆုိင္ထဲမွာ ေစ်းဝယ္သူေရာ၊ ဆုိင္ကလူေတြေရာ အစံုအလင္ ရွိေနခ်ိန္မွာ ေနာက္ခန္းထဲမွာ ရွိတဲ့ ေရခဲေသတၱာဟာ အလုိအေလ်ာက္ ပြင့္သြားၿပီး အထဲက အေမာေျပ ေသာက္တဲ့ အေအး ပုလင္းေတြ ေလထဲမွာ လြင့္ၿပီး ပစ္ေပါက္သလုိ ျဖစ္လာပါတယ္။ ပထမ စျဖစ္တဲ့ ရက္က သိပ္မဆုိးေသးပဘူး။ ဒါနဲ႔ ထံုးစံအတုိင္း ဘာသာေရးအရ အမွ်အတန္း ေပးေဝတာေတြ လုပ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ ပိုၾကမး္လာပါတယ္။ ညဖက္မွာ ေစာင့္အိပ္ရတဲ့ အေစာင့္လည္း ညဖက္ႀကီး အခန္းထဲကေန ထြက္ေျပးရတဲ့ အထိ ျဖစ္လာပါတယ္။
ဒါနဲ႔ သတင္းကုိ ဖံုးဖံုးဖိဖိ လုပ္ၾကပါတယ္။ ဆုိင္ကုိ ခဏပိတ္ၿပီး ထားလုိက္ပါတယ္။ အခန္းထဲမွာ ေန႔ေရာ ညပါ တဝုန္းဝုန္း ျဖစ္သံေတြကုိ အေရွ႕က ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ လမ္းေလွ်ာက္သြားတဲ့ လူေတာင္ ၾကားရတဲ့အထိ ျဖစ္လာေတာ့ သတင္းက ထိန္းထားလုိ႔ မရေတာ့ပါဘူး။ ဒါနဲ႔ တၿမဳိ႕လံုး ပြဲၾကည့္သလုိ လာၾကည့္တဲ့ အျဖစ္ကုိ ေရာက္သြားပါတယ္။ ေနာက္ ႏွစ္လေလာက္ အၾကာမွာ ျပႆနာ ေျပလည္သြားတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ ဘယ္လုိ ေျပလည္သြားသလဲလုိ႔ ေမးၾကည့္ေတာ့ တစ္ေယာက္ တမ်ဳိးစီ ေျပာၾကပါတယ္။
အမ်ားစု ေျပာသံကေတာ့ အခန္းကုိ ျပန္ၿပီး သန္႔ရွင္းေရး လုပ္ေတာ့ ဖေယာင္းတုိင္ အတုိအစေတြ အမ်ားႀကီးေတြ႕ရ တယ္လုိ႔ ေျပာပါတယ္။ အဲဒီ ဖေယာင္းတုိင္ေတြရဲ႕ အေပၚမွာ အင္းကြက္ပံုစံ ေရးျခစ္ထားတယ္လုိ႔ ေျပာၾကပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ေျပာပံုကေတာ့ အဲဒီ တီဗီအေရာင္းဆိုင္ကုိ အစုိးရနဲ႔ နီးစပ္တဲ့ စီးပြားေရးသမား အခ်ဳိ႕က ျပန္ဝယ္ခ်င္တာကုိ ၾကည္ၾကည္ ျဖဴျဖဴ ျပန္မေရာင္းတာေၾကာင့္ ေအာက္လမ္းဆရာတခ်ဳိ႕နဲ႔ ေပါင္းၿပီး အဲဒီလုိ ပု႑က တုိက္ေအာင္ စီရင္တာ ျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း ေျပာၾကတဲ့ လူေတြလည္း ရွိပါတယ္။
အဲဒီဆုိင္ရဲ႕ အေျခအေနဆုိးကုိ ေျပလည္ေအာင္ ေျဖရွင္းေပးသူ ဘယ္သူဘယ္ဝါ ဆုိတာကိုေတာ့ ယေန႔အထိ မသိေသးပါ။
(ပုဏၰက တုိက္တယ္လုိ႔ ယူဆရတဲံ တျခား ကုိယ္ေတြ႕ အျဖစ္အပ်က္ေတြကုိ အားတဲ့အခါ ထပ္ၿပီး ပုိ႔စ္တင္ပါဦးအမယ္၊ ဒီတစ္ခါေတာ့ ဒီေလာက္နဲ႔ ေက်နပ္ေပးၾကပါ။)
စစ္ၿငိမ္းဒီေရ (ပ်ဴႏုိင္ငံ)
No comments:
Post a Comment