အဲဒီလိုနဲ႔ပဲ…ျမမိုးဂဂၤါ တို႔ သားအဖ ႏွစ္ေယာက္ဟာ ျပကၡဒိန္ေပၚက
ေန႔ရက္ေတြကို အတိအက် ေနထိုင္ရင္း…
တစ္ခါတစ္ရံ မိုးတြင္းႀကီးမွာ ေျခာက္ကပ္စြာ..။တစ္ခါတစ္ရံလည္း ေဆာင္းတြင္းႀကီး ေပမယ့္
သားအဖႏွစ္ေယာက္ကတင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ဖက္ထားၾကတဲ့အတြက္
တစ္ေယာက္ရင္ေငြ႔ တစ္ေယာက္ ခိုလႈံလို႔…မီး ေမႊးျပစရာ မလိုဘဲ အေႏြးဓာတ္ ရခဲ့ျကပါတယ္။
“ဒီလိုပါပဲ…သမီးေလးရယ္..ရတယ္ လို႔
တစ္ကယ္ေတြးမွပဲ ေႏြး ရမယ့္ တို႔ေခတ္ႀကီးထဲဘဝ ဆိုတာေတာ့….
မ်က္ရည္က်တဲ့အထိ ရယ္ေမာရလိုက္…မ်က္ရည္ေတြ က်လာလိုက္ေပါ့….။
အဲဒီေတာ့ ..ေက်ာင္းေတြတက္ရင္း..ႀကိဳရင္း….ပို႔ရင္း..ပ်ံရင္း.. သန္းရင္း နဲ႔ပဲ…
႐ွာရင္း… ေဖြရင္း…ငိုရင္း…ရယ္ရင္း…. ေပ်ာ္ရင္း….ပါးရင္း…
ဒီဘဝ မွာလည္း.. လိပ္ျပာ လွလွ ပ်ံၾကရေအာင္ပါ သမီးေလးေရ..!ျမမိုးဂဂၤါ ..
ဘုဏ္းသိုက္”
No comments:
Post a Comment