ပလိပ္အမည္တြင္ျခင္း
ပလိပ္ဟု အမည္တြင္ျခင္းနွင့္ ပါတ္သက္
၍ ပုဂံေခတ္အေနာ္ရထာမင္း၏ ခ်စ္ျမတ္နိုးေတာ္
မူရေသာ မိဖုရားတစ္ပါးျဖစ္သူ ေစာမြန္လွအား နား
ေတာင္းအလို႕ငွာ ေပရြက္ကိုလိပ္၍ ေပလိပ္နားေတာင္း ဆက္သရေသာေႀကာင့္ ေပလိပ္ဟု အမည္
တြင္ ေခါ္ဆိုခ့ဲျပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္ ကာလေရြ႕ေလ်ာ
၍ ေပလိပ္ရြာမွ ပလိပ္ရြာဟု အမည္တြင္ေျကာင္း အ
စဥ္တစိုက္လက္ခံယံုျကည္ခ့ဲျကေလသည္။ ပုဂံေခတ္ အေလာင္းစည္သူမင္းနွင့္လည္း ဆက္ႏြယ္အမည္တြင္ ေပါ္ေပါက္ခ့ဲသည္ဟုလည္း အဆိုရွိျပန္၏။
ရွမ္းမိဖုရား ေစာမြန္လွအား ေပလိပ္နားေဋာင္းဆက္
သျခင္းအား စြဲမွတ္လွ်က္ေပလိပ္ဟု ေခါ္ဆ္ုိျပီး ေပ
လိပ္မွ ပလိပ္ျဖစ္လာသည္ဟုသာ လက္ခံထားျက
သူမ်ားေလသည္။
မိဖုရားေစာမြန္လွ မင္းျပစ္မင္ဒါဏ္သင့္၍
ရွမ္းျပည္သို႕ျပန္ရန္ ဧရာဝတီျမစ္ေျကာင္းမွတဆင့္
ဒုဌာဝတီျမစ္သို႕ ဆန္တက္၍လာစဥ္ ျမစ္အတြင္း ျကီးမားေသာ ငါးျကီးမ်ားအား ျမင္ေတြ႕သည္ကို ပါေနာ ပါေနာ္ (ရွမ္းဘာသာ စကားျဖင့္ ငါးျကီးေတြ ငါးျကီးေတြ) ဟု ေျပာဆိုသည္ကို စြဲမွတ္လွ်က္ ထိုေနရာအား ဘေနာ ရြာဟု အမည္တြင္သည္ဟု ဆို၏။
ထိုနည္းတူစြာ ျမစ္ေျကာင္းအတိုင္းဆန္တက္လာစဥ္ ပါလိစ္ ပါလိစ္ (ငါးေလးေတြ ငါးေလးေတြ) ဟု
ေျပာခ့ဲသျဖင့္ ပါလိစ္ မွ ပလိပ္ ဟု ဆင္းသက္ေခၚ
ေဝၚေျကာင္းလည္း အဆိုရွိျပန္သည္။ ေရွးယခင္က
ပလိပ္ေဒသသို႕ ရွမ္းျပည္မွ ငါးဆားနယ္မ်ား လာေရာက္ ဝယ္ယူေျကာင္းနွင့္ ထိုသို႕ငါးဆားနယ္မ်ား လာေရာက္ဝယ္ယူရန္အတြက္ ပါလိစ္သြားမည္ဟု
ရွမ္းစကားျဖင့္ ေျပာဆိုျကသည္ဟု လက္ခံယံုျကည္
ထားျကေလသည္။ ထို႕ေျကာင့္ ပလိပ္ဟူေသာ ရြာ
အမည္သည္ ရွမ္းအမည္ ပါလိစ္မွ ပလိပ္ဟု ျဖစ္တည္လာျခင္းျဖစ္သည္ဟုလည္း ထင္ျမင္ယူဆခ်က္
မ်ား ရွိေလသည္။
ပလိပ္ဟူေသာ အမည္နွင့္ပါတ္သက္၏
သမိုင္းပညာရွင္ ေဒါက္တာသန္းထြန္းမွ ပုလိပ္နွင့္
ပလိပ္မွာ ျမန္မာစကားျဖစ္၍ ရွမ္းတို႕အေခါ္ ငါးေသး
ေသးေလးေတြ ေပါတ့ဲအရပ္ေဒသဟု ေခါ္ဆိုလွ်င္
မမွားနိူင္ေျကာင္း ပလိပ္ေဒသ ရပ္မိရပ္ဖမ်ားသို႕
မွတ္ခ်က္ျပု ျပန္လည္ေျပာျပခ့ဲသည္ဟု သိမွတ္ရ
သည္။
ပလိပ္ေဒသသည္ ပုဂံေခတ္ကတည္းက
လူေနရပ္ဝန္းအျဖစ္တည္ရွိခ့ဲေသာ နယ္ေျမျဖစ္
သည္ကို အျငင္းပြါးျကမည္မဟုတ္ေခ်။ ပုဂံေခတ္
ဘုရားမ်ားရွိ ျပိုပ်က္က်သည့္ အုတ္ခဲမ်ားတြင္ အုတ္
ဖုတ္ရာအရပ္ အုတ္လုပ္ေရာင္းခ်သူ အုတ္ဝယ္ယူ၍
ဘုရားတည္သူမ်ား စသျဖင့္ သံုးမ်ိုးထဲမွ တမ်ိုးမ်ိုး
အား ေရးမွတ္ထားေလ့ရွိေျကာင္း ဆရာျကီးေဒါက္တာသန္းထြန္း၏ ျမန္မာ့အိုးသမိုင္းတြင္ ေလ့လာသိ
ရွိရသည္။ပုဂံျပတိုက္တြင္ အဆိုပါျပိဳက်ပ်က္စီးေန
သည့္ အုတ္မ်ားအား စုစည္းထိမ္းသိမ္းထားရွိျပီး ယင္း အုတ္မ်ားအား အကၡရာစဥ္သည့္အခါတြင္ ယင္း
(ပုဂံေခတ္)အုတ္မ်ားတြင္ ပလိပ္အမည္ပါ အုတ္မ်ား
ပါရွိေနသည္ကိုေတြ႕ျမင္နိုင္မည္ျဖစ္သည္။ ပုဂံေခတ္
အုတ္မ်ားတြင္ ပလိပ္အမည္ပါဘအုတ္အား ပလိပ္ကာ ဟု ေရးသားထားပါသည္။ ေဒါက္တာသန္းထြန္းက ပလိပ္သည္ အုတိဖုတ္၍ ေပးပို႕ရာေဒသဟု
ေကာက္ယူသံုးသပ္ထားသည္။
ထို႕အျပင္ ပလိပ္ဟူေသာ အသံုးနွံဳး
အား မႏၱေလးနန္းတြင္း ေက်ာက္စာရံု ေက်ာက္စာ
အမွတ္ န ၅၉၅ က ႏွင့္ ခ ေကာ္နာဖီးနစ္ေက်ာက္စာတြင္ပလိပ္ရွိလယ္ပယ္ ဆယ္ပယ္ခြဲအား လွဴဒါန္း
ေျကာင္း ေရးထိုးပါရွိသည္။ အဆိိုပါေက်ာက္စာ
သည္ သကၠရာဇ္ ၅၆၄ခုနွစ္ထိုး ျမို႕သူျကီး ေကာ္နာ
ဖီးနစ္ေက်ာက္စာျဖစ္သည္။ ပုဂံသည္၏ေျမး "မေျပ
သင္ " " အိိုျကြက္သင္ " တို႕၏သား ျမို႕သူျကီးျဖစ္သူ
" ေကာ္နာဖီးနစ္ " ႏွင့္ ႏွမ " အိုညယ္ျကီး "တို႕က အဘိုးအဘြားမိဘတို႕၏ ေရွးေဟာင္းေျကးဘုရား
ျကီးႏွင့္ ဂူဘုရားတို႕တြင္ ပန္တ်ာကေခ်သည္ စ
သည္မ်ား လွဴဒါန္းျခင္း။ ပလိပ္လယ္ ဆယ္ပယ္ခြဲ
အပါအဝင္ လယ္ယာမ်ားလွဴဒါန္းျခင္း အုန္း ထန္း
ေညာင္ပင္မ်ားစိုကိျခင္း သင္ပုတ္ ဆီမီးအလွဴမ်ာေပးခ့ဲေျကာင္း အလွဴမွတ္တမ္းေရးထိုးထားသည့္
ေက်ာက္စာျဖစ္သည္။ယင္းေက်ာက္စာအား ၁၉၅၆
ခုႏွစ္တြင္ အိုးထိန္းေတာင္ရြာ ဦးထြန္းဝင္း၏ ျခံေျမ
အတြင္းမွွ တူးေဖါ္ရ ရွိခ့ဲျခင္းျဖစ္သည္။ ယင္
ေက်ာက္စာအရ ပလိပ္ေဒသသည္ ပုဂံေခတ္ကတည္းက စည္ကားေနျပီးျဖစ္ေျကာင္း မွတ္ခ်က္ျပုနိုင္
မည္ျဖစ္သည္။ သကၠရာဇ္ ၅၆၉ "ေပါက္ကနားေဒါင္းျပားမင္း" သည္ ျမို႕ေပါင္း၁၉ျမို႕ တည္သည့္အခ်ိန္တြင္လည္း ပလိပ္ျမို႕ တစ္ျမို႕လညိးအပါျဖစ္သည္ဟု
အဆိုရွိျပန္ပါသည္။
သကၠရာဇ္ ၁၁၂၅ခုနွစ္တြင္နန္းတက္
ေတာ္မူေသာ ဆင္ျဖူရွင္မင္းလက္ထက္တြင္ မင္းရဲ
ရာဇာဘြဲ႕ခံ ေရႊနားေတာ္သြင္းဧခ်င္း(ခ) ပလိပ္စားဧခ်င္းအား သီကံုးဆက္သြင္းသည့္ ဦးေဖ်ာ္အား ပလိပ္ရြာကို အပိုင္ေပးသနားေတာ္မူ၍ ခ်ီးေျမွာက္ခ့ဲ
ေျကာင္း သမိုင္းမွတ္တမ္းမ်ား ရွိသည္။
ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၁၂၅ကတည္းက
စတင္၍ အစဥ္တစိုက္ကထိန္ခင္းလာသည့္ ပလိပ္
ေဒသခံတို႕၏ " ပိေတာက္ေခ်ာင္ကထိန္ " သည္လဲ
ထင္ရွားေက်ာ္ျကားခ့ဲေလသည္။သကၠရာဇ္ ၁၁၅၀
ခုနွစ္တြင္ ပလိပ္ေဒသခံတို႕၏ အစဥ္အလာ ခင္က်င္းလာသည့္ ကထိန္အလွဴေတာ္အား ခြင့္မျပုေျကာင္း ဘိုးေတာ္ဘုရား၏ မိဖုရား အမိန္႕ထုတ္ျပန္သည္
မွစတင္၍ *ပိေတာက္ေခ်ာင္ကထိန္* သည္လည္
ထင္ရွားေက်ာ္ျကားလာေလသည္။ ျမို႕ပုဂံ ရြာပလိပ္
ဟူေသာ ဆိုရိုးနွင့္အညီ ဘာသာ သာသနာအေပါ္
ခ်ီးေျမွာက္ယံုျကည္မွဳ ထူးကဲသည့္ ပလိပ္နယ္ေျမ
သည္ ပိေတာက္ေခ်ာင္ ကထိန္ ခင္းခြင့္ရ /မရ ျပနာေပၚေပါက္ျပီး ဘုရင္၏ မိဖုရားကိိုပင္ ဘာသာေရးကိစၥႏွင့္ ပါတ္သက္၍ အရွံဳးမေပး အနိုင္ယူခ့ဲျက
ေသာ စိတ္ဓါတ္မ်ားသည္ ပိုမိုထင္ရွားေစခ့ဲေလ၏။
သမိုင္းအစဥ္အလာျကီးမားခ့ဲသည့္ ပလိပ္နယ္ေျမ
ေဒသပင္ျဖစ္ပါသည္။
ပဒံုမင္းလက္ထက္ ၁၁၄၅ခုႏွစ္ အမရပူရ
ဓါတ္ျကငွန္းစိုက္စာရင္း အမိန္႕ေတာ္ ျပန္တမ္းတစ္
ခုတြင္ ေတာင္ဘက္နယ္သတ္အရပ္ကို " ပလိပ္ရြာ
ကုန္ ေဗာဓိသတ္ဘုရား ငါးရံ႕ေခ်ာင္း တိန္ညင္ေတာ
အပိုင္းအျခား " ဟု ေဖါ္ျပထားသည္။
သကၠရာဇ္ ၁၁၆၄ ခုနွစ္ ျပာသိုလဆန္း
၁၅ရက္ ေန႔စြဲပါ မကၡရာ တံဆိပ္ေတာ္ရ ေျကတိုင္သူ
ျကီး ငေခြး ႏွင့္ ျမို့စာေရးငပု တို႕ ထြက္ဆိုခ်က္ပါ စစ္
တမ္းသည္ ေရွးအက်ဆံုးနွင့္ တိက် ခိုင္မာသည့္ စစ္
တမ္းတစ္ရပ္ျဖစ္သည္။ ထိုစစ္တမ္းမွာ ဗဒံုမင္းလက္
ထက္က မကၡရာနယ္ေျမျဖစ္ေလသည္။
ပလိပ္သည္ လယ္တြင္းကိုးခရိုင္ နယ္သတ္
အရပ္လည္းျဖစ္သည္။
မကၡရာပံုေတာ္ပါ နယ္ေျမ ့ ့ ့ ့ ့ ့ ့ ့ ့ ့ ့ ့ ့ ့
့ ့ ့ ့ ့ ့ အေနာက္ ေျမာက္ေထာင့္ ဒုဌာဝတီျမစ္ ေကာက္ေကာင္စင္းစင္းထိ ပလိပ္ရြာေျမအစပ္ ့ ့ ့ ့ ့ ့ ့ဟု
ေဖၚျပပါရွိသည္။
မႏၲေလးရတနာပံုေခတ္ မင္းတုန္းမင္း
လက္ထက္က ဒုဌာဝတီျမစ္၏ အေနာက္ဘက္ကမ္း
စပ္တြင္ ေက်ာက္တိုင္မ်ားစိုက္ထူ၍ မကၡရာ ႏွင့္
မႏၲေလးရတနာပံုေရႊျမို႕ေတာ္နယ္မွတ္ရပ္အျဖစ္ အခိုင္အမာ ခြဲျခားထားခ့ဲေလသည္။
ပလိပ္သည္ ဘာသာေရး သာသနာေရး
တို႕၏ ေအာင္ေျမအရပ္ျဖစ္သည္ဟု တင္စားေခၚ
ေဝၚနုိင္သည့္ အရပ္ေဒသပင္ျဖစ္သည္။ ေစတီပုထိုး
တို႕၏ ဆည္းလည္သံတခ်ြင္ခ်ြင္ ဘုန္းေတာ္ျကီး
ေက်ာင္းမ်ားမွ အုန္းေမာင္းေခါက္သံတလြင္လြင္
နွင့္ ဗုဒၶသားေတာ္မ်ား၏ စာအံသံတညံညံျဖင့္ ထံုး
ျဖူေဖြးသည့္ ေစတီသာမ်ားနွင့္ သာယာလွပလွ်က္
ရွိေနေပသည္။
ပလိပ္နယ္ေျမသည္ဗုဒၶဘာသာ ေစတီ
ဘုရားမ်ား၏ အရိပ္အာဝါသေအာက္တြင္ တည္ရွိ
ေသာေျကာင့္ အစဥ္သျဖင့္ ရာသီဥတု သာယာ၏။
မိုးေလဝသမွန္ကန္ခ့ဲျပီး စိိုက္ပ်ိုးေရးေအာင္ျမင္ျဖစ္
ထြန္းကာ သူေတာ္ေကာင္းတရားမ်ား ပြါးမ်ားလွ်က္
ဘာသာေရးအေလးအထား အားေပးခ်ီးေျမွာက္ခ့ဲ
သည့္ နယ္ေျမတစ္ရပ္ျဖစ္ပါသည္။ထို့ေျကာင့္
ပုဂံေခတ္ * လွည္းဝင္ရိုးသံ တညံညံ ပုဂံဘုရား
ေပါင္း * ဟူေသာစကားနွင့္အညီ ေပါမ်ားသည့္
ေစတီပုထိုးမ်ားနည္းတူ ပလိပ္ေဒသတြင္လည္း
ေစတီပုထိုူေတာ္မ်ားစြာအား တည္ထားကိုးကြယ္ခ့ဲ
ျခင္းျဖစ္သည္။ ထို႕ေျကာင့္ * ျမို႕ပုဂံရြာပလိပ္ * ဟူ
ေသာ စကားေပါ္ေပါက္လာျခင္းျဖစ္သည္။ ပလိပ္
ယဥ္ေက်းမွဴေဒသသည္ ပုဂံေခတ္ကာလမွ ရတနာ
ပံုေခတ္ေနွာင္းကာလမ်ားအထိ သမိုင္းကြင္းဆက္
ရွည္လ်ားခ့ဲျပီး စည္ပင္သာယာခ့ဲေသာ ယဥ္ေက်းမွဳ
နယ္ဆေျဖျဖစ္သည္။ ဗိသုကာဆိုင္ရာ တန္ဘိုးမ်ား
အေနျဖင့္ အင္းဝေခတ္ဦးပိုင္းနွင့္ ကုန္းေဘာင္ေခတ္
ေနွာင္းပိုင္းကာလအထိ ဗိသုကာဆိုင္ရာ ပန္းရန္
အတက္။ ပန္းေတာ့အတက္ ။ ပန္းခ်ီ ပန္းပုအ
တက္မ်ားကို ေတြ႕ျမင္ေလ့လာအကဲျဖတ္နိုင္မည္
ျဖစ္သည္။
သုခုမဆိုင္ရာ အေမြအနွစ္မ်ားကို ေလ့
လာရာ ေရွးေဟာင္းမုခ္တံကဲမ်ား။ ရြဲလံုးတန္း ျကာဖတ္ နံရံေဆးေရးပန္းခ်ီမ်ားမွ ျမန္မာ့အနုသုခမဆိုင္
ရာ တန္ဘိုးမ်ားကို ေတြ႕ျမင္ေလ့လာနိုင္မည္ျဖစ္သည္။
နိုင္ငံေတာ္အတြင္း ျမိဳ႕ရြာမ်ားအနက္ ၁၁၈၉ခုနွစ္။ ၁၂၁၂ခုနွစ္အတြင္း သင္းဘြဲ႕ျမို႕ရြွာမ်ား
က ဆက္သြင္းသည့္ သင္းထမ္းျမို႕သင္းဘြဲ႕ရာပါ
ေသြံာျကီး အျကပ္အမွဳထမ္းေရႊတိုက္စာရင္းတြင္
ေတာင္ဘက္ကိုးခရိုင္ ပလိပ္ရြာနွင့္ တဘက္ဆြဲရြာ
တို႕သည္လည္း အပါအဝင္ျဖစ္ခ့ဲသည္။
လယ္တြင္း၉ ခရိုင္ ထင္ရွားေျကာ္ျကား
သည့္ ေစ်းမ်ားတြင္လည္း ပလိပ္ေစ်းသည္ အပါအဝင္ျဖစ္ပါသည္။
လယ္တြင္း၉ ခရိုင္ေစ်းမ်ားမွာ -
၁။ လွည္းကူးေစ်း
၂။ ျမို႕ျကီးေဒါင္းမီးေစ်း
၃။ လြန္ေက်ာ္ေစ်း
၄။ သံရြာေစ်း
၅။ ဂူမည္းေစ်း
၆။ ေရဝန္းေစ်း
၇။ ျမစ္သားေစ်း
၈။ ဟန္းျမင္းဘိုေစ်း( ဟံျမင့္မိုရ္ေစ်း)
၉။ သံမံတလင္းေစ်း
၁၀။ ေက်ာက္ဆည္ေစ်း
၁၁။ ပြတ္တိုင္ေစ်း
၁၂။ ေဒြးလွေစ်း
၁၃။ ရနန္းေစ်း
၁၄။ သစ္ေခါက္ေစ်း
၁၅။ ဘယ္လင္းေစ်း(ေနာက္မွ ျဖစ္သည္။)
၁၆။ စဥ့္ကိုင္ေစ်း
၁၇။ ပလိပ္ေစ်း
၁၈။ မင္းစုေစ်း ( ေနာက္မွ ျဖစ္သည္။)
၁၉။ ပင္တလဲ
၂၀။ ရမုန္ေစ်း
၂၁။ ရြာပုလဲေစ်း
၂၂။ ျမင္းခံုတိုင္ေစ်း တို႕ျဖစ္ျကသည္။
ယခုအခါ ပလိပ္ေရွးေဟာင္းယဥ္ေက်းမွဳ
ေဒသတြင္ ရတနာပံုေခတ္ အေဆာက္အဦးမ်ားကို
အမ်ားဆံုးေတြ႕ျမင္ေလ့လာနိုင္မည္ျဖစ္သည္။ ယဥ္
ေက်းမွဳ အေမြအနွစ္မ်ားတည္ရွိေနသည့္ ပလိပ္နယ္
ေျမအား နိုင္ငံေတာ္အစိုးရမွ ေရွးေဟာင္းယဥ္ေက်းမွဳ ဇုန္အျဖစ္ ထိမ္းသိမ္းထားလွ်က္ ရွိပါသည္။
ယဥ္ေက်းမွဳ ထိမ္းသိမ္းေရးဇုန္
ယဥ္ေက်းမွဳ ဝန္ျကီးဌာန ယဥ္ေက်းမွဳအေမြအနွစ္မ်ား ကာကြယ္ထိမ္းသိန္းေရး ဥပေဒ
ပုဒ္မ ၄ အရ အပ္နွင္းထားေသာ လုပ္ပိုင္ခြင့္ကိုက်င့္
သံုး၍ အစိုးရအဖြဲ့၏ သေဘာတူညီခ်က္အရ မႏၲေလးတိုင္းေဒသျကီး ေက်ာက္ဆည္ခရိုင္ စဥ့္ကိုင္ျမို့
နယ္ ပလိပ္ေဒသရွိ ေရွးေဟာင္းအထိမ္းအမွတ္
အေဆာက္အအံုတည္ရွိရာ ဇုန္။ ေရွးေဟာင္းေနရာ
တည္ရွိရာဇုန္ ။ ကာကြယ္ထိမ္းသိမ္းထားေသာဇုန္
မ်ားကို ၂၀၀၈ ခု။ ျသဂုတ္လ ၂၅ရက္ေန႕တြင္ အမိန္႕ေျကျငာစာအမွတ္ ၁၁/ ၂၀၀၈ ျဖင့္ ေအာက္ေဖါ္ျပ
ပါ အတိိုင္း သတ္မွတ္ထားရွိခ့ဲသည္။
ေရွးေဟာင္းအထိမ္းအမွတ္ တည္ရွိရာဇုန္
ေရွးေဟာင္းအထိမ္းအမွတ္ တည္ရွိရာ
ဇုန္အျဖစ္ ရတနာလာဘမုနိ ဆုေတာ္းျပည့္ ေျမြ
ဘုရာကုန္းေျမေပါ္ရွိ ေရွးေဟာင္းအမွတ္ ၁မွ ၂၇
အထိ အစုလုိက္ရွိေသာဘုရားမ်ား၏ အုတ္တံတိုင္း
အျပင္ဘက္ ၂၅ေပအကြာအထိ ။ ဗန္ေမာ္ေက်ာင္း
တိုက္ဘုရား အုတ္တံတိုင္းမွ အျပင္ဘက္ ၂၅ေပ
အကြာအထိ ျကိတ္ကုန္းေက်ာင္း၏ ဧရိယာအတြင္း
ရွိ ေရွးေဟာင္းဘုရားအမွတ္ ၁၃၃မွ ေရွးေဟာင္း
ဘုရားအမွတ္ ၁၅၈ အထိ အစုလိုက္ရွိေသာ ဘုရား
မ်ား၏ အုတ္တံတိုင္းအျပင္ဘက္မွ ၂၅ေပအကြာ
အထိ ပါဋလိေက်ာင္း၏ ဧရိယာအတြင္းရွိ ေရွးေဟာင္းဘုရားအမွတ္ ၁၅၉ မွ ၁၆၅အထိ ေဗာဓိေက်ာင္း
၏ ဧရိယာအတြင္းရွိ ေရွးေဟာင္းဘုရားအမွတ္၁၆၆
မွ ၂၁၀အထိ အစုလိုက္ရွိေသာ ဘုရားမ်ား၏ အုတ္
တံတိုင္းျပင္ဘက္မွ ၂၅ေပအကြာအထိ။ ေလးထပ္
ေက်ာင္း၏ ဧရိယာအတြင္းရွိ ေရွးေဟာင္းဘုရား
အမွတ္ ၂၁၁ မွ ေရွးေဟာင္းဘုရားအမွတ္၂၃၉
အထိ အစုလိုက္ရွိေသာဘုရားမ်ား၏ အုတ္တံတိုင္း
မွ အျပင္ဘက္ ၂၅ေပအကြာအထိ ။ ေနာက္ေတာ္ပါ ေက်ာင္း၏ ဧရိယာအတြင္းရွိ ဘုရားအမွတ္ ၂၄၀
မွ ၂၆၁ အုတ္တံတိုင္းအျပသ္ဘက္မွ ၂၅ေပအကြာ
ုျဖစ္ပါသည္။
ေရွးေဟာင္းတည္ရွိရာဇုန္
ေရွးေဟာင္းတည္ရွိရာဇုန္အျဖစ္ အေရ႕ွလားေသာ္ ရတနာလာဘမုနိ ဆုေတာင္းျပည့္
ေျမြဘုရားကုန္းေျမမွ ျကိတ္ကုန္းေက်ာင္းရွိ အတန္း
လိုက္ျဖစ္ေသာ ဘုရားစုမ်ားမွ ေပ၃၀အကြာအထိ။
အေနာက္လားေသာ္ ေျမာက္ေျမရပ္ ခ်မ္းသာျကီး
ဘုရားစုမ်ားမွ ေနာက္ေတာ္ပါရပ္ ရတနာမဥၨဴေစတီ
ဘုရားေစတီစုအထိ အစုလိုက္ရွိေသာ ဘုရားမ်ားမွ
ေပ၃၀ အကြာ။ ေတာင္ဘက္သို႕လားေသာ္ ေဗာဓိ
ေက်ာင္းနွင့္ ေလးထပ္ေက်ာင္းအထိ အတန္းလိုက္
ရွိေသာ ဘုရားစုမ်ား အုတ္တံတိုင္းမွ ေပ၃၀အကြာ
အထိ ေျမာက္လားေသာ္ ေျမြဘုရားကုန္းေျမနွင့္
ေျမာက္ေျမရပ္ရွိ ခ်မ္းသာျကီးဘုရားအထိ အစု
လိုက္ရွိေသာ ဘုရားမ်ားမွ ေပ၃၀အကြာထိ ဧရိယာ
ေျမကို သတ္မွတ္ထားရွိထားပါသည္။
ကာကြယ္ထိမ္းသိမ္းေရးဇုန္
ကာကြယ္ထိမ္းသိန္းေရးဇုန္အျဖစ္ အေရွ႕
ဘက္လားေသာ္ ဒုဌာဝတီျမစ္တံတားေကြ႕မွ အင္းလ်ားကန္သာေအးေက်းရြာနွင့္ ဒုဌာဝတီ အေနယက္ဘက္ကမ္းတေလ်ာက္ ။ ယင္းမွ ရြာေဟာင္းကုန္းေက်းရြာအထိ ေတာင္ဘက္သို႕လားေသာ္ ရန္ကူန္ မႏၲေလးကားလမ္းဝဲယာနွင့္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ
ေလဆိပ္သြားလမ္းဆံု။ယင္းမွ အေနာက္ဘက္သို႕
ပန္းေလာင္ျမစ္အေရွ႕ဘက္ကမ္းနွင့္ ျမစ္ကူးတံတား
အဆံုးအထိ ေျမာက္ဘက္လားေသာ ေျမာက္ကိုင္း
ေက်းရြာနွင့္ ယင္းမွ ဒုဌာဝတီ ျမစ္ေတာင္ဘက္ကမ္း
တေလွ်ာက္ေထာင့္ခ်ိုးေကြးအေရွ႕ဘက္ကမ္းတေလွ်ာက္ အစနွင့္အဆံုးအထိ။ အေနာက္ဘက္သို႕
လားေသာ္ ဒုဌာဝတီျမစ္ ေထာင့္ခ်ိူးေကြ႕ အေရွ႕ဘ
က္ကမ္းတေလွ်ာက္ စိတၲရရြာမွ ဒုဌာဝတီျမစ္အေရွ႕
ဘက္ကမ္းတေလွ်ာက္ ရွိပလိပ္ေက်းရြာ တဘက္ဆြဲ
ေက်းရြာယင္းမွ ပန္းေလာင္ျမစ္အေနာက္ဘက္ကမ္း
တေလွ်ာက္နွွင့္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာေလဆိပ္သြားလမ္းဆံုအထိဟူ၍ ဇုန္သံုးမ်ုိးျဖင့္ ပိုင္းျခားသတ္မွတ္ကာ ယဥ္ေက်းမွဳအေမြအနွစ္မ်ားကို ကာကြယ္ထိမ္း
သိမ္းေစာင့္ေရွာက္ထားရွိသည္။
သမိုင္းရနံ႕မ်ား သင္းထံုလွ်က္ ဒုတိယ
ပုဂံဟူပင္ တင္စားေခါ္ေဝၚလွ်က္ရွိသည့္ လယ္တြင္း
နယ္ရွိ ေစတီပုထိုးမ်ား တစ္စုတစ္စည္းတည္းထား
ကိုးကြယ္ထားသည့္ ပလိပ္ေရွးေဟာင္းယဥ္ေက်းမွဳ
နယ္ေျမသို႕ လာေရာက္ေလ့လာနိုင္ေျကာင္း ေရး
သားတင္ျပလိုက္ပါသည္။
တိုက္ျကည္(စဥ့္ကိုင္)
ကိုးကား
၁။ ဦးထြန္းရီ ။ ေရွးေဟာင္းသုေတသီတစ္ဦး
ျပည္သူ႕ေျကးမံု နန္းမူရိပ္ျမံဳ စစ္တမ္းစာရင္း နွင့္
မင္းခမ္းစာတမ္း ( နိဒါန္းက်မ္း)
၂။ ေအာင္ျငိမ္းခ်မ္း(မန္း) အမရပူရျကငွန္း
စာေပဗိမာန္စာမူဆု
၃။ ေဒါ္ခင္ေဆြဦး( ဦးစီးအရာရွိ ) ေရွး/သု
၏ ကြင္းဆင္းမွတ္တမ္းမ်ား
၄။ မျကည္ျကည္နိုင္၏ ဘြဲ႕ယူက်မ္းငယ္
၅။ ကိုယ္ပိုင္မွတ္စုမ်ား
အတြဲ ၁၈ အမွတ္ ၁၁
၂၀၁၈ခုႏွစ္ နိဝဘၤာလထုတ္ သူရဇၨမဂၢဇင္း စာ၁၀၇
No comments:
Post a Comment