ေဒါက္တာမန္းျမင့္ဆိုင္

 

ေရဒီယိုမွစစ္သီခ်င္းမ်ားလာေနသည္။ေဒါက္တာမန္းျမင့္ဆိုင္သည္ေရဒီယိုကိုပိတ္လိုက္ျပီးတအိမ္လံုးရွိမီးမ်ားကိုလည္းအေမွာင္ခ်လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ ေနာက္ေဖးေပါက္မွ အသာထြက္ကာ တာေဘာင္အတိုင္း ခပ္သြက္သြက္ေလၽွာက္လွမ္းသြား၏။ အတန္ငယ္ ေဝးေသာေနရာေရာက္မွ မိမိ၏ေဆးခန္းလည္းျဖစ္၊ မိသားစုအိမ္လည္းျဖစ္ခဲ့ေသာေနရာေလးကို ျပန္ေငးၾကည့္မိသည္။

‘႐ႊီး… ဒုန္း’

အာပီဂ်ီေလာင္ခ်ာသံမွန္း အေတြ႕အႀကဳံအရ သိလိုက္သည္။ သူ သတင္းရထားသည့္အတိုင္း သူ႕အိမ္ကို တပ္ကဝင္ပစ္ခဲ့ၿပီ။ နယ္ခံတပ္မွ သူေဆးကုေပးေနသည့္ လူနာစစ္ဗိုလ္အခ်ိဳ႕၏ သတင္းေပးမႈေၾကာင့္သာ သူကံေကာင္းသြားရ၏။

(၈၈) အေရးအခင္းႀကီး စျဖစ္ကတည္းက မိန္းမႏွင့္ကေလးကို ရန္ကုန္သို႔ ပို႔ထားခဲ့ႏိုင္သျဖင့္သာ ေတာ္ေတာ့သည္။ ႏို႔မိုဆို မလြယ္လွ။

ေလာင္ခ်ာစာမိသြားေသာ သူ႕အိမ္ေလးကိုေက်ာခိုင္းကာ သူ ထြက္လာခဲ့ပါသည္။ သူသည္ ယခုအႀကိမ္လည္း ေသမင္း၏ခံတြင္း၀မွ သီသီေလး လြတ္ခဲ့ျပန္ေပၿပီ။

ဘယ္ေတာ့မွ ေတာမခိုေတာ့ဟု ဆုံးျဖတ္ခဲ့ဖူးသည့္ သူသည္ ဒုတိယမၸိ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးဆီသို႔ ေျခလွမ္းခဲ့မိေတာ့သည္။

နက္ေမွာင္ေသာဆံပင္ကို ေနာက္လွန္ၿဖီးထားၿပီး မဟာနဖူးေသေသသပ္သပ္ျဖင့္ သူ႕ပုံစံကိုျမင္ရသည္မွာ တစ္ေခတ္တစ္ခါက ေဟာလိဝုဒ္မင္းသားႀကီး မာလြန္ဘ႐ြန္ဒိုကို သတိရသြားေစသည္။

ေဒါက္တာမန္းျမင့္ဆိုင္ကို ဟသၤာတခ႐ိုင္ ယုန္တလင္း႐ြာတြင္ ပိုးကရင္မိသားစုမွ ေမြးဖြားသည္။ ဦးေလးေရာ ဖခင္ပါ ထင္ရွားသည့္ ကရင္ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားျဖစ္ၾက၏။ ဦးႏုအစိုးရအဖြဲ႕တြင္ ကရင္ေရးရာဝန္ႀကီးျဖစ္ေနသည့္ ဖခင္ျဖစ္သူက သူတို႔မိသားစုကို ရန္ကုန္သို႔ေခၚလာသည္။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ အလုံကူရွင္ေက်ာင္း (ယခု အလုံ အထက ၄) တြင္ ေက်ာင္းတက္ရသည္။ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္တြင္ ဆယ္တန္းေအာင္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္၊ ေဆးေကာလိပ္တြင္ ေဆးပညာသင္ယူသည္။

၁၉၆၂ တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္းက အာဏာသိမ္း၏။

“အဲဒီအခ်ိန္က ကိုယ့္အေဖက ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ေပါ့။ သူ႕ကို အိမ္မွာလာဖမ္းတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္စိန္လြင္အမိန္႔နဲ႔ အိမ္ကိုလာဖမ္းတဲ့တပ္က ဗိုလ္က ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္း။ ရစ္ခ်ဒ္သိန္းလြင္ဆိုတဲ့ေကာင္။ အေဖ့ကို အသံလႊင့္႐ုံမွာ ခ်ဳပ္ထားလိုက္တယ္”

အာဏာသိမ္းၿပီး မၾကာမီပင္ တကၠသိုလ္ဝန္းက်င္တြင္ စစ္အစိုးရကိုဆန္႔က်င္ေသာ ဆႏၵျပပြဲမ်ားကို ေက်ာင္းသားမ်ားက ဦးေဆာင္ခဲ့ၾကသည္။

“အဲဒီေန႔က တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ကိုယ့္ဆရာတစ္ေယာက္ကေခၚလို႔ ကိုယ္က ေအာင္ဆန္းကြင္းမွာ ေဘာလုံးပြဲသြားၾကည့္ေနတာ။ ကိုယ္ျပန္လာေတာ့ ေက်ာင္းထဲမွာ ပစ္ၿပီး ခတ္ၿပီးေနၿပီ။ ကံေကာင္းတာက ကိုယ္က ေဘာလုံးပြဲမသြားျဖစ္ရင္ ဒီအေရးအခင္းထဲပါမိမွာ။ အပစ္ခံရၿပီး ေသသြားမွာပဲ”

ေဆးေက်ာင္း Final Part 2 တက္ေနခ်ိန္တြင္ မိဘမ်ားက ေပးစားသျဖင့္ သူအိမ္ေထာင္က်သည္။ သားသမီးသုံးဦးထြန္းကားသည္။ ထိုအိမ္ေထာင္ႏွင့္ကြဲၿပီးေနာက္ ငယ္ရည္းစားႏွင့္ ထပ္မံ လက္ထပ္သည္။ သမီးတစ္ေယာက္ေမြး၏။

၁၉၆၆ တြင္ ေဒါက္တာမန္းျမင့္ဆိုင္သည္ ဆရာဝန္ဘြဲ႕ရခဲ့၏။ ဆရာဝန္ျဖစ္ၿပီးေနာက္ မီးရထားဆရာဝန္အျဖစ္ႏွင့္ ရန္ကုန္၊ ျမစ္ငယ္ႏွင့္ ပဲခူးၿမိဳ႕တို႔တြင္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။ ၁၉၇၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ ဟသၤာတၿမိဳ႕တြင္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့၏။

“ဟသၤာတမွာ ကိုယ္က သုံးႏွစ္ေလာက္ရွိေနတုန္း စာေတြ ခဏခဏလာတယ္။ ေတာခိုသြားတဲ့ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြဆီကေပါ့။ သံအမတ္ႀကီးဦးဝင္းရဲ႕သား ကိုတင္ေမာင္ဝင္း၊ ေနာက္ ရဲေက်ာ္သူ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြေပါ့ကြာ။ သူတို႔က လူႀကဳံနဲ႔တစ္မ်ိဳး၊ စာတိုစာရွည္ေတြနဲ႔တစ္မ်ိဳး ေတာခိုဖို႔ လာနားခ်ၾကတာ။ ကိုယ္ကလည္း သိတဲ့အတိုင္း အေသြးအသားထဲမွာ ႏိုင္ငံေရးကပါေနတာ။ အဲဒါနဲ႔ပဲ ၁၉၇၃ မွာ ေတာခိုခဲ့တယ္”

ထိုင္း – ျမန္မာနယ္စပ္တြင္ ဦးႏုႏွင့္ ဗိုလ္မႉးေအာင္တို႔ ဦးေဆာင္ကာ ျပည္သူ႕ျပည္ခ်စ္ပါတီကို ဖြဲ႕စည္းထားသည္။

ျပည္သူ႕ျပည္ခ်စ္တပ္သို႔ သူေရာက္သြား၏။ ျပည္သူ႕ျပည္ခ်စ္တပ္ဖြဲ႕အား အေမရိကန္က လက္နက္ကူညီသည္။ ေလယာဥ္ပ်ံထားသည့္ ဂိုေဒါင္ႀကီးမ်ားႏွင့္ အျပည့္ျဖစ္၏။

“ဟိုေရာက္ေတာ့ သူတို႔လုပ္တာ ကိုယ္အားမရဘူး။ စစ္မွမတိုက္ဘဲ။ ေလပဲေပါေနၾကတာကိုကြာ”

သူက တကယ္ တိုက္ခ်င္၊ ခိုက္ခ်င္သူ။

“အဲဒီအခ်ိန္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစာၾကာဒိုးကို ကိုယ္ကေျပာတယ္။ ေစာၾကာဒိုးက ကိုယ္နဲ႔ဆို အဘိုးေလးသြားေတာ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ တပ္ေထာင္ၿပီး ခ်မယ္ဆိုေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစာၾကာဒိုးကလည္း သေဘာက်တယ္။ အဲဒီမွာ ကိုယ္က ျပည္သူ႕ျပည္ခ်စ္ပါတီက လူႀကီးေတြတိုင္ပင္ၿပီး ေႁမြေဟာက္အထူးတပ္ရင္းဆိုၿပီး ေထာင္တယ္။ စစ္ဆင္ေရးေတြမွာ ကိုယ့္တပ္ရင္းက KNU နဲ႔ေပါင္းၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းတပ္ေတြနဲ႔ ေဆာ္ၾကတာေပါ့ကြာ”

ေႁမြေဟာက္တပ္။ အေစာပိုင္းတြင္ လူ ၆၀ သာရွိခဲ့ရာမွ ေနာက္ပိုင္းတြင္ လူ ၄၀၀ ေက်ာ္ ျဖစ္လာသည္။

ေႁမြေဟာက္တပ္ရင္းသည္ ျပည္သူ႔ျပည္ခ်စ္တပ္တြင္ တစ္တပ္တည္းေသာ တိုက္ခိုက္ေရးတပ္အျဖစ္ျဖင့္ လွည့္လည္ တိုက္ခိုက္ေနခဲ့သည္။

“တိုက္ပြဲျဖစ္စဥ္ေတြ အခု ျပန္လည္း မေျပာခ်င္ဘူး။ ျပန္လည္းမေတြးခ်င္ဘူးကြာ။ အခ်င္းခ်င္းသတ္ၾကရတာ။ အဲဒါေတြ ျပန္ေတြးမိရင္ ကိုယ္မွားတယ္။ တကယ္က ဒီမိုကေရစီကို လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးႏွင့္ တိုက္ယူလို႔မရဘူး။ ကိုယ္က တိုက္ခဲ့ၿပီးလို႔ အတိအက်ေျပာတာ။ ဒီမိုကေရစီလိုခ်င္ရင္ ဒီမိုကေရစီနည္းအရတိုက္ … အခုက် အခ်င္းခ်င္းစစ္ခ်ည္းတိုက္ေနရတာ မေကာင္းလွဘူး”

ေဒါက္တာမန္းျမင့္ဆိုင္သည္ သူ၏ ေႁမြေဟာက္တပ္ႏွင့္အတူ ေရွ႕တန္းတြင္ ခုနစ္ႏွစ္ေက်ာ္ လွည့္လည္တိုက္ခိုက္ေနခဲ့သည္။

“အဲဒီမွာ ငွက္ဖ်ားပိုးဝင္တယ္။ လူက ခုနစ္ရက္ေလာက္ သတိလစ္သြားၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ေသၿပီမွတ္တာ။ ဒါေပမဲ့ မေသဘူး”

ေနာက္ပိုင္းတြင္ ျပည္တြင္းထိုးစစ္မ်ားက ကြန္ျမဴနစ္မ်ားဘက္လွည့္ေနသျဖင့္ တိုက္ပြဲမ်ား ႀကဲသြား၏။

ေဒါက္တာမန္းျမင့္ဆိုင္တို႔လည္း တိုက္ပြဲမ်ားကို ဆက္မတိုက္ၾကေတာ့။ ၁၉၇၈ ခုႏွစ္တြင္ ထိုင္းႏိုင္ငံသူတစ္ဦးႏွင့္ သူဖူးစာဆုံသည္။ တတိယအိမ္ေထာင္ကို ထူေထာင္လိုက္သည္။

ႏြားလဝိုးေတာင္ေျခတြင္ ဗိုလ္ရန္ႏိုင္၏ နဂါးေမာက္တပ္ရင္း၊ ဗိုလ္လက္်ာတပ္က ဂဠဳန္တပ္ရင္း၊ ေဒါက္တာမန္းျမင့္ဆိုင္၏ ေႁမြေဟာက္တပ္တို႔ အေျခတည္ၾကသည္။

ေတာ္လွန္ေရး၏အႏွစ္သာရကို အခ်င္းခ်င္းအေဝမတည့္ရာမွ အက္ေၾကာင္းက စထင္လာသည္။ ၁၉၈၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ ျပည္သူ႕ျပည္ခ်စ္တပ္ႏွင့္ ေဒါက္တာမန္းျမင့္ဆိုင္ သေဘာထားကြဲလြဲသည္။ စီးပြားေရးျပႆနာျဖစ္သည္။

ေဒါက္တာမန္းျမင့္ဆိုင္က သူ႕တပ္အေျခအေနကို အစည္းအေဝးတြင္ တင္ျပသည္။ ထိုအစည္းအေဝးၿပီး ႏွစ္ရက္အၾကာတြင္ ဗိုလ္လက္်ာ၏သား ေအာင္လက္်ာ၏တပ္မ်ားက ေဒါက္တာမန္းျမင့္ဆိုင္၏ ေႁမြေဟာက္တပ္စခန္းကို ဝင္ေရာက္ပစ္ခတ္ေတာ့သည္။

ထိုညက ေဒါက္တာမန္းျမင့္ဆိုင္၏ ဘယ္ဘက္လက္မွာ က်ည္မွန္ၿပီးက်ိဳးသြား၏။ ရဲေဘာ္သုံးေယာက္က်ဆုံးသြားခဲ့သည္။ အခ်င္းခ်င္းခ်ၾကသည့္ပြဲတြင္လည္း ေဒါက္တာမန္းျမင့္ဆိုင္ ေသကံမေရာက္ခဲ့။

ဒဏ္ရာမွသက္သာလာေသာအခါ ေႁမြေဟာက္တပ္ရင္းသည္ ျပည္သူ႕ျပည္ခ်စ္ပါတီႏွင့္ မဆက္ဆံေတာ့ဘဲ သီးျခားရပ္တည္ေနၾကသည္။

ထို႔ေနာက္တြင္ KNU ကလည္း သူတို႔တပ္ႏွင့္ပူးေပါင္းျဖစ္လာသည္။

“အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းက ၂/၈၀ နဲ႔ ေတာထဲက လူေတြကိုျပန္ေခၚ တယ္။ ၈၀ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္ဝါရီလမွာထုတ္တဲ့အမိန္႔ေပါ့။ ငါလည္း မဲေဆာက္ကေန ျမ၀တီကိုကူးၿပီး အလင္းဝင္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဟသၤာတျပန္ၿပီး ေဆးခန္းေလးဖြင့္ေနတာေပါ့ကြာ”

ထိုကာလတြင္ပင္ ဦးႏု၊ ဗိုလ္မႉးေအာင္၊ ဗိုလ္ရန္ႏိုင္၊ ရန္ကုန္ဘေဆြ၊ ေစာၾကာဒိုးတို႔လည္း အလင္းျပန္ဝင္လာၾကသည္။

ေဒါက္တာမန္းျမင့္ဆိုင္ကို အစိုးရက ေဆးကုသခြင့္လိုင္စင္ထုတ္ေပး၏။ ထိုင္းတြင္က်န္ရစ္ေသာ ဇနီးႏွင့္ကေလးကို လွမ္းေခၚသည္။

ေဆးခန္းေလးက အေျခက်ၿပီ။ မိသားစုေလးက အေျခၿမဲလာသည္။ ေဒါက္တာမန္းျမင့္ဆိုင္သည္လည္း ႏိုင္ငံေရး၊ ေတာ္လွန္ေရးဆိုသည္ကို စိတ္ကုန္ခဲ့ၿပီ။

သို႔ေသာ္ … မုန္တိုင္းက အၿပီးစဲသြားျခင္းမဟုတ္ …။

၁၉၈၈ ခုႏွစ္ အေရးအခင္းႀကီးသည္ တစ္ျပည္လုံးသို႔ ပ်ံ႕ႏွံ႔လာသည္။ ဟသၤာတၿမိဳ႕တြင္လည္း ရဟန္းရွင္လူမ်ားက ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲအတြက္ သပိတ္စခန္းမ်ားဖြင့္ကာ ေတာင္းဆိုၾက၏။

ဆႏၵျပလူအုပ္ႀကီးႏွင့္ လုံထိန္း၊ စစ္တပ္တို႔ တစ္ေနရာတြင္ ထိပ္တိုက္ေတြ႕ၾကသည္။

ထိုတစ္ေနရာကား ေဒါက္တာမန္းျမင့္ဆိုင္၏ အိမ္ေရွ႕တည့္တည့္။ လုံထိန္းမ်ားက စည္းသုံးစည္းထားလိုက္သည္။ ထိုစည္းကိုေက်ာ္လၽွင္ ပစ္မည္။

ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ ကင္းကင္းေနမည္ဆိုသည့္ ေတာ္လွန္ေရးသမားေဟာင္းႀကီးသည္ အိမ္ေရွ႕သို႔ထြက္လာၿပီး အုပ္စုႏွစ္ခုၾကားတြင္ ရပ္လိုက္သည္။

အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီး မန္းဘခိုင္၏ တူ။ ဦးေနဝင္းအစိုးရကို လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ခဲ့သည့္ ေတာ္လွန္ေရးသမားေဟာင္းႀကီး။ တစ္ၿမိဳ႕လုံးမွ ေလးစားရသည့္ ပညာတတ္ဆရာဝန္ႀကီးက သူတို႔ေရွ႕လာရပ္သည့္အခါ လူထုမွာ ပိုအားတက္သြားၾကသည္။

ေဒါက္တာမန္းျမင့္ဆိုင္၏ ၫွိႏႈိင္းေပးမႈေၾကာင့္ အေျခအေနက ေျပေျပလည္လည္ ၿပီးဆုံးသြားသည္။ သို႔ေသာ္ ေဒါက္တာမန္းျမင့္ဆိုင္သည္ ဟသၤာၿမိဳ႕၏ သပိတ္ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ စာရင္းဝင္သြားခဲ့ေလၿပီ။

မၾကာမီ တပ္မေတာ္က အာဏာသိမ္းလိုက္၏။ ထိုညတြင္ပင္ သူ႕အိမ္ ေလာင္ခ်ာစာမိခဲ့ျခင္းျဖစ္၏။

ယခုအႀကိမ္တြင္လည္း ေသတြင္းမွ လြတ္လာခဲ့ပါသည္။

ထိုသို႔ႏွင့္ ဒုတိယအႀကိမ္ေတာခိုဖို႔ရန္ ျဖစ္လာပါေတာ့သည္။ ပူပူေႏြးေႏြး စစ္အစိုးရက ေဒါက္တာမန္းျမင့္ဆိုင္တို႔လို ေတာ္လွန္ေရးသမားေဟာင္းမ်ားကို ပိုက္စိပ္တိုက္ကာ လိုက္ဖမ္းခဲ့သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ အိႏၵိယသို႔ ထြက္ရန္ဆုံးျဖတ္သည္။ ကေလးအထိ ကားစီးၿပီးေနာက္ အိႏၵိယနယ္စပ္ မိုးေရးၿမိဳ႕သို႔ ေရာက္ရွိသည္။

ျမန္မာျပည္မွေရာက္လာသည့္ ျမန္မာေက်ာင္းသားမ်ားေနထိုင္ရန္ အိႏၵိယအစိုးရက မဏိပူရျပည္နယ္တြင္ ေလခြန္း စခန္း၊ မီဇိုရမ္ျပည္နယ္တြင္ က်န္စိုင္းစခန္းမ်ား ဖြင့္လွစ္ေပးခဲ့သည္။

အိႏၵိယအစိုးရက ဒုကၡသည္စခန္းဟု သတ္မွတ္ေသာ္လည္း ျမန္မာေက်ာင္းသားမ်ားက ေတာ္လွန္ေရးစခန္းဟုသာ ခံယူခဲ့သည္။ ထိုစခန္းတြင္ ေတာ္လွန္ေရးအေတြ႕ အႀကဳံမ်ားစြာရွိခဲ့ေသာ ေဒါက္တာ မန္းျမင့္ဆိုင္က ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္လာခဲ့သည္။

မဏိပူရ ေလခြန္းစခန္းသည္ အခက္အခဲအမ်ိဳးမ်ိဳးၾကားမွ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္တြင္ အိႏၵိယစစ္တပ္၏ေဘး ေတာင္ကုန္းေပၚတြင္ သီးသန္႔ေနခြင့္ရသည့္ စခန္းႀကီးတစ္ခုျဖစ္လာၿပီး အင္အားအမ်ားဆုံး ျဖစ္လာခဲ့၏။

ျမန္မာ့ဒီမိုကရက္တစ္တပ္ဦး (BDGF) ဟု အမည္ေပးဖြဲ႕စည္းခဲ့ၾကၿပီး တပ္ခြဲ၊ တပ္စု၊ တပ္စိတ္မ်ားစုဖြဲ႕ကာ အေျခခံစစ္သင္တန္း၊ ႏိုင္ငံေရးသင္တန္း၊ ေျပာက္က်ားသင္တန္းမ်ားေပးခဲ့သည္။

ထိုင္း- ျမန္မာနယ္စပ္ မာနယ္ပေလာတြင္ ဒီမိုကရက္တစ္တပ္ေပါင္းစု DAB တပ္ေပါင္းစုဖြဲ႕စည္းလိုက္သည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ျပဳလုပ္မည့္ DAB ၏ အစည္းအေဝးကို တက္ေရာက္ရန္အတြက္ ေဒါက္တာမန္းျမင့္ဆိုင္ကို အိႏၵိယေထာက္လွမ္းေရးက ေခၚေတြ႕သည္။

“တကယ္က အိႏၵိယအစိုးရက ကိုယ့္ကို လူေမြးတာပဲ။ ထိုင္းသြားတယ္ဆိုတာလည္း အစည္းအေဝးတက္ဖို႔ရယ္၊ ေနာက္တစ္ခုက ျမန္မာေတာ္လွန္ေရးအင္အားစုေတြနဲ႔ပတ္သက္လို႔ အိႏၵိယက သူတို႔အစီအစဥ္ေတြ၊ ရပ္တည္မႈေတြရယ္ကို ေျပာျပေပးဖို႔ သြားခိုင္းတာပါ။ သူတို႔က သူတို႔အစိုးရကို ကူညီေပးရင္ ေနာက္ပိုင္း အၿမဲတမ္းေနထိုင္ခြင့္ေပးမယ္။ ေဆးကုခြင့္ေပးမယ္။ အခြင့္အေရးေတြေပးမယ္ေပါ့။ ကိုယ္လည္း စဥ္းစားဦးမယ္ဆိုၿပီး … သူတို႔ပထမစီစဥ္တဲ့အတိုင္း ထိုင္းကို သူတို႔ေပးတဲ့ပတ္စ္ပို႔နဲ႔ ထြက္လာခဲ့လိုက္တယ္”

ထိုင္းႏိုင္ငံသို႔ေရာက္ၿပီး အစည္းအေဝးတက္ေနစဥ္ ျပႆနာတစ္ခုႏွင့္ႀကဳံရသည္။ ႏိုင္ငံေရးသမားအခ်ိဳ႕၏စနက္ေၾကာင့္ သူ၏အိႏၵိယပတ္စ္ပို႔ ဆုံး႐ႈံးခဲ့သည္။ ေဒါက္တာမန္းျမင့္ဆိုင္သည္ ႏိုင္ငံေရးကို စိတ္ကုန္ခဲ့သည္။

ထိုအခ်ိန္တြင္ ျပည္တြင္းရွိ ထိုင္းႏိုင္ငံသူ ဇနီးႏွင့္ သားသုံးဦးမွာလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစာၾကာဒိုး၏ အကူအညီေပးမႈေၾကာင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံသို႔ ေရာက္ရွိေနၿပီျဖစ္သည္။

ေနာက္ဆုံးတြင္ ေဒါက္တာမန္းျမင့္ဆိုင္သည္ တတိယႏိုင္ငံသို႔ ထြက္ခြာရန္ ဆုံးျဖတ္လိုက္ေတာ့၏။

တစ္ခ်ိန္က ေဒါက္တာမန္းျမင့္ဆိုင္သည္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု မူးယစ္တိုက္ဖ်က္ေရးေအဂ်င္စီကို အကူအညီေပးခဲ့ဖူးသျဖင့္ အေမရိကန္က ေဒါက္တာမန္းျမင့္ဆိုင္ကို ေျခာက္လအတြင္း ခိုလႈံခြင့္ေပးသည္။

ျမန္မာျပည္မွ ဆရာဝန္ဘြဲ႕ရခဲ့ေသာ တိုက္ခိုက္ေရးသမားႀကီးသည္ အေမရိကန္သို႔ေရာက္ၿပီးေနာက္ မိသားစုစားဝတ္ေနေရးအတြက္ စားေသာက္ဆိုင္တြင္ ပန္းကန္ေဆးရသည္။ ၾကမ္းတိုက္ရသည္။ အိမ္သာတိုက္ရသည္။

ဇနီးျဖစ္သူကလည္း ထိုင္းမႉးမတ္မ်ိဳး႐ိုးမွ ဆင္းသက္လာသူ။ ပညာတတ္။ စီးပြားေရးဘြဲ႕ရ။ သူေဌးသမီး။ သူမကလည္း ရရာအလုပ္ ရွာလုပ္ရသည္။

ကင္တက္ကီျပည္နယ္တြင္ သူတို႔မိသားစုဘ၀ကို အသစ္ျပန္စခဲ့ၾက၏။

ေနာက္ပိုင္းတြင္ ေဒါက္တာမန္းျမင့္ဆိုင္သည္ ကားအေရာင္းဆိုင္တစ္ခုတြင္ အေရာင္းဝန္ထမ္းဝင္လုပ္သည္။ တစ္လလၽွင္ ကားအစီးႏွစ္ဆယ္အထိ ေရာင္းရသည္အထိ ေအာင္ျမင္လာသည္။ တစ္လ ေဒၚလာႏွစ္ေသာင္းေက်ာ္ရလာသည္။

ယင္းမွအစျပဳကာ ထိုင္းစားေသာက္ဆိုင္ေလးတစ္ခု ထူေထာင္ခဲ့ၾကသည္။

ယခုအခါ ေဒါက္တာမန္းျမင့္ဆိုင္၏ သားျဖစ္သူမွာ အေမရိကန္မရိန္းတပ္တြင္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ၿပီးေနာက္ တပ္မွထြက္ကာ ထိုင္းစားေသာက္ဆိုင္ကို တိုးခ်ဲ႕ဖြင့္လွစ္သည္။

ေဒါက္တာမန္းျမင့္ဆိုင္တို႔မိသားစုပိုင္ဆိုင္သည့္ Simply Thai စားေသာက္ဆိုင္သည္ မိုဟာမက္အလီ၊ တြမ္ခ႐ုတို႔၏ ဇာတိၿမိဳ႕ေလးျဖစ္ေသာ Wagner တြင္ အေအာင္ျမင္ဆုံးႏွင့္ အႀကီးဆုံး ထိုင္းစားေသာက္ဆိုင္ ျဖစ္လာခဲ့သည္။

ဆရာဝန္၊ ေတာ္လွန္ေရးတပ္မႉးႀကီးသည္ ယခုေတာ့ အေမရိကန္တြင္ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းျဖင့္ ေနထိုင္ေန၏။

မၾကာခင္ကပင္ ႏွလုံးေရာဂါျဖင့္ ေဆး႐ုံတင္ခဲ့ရၿပီးေနာက္ ခြဲစိတ္မႈျပဳလုပ္ကာ ႏွလုံးခြဲစိတ္ခဲ့ရသည္။ ခြဲစိတ္မႈေအာင္ျမင္ေသာ္လည္း ေနာက္တစ္ရက္အၾကာတြင္ မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ၾကာ အသက္႐ႉရပ္သြားခဲ့၏။

သို႔ေသာ္ … ေသတြင္းက လက္မခံ။ မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ၾကာတြင္ ေသမင္းႏွင့္တိုက္ပြဲမွ သူျပန္လာႏိုင္ခဲ့သည္။

ယခုေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ေခတၱျပန္လာၿပီး လူမႈေရးလုပ္ငန္းမ်ားစြာျဖင့္ ကူညီေပးခဲ့သည္။

သမိုင္းတစ္ေထာက္ကြက္လပ္ကို လာျဖည့္ေပးခဲ့ေလသည္။

ခက္ေဇာ္
Credit to The voice journal