ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားက ရွင္သီ၀လိကို ကိုးကြယ္ပူေဇာ္လွ်င္ အေရာင္းအ၀ယ္ ေကာင္းသည္။ လာဘ္လာဘ ေပါမ်ားသည္ဟု ယံုၾကည္ရင္းစြဲ ရွိၾကသည္။
ယင္းသို႔ယံုၾကည္သည့္အေလ်ာက္ ရွင္သီ၀လိပံုေတာ္ကို ထုလုပ္ကိုးကြယ္၍ အေဆာင္ေကာင္းအျဖစ္ သြားေလရာသို႔ ယူေဆာင္သြားၾကသည္။
ရွင္သီ၀လိဆိုသည္မွာ လာဘ္လာဘ ဖြံ႔ျဖိဳးေသာ ရဟႏၲာတပါးျဖစ္ေၾကာင္းကိုမူ အားလံုးက သိထားၾက၏။ ရွင္သီ၀လိႏွင့္ပတ္သက္၍ ေတာင္းခဲ့ေသာ ဆု၊ ျပဳခဲ့ေသာ ကုသိုလ္၊ က်ဴးလြန္ခဲ့ေသာ အျပစ္၊ စံစားရေသာ အက်ိဳးေပး၊ ခံစားရေသာ ဒဏ္ခ်က္မ်ားကိုလည္း အျပည့္အစံု ေလ့လာမွတ္သားဖို႔ ေကာင္းေပသည္။
( ေတာင္းခဲ့ေသာ ဆု)
ရွင္သီ၀လိ အေလာင္းေတာ္သည္ ပဒုမုတၱရျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္ေတာ္၌ လာဘ္လာဘအရာ၌ ဧတဒဂ္ဘြဲ႔ ေပးခဲ့ရေသာ ရဟန္းတပါးကို အားက်ျပီး ထိုဧတဒဂ္မ်ိဳး ရလိုေၾကာင္း ပဒုမုတၱရဘုရားထံ ဆုေတာင္း၍ ပါရမီကို စတင္ျဖည့္ခဲ့ေလသည္။
(ျပဳခဲ့ေသာ ကုသိုလ္)
၀ိပႆီျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္သို႔ ေရာက္ေသာအခါ ေက်းလက္ဇနပုဒ္တခု၌ အညတရ ေတာသားတဦး ျဖစ္ခဲ့ရ၏။ ထိုအခ်ိန္၌ ဗႏၶဳမတီျမိဳ႔သူ ျမိဳ႔သားတို႔က ဗႏၶဳမတီမင္းႀကီးႏွင့္ သူႏိုင္ငါႏိုင္ အျပိဳင္ၾကဲ၍ ဒါနပြဲကို ဆင္ႏႊဲေနခ်ိန္ျဖစ္၏။
၆-ႀကိမ္တိတိ ဘုရင္ကလည္း ျပည္သူေတြကို ႏိုင္ေအာင္မလုပ္ႏိုင္။ ျပည္သူေတြကလည္း ဘုရင္ထက္သာေအာင္ မလုပ္ႏိုင္။ အားျပိဳင္၍ ေနေလ၏။ ၇-ႀကိမ္ေျမာက္ ဒါနျပိဳင္ပြဲတြင္မူ ျပည္သူမ်ားဘက္မွ ထူးျခားခ်က္တခု ျဖစ္ေပၚလာေလသည္။
ဘုရင္မင္းျမတ္၏ အလွဴထက္သာေစရန္ ျပည္သူတို႔၏ဒါနပြဲတြင္ေလာေလာလတ္လတ္ ပ်ားရည္ႏွင့္ ႏြားႏို႔ခဲ မပါဘဲရွိရာ ထိုပစၥည္းရလွ်င္ ဘုရင္မင္းျမတ္၏အလွဴထက္ သာေပလိမ့္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လမ္းဆံုလမ္းမတြင္ အေစာင့္ခ်၍ ျပည္သူတို႔က ဦးေအာင္၀ယ္ရန္ ငံ႔လင့္ေနၾကသည္။
ထိုအခိုက္ ေတာမွ ျမိဳ႔သို႔ တက္လာေသာ သီ၀လိအေလာင္း လုလင္က ထိုပစၥည္း ၂-မ်ိဳးကို ယူေဆာင္၍လာရာ ျမိဳ႔သူျမိဳ႔သားတို႔က တက်ပ္ေပး၍ ၀ယ္ယူၾက၏။ ထိုေခတ္ေပါက္ေစ်းအရ တက်ပ္မတန္ေသာပစၥည္းကို တက်ပ္ေပး၍ ၀ယ္ယူေသာေၾကာင့္ ေတာသားလုလင္၏ စိတ္တြင္ အထူးအဆန္းျဖစ္ျပီး ရုတ္တရက္ မေရာင္းဘဲ ေစ်းကိုင္ထားလိုက္၏။
ျမိဳ႔သူ ျမိဳ႔သားတို႔က တျဖည္းျဖည္း ေစ်းတက္ေပး၍ အနည္းငယ္မွ်သာတန္ေသာ ေတာသားလုလင္၏ ပ်ားရည္ႏွင့္ ႏြားႏို႔သည္ တေထာင္အထိ ေစ်းႏႈန္းျမင့္တက္သြားေလသည္။ ထိုအခါ ေတာသားလုလင္က-ျမတ္စြာဘုရား လွဴရန္ ၀ယ္သည္ဆိုပါက ေငြျဖင့္ မေရာင္းလိုဘဲ ကၽြႏု္ပ္ကိုယ္တိုင္ အခမဲ့ကုသိုလ္ပါ၀င္ လွဴဒါန္းပါမည္-ဟု ေျပာၾကားရာ အားလံုကပင္ သေဘာတူလက္ခံျပီး ရႊင္ရႊင္ပ်ပ် လွဴဒါန္းခြင့္ေပးေလသည္။
ေတာသားလုလင္က -လာဘ္လာေပါမ်ားရပါလို၏-ဟု ဆုေတာင္းရာ ၀ိပႆီျမတ္စြာဘုရားက-သင္ ဆုေတာင္းသည့္အတိုင္း ျဖစ္ေစသတည္း-ဟု မိန္႔ၾကားေတာ္မူသည္။
ဤဒါနႏွင့္ ဤဆုေတာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေလရာဘ၀ အက်ိဳးေပးေကာင္းမြန္ျပီး ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္တြင္ လာဘ္ေပါမ်ားသည့္အရာ၌ သူမတူေအာင္ အက်ိဳးေပး ေကာင္းမြန္သည့္ ဧတဒဂ္ဘြဲ႔ရ ရွင္သီ၀လိ ျဖစ္ခဲ့ရေလသည္။
(က်ဴးလြန္ခဲ့ေသာ အျပစ္)
ရွင္သီ၀လိျဖစ္မည့္ ေနာက္ဆံုးဘ၀တြင္ အမိ၀မ္းတြင္း၌ ၇-ႏွစ္ၾကာမွ် ၀ဋ္ဒုကၡ ခံစားရျခင္း၊ ဖြားျမင္ေသာအခါမွာလည္း အမိ၏ ေယာနိ၀တြင္ ကန္႔လန္႔ခံ ပိတ္ဆို႔၍ ၇-ရက္ၾကာမွ် ဒုကၡႀကီးစြာ ေရာက္ရျခင္းတို႔ႏွင့္ ႀကံဳႀကိဳက္ရသည္။ ဤသည္တို႔မွာ ဆိုးက်ိဳး ဆိုးျပစ္ျဖစ္၍ အေၾကာင္းကို သံုးသပ္လွ်င္ ဤသို႔ ေတြ႔ျမင္ရပါမည္။
တခုေသာအတိတ္ဘ၀က သီ၀လိႏွင့္ မယ္ေတာ္ သုပၸ၀ါသာတို႔မွာ ဗာရာဏသီမင္း၏ မိဖုရားႀကီးႏွင့္ သားေတာ္ျဖစ္ခဲ့ၾကေလသည္။ တခ်ိန္တြင္ ေကာသလမင္းက စစ္တပ္အလံုးအရင္းျဖင့္ ဗာရာဏသီမင္းကို တိုက္ခိုက္လုပ္ၾကံ၍ ထိုမင္း၏ မိဖုရားႀကီးကို သိမ္းပိုက္ယူငင္ေလသည္။
ဗာရာဏသီမင္း၏ သားသည္ သူ၏ဖခင္ ဗာရာဏသီမင္းႀကီး စစ္ရႈံး၍ နတ္ရြာစံေသာအခါ ေရထုတ္ျပြန္ေပါက္မွ တိတ္တဆိတ္ ထြက္ေျပးျပီးလွ်င္ ဗိုလ္ပါအလံုးအရင္းကို စုရံုးလ်က္ ဗာရာဏသီျမိဳ႔ကို ျပန္လည္တိုက္ခိုက္ေလသည္။ အတြင္းရွိ မယ္ေတာ္ႀကီးက ျမိဳ႔ကို ၀ိုင္းထားရန္ အၾကံေပးေလသည္။ မယ္ေတာ္ႀကီး အၾကံေပးသည့္အတိုင္း သားျဖစ္သူက ျမိဳ႔တံခါးမႀကီး ေလးေပါက္တို႔ကို အ၀င္အထြက္မရွိ ပိတ္ဆို႔ထားရာ ၇-ႏွစ္မွ် ၾကာသြားေလသည္။
မည္သို႔မွ် အေၾကာင္းမထူး၍ မယ္ေတာ္ႀကီးထံ ထပ္မံ၍ အၾကံဉာဏ္ေတာင္းခံရာ အတြင္းေန မယ္ေတာ္ႀကီးက တံခါးငယ္ (မလြယ္ေပါက္) ပါ မက်န္ အားလံုး ပိတ္ဆို႔ ၀န္းရံထားရမည္ဟု အၾကံေပးေလ၏။ မယ္ေတာ္ႀကီး အၾကံေပးသည့္အတိုင္း ၀င္ေပါက္ထြက္ေပါက္ မရွိေအာင္ (၀င္မရ ထြက္မရေအာင္) ပိတ္ဆို႔ ၀န္းရံထားေလရာ ျမိဳ႔သူျမိဳ႔သားေတြမွာ အစာေရစာအတြက္ ဒုကၡေရာက္ျပီး အေနက်ပ္ေသာေၾကာင့္ ေကာသလမင္း၏ ဦးေခါင္းကို ျဖတ္၍ သီ၀လိအေလာင္း ဗာရာဏသီမင္းသားအား ဆက္သျပီး ထီးနန္းကို ထိုးအပ္ရေလသည္။
ဤမေကာင္းမႈ အကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ ကိုယ္တိုင္က်ဴးလြန္သူ ဗာရဏသီမင္းသားမွာ ငရဲ၌ ခံရျပီ ရွင္သီ၀လိအေလာင္းအလ်ာ ျဖစ္လာသည္။
( ရွင္သီ၀လိ မယ္ေတာ္ႏွင့္ ခမည္းေတာ္)
ရွင္သီ၀လိ ဖြားရာေဒသမွာ ကု႑ိကာျမိဳ႔ ျဖစ္သည္။ ရွင္သီ၀လိ၏ မ်ိဳးရိုးမွာ ေကာလိယမင္းမ်ိဳး ျဖစ္သည္။ ဖခင္၏အမည္ကို က်မ္းဂန္တို႔၌ သီျခားမျပပါ။ ေကာလိယမင္းသား-တပါးဟုသာ သာမန္ျပဆိုသည္။ မယ္ေတာ္၏အမည္ကိုမူသုပၸ၀ါသာ-ဟု သီးျခားျပဆိုသည္။
သုပၸ၀ါသာသည္လည္း ေဆြႀကီးမ်ိဳးေကာင္း ေကာလိယဘုရင္တပါး၏ သမီးေတာ္ျဖစ္သည္။ အလြန္သဒၶါတရား ေကာင္း၏။ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ မြန္မြန္ျမတ္ျမတ္ လွဴတတ္ေသာသေဘာရွိ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား၏ သာသနာတြင္ မြန္မြန့္ျမတ္ျမတ္ ေပးလွူတတ္ေသာအရာ ဧတဒဂ္ဘြဲ႔ ခ်ီးျမႇင့္ခံရသူ ျဖစ္သည္။
ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ သံဃာေတာ္မ်ားအတြက္ ခဲဘြယ္ေဘာဇဥ္ႏွင့္ ေဆး၀ါးဓာတ္စာမ်ားကို သင့္ေလ်ာ္ေအာင္ စီမံ၍ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် လွဴဒါန္းေလ့ရွိသည္။ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း သံဃာေတာ္ ၁၀၈-ပါးကို နိစၥဘတ္ ဆြမ္းေလာင္းလွဴေလ့ ရွိသည္။ ဆြမ္းခံၾကြလာေသာ ဘိကၡဳျဖစ္ေစ၊ ဘိကၡဳနီျဖစ္ေစ အခ်ည္းႏွီး ျပန္မသြားရ။ ကန္ေတာ့ဆြမ္း မေလာင္း။
အကယ္၍ ဆြမ္းႏွင့္ ဆြမ္းဟင္း ကုန္သြားေသာ္ အျခားစားဖြယ္ တမ်ိဳးမ်ိဳးကို ေလာင္းလွဴေလ့ရွိသည္။ လွူသည့္အခါမွာလည္း ျဖစ္ကတတ္ဆန္း မလွဴ။ မြန္မြန္ျမတ္ျမတ္ ရိုရိုေသေသ လွဴတတ္သည္။ ဒါနႏွင့္ ေပ်ာ္ေမြ႔သူျဖစ္သည္။
ဤမွ် သဒၶါတရားေကာင္းျပီး ရတနာသံုးပါးကို ရိုေသကိုင္းရႈိင္းသူ ျဖစ္ပါလ်က္ ကိုယ္၀န္သေႏၶကို ခုနစ္ႏွစ္ၾကာမွ် လြယ္ထားရသည္မွာ သနားဖို႔ပင္ ေကာင္းေတာ့သည္။ အေျဖကား ျမိဳ႔ကို ၀န္းရံပိတ္ဆို႔ထားပါ-ဟု တိုက္တြန္း မိေသာ အကုသိုလ္ျပစ္ခ်က္၏ အက်ိဳးဆက္ပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။
ရွင္သီ၀လိသည္လည္း က်ပ္တည္းက်ဥ္းေျမာင္းေသာ အမိ၀မ္းထဲတြင္ ေသြးအလူးလူးျဖင့္ ၇-ႏွစ္ၾကာမွ် ဒုကၡႀကီးစြာ ၀ဋ္ဆင္းရဲကို ခံရရွာသည္။ ေမြးဖြားရာတြင္လည္း သက္သာလြယ္ကူျခင္း မရွိဘဲ ကမၼဇေလေၾကာင့္ ဦးေစာက္ေျပာင္းျပန္ ေျခေထာက္မိုးေမွ်ာ္ ကၽြမ္းထိုးေမွာက္ခံု ျဖစ္ရရံုမွ်မက အမိ၏ေယာနိတြင္ ကန္႔လန္႔ခံ၍ ၇-ရက္ၾကာ ဒုကၡေ၀ဒနာကို အလူးအလဲ ခံရျပန္ေလသည္။
( အံ႔ဖြယ္ ျဖစ္ရပ္ထူးမ်ား)
ရွင္သီ၀လိ၏ ကုသိုလ္ကံအက်ိဳးေပးေကာင္းပံုမွာလည္း ထူးထူးျခားျခား ရွိလွ၍ အံ႔ၾသဖြယ္ ေကာင္းလြန္းလွေပသည္။
ရွင္သီ၀လိအေလာင္း သေႏၶတည္မိသည္ႏွင့္တျပိဳင္နက္ ၀မ္းတြင္းရွိ သေႏၶသား၏ ကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ မယ္ေတာ္ သုပၸ၀ါသာမင္းသမီးအထံသို႔ ဟိုမွသည္မွ ရာေပါင္းမ်ားစြာေသာ လက္ေဆာင္ပစၥည္းမ်ား ေန႔စဥ္အျမဲ ည-နံနက္ ဆက္ကာဆက္ကာ ေပးပို႔လာၾကေလသည္။
ေဆြမ်ိဳးမ်ားက သုပၸ၀ါသာမင္းသမီး၏ ဘုန္းကံကိုစမ္းလို၍ မ်ိဳးေစ့ထည့္ထားေသာ ေတာင္းကို မင္းသမီး၏ လက္ထဲသို႔ ထည့္ေစၾကကုန္၏။ သုပၸ၀ါသာမင္းသမီး၏ လက္ျဖင့္ ထိမိသမွ် မ်ိဳးေစ့တို႔သည္အံ႔ၾသယူရေလာက္ေအာင္ တေစ့တေစ့မွ အပင္အေညႇာက္ အရာအေထာင္ေပါက္ပြား လာၾကကုန္၏။
မင္းပယ္တပယ္ က်ယ္၀န္းေသာ လယ္ေျမတကြက္မွ လွည္းအစီးေပါင္း ငါးဆယ္ေျခာက္ဆယ္ တိုက္ယူရေလာက္ေအာင္ ေကာက္စပါးမ်ား အထြက္တိုး၍ လာေလသည္။
စပါးက်ီထဲသို႔ စပါးမ်ားကို သြင္းသည့္အခါမွာလည္း မင္းသမီးလက္ျဖင့္ တံခါးေပါက္ကို အကိုင္ခိုင္းၾကည့္ရာ ၀မ္းတြင္းရွိ သီ၀လိ၏ ဘုန္းကံေၾကာင့္ ေျပာင္း၊ စပါး၊ စေသာ ေကာက္ပဲသီးႏွံမ်ားမွ (ထုတ္ယူသယ္ေဆာင္သြားသည့္တိုင္) မူလအတိုင္း ေလ်ာ့သြားသည္မရွိ၊ ျပည့္ျမဲျပည့္၍ ေနတတ္ေလသည္။
ခ်က္ျပီးသား ထမင္းအိုးမွ ထမင္းကို ခူးခပ္ကာ-ေဟာဒါ-မင္းသမီး၏ ဘုန္းကံပါပဲ-ဟု ပါးစပ္မွ ေျပာဆို၍ ေပးကမ္းလွဴဒါန္းပါလွ်င္ ကုန္ခန္းသည္မရွိ၊ ျပည့္စံုလံုေလာက္ေသာ ဟူ၏။
ဤသို႔ အံ႔ဖြယ္ျဖစ္ရပ္ ထူးထူးျခားျခား ျဖစ္ေပၚရျခင္းမွာ ၀ိပႆီဘုရားလက္ထက္က ႏြားႏို႔ခဲႏွင့္ ပ်ားရည္ကို လွဴခဲ့ဖူးေသာ ကုသိုလ္၏ အက်ိဳးဆက္ပင္ ျဖစ္ေလသည္။
(ဂုဏ္ေတာ္ပြား၍ သည္းခံျခင္း)
ကိုယ္၀န္သေႏၶကို ခုနစ္ႏွစ္ၾကာမွ် လြယ္ထားရေသာ သုပၸ၀ါသာမင္းသမီး၏ ဆင္းရဲဒုကၡ မည္မွ်ႀကီးမားသည္ကို စာရႈသူတို႔ ကိုယ္ခ်င္းစာၾကည့္လွ်င္သိႏိုင္ရာပါသည္။ ဤ၌ သုပၸ၀ါသာ မင္းသမီး၏ သေဘာထားခံယူခ်က္မွာ အတုယူ မွတ္သားဖို႔ ေကာင္းပါသည္။
သုပၸ၀ါသာမင္းသမီးသည္ သေႏၶလြယ္ရေသာ ဒုကၡေ၀ဒနာကို အျခားနည္းျဖင့္ မေျဖဖ်ာက္ဘဲ ဂုဏ္ေတာ္ပြားမ်ားျခင္းျဖင့္ အာရံုေျပာင္းလဲေအာင္ ျပဳလုပ္၍ သည္းခံခဲ့ေလသည္။
ဂုဏ္ေတာ္ပြားမ်ား ဆင္ျခင္ပံုမွာ-
(က) ျမတ္စြာဘုရားသည္ ယခု ငါခံစားေနရေသာ ဆင္းရဲဒုကၡမ်ိဳးကို ပယ္စြန္႔ဖို႔ရန္ တရားေဟာေတာ္မူ၏။ ထိုျမတ္စြာဘုရားသည္ သဗၺညဳတ ေရႊဉာဏ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူပါေပစြတကား။
(ခ) ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သား သံဃာေတာ္သည္ ယခု ငါခံစားေနရေသာ ဆင္းရဲဒုကၡမ်ိဳးကို ပယ္စြန္႔ဖို႔ရန္ ၾကံစည္ႀကိဳးကုတ္ အားထုတ္ေတာ္မူ၏။ ထိုျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သား သံဃာေတာ္သည္ သံုးပါးသိကၡာ က်င့္ဖြယ္ရာကို ေကာင္းစြာ က်င့္ေတာ္မူပါေပစြတကား။
(ဂ) အၾကင္တရားျမတ္၌ ငါခံစားေနရေသာ ဆင္းရဲဒုကၡမ်ိဳးမရွိ။ ထိုနိဗၺာန္တရားျမတ္သည္ အလြန္႔အလြန္ ခ်မ္းသာေပစြတကား။
သုပၸ၀ါသာမင္းသမီးသည္ ျမတ္စြာဘုရားဂုဏ္ေတာ္ႏွင့္စပ္ေသာ ေကာင္းေသာအၾကံ၊ သံဃာေတာ္၏ သုပၸဋိပၸႏၷ ဂုဏ္ေတာ္ႏွင့္စပ္ေသာ ေကာင္းေသာအၾကံ၊ နိဗၺာန္၏ သႏၲိသုခဂုဏ္ႏွင့္ စပ္ေသာ ေကာင္းေသာအၾကံ ဤအၾကံ သံုးမ်ိဳးတို႔ျဖင့္ ကိုယ္၀န္လြယ္ရေသာ ဒုကၡေ၀ဒနာကို သည္းခံေျဖေဖ်ာက္၍ ေနေလသည္။
သေႏၶလြယ္ရေသာ အခိ်န္ကာလ ခုနစ္ႏွစ္ၾကာမွ် ၾကာေညာင္းျပီး ေမြးဖြားရန္ ကမၼဇေလ လႈပ္ရွား၍ အခံရခက္ေအာင္ ေ၀ဒနာ ျပင္းထန္လာေသာအခါ သူ၏ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ ေကာလိယမင္းသားကို အနားသုိ႔ ေခၚယူျပီး ေအာက္ပါ စကားကို ေျပာၾကားေလသည္။
အေမာင္-ကိုယ္၀န္ဒုကၡ ႀကီးမားလွ၍ ေသရမည္၊ ရွင္ရမည္ အတပ္မသိႏိုင္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ မေသမီ (အသက္ရွင္ခိုက္) အလွဴေပးသြားခ်င္ပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားထံသြား၍ အက်ိဳးအေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားျပီး အလွဴရက္ကို သတ္မွတ္ပါ။ ျမတ္စြာဘုရား မိန္႔ၾကားသမွ်ကိုလဲ တလံုးမက်န္ မွတ္သားျပီး ကၽြႏ္ုပ္ကို ျပန္ေျပာပါ။
(အလွဴ ၂-ခု ဆံုေနျခင္း)
ေကာလိယမင္းသားသည္ ဇနီးျဖစ္သူ သုပၸ၀ါသာ၏ စကားကို ယူေဆာင္၍ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ သြားေရာက္ကာ အက်ိဳးအေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ထားေလ၏။ သုပၸ၀ါသာမင္းသမီး၏ သဒၶါတရားကိုငဲ့၍ ေနအိမ္သို႔ အလွဴခံၾကြေရာက္ပါရန္လည္း ပင့္ေလွ်ာက္ေလ၏။
ျမတ္စြာဘုရားက သုပၸ၀ါသာမင္းသမီး၏ အလွဴကို ခ်က္ခ်င္း လက္မခံေသးဘဲ ဆိုင္းငံ႔ထား၏။ ဤသို႔ဆိုင္းငံ႔ထားျခင္းမွာ သုပၸ၀ါသာမင္းသမီးထံမွ အပင့္မေရာက္မီ အရွင္ေမာဂၢလာန္ကို ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္ေသာ ဒကာတဦးက ပင့္ထားျပီးျဖစ္၍ ခ်က္ခ်င္း ၀န္မခံျခင္း ျဖစ္သည္။
အလွဴ ၂-ခု တိုက္ဆိုင္ေနေသာအခါ ျမတ္စြာဘုရားက အရွင္ေမာဂၢလာန္ကို ေခၚ၍ အလွဴရက္ ေနာက္ဆုတ္ ေပးရန္ သူ၏ ဒကာထံသို႔ ေစလႊတ္လိုက္သည္။ အရွင္ေမာဂၢလာန္က သူ၏ဒကာကို ေျပာျပသည္မွာ အလွဴ ၂-ခု တိုက္ဆိုင္ေနသည့္အတြက္ ေ၀ဒနာသည္ကို ဦးစားေပးေသာအားျဖင့္ ဒကာႀကီး၏ အလွဴရက္ကို ၇-ရက္မွ် ေနာက္သို႔ ေရႊ႔ေပးပါရန္ ေျပာၾကားေလသည္။
အလွဴ႔ဒကာႀကီးက ျပတ္ျပတ္သားသား ျပန္၍ေလွ်ာက္ထားလိုက္သည္မွာ-
အရွင္ဘုရားမ်ား ျဖစ္ေစခ်င္သလို တပည့္ေတာ္၏ အလွဴရက္ကို ေနာက္သို႔ ေရႊ႔ဆိုင္းေပးပါမည္။ သို႔ရာတြင္ ခုနစ္ရက္အတြင္း တပည့္ေတာ္၏ အသက္ရယ္၊ စည္းစိမ္ဥစၥာရယ္၊ သဒၶါတရားရယ္ ဤသံုးမ်ိဳး မပ်က္စီးေစရပါဘူး-လို႔ အရွင္ဘုရားတို႔ အာမခံႏိုင္ပါ့မလား၊ အာမခံႏိုင္ရင္ တပည့္ေတာ္ရဲ႔ အလွဴရက္ကို ေရႊ႔ေပးပါမယ္ဘုရား။
အလွဴ႔ဒကာႀကီးက အာမခံခ်က္ ၃-မ်ိဳးကို တင္ျပေတာင္းဆိုလာေသာအခါ အရွင္ေမာဂၢလာန္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္က-
ဒကာႀကီးရဲ႔ တင္ျပခ်က္ဟာ သဘာ၀က်ပါေပတယ္။ ဒါေပမဲ့ အသက္ႏွင့္ စည္းစိမ္ကိုေတာ့ ၇-ရက္အတြင္း မပ်က္စီးေစရပါဘူးလို႔ အာမခံမယ္ဆိုလွ်င္ ခံႏိုင္စရာ ရွိပါတယ္။ သဒၶါတရားကိုေတာ့ အာမမခံႏိုင္ပါ။ ဒကာႀကီးဘာသာ လိမၼာသလို မပ်က္စီးေအာင္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ပါ။ ဤသို႔ ျပန္လည္ ရွင္းျပေတာ္ မူေပသည္။
ထိုဒကာႀကီးသည္ အရွင္ေမာဂၢလာန္ႏွင့္ ရင္းႏွီးရံုမွ်မက ၾကည္ညိဳရင္းစြဲရွိသည့္အျပင္ ျမတ္စြာဘုရားကို ရိုေသေလးစာေသာအားျဖင့္ ေ၀ဒနာသည္ကို ဦးစားေပးကာ သူ၏ အလွဴရက္ကို ေနာက္သို႔ ၇-ရက္မွ် ေရႊ႔ေပးလိုက္ေလသည္။
( ေမတၱာဓာတ္ေၾကာင့္ ဖြားျမင္ )
အရွင္ေမာဂၢလာန္၏ ဒကာအထံမွ သေဘာတူ ခြင့္ျပဳခ်က္ရေသာအခါ ျမတ္စြာဘုရားက သုပၸ၀ါသာ မင္းသမီး၏ အလွဴကို လက္ခံေတာ္မူျပီး-
သုပၸ၀ါသာ မင္းသမီးသည္ ေရာဂါမရွိ ပကတိခ်မ္းသာေစသတည္း။
ေရာဂါမရွိ ပကတိခ်မ္းသာလ်က္ ေရာဂါကင္းေသာ သားကို လြယ္ကူစြာ ဖြားေစသတည္း-ဟု ေမတၱာဓာတ္ အျပည့္အ၀ျဖင့္ မိန္႔ၾကားေတာ္မူေလသည္။
ျမတ္စြာဘုရား မိန္႔ၾကားေတာ္မူလိုက္သည္ႏွင့္ တျပိဳင္နက္ မေရွးမေႏွာင္း ေနအိမ္တြင္ က်န္ရစ္ေသာ သုပၸ၀ါသာမင္းသမီးသည္ ၇-ႏွစ္လြယ္ထားရျပီး ၇-ရက္တိုင္တိုင္ မီးမဖြားႏိုင္ဘဲ အခက္အခဲႀကံဳေနရေသာ သေႏၶသားကို လြယ္ကူေခ်ာေမာစြာ ဖြားျမင္ေလ၏။
ထိုအခါက်မွ မီးေနအိမ္အနားတြင္ အကဲခတ္စုရံုးေနၾကေသာ ေဆြတစု မ်ိဳးတသိုက္မွာ အၾကည္ဓာတ္ဆိုက္ျပီး ျပံဳးႏိုင္ ရႊင္ႏိုင္ၾကေလသည္။ သားကေလး ေမြးျပီဆိုေသာ သတင္းကို ဖခင္ျဖစ္သူ ေကာလိယမင္းသားထံသို႔ အေျပးအလႊားေျပာသူက ေျပာၾက၏။
ထိုသူမ်ား၏ လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ၀မ္းပန္းတသာ ေျပးလႊားၾကေသာျမင္ကြင္းကို ေက်ာင္းေတာ္မွ ျပန္လာေသာ ေကာလိယမင္းသားက ေတြ႔ျမင္လိုက္ရေသာအခါ ငါ၏ဇနီး မီးဖြားျပီဟု သေဘာေပါက္ျပီး ျဖစ္ေလသည္။ ေဆြမ်ိဳးတို႔၏ ပူပန္မႈ စိတ္ေသာကကို ျငိမ္းေအးေစလ်က္ ဖြားျမင္သန္႔စင္လာ ေသာေၾကာင့္ သူငယ္၏ အမည္ကို ( သီ၀လိ) ဟု အမည္ေပးၾကသည္။
သီ၀လိ=ေသာကအပူကို ျငိမ္းေအးေစးသူ (၀ါ) ေမာင္ျငိမ္းခ်မ္း။
( ေမြးဖြားစသူငယ္ စကားေျပာျခင္း )
သုပၸ၀ါသာမင္းသမီးသည္ သီ၀လိသတို႔သား ဖြားေျမာက္သည့္ အထိ္မ္းအမွတ္အျဖစ္ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ သံဃာေတာ္မ်ားကို ေနအိမ္သို႔ပင့္၍ ၇-ရက္တိုင္တိုင္ အလွဴႀကီးကို ေပးေလသည္။
ရွင္သီ၀လိ သတို႔သားမွာ အမိ၀မ္း၌ ၇-ႏွစ္မွ်ေနခဲ့ရျပီးျဖစ္၍ ဖြားေျမာက္လာခ်ိန္တြင္ ၇-ႏွစ္အရြယ္ရွိ သူငယ္တို႔ ျပဳလုပ္ရမည့္ အမႈလုပ္ငန္းမွန္သမွ်ကို ျပဳလုပ္ႏိုင္စြမ္း ရွိေပျပီ။ ထို႔ေၾကာင့္ သံဃာေတာ္မ်ားကို သီ၀လိသူငယ္ကိုယ္တိုင္ ေရစစ္၍ ေသာက္ေရဆက္ကပ္ျခင္း၊ ရွင္သာရိပုတၱရာ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးႏွင့္ စကားေျပာျခင္းမ်ားကို ျပဳလုပ္ေလသည္။
ထိုအံ႔ဖြယ္ျမင္ကြင္းကို ေတြ႔ျမင္ရေသာ မယ္ေတာ္သုပၸ၀ါသာ မင္းသမီးအဖို႔ ၀မ္းေျမာက္ ၾကည္ႏူးမဆံုး ရွိေလသည္။ (အံ-႒-၁၊ ႏွာ-၁၉၄)
ျမတ္စြာဘုရားက -ခ်စ္သမီး သုပၸ၀ါသာ၊ ကိုယ္၀န္ဒုကၡကို ၇-ႏွစ္မွ် လြယ္ထားရျပီးျဖစ္၍ ေနာက္ထပ္ ကိုယ္၀န္ေဆာင္လိုစိတ္ ရွိပါေသးသလား-ဟု ေမးေတာ္မူရာ သုပၸ၀ါသာမင္းသမီးက -မွန္ပါဘုရား၊ သီ၀လိလို သားမ်ိဳးကိုသာ ရမည္ဆိုပါက ေနာက္ထပ္ ၇-ခါ ပဋိသေႏၶလြယ္ျပီး ၇-ေယာက္တိတိ ဖြားလိုပါေသးေၾကာင္း-မိန္းမပီပီ ေလွ်ာက္ထားေလသည္။
ဤသို႔ေလွ်ာက္ထားျခင္းမွာ သားဖြားျခင္း၌ ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္မႈမရွိေသာ မိန္းမတို႔၏ ဓမၼတာသေဘာအရ ေလွ်ာက္ထားျခင္း ျဖစ္ေပသည္။
( သီ၀လိ သကၤန္း၀တ္ )
အလွဴႀကီး ၇-ရက္ေျမာက္ေသာ ေနာက္ဆံုးေန႔တြင္ ရွင္သာရိပုတၱရာကို သီ၀လိသူငယ္က အမိ၀မ္းတြင္း၌ ဒုကၡႀကီးစြာ ေနထိုင္ရပံုအေၾကာင္းမ်ားကို ေလွ်ာက္ထားျပီး မိဘ ၂-ပါးက ခြင့္ျပဳပါလွ်င္ သကၤန္း၀တ္လိုေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားေလ၏။
ခြင့္ျပဳခ်က္ရေသာအခါ ရွင္သာရိပုတၱရာက ေက်ာင္းေတာ္သို႔ေခၚသြားျပီးလွ်င္ တစပဥၥက ကမၼ႒ာန္းကို ေပးကာ ရွင္သာမေဏျပဳရန္ ဆံခ်ေပးေလ၏။
ပထမဆံ၀န္းအခ်တြင္ ေသာတာပန္၊
ဒုတိယဆံ၀န္းအခ်တြင္ သကဒါဂါမ္၊
တတိယဆံ၀န္းအခ်တြင္ အနာဂါမ္၊
ဆံရိတ္အျပီးတြင္ ရဟႏၲာျဖစ္ေလ၏။
ရွင္သီ၀လိကို ရဟန္းျပဳေသာေန႔မွစ၍ ေက်ာင္းတိုက္ရွိ သံဃာအားလံုး ရွင္သီ၀လိ၏ ဘုန္းကံေၾကာင့္ ေက်ာင္း၊ သကၤန္း၊ ဆြမ္း၊ ေဆး ပစၥည္းေလးပါး ခက္ခဲမႈမရွိဘဲ အလွ်ံပယ္ေပါမ်ားေလ၏။ ရွင္သီ၀လိ၏ အေၾကာင္းအရာ ဇာတ္လမ္းစံုသည္ ျမတ္စြာဘုရားသခင္ ကု႑ိကာျမိဳ႔တြင္ သီတင္းသံုးေနထိုင္စဥ္က ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ေပသည္။
( ဘုန္းကံကို စံုစမ္းျခင္း )
ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား သာသနာေတာ္၌ ရွင္သီ၀လိကိ္ု လာဘ္လာဘအႀကီးမားဆံုး မေထရ္အျဖစ္ အားလံုးက လက္ခံထားၾက၏။ မွန္ေပ၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ပင္ ပစၥည္းေလးပါး ခက္ခဲအံ႔ထင္ေသာ ျမိဳ႔ရြာမ်ားသို႔ သာသနာျပဳ ၾကြသည့္အခါ ရွင္သီ၀လိကို ေခၚသြားေလ့ရွိ၏။ ရွင္သီ၀လိပါလွ်င္ စား၀တ္ေနေရး ခက္ခဲမႈမရွိ။
အားလံုးျပီးျပည့္စံု၏။ လူ႔ရြာကို မဆိုထားဘိ လူေနအိမ္ေျခမရွိသည့္ ေတာအရပ္မ်ိဳးမွာပင္ ရုကၡစိုးနတ္တို႔က ဆီးႀကိဳကာ လွဴဒါန္းၾက၏။ ရွင္သီ၀လိ ဘုန္းကံမွာ ဤမွ် အံ႔ဖြယ္ေကာင္းေအာင္ ထူးျခားလွဘိ၏။
တခါက ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားသည္ သာ၀တၳိျပည္သို႔ ၾကြလာရာ ရွင္သီ၀လိကိုယ္ေတာ္လည္း ေနာက္ေတာ္မွ ပါလာ၏။ ရွင္သီ၀လိက-ျမတ္စြာဘုရား၊ တပည့္ေတာ္၏ ဘုန္းကံကို စံုစမ္းလိုပါ၍ တပည့္ႏွင့္ အတူ သံဃာအပါး ၅၀၀-ထည့္ေပးေတာ္မူပါဘုရား-ဟု ေလွ်ာက္ထားရာ ျမတ္စြာဘုရားက ရွင္သီ၀လိေနာက္သို႔ သံဃာအပါး ၅၀၀-ထည့္ေပးလိုက္၏။
ရွင္သီ၀လိသည္ လူတို႔ေနထိုင္ရာ ျမိဳ႔ရြာမ်ားသို႔ မၾကြမူ၍ ဟိမ၀ႏၲာသို႔ ေရွးရႈကာ ေတာလမ္းခရီးမွ ၾကြသြားေလသည္။ ဤသို႔ ၾကြသြားရာ လမ္းခရီးရွိ ဆိုက္ေရာက္ရာ ေနရာအားလံုး၌ပင္ ဆိုင္ရာဆိုင္ရာ နတ္တို႔က ရွင္သီ၀လိ မေထရ္အား ခုနစ္ရက္စီ၊ ခုနစ္ရက္စီ အလွဴဒါနကို အႀကီးအက်ယ္ ေပးလွဴၾကေလသည္။ ရွင္သီ၀လ္ိအတြက္ ေပးလွဴေသာ ပစၥည္းမ်ားသည္ ေနာက္ပါ သံဃာ ၅၀၀-တို႔ပင္ သံုးစြဲ၍ မကုန္ေအာင္ ျပည့္စံုလံုေလာက္ရံုမွ်မက အလွ်ံပယ္ျဖစ္၍ ေနေလ၏။
ရွင္သီ၀လိဘုန္းကံကား ဤမွ် ႀကီးမားလွေပ၏။ လူမ်ားသာမက နတ္မ်ားကပင္ လွဴဒါန္းၾကေသာေၾကာင့္ လာဘ္လာဘ ေပါမ်ားရာ၌ ရွင္သီ၀လိမေထရ္အား ဧတဒဂ္ဘြဲ႔ထူး ေပး၍ ခ်ီးျမႇင့္ေတာ္မူေလသည္။
ရွင္သီ၀လိ ၁၀ ဂါထာ
၁ ။ သီ၀လိ စ မဟာနာမံ ၊
သဗၺလာဘံ ဘ၀ိႆတိ ။
ေထရႆ အာႏုုဘာေ၀န ၊
သေဗၺ ေဟာႏၲဳ ပီယံ မမ ။
၂ ။ သီ၀လိ စ မဟာ၀ီေရာ ၊
ေယ ေယ ပႆႏၲဳ မံ ပိယံ ၊
ေတ ေတ ပႆႏၲဳ ပရမံ ၊
ဇနပဒါ ပူဇယႏၲဳ ။
၃ ။ သီ၀လိ စ နာမ ေထေရန ၊
မမ သီေသ ဌေပတြာန ၊
ဇမၺဳဒီပ မ႑ေလန ၊
ဇေယာ မႏၲာ သုုခါ၀ဟံ ။
၄ ။ သီ၀လိ စ မဟာနာမံ ၊
ဣႏၵာေဒ၀ါ သျဗဟၼကာ ၊
မႏုုႆ ပုုရိေသာ ဣတၳိ ၊
မဟာလာဘံ ဘ၀ိႆတိ ။
၅ ။ သီ၀လိ စ မဟာလာဘံ ၊
နာနာ ေဒတိ ၀ရံ ၀ရံ ၊
ဣဒမၺိ ပူဇိတံ ေဒတိ ၊
မဟာသုုခံ ဘ၀ိႆတိ ။
၆ ။ ၀ဏၰံ ဒႏၲံ သုုခံ ကတၱိ ၊
အနာ မယံ ဘေ၀ ဘေ၀ ၊
တ၀႐ုုေကၡ ေဒ၀ ဓိတာ ၊
သဗၺေကာဓံ ၀ိနႆႏၲဳ ။
၇ ။ သီ၀လိ စ မဟာလာဘံ ၊
သဗၺလာဘံ ဘ၀ိႆတိ ၊
ေထရႆ အာႏုုဘာေ၀န ၊
သဒါ ေဟာတုု ပီယံ မမ ။
၈ ။ သီ၀လိ စ မဟာေထေရာ ၊
ေယ ေယ ပႆႏၲဳ မံ ပိယံ ၊
ေတ ေတ ပႆႏၲဳ မံ ပိယံ ၊
ဇန ပဒါ ပူဇယႏၲဳ ။
၉ ။ သီ၀လိ စ မဟာေထေရာ ၊
မမ သီေသ ဌေပတြာန ၊
မႏၲိေတန ဇေယာ မႏၲံ ၊
အဟံ ၀ႏၵာမိ သဗၺဒါ ။
၁၀ ။ သီ၀လိ စ မဟာေထေရာ ၊
ေဒ၀မႏုုႆ ပူဇိေတာ ၊
ေသာရေဟာ ပစၥယာ ဒီနံ ၊
မဟာလာဘံ ကေရာတုု ေမ ။ ။
မာဂဓီ-သာစည္
#Unicode Version#
ဗုဒ္ဓဘာသာဝင်များက ရှင်သီဝလိကို ကိုးကွယ်ပူဇော်လျှင် အရောင်းအဝယ် ကောင်းသည်။ လာဘ်လာဘ ပေါများသည်ဟု ယုံကြည်ရင်းစွဲ ရှိကြသည်။
ယင်းသို့ယုံကြည်သည့်အလျောက် ရှင်သီဝလိပုံတော်ကို ထုလုပ်ကိုးကွယ်၍ အဆောင်ကောင်းအဖြစ် သွားလေရာသို့ ယူဆောင်သွားကြသည်။
ရှင်သီဝလိဆိုသည်မှာ လာဘ်လာဘ ဖွံ့ဖြိုးသော ရဟန္တာတပါးဖြစ်ကြောင်းကိုမူ အားလုံးက သိထားကြ၏။ ရှင်သီဝလိနှင့်ပတ်သက်၍ တောင်းခဲ့သော ဆု၊ ပြုခဲ့သော ကုသိုလ်၊ ကျူးလွန်ခဲ့သော အပြစ်၊ စံစားရသော အကျိုးပေး၊ ခံစားရသော ဒဏ်ချက်များကိုလည်း အပြည့်အစုံ လေ့လာမှတ်သားဖို့ ကောင်းပေသည်။
( တောင်းခဲ့သော ဆု)
ရှင်သီဝလိ အလောင်းတော်သည် ပဒုမုတ္တရမြတ်စွာဘုရား လက်ထက်တော်၌ လာဘ်လာဘအရာ၌ ဧတဒဂ်ဘွဲ့ ပေးခဲ့ရသော ရဟန်းတပါးကို အားကျပြီး ထိုဧတဒဂ်မျိုး ရလိုကြောင်း ပဒုမုတ္တရဘုရားထံ ဆုတောင်း၍ ပါရမီကို စတင်ဖြည့်ခဲ့လေသည်။
(ပြုခဲ့သော ကုသိုလ်)
ဝိပဿီမြတ်စွာဘုရား လက်ထက်သို့ ရောက်သောအခါ ကျေးလက်ဇနပုဒ်တခု၌ အညတရ တောသားတဦး ဖြစ်ခဲ့ရ၏။ ထိုအချိန်၌ ဗန္ဓုမတီမြို့သူ မြို့သားတို့က ဗန္ဓုမတီမင်းကြီးနှင့် သူနိုင်ငါနိုင် အပြိုင်ကြဲ၍ ဒါနပွဲကို ဆင်နွှဲနေချိန်ဖြစ်၏။
၆-ကြိမ်တိတိ ဘုရင်ကလည်း ပြည်သူတွေကို နိုင်အောင်မလုပ်နိုင်။ ပြည်သူတွေကလည်း ဘုရင်ထက်သာအောင် မလုပ်နိုင်။ အားပြိုင်၍ နေလေ၏။ ၇-ကြိမ်မြောက် ဒါနပြိုင်ပွဲတွင်မူ ပြည်သူများဘက်မှ ထူးခြားချက်တခု ဖြစ်ပေါ်လာလေသည်။
ဘုရင်မင်းမြတ်၏ အလှူထက်သာစေရန် ပြည်သူတို့၏ဒါနပွဲတွင်လောလောလတ်လတ် ပျားရည်နှင့် နွားနို့ခဲ မပါဘဲရှိရာ ထိုပစ္စည်းရလျှင် ဘုရင်မင်းမြတ်၏အလှူထက် သာပေလိမ့်မည်။ ထို့ကြောင့် လမ်းဆုံလမ်းမတွင် အစောင့်ချ၍ ပြည်သူတို့က ဦးအောင်ဝယ်ရန် ငံ့လင့်နေကြသည်။
ထိုအခိုက် တောမှ မြို့သို့ တက်လာသော သီဝလိအလောင်း လုလင်က ထိုပစ္စည်း ၂-မျိုးကို ယူဆောင်၍လာရာ မြို့သူမြို့သားတို့က တကျပ်ပေး၍ ဝယ်ယူကြ၏။ ထိုခေတ်ပေါက်ဈေးအရ တကျပ်မတန်သောပစ္စည်းကို တကျပ်ပေး၍ ဝယ်ယူသောကြောင့် တောသားလုလင်၏ စိတ်တွင် အထူးအဆန်းဖြစ်ပြီး ရုတ်တရက် မရောင်းဘဲ ဈေးကိုင်ထားလိုက်၏။
မြို့သူ မြို့သားတို့က တဖြည်းဖြည်း ဈေးတက်ပေး၍ အနည်းငယ်မျှသာတန်သော တောသားလုလင်၏ ပျားရည်နှင့် နွားနို့သည် တထောင်အထိ ဈေးနှုန်းမြင့်တက်သွားလေသည်။ ထိုအခါ တောသားလုလင်က-မြတ်စွာဘုရား လှူရန် ဝယ်သည်ဆိုပါက ငွေဖြင့် မရောင်းလိုဘဲ ကျွနု်ပ်ကိုယ်တိုင် အခမဲ့ကုသိုလ်ပါဝင် လှူဒါန်းပါမည်-ဟု ပြောကြားရာ အားလုံကပင် သဘောတူလက်ခံပြီး ရွှင်ရွှင်ပျပျ လှူဒါန်းခွင့်ပေးလေသည်။
တောသားလုလင်က -လာဘ်လာပေါများရပါလို၏-ဟု ဆုတောင်းရာ ဝိပဿီမြတ်စွာဘုရားက-သင် ဆုတောင်းသည့်အတိုင်း ဖြစ်စေသတည်း-ဟု မိန့်ကြားတော်မူသည်။
ဤဒါနနှင့် ဤဆုတောင်းကြောင့် ဖြစ်လေရာဘ၀ အကျိုးပေးကောင်းမွန်ပြီး ဂေါတမမြတ်စွာဘုရား လက်ထက်တွင် လာဘ်ပေါများသည့်အရာ၌ သူမတူအောင် အကျိုးပေး ကောင်းမွန်သည့် ဧတဒဂ်ဘွဲ့ရ ရှင်သီဝလိ ဖြစ်ခဲ့ရလေသည်။
(ကျူးလွန်ခဲ့သော အပြစ်)
ရှင်သီဝလိဖြစ်မည့် နောက်ဆုံးဘဝတွင် အမိဝမ်းတွင်း၌ ၇-နှစ်ကြာမျှ ဝဋ်ဒုက္ခ ခံစားရခြင်း၊ ဖွားမြင်သောအခါမှာလည်း အမိ၏ ယောနိဝတွင် ကန့်လန့်ခံ ပိတ်ဆို့၍ ၇-ရက်ကြာမျှ ဒုက္ခကြီးစွာ ရောက်ရခြင်းတို့နှင့် ကြုံကြိုက်ရသည်။ ဤသည်တို့မှာ ဆိုးကျိုး ဆိုးပြစ်ဖြစ်၍ အကြောင်းကို သုံးသပ်လျှင် ဤသို့ တွေ့မြင်ရပါမည်။
တခုသောအတိတ်ဘဝက သီဝလိနှင့် မယ်တော် သုပ္ပဝါသာတို့မှာ ဗာရာဏသီမင်း၏ မိဖုရားကြီးနှင့် သားတော်ဖြစ်ခဲ့ကြလေသည်။ တချိန်တွင် ကောသလမင်းက စစ်တပ်အလုံးအရင်းဖြင့် ဗာရာဏသီမင်းကို တိုက်ခိုက်လုပ်ကြံ၍ ထိုမင်း၏ မိဖုရားကြီးကို သိမ်းပိုက်ယူငင်လေသည်။
ဗာရာဏသီမင်း၏ သားသည် သူ၏ဖခင် ဗာရာဏသီမင်းကြီး စစ်ရှုံး၍ နတ်ရွာစံသောအခါ ရေထုတ်ပြွန်ပေါက်မှ တိတ်တဆိတ် ထွက်ပြေးပြီးလျှင် ဗိုလ်ပါအလုံးအရင်းကို စုရုံးလျက် ဗာရာဏသီမြို့ကို ပြန်လည်တိုက်ခိုက်လေသည်။ အတွင်းရှိ မယ်တော်ကြီးက မြို့ကို ဝိုင်းထားရန် အကြံပေးလေသည်။ မယ်တော်ကြီး အကြံပေးသည့်အတိုင်း သားဖြစ်သူက မြို့တံခါးမကြီး လေးပေါက်တို့ကို အဝင်အထွက်မရှိ ပိတ်ဆို့ထားရာ ၇-နှစ်မျှ ကြာသွားလေသည်။
မည်သို့မျှ အကြောင်းမထူး၍ မယ်တော်ကြီးထံ ထပ်မံ၍ အကြံဉာဏ်တောင်းခံရာ အတွင်းနေ မယ်တော်ကြီးက တံခါးငယ် (မလွယ်ပေါက်) ပါ မကျန် အားလုံး ပိတ်ဆို့ ဝန်းရံထားရမည်ဟု အကြံပေးလေ၏။ မယ်တော်ကြီး အကြံပေးသည့်အတိုင်း ဝင်ပေါက်ထွက်ပေါက် မရှိအောင် (ဝင်မရ ထွက်မရအောင်) ပိတ်ဆို့ ဝန်းရံထားလေရာ မြို့သူမြို့သားတွေမှာ အစာရေစာအတွက် ဒုက္ခရောက်ပြီး အနေကျပ်သောကြောင့် ကောသလမင်း၏ ဦးခေါင်းကို ဖြတ်၍ သီဝလိအလောင်း ဗာရာဏသီမင်းသားအား ဆက်သပြီး ထီးနန်းကို ထိုးအပ်ရလေသည်။
ဤမကောင်းမှု အကုသိုလ်ကံကြောင့် ကိုယ်တိုင်ကျူးလွန်သူ ဗာရဏသီမင်းသားမှာ ငရဲ၌ ခံရပြီ ရှင်သီဝလိအလောင်းအလျာ ဖြစ်လာသည်။
( ရှင်သီဝလိ မယ်တော်နှင့် ခမည်းတော်)
ရှင်သီဝလိ ဖွားရာဒေသမှာ ကုဏ္ဍိကာမြို့ ဖြစ်သည်။ ရှင်သီဝလိ၏ မျိုးရိုးမှာ ကောလိယမင်းမျိုး ဖြစ်သည်။ ဖခင်၏အမည်ကို ကျမ်းဂန်တို့၌ သီခြားမပြပါ။ ကောလိယမင်းသား-တပါးဟုသာ သာမန်ပြဆိုသည်။ မယ်တော်၏အမည်ကိုမူသုပ္ပဝါသာ-ဟု သီးခြားပြဆိုသည်။
သုပ္ပဝါသာသည်လည်း ဆွေကြီးမျိုးကောင်း ကောလိယဘုရင်တပါး၏ သမီးတော်ဖြစ်သည်။ အလွန်သဒ္ဓါတရား ကောင်း၏။ ဖွယ်ဖွယ်ရာရာ မွန်မွန်မြတ်မြတ် လှူတတ်သောသဘောရှိ၏။ ထို့ကြောင့် ဂေါတမမြတ်စွာဘုရား၏ သာသနာတွင် မွန်မွန့်မြတ်မြတ် ပေးလှူတတ်သောအရာ ဧတဒဂ်ဘွဲ့ ချီးမြှင့်ခံရသူ ဖြစ်သည်။
မြတ်စွာဘုရားနှင့် သံဃာတော်များအတွက် ခဲဘွယ်ဘောဇဉ်နှင့် ဆေးဝါးဓာတ်စာများကို သင့်လျော်အောင် စီမံ၍ ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ လှူဒါန်းလေ့ရှိသည်။ နေ့စဉ်နေ့တိုင်း သံဃာတော် ၁၀၈-ပါးကို နိစ္စဘတ် ဆွမ်းလောင်းလှူလေ့ ရှိသည်။ ဆွမ်းခံကြွလာသော ဘိက္ခုဖြစ်စေ၊ ဘိက္ခုနီဖြစ်စေ အချည်းနှီး ပြန်မသွားရ။ ကန်တော့ဆွမ်း မလောင်း။
အကယ်၍ ဆွမ်းနှင့် ဆွမ်းဟင်း ကုန်သွားသော် အခြားစားဖွယ် တမျိုးမျိုးကို လောင်းလှူလေ့ရှိသည်။ လှူသည့်အခါမှာလည်း ဖြစ်ကတတ်ဆန်း မလှူ။ မွန်မွန်မြတ်မြတ် ရိုရိုသေသေ လှူတတ်သည်။ ဒါနနှင့် ပျော်မွေ့သူဖြစ်သည်။
ဤမျှ သဒ္ဓါတရားကောင်းပြီး ရတနာသုံးပါးကို ရိုသေကိုင်းရှိုင်းသူ ဖြစ်ပါလျက် ကိုယ်ဝန်သန္ဓေကို ခုနစ်နှစ်ကြာမျှ လွယ်ထားရသည်မှာ သနားဖို့ပင် ကောင်းတော့သည်။ အဖြေကား မြို့ကို ဝန်းရံပိတ်ဆို့ထားပါ-ဟု တိုက်တွန်း မိသော အကုသိုလ်ပြစ်ချက်၏ အကျိုးဆက်ပင် ဖြစ်တော့သည်။
ရှင်သီဝလိသည်လည်း ကျပ်တည်းကျဉ်းမြောင်းသော အမိဝမ်းထဲတွင် သွေးအလူးလူးဖြင့် ၇-နှစ်ကြာမျှ ဒုက္ခကြီးစွာ ဝဋ်ဆင်းရဲကို ခံရရှာသည်။ မွေးဖွားရာတွင်လည်း သက်သာလွယ်ကူခြင်း မရှိဘဲ ကမ္မဇလေကြောင့် ဦးစောက်ပြောင်းပြန် ခြေထောက်မိုးမျှော် ကျွမ်းထိုးမှောက်ခုံ ဖြစ်ရရုံမျှမက အမိ၏ယောနိတွင် ကန့်လန့်ခံ၍ ၇-ရက်ကြာ ဒုက္ခဝေဒနာကို အလူးအလဲ ခံရပြန်လေသည်။
( အံ့ဖွယ် ဖြစ်ရပ်ထူးများ)
ရှင်သီဝလိ၏ ကုသိုလ်ကံအကျိုးပေးကောင်းပုံမှာလည်း ထူးထူးခြားခြား ရှိလှ၍ အံ့သြဖွယ် ကောင်းလွန်းလှပေသည်။
ရှင်သီဝလိအလောင်း သန္ဓေတည်မိသည်နှင့်တပြိုင်နက် ဝမ်းတွင်းရှိ သန္ဓေသား၏ ကုသိုလ်ကံကြောင့် မယ်တော် သုပ္ပဝါသာမင်းသမီးအထံသို့ ဟိုမှသည်မှ ရာပေါင်းများစွာသော လက်ဆောင်ပစ္စည်းများ နေ့စဉ်အမြဲ ည-နံနက် ဆက်ကာဆက်ကာ ပေးပို့လာကြလေသည်။
ဆွေမျိုးများက သုပ္ပဝါသာမင်းသမီး၏ ဘုန်းကံကိုစမ်းလို၍ မျိုးစေ့ထည့်ထားသော တောင်းကို မင်းသမီး၏ လက်ထဲသို့ ထည့်စေကြကုန်၏။ သုပ္ပဝါသာမင်းသမီး၏ လက်ဖြင့် ထိမိသမျှ မျိုးစေ့တို့သည်အံ့သြယူရလောက်အောင် တစေ့တစေ့မှ အပင်အညှောက် အရာအထောင်ပေါက်ပွား လာကြကုန်၏။
မင်းပယ်တပယ် ကျယ်ဝန်းသော လယ်မြေတကွက်မှ လှည်းအစီးပေါင်း ငါးဆယ်ခြောက်ဆယ် တိုက်ယူရလောက်အောင် ကောက်စပါးများ အထွက်တိုး၍ လာလေသည်။
စပါးကျီထဲသို့ စပါးများကို သွင်းသည့်အခါမှာလည်း မင်းသမီးလက်ဖြင့် တံခါးပေါက်ကို အကိုင်ခိုင်းကြည့်ရာ ဝမ်းတွင်းရှိ သီဝလိ၏ ဘုန်းကံကြောင့် ပြောင်း၊ စပါး၊ စသော ကောက်ပဲသီးနှံများမှ (ထုတ်ယူသယ်ဆောင်သွားသည့်တိုင်) မူလအတိုင်း လျော့သွားသည်မရှိ၊ ပြည့်မြဲပြည့်၍ နေတတ်လေသည်။
ချက်ပြီးသား ထမင်းအိုးမှ ထမင်းကို ခူးခပ်ကာ-ဟောဒါ-မင်းသမီး၏ ဘုန်းကံပါပဲ-ဟု ပါးစပ်မှ ပြောဆို၍ ပေးကမ်းလှူဒါန်းပါလျှင် ကုန်ခန်းသည်မရှိ၊ ပြည့်စုံလုံလောက်သော ဟူ၏။
ဤသို့ အံ့ဖွယ်ဖြစ်ရပ် ထူးထူးခြားခြား ဖြစ်ပေါ်ရခြင်းမှာ ဝိပဿီဘုရားလက်ထက်က နွားနို့ခဲနှင့် ပျားရည်ကို လှူခဲ့ဖူးသော ကုသိုလ်၏ အကျိုးဆက်ပင် ဖြစ်လေသည်။
(ဂုဏ်တော်ပွား၍ သည်းခံခြင်း)
ကိုယ်ဝန်သန္ဓေကို ခုနစ်နှစ်ကြာမျှ လွယ်ထားရသော သုပ္ပဝါသာမင်းသမီး၏ ဆင်းရဲဒုက္ခ မည်မျှကြီးမားသည်ကို စာရှုသူတို့ ကိုယ်ချင်းစာကြည့်လျှင်သိနိုင်ရာပါသည်။ ဤ၌ သုပ္ပဝါသာ မင်းသမီး၏ သဘောထားခံယူချက်မှာ အတုယူ မှတ်သားဖို့ ကောင်းပါသည်။
သုပ္ပဝါသာမင်းသမီးသည် သန္ဓေလွယ်ရသော ဒုက္ခဝေဒနာကို အခြားနည်းဖြင့် မဖြေဖျာက်ဘဲ ဂုဏ်တော်ပွားများခြင်းဖြင့် အာရုံပြောင်းလဲအောင် ပြုလုပ်၍ သည်းခံခဲ့လေသည်။
ဂုဏ်တော်ပွားများ ဆင်ခြင်ပုံမှာ-
(က) မြတ်စွာဘုရားသည် ယခု ငါခံစားနေရသော ဆင်းရဲဒုက္ခမျိုးကို ပယ်စွန့်ဖို့ရန် တရားဟောတော်မူ၏။ ထိုမြတ်စွာဘုရားသည် သဗ္ဗညုတ ရွှေဉာဏ်တော်နှင့် ပြည့်စုံတော်မူပါပေစွတကား။
(ခ) မြတ်စွာဘုရား၏ တပည့်သား သံဃာတော်သည် ယခု ငါခံစားနေရသော ဆင်းရဲဒုက္ခမျိုးကို ပယ်စွန့်ဖို့ရန် ကြံစည်ကြိုးကုတ် အားထုတ်တော်မူ၏။ ထိုမြတ်စွာဘုရား၏ တပည့်သား သံဃာတော်သည် သုံးပါးသိက္ခာ ကျင့်ဖွယ်ရာကို ကောင်းစွာ ကျင့်တော်မူပါပေစွတကား။
(ဂ) အကြင်တရားမြတ်၌ ငါခံစားနေရသော ဆင်းရဲဒုက္ခမျိုးမရှိ။ ထိုနိဗ္ဗာန်တရားမြတ်သည် အလွန့်အလွန် ချမ်းသာပေစွတကား။
သုပ္ပဝါသာမင်းသမီးသည် မြတ်စွာဘုရားဂုဏ်တော်နှင့်စပ်သော ကောင်းသောအကြံ၊ သံဃာတော်၏ သုပ္ပဋိပ္ပန္န ဂုဏ်တော်နှင့်စပ်သော ကောင်းသောအကြံ၊ နိဗ္ဗာန်၏ သန္တိသုခဂုဏ်နှင့် စပ်သော ကောင်းသောအကြံ ဤအကြံ သုံးမျိုးတို့ဖြင့် ကိုယ်ဝန်လွယ်ရသော ဒုက္ခဝေဒနာကို သည်းခံဖြေဖျောက်၍ နေလေသည်။
သန္ဓေလွယ်ရသော အချိန်ကာလ ခုနစ်နှစ်ကြာမျှ ကြာညောင်းပြီး မွေးဖွားရန် ကမ္မဇလေ လှုပ်ရှား၍ အခံရခက်အောင် ဝေဒနာ ပြင်းထန်လာသောအခါ သူ၏ ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ကောလိယမင်းသားကို အနားသို့ ခေါ်ယူပြီး အောက်ပါ စကားကို ပြောကြားလေသည်။
အမောင်-ကိုယ်ဝန်ဒုက္ခ ကြီးမားလှ၍ သေရမည်၊ ရှင်ရမည် အတပ်မသိနိုင်ပါ။ ဒါကြောင့် မသေမီ (အသက်ရှင်ခိုက်) အလှူပေးသွားချင်ပါတယ်။ မြတ်စွာဘုရားထံသွား၍ အကျိုးအကြောင်း လျှောက်ထားပြီး အလှူရက်ကို သတ်မှတ်ပါ။ မြတ်စွာဘုရား မိန့်ကြားသမျှကိုလဲ တလုံးမကျန် မှတ်သားပြီး ကျွန်ုပ်ကို ပြန်ပြောပါ။
(အလှူ ၂-ခု ဆုံနေခြင်း)
ကောလိယမင်းသားသည် ဇနီးဖြစ်သူ သုပ္ပဝါသာ၏ စကားကို ယူဆောင်၍ မြတ်စွာဘုရားထံသို့ သွားရောက်ကာ အကျိုးအကြောင်းကို လျှောက်ထားလေ၏။ သုပ္ပဝါသာမင်းသမီး၏ သဒ္ဓါတရားကိုငဲ့၍ နေအိမ်သို့ အလှူခံကြွရောက်ပါရန်လည်း ပင့်လျှောက်လေ၏။
မြတ်စွာဘုရားက သုပ္ပဝါသာမင်းသမီး၏ အလှူကို ချက်ချင်း လက်မခံသေးဘဲ ဆိုင်းငံ့ထား၏။ ဤသို့ဆိုင်းငံ့ထားခြင်းမှာ သုပ္ပဝါသာမင်းသမီးထံမှ အပင့်မရောက်မီ အရှင်မောဂ္ဂလာန်ကို ဆည်းကပ်ကိုးကွယ်သော ဒကာတဦးက ပင့်ထားပြီးဖြစ်၍ ချက်ချင်း ဝန်မခံခြင်း ဖြစ်သည်။
အလှူ ၂-ခု တိုက်ဆိုင်နေသောအခါ မြတ်စွာဘုရားက အရှင်မောဂ္ဂလာန်ကို ခေါ်၍ အလှူရက် နောက်ဆုတ် ပေးရန် သူ၏ ဒကာထံသို့ စေလွှတ်လိုက်သည်။ အရှင်မောဂ္ဂလာန်က သူ၏ဒကာကို ပြောပြသည်မှာ အလှူ ၂-ခု တိုက်ဆိုင်နေသည့်အတွက် ဝေဒနာသည်ကို ဦးစားပေးသောအားဖြင့် ဒကာကြီး၏ အလှူရက်ကို ၇-ရက်မျှ နောက်သို့ ရွှေ့ပေးပါရန် ပြောကြားလေသည်။
အလှူ့ဒကာကြီးက ပြတ်ပြတ်သားသား ပြန်၍လျှောက်ထားလိုက်သည်မှာ-
အရှင်ဘုရားများ ဖြစ်စေချင်သလို တပည့်တော်၏ အလှူရက်ကို နောက်သို့ ရွှေ့ဆိုင်းပေးပါမည်။ သို့ရာတွင် ခုနစ်ရက်အတွင်း တပည့်တော်၏ အသက်ရယ်၊ စည်းစိမ်ဥစ္စာရယ်၊ သဒ္ဓါတရားရယ် ဤသုံးမျိုး မပျက်စီးစေရပါဘူး-လို့ အရှင်ဘုရားတို့ အာမခံနိုင်ပါ့မလား၊ အာမခံနိုင်ရင် တပည့်တော်ရဲ့ အလှူရက်ကို ရွှေ့ပေးပါမယ်ဘုရား။
အလှူ့ဒကာကြီးက အာမခံချက် ၃-မျိုးကို တင်ပြတောင်းဆိုလာသောအခါ အရှင်မောဂ္ဂလာန် ကိုယ်တော်မြတ်က-
ဒကာကြီးရဲ့ တင်ပြချက်ဟာ သဘာဝကျပါပေတယ်။ ဒါပေမဲ့ အသက်နှင့် စည်းစိမ်ကိုတော့ ၇-ရက်အတွင်း မပျက်စီးစေရပါဘူးလို့ အာမခံမယ်ဆိုလျှင် ခံနိုင်စရာ ရှိပါတယ်။ သဒ္ဓါတရားကိုတော့ အာမမခံနိုင်ပါ။ ဒကာကြီးဘာသာ လိမ္မာသလို မပျက်စီးအောင် ထိန်းသိမ်းစောင့်ရှောက်ပါ။ ဤသို့ ပြန်လည် ရှင်းပြတော် မူပေသည်။
ထိုဒကာကြီးသည် အရှင်မောဂ္ဂလာန်နှင့် ရင်းနှီးရုံမျှမက ကြည်ညိုရင်းစွဲရှိသည့်အပြင် မြတ်စွာဘုရားကို ရိုသေလေးစာသောအားဖြင့် ဝေဒနာသည်ကို ဦးစားပေးကာ သူ၏ အလှူရက်ကို နောက်သို့ ၇-ရက်မျှ ရွှေ့ပေးလိုက်လေသည်။
( မေတ္တာဓာတ်ကြောင့် ဖွားမြင် )
အရှင်မောဂ္ဂလာန်၏ ဒကာအထံမှ သဘောတူ ခွင့်ပြုချက်ရသောအခါ မြတ်စွာဘုရားက သုပ္ပဝါသာ မင်းသမီး၏ အလှူကို လက်ခံတော်မူပြီး-
သုပ္ပဝါသာ မင်းသမီးသည် ရောဂါမရှိ ပကတိချမ်းသာစေသတည်း။
ရောဂါမရှိ ပကတိချမ်းသာလျက် ရောဂါကင်းသော သားကို လွယ်ကူစွာ ဖွားစေသတည်း-ဟု မေတ္တာဓာတ် အပြည့်အဝဖြင့် မိန့်ကြားတော်မူလေသည်။
မြတ်စွာဘုရား မိန့်ကြားတော်မူလိုက်သည်နှင့် တပြိုင်နက် မရှေးမနှောင်း နေအိမ်တွင် ကျန်ရစ်သော သုပ္ပဝါသာမင်းသမီးသည် ၇-နှစ်လွယ်ထားရပြီး ၇-ရက်တိုင်တိုင် မီးမဖွားနိုင်ဘဲ အခက်အခဲကြုံနေရသော သန္ဓေသားကို လွယ်ကူချောမောစွာ ဖွားမြင်လေ၏။
ထိုအခါကျမှ မီးနေအိမ်အနားတွင် အကဲခတ်စုရုံးနေကြသော ဆွေတစု မျိုးတသိုက်မှာ အကြည်ဓာတ်ဆိုက်ပြီး ပြုံးနိုင် ရွှင်နိုင်ကြလေသည်။ သားကလေး မွေးပြီဆိုသော သတင်းကို ဖခင်ဖြစ်သူ ကောလိယမင်းသားထံသို့ အပြေးအလွှားပြောသူက ပြောကြ၏။
ထိုသူများ၏ လှုပ်လှုပ်ရှားရှား ဝမ်းပန်းတသာ ပြေးလွှားကြသောမြင်ကွင်းကို ကျောင်းတော်မှ ပြန်လာသော ကောလိယမင်းသားက တွေ့မြင်လိုက်ရသောအခါ ငါ၏ဇနီး မီးဖွားပြီဟု သဘောပေါက်ပြီး ဖြစ်လေသည်။ ဆွေမျိုးတို့၏ ပူပန်မှု စိတ်သောကကို ငြိမ်းအေးစေလျက် ဖွားမြင်သန့်စင်လာ သောကြောင့် သူငယ်၏ အမည်ကို ( သီဝလိ) ဟု အမည်ပေးကြသည်။
သီဝလိ=သောကအပူကို ငြိမ်းအေးစေးသူ (ဝါ) မောင်ငြိမ်းချမ်း။
( မွေးဖွားစသူငယ် စကားပြောခြင်း )
သုပ္ပဝါသာမင်းသမီးသည် သီဝလိသတို့သား ဖွားမြောက်သည့် အထိမ်းအမှတ်အဖြစ် မြတ်စွာဘုရားနှင့် သံဃာတော်များကို နေအိမ်သို့ပင့်၍ ၇-ရက်တိုင်တိုင် အလှူကြီးကို ပေးလေသည်။
ရှင်သီဝလိ သတို့သားမှာ အမိဝမ်း၌ ၇-နှစ်မျှနေခဲ့ရပြီးဖြစ်၍ ဖွားမြောက်လာချိန်တွင် ၇-နှစ်အရွယ်ရှိ သူငယ်တို့ ပြုလုပ်ရမည့် အမှုလုပ်ငန်းမှန်သမျှကို ပြုလုပ်နိုင်စွမ်း ရှိပေပြီ။ ထို့ကြောင့် သံဃာတော်များကို သီဝလိသူငယ်ကိုယ်တိုင် ရေစစ်၍ သောက်ရေဆက်ကပ်ခြင်း၊ ရှင်သာရိပုတ္တရာ ကိုယ်တော်မြတ်ကြီးနှင့် စကားပြောခြင်းများကို ပြုလုပ်လေသည်။
ထိုအံ့ဖွယ်မြင်ကွင်းကို တွေ့မြင်ရသော မယ်တော်သုပ္ပဝါသာ မင်းသမီးအဖို့ ဝမ်းမြောက် ကြည်နူးမဆုံး ရှိလေသည်။ (အံ-ဋ္ဌ-၁၊ နှာ-၁၉၄)
မြတ်စွာဘုရားက -ချစ်သမီး သုပ္ပဝါသာ၊ ကိုယ်ဝန်ဒုက္ခကို ၇-နှစ်မျှ လွယ်ထားရပြီးဖြစ်၍ နောက်ထပ် ကိုယ်ဝန်ဆောင်လိုစိတ် ရှိပါသေးသလား-ဟု မေးတော်မူရာ သုပ္ပဝါသာမင်းသမီးက -မှန်ပါဘုရား၊ သီဝလိလို သားမျိုးကိုသာ ရမည်ဆိုပါက နောက်ထပ် ၇-ခါ ပဋိသန္ဓေလွယ်ပြီး ၇-ယောက်တိတိ ဖွားလိုပါသေးကြောင်း-မိန်းမပီပီ လျှောက်ထားလေသည်။
ဤသို့လျှောက်ထားခြင်းမှာ သားဖွားခြင်း၌ ရောင့်ရဲတင်းတိမ်မှုမရှိသော မိန်းမတို့၏ ဓမ္မတာသဘောအရ လျှောက်ထားခြင်း ဖြစ်ပေသည်။
( သီဝလိ သင်္ကန်းဝတ် )
အလှူကြီး ၇-ရက်မြောက်သော နောက်ဆုံးနေ့တွင် ရှင်သာရိပုတ္တရာကို သီဝလိသူငယ်က အမိဝမ်းတွင်း၌ ဒုက္ခကြီးစွာ နေထိုင်ရပုံအကြောင်းများကို လျှောက်ထားပြီး မိဘ ၂-ပါးက ခွင့်ပြုပါလျှင် သင်္ကန်းဝတ်လိုကြောင်း လျှောက်ထားလေ၏။
ခွင့်ပြုချက်ရသောအခါ ရှင်သာရိပုတ္တရာက ကျောင်းတော်သို့ခေါ်သွားပြီးလျှင် တစပဉ္စက ကမ္မဋ္ဌာန်းကို ပေးကာ ရှင်သာမဏေပြုရန် ဆံချပေးလေ၏။
ပထမဆံဝန်းအချတွင် သောတာပန်၊
ဒုတိယဆံဝန်းအချတွင် သကဒါဂါမ်၊
တတိယဆံဝန်းအချတွင် အနာဂါမ်၊
ဆံရိတ်အပြီးတွင် ရဟန္တာဖြစ်လေ၏။
ရှင်သီဝလိကို ရဟန်းပြုသောနေ့မှစ၍ ကျောင်းတိုက်ရှိ သံဃာအားလုံး ရှင်သီဝလိ၏ ဘုန်းကံကြောင့် ကျောင်း၊ သင်္ကန်း၊ ဆွမ်း၊ ဆေး ပစ္စည်းလေးပါး ခက်ခဲမှုမရှိဘဲ အလျှံပယ်ပေါများလေ၏။ ရှင်သီဝလိ၏ အကြောင်းအရာ ဇာတ်လမ်းစုံသည် မြတ်စွာဘုရားသခင် ကုဏ္ဍိကာမြို့တွင် သီတင်းသုံးနေထိုင်စဉ်က ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့ပေသည်။
( ဘုန်းကံကို စုံစမ်းခြင်း )
ဂေါတမမြတ်စွာဘုရား သာသနာတော်၌ ရှင်သီဝလိကို လာဘ်လာဘအကြီးမားဆုံး မထေရ်အဖြစ် အားလုံးက လက်ခံထားကြ၏။ မှန်ပေ၏။ မြတ်စွာဘုရားသည်ပင် ပစ္စည်းလေးပါး ခက်ခဲအံ့ထင်သော မြို့ရွာများသို့ သာသနာပြု ကြွသည့်အခါ ရှင်သီဝလိကို ခေါ်သွားလေ့ရှိ၏။ ရှင်သီဝလိပါလျှင် စားဝတ်နေရေး ခက်ခဲမှုမရှိ။
အားလုံးပြီးပြည့်စုံ၏။ လူ့ရွာကို မဆိုထားဘိ လူနေအိမ်ခြေမရှိသည့် တောအရပ်မျိုးမှာပင် ရုက္ခစိုးနတ်တို့က ဆီးကြိုကာ လှူဒါန်းကြ၏။ ရှင်သီဝလိ ဘုန်းကံမှာ ဤမျှ အံ့ဖွယ်ကောင်းအောင် ထူးခြားလှဘိ၏။
တခါက ဂေါတမမြတ်စွာဘုရားသည် သာဝတ္ထိပြည်သို့ ကြွလာရာ ရှင်သီဝလိကိုယ်တော်လည်း နောက်တော်မှ ပါလာ၏။ ရှင်သီဝလိက-မြတ်စွာဘုရား၊ တပည့်တော်၏ ဘုန်းကံကို စုံစမ်းလိုပါ၍ တပည့်နှင့် အတူ သံဃာအပါး ၅၀၀-ထည့်ပေးတော်မူပါဘုရား-ဟု လျှောက်ထားရာ မြတ်စွာဘုရားက ရှင်သီဝလိနောက်သို့ သံဃာအပါး ၅၀၀-ထည့်ပေးလိုက်၏။
ရှင်သီဝလိသည် လူတို့နေထိုင်ရာ မြို့ရွာများသို့ မကြွမူ၍ ဟိမဝန္တာသို့ ရှေးရှုကာ တောလမ်းခရီးမှ ကြွသွားလေသည်။ ဤသို့ ကြွသွားရာ လမ်းခရီးရှိ ဆိုက်ရောက်ရာ နေရာအားလုံး၌ပင် ဆိုင်ရာဆိုင်ရာ နတ်တို့က ရှင်သီဝလိ မထေရ်အား ခုနစ်ရက်စီ၊ ခုနစ်ရက်စီ အလှူဒါနကို အကြီးအကျယ် ပေးလှူကြလေသည်။ ရှင်သီဝလိအတွက် ပေးလှူသော ပစ္စည်းများသည် နောက်ပါ သံဃာ ၅၀၀-တို့ပင် သုံးစွဲ၍ မကုန်အောင် ပြည့်စုံလုံလောက်ရုံမျှမက အလျှံပယ်ဖြစ်၍ နေလေ၏။
ရှင်သီဝလိဘုန်းကံကား ဤမျှ ကြီးမားလှပေ၏။ လူများသာမက နတ်များကပင် လှူဒါန်းကြသောကြောင့် လာဘ်လာဘ ပေါများရာ၌ ရှင်သီဝလိမထေရ်အား ဧတဒဂ်ဘွဲ့ထူး ပေး၍ ချီးမြှင့်တော်မူလေသည်။
ရှင်သီဝလိ ၁၀ ဂါထာ
၁ ။ သီဝလိ စ မဟာနာမံ ၊
သဗ္ဗလာဘံ ဘဝိဿတိ ။
ထေရဿ အာနုုဘာဝေန ၊
သဗ္ဗေ ဟောန္တု ပီယံ မမ ။
၂ ။ သီဝလိ စ မဟာဝီရော ၊
ယေ ယေ ပဿန္တု မံ ပိယံ ၊
တေ တေ ပဿန္တု ပရမံ ၊
ဇနပဒါ ပူဇယန္တု ။
၃ ။ သီဝလိ စ နာမ ထေရေန ၊
မမ သီသေ ဌပေတွာန ၊
ဇမ္ဗုဒီပ မဏ္ဍလေန ၊
ဇယော မန္တာ သုုခါဝဟံ ။
၄ ။ သီဝလိ စ မဟာနာမံ ၊
ဣန္ဒာဒေဝါ သဗြဟ္မကာ ၊
မနုုဿ ပုုရိသော ဣတ္ထိ ၊
မဟာလာဘံ ဘဝိဿတိ ။
၅ ။ သီဝလိ စ မဟာလာဘံ ၊
နာနာ ဒေတိ ဝရံ ဝရံ ၊
ဣဒမ္ဗိ ပူဇိတံ ဒေတိ ၊
မဟာသုုခံ ဘဝိဿတိ ။
၆ ။ ဝဏ္ဏံ ဒန္တံ သုုခံ ကတ္တိ ၊
အနာ မယံ ဘေ၀ ဘေ၀ ၊
တဝရုုက္ခေ ဒေ၀ ဓိတာ ၊
သဗ္ဗကောဓံ ဝိနဿန္တု ။
၇ ။ သီဝလိ စ မဟာလာဘံ ၊
သဗ္ဗလာဘံ ဘဝိဿတိ ၊
ထေရဿ အာနုုဘာဝေန ၊
သဒါ ဟောတုု ပီယံ မမ ။
၈ ။ သီဝလိ စ မဟာထေရော ၊
ယေ ယေ ပဿန္တု မံ ပိယံ ၊
တေ တေ ပဿန္တု မံ ပိယံ ၊
ဇန ပဒါ ပူဇယန္တု ။
၉ ။ သီဝလိ စ မဟာထေရော ၊
မမ သီသေ ဌပေတွာန ၊
မန္တိတေန ဇယော မန္တံ ၊
အဟံ ဝန္ဒာမိ သဗ္ဗဒါ ။
၁၀ ။ သီဝလိ စ မဟာထေရော ၊
ဒေဝမနုုဿ ပူဇိတော ၊
သောရဟော ပစ္စယာ ဒီနံ ၊
မဟာလာဘံ ကရောတုု မေ ။ ။
မာဂဓီ-သာစည်
No comments:
Post a Comment