မေန႔က ကားေအာက္ပိုင္းေလးစစ္ဖို႔ ဝပ္ေရွာ့သြားျပတယ္။ နဲနဲၾကာေတာ့ ဖုန္းအင္တာနက္ေလးဖြင့္၊ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္လုပ္ရင္းထိုင္ေစာင့္ေနမိတယ္။ ႐ုံးဆင္းကာစ ႐ုံးကေနတန္းလာေတာ့ ယူနီေဖာင္းက မလဲရေသးဘူးဗ်။ အဲလိုနဲ ့ထိုင္ေစာင့္ေနရင္းမွာပဲ လူတစ္ေယာက္ ခ်ိဳင္းေထာက္နဲ ့က်ေတာ့္ဆီ တစ္ေျဖးေျဖးလွမ္းလာေနတာကိုသတိျပဳမိတယ္။ က်ေတာ့္နားကိုေရာက္ေတာ့ က်ေတာ့္ကိုအေလးျပဳတယ္။ က်ေတာ္လဲေၾကာင္ၿပီး အေလးျပန္ျပဳမိပါတယ္။ ေနာက္ၿပီးက်ေတာ့္ကို မဝံ့မရဲနဲ ့စကားေျပာတယ္။
"ဗိုလ္ႀကီး က်ေတာ္ သူေတာင္းစားမဟုတ္ပါဘူး "
က်ေတာ္မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕ၿပီးျပန္ၾကည့္မိတယ္။ ၿပီးေတာ့သူ႔ကိုျပန္ေျပာတယ္။
"အင္း...ဘာျဖစ္လိ္ု ့လဲ ေျပာေလ"
"ဟုတ္ကဲ့က်ေတာ္ တပ္ထြက္ပါဗိုလ္ႀကီး ။ ေနာင္ခ်ိဳတပ္ကပါ။ ဒါက်ေတာ့္တပ္ထြက္လက္မွတ္ပါ"
"ေၾသာ္...ဒုတပ္ၾကပ္ပဲ။ အခုကဘာျဖစ္လို ့လဲဆရာ"
"က်ေတာ္ ကုတင္ ၇၀၀ မွာ ေျခတုလာလဲတာပါ။ ဧရာ၀တီတိုင္း လပြတၱာ ကေနလာတာပါဗိုလ္ႀကီး။ ေျခေထာက္ျပတ္ေတာ့ မိန္းမကလဲ ေျပးသြားၿပီ။
ရြာမွာေတာ့ လယ္ေစာင့္တဲ့အလုပ္လုပ္ပါတယ္။ အခုေျခတုလာလဲတာပါ။
က်ေတာ္အခု ထမင္းမစားရတာ ႏွစ္ရက္ေလာက္႐ွိေနလို႔ပါ ဗိုလ္ႀကီး။
အခုဒီလိုလာေျပာတာလဲ ဗိုလ္ႀကီး ယူနီေဖာင္းနဲ႔မို႔လို႔ လာေျပာတာပါ။
တျခားအရပ္သားေတြကိုလဲမေျပာရဲဘူး။ စစ္သားခ်င္းမို႔လို႔ က်ေတာ္ေျပာျပတာပါ။
တျခားသူေတြကိုေျပာရင္ က်ေတာ့္ကိုသူေတာင္းစားလို ့ထင္မွာစိုးလို႔ပါ။
က်ေတာ္ ပိုက္ဆံေတာင္းတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဗို္လ္ႀကီး က်ေတာ့္ကိုထမင္းေလးေကြြၽးရင္ေက်နပ္ပါတယ္ ဗိုလ္ႀကီးရယ္"
က်ေတာ္အမွန္တိုင္းဝန္ခံရရင္ ရင္ထဲစို႔တက္လာၿပီး မ်က္ရည္ဝိုင္းသြားတယ္။
"ျဖစ္ရေလဗ်ာ"
"ခင္ဗ်ားေျခေထာက္ကဘယ္မွာျပတ္တာလဲ"
"ထီးမူခီး အဝင္မွာပါဗိုလ္ၾကီး"
"ေၾသာ္...အခုဘယ္သူနဲ ့ေနလဲ"
"က်ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲပဲေနပါတယ္။ ေဆြမ်ိဳးလဲမရွိဘူးေလ"
က်ေတာ္သိခ်င္တာေလးေတြ သူ႔ကိုေမးေနမိတယ္။
က်ေတာ္တို႔စကားေျပာေနတာကို ေဘးကဝပ္ေရွာ့ကေကာင္ေလးေတြနဲ ့ကားျပင္ဆရာေတြကဝိုင္းၾကည့္ေနတယ္။ သူတို႔စိတ္ထဲမွာ အထင္ေသးေနတာလား
ဝမ္းနည္းေနတာလား က်ေတာ္မသိဘူး။ က်ေတာ္စိတ္ထဲမွာအဲဒီအခ်ိန္က်ေတာ္သိတာတစ္ခုပဲရွိတယ္။
က်ေတာ္သူ႔အတြက္ဘာလုပ္ေပးႏိုင္မလဲဆိုတာပဲ။
က်ေတာ္ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ သူ႔လက္ထဲပိုက္ဆံတစ္ေသာင္းထဲ့ေပးလိုက္တယ္။
က်ေတာ့္မွာလဲသိပ္ရွိလြန္းလို႔ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး တတ္ႏိုင္သေလာက္ပါပဲ လကုန္ရက္ေလ။
"ေက်းဇူးတင္လိုက္တာဗိုလ္ႀကီးရယ္ ဗိုလ္ႀကီးေက်းဇူးက်ေတာ္မေမ့ပါဘူး"
"ရပါတယ္ဗ်ာ စစ္သားအခ်င္းခ်င္းပဲ"
"ခင္ဗ်ားမွတ္ထား စစ္သားဆိုတာ အရင္ကစစ္သားပဲျဖစ္ခဲ့ျဖစ္ခဲ့
အခုစစ္သားပဲျဖစ္ေနျဖစ္ေန အားလံုးဟာ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ပဲ"
က်ေတာ္တို႔ေျပာေနတာကိုၾကည့္ၿပီး ေဘးကကားျပင္ေနတဲ့ကားျပင္ဆရာက
သူ႔လက္ထဲကို ပိုက္ဆံတစ္ေသာင္းထပ္ထဲ့ေပးတယ္။
က်ေတာ္ကအျမင္လြဲသြားမွာဆိုးလို ့
"သူ သူေတာင္းစားမဟုတ္ဘူး ကားဆရာ"
"က်ေတာ္ ဗိုလ္ႀကီးတို ့ေျပာေနတာေတြအကုန္ၾကားပါတယ္။ ဒါလဲက်ေတာ္တတ္ႏိုင္သေလာက္ကူညီတာပါ"
က်ေတာ္အရမ္းဝမ္းသာသြားပါတယ္
သူ႔ကိုယ္စားေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို႔လဲ ကားျပင္ဆရာကိုေျပာလိုက္တယ္။
စစ္ထြက္ႀကီးကေတာ့ က်ေတာ့္ကို ခ်ိဳင္းေထာက္တစ္ဘက္နဲ ့အေလးျပဳတယ္။
က်ေတာ္သတိကိုမတ္ေနေအာင္ဆြဲၿပီး ျပန္အေလးျပဳလိုက္တယ္။
က်ေတာ့္ပံုစံက ေၾကာင္ရင္ေၾကာင္သြားႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္က်ေတာ္မရွက္ပါဘူး
"ရဲေဘာ္စိတ္ဟူသည္ ရဲေဘာ္အခ်င္းခ်င္းေပၚထားရွိေသာ ေမတၱာတရား သံေယာဇဥ္တရား သစၥာေစာင့္သိမႈတရားပင္ျဖစ္သည္ "
Once a Soldier, Always Soldier
ႏိုင္ငံအတြက္ ကိုယ္လက္အဂၤါစြန္႔လႊတ္ခဲ့ရေသာ စစ္မႈထမ္းေဟာင္းမ်ားကို တတ္အားသေရြ႕ ကူညီၾကပါ
crd
No comments:
Post a Comment