စစ္အုပ္စုအေၾကာင္း ဘယ္ေလာက္သိသလဲ (ရဲေဘာ္ဖုိးသံေခ်ာင္း)

ဗမာျပည္စစ္အာဏာ႐ွင္ေတြ ကျပသလိုက္တဲ့ တရားကေတာ့ အာဏာ႐ွိရင္ ဘာမဆိုလုပ္လို႔ရတယ္ လို႔ ယူဆတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ အာဏာအတြက္ဆိုရင္ ဘာမဆိုလုပ္မယ္ ဆိုတာပါပဲ။

ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ကိုကိုးကၽြန္းမွာ အတူေထာင္က်ခဲ့တဲ့ ဦးေလးဦးခင္ေမာင္ျမင့္ (ျပည္သူ႔တိုးတက္ေရး ပါတီ) ကြယ္လြန္သြား ၿပီးေနာက္ သူ႔အေၾကာင္းေတြေျပာၾကေတာ့ ဦးေလးဦးခင္ေမာင္ျမင့္ေျပာတဲ့ အဖိုးတန္စကားတစ္ခြန္းကို မွတ္မွတ္ရရ ၾကား လိုက္ရပါတယ္။ ဦးေလးဦးခင္ေမာင္ျမင့္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က ကိုကိုးကၽြန္းက ျပန္လာၾကၿပီးတဲ့ေနာက္ တခါမွျပန္မေတြ႕ၾကေတာ့ ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေျပာျပတဲ့ လူရဲ႕စကားက “ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အိမ္ခ်ဳပ္က လြတ္လာေတာ့ ဦးခင္ေမာင္ျမင့္က ေဒၚစုကို‘ မစု၊ မင္းဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရး လုပ္ခ်င္ရင္ ဗမာျပည္ကစစ္တပ္ရဲ႕အေၾကာင္းကို နားလည္ေအာင္ လုပ္ထားရမယ္’” ဆိုတာပဲျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီစကားဟာ တဆင့္ၾကားျဖစ္ေပမယ့္ မွန္လိုက္ေလဦးေလးရယ္လို႔ေျပာမိၿပီး အေတြးေတြအမ်ားႀကီးလည္း ဆက္ေပၚ ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။

ဒါျဖင့္ဦးေလးဦးခင္ေမာင္ျမင့္ေျပာတဲ့ ဗမာျပည္စစ္တပ္ရဲ႕ အေၾကာင္းဆိုတာကို ဘယ္လိုဖြင့္ဆိုၾကမလဲ။ အာဏာ မက္တဲ့၊ အာဏာသိမ္းတာကို ထမင္းစားေရေသာက္ သေဘာထားတဲ့၊ ၇ ရက္ဇူလိုင္လို ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္ လူသတ္ပြဲကအစ ေတာေတာင္ေတြထဲမွာလည္း ထင္သလိုသတ္ တတ္တဲ့ စတာေတြကိုေျပာရင္ေတာ့ ဒါမ်ားအဆန္းလုပ္လို႔လို႔ ေျပာၾကမွာပါ။ ဟုတ္ပါတယ္။

ဒါေတြအျပင္ ဒီေန႔အခါမွာ တတိုင္းတျပည္လံုးကို လက္နက္ကိုင္ ဖိႏွိပ္ၿပီး အာဏာအရ၊ ႏိုင္ငံေရးအရ၊ စီးပြားေရးအရ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတယ္၊ ေနရာတကာမွာသူတို႔ပဲ ျခယ္လွယ္ေနတယ္ စတဲ့ကမၻာသိ၊ ဗမာသိအခ်က္ေတြလည္း ႐ွိပါေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါမ်ိဳးေတြထက္ ပိုၿပီး အဓိကက်တယ္ လို႔ဆိုရမွာေတြက-

အရင္ဆံုးေျပာရမွာက အထက္မွာေရးခဲ့တဲ့ စစ္တပ္ဆိုတာဟာ တပ္မေတာ္တခုလံုးကို ဆိုလိုတာ မဟုတ္ပါဘူး။ တပ္ မေတာ္ကို ခ်ဳပ္ကိုင္ၿပီး လူထုအေပၚ ဗိုလ္က်တဲ့ စစ္အာဏာ႐ွင္ ထိပ္သီးပိုင္း ကိုသာျဖစ္ပါတယ္။ ေအာက္ေျခတပ္မွဴးတပ္သား ေတြဟာ ထိပ္သီးေတြကေသဆိုေသ၊ ႐ွင္ဆို႐ွင္ ခိုင္းရာေန- ေစရာသြား သမားေတြသာျဖစ္ၿပီး သူတို႔ လုယက္တိုက္ခိုက္၊ သတ္ျဖတ္တာေတြရဲ႕ အက်ိဳးအျမတ္ကိုမခံစားရသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဝန္ခံသည္ျဖစ္ေစ၊ ဝန္မခံသည္ ျဖစ္ေစ၊ ဒီစစ္အုပ္စုဟာ ကမၻာ့သမိုင္းမွာ သက္တမ္းအ႐ွည္ဆံုး (တနည္းအားျဖင့္ လက္မွာေသြးအစြန္းဆံုး) စစ္အုပ္စု တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ ဗမာျပည္ လြတ္လပ္ေရးရကတည္းက သေႏၶတည္ေပါက္ဖြားလာၿပီး တိုင္းျပည္ကို ဆယ္စုႏွစ္ ငါးခုေက်ာ္အုပ္စိုး၊ ျပည္တြင္းစစ္ကို ႏွစ္ေပါင္း ၇ဝ နီးပါး တိုက္ခိုက္ လာတဲ့ စစ္အုပ္စုလည္းျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလိုကာလတာ႐ွည္ အုပ္ခ်ဳပ္စိုးမိုးလာတာနဲ႔အတူ စစ္တပ္ ဟာ သူတို႔စစ္အုပ္စုရဲ႕ ခါးပိုက္ေဆာင္တပ္ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒါကို အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ အစိုးရလက္ထက္ဆိုတာမွာ ပိုၿပီးအထင္အ႐ွားေတြ႕ရပါတယ္။ စစ္တပ္ကို “အစိုးရ” က လံုးဝ အမိန္႔မေပးႏိုင္ပါဘူး။ စစ္တပ္ဟာ အစိုးရလက္ေအာက္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူတပါး လက္ေအာက္မွာပါ။ စစ္အုပ္စုဟာ ဒီလိုစစ္တပ္ကိုတလက္ကိုင္လုပ္ထားႏိုင္ၿပီးေနာက္မွာ ႏိုင္ငံရဲ႕စီးပြားေရး၊ လံုၿခံဳေရး အေဆာက္အအံုေတြကိုလည္း ေမာင္ပိုင္ စီးခဲ့တာပါ။ ဒါဟာဒီေန႔ျမင္ေတြ႔ေနရတဲ့ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီးဌာနနဲ႔ ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီးဌာန၊ နယ္စပ္ေရးရာ ဝန္ႀကီးဌာနတို႔ ကို တပ္ကကိုင္ထားတဲ့ အေျခအေနေလာက္ကိုေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ စစ္အုပ္စုဟာ ဒီတပ္ကိုလက္ကိုင္ျပဳၿပီး အရပ္သား အစိုးရ (အရပ္သား အစိုးရ ဆိုသူေတြ) ကိုေရာ၊ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုေတြကိုပါ အၾကပ္ကိုင္၊ အႏိုင္က်င့္ေနတာ လြတ္လပ္ေရး အၿပီးဒီဘက္ တေလွ်ာက္လံုးလို႔ဆိုရပါမယ္။ အခုဆိုရင္ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီးနဲ႔ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ ဆိုတာကိုပါ စစ္အုပ္စုကေ႐ြး ခ်ယ္ ခန္႔ထားၿပီး အစိုးရဆိုတာက တံဆိပ္တံုး႐ိုက္ အတည္ျပဳေနရတဲ့ အေျခအေန ေရာက္ေနပါၿပီ။

ဗမာျပည္က စစ္အာဏာ႐ွင္ စစ္အုပ္စုကို ၾကည့္ျမင္တယ္ဆိုရာမွာ သမိုင္းမွာ ကံအားေလ်ာ္စြာ လာစုမိၾကတဲ့လူေတြလို႔ အလြယ္ေျပာရင္ မျပည့္စံုဘူးထင္ပါတယ္။ ဒီစစ္ဗ်ဴ႐ိုကရက္ ယႏၱရားႀကီးရဲ႕ ထူးျခားခ်က္တခုကေတာ့ ဗိုလ္ေနဝင္း- ဗိုလ္ ေအာင္ႀကီး- ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္ စတဲ့ ပထမမ်ိဳးဆက္ စစ္အုပ္စုေတြက စစ္တပ္တခုလံုးကို လက္ဝါးႀကီး အုပ္လိုက္႐ံုမက ရာထူး တိုးျမွင့္ျခင္း၊ ျဖဳတ္ပစ္ျခင္း၊ ေျပာင္းေ႐ႊ႕ျခင္းအပါ စစ္တပ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ လုပ္ငန္းမွန္သမွ်ကို ဖဆပလ-ပထစအစိုးရေတြက ဘာမွေျပာပိုင္ခြင့္ မ႐ွိေအာင္ လုပ္လိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔စစ္တပ္ထိပ္ပိုင္းကိုေရာက္လာသူမွန္သမွ်ဟာ သူတို႔လူေတြ ခ်ည္းျဖစ္လာေအာင္ လုပ္တဲ့ အစဥ္အလာတရပ္ ထူေထာင္ခဲ့ပါတယ္။ စစ္တပ္ထိပ္ပိုင္းကို ေရာက္လာသူမွန္သမွ်ဟာ ဘယ္သူမွျခြင္းခ်က္နဲ႔ ေရာက္လာၾကတာမဟုတ္ပါဘူး။ အားလံုးသူတို႔လူခ်ည္း သာျဖစ္ပါတယ္။ တပ္တြင္းမွာရင္းမွဴး၊ ဗ်ဴဟာ မွဴး၊ တိုင္းမွဴး စသျဖင့္အဆင့္ဆင့္တက္လာရာမွာ တဆင့္ၿပီးတဆင့္ စမ္းသပ္ေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့တာပါ။ ေနာင္က်မွအခ်င္းခ်င္း ပဋိ ပကၡေတြေၾကာင့္ျဖဳတ္ပစ္တာ၊ အေရးယူတာက တပိုင္းျဖစ္ပါတယ္။

၁၉၅ဝ စုႏွစ္မ်ားကစလို႔ ဒီေန႔အထိႏွစ္ေပါင္း ၆ဝ ေက်ာ္ ေတာက္ေလွ်ာက္တည္ေဆာက္၊ ေျခကုပ္ယူ၊ အားျဖည့္ခဲ့တဲ့ ဒီ စစ္ဗ်ဴ႐ိုကေရစီယႏၱရားႀကီးဟာ အခုအခါမွာ ပေဒသရာဇ္မင္းဆက္ႀကီးတခုလို၊ ဧရာမမာဖီးယားဂိုဏ္းႀကီးတခုလို ျဖစ္လာခဲ့ ပါၿပီ။ အစိုးရဆိုသူေတြကသူတို႔ကိုမကိုင္တြယ္ႏိုင္၊ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္/မ်က္ႏွာဖံုးကိုလည္း သူတို႔ က တပ္ထားႏိုင္၊ ျပည္တြင္းစစ္ကိုလည္းမီးစတဖက္၊ ဓာတ္ဆီပံုးတဖက္၊ ထင္သလိုလုပ္ႏိုင္၊ တိုင္းျပည္ရဲ႕ သဘာဝသယံဇာတနဲ႔ ဘ႑ာအရင္းအျမစ္ မွန္သမွ်ကို ခ်ဳပ္ကိုင္ႏိုင္ေနတဲ့အျပင္ ကိုယ္ပိုင္ႏိုင္ငံေရးပါတီနဲ႔ ကိုယ္ပိုင္ေထာက္လွမ္း ေရးတပ္အျပင္ ကိုယ္ပိုင္ဘာသာေရး အဖြဲ႔အစည္းေတြေတာင္႐ွိတဲ့ အစိုးရထဲက အစိုးရတခုျဖစ္ေနတဲ့ စစ္အုပ္စုဟာ သမိုင္း တေလွ်ာက္မွာသူတို႔အဖို႔ အျမင့္ဆံုးအာဏာ အခြင့္အေရးေတြကို စံစားေနရတဲ့ကာလလို႔ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ စစ္အုပ္ စုရဲ႕ဒီေန႔အေနအထားဟာ ဗမာျပည္သမိုင္းတေလွ်ာက္မွာ ႏိုင္ငံေရးအရ၊ စစ္ေရးအရ၊ စီးပြားေရးအရ အခိုင္မာဆံုးနဲ႔ သူတို႔အတြက္ အာမခံခ်က္အ႐ွိဆံုး အေန အထားလို႔လည္းေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒနဲ႔ ပါလီမန္ထဲကို ေခြးတိုးေပါက္ကေန ဝင္လို႔ရတဲ့အျပင္ ပါလီမန္ ထဲမွာထင္သလို လုပ္ပိုင္ခြင့္ရေနပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး အာဏာ႐ွိတုန္း လုပ္ခ်င္သလိုလုပ္ခဲ့တာေတြကို အာဏာမ႐ွိတဲ့အခါ တရားဥပေဒနဲ႔အေရးယူမခံရဖို႔ အာမခံခ်က္ရထားတာ၊ အခ်ိန္မေရြး ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒနဲ႔အညီ တရားဝင္ အာဏာ သိမ္းခြင့္ရေနတာ၊ ဒီလိုအေနအထားမ်ိဳးေတြေၾကာင့္ ဗမာျပည္က ဒီေန႔အထိ႐ွိခဲ့တဲ့ စစ္အုပ္စုအဆက္ဆက္ထဲမွာ အင္အားအေတာင့္ဆံုး၊ သူတို႔အာဏာ တည္ၿမဲေရးအတြက္ အာမခံခ်က္အ႐ွိ ဆံုးနဲ႔ စီးပြားေရးအရလည္း အခ်မ္းသာဆံုး စစ္အုပ္စုလို႔ အတိအက်ဆိုလို႔ရပါတယ္။

ဗမာျပည္ကစစ္အုပ္စု လက္ထဲကစစ္တပ္မွာ တျခားႏိုင္ငံေတြကပံုမွန္စစ္တပ္ေတြနဲ႔ မတူတဲ့ ဒီထူးျခားခ်က္ေတြ႐ွိတယ္ လို႔ဆိုရပါမယ္။

စစ္တပ္ကိုအစိုးရကလည္းအမိန္႔မေပးႏိုင္၊ ပါလီမံကလည္းမညႊန္ၾကားႏိုင္၊ လူတစု၊ လူတစုထဲမွာေတာင္ထိပ္ဆံုးက တဦးတည္းကသာ အျမင့္ဆံုးဆံုး အာဏာကိုခ်ဳပ္ကိုင္ၿပီး အမိန္႔ေပး၊ ညႊန္ၾကားႏိုင္ပါတယ္။

သူတို႔လက္ထဲမွာ ဦးပိုင္လို ဒီတိုင္းျပည္မွာအႀကီးဆံုး၊ အႂကြယ္ဝဆံုး ကုမၸဏီႀကီးအျပင္ ခ႐ိုနီေပါင္းမ်ားစြာရဲ႕စီးပြားေရး လုပ္ငန္းႀကီးေတြ႐ွိေနပါတယ္။

သူတို႔ရဲ႕“တရားဝင္”အာဏာကိုအျပည့္အဝ အာမခံေပးထားတဲ့ ၂ဝဝ၈ အေျခခံဥပေဒ ဆိုတာႀကီး အခိုင္အမာ႐ွိေန ပါတယ္။ ဒီႏိုင္ငံမွာ ဘယ္အေရးကိစၥမဆို စစ္တပ္က သေဘာမတူရင္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လို႔ မရေအာာင္ လုပ္တားတဲ့ အေျခခံ ဥပေဒဆိုတာမ်ိဳးကို ကမၻာေပၚက တျခားႏိုင္ငံေတြမွာ႐ွိ (ဖူး) တယ္လို႔ မၾကားဖူးတာအမွန္ပါ။

ဒါေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ကာကြယ္ေရးသာမက ျပည္ထဲေရး (ရဲ၊ ေထာင္အပါ)၊ တရားေရး၊ နယ္စပ္ေရးရာ တို႔ကိုလည္း အပိုင္ခ်ဳပ္ကိုင္ ထားႏိုင္ပါတယ္။

ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီးဌာန အပါ ဝန္ႀကီးဌာနေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ အတြင္းဝန္ခ်ဳပ္ေတြဟာ စစ္ဗိုလ္လူထြက္ေတြျဖစ္ၿပီး သံ႐ံုးတိုင္းလိုလိုမွာ သူတို႔လူေတြဟာ အေရးႀကီးတဲ့ေနရာေတြမွာ ႐ွိေနပါတယ္။

ဒီစစ္အုပ္စုႀကီး၊ စစ္ထိပ္သီးစည္းဝိုင္းအတြင္း ေရာက္လိုက္တယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္အထက္က ထိပ္သီးအဆက္ဆက္ကို ေသတပန္သက္တဆံုး သစၥာ႐ွိ ၾကရပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုအေရးယူ၊ ထုတ္ပစ္၊ ေထာင္ခ်ပစ္ရင္ေတာင္မွ “တပ္မေတာ္ကို စိတ္နဲ႔ေတာင္ မျပစ္မွားဘဲ” ေနရပါတယ္။ တဖက္မွာေတာ့ လက္႐ွိနန္းတက္ေနတဲ့ စစ္အုပ္စု ထိပ္သီး ေတြဟာ အရင္ကထိပ္သီးေဟာင္းေတြရဲ႕ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္ေတြကို ၾကည့္႐ႈ ေစာင္မရတဲ့ အစဥ္အလာ လုပ္ထားပါတယ္။ ဒီေန႔ ဗမာျပည္မွာ ေကာင္းစားေနၾကတဲ့ ခ႐ိုနီသူေဌးေတြထဲမွာ အမ်ားစုဟာစစ္အုပ္စု အဆက္ဆက္ရဲ႕ စစ္ေဆြစစ္မ်ိဳးေတြ လို႔ေျပာရင္ မမွားဘူးထင္ပါတယ္။ တျခားမေျပာနဲ႔ တေလာကလုပ္သြားတဲ့ သူရဲေကာင္းစစ္သည္မ်ား ဂုဏ္ျပဳပြဲဆိုတာကိုပဲၾကည့္ပါ။ အဲဒါဟာ ဗမာျပည္မွာ စစ္အုပ္စုနဲ႔ စစ္အာဏာ႐ွိရဲ႕ ပိသုကာႀကီး၊ လမ္းေဖာက္သူႀကီး၊ အစဥ္အလာ ထူေထာင္သူႀကီးျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္ေနဝင္း ေသတဲ့ရက္ကို က်င္းပေနၾကတာ မဟုတ္ပါလား။ စစ္အုပ္စုရဲ႕သားေျမးေတြ ခ႐ိုနီစာရင္းမွာ ဗိုလ္ေနဝင္း သားသမီးေတြ ထိပ္ဆံုး ကပါေနတာ ကို အထူး မေျပာေတာ့ပါဘူး။

ဗိုလ္ေနဝင္းခ်မွတ္ခဲ့တဲ့ ဒီစစ္အုပ္စုရဲ႕အစဥ္အလာေတြထဲမွာ သူတုိ႔ႏိုင္ငံေရး အက်ပ္ အတည္းျဖစ္ရင္ ျပည္တြင္းမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဆိုတဲ့ဖဲခ်ပ္ကို ခ်ကစားတာပါပဲ။ ၁၉၆၂ခုႏွစ္တုန္းကအာဏာသိမ္းၿပီး ၇ ရက္ဇူလိုင္ အေရးအခင္းႀကီးမွာ ေက်ာင္းသားေတြကို သတ္လိုက္ၿပီးေနာက္ ျပည္တြင္းျပည္ပရဲ႕ခ်ဥ္ဖတ္ျဖစ္ေနတဲ့ “ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ”ဟာ ၁၉၆၃ ခု ႏွစ္ထဲ ဝင္ၿပီးတာနဲ႔ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးမ်က္လွည့္ပြဲကို စေတာ့တာပါပဲ။ ေနာက္ဆံုးမွာ လက္နက္ကိုင္ တိုက္ေနသူေတြထဲ က လက္နက္ခ်သူေတြ ေပၚလာၿပီး မခ်သူေတြကို ေတာထဲျပန္ခိုင္းတာနဲ႔ အႏိုင္ပိုင္းလိုက္တာပါပဲ။ အဲဒီေနာက္ ၁၉၈ဝခုႏွစ္ ထဲမွာ တ႐ုတ္က သူ႔နယ္စပ္မွာ ေအးခ်မ္းတာျဖစ္ေစခ်င္လို႔ ဗိုလ္ေနဝင္းကို နယ္စပ္ေနလက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေနတဲ့ အင္အားစုေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြးခိုင္းေတာ့ ဗိုလ္ေနဝင္းလည္း ေခ်ာက္က်ၿပီး ေဆြးေႏြးတယ္ ဆိုတာလုပ္လိုက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ဒါဟာ လည္းအေပၚယံသာမို႔ ေတာ္လွန္ေရးသမားအားလံုးကို ေတာထဲကိုပဲ ျပန္ပို႔သလိုျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အခုလုပ္ေနတဲ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲေတြဆိုတာ မွာလည္း အဓိက အဆံုးအျဖတ္ဟာစစ္တပ္ (စစ္အုပ္စုထိပ္သီး) ေတြထဲမွာပဲ ႐ွိၿပီး ျပည္တြင္းျပည္ပကို လိမ္လည္တဲ့ျပပြဲႀကီးျဖစ္တယ္ ဆိုတာ ေပၚလာသထက္ေပၚလာေနပါတယ္။ စစ္တပ္အဖို႔ကေတာ့ သူတို႔ေအာက္ဝင္လာ သမွ်ကိုအျမတ္လို႔ သေဘာထားၿပီး လုပ္ဦးမွာ ေသခ်ာပါတယ္။

တကယ္က ဒီစစ္အုပ္စုမွာ ျပည္တြင္းစစ္ကို ၿပီးဆံုးေစလိုတဲ့၊ ရပ္စဲသြားေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵလံုးဝမ႐ွိပါဘူး။ ဒီျပည္တြင္းစစ္ကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး တပ္ကိုႀကီးထြားေအာင္တည္ေဆာက္၊ အဲဒီတပ္ႀကီးနဲ႔ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုေတြ (အစိုးရျဖစ္တဲ့ အရပ္သား ေတြအပါ) အေပၚအႏိုင္က်င့္၊ အဲဒီတပ္ႀကီးအားကိုးနဲ႔ သူတို႔ကိုဆန္႔က်င္သူ၊ အာခံသူမွန္သမွ်ကို တရားဥပေဒေဘာင္ထဲက ေန ေတာထဲကိုေမာင္းပို႔လုပ္ေန/ လုပ္ခဲ့တာပါ။ ျပည္တြင္းစစ္မ႐ွိတဲ့ အိႏၵိယ၊ တ႐ုတ္၊ မေလး႐ွား၊ စကၤာပူ စတဲ့ႏိုင္ငံေတြက စစ္တပ္ေတြရဲ႕အခန္းက႑နဲ႔ႏိႈင္းယွဥ္လိုက္ရင္ ဗမာျပည္က စစ္တပ္လုပ္ေနတာေတြဟာ ဘယ့္ကေလာက္တရားလြန္တယ္ ဆိုတာ အထင္းသားျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ ေတာထဲကေခါင္းေဆာင္ေတြကိုဖမ္းမိရင္ “ဗိုလ္ေနဝင္းက “ေျမေပၚမွာ ကြန္ျမဴနစ္ ႐ွားလို႔ မင္းတို႔ကို ေခၚလာခိုင္းတာ မဟုတ္ဘူး” လို႔ေျပာၿပီး ေတာထဲမွာပဲသတ္ခိုင္းလိုက္တာဟာ စစ္ေျမျပင္က သူတို႔ သေဘာထားျဖစ္ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးတယ္ ဆိုၿပီး မာန္မေလွ်ာ့တဲ့အင္အားစုေတြကို ေတာထဲျပန္ပို႔တာဟာ စားပြဲဝိုင္း ေပၚကသူတို႔ရဲ႕သေဘာထား ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီလိုဗိုလ္ေနဝင္းရဲ႕စစ္အာဏာ႐ွင္ အစဥ္အလာနဲ႔ လုပ္ဟန္ေတြကို ဆက္ခံထားတဲ႔ဒီေန႔စစ္အာဏာ႐ွင္ေတြဟာ ဗိုလ္ ေနဝင္းတို႔ လက္ထက္ ကတည္းက႐ွိခဲ့တဲ့ သူတို႔ရဲ႕ အာဃာတေတြကိုလည္း ဆက္လက္ ထိန္းသိမ္းထားပါတယ္။ အဲဒါက ေတာ့ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီအေပၚ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအေပၚနဲ႔ ျပည္တြင္းကတိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ တ႐ုတ္ကုလားစတဲ့ ျပည္ တြင္းကလူမ်ိဳးျခားေတြအေပၚ မုန္းတီးမႈပါ။ အခုအာဏာ႐ွင္မ်ိဳးဆက္က ထပ္တီထြင္ အသံုးျပဳလိုက္တာက ဘာသာေရး အာဃာတပဲျဖစ္ပါတယ္။ သမိုင္းတေလွ်ာက္ မ႐ွိခဲ့တဲ့ ဘာသာမတူသူေတြ အၾကားမွာ ျပႆနာေတြကို မျပတ္ဆက္တိုက္ဖန္ တီးေနသလို ဗုဒၶဘာသာ ကိုလည္း သမိုင္းမွာမ႐ွိဘူးတဲ့၊ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕အေျခခံက်င့္စဥ္နဲ႔လည္း မကိုက္ညီတဲ့ တျခားဘာ သာဝင္ေတြအေပၚ ရန္လိုတဲ့ ဘာသာတရပ္ ျဖစ္လာေအာင္ေျပာင္းပစ္ဖို႔၊ သမိုင္းေမာ္ကြန္း ထိုးဖို႔လုပ္ေန ပါတယ္။

စစ္အုပ္စုနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ေနာက္ေျပာစရာတခုက ေထာင့္ကိုးရာငါးဆယ္ စုႏွစ္မ်ားကတည္းက တည္ေထာင္ထားတဲ့ သူတို႔ရဲ႕ တလက္ကိုင္ စစ္ေထာက္လွမ္းေရး အဖြဲ႕ႀကီးနဲ႔ ဒါနဲ႔ တဆက္စပ္တည္းလိုျဖစ္တဲ့ စုေဆာင္းထားတဲ့ သတင္းေတြ၊ ေမြးထား တဲ့သတင္းေပးေတြ၊ ဆရာအေခၚခံထားတဲ့လက္နက္ခ်ေတြ အေဆာက္အအံုႀကီးတခုလို ႐ွိေနတာျဖစ္ပါတယ္။ တိုင္းျပည္ မွာဖဆပလ၊ ပထစ၊ မဆလ၊ ဗိုလ္ေစာေမာင္၊ ဗိုလ္သန္းေ႐ႊ၊ ဗိုလ္သိန္းစိန္၊ အခုအင္န္အယ္လ္ဒီစသျဖင့္ အစိုးရအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ စစ္အာဏာ႐ွင္အမ်ိဳးမ်ိဳးအာဏာရခဲ့ၾကေပမယ့္ ဒီအေဆာက္အအံုႀကီးဟာ စစ္အုပ္စုတခုတည္းကိုသာ သစၥာ႐ွိပါတယ္။ လက္ နက္ခ်သတင္းေပးေတြဆိုရင္ ဘယ္အစိုးရပဲတက္တက္ စစ္အာဏာ႐ွင္မ်ားနဲ႔ ေထာက္လွမ္းေရးကိုပဲ အလုပ္အေကၽြးျပဳနာခံ ၾကရပါတယ္။ ႐ုပ္႐ွင္နယ္ပယ္နဲ႔ ႏိုင္ငံေရးေလာကက လူေတြအပါ တိုင္းျပည္မွာနာမည္႐ွိသူေတြရဲ႕ အားနည္းခ်က္၊ ခၽြတ္ယြင္း ခ်က္ေတြကိုလည္း ေထာက္လွမ္းေရးစုေဆာင္းထားတဲ့ သတင္းေတြဆိုတာေတြထဲမွာ ပါေနၿပီး သူတို႔ဟာအဲဒီအခ်က္အလက္ ေတြကို လိုအပ္ရင္လိုအပ္သလို ေကာက္က်စ္စြာ အသံုးျပဳတာ၊ အက်ပ္ကိုင္တာေတြ လုပ္ၾကပါတယ္။

သင္းတို႔တေတြ ဒီေန႔လိုဒါေလာက္ ခ်မ္းသာေနၾကတာ သမိုင္းမွာမႀကံဳစဖူးပါ။ ခ်မ္းသာတာမွ တဦးတေယာက္မဟုတ္၊ ေဆြစဥ္မ်ိဳးဆက္၊ မိတ္ေပါင္းေဆြသဟာ၊ ဗမာျပည္ရဲ႕ဓနေလးပံုသံုးပံုေလာက္ဟာ သူတို႔ အိတ္ထဲေရာက္ေနတဲ့ အေျခ အေနပါ။ ဒီလိုအေျခအေနေရာက္ေအာင္ လက္နက္အာဏာနဲ႔ လုပ္ခဲ့ရတာျဖစ္ၿပီး ဒါကိုလက္နက္ အာဏာနဲ႔ကာကြယ္ ရမယ္ဆိုတဲ့ အသိဟာ သူတို႔တေတြ အၿမဲႏွလံုးသြင္း ပရိတ္႐ြတ္သလို ႐ြတ္ေနရတာမို႔ အိပ္မက္မက္ရင္းေတာင္ ေယာင္ ယမ္းေျပာထြက္မယ့္စကားမ်ိဳးေတြျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလိုအေဆာက္အအံုႀကီးတခု၊ ယႏၱရားႀကီးတခုကို နားခ်႐ံုေလာက္နဲ႔လြယ္လြယ္ ေျပာင္းပစ္ႏိုင္မယ္၊ ပေပ်ာက္သြား ေအာင္လုပ္ႏိုင္မယ္လို႔စဥ္းစားတဲ့လူကိုဘယ္လိုေျပာမလဲ။ ဦးခင္ေမာင္ျမင့္သတိေပးတာအင္မတန္မွေလ်ာ္ကန္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ သူ႔စကားဟာ ဗမာျပည္မွာႏိုင္ငံေရးလုပ္တဲ့/လုပ္မယ့္လူတိုင္းကို ေျပာေနသလို႐ွိပါတယ္။ အထက္မွာေရးခဲ့တဲ့ အခ်က္ေတြဟာ စစ္အုပ္စုနဲ႔ပတ္သက္လို႔ၿပီးျပည့္စံုၿပီလို႔လံုးဝမယူဆမိပါဘူး။ စဥ္းစားစရာအခ်က္အလက္ေဝမွ်တယ္လို႔ပဲ သေဘာထားေစခ်င္ပါတယ္။

အဂၤလိပ္စကားမွာ ေငြ႐ွိရင္ဘာမဆိုလုပ္လို႔ရတယ္လို႔ယူဆတဲ့လူေတြဟာ ေငြအတြက္ဆိုရင္ဘာမဆိုလုပ္မွာပဲဆိုတဲ့ ေျပာ႐ိုးစကား႐ွိပါတယ္။ ဗမာျပည္စစ္အာဏာ႐ွင္ေတြကျပသလိုက္တဲ့တရားကေတာ့ အာဏာ႐ွိရင္ဘာမဆိုလုပ္လို႔ရတယ္ လို႔ယူဆတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ အာဏာအတြက္ဆိုရင္ ဘာမဆိုလုပ္မယ္ဆိုတာပါပဲ။

ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း
13 December 2017

(အေရးေတာ္ပုံဂ်ာနယ္၊ အတြဲ(၂) အမွတ္(၁၀) မွာ ေဖာ္ျပမယ့္ေဆာင္းပါး)
(U) Than Joung Po’s Facebook မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္