(၈၈)အဖြဲ႔ဝင္ေတြအခ်င္းခ်င္းအျမင္မတူေတြေပၚေပါက္လာတာ၊
အုပ္စုေတြကြဲသြားတာဟာ၊တုိင္းျပည္အတြက္ေကာင္းတဲ့လကၡဏာ၊
လားရာမဟုတ္ပါဘူး။တစ္ဦးခ်င္းစီရဲ့အျမင္၊ခံယူခ်က္၊သေဘာ
ထားေတြကြဲျပားတာဆန္းလွတယ္လုိ႔ေတာ့မဆုိလုိပါဘူး။
ဖူးခက္ကုိ ကုိမင္းကုိႏိုင္ေရာက္လာခဲ့စဥ္တုန္းက၊ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္
ပြင့့္ပြင့္လင္းလင္းေမးခဲ့ဖူးပါတယ္။
"ႏုိင္ငံေရးထဲကုိ ဒိထက္ထဲထဲဝင္ဝင္မလုပ္ေတာ့ဘူးလားဗ်ာ"
"မလုပ္ေတာ့ဘူးဗ်ာ။လုိအပ္တဲ့ေနရာကေန ဝုိင္းဝန္းျပီးျဖည့္ဆည္းေပး
ေနမွာပါ"
"ဒီသေဘာထားအေပၚေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကေကာ ဘယ္လုိ
တုန္႔ျပန္သလဲဗ်"
"ဘယ္ၾကိဳက္ပါ့မလဲဗ်ာ။သူကေတာ့ တေထာင့္တေနရာကေနပါဝင္
ေစခ်င္တဲ့ဆႏၵရွိတယ္။ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ႏုိင္ငံေရးမွာရာထူးတစ္ခုခု
ယူဖုိ႔ဘယ္တုန္းကမွ စိတ္မကူးခဲ့ဖူးဘူး"
ကုိမင္းကုိႏုိင္နည္းတူ အျခားေသာ(၈၈)အဖြဲ႔ဝင္ေတြမွာလည္း၊သူ႔ခံယူ
ခ်က္နဲ႔သူရွိၾကမွာပါပဲ။ဒီအတြက္လည္းဘယ္သူ႔ကုိမွအျပစ္မတင္ခ်င္
ပါဘူး။ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ့္မမီမကမ္းအျမင္နဲ႔ေျပာရရင္ႏုိင္ငံေရးသမား
ဆုိတာ ကိုယ့္ဆႏၵ၊ကုိယ့္ခံယူခ်က္တစ္ခုတည္းနဲ႔ဆံုးျဖတ္လုပ္ကိုင္လုိ႔၊
မရတတ္ပါဘူး။
တုိင္းျပည္မွာဘာလုိအပ္ေနသလဲ။လူထုရဲ့ဆႏၵဟာ ဘာလဲ စတဲ့
အခ်က္ေတြကုိ ပုိျပီး ေရွ႕တန္းတင္သင့္ပါတယ္။အန္အယ္ဒီျပီးရင္
(၈၈)အဖြဲ႔ဟာ လူထုေထာက္ခံအားေပးမွဳ၊ယံုၾကည္မွဳအရွိဆံုးအဖြဲ႔
အစည္းပါ။ဒါေၾကာင့္ ရာထူးယူသည္ျဖစ္ေစ၊မယူသည္ျဖစ္ေစ၊
(၈၈)ဟာ လူထုအစုိးရကုိအခုိင္အမာဝန္းရံတဲ့မ်ဳိးဆက္သစ္အင္အားစု
တခုအျဖစ္၊ရပ္တည္ေနႏုိင္ရင္အေကာင္းဆံုးပါပဲ။
အခုလုိ ဒီမုိကေရစီအေရး၊ခရီးမတ္တပ္၊လမ္းခုလပ္မွာတစုတစည္း
တည္းမရပ္တည္ႏိုင္ျခင္းဟာျဖင့္၊တုိင္းျပည္အတြက္၊လူထုအတြက္
ဝမ္းနည္းဖြယ္အႏွဳတ္လကၡဏာပါပဲ။တုိင္းျပည္ကုိေခ်ာက္ထဲကေန
မတက္ေစခ်င္တဲ့ အုပ္စုမ်ားအတြက္ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာျဖစ္ေစမဲ့
သတင္းဆုိးပါပဲ။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေရးတဲ့ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္မွာ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံ
ေရးအတြက္ အၾကီးမားဆံုးနာတာရွည္ ေရာဂါဆုိးၾကီးႏွစ္ခုကေတာ့
မနာလုိဝန္တုိမွဳနဲ႔ ဂုိဏ္းဂဏစြဲ ျခင္းပါပဲတဲ့။
ကၽြန္ေတာ့္ဆႏၵေျပာရမယ္ဆုိရင္ျဖင့္ (၈၈)အားလံုးကုိ ဂုိဏ္းဂဏစြဲ
ကင္းစြာ၊မနာလုိဝန္တုိစိတ္ရွင္းစြာနဲ႔တစုတစည္းတည္းျပန္လည္ျမင္ေတြ႔
လုိလွပါတယ္။ ။
မင္း ဒင္
No comments:
Post a Comment