ဘင္ဂလီ နဲ႔ လဝကျပႆနာ

ဘင္ဂလီ နဲ႔ လဝကျပႆနာ

အ့ဲဒီဘင္ဂလီေတြက ဘုရင္ေခတ္ကတဲကရိွေနတာဗ်၊
ျမန္မာျပည္မွာ မပုတင္စလုပ္တာ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းေနထိုင္သူမ်ားမွတ္ပုံတင္ေရးအက္ဥပေဒထြက္ၿပီးမွ
တအိမ္တက္ဆင္းစာရင္းေကာက္ပီးလုပ္ေပးတာ၊ အမ်ိဳးသားမွတ္ပုံတင္ ၃ ေခါက္ခ်ဳိး ထုတ္ေပးတာ။
အခု ဘင္ဂလီကုလားေတြရဲ႕ဘိုးဘြားေတြမွာရိွခ့ဲတယ္၊ FRC မဟုတ္ဘူး။
အ့ဲတုန္းက FRC ကိုင္တ့ဲလူကဆရာႀကီးေတြ၊ ကုမၸဏီပိုင္ရွင္ေတြ။ ေလယာဥ္ရထားဦးစားေပးရတယ္။
တႏွစ္ကို ၅၀ က်ပ္အခြန္ေဆာင္ရတယ္၊ အခုထိ ၅၀ ဘဲ။ အ့ဲတုန္းက ၅၀ိ က ေရႊငါးမူးသား နဲ႔ညီမွ်သတဲ့
FRC က ခရီးသြားရင္ လဝက ပုံစံ-၄ ယူရတယ္၊ ရဲစခန္းအေၾကာင္းၾကားရတယ္။ ေရာက္တ့ဲေနရာ သတင္းပို႔ရတယ္။

၁၉၈၉ ႏိုင္ငံသားစီမံခ်က္မွာ ဘင္ဂလီေတြကို ၃ ေခါက္ခ်ိဳးကေန ႏိုင္ငံသားစိစစ္ေရးကဒ္လဲမေပးေတာ့ဘူး။
ရိွတာေတာင္ျပန္သိမ္းၿပီး white card ဘဲေပးေတာ့တယ္။
၁၉၄၈ ခုႏွစ္ျမန္မာႏိုင္ငံသားျဖစ္မႈအက္ဥပေဒေတြကို ၁၉၈၂ ႏိုင္ငံသားဥပေဒေပၚေတာ့ ရပ္ဆိုင္းလိုက္တာ။
၁၉၄၈ ခုႏွစ္ဥပေဒအရဆို ႏိုင္ငံသားေပးရေတာ့မွာေလ။

တကယ္ေတာ့ ခိုးဝင္ဆိုတာ တ႐ုတ္ပါ၊ ခိုးဝင္တ႐ုတ္က် မေဖာ္ၾကဘူး။
႐ိုဟင္ဂ်ာဘဲေအာ္ေနၾကတာ။
မုန္းဝန္းဗမာက်မသိၾကဘူး။
အ့ဲဘင္ဂလီေတြေရာ၊ ခိုးဝင္တ႐ုတ္ေရာ ေကာင္းတာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။
ဘင္ဂလီက အစဥ္ဆက္ဖိနိပ္ခံရတာေတာ့မွန္ပါတယ္။

မန္းေလးက ခိုးဝင္တ႐ုတ္ေတြ မပုတင္ရတာက မဲေပးတုန္းက ယာယီကတ္ရသြားတာမ်ားတယ္။
ႏိုင္ငံသားကတ္ေတာ့ ရရင္ရမယ္ နည္းမွာပါ။ ႏိုင္ငံသားကတ္ေတာ့ ႐ဖို႔သိပ္မလြယ္ဘူး၊ အတုဝယ္ထားတာဘဲျဖစ္မယ္။
မုန္းဝန္းကဦးေဆာင္လုပ္ေနတ့ဲေကာင္ေတြက ပိုကြၽမ္းက်င္တယ္။ ခိုးဝင္ကိုမပုတင္လုပ္ေပးတာ စီမံခ်က္ဆိုၿပီး ေရာထည့္။
အေပၚကလူႀကီးေတြကိုပိုင္ေတာ့ အကုန္လုပ္ေပးရတာ။ အ့ဲတာန႔ဲပါကုန္တာ။
သန္းေရႊတပည့္ ဝမ္ေကြ႔တာျမင့္လြင္ တို႔ေပါ့။
သူတို႔က ပိုက္ဆံေကာင္းေကာင္းစားထားတယ္။
႐ွမ္းေျမာက္မွာေတာ့ ခိုးဝင္ေတြက တ႐ုတ္လို႔ထည့္တာ အေတာ္နည္းတယ္။ မုန္းဝန္း ကိုးကန္႔ ခိုလုံလီေ႐ွာ ဆိုၿပီး တိုင္းရင္းသားနာမယ္ခံၾကတယ္။
ခုနသုံးမ်ိဳးအျပင္ ေဒသခံတ႐ုတ္ကေတာ့ ႏိုင္ငံသားလက္မွတ္ကိုင္ထားသူေတြရဲ႕မ်ိဳးႏြယ္ေတြ၊ ဥပေဒန႔ဲအညီဆုံးဘဲ။ ႏိုင္ငံသားေတာ့ ဟုတ္တယ္၊ တိုင္းရင္းသားထဲမပါဘူး။
ခိုးဝင္တ႐ုတ္က မုန္းဝန္းဗမာတိုင္းရင္းသား၊ ခိုးဝင္ကုလားက ႐ိုဟင္ဂ်ာတုိင္းရင္းသား လုပ္ခ်င္ေနၾကတာ။

ဗမာျပည္မွာ မွတ္ပုံတင္စထုတ္ေပးတာ ၁၉၅ဂ ခု။
၁၉၄၉ ခုႏွစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းေနထိုင္သူမ်ား မွတ္ပုံတင္ေရးအက္ဥပေဒအရ
တအိမ္တက္ဆင္း တေယာက္မက်န္ထုတ္ေပးတာ။ သံုးေခါက္ခ်ဳိး မပုတင္ထုတ္ေပးခဲ့တာ။
၁၉၄၈ ခုႏွစ္ျမန္မာႏိုင္ငံသား ျဖစ္မႈအက္ဥပေဒ ပုဒ္မ၄(၂)အရ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းမွာ ဘိုးဘြားစဥ္ဆက္ေနထိုင္တ့ဲသူေတြ ႏိုင္ငံသားျဖစ္တယ္။ အေထာက္အထားက အ့ဲသုံးေခါက္ခ်ိဳးဘဲ။
၁၉၈၉ စီမံခ်က္မွာ အ့ဲလူေတြကို ႏိုင္ငံသားန႔ဲလဲမေပးဘဲ ရိွတာသိမ္း၊ White card ထုတ္ေပးခ့ဲတာ၊ ႏိုင္ငံသားမရေအာင္လုပ္ခ့ဲတာ။
သုံးေခါက္ခ်ိဳးကိုင္တ့ဲလူက အ့ဲဥပေဒန႔ဲညီတ့ဲသေဘာ။
၁၉၈၂ ဥပေဒအရဆို ႏိုင္ငံသား ရဖို႔အေၾကာင္းမရိွေတာ့ဘူး။
၈၂ ဥပေဒန႔ဲဆို သူတို႔က ပုဒ္မ၇(က) ႏိုင္ငံသားမိဘ ၂ ပါးမွေမြးဖြားသူမဟုတ္လို႔။
၄၈ ဥပေဒ၊ ၄၉ ေရြးခ်ယ္ေရးအက္ဥပေဒေတြကို ၈၂ ဥပေဒကရပ္ဆိုင္းလိုက္တယ္။
ႏိုင္ငံတကာထံုးစံအရႏိုင္ငံသားရသင့္သူေတြ မရေအာင္လုပ္ခ့ဲတာေတာ့ အမွန္ဘဲ။
အစိုးရက ကုလားကို ေသာက္ျမင္ကတ္ပုဒ္မန႔ဲ ႏိုင္ငံသားမေပးတာ။ အစိုးရညစ္ပတ္တာန႔ဲ ေျဖ႐ွင္းမရတ့ဲျပႆနာေတြျဖစ္တာ။

၁၉၅၈ ကထုတ္ေပးတ့ဲသုံးေခါက္ခ်ိဳး ႐ုံးလက္ခံမွာ လူမ်ိဳးပါတယ္၊
႐ိုဟင္ဂ်ာ မုန္းဝန္း ကိုးကန္႔ ခိုလုံလီေ႐ွာက ၅၈ ခုႏွစ္ထဲကရိွတယ္။
ေနာက္ပိုင္း မဆလေခတ္သုံးေခါက္ခ်ိဳးေတြမွာ မုန္းဝန္းဗမာလူမ်ိဳးလို႔ ထည့္လာၾကတယ္
အ့ဲတာကလဲ အေပၚကလူေတြကို ပိုင္လို႔ထည့္ခြင့္ရတာပါ
၁၉၅၈ တုန္းက ဦးႏု နဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ႀကီးတို႔က ႐ိုဟင္ဂ်ာကို လက္ခံလိုက္တာ၊ မဲရေအာင္ လုပ္ခဲ့တာ။ ျမန္မာ့အသံမွာေတာင္ ႐ိုဟင္ဂ်ာစကားနဲ႔ အသံလႊင့္ေပးေသးတယ္။
ဒါေပမဲ့ ေဒသခံအမ်ားစုက ရိုဟင္ဂ်ာနာမယ္ မသိၾကေသးဘူး။ ကြကိုယ္ဘင္ဂါလီလို႔ဘဲ ခံယူၾကတယ္။
၁၉၄၇-၄၈-၄၉-၅၀ မူဂ်ာဟစ္သူပုန္ထတုန္းကလဲ ရိုဟင္ဂ်ာနာမယ္ မသိၾကေသးဘူး။

အခုေနာက္ပိုင္း ဘင္းဂလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံသားက ျမန္မာျပည္ဘက္လုံးဝမလာဘူး၊ ဗမာျပည္ကိုခိုးဝင္တာမရိွဘူး၊ လာပါေခၚလဲမလာဘူး။ ဟိုးတုန္းကေတာ့ ဗမာျပည္က သူတို႔ထက္ စီးပြားေရးနဲနဲျမင့္ေတာ့ ခိုးဝင္ခဲ့တာေတြ။
အခု ဗမာျပည္ကလူလိုမွမေနရတာ၊ စုတ္ျပတ္ေနၿပီေလ။ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္က ဒီမိုကေရစီစစ္စစ္။
ရခိုင္မွာ ကုလားလူဦးေရကအရမ္းတိုးလာတယ္။ ဒါေပမဲ့ ခုေနာက္ပိုင္း ဘင္းဂလားေဒ့ရွ္ကလူ လုံးဝမလာဘူး။
ဗမာျပည္ကကုလားဘဲဝင္လိုက္ ထြက္လိုက္ လုပ္ေနတယ္။
ဗမာျပည္ကုလားက ဟိုဘက္ဒုကၡသည္စခန္းမွာ ဘယ္ NGO က ဘာေပးေနတယ္၊ UN က ဘာလုပ္ေပးေနတယ္ ၾကားရင္လဲ သြားလိုက္တာဘဲ။ ၿပီးေတာ့ ျပန္လာေရာ။
ဘင္းဂလားေဒ့ဘက္ကုလားက ဗမာဘက္ကုလားဆီကကြၽဲ ၂ ေကာင္ခိုးတယ္ဆိုရင္ နစက က BDR ကိုစာပို႔။
စာပို႔တာ အေၾကာင္းမျပန္ေသးခင္ ဗမာကုလားက ဘင္းဂလားေဒ့ကုလားဘက္ကကြၽဲ ၅ ေကာင္ေလာက္ျပန္ခိုးခ့ဲေရာ။

(လဝက အရာရွိတဦး ေျပာျပသည္)
Khun Gamani