“သင့္သမီးအပ်ိဳေလးတြင္ ကုိယ္၀န္ရွိလာခဲ့လွ်င္”

“သင့္သမီးအပ်ိဳေလးတြင္ ကုိယ္၀န္ရွိလာခဲ့လွ်င္”

ၿပီးခဲ့တဲ့ ဇူလိုင္(၂၉)ရက္ေန႕က ရန္ကုန္မွာ သက္ငယ္မုဒိမ္းမႈနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ ေဆြးေႏြးပြဲေလး လုပ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ေဟာေျပာမႈၿပီးေတာ့ တက္ေရာက္လာသူတစ္ေယာက္က ေမးခြန္းေမးပါတယ္။ 

မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို သူ႕ရည္းစားက ေျခလြန္လက္လြန္ ျဖစ္ၿပီးမွ မယူဘဲ ထားသြားခဲ့ရင္ မိဘေတြက ဒီေကာင္မေလးကို အျပစ္တင္ၾကတယ္ တဲ့။ သူ႕အျမင္ကေတာ့ ဒီမိန္းကေလးဘက္ကေန မိသားစုက ရပ္တည္ေပးရမွာျဖစ္ၿပီး ဒီလိုအျပစ္တင္မႈေတြဟာ ပုိလို႔ေတာင္ လမ္းမွားေရာက္ေစတယ္လို႔ ျမင္ပါတယ္ ဆုိၿပီး ကၽြန္ေတာ့္အျမင္ကုိလည္း ေမးပါတယ္။

ဒီလိုျပႆနာေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႔ပတ္၀န္းက်င္မွာ အမ်ားအျပားကုိ ရွိပါတယ္။ အဲဒီလို ကုိယ္၀န္နဲ႕က်န္ခဲ့တဲ့ Single mother ေတြကို ကူညီေပးေနတဲ့ ကုိစုိးထုိက္တုိ႔လို ပရဟိတသမားေတြေတာင္ ရွိလာတဲ့အထိပါ။

ကၽြန္ေတာ္ (၃)ခ်က္ေျဖခဲ့ပါတယ္။

ပထမတစ္ခ်က္ကေတာ့ Sexuality Education ရဲ႕ အေရးၾကီးမႈပါ။ ဒီေခတ္မွာ နည္းပညာေတြ တအားတုိးတက္လာပါတယ္။ လက္ထဲက ဖုန္းေလးထဲမွာတင္ ၾကည္႕ခ်င္တာၾကည္႕၊ ဖတ္ခ်င္တာဖတ္လို႔ ရတဲ့ေခတ္ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ တစ္ဖက္မွာလည္း လူငယ္ေတြရဲ႕ သဘာ၀က စူးစမ္းခ်င္တယ္။ လုပ္ဖူးခ်င္တယ္၊ ေတြ႕ၾကံဳဖူးခ်င္တယ္။ ေနာက္ၿပီး လိင္မႈဆႏၵ ဆုိတာကလည္း လူသားတုိင္းမွာ ရွိတဲ့ဆႏၵ၊ အေျခခံလိုအပ္ခ်က္ (Physiological needs) တစ္ခု။ ဒီေတာ့ “နင္တုိ႔ေတြ လက္မထပ္မခ်င္း အတူမေနၾကနဲ႕၊ ေရာဂါေတြကူးကုန္မယ္” ဆုိတဲ့ အသိပညာေပးမႈေလာက္နဲ႕ ဒီေခတ္မွာ မလံုေလာက္ေတာ့တာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႕ အသက္အရြယ္အလုိက္ သိသင့္သိထုိက္တဲ့ ဗဟုသုတေတြ ကေလးေတြကုိ ေပးထားဖုိ႔ လိုလာပါတယ္။

Sexuality Education လို႔ဆုိလိုက္တာနဲ႕ လိင္ဆက္ဆံတဲ့အေၾကာင္းေတြ သင္မယ္ မထင္ပါနဲ႕။ ကုိယ့္ခႏၶာကိုယ္အေၾကာင္း၊ လူမႈဆက္ဆံေရးအေၾကာင္း၊ လိင္မႈဆုိင္ရာနဲ႕ပတ္သက္တာေတြ သင္ေပးတာပါ။ ရလဒ္အေနနဲ႕ လိင္ဆက္ဆံျခင္းကုိ စတင္တဲ့အသက္အရြယ္က ေနာက္က်လာလိမ့္မယ္။ တကယ္လို႔ စခဲ့ရင္ေတာင္မွ ကုိယ္၀န္၊ ကူးစက္ေရာဂါနဲ႕ တျခားလူမႈေရးျပႆနာေတြ ျဖစ္မလာေအာင္ ကာကြယ္ႏုိင္တယ္။

ဒါဆုိ ကုိယ့္ရည္းစားနဲ႕ အလြန္အက်ဴး မျဖစ္ေတာ့သလို၊ ျဖစ္လာခဲ့ရင္ေတာင္ ေနာက္ဆက္တြဲျပႆနာေတြ ပါမလာေတာ့ဘူး။ ေကာင္ေလးက တုိက္တဲ့ ဘာမွန္းမသိတဲ့ေဆးေတြ ေသာက္စရာ မလုိေတာ့ဘူး။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ယဥ္ေက်းမႈအရ၊ သြန္သင္မႈေတြအရ ဒီကိစၥေတြနဲ႕ ပတ္သက္ရင္ မိန္းကေလးေတြက ရွက္ၾကပါတယ္။ ကၽြမ္းက်င္သူဆီ ဖုန္းဆက္ေမးတာ၊ မက္ေဆ့ပို႕ေမးျမန္းၾကတာ၊ ေဆးဆုိင္မွာ ေဆးသြား၀ယ္တာ၊ အမ်ားစုက ေယာက်ာ္းေလးေတြကခ်ည္း လုပ္ေနၾကတာပါ။ မိန္းကေလးေတြက ဘာမွမသိဘူး။ တိုက္တာ ေသာက္လုိက္တာပဲ။ ဒီေတာ့ ကုိယ့္သမီးရဲ႕ရည္းစားက လူေကာင္းသူေကာင္းဆုိ ေတာ္ေသးတာေပါ့။ တုိက္လုိက္တာက အေရးေပၚေဆး မဟုတ္ဘဲ လိင္စိတ္ၾကြေဆးတို႕၊ ကုိယ္၀န္ပ်က္က်တဲ့ေဆးတုိ႕ ျဖစ္ေနရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ ဒါေၾကာင့္ ကုိယ့္သမီးထားတဲ့ရည္းစား စိတ္ေကာင္းရွိုဖို႕ ေမွ်ာ္လင့္ေနရမယ့္ အေနအထားထက္ ကုိယ့္သမီးကုိ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ကာကြယ္ႏုိင္ေအာင္ သင္ေပးထားတာက ပုိေကာင္းပါလိမ့္မယ္။

ဒုတိယတစ္ခ်က္ကေတာ့ Victim blaming ကိစၥပါ။ ဒီလိုျပႆနာေတြ ျဖစ္လုိက္ရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕က ဒီေကာင္မေလးကိုပဲ ‘အညွာလြယ္တာကိုး’၊ ‘သမီးရယ္ မုိက္လိုက္တာ’၊ အစ္ကုိေတြရွိရင္လည္း ျမန္မာကားေတြထဲကလုိ ေျပာၾကမယ္၊ ‘နင္မရွက္ေပမယ့္ ငါရွက္တယ္ဟ’ ဘာညာ။ သူ႕မွာလည္း အျပစ္ရွိတာေတာ့ မွန္ေပမယ့္ တကယ့္လက္သည္ကို ေမ့ေနၿပီး မိန္းကေလးကိုပဲ အျပစ္တင္ေနၾကတာ။ ဒီေတာ့ မိန္းကေလးက တခုခုဆုိ ဖြင့္မေျပာရဲေတာ့ဘူး။ ၾကိတ္ေျဖရွင္းတယ္။ မျဖစ္သင့္တာေတြ ျဖစ္လာရတယ္။ တကယ္ဆုိ အသိုင္းအ၀ုိင္း ပတ္၀န္းက်င္ကပါ ျပင္ရမယ့္ mindset တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ သို႕ေသာ္ ခုခ်ိန္ထိ အနီးကပ္မိသားစု၀င္ေတြကေတာင္ မေျပာင္းႏုိင္ေသးဘူး။

ဒီေနရာမွာ ဆရာၿငိမ္းေက်ာ္ရဲ႕ ၀တၳဳတစ္ပုဒ္ကုိ ညႊန္းလိုတယ္။ 

“အျပာေရာင္သစ္ခြပြင့္ရဲ႕ သမုိင္းအစ”။ 

ဒီစာအုပ္ထဲမွာ ဇာတ္ေကာင္ မိန္းကေလးက သူ႕ရည္းစားကိုယံုၿပီး အတူေနလို္က္တယ္။ တစ္ဖက္ေကာင္ေလးအတြက္က မထူးဆန္းတဲ့ကိစၥ ဆုိေပမယ့္ သူ႕အတြက္က် တကယ္ကိုခ်စ္လို႔၊ သူ႕ကိုလက္ထပ္မယ္ထင္လို႔ လက္ခံလိုက္တာ။ ကုိယ္၀န္ရလာေတာ့ ထင္သလို ျဖစ္မလာဘူး။ ေကာင္ေလးက ေရွာင္ေနတယ္။ သူတို႕မိဘကလည္း ခ်မ္းသာေတာ့ အေျခအေနခ်င္း ကြာျခားေနတဲ့ ဒီမိန္းကေလးနဲ႕ သေဘာမတူခ်င္ဘူး။ ဒီလိုနဲ႕ သူ႕မိဘေတြ သိသြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူထင္ခဲ့သလို သူ႕မိဘက လံုး၀အျပစ္မတင္ဘဲ သမီးဘက္က ရပ္တည္တယ္။ “ရွက္ခ်င္းရွက္ တာ၀န္မယူတတ္တဲ့သူက ရွက္ရမွာ၊ ငါ့သမီးက ဘာမွရွက္စရာမလိုဘူး” တဲ့။ အပ္ခ်ဳပ္ဆရာအေဖက သမီး၀တ္မယ့္ ဗုိက္ဖံုးအက်ီၤေတြကအစ ခ်ဳပ္ေပးတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္ကလည္း အစပိုင္းကေတာ့ ကဲ့ရဲ႕တယ္။ ေနာက္ေတာ့ မကဲ့ရဲ႕ႏုိင္ေတာ့ဘူး။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ လက္ခံလာတယ္။ သာမန္ကိုယ္၀န္ေဆာင္လုိပဲ ျမင္လာတယ္။ 

ေနာက္ေတာ့ ဟုိေကာင္ေလးက ျပန္ဆက္သြယ္လာတယ္၊ သူ လက္ထပ္ပါမယ္ေပါ့။ ေတြးၾကည္႕ရင္ မိန္းကေလးေတြဘက္က ကုိယ္၀န္မ်ားရသြားရင္ အစစရံႈးသြားသလုိပဲ၊ တစ္ဖက္က ယူမယ္ဆုိတာနဲ႕ကို ၀မ္းပန္းတသာ လက္ခံရေတာ့မယ့္အျဖစ္၊ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ေပါ့။ ဒီဇာတ္လမ္းမွာလည္း အဲ့အတုိင္း သိမ္းသြားမယ္ ထင္ေပမယ့္ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီလုိ လက္ထပ္ပါရေစ လာေျပာတဲ့အခ်ိန္မွာ ေကာင္မေလးက ျပန္ေျပာလိုက္တယ္၊ “ကၽြန္မ တစ္ခ်ိန္မွာ လက္ထပ္ေကာင္းထပ္ဦးမွာပါ၊ ဒါေပမယ့္ ေသခ်ာတာက အဲ့ဒီလူဟာ ရွင္ ဘယ္ေတာ့မွ မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး” တဲ့။ မာန္ပါလိုက္တဲ့ စကားေလး။ ကုိ္ယ္သာ အဲဒီေကာင္ေလးေနရာဆုိ ရွက္လို႔ေနရာမွာတင္ ေသသြားႏုိင္တယ္။ ဒီေန႕ေခတ္မွာ ရုိက္ေနတဲ့ ဇာတ္ကားေတြ၊ မင္းသားက မင္းသမီးနဲ႕မွား၊ မင္းသမီးက ကုိယ္၀န္ၾကီးနဲ႕ ရြာျပန္၊ မင္းသားက သူ႕အမွားေတြနားလည္ၿပီး ေနာက္ကလုိက္သြား၊ ေတာင္းပန္၊ ခြင့္လႊတ္၊ အေဖရွိမွ မိသားစုက တင့္တယ္တယ္ဆုိတဲ့ မက္ေဆ့ခ်္နဲ႕ ဇာတ္သိမ္းသြားတဲ့ ဇာတ္ကားေတြထက္ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက ေရးခဲ့တဲ့ ဆရာျငိမ္းေက်ာ္ရဲ႕ ၀တၳဳက ပိုေခတ္မီေနတယ္။ 

ဒီ၀တၳဳကေန (၂)ခ်က္ ေျပာသြားတယ္။ မိဘေတြရဲ႕ရပ္တည္ေပးမႈက ဘယ္ေလာက္ထိ အေရးပါတယ္ ဆုိတာရယ္၊ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕အျမင္ေတြဟာ ေျပာင္းလဲလုိ႔ရတယ္ ဆုိတာရယ္။ ပံုမွန္ဆုို ဒီလိုေကာင္မေလးကို ကဲ့ရဲ႕တယ္။ ဒီထဲမွာလည္း ကဲ့ရဲ႕တာပဲ။ ဒါေပမယ့္ တည္႕တည္႕ရင္ဆုိင္လုိက္တဲ့အခါမွာ ဒါေတြဟာ ေျပာပေလာက္တဲ့ ျပႆနာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ဒီ၀တၳဳနဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္ကို မိတ္ဆက္ေပးခဲ့တဲ့ ဆရာလကာၤရည္ေက်ာ္ကေတာ့ ေျပာပါတယ္၊ 

“It’s not the end of the world”

သူတာ၀န္မယူလို႔ ကုိယ့္မွာ ကုိယ္၀န္နဲ႕က်န္ခဲ့ရတယ္ဆုိတာ စိတ္ညစ္စရာပါ။ မိဘက ဆူေတာ့မယ္၊ ပတ္၀န္းက်င္က ကဲ့ရဲ႕ေတာ့မယ္။ သို႕ေသာ္ ဒါဟာ ကမာၻၾကီး ပ်က္စီးေတာ့မွာမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။ အၾကီးၾကီးလို႔ ထင္ရေပမယ့္ တကယ္ရင္ဆုိင္လိုက္ရင္ ရတယ္၊ ေက်ာ္လႊားလို္က္လို႔ ရပါတယ္ တ့ဲ။

တူညီတဲ့အရာကို ထပ္တလဲလဲ ျမင္ေနရရင္ သမားရုိးက် လို႔ ထင္လာတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ရပ္ၿပီး ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ေလွ်ာက္လွမ္းေနတဲ့ Single mother ေတြမ်ားလာတဲ့အခါ ဒါဟာ ရွက္စရာမဟုတ္ေတာ့ဘဲ ျပစ္တင္ကဲ့ရဲ႕မႈေတြအကုန္လံုးက တာ၀န္မယူတတ္တဲ့သူဆီကုိသာ ေရာက္သြားတဲ့ေန႕ဆုိတာ ရွိလာလိမ့္မယ္။

ေနာက္ဆံုးတစ္ခုကေတာ့ သားေတြကုိ ဆံုးမထားဖို႔ပါ။ သားနဲ႕သမီးမွာ သမီးအပ်ိဳျဖစ္လာတာကို မိဘေတြက ပိုစိတ္ပူပါတယ္၊ ခုလိုေတြ ျဖစ္လာမွာကိုေပါ့။ ဒီအခါမွာ ဘယ္လုိမေနနဲ႕၊ ဘယ္လုိမထုိင္နဲ႕၊ ဘယ္မသြားနဲ႕ စသျဖင့္ ဆံုးမတတ္ၾကတယ္။ တကယ္တမ္းေတာ့ ဒီလိုျပႆနာေတြကို ဘယ္သူေတြက လုပ္ေနၾကတာလဲဆုိရင္ သားေယာက်ာ္းေလးေတြက လုပ္ေနၾကတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္မိဘကမွ ကုိယ့္သားကုိ ဒီလိုေတြမလုပ္သင့္ေၾကာင္း မဆံုးမထားၾကပါဘူး။ တခ်ိဳ႕မိဘမ်ားဆုိရင္ ကုိယ္က သားရွင္ဆုိၿပီးေတာင္ ကုိယ္ခ်င္းမစာမနာ ေတြးတတ္ေျပာတတ္ၾကပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ အသိပညာေပးၾကတယ္ဆုိလည္း ဒီလိုပဲ၊ မိန္းကေလးဘက္ကုိပဲ ေျပာေနၾကတယ္။ အဓိကတာ၀န္ရွိတဲ့ ေယာက်ာ္းေလးေတြက လြတ္ေနၾကပါတယ္။ သူတို႕စိတ္ထဲမွာ ေယာက်ာ္းေလးျဖစ္ရတာ အသာၾကီးပဲလို႔ ထင္ေနတယ္။ တခုခုဆုိလည္း မိန္းကေလးပဲ ျပစ္တင္ခံရတာ၊ သူတို႕ပဲ ဒုကၡျဖစ္ရတာ၊ ဒီလိုအေတြးေတြ ၀င္ေနၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္မုိ႕ သမီးေတြကို ဘယ္လိုေန ဘယ္လုိထုိင္ ဆုံုးမေနတဲ့တစ္ျပိဳင္တည္းမွာပဲ သားေတြကို ကုိယ့္လုပ္ရပ္ ကုိယ္တာ၀န္ယူတတ္ဖုိ႔၊ တာ၀န္မယူတတ္ျခင္းဟာ ရွက္စရာသိပ္ေကာင္းမွန္း နားလည္ဖုိ႔၊ ရွက္လည္းရွက္တတ္ဖုိ႔ သင္ေပးထားၾကရမွာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

ေရးသားသူ - ေဒါက္တာ ၿဖိဳးသီဟ

၃.၉.၂၀၁၇

Ref: 

၁။ အျပာေရာင္သစ္ခြပြင့္ရဲ႕ သမုိင္းအစ - ျငိမ္းေက်ာ္

၂။ The conversation you must have with your sons: Carina Kolodny

၃။ ကၽြႏု ္ပ္္တို႕အားလံုး ဖီးမီးနစ္ ဘာေၾကာင့္ ျဖစ္သင့္သလဲ - နႏၵာ (ဘာသာျပန္)