က်ေနာ္ တရားေဟာပုဂိၢဳလ္ မဟုတ္ရပါ ၊ သို႔ေသာ္ အေဖ အသက္ေပ်ာက္ဖို႔ ၅ မိနစ္ခန္႔အလိုမွာ က်ေနာ့္ ႏွလံုးသားထဲက တရားေလး ေဟာျဖစ္ခဲ့တယ္ ။ ရွင္ေတာ္ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕အတိုဆံုးေသာ တရားေတာ္ တစ္ခုကို အေဖ့အား share လုပ္ေပးျဖစ္ခဲ့တယ္ ။ ျဖစ္ပံုက ၁၂-၄-၂၀၁၅ သႀကၤန္အႀကိဳေန႔ နံနက္ ၉နာရီခန္႔ က်ေနာ့္ေရခ်ိဳးခန္း၀မွာ အေဖ့ ေ၀ယာ၀စၥေဆာင္ရြက္ေပးေနတဲ့ ခေလးမေလး လာအေၾကာင္းၾကားေပးတယ္ ၊ အဖိုးတစ္ေယာက္ အရင္လို မဟုတ္ဘူး ေယာက္ယက္ခတ္ေနတယ္ ၊ လာၾကည့္ေပးပါတဲ့ ။ လိုက္သြားၾကည့္ေတာ့ ဘဘ(အေဖ) အရင္ထက္ ခ်ိနဲ႔ၿပီး ေမာပန္းေနတယ္ ေခ်ြးေတြ လည္းစို႔လို႔ ။ က်ေနာ္ ဘုရားစင္မွာ ေဗာဇၩဂၤသုတ္ ပရိတ္သြားယူၿပီး ဘဘ ေဘးမွာထုိင္လို႔ ၃ေခါက္ ရြတ္ေပးမိတယ္။ ဆရာ၀န္တလွည့္ ဘုရား ဂုဏ္ေတာ္ တဖံုနဲ႔ ဘဘအသက္ကို ဆဲြဆန္႔ေပးလာတာလည္း အသက္(၉၀)ျဖစ္ခဲ့ၿပီ ။ စကားမေျပာႏုိင္ေတာ့ပဲ ေဖ်ာ့ေတာ့ေနတဲ့ ဘဘ က်ေနာ့္လက္ကို လွမ္းကိုင္တယ္ ။ လြန္ခဲ့တဲ့(၅)ရက္ကမွ ေရႊFMေရဒီယုိမွာ နာလိုက္ရတဲ့ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးရဲ႕တရားေတာ္ေလး ဘဘကို ျပန္ေျပာျပ ျဖစ္သြားတယ္ ။ တရားေတာ္ရဲ႕သမိုင္းေၾကာင္းကေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ ဘ၀ အေဟာင္း အေဟာင္းေတြတုန္းက ေတာ္စပ္ ခဲ့တဲ့ ဖခင္ မိခင္ေဟာင္း က ဘုရားရွင္ကို လက္ရွိဘ၀မွာ ေလွ်ာက္တာ ဒီလုိတဲ့ ။ အေဖတို႔အေမတို႔ အသက္ႀကီးၿပီ အိုပါၿပီ ေသခါနီး အခုခ်ိန္မွာ သားေတာ္ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ခက္ခဲ နက္နဲလြန္းတဲ့ တရားေတာ္ေတြကို အေဖအေမတို႔ နာယူခြင့္ ရေနေသာ္လည္း ဥာဏ္ႏႈ႔ံခ်ိန္ ဘ၀စြန္႔ခါနီးခ်ိန္မွာ နားလည္ႏိုင္စြမ္း မရွိ ေတာ့ပါ ၊ ဒါေၾကာင့္မို႔ အေဖအိုအေမအိုတို႔ နားလည္ႏိုင္မည့္ တရားေတာ္ ခပ္တုိတိုေလးမ်ား ရွိခဲ့လွ်င္ ေဟာေပး ေတာ္မူပါတ့ဲ ။ ဘုရားရွင္ေတာ္ျမတ္ကလည္း ေတာ္ပါေပ့တယ္ ၊ ခ်က္ျခင္းပဲ ဒိုးခနဲ ေဒါက္ခနဲ ေဟာခ် ပါေလေရာ ၊ အေဖအေမတို႔ ကိုယ္ခႏၶာဘယ္ေလာက္ပင္ နာပါေစ ၊ စိတ္မွာ မနာပါေစႏွင့္ တဲ့ ။ စကၠန္႔ပိုင္းမွ်သာ ၾကာမည့္ တရားပဲြႀကီး ၿပီးသြားပါတယ္ ။ စာဖတ္သူ သင္ သံသယရွိပါသလား ။ တရားဓမၼဆိုတာ ဒီေလာက္ေတာင္ တိုရသလား ၊ ေပ့ါပ်က္ႏိုင္လွခ်ည္လားလို႔ ေတြးမိပါသလား ။ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ၄၅ ၀ါ ပါတ္လံုး ေဟာခဲ့သမွ်တရားေတြ အားလံုးဟာ ဒီတရားအတိုေလးရဲ႕ အေသးစိတ္ ရွင္းလင္းခ်က္ေတြခ်ည္းပဲ၊ (တနည္း) ေခါင္းစဥ္ႀကီးေအာက္က ေခါင္းစဥ္ခဲြ အေသးေလးေတြသာလွ်င္ လို႔ က်ေနာ္နားလည္ပါတယ္ (မွားရင္ လည္း ခြင့္လႊတ္ၾကပါ) ။ က်ေနာ္တို႔အားလံုး အသက္ထြက္ေအာင္ ေ၀ဒနာအမ်ိဳးမ်ိဳး အဖံုဖံုျဖင့္ ႏွိပ္စက္မည့္ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ လူဆိုးႀကီးကို အႏုိင္ျပန္ယူဖို႔ျဖစ္ေစ၊ ေတာင္းပန္ အသနားခံ လို႔ျဖစ္ေစ ၊ ဘယ္လိုပဲ ႀကိဳးစားေသာ္လည္း တစ္ေန႔မွာ က်ေနာ္တို႔ အရႈံးေပးရမွာ ေသခ်ာပါတယ္ ။ က်ေနာ္တို႔ကို အေသသတ္မည့္ ရန္သူဟာ ဘယ္ကမ်ား လာပါလိမ့္မလဲလို႔ မစဥ္းစားပါနဲ႔၊ အေသသတ္ဖို႔ အမွန္တကယ္ ဂ်ဴတီက် ေစာင့္ဆုိင္းေနသူက က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးပါပဲ ။ က်ေနာ္တို႔ ေကၽြးတဲ့ ထမင္းလည္း ေန႔တုိင္းစားတယ္။ ထမင္းရွင္ ေက်းဇူးရွင္ကို ဒုကၡအမ်ိဳးမ်ိဳး ေရာဂါအမ်ိဳးမ်ိဳး ဖန္တီးၿပီး အေသျပန္သတ္မွာလည္း ဒီခႏၶာကိုယ္ႀကီးပါပဲ ။ က်ေနာ္တို႔ ခိုင္းတိုင္း အကုန္လုပ္ေပးတယ္ သစၥာေစာင့္သိတယ္ လို႔ ထင္ရေသာ္လည္း ေနာက္ဆံုးမွာ လံုး၀(လံုး၀) သစၥာ ေဖါက္ၿပီး သခင္ကို ျပန္သတ္သြားမည့္သူက က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ ခႏၶာကုိယ္ႀကီးပါပဲ။ ထြက္သက္ အခ်ိန္နီးမွ ဟဲ့ သစၥာေဖါက္ႀကီးရဲ႕ နင္ငါ့အလို မလိုက္ရေကာင္းလား လုိ႔ ေဒါသေတြထြက္မိမွာ အေသအခ်ာပဲ ။ ေဒါမနသနဲ႔ အသက္ထြက္သြားရင္ ဒုကၡ အတိၿပီးတဲ့ အပါယ္ေလးဘံုထဲမွာ ဘ၀အသစ္ သြားျဖစ္တယ္တဲ့။ ျမတ္စြာဘုရားက ဒါကို ႀကိဳသိေနလို႔ ကိုယ္ခႏၶာဘယ္ေလာက္ပင္ နာပါေစ ၊ စိတ္မွာ မနာပါေစႏွင့္လို႔ လိုရင္း အႏွစ္ခ်ဳပ္ကို တိုတုိ ရွင္းရွင္းေလးပဲ ေဟာေပးခဲ့တာ ။ ဒါေၾကာင့္ -
ဘဘ အသက္ထြက္ကာနီး က်ေနာ္ ေျပာျဖစ္လိုက္တာက ဘဘ အခုနာက်င္ခံစားေနတဲ့ ေ၀ဒနာထက္ ၁၀ ဆ မက ထပ္နာခ်င္လည္း နာပါေစ ၊ ဒီေ၀ဒနာကို အၿပိဳင္ အႏုိင္လုဖို႔ မႀကိဳးစားပါနဲ႕ ။ သူ႔သေဘာနဲ႔သူ ျဖစ္ေနတာ ၊ ဘဘ သူ႔ကို ဘာမွ မလုပ္ႏိုင္စြမ္းပါဘူး ။ ျဖစ္ခ်င္တာ ျဖစ္စမ္းပါေစ လြႊတ္သာ ထားလုိက္ပါ ။ ဘဘ စိတ္ကို ခႏၶာကိုယ္ရဲ့ ျပသသနာနဲ႔ မေရာပါေစနဲ႔ ။ ယုတ္မာတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ႀကီး သူ႔ဟာသူ ဘာလုပ္လုပ္ ဘဘနဲ႔ မပါတ္သက္ပါေစနဲ႔ ၊ ဘဘ ဘ၀မွာ အျမတ္ေတြ အမ်ားႀကီးရခဲ့ၿပီ ၊ ျပည္ေတာ္ေအး ကမၼဌာန္းေက်ာင္းမွာ ႏွစ္စဥ္မပ်က္ ၀ါဦး သီတင္းတိုင္းလည္း ဥပုတ္ဆြမ္းလွဴလာခဲ့တာေတြ ျပန္သတိရလုိက္ပါ ။ သားသမီးေတြလည္း လူလားေျမာက္ခဲ့ၿပီပဲ ၊ ဘဘ ဘ၀မွာ အျမတ္ေတြခ်ည္းပဲ ေက်နပ္စရာေတြ အျပည့္ပဲ ။ ဒါေတြပဲ ေအာင့္ေမ့ပါ ။ ခႏၶာ့ ေ၀ဒနာ ႏွိပ္စက္ေနတာ သူ႔သေဘာနဲ႔သူ ပစ္သာထားလိုက္ပါ ။ ဘဘစိတ္ကို သီးျခားခြဲထုတ္ပါ ဘဘ လို႔ က်ေနာ္ေျပာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ ။ က်ေနာ္ေျပာေနတာ ဘဘ တုန္႔ျပန္ စကားေျပာဖို႔ အင္အားလက္က်န္ မရွိေတာ့ၿပီ ။ ခက္ခဲလြန္းလွစြာ အသက္ရႈေနရင္း ၊ ခ်ိနဲ႔ ရြန္႔တြေနတဲ့ သူ႔လက္နဲ႔ က်ေနာ့္လက္ကို လွမ္းကိုင္ၿပီး ၿငိမ္နားေထာင္ေနတယ္ ။ က်ေနာ့္ တရားစကားေလး ၿပီးသြားေတာ့ ဘဘ ေခၽြးမထြက္ေတာ့ပါ ။ အသက္ရႈတဲ့ ပံုစံ ကလည္း အလုအယက္ရႈရာ ကေန မွန္မွန္ေလး ျဖစ္လာတယ္ ။ မ်က္လံုးစံုမွိတ္ခ်ၿပီး က်ေနာ့္တရားဆက္နာပါတယ္ ။ စကားမေျပာႏုိင္ေသာ္လည္း က်ေနာ့္လက္ကို အသာေလး ဖြဖြကိုင္ထားတာ အဓိပၸါယ္ေဖၚၾကည့္ရင္ျဖင့္ ဘဘ ရင္ထဲမွာ က်ေနာ့္ကို ဘာေတြမ်ားေျပာေနပါလိမ့္ ။ ေအးဟုတ္တယ္ မင့္ေျပာမွပဲ ငါအမွတ္ရ ေတာ့တယ္လို႔ ေျပာေနေလသလား ၊ မင့္တရား ဆက္ေဟာပါဦးလို႔ ေျပာသလား ၊ ဘဘ ဘ၀ကူးေတာ့မယ္ ငါ့အနားက မခြာၾကပါနဲ႔လို႔ ေျပာခ်င္လို႔ က်ေနာ့္လက္ကို ဆြဲထားသလား ၊ ေက်းဇူးပဲ သားရယ္လို႔ ေျပာေနသလား ၊ ေနာက္ဆံုး ႏႈတ္ဆက္ျခင္းျဖင့္ ႏႈတ္ဆက္ေနၿပီလား ၊ တခုခုေတာ့ တခုခုပဲ ။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ဘဘမ်က္ႏွာမွာ ေ၀ဒနာ ခံစားေနရတဲ့ အရိပ္အေယာင္မရွိေတာ့ဘူး ၊ အသက္ရႈႏႈန္း ပံုမွန္ဖက္ ဦးတည္လာတယ္ ။ ဘဘ စိတ္အေျခအေနက ခႏၶာကိုယ္ႏွိပ္စက္မႈ ေ၀ဒနာ ဆီက ခဲြထြက္ႏုိင္ၿပီဆိုတာ ေသခ်ာတယ္ ။ တနည္းေျပာရရင္ ေ၀ဒနာ ခြာရႈနည္းဆိုတဲ့ အတတ္ကို ဘဘ ေသခါနီး မိနစ္ပိုင္းအလိုမွာ က်င့္တတ္သြားေလၿပီ ။ ဒီအခ်ိန္မွာ မယ္မယ္(အေမ) ၀င္လာတယ္ ။ အသံဗလံ မလုပ္ပါနဲ႔လို႔ ဘဘ အသက္ေပ်ာက္ေတာ့မယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း မယ္မယ့္ကို က်ေနာ္ အရိပ္အေယာင္ျပၿပီး အသံတိတ္ သတိေပးပါတယ္ ။ ပိုေသခ်ာေအာင္လို႔ အခန္းျပင္ ခဏထြက္ ေပးပါလို႔ က်ေနာ္ လက္ျပၿပီး မယ္မယ္ကို ခဏေခၚထုတ္တယ္။ ဘဘကိုလည္း ခဏေလးေနာ္ က်ေနာ္ ခ်က္ျခင္း ျပန္လာမယ္လို႔ ႏွစ္သိမ့္ ေျပာခဲ့တယ္ ။ အခန္းျပင္ေရာက္ေတာ့ ဘဘ အသက္ေပ်ာက္ေတာ့မယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ၊ မိသားစု၀င္မ်ားအားလံုး တိတ္ဆိတ္စြာ ေနေပးဖို႔ အားလံုးကို သတိေပးၿပီး တရားထပ္ေဟာေပးဦးမယ္ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ဘဘအခန္းထဲ ခ်က္ျခင္း ျပန္၀င္ပါတယ္ ၊ သို႔ေသာ္ ဘဘ ချမာ လံုး၀ ၿငိမ္သက္ေနရွာၿပီ ။ ဒူးေထာင္အိပ္ေနတဲ့ ပိန္လွီလွီ ဒူးႏွစ္ဘက္ အိပ္ယာေပၚ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း လွဲက်သြားပါေတာ့တယ္ ။ ဘဘ ရင္ဖတ္ေပၚတင္ထားတဲ့ ေစာင္ပါးေလး အသာဖယ္ၿပီး ဘဘ ရင္ဖတ္ကို က်ေနာ္ နားကပ္နားေထာင္ၾကည့္ေတာ့ ႏွလံုးခံုသံ လံုး၀ မရွိေတာ့ဘူး ။ ကိုယ္ထဲက်န္ေနေသးတဲ့ ေလ အဟုန္နဲ႔ ခၽြဲသံေတာ့ တခ်က္ႏွစ္ခ်က္ ၾကားလိုက္ရေသးတယ္ ။ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ေသခ်ာတာေတာ့ ဘဘ ေသရွာၿပီ ။
မီးစာကုန္ ေလာင္စာခမ္းတဲ့ အသက္(၉၀)ဘဘ တစ္ေယာက္ အသက္ထြက္ခ်ိန္ေလး အားရစရာေကာင္းလွပါတယ္ ။ အျခားသူေတြလိုမ်ိဳး ေအာ္ဟစ္ၿငီးတြား ရုန္းကန္ၿပီး မခ်ိမဆန႔္ အသက္ေပ်ာက္သြားတာမ်ိဳး မရွိတာေၾကာင့္ ဘဘ တစ္ေယာက္ အပါယ္မက်ဘူးဆိုတာ က်ေနာ္ရိပ္စားမိၿပီး အရမ္း ၾကည္ႏူး ၀မ္းသာမိတယ္ ။ သူတကာက ေမးၾကမယ္ ၊ ကိုယ့္ အေဖ ေသတာ မင္းမို႔လို႔ ၀မ္းသာရသလား ေမးရင္ တကယ္ ၀မ္းသာပါတယ္ ။ တစ္ဘ၀ မွာ တစ္ခါထည္းသာ ေသခြင့္ရွိတာမို႔ အေသမွားသြားရင္ ျပန္ျပင္ဖို႔ မရႏုိင္ဘူး ။ အခုေတာ့ ဘဘ တစ္ေယာက္ ကြက္တိႀကီး အေသမွန္သြားတာ မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႔ ျမင္ရတာ က်ေနာ္ အရမ္း၀မ္းသာတယ္ ။ ပီတိျဖစ္လြန္းလို႔ မ်က္ရည္မ်ားထြက္က်လာၿပီး ၊ ရင္ထဲမွာ အလံုးလိုက္ႀကီး ဆို႔ႏွစ္ၿပီး က်ေနာ္ ဘာစကားသံမွ ထြက္လို႔ မရေတာ့ဘူး ၊ သတိ တရားက နာေရးကူညီမႈ အသင္းမိတ္ေဆြကို ဖုန္းဆက္ရေတာ့မယ္ အသိေပးလာလို႔ ဖုန္းနံပါတ္ ႏွိပ္ပါတယ္ ၊ ဟုိဖက္က ဖုန္းကုိင္ခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ စကားေျပာလို႔ မရေတာ့ဘူး ။ ဘဘ ႏွင့္ အၿပီးတိုင္ခဲြခြာရၿပီဆိုတဲ့အသိ ခံစားခ်က္ရယ္ ၊ ဘဘ အပါယ္မက်ဘူး ဆုိတာေရာ သိလို႔ ၀မ္းသာလံုး ဆို႔တာေရာ ေပါင္းၿပီး တယ္လီဖုန္းထဲက ဟဲလို အသံကို က်ေနာ္ မတုန္႔ျပန္ႏိုင္ေတာ့ပါ ။ စကားသံ ဘယ္လိုမွ ထြက္မရေတာ့ၿပီ ၊ က်ေနာ့္ ရင္ဖတ္အ၀မွာ ခံေနတဲ့ ႀကီးမား မာခဲေနတဲ့ အလံုးႀကီးကို ဖိခ်ရင္းက ဇနီးသည္ လက္ထဲကို ဖုန္းထိုးေပးၿပီး အမူအယာႏွင့္ အကူအညီေတာင္း သူ႔ကိုပဲ ဖုန္းေျပာခုိင္းရပါတယ္ ။ ဘဘ ေကာင္းရာ သုဂတိ လားႏိုင္ေအာင္ အလြယ္ဆံုးနည္းေလး လို တို ရွင္း သင္ေပးခဲ့တဲ့ ဘုရားရွင္ကိုလည္း ေအာင့္ေမ့ ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ ။
စာဖတ္သူခင္ဗ်ား ၊ သင္ ေသကာနီးရင္ မျဖစ္မေန သတိရဖို႔ မွာပါရေစ၊ ကိုယ္ခႏၶာဘယ္ေလာက္ပင္ နာပါေစ ၊ စိတ္မွာ မနာပါေစႏွင့္ ။ သင့္ မိသားစုကိုလည္း ေျပာျပပါ ။ သင့္မိတ္ေဆြေတြ အားလံုးကိုလည္း ေျပာျပၾကပါ ။ ကမ႓ာသူ ကမ႓ာသားအားလံုး မည္သူႏွင့္မဆို သက္ဆုိင္တဲ့ တရားေတာ္ေလးပါ ။ အားလံုးထံ share ေပးၾကပါ ။ ေရာဂါဖိစီးလို႔ ေသာ္လည္းေကာင္း ေဘးဆုိး ကပ္ဆိုး သဘာ၀ေဘးဒါဏ္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း ၊ စစ္မက္ေဘး ႏွင့္ ယာဥ္အႏၱၠရာယ္အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အျခား နည္းမ်ိဳးစံုေသာ အေသနည္းေတြေၾကာင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း ဘယ္နည္းႏွင့္ မဆို သင္ ေသေတာ့ မယ္ဆိုရင္ (အသိေလး သတိေလး ရွိေနေသးရင္) ကိုယ္ခႏၶာဘယ္ေလာက္ပင္ နာပါေစ ၊ စိတ္မွာ မနာႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကပါ ။ မေမ့ၾကပါႏွင့္ ၊ က်ေနာ္လည္း မေမ့ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါမယ္ ။
ကိုယ္ခႏၶာ ဘယ္ေလာက္ပင္ နာပါေစ ၊ စိတ္မွာ မနာၾကပါေစႏွင့္ ။ ဘ၀ကူး ေကာင္းႏိုင္ၾကပါေစေသာ၀္ ( ထင္လင္းေဆြ )
No comments:
Post a Comment