တ႐ုတ္စကားပံုတစ္ခု႐ွိတယ္ ...
"ေ႐ွးကံေၾကာင့္ မိုင္ေပါင္းေထာင္ခ်ီ
ေဝးေနၾကသူေတြ ေတြ႔ဆံုရင္းႏွီးခြင့္ရၾကတယ္။
ကံမပါရင္ ပုခံုးခ်င္း ႐ွပ္တိုက္သြားတာေတာင္ ရင္းႏွီးခြင့္မရဘူး"တဲ့ ...
ဒီလိုပါပဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြဟာ ေ႐ွးကေရစက္ ႐ွိခဲ့ဖူးတဲ့
သူငယ္ခ်င္းေတြကို မထင္မွတ္တဲ့ ေနရာမွာ မထင္မွတ္ဘဲ ေကာက္ေတြ႔ခဲ့ၾကတယ္။
သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း အခ်ဳိ႕ဟာ မထင္မွတ္ဘဲ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္း ေတြ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။
လူခ်င္းမျမင္ဖူးဘဲ ဖုန္းနဲ႔ အင္တာနက္နဲ႔ ဆက္သြယ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ႐ွိတယ္။
လူခ်င္းျမင္ဖူးၿပီး အရမ္းေကာင္းတဲ့
သူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကတာလဲ ႐ွိတယ္။
တစ္ခါတစ္ေလမွာေတာ့ အရမ္းေကာင္းတယ္လို႔ ကုိယ္ယံုၾကည္ထားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေဝးသြားတာေတြလည္း႐ွိခဲ့တယ္။
လူ႔ဘဝဆိုတာလည္း
ရာသီဥတုေတြေျပာင္းလဲေနသလိုပါပဲ။
ေဟာင္းလိုက္ သစ္လိုက္နဲ႔ေပါ့ ...
ဖုန္းရဲ႕ Contact List ကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္
ေတာ့ မေရမတြက္နိုင္ေအာင္ ပလူပ်ံေနတဲ့
ဖုန္းနံပါတ္ေတြ ...
ဘယ္ဖုန္းနံပါတ္ကုိမ်ား
စိတ္အားထက္သန္ၿပီး မွတ္ထားခဲ့မိလဲ ...
ဒီေန႔ထိ ဘယ္ဖုန္းနံပါတ္နဲ႔မ်ား
အဆက္အသြယ္ အျမဲ႐ွိခဲ့သလဲ။
ကုိယ့္ကိုယ္ျပန္ ဆန္းစစ္ၾကည့္မိတယ္။
ငယ္ငယ္တုန္းက ေက်ာင္းတုန္းက
အတူသြား အတူစားခဲ့တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြက
ေက်ာင္းၿပီးေတာ့ ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာကို ႐ွာၾကရင္း တကဲြတျပားစီျဖစ္ၿပီး အဆက္ အသြယ္က နည္းသထက္နည္းလာခဲ့တယ္။
တခ်ဳိ႕ေတြဆို
အဆက္အသြယ္ေတြပါ ျပတ္သြားခဲ့ၾကတယ္။
လူ႔ဘဝဆိုတာ ရထားတစ္စီးလိုပဲ...
သြားတဲ့ ခရီးတစ္ေလ်ာက္မွာ လူေတြက
တက္လာၾကတယ္။ ဆင္းသြားၾကတယ္။
ေနရာသစ္ ပတ္၀န္းက်င္သစ္မွာ
သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြအသစ္ေတြနဲ႔ ဆံုမယ္။
မိတ္ေဆြသစ္ ဖဲြ႔ဖို႔အတြက္
အခ်ိန္ေတြ ဘယ္ေလာက္ေပးဆပ္ခဲ့ဖူးလဲ။
မိတ္ေဆြေဟာင္းေတြနဲ႔ ဆက္သြယ္ဖို႔အတြက္ အခ်ိန္ေတြ
ဘယ္ေလာက္ ေပးဆပ္ခဲ့ဖူးလဲ။
အခ်ိန္ေတြရဲ႕ အေျပာင္းအလဲၾကားမွာ ႐ွိရင္းစဲြ သူငယ္ခ်င္းေဟာင္းေတြနဲ႔
အဆက္အသြယ္ဟာတေျဖးေျဖးက်ဲလာခဲ့တယ္။
သူငယ္ခ်င္းေတြမွာ အသက္အပိုင္းအျခားမ႐ွိဘူး။
ကုိယ့္နဲ႔ ရြယ္တူလည္း႐ွိတယ္။
ကိုယ့္ထက္ႀကီးတဲ့ ငယ္တဲ့လူလည္း ႐ွိတယ္။
ႀကီးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကေန
ကိုယ့္မွာမ႐ွိေသးတဲ့ အေတြ႔အၾကံဳကိုယူတယ္။
ငယ္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြဆီကေန ကိုယ့္မွာ႐ွိခဲ့ဖူး
တဲ့ အျပစ္ကင္းတဲ့ ႐ိုးသားမႈေတြကို ျပန္႐ွာတယ္။
သူငယ္ခ်င္းေတြမွာ
အသက္အရြယ္ ဆင္းရဲခ်မ္းသာ မခဲြျခားဘူး။
အားလံုးဟာ ကုိယ့္အတြက္ သူငယ္ခ်င္းေတြပဲျဖစ္တယ္။
ဘဝတစ္ေလွ်ာက္မွာ …
ခင္မင္မႈ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈ စိတ္ခ်မ္းေျမ့မႈ
တစ္ခါတစ္ေလမွာေတာ့ စိတ္႐ႈပ္မႈေတြ အလိုမက်မႈေတြ ဝမ္းနည္းမႈေတြကိုခင္းၿပီး သူငယ္ခ်င္းမ်ားစြာနဲ႔ ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကတယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြ ညအခါမွာ မိုးေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္ရင္ ၾကယ္ေလးေတြဟာ တစ္စုတစ္စည္းထဲ ႐ွိေနသလိုပဲ ...
တကယ္တမ္းေတာ့ ၾကယ္ေတြဟာ
တစ္ပြင့္နဲ႔ တစ္ပြင့္ အရမ္းေဝးကြာၾကတယ္။
ပတ္ဝန္းက်င္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့
သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြေတြက အမ်ားႀကီးပဲ ...
ဒါေပမဲ့ စိတ္တူကိုယ္တူ ေပါင္းဖက္ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္႐ွိလဲဲ… ဘယ္ႏွစ္ေယာက္နဲ႔မ်ား အဆက္အသြယ္ အျမဲရွိလဲ…
ႏွစ္ေတြၾကာလာမွ အဆက္အသြယ္နည္းခဲ့တဲ့ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေဟာင္းေတြဟာ ကိုယ့္ဘဝ ထဲမွာ မ႐ွိေတာ့တဲ့အခ်ိန္ၾကမွပဲ တေျဖးေျဖး ထြက္ခြာသြားမွန္း သတိျပဳမိၾကတယ္။
လူေတြဟာ…
အသက္(၂၀)မွာ
အခ်စ္ကို ေမွ်ာ္လင့္ၾကတယ္။
အသက္(၃၀)မွာ
လက္ထပ္ဖို႔ကို ေမွ်ာ္လင့္ၾကတယ္။
အသက္(၄၀)မွာ
ေအာင္ျမင္မႈကို ေမွ်ာ္လင့္ၾကတယ္။
အသက္(၅၀)မွာ
ၾကြယ္၀ဖို႔ကို ေမွ်ာ္လင့္ၾကတယ္။
အသက္(၆၀)မွာ
ျပည့္စံုုဖို႔ကို ေမွ်ာ္လင့္ၾကတယ္။
အသက္(၇၀)မွာ
က်န္းမာဖို႔ကို ေမွ်ာ္လင့္ၾကတယ္။
အသက္(၈၀)မွာ
အိပ္လိုက္ျပီးရင္ ျပန္ႏိုးလာဖို႔ကိုေမွ်ာ္လင့္ၾကတယ္။
သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြေတြကိုေတာ့
ဘယ္အခ်ိန္မွာ ေမွ်ာ္လင့္ၾကသလဲ။
အကူအညီလိုအပ္မွ
ေမွ်ာ္လင့္တတ္ၾကတယ္။
အကယ္၍မ်ား …
ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြဆီမွာဘာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွမပါဘဲ ခ်စ္ခင္ေနရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ႐ွိေနခဲ့မယ္ဆိုရင္ သူတို႔နဲ႔ မေဝးသြားၾကပါေစနဲ႔။
credit.မူရင္းေရးသားသူ
No comments:
Post a Comment