ဆားပုလင္းႏွင္းေမာင္ ႏွင့္ အင္းစိန္ေထာင္သရဲစီးခံရေသာညတစ္ည
(သို႕မဟုတ္) မင္းသိခၤ ႏွင့္ အတူထို ၆ လ
( The Hot News )
တစ္ေန႔၌ (ကၽြႏု္ပ္သည္ရွစ္ေလး လံုးအေရးေတာ္ပုံႀကီး အၿဖိဳခြဲခံရၿပီးေနာက္ လူ႔ေဘာင္သစ္ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီ၏။ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးအေနျဖင့္ အင္းစိန္ အက်ဥ္းေထာင္သို႔ေရာက္ရွိခဲ့ရေလသည္။ ထုိစဥ္က ျမန္မာျပည္တစ္လႊားလူသိအထူး ထင္ရွားလွေသာ ေဗဒင္ဆရာ၊ စာေရး ဆရာ၊ ဆရာမင္းသိခၤမွာလည္း ကၽြႏု္ပ္ထက္ အရင္ အင္းစိန္ေထာင္ထဲသို႔ေရာက္ရွိေန ေလသည္။ အေၾကာင္းမွာ ဆရာမင္းသိခၤ သည္လည္း ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပုံ ႀကီးတြင္ ျမန္မာျပည္သားတစ္ဦးအေနျဖင့္ သမုိင္းေပးတာ၀န္ကို မခိုမကပ္ဘဲ တစ္ျပည္လံုးလွည္းေနေလွေအာင္းျမင္ေစာင္ မက်န္ေအာင္ရဟန္းရွင္လူျပည္သူေက်ာင္း သားမ်ားႏွင့္ အတူ ျမန္မာျပည္သူတုိ႔ လိုခ်င္ေတာင့္တေနေသာ ဒီမိုကေရစီႏွင့္ လူအခြင့္အေရးမ်ားကို တုိက္ပြဲ၀င္ခဲ့၍ျဖစ္ ေလသည္။ ကၽြႏု္ပ္ႏွင့္ ဆရာမင္းသိခၤတုိ႔ ေတြ႕ဆုံရင္းႏွီးခဲ့ရသျဖင့္ ၎သည္ပင္လွ်င္ ဘ၀အဆက္ဆက္မွ ပတ္သက္ခဲ့ဖူးသူတို႔ ၏ ျပန္လည္ေတြ႕ဆုံျခင္းဟု ကၽြႏု္ပ္အေန ျဖင့္ မွတ္ယူေပသည္။ ဆရာမင္းသိခၤသည္ လူငယ္စဥ္က လြတ္လပ္ေရးရၿပီစကာလက ေခ်ာက္ၿမိဳ႕နယ္၀န္းက်င္တြင္ သခင္စိုး၏ အလံနီကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၀င္တစ္ဦးျဖစ္ခဲ့ဖူး ေပသည္။ သူ၏ႏိုင္ငံေရးအမည္မွာ ရဲနီ ေအာင္ထြန္းျဖစ္၏။
ဆရာမင္းသိခၤျဖစ္လာမည့္ ရဲနီေအာင္ ထြန္းမွာ ၎ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈျဖင့္ ေထာင္က်ခဲ့ရေလသည္။ ၎ပထမအႀကိမ္ ေထာင္က်စဥ္က ေထာင္ထဲတြင္ ဦးဂြမ္ တီသကဲ့သို႔အလြန္တူေသာ လူထူးလူဆန္း တစ္ဦးျဖင့္ ဆုံေတြ႕ခဲ့သည္ဟုဆုိသည္။
ဆရာမင္းသိခၤေထာင္မွ လြတ္ခါနီး တြင္ ထိုပုဂ္ၢိဳလ္ႀကီးက မင္းေထာင္က လြတ္ရင္းငါေျပာတဲ့ေနရာကိုသြား အဲဒီ မွာ ေရွးကတည္းကစုေထာင္းလာတဲ့ စာေပေတြ ရွိတယ္။ အဲဒါေတြ ေလ့လာဆည္ပူးၿပီး မင္းဘ၀ကို အသက္ေမြး၀င္းေက်ာင္းေပ ေတာ့ဟု မွာလုိက္သည္ဟူသည္ ဆရာ မင္းသိခၤလည္း ထိုပုဂ္ၢိဳလ္မွာလိုက္သည့္ အတုိင္းလုိက္နာက်င့္ႀကံေလရာ ဆရာ မင္းသိခၤဟူ၍ တုိင္းျပည္တစ္လႊားနာမည္ ေက်ာ္ၾကားေသာ စာေရးဆရာေဗဒင္ ဆရာတစ္ဦးျဖစ္လာခဲ့ေလသည္။
ဆရာမင္းသိခၤဖန္တီးခဲ့ေသာ ဆားပု လင္းႏွင္းေမာင္မွာ ကၽြန္ေတာ္၏ ဘ၀ငယ္ စဥ္တစ္ေလွ်ာက္ သူရဲေကာင္းတစ္ဦးျဖစ္ခဲ့ ေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္အႀကိဳက္ဆံုးထဲတြင္ ဆားပုလင္းႏွင္းေမာင္၊ ႐ုပ္ရွင္မင္းသားေရႊ ဘႏွင့္ တြံေတးသိန္းတန္တို႔ျဖစ္သည္။ ဆားပုလင္းႏွင္းေမာင္သည္ၿဗိတိသွ်၀န္ထမ္း တစ္ဦးျဖစ္သည့္ၾကားက လူထုဘတ္ကရပ္ တည္ခဲ့သည္။ ေရႊဘသည္လူထုဘက္မွ ရပ္တည္သည္။ တံြေတးသိန္းတန္၏ ေတးသီခ်င္းမ်ားသည္။ ျမန္မာ့ေက်းလက္ ဘ၀ကို အလြန္ပင္ကိုယ္စားျပဳထင္ဟပ္ လွေပသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ယခုေဆာင္းပါး ကို ကၽြန္ေတာ္ခင္မင္ခဲ့ေသာ စာေရးဆရာ မင္းသိခၤကို ဂုဏ္ျပဳေသာအားျဖင့္ ဆရာ ၏ ေရးသားဟန္ကိုတု၍ ေရးသားလိုက္ ရေပသည္။
ကၽြႏု္ပ္ႏွင့္ ဆားပုလင္းႏွင္းေမာင္ေတြ႕ဆံု ၾကျခင္း
တစ္ေန႔သ၌ ကၽြႏု္ပ္သည္အင္းစိန္ ေထာင္၃တုိက္၏ အခန္းငယ္အတြင္း သံ တုိင္မ်ားကို ကိုင္ကာ၊ ေတာင္ေတာင္ အီအီေငးေမာေနခိုက္ ကၽြႏု္ပ္၏အခန္းေရွ႕ မွ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးကားကားျဖင့္ အသားအေရ နီညိဳေရာင္ျဖင့္ လူပုဂ္ၢိဳလ္တစ္ေယာက္ျဖတ္ ေက်ာ္သြားသည္ကိုျမင္ေတြ႕လုိက္ေလသည္။ ျမင္ဖူးသလုိလိုဟုေတြးေနၿပီး ခ်က္ခ်င္းပင္ ကၽြႏု္ပ္အလြန္တစ္ရာမွပင္ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ ေသာ ဆားပုလင္းႏွင္းေမာင္ဆုိေသာ ဃႈီ စုံေထာက္ႀကီးကို ဖန္တီးခဲ့ေသာ စာေရးဆရာမင္းသိခၤမွန္းသိလိုက္ေလ သည္။
ကၽြႏု္ပ္လည္း၀မ္းသာအားရျဖင့္ “ကိုႏွင္းေမာင္ေရ ဘယ္သြားမလုိ႔လဲဗ်”ဟု မင္းသိခၤစတုိင္အသံုးႏႈန္းျဖင့္ ဆရာမင္းသိခၤ အစစ္ကို ၀မ္းသာအားရႏႈတ္ဆက္လုိက္ သည္။ ဆရာမင္းသိခၤကလည္း ၿပံဳးၿပံဳးရႊင္ ရႊင္ျဖင့္ပင္ ေအာက္ပါအတုိင္းေနာက္ေျပာင္ ၍ ျပန္ႏႈတ္ဆက္ပါသည္။
“အုိင္ပီ ကိုေအာင္သင္းေရ ေရခ်ဳိး ဆင္းမလို႔ဗ်”တဲ့ ထိုေန႔မွစ၍ က်ဳပ္ႏွင့္ ဆရာမင္းသိခၤတို႔သည္ ခင္မင္သြားၿပီး၊ ကၽြႏု္ပ္ကလည္း ဆရာကို ကိုႏွင္းေမာင္ ဟုေခၚကာ ဆရာကလည္း “အုိင္ပီကိုေအာင္ သင္းဟု” ေနာက္ေျပာင္၍ ျပန္ေခၚတတ္ ပါသည္။ ေရခ်ဳိးခ်ိန္တုိင္းကၽြႏု္ပ္ကလည္း မင္းသိခၤထံသြားလည္တတ္သလို မင္းသိခၤ ကလည္း ကၽြႏု္ပ္အခန္းေရွ႕သို႔လာ၍ စကားစျမည္လာေရာက္ေျပာဆုိတတ္ၾက သည္။
“သူရဲစီးခံရေသာ အင္းစိန္ေထာင္၏ ညတစ္ည”
တစ္ေန႔သ၌ အင္းစိန္ေထာင္၏ အသားစားရေသာညတစ္ညတြင္ျဖစ္ပါ သည္။ (ေထာင္၌ ၇ ရက္တစ္ပတ္၊ တစ္နပ္ သာလွ်င္အသားစားရပါသည္) အင္းစိန္ ေထာင္တစ္ခုလံုးအက်ဥ္းသား ၈၀၀၀ ၀န္း က်င္ခန္႔အိပ္ေမာက်ေနေသာ ညတစ္ည တြင္ျဖစ္ေလသည္။
ကၽြႏု္ပ္၏ ညာဘက္ကပ္လ်က္အခန္း တြင္ သခင္ၾကည္ရွိန္ (လယ္ေ၀း) ရွိေလ သည္။ ကၽြႏု္ပ္အခန္းထဲတြင္ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသား အဖဦးဘိုးေအာင္၏သား ေအာင္သူ၊ ယခုအေမရိကန္၌ ေဒါက္တာ ဘြဲ႕သင္တန္းတက္ေနေသာ အ.ခ.သ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မင္းဇင္၏ ဖခင္ဆရာဦးျမသန္း၊ ဗ.က.ပ ေျမေအာက္ ေကဒါစိုးႏိုင္တို႔ အိပ္ေမက်ေနၾကသည္။ ညာဘက္ကပ္လ်က္အခန္းတြင္ ကိုေမာ္ မင္းလြင္၊ ကိုေအာင္မင္းလြင္၊ ဘန္နီအစ ရွိေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ၿခံထဲ မွ အနီကပ္လူငယ္မ်ားလည္းအိပ္ေမာက် ေနၾကသည္။
ကၽြႏု္ပ္တို႔ ၃ တုိက္၏ အေ၀းဆံုး အစြန္ဆုံးအခန္းတစ္ခုတြင္ ဆရာမင္းသိခၤ မွာ တစ္ေယာက္တည္တစ္ခန္းတည္ျခင္း ခံေလရေလသည္။ သူႏွင့္ အနီးဆံုးအခန္း တြင္ ေဒါက္တာဘေမာ္၏ သမက္၊ ဦးရဲထြန္းရွိေနပါသည္။ ေနာက္ေတာ့ NLD မွ ဦးထြန္းတင္တုိ႔ရွိေနသည္။
ညသန္းေခါင္အခ်ိန္ေလာက္တြင္ လြန္စြာမွပင္ ထူးဆန္းလွေသာ အသံထု ႀကီးတစ္ခုသည္။ အင္းစိန္ေထာင္ ၁ ေဆာင္၊ ၂ ေဆာင္မ်ားဘက္မွ ေပါက္ထြက္လာ ေလေတာ့သည္။ ကၽြႏု္ပ္၏ ဘ၀သက္တမ္း တစ္ေလွ်ာက္တြင္ ၎အသံကဲ့သို႔ေရြ႕လ်ား လာေနေသာ အသံထုလိႈင္းႀကီးမ်ဳိးကို တခါမွ်မၾကားဖူးသျဖင့္ ထူးဆန္းသျဖင့္ ကၽြႏု္ပ္လည္း ခ်က္ခ်င္းအိပ္ေနရာမွ မတ္ တပ္ရပ္ကာ အခန္းအျပင္သုိ႔နားစြင့္လုိက္ ေတာ့သည္။ ၎အသံနက္လႈိင္းႀကီးမွာ တိုးရာမွက်ယ္လာကာ ေ၀းရာမွ တျဖည္း ျဖည္းကၽြႏု္ပ္တို႔ႏွင့္ နီးနီးလာေလေတာ့ သည္။
မၾကာမီ ၆ တုိက္ဘက္မွ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားမ်ားလည္း ထိုသံလႈိင္းႀကီးထဲ တြင္ လိုက္ေအာ္ၾကကာ ကၽြႏု္ပ္တို႔ ၃ တုိက္သို႔ကူးတက္လာေလသည္။ ကၽြႏု္ပ္ ဘက္ဘယ္အဆံုးမွ ဆရာဦးျမသန္းသည္ လည္းေကာင္း၊ ဗကပ ေကဒါစိုးႏိုင္သည္ လည္းေကာင္း၊ ပလတ္စတစ္အ႐ုပ္ေသနတ္ မိမူျဖင့္ အဖမ္းခံရထားရေသာေတာျပဇာတ္ မင္းသားတစ္ေယာက္သည္လည္းေကာင္း၊ ၎အသံနက္ႀကီးထဲတြင္ အိပ္ေနရာမွ ေငါက္ကနဲလိုက္၍ ေအာ္ၾကပါေတာ့သည္။
ကၽြႏု္ပ္ႏွင့္ ေအာင္သူႏွစ္ဦးသာ သတိရွိေနခဲ့ၾကၿပီး၊ ဘာလုပ္ရမည္ကို ခ်က္ခ်င္းအေျဖတြက္သြားၿပီး၊ ဗ.က.ပ စိုးႏိုင္ႏွင့္ ပလတ္စတစ္ေသနတ္မႈျပဇာတ္ မင္းသားကို နားရင္းအုပ္ပါေတာ့သည္။ ဆရာဦးျမသန္းကိုမူ ေလးစားသမူျဖင့္ ကုိယ္ကိုခါရမ္းကာ သတိရေအာင္လုပ္ရ ေလသည္။ ကၽြႏု္ပ္ႏွင့္ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေအာင္ သူတို႔၏ နားရင္းအ႐ိုက္ေကာင္းမူေၾကာင့္ ဗကပႏွင့္ ျပဇာတ္မင္းသားသတိရလာၿပီး ျပန္ေကာင္းသြားေလေတာ့သည္။
ေဘးခန္းမွ သခင္ၾကည္ရွိန္ (လယ္ ေ၀း)ႏွင့္ ကိုေမာ္ကိုေအာင္တုိ႔လည္း ဘာျဖစ္လဲဆိုၿပီး ေမးၾကျမန္းၾကတစ္ေထာင္ လံုးဆူညံသြားေလေတာ့သည္။ အားလံုး အျဖစ္မွန္ကိုသိသြားၿပီး ၿငိမ္သက္သြားၾက ေသာအခ်ိန္တြင္ ၃ တုိက္၏အေ၀းဆံုးအခန္း မွ သံတံခါးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ကိုင္ကာ ခါယမ္းေနေသာ အသံႀကီးတစ္ခုထြက္ ေပၚလာေတာ့သည္။ဆရာမင္းသိခၤ၏ အသံထြက္ေပၚလာသည္ “တံခါးဖြင့္ေပးပါ ဗ်ဳိ႕တံခါးဖြင့္ေပးပါဗ်ဳိ႕”ဟု ေအာ္သံၾကား ရေပေတာ့သည္။ ေထာင္၀ါဒါတခ်ဳိ႕ ဆရာမင္းသိခၤအခန္းဆီသို႔ေျပးသြားသည္ ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ဆရာမင္းသိခၤတစ္ ေယာက္သရဲအစီးခံရၿပီး သရဲအေျခာက္ ခံရသည္ဟုဆိုေလသည္။ ေထာင္ထံုးခံ အရညဘက္တံခါးဖြင့္ေပးလို႔လည္းမရသျဖင့္ ဆရာမင္းသိခၤသည္ ထိုညက သရဲ အေခ်ာက္ခံရလ်က္ပင္ တစ္ေယာက္တည္း ေျခာက္ခ်ားစြာျဖင့္ တစ္ညလံုးကို ငုတ္တုတ္ ထုိင္ေနခဲ့ရေလေတာ့သည္။ ဆရာ မင္းသိခၤအတြက္ထိုညသည္အရွည္ဆံုး ညတစ္ညပင္ျဖစ္ခဲ့ေလသည္။
ဆရာမင္းသိခၤ၏ ကပ္လ်က္အခန္းသို႔ ေျပာင္းေရြ႕ရျခင္း
ကၽြႏု္ပ္ႏွင့္ ေအာင္သူလည္း ဆရာ မင္းသိခၤ၏ အခန္းေဘးတြင္ လူမရွိဘဲ လြတ္ေနျခင္းႏွင့္ အျခားအေၾကာင္းေၾကာင္း တို႔ေၾကာင့္ ထိုလြတ္ေနေသာအခန္းသို႔ ေျပာင္းေရြ႕ခဲ့ရေလေတာ့သည္။ ၎ေန႔မွ စ၍ ဆရာမင္းသိခၤ၊ ကၽြႏု္ပ္ႏွင့္ ေအာင္သူ တုိ႔သည္ တစ္ေထာင္တည္း၊ တစ္တိုက္ တည္း၊ အခန္းခ်င္းကပ္လ်က္ေထာင္ နီးခ်င္းဘ၀သို႔ ေရာက္ရွိခဲ့ေလေတာ့သည္။
ကၽြႏု္ပ္ႏွင့္ ေအာင္သူသူ႔ကပ္လ်က္ အခန္းတားသို႔ေရာက္ရွိလာသျဖင့္ ဆရာ မင္းသိခၤလည္း အလြန္တရာမွပင္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနေၾကာင္းေတြ႕ရသည္။ အေၾကာင္းမွာ ေနာက္တစ္ေခါက္ေထာင္ သရဲစီးလွ်င္ သူ႔ကပ္လ်က္မွာ မွတ္ရသြား ျခင္း စကားစျမည္ေျပာေဖာ္ရျခင္းႏွင့္ အထူးသျဖင့္ ကၽြႏု္ပ္မွာ ညဖက္ညဖက္ တြင္ ဆရာမင္းသိခၤနားေထာင္ခ်င္ေသာ သဲထိတ္ရင္ဖိုေၾကာက္စရာကိုယ္ေတြ႕ဇာတ္ လမ္းမ်ားႏွင့္ ဖတ္ထားေသာစာတိုေပစ မ်ားထဲမွ ဇာတ္လမ္းမ်ားကို ဆရာမင္းသိခၤ မွ အလြန္မွပင္ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေလသည္။
ဆရာမင္းသိခၤအႀကိဳက္ဆံုး ကၽြႏု္ပ္ကိုယ္ ေတြ႕ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္
အင္းစိန္ေထာင္၏ ညတစ္ညတြင္ ဆရာမင္းသိခၤအား ကၽြႏု္ပ္ေျပာျပခဲ့ေသာ သူ႔အႀကိဳက္ဆံုးဇာတ္လမ္းမွာ ဤသို႔ျဖစ္ သည္။
တစ္ေန႔သ၌ ကၽြႏု္ပ္သည္အခ်င္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းကို၀ (ရဲႏုိင္ေအာင္) စက္မႈ တကၠသိုလ္၏ ဇာတိၿမိဳ႕ျဖစ္ေသာ ေတာင္ငူသို႔အလယ္သြားေတာ္သည္။ ေတာင္ငူႏွစ္က်ိပ္ရွင္ဆူဘုရားပြဲသို႔သြား ခ်င္းလည္းျဖစ္သည္။ ကၽြႏု္ပ္ႏွင့္အတူ ခင္ေမာင္ေအး (စက္မႈတကၠသိုလ္ေက်ာင္း သားေနာင္လူ႔ေကာင္သစ္ဒီမိုကေရစီပါတီ) လည္းပါေလသည္။ ကို၀၏ မိခင္ဆရာမ ေဒၚယဥ္ယဥ္ကလည္း ထိုညက ရန္ကုန္ သို႔ ညအျမန္ရထားျဖင့္ ျပန္သြားေလ သည္။ ထိုေၾကာင့္ ထိုညက ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ ၃ ေယာက္ထဲလည္းေကာင္း၊ ၂ ထပ္တုိက္ အိမ္ႀကီး၏။ ေအာက္ထပ္တြင္ ၃ ေယာက္ တန္းစီကာ အိပ္ၾကေလေတာ့သည္။ ကၽြန္မွာ စာအုပ္ကိုဖတ္ေနေလသည္။ ကၽြႏု္ပ္ေဘးမွ ၂ ေယာက္မွာ အိပ္ေမာ က်ေနၾကၿပီ ေကာက္သံမ်ားပင္တြက္ေန ေလသည္။ ကၽြႏု္ပ္လည္းျခင္ေထာင္ထဲတြင္ မီးေခ်ာင္းမီးေရာင္ျဖင့္ စာဖတ္ရင္းငိုက္ ျမည္းသြားသည္။ ထိုစဥ္ အေပၚထပ္ ၾကမ္းျပင္ဆီမွ ၾကမ္းမင္းကို ဖေနာင့္ျဖင့္ ေစာင့္ကာ ေစာင့္ကာလမ္းေလွ်ာက္သံႀကီး ေပၚထြက္လာပါသည္။
ထုိေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္လည့္ႏုိးသြား ၿပီး၊ ေဘးမွ ၂ ေယာက္ကိုႏိုးလိုက္ရသည္။ ကၽြန္ေတာ္အိပ္မေပ်ာ္ခင္က မီးဖြင့္ၿပီးစာ ဖတ္ေနခဲ့ကာ ယခုႏိုးလာသည့္အခ်ိန္တြင္ တစ္အိမ္လံုးမဲေမွာင္ေနသည္။ ထုိေၾကာင့္ ၃ ေယာက္သားအတူေလ်ာက္၍ မီး အလုပ္ရွိရာသို႔ စမ္းတ၀ါး၀ါးျဖင့္သြားက မီးဖြင့္လုိက္ရသည္။ မီးေပၚထပ္မွ တဒုန္း ဒုန္းလမ္းေလွ်ာက္သံမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၃ ေယာက္ေရြ႕လ်ားရာေတာ္သို႔လုိက္ေတြ႕ေန ျခင္းျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္းအိမ္ ေအာက္ထပ္ရွိ မီးမ်ားအားလံုးကို ဖြင့္ လုိက္ၾကသည္။ အေပၚထပ္မွ အသံမွာ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ေနာက္သို႔ေရြ႕ေနေသျဖင့္ ကၽြႏု္ပ္ စိတ္ဆိုးလာသျဖင့္ ေအာက္မွေန၍အေပၚ လွ်ာထိုးၾကမ္းခင္းအသံၾကားရာသို႔ခုတ္ျဖင့္ ေစာင့္ေစာင့္ထိုးပါသည္။ ကၽြႏု္ပ္မွ ဒုတ္ ျဖင့္ ထိုးလွ်င့္အေပၚထပ္မွ ျပန္၍ ေစာင့္နင္းသံျပန္ေပးပါသည္။ ကၽြႏု္ပ္တို႔ လည္း ပါးစပ္မွ ဆဲဆုိပါေတာ့သည္။ ထိုေၾကာင့္ အေပၚထပ္သို႔တက္ၾကည့္ရန္ ေျပာရာ ကို၀မွ လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးျဖင့္ အေပၚထပ္တက္ရာေလွကားထိပ္ကို ျပရာ သံႀကိဳးမ်ားအထပ္ထပ္ျဖင့္ေသာ့မ်ား ျဖင့္ ခတ္ထားေၾကာင္းေတြ႕လိုက္ရေလ သည္။ ထုိေၾကာင့္အေပၚတပ္သို႔တက္ၾကည့္ ၍ မရေပ။ ကၽြႏု္ပ္တို႔ ၃ ေယာက္၏ ဆူညံသံမ်ားေၾကာင့္ ေဘးပတ္၀န္းက်င္ မွ ႏိုးလာၾကၿပီး သိပ္မထူးဆန္းသလိုျဖင့္ ျပန္အိပ္သြားၾကပါသည္။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ၃ ေယာက္လည္း မအိပ္ခ်င္ၾကေတာ့သျဖင့္ ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူဘုရားပြဲေတာ္သို႔လမ္းေလွ်ာက္ ထြက္ခဲ့ၾကၿပီး ဇာတ္လမ္း၏ေက်ာ႐ိုးလို ကို၀မွရွင္းျပေလေတာ့သည္။
ျဖစ္ပုံမွာ ဤအိမ္ႀကီးကို ေတာင္ငူၿမိဳ႕မွ မိန္းမႀကီး တစ္ဦးက သူဘ၀တသက္တစ္လံုးစုေဆာင္း ထားခဲ့ေသာ ေရႊေငြရတနာတို႔ကိုေရာင္း ခ်၍ ကၽြန္း၊ ပ်ဥ္းကတိုးႏွင့္ ေအာက္ထပ္ ကို အုတ္စီကာေဆာက္လုပ္ခဲ့သည္။ ေဆာက္ရင္းေဆာက္ရင္းျဖင့္ ——— မ်ားလာသျဖင့္ အၿပီးသတ္တြင္ ထိုမိန္းမ ႀကီးကိုယ္တုိင္မကုန္သင့္တာမကုန္ရေလ ေအာင္ လက္ေပါက္ေစ့ေအာင္ ညေနတုိင္း စီမံတတ္ေလသည္။ အိမ္ႀကီးၿပီးဆံုးကာနီး တစ္ညေနတြင္ အေပၚထပ္သို႔တက္ရာ ေလွကား၏ လက္ကိုင္တန္းဖို႔လက္သမား တုိ႔က အၿပီးသံ႐ိုက္မသြားဘဲ။ သံျဖင့္ အလြယ္ေတးကာ ႐ိုက္ခဲ့ၾကသည္။ အေၾကာင္းမွ ညေနေစာင္းေန၍ အိပ္ျပန္ ခ်င္ၾကသျဖင့္ လက္တန္းမၿပီရင္ ထိုေန႔ အတြက္ေန႔စာစမိန္းမႀကီးမွ မထုတ္ေပးမွာ စိုးသျဖင့္ၿပီးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ ေနာကတစ္ရက္မွ အၿပီးသတ္႐ိုက္မည္ဟု ဆံုးျဖတ္ကာအိမ္ျပန္သြားၾကသည္။ ထိုမိန္းမႀကီးလည္း အေပၚထပ္မွတြင္ လုိက္လံစစ္ေဆးအၿပီး ေလွကားလက္တန္း ကို အားျပဳကာျပန္အဆင္းတြင္ လက္တန္း ျပဳတ္က်သြားၿပီး ေလွကားထိပ္မွျပဳတ္က် ကာ ပြဲခ်င္းၿပီးေသသြားေလေတာ့သည္။
ထုိေန႔မွစတင္ကာ ထိုအိမ္ႀကီးသည္ သရဲေျခာက္သည္ဟုေက်ာ္ၾကားလာၿပီး ေနမည့္သူငွားမည့္သူမရွိျဖစ္ေနသည္။ ကို၀၏။ မိခင္ဆရာမေဒၚယဥ္ယဥ္မွ အယံုအၾကည္မရွိ မေၾကာက္တတ္ဟုဆုိ ၿပီး တစ္လလွ်င္ ၁၀၀ က်ပ္ျဖင့္ ငွားရမ္း ကာဆိုအိမ္ႀကီးတြင္ေနထုိင္ခဲ့ေလသည္။ ေဒၚယဥ္ယဥ္မွာ ဘုရားတရားရတနာ ၃ ပါးကိုလြန္စြာကိုးကြယ္ဆည္းကပ္သူျဖစ္ သျဖင့္ မေၾကာက္မရြံ႕ေနထုိင္လာခဲ့သည္။
တစ္ညတြင္ ကို၀လည္းေက်ာင္းပိတ္ ၍ အိမ္ရာကာသျဖင့္ ဘုရားစင္ေရွ႕တြင္ ျခင္ေတာင္ေတာင္ကာ အိပ္ေနေလသည္။ အိပ္ေနစဥ္သူ႔ေဘးမွ ေျခသ့ၾကားသည္ကို သတိထားမိသြားည္။ သူျခင္ေထာင္ကို လည္းလာ၍ လႈပ္သြားသျဖင့္ အိပ္ယာမွ ထထိုင္ကာ ေျခသံရွိရာသို႔ လွမ္းၾကည့္ လုိက္သည့္အခါ မိန္းမတစ္ဦးကို ဘုရင္း စင္မွ ငါးတုိင္အားမီးေရာင္ဖ်ဖ်ေအာက္ တြင္ ေတြ႕ရသျဖင့္ “ေမေမလား”ဟု ေမး လုိက္သည္။ ထိုအခါထိုမိန္းမမွ ကို၀ဖက္ သို႔လွည့္လိုက္ရာ မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုး မ်က္ေစ့ႏွာေခါင္းပါးစပ္လံုး၀မရွိေသာ ေျပာင္ေျပာင္ႀကီးကိုေတြ႕လိုက္ရေလသည္။ ထိုေၾကာင့္ ကို၀လည္း ငယ္သံပါေအာင္ ေအာ္မိေလေတာ့သည္။ ထိုက်မွ သူ႔မိခင္ ဆရာမေဒၚယဥ္ယဥ္အိပ္ခန္းထဲမွ ေျပး ထြက္လာၿပီး ဘုရားေသာက္ေတာ္ေရ တုိက္ျခင္း၊ ဂါထာေတာ္မာ်းရြတ္ဖတ္ျခင္း လုပ္ရေလေတာ့သည္။ တစ္ခါက ကို၀၏ ညီမွာ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္မွ စစ္သားတစ္ ဦးျဖစ္ရာ ခြင့္ျဖင္ အိမ္ျပန္လာေသာည တစ္ညတြင္ သူ၏ေျခေထာက္အား အပ္ ျဖင့္တုိးသျဖင့္ ငယ္သံပါေအာင္အိပ္ယာ ထဲမွ ထြက္ေျပးရဖူးေလသည္။
မိုးဟိန္း
No comments:
Post a Comment