" စာေရးဆရာ ေမာင္ေသာ္က၏သေရာ္စာ "
တရံေရာအခါက တပ္က အရာရွိ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အမႈတြဲတစ္ခုကုိ အရင္းျပဳၿပီး အလုပ္က ျပဳတ္ပါေလေရာ။ အဲဒီထဲမွာ ဗုိလ္ႀကီးတစ္ေယာက္လည္း ပါတယ္။
ဗုိလ္မ်ား ျပဳတ္ျပီဆုိရင္ အျပင္မွာ ဘာမွ လုပ္စားတတ္တာမွ မဟုတ္ပဲဗ်။ တေန႕တေန႕ အိမ္မွာခ်ည္းဘဲ ထုိင္ေနေတာ့ တာကုိး။ အိမ္က မိန္းမကလည္း အရင္ကေတာ့ အရာရွိကေတာ္ ဆိုတဲ႕ပုံစံနဲ႕ ေျမာက္ႀကြေျမာက္ႀကြ လုပ္ေနရတုန္းက ကုိကုိ ရဲ႕ ေမာင္ေမာင္ရဲ႕နဲ႔ အလုပ္ျပဳတ္ျပီလဲ ဆုိေရာ
" ေတာ့္ ကုိယ္ဟြာ ရွင္ အလုပ္ ကေလး ဘာေလး ရွာအုံးေလ "
ဆုိေတာ့ ေယာက်ၤားကလည္း
" ေအးပါကြာ ငါလည္း ရွာေနပါတယ္ "
ျပန္ေျပာ။ မိန္းမက
" ရွင္ အလုပ္ ရွာေနတယ္သာ ေျပာတာ တေန႕တေန႕ အိမ္ထဲမွာဘဲ ထုိင္ေနေတာ့ ဘယ္က အလုပ္က ရမွာတုန္း "
ဆုိျပီးေျပာေတာ့ ဗုိလ္ျပဳတ္ကလည္း
" ငါက ဘာလုပ္ရမွာတုန္း ကူလီ ထမ္းရမွာလား " ဆုိျပီး ုျပန္ေအာ္ေတာ့တာကုိ။
မိန္းမကလည္း
" ေအာ္ ထမ္းသင့္ရင္ ထမ္းရမွာပဲ " ဆုိျပီး ျပန္ေျပာ။ ဗုိလ္ျပဳတ္လည္း စိတ္ဆုိးျပီး
" ဒီမွာေဟ့ ငါက ျပန္တမ္းဝင္ အရာရွိကြ နားလည္လား ကူလီ ထမ္းတဲ့ေကာင္ မဟုတ္ဘူး " ဆုိေတာ့ မိန္းမက
" ရွင့္ဟာ ရွင္ ျပန္တမ္းဝင္ အရာရွိခ်င္ရွိ မရွိခ်င္ေန က်ဴပ္ ဂရုမစုိက္ဘူး က်ဴပ္မွာ ပုိက္ဆံ မရွိေတာ့တာပဲ သိတယ္ ... တေန႕တေန႕ ထုိင္စားေနတာ က်ဴပ္မွာ နားကပ္ေရာ ဆြဲႀကိဳးေရာ မရွိေတာ့ဘူး ရွင္သိရဲ႕လား ... ရွင္ အလုပ္ ရွာရင္ ရွာ ... မရွာရင္ က်ဴပ္နဲ႕အေတြ႕ဘဲ " ဆုိျပီး ေအာ္ေျပာေတာ့တာကုိ။
အဲ့ေတာ့မွ ဗုိလ္ျပဳတ္လည္း တေန႕တေန႕ နားညီးတဲ့ဒဏ္ကို မခံခ်င္ေတာ့ ေနာက္တေန႔ကစျပီး အလုပ္သြားရွာမယ္ဆိုၿပီး မနက္ဆုိ မိန္းမဆီက ပုိက္ဆံ ၂က်ပ္ ေတာင္း လက္ဖက္ရည္ေသာက္၊ ပုိတဲ့ ပုိက္ဆံကုိ ေဆးလိပ္ေတြဝယ္၊ တိရိစၧာန္ရုံနား သြားထုိင္၊ ညေနက် ုျပန္လာ လုပ္ေနပါေလေရာ။
ဒီလုိနဲ႕ ဆယ္ရက္ေလာက္ ၾကာေတာ့ သူ စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႕ ေဆးေပါ့လိပ္ဖြာေနတုန္း လူတစ္ေယာက္က အနား ကပ္လာျပီး ေဆးလိပ္မီးေတာင္းရင္း ဟုိလူက
" မိတ္ေဆြ ဒီနားမွာ ညေနတိုင္း လာ လာ ထုိင္ေနတာ တပါတ္ေလာက္ ရွိျပီေနာ္ "
ဆုိျပီး စကား စေျပာလုိက္ေရာ ဗုိလ္ျပဳတ္ကလည္း နဂုိကတည္းက ေဒါသအခံ ရွိေနေတာ့
" ဘာလဲ မထုိင္ရဘူးလား ... ဒါ ခင္ဗ်ားပုိင္တဲ့ ေနရာမုိ႕လား ... အမ်ားပုိင္တဲ့ေနရာ ခင္ဗ်ား မီးညိွျပီးရင္ သြားစရာရွိတာ သြားစမ္းပါဗ်ာ အာရုံေနာက္တယ္ "
ဆိုျပီး စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႕ ဘုေတာ ပါေလေရာ။
ဟုိလူက အဲ့ေတာ့မွ
" ဟာ ... မဟုတ္ပါဘူး ထုိင္လို႔ရပါတယ္ ... ထုိင္လို႔ ရပါတယ္ ခင္ဗ်ားမွာ အလုပ္ မရွိဘူးလားလုိ႕ ေမးႀကည့္တာ " ဆုိေတာ့ ဗုိလ္ျပဳတ္က
" မရွိလုိ႕ ထုိင္ေနတာေပါ့ဗ် ... ရွိရင္ အလုပ္ သြားလုပ္ေနမွာေပါ့ သြားစမ္းပါဗ်ာ "
ဆုိျပီးထပ္ေျပာေတာ့မွ ဟုိလူက ရုတ္တရက္ အနားကပ္လာျပီး
" ခင္ဗ်ား အလုပ္လုပ္မလား "
ေမးေတာ့တာကုိ။ ဗုိလ္ျပဳတ္က အဲ့ေတာ့မွ အ့ံအားသင့္ျပီး
" ဘာလဲ ခင္ဗ်ားက အလုပ္ ေပးနူိင္လုိ႕လား " ဆုိေတာ့ ဟုိလူက
" ေပးနူိင္တယ္ " ေျပာေရာ။
" ဘာအလုပ္လဲ " ေမးေတာ့ ... ဟုိလူက ဘာအလုပ္လဲဆိုတာ မေျပာပဲ
" အလုပ္ကေျပာလုိ႕ မရဘူးဗ် ... ခင္ဗ်ား လုပ္မယ္ ဆုိမွပဲ ေျပာျပလုိ႕ ရမွာ " ဆိုေတာ့ ဗုိလ္ျပဳတ္က
" အာ ခင္ဗ်ားဟာက ဘာအလုပ္မွန္း မသိပဲ လုပ္စရာလား ဓါးျပ တုိက္ခုိင္း ေနရင္ ဘယ္လုိ လုပ္မွာတုန္း " ဆုိျပီး ျပန္ေမးေတာ့ ... အာ့ ဟုိလူက
" အာ့ ... ဓါးျပတုိက္ခုိင္း ပါ့မလားဗ် ... အလုပ္က အစုိးရ အလုပ္ပဲ ... ေန႕စား တစ္ရက္ကုိ ၁၅ က်ပ္ ေပးမယ္။ ထမင္းေကြ်းမယ္ ပိတ္ရက္ မရွိဘူး "
အဲ့ေတာ့မွ ဗုိလ္ျပဳတ္က စဥ္းစားတယ္။
" အင္းး တစ္ရက္ ၁၅ က်ပ္ ... ပိတ္ရက္မရွိ ... တစ္လ ရက္ ၃၀ ဆုိေတာ့ ... ၄၅၀ အံမယ္ ဖုိးဖစ္တီး စေကး ...အရာရွိလစာ အကုိက္ဟ ကြက္တိပဲ " ဆုိျပီး
" လုပ္မယ္ဗ်ာ ဘာအလုပ္တုန္း " ဆုိေတာ့ ဟုိလူက
" ခင္ဗ်ား ေသခ်ာတယ္ေနာ္လုိ႕ "
ထပ္ေမးေတာ့
" အာ့ ... ေသခ်ာပါတယ္ "
ဆုိ ေတာ့မွပဲ ဟုိလူက ဘာအလုပ္လဲ ေျပာေတာ့တာကုိ ...
" ဒီလုိဗ် က်ြန္ေတာ္တုိ႔ တိရိစၧာန္ရုံမွာ လူစကား ေတာ္ေတာ္ နားလည္ေနတဲ့ ေဂၚရီလာ လူဝံႀကီး တစ္ေကာင္ရွိတယ္။ အာ့ေကာင္ႀကီးက အင္မတန္လည္း လိမၼာတယ္ သူ႕ေႀကာင့္ တိရိစၦာန္ရုံ ဝင္ေငြ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတာဗ် ။ အဲ ... လြန္ခဲ့တဲ့ ေလးလေလာက္က ဒီေကာင္ႀကီး ေတာ္ေတာ္ ေနမေကာင္းျဖစ္လုိ႕ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕လည္း အေတာ္ႀကိဳးစားျပီး ကုတာ လုံးဝ မရေတာ့ပဲ လြန္ခဲ႕တဲ႕ ၂ လ ေလာက္က ေသသြားျပီဗ်။ ဒီအေႀကာင္းကုိ ျပည္သူေတြကုိ မေႀကျငာရဲဘူးဗ်ဴိ ့တိရိစၧာန္ရုံ ဝင္ေငြ က်သြားမွာစုိးလုိ႕ "
ဆုိေတာ့ ဗုိလ္ျပဳတ္က ဆက္ေျပာပါဆုိျပီး စကား ေထာက္ေပးလုိက္ရာ ဟုိလူက
" အာ့ေကာက္ႀကီးက ေသသြားေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ ဒီေကာင္ႀကီးအေရခြံကုိ အေကာင္းအတုိင္း ရေအာင္ ဆုပ္ယူထား လုိက္တယ္။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ဂုိက္ဆုိက္က အဲ့ အေကာင္ႀကီးနဲ႕ ကြက္တိေလာက္ဘဲ ... အဲ့ဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားက အဲဒီ လူဝံအေရခြံႀကီး ဝတ္ျပီး မနက္ ၇ နာရီ ကေန ညေန ၆ နာရီ အထိ ေလွာင္အိမ္ထဲမွာ ဝင္ထုိင္ေနရုံပါပဲ။ ထမင္းစားခ်ိန္ က်ရင္ ေလွာင္အိမ္ေနာက္ဖက္က အကြယ္မွာ ထမင္းလာပုိ႕ေပးမယ္ ... ခင္ဗ်ားက စားျပီးရင္ ေရွ႕ျပန္ထြက္ထုိင္ေနရုံဘဲ "
ေျပာေတာ့တာကုိးဗ်။
ဗုိလ္ျပဳတ္က လန္႔ျပီး
" အာ့ ... အျပင္လူေတြ သိကုန္ရင္ ရွက္စရာႀကီးဗ် " ဆုိေတာ့ ဟိုလူက
" အံမယ္ေလးဗ်ာ ခင္ဗ်ားက ရွက္တာေလာက္ပဲ က်ဴပ္တုိ႕က ပုိေႀကာက္တာေပါ့ဗ် ... ဒါ အစုိးရရဲ႕ ေတာ့ပ္စီးကရက္ ထိပ္တန္း လ်ိဴ့ဝွက္ခ်က္ဗ် ... အျပင္လူ သိလုိ႕မရဘူး " ဆိုေတာ့မွ
ဗုိလ္ျပဳတ္လည္း နည္းနည္း စိတ္ခ်သြားျပီး
" အင္းဗ်ာ ဒါဆိုလည္း မနက္ဖန္က်ရင္ စမ္းႀကည့္မယ္ "
ဆိုျပီး မရဲတရဲ ကတိေပးေတာ့ တာကုိ။
ေနာက္တေန႕ မနက္က်ေတာ့ အိပ္ယာက ၅ နာရီခြဲေလာက္ထ ... တိရိစၧာန္ရုံလည္း ေရာက္ေရာ အဲ့ဒီ အေရခြံႀကီးဝတ္ျပီး မွန္ထဲကို ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ႀကည့္လုိက္ေတာ့ အမယ္ေလး လန္႕ထွာဗ်ာဆုိျပီး ေအာ္ယူရသကုိး ... ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အေရခြံႀကီးက ဟိုလူေျပာသလိုပဲ သူ႔ခနၶာကိုယ္နဲ႔ ကြက္တိက်ျပီး တကယ့္ လူဝံႀကီးလုိ ျဖစ္ေနသကုိးဗ် ... အဲ့ေတာ့မွ သူလည္း စိတ္ခ်ျပီး ေလွာင္အိမ္ထဲ ဝင္ထုိင္ေနေရာ။
ကေလးေတြ လာေတာ့လည္း သူ႕မွာ ေႀကာက္ျပီး မလႈပ္ဝံ့ဘူး ။ အဲ့ ထမင္းစားခ်ိန္ ေရာက္မွပဲ ေနာက္က အကြယ္ေလးမွာ ထမင္းဝင္စား ... ျပီးေတာ့ ျပန္ထြက္ထုိင္ ... ညေနက်ေတာ့ ဟုိလူက လာျပီး ၁၅ က်ပ္ ခ်က္ခ်င္း ထုတ္ေပးတာကုိ။ ပုိက္ဆံယူ အိမ္ျပန္လာ ၅ က်ပ္ကုိ ဖြက္ထား ... က်န္တဲ့ ၁၀ က်ပ္ကုိ မိန္းမကုိ ေပးလုိက္ေတာ့ မိန္းမလည္း မ်က္လုံးေတြဘာေတြ အေရာင္ေတာက္လာျပီး
" ဟယ္ ကုိကုိ အလုပ္ ရလာျပီလား " ေတြ ဘာေတြ အတင္း ေမးေတာ့တာ ကလား။ ဗုိလ္ျပဳတ္ကလည္း အလုပ္ရျပီလဲ ဆုိေရာ မိန္းမက ဆက္ေမး
" ဘာအလုပ္လဲ " ဆုိေတာ့ သူလည္း ဘာေျဖရမွန္း မသိတာနဲ႕
" အဲ့ ... အစုိးရအလုပ္ပဲ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ေန႕စားဘဲ "
ေျပာလုိက္ရာ မိန္းမက အဲ့ေတာ့မွ
" အင္းး ဒါဆုိလည္း အလုပ္ႀကိဳးစားေနာ္ ပါမင္နစ္ေလး ဘာေလးျဖစ္ေအာင္ႀကိဳးစား " ဘာညာေပါ့။
ဒီလုိနဲ႕ တပါတ္ေလာက္ ၾကာေတာ့ သူလဲ ေလွာင္အိမ္နဲ႕ နည္းနည္း ရင္းနွီးလာျပီး မေႀကာက္ေတာ့ဘူး ။
ကေလးေတြက
" ေဟးလား ေမ်ာက္ႀကီး ေရွာက္သီးစားမလား " ဆုိ ေခါင္းခါခါ လက္ခါခါ လုပ္ျပ ... ကေလးေတြက သေဘာက်ေတာ့ သူလည္း ေပ်ာ္ေတာ့တာကုိ။
ဒီလုိနဲ႕ တစ္လေလာက္ ုၾကာလာေတာ့ ေလွာင္အိမ္ကုိပါ ရင္းႏွီးလာျပီး ကေလးေတြက ေမ်ာက္ႀကီး ဂ်ြမ္းထုိးျပပါဆုိ ခ်က္ခ်င္း ဂြ်မ္းထုိးျပလုိက္တာကုိ ... တပ္ကေကာင္ ဆုိေတာ့ ဂြ်မ္းေတြဘာေတြကလည္း ေကာင္းေကာင္း ထုိးတတ္တာ ကလား။
တာယာကြင္းေတြ ခုိျပ၊ ေဘးက သံတိုင္ေတြကုိ ေျပးခုန္တက္ ေျပးဆင္းနဲ႔ အင္မတန္ ကၽြမ္းက်င္လာတာကုိ ... ုျပည္သူေတြႀကားမွာလည္း တိရိစၧာန္ရုံက လူဝံႀကီးက လူစကား တတ္ေနျပီဆုိျပီး သတင္းေတြျပန္႕ ဝင္ေငြေတြထပ္တုိးလာ။
ေျခာက္လျပည့္ေတာ့ ေဘာနပ္စ္ေတြ ဘာေတြေတာင္ ရလိုက္ေသး ... အစစရာရာ အဆင့္ကုိေျပလို႔။
အဲ့ တရက္က်ေတာ့
ကေလးေတြက ေျမွာက္ေပး၊ သူလည္း အေပ်ာ္လြန္ျပီး တာယာကြင္းကို ခုိျပရင္း ေဘးက သံတုိင္ကုိ လွမ္းခုန္ကူးလုိက္တာ သံတုိင္က ေဆြးေနေတာ့ က်ဴိးျပီးေတာ့ တဖက္က ေလွာင္အိမ္ႀကီးထဲ အရွိန္လြန္ၿပီး ျပဳတ္က်သြားပါေလေရာ ။
လူေတြကလည္း ျမင္ေနေတာ့ ဝုိင္းေအာ္ႀကတာေပါ့။
" လူဝံႀကီး က်ားေလွာင္အိမ္ထဲ က်သြားျပီ ... လူဝံႀကီး က်ားေလွာင္အိမ္ထဲ က်သြားျပီ " ဆုိေတာ့မွ သူလည္း ဆူညံေနတဲ့ ေအာ္သံေတြ ႀကားရေတာ့မွပဲ က်ားေလွာင္အိမ္္ထဲ ျပဳတ္က်သြားမွန္း သိေတာ့တာကုိ ...
ဗိုလ္ျပဳတ္လည္း ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ခ်က္ခ်င္း လူးလဲၿပီး ထမလုိ႕ လုပ္လုိက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ မလွမ္းမကမ္းက ဝါးရုံပင္ရိပ္မွာ အိပ္ေနတဲ့ က်ားက ဆတ္ခနဲ႕ ထလာပါေလေရာဗ် !
အဲ့ေတာ့မွ သူ႕ေခါင္းထဲမွာ ခ်က္ခ်င္း အသိတစ္ခု ဝင္လာေတာ့တာကုိ ...
သူမလြတ္နူိင္ေတာ့ဘူး ဆုိတာကုိ တန္းသိလိုက္ျပီး အင္း က်ားဆုိတာက အေသသား မစားဘူးလို႔ ၾကားဘူးနားဝ ရွိတယ္ဆုိျပီး ငါေသခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနမွ ဆုိုၿပီးေတာ့ ခ်က္ခ်င္း ျပန္ျပီး လွဲခ် ေသခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ရတာကုိ ...
ေဘးနားက လူေတြေရာ ဝန္ထမ္းေတြေရာ အကုန္ ဝရုန္းသုန္းကား ျဖစ္ေနသလို သူ႕မွာလည္း ရငi္ေတြ တဒိတ္ဒိတ္တုန္ျပီး လွဲခ်ေနရင္း က်ားထလာတဲ့အသံ ၊ သူ႕ဘက္ကုိ တေျဖးေျဖး က်ားေလ်ွာက္လာတဲ့ အသံကို ႀကားေနရေတာ့ တစ္ကုိယ္လုံးလည္း ေခြ်းေတြရႊဲ၊ ရင္ကလည္း တဒိတ္ဒိတ္နဲ႕ နင္းကန္ခုန္ေတာ့တာကုိ ...
သူ႔အနားကို ေရာက္လာတဲ့ က်ားက သူ႕ေအာက္ပုိင္းက စၿပီးနမ္းေတာ့ နႈတ္ခမ္းေမႊးေတြနဲ႕ ထုိးမိတာ လိပ္ျပာလြင့္မတတ္ ျဖစ္ပါေလေရာ။
က်ားက တေျဖးေျဖးနဲ႕ အနံ႔ခံရင္း နမ္းရင္း သူ႔ ခနၶာကိုယ္အေပၚပိုင္းကို တက္လာ က်ားရဲ႕ အသက္ရႈသံကုိ ႀကားေနရျပီး မ်က္နွာနားအထိ ကပ္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ ဗုိလ္ျပဳတ္ကလည္း သူ႕စိတ္ကုိ ဒုံးဒုံး ခ်လုိက္ၿပီေပါ့။
အာ့အခ်ိန္မွာ ... က်ားက သူ႔မ်က္နွာအနား ကပ္လာျပီး ေျပာလိုက္တာက
" သိပ္ေႀကာက္ေနလား ရဲေဘာ္ ... ရဲေဘာ္က ဘယ္တပ္ကလဲတဲ့ ။
ဦးလွဦး ဆီမွ တဆင့္ ေဖာ္ျပပါသည္။
No comments:
Post a Comment