သူ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကိတ္ျပီး ၾကိဳက္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ကို လက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းလိုက္တယ္။ အမ်ိဳးသမီးကလည္း သေဘာတူလို႔ မနက္ျဖန္မွာ လက္ထပ္ၾကေတာ့မယ္။ တစ္သက္လံုး စုေဆာင္းလာခဲ့တဲ့ ပိုက္ဆံနဲ႔ သူ႔ဘ၀ကို ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေနသြားေတာ့မယ္ဆိုျပီး သူဟာ အရမ္း ေပ်ာ္ေနတယ္။
အရမ္းေပ်ာ္ျပီး စိတ္လႈပ္ရွားေနလို႔ ညနက္မွ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ သူဟာ အိပ္ေနရင္းကေန လန္႔နိူးလာတယ္။ အနက္ေရာင္ ၀တ္စံုရွည္ၾကီးရံုထားျပီး ေခါင္ျမီးျခံဳထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ သူအိပ္ေနတဲ့ ကုတင္နားမွာ လာရပ္ေနတာကို ျပတင္းေပါက္က ၀င္လာတဲ့ လေရာင္ေအာက္မွာ သူေတြ႔လိုက္ရတယ္။ အဲဒီလူဟာ ဓါးေကာက္ၾကီးတတ္ထားတဲ့ တုတ္ရွည္ၾကီး ကိုင္ထားတယ္။ ေခါင္းျမီးျခံဳေအာက္မွာ ေပၚေနတဲ့ သူ႔မ်က္နွာဟာလည္း အရိုးေခါင္းခြံနဲ႔ တူေနတယ္။
သူလည္း အရမ္းေၾကာက္သြားျပီး ရုတ္တရက္ စကားမေျပာနို္င္ျဖစ္ေနတယ္။ ေနာက္မွ သူက အရဲစြန္႔ျပီး အဲဒီလူကို ‘ခင္ဗ်ား ဘယ္သူလဲ’ လို႔ ေမးလိုက္တယ္။ ဟိုလူက ‘ငါ ေသမင္းပဲကြ။ မင္း လူ႔ျပည္မွာ ေနတာ အခ်ိန္ေစ့သြားလို႔ အခု လာေခၚတာ။ လိုက္ခဲ့ေတာ့’ ဆိုျပီး သူ႔လက္ကို ဆြဲပါေတာ့တယ္။
သူလည္း မလိုက္ခ်င္လို႔ အတင္းရုန္းေပမယ့္ ေသမင္းက အားသန္လြန္းလို႔ သူ႔ဆြဲေခၚရာကို ပါေနတယ္။ သူဟာ ရုန္းလို႔ ရမွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာကို သိလိုက္လို႔ ေသမင္းကို ခုလို ေတာင္းပန္ေျပာလိုက္တယ္။
- “ကၽြန္ေတာ့္ကို လူ႔ေလာကမွာ ၃ ရက္ ဆက္ေနဖို႔ ခြင့္ျပဳပါလား ခင္ဗ်ား။ ကၽြန္ေတာ္ မနက္ျဖန္ လက္ထပ္ေတာ့မွာမို႔ ကၽြန္ေတာ့္မိန္းမနဲ႔ ၃ ရက္ေလာက္ အတူ ေနပါရေစပါ။ ကၽြန္ေတာ္စုထားတဲ့ ေဒၚလာတစ္သန္းရဲ႕ ၃ ပံု ၁ ပံုကို ေပးပါမယ္”
ေသမင္းက ခြင့္မျပဳဘူးဆိုျပီး သူ႔လက္ကို ဆက္ဆြဲတယ္။ ဒီေတာ့ သူက ခုလို ေသမင္းကို ေျပာလိုက္ျပန္တယ္။
- “၃ ရက္ေနခြင့္ မရရင္လည္း ၂ ရက္ေလာက္ေတာ့ ခြင့္ျပဳပါလားဗ်ာ။ အဲဒီအတြက္ ေဒၚလာတစ္သန္းရဲ႕ တစ္၀က္ကို ေပးပါမယ္။ လူ႔ဘ၀ရဲ႕ စည္းစိမ္ကို မေသခင္ ခံစားသြားခ်င္လို႔ပါ”
ဒါလည္း ေသမင္းက ခြင့္မျပဳဘူးဆိုျပီး ဆက္ျပီး သူ႔လက္ကို ဆြဲေနတယ္။ ဒီေတာ့ သူက ခုလို ေသမင္းကို ေျပာလိုက္ျပန္တယ္။ ေနာက္ဆံုး သူဟာ သူ႔ရဲ႕ ေဒၚလာတစ္သန္းအားလံုးကို ေပးပါမယ္။ လူ႔ေလာကမွာ တစ္ရက္ေလးပဲ ေနခြင့္ေပးပါတဲ့။ ေသမင္းက မရဘူးလို႔ အျပတ္ေျပာလိုက္တယ္။
ဒီေတာ့ သူ သိလိုက္ျပီ။ ေသမင္းကို ဘယ္လိုမွ ေစ်းဆစ္လို႔ ရမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူက ေသမင္းကို စာေလးတစ္ေစာင္ေတာ့ ေရးခဲ့ပါရေစလို႔ ခြင့္ေတာင္းလိုက္တယ္။ ဒါကိုေတာ့ ေသမင္းက ခြင့္ျပဳေပးလိုက္တယ္။
သူလည္း ကုတင္ေဘးက စားပြဲေပၚက စာရြက္တစ္ရြက္ေပၚမွာ စာကို ကမန္းကတန္း ေရးလိုက္တယ္။ သူေရးလိုက္တာက . . .
“မိတ္ေဆြတို႔၊ လူ႔ေလာကမွာ ေနရတဲ့ အခိုက္အတန္႔ေလးမွာ သင့္ဘ၀ကို အက်ိဳးရွိေအာင္ လုပ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ရက္ေလးဆက္ေနခ်င္လို႔ ေဒၚလာတစ္သန္းေပးတာေတာင္ ေနခြင့္မရပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္အျဖစ္အပ်က္ကို ၾကည့္ျပီး အခ်ိန္ဆိုတာ ဘယ္ေလာက္အဖိုးတန္တယ္ဆိုတာကို မိတ္ေဆြတို႔ သိေလာက္ပါျပီ"
အင္တာနက္မွာ ရွာေတြ႔တဲ့ ပံုျပင္ေလးပါ။
ဗန္းေမာ္သိန္းေဖ
၂၂-၀၇-၂၀၁၇
No comments:
Post a Comment