"မရွိတာထက္ မသိတာ ေတာ္ေတာ္ခက္"
• • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • •
ဒီတစ္ခါေတာ့ ေျပာစရာေတြ အမ်ားႀကီးမို႔ ဘယ္က စၿပီး ေျပာရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူး။ တေလာက ဒိုက္ဦးၿမိဳ႕ ေခမာသီဝံဘုန္းႀကီးေက်ာင္းထဲက ထူးျခားျဖစ္ရပ္ဆိုတဲ့ ဗီဒီယိုႏွစ္ခုကို ၾကည့္ၿပီး က်ေနာ္လည္း အေတာ္ကို စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ျဖစ္သြားလို႔ပါ။
• • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • •
ဒီတစ္ခါေတာ့ ေျပာစရာေတြ အမ်ားႀကီးမို႔ ဘယ္က စၿပီး ေျပာရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူး။ တေလာက ဒိုက္ဦးၿမိဳ႕ ေခမာသီဝံဘုန္းႀကီးေက်ာင္းထဲက ထူးျခားျဖစ္ရပ္ဆိုတဲ့ ဗီဒီယိုႏွစ္ခုကို ၾကည့္ၿပီး က်ေနာ္လည္း အေတာ္ကို စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ျဖစ္သြားလို႔ပါ။
ညအေမွာင္ထဲ ေႁမြထီးနဲ႔ေႁမြမ မိတ္လိုက္ေတာ့ ယွက္လိမ္လူးလြန္႔ေနတာကို လူေတြက လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးနဲ႔ ထိုးၿပီး ဝိုင္းအံုၾကည့္ရင္း တစ္ေယာက္တေပါက္ ေျပာဆိုသံေတြ ဗီဒီယိုထဲမွာ အတိုင္းသားၾကားေနရတယ္။
"ေႁမြေတြလာၿပီး က ျပေနတာ"
"နဂါးလူးသလို လူးေနတာဟ"
"သိုက္ကလာတဲ့ ေႁမြေတြ ျဖစ္မယ္"
"ဆရာေတာ့္ကို ဦးတိုက္ေနတာဘုရား"
လူးလြန္႔ေနတဲ့ ေႁမြႏွစ္ေကာင္ကို ဆရာေတာ္ဆိုသူက ျခင္းေတာင္းထဲ ထည့္ဖို႔လုပ္တာ ျမင္ေတာ့ က်ေနာ့မွာ ေခါင္းနပန္းႀကီးမတတ္ တုန္လႈပ္သြားမိတယ္။ မိတ္လိုက္တဲ့ ေဇာမႊန္ေနတဲ့ ေႁမြႏွစ္ေကာင္က ဘာမွ အႏၲရာယ္မျပဳဘဲ ျခင္းေတာင္းထဲ ေရာက္သြားပါရဲ့။ ဒါေပမယ့္၊ က်ေနာ့မွာ စိုးရိမ္စိတ္က မေပ်ာက္ဖူး။ အခုအခ်ိန္မွာ ဘာမွ ရန္မလုပ္ေပမယ့္ မိတ္လိုက္တဲ့ ကိစၥၿပီးေျမာက္သြားလို႔ မူလသဘာဝစိတ္ ျပန္ဝင္လာရင္ အလြန္အႏၲရာယ္ႀကီးပါတယ္ဗ်ာ။ ထိရင္ ေပါက္မွာပဲ။ ဒီေႁမြမ်ိဳးက အဆိပ္လည္း အလြန္ျပင္းတယ္။ ဆရာေတာ္ ေဆး႐ံုကို အခ်ိန္မီမေရာက္ခင္ ပ်ံလြန္ေတာ္မူသြားႏိုင္တယ္။
အဲဒီေႁမြႏွစ္ေကာင္ဟာ ငန္းသံကြင္းစြပ္ (multibanded krait) သိပၸံအမည္ Bungarus multicinctus ျဖစ္ဖို႔ မ်ားတယ္။ ငန္းေတာ္ၾကားလို ေႁမြေဟာက္ မ်ိဳးကြဲတစ္ခုျဖစ္ၿပီး ေတာႀကီးေႁမြေဟာက္တို႔ ေႁမြေပြးတို႔ထက္ အဆမ်ားစြာ အဆိပ္ျပင္းပါတယ္။ ဗီယက္နမ္စစ္ပြဲတုန္းက အေမရိကန္စစ္သားေတြက ဒီေႁမြမ်ိဳးကို two step Charlie (ေျခႏွစ္လွမ္းခ်ာလီ) လို႔ နာမယ္ေပးထားသတဲ့။ ဒီေႁမြအကိုက္ခံရင္ ေျခႏွစ္လွမ္းမွာပဲ ဗိုင္းကနဲ လဲၿပီး ေသပြဲဝင္ရတယ္လို႔ ဆိုၾကတယ္။
အမွန္က အဲဒီေလာက္ မျမန္ေပမယ့္၊ နာရီပိုင္းအတြင္း အသက္ဆံုး႐ံႈးႏိုင္ပါတယ္။ ေဆး႐ံုကို အခ်ိန္မီေရာက္ရင္ေတာင္ သီးသန္႔ေႁမြဆိပ္ေျဖေဆး ဒါမွမဟုတ္ polyvalent ASV အဆင္သင့္မရွိရင္ ဘဝနတ္ထံ ပ်ံလြန္ေတာ္မူသြားမယ္။
အေမရိကန္ ဇီဝေဗဒပါေမာကၡ ေဒါက္တာ ဂ်ိဳးဆက္ဖ္ စလိုဝင္းစကီး ျမန္မာျပည္မွာ အသက္ေပ်ာက္သြားတာ ဒီေႁမြရဲ့ အဆိပ္္ျပင္းခ်က္ေပါ့ဗ်ာ။ ကယ္လီဖိုးနီးယား သိပၸံအကယ္ဒမီက တြားသြားသတၱဝါ ပါရဂူ ေဒါက္တာ ဂ်ိဳး စလိုဝင္းစကီးဟာ ျမန္မာျပည္ေျမာက္ပိုင္း၊ ကခ်င္ျပည္နယ္ မခ်မ္းေဘာေဒသ ေနာင္မြန္း႐ြာကေန သံုးနာရီၾကာသြားရတဲ့ ေတာထဲက သုေတသနစခန္းမွာ ငန္းသံကြင္းစြပ္ေႁမြေပါက္စေလး အကိုက္ခံလိုက္ရတယ္။
၂၀၀၁ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာ ၁၁ ရက္ေန႔ မနက္ ၇ နာရီေလာက္မွာ ခဲတံလံုးေလာက္ပဲ ရွိတဲ့ ေႁမြေလးက ေဒါက္တာ စလိုဝင္းစကီးရဲ့ လက္ကို ကိုက္လိုက္သတဲ့။ ေဆးဝါးကုသမႈ မရႏိုင္တဲ့ ေနရာမ်ိဳးမွာ ငန္းသံကြင္းစြပ္လို အဆိပ္ျပင္းေႁမြအကိုက္ခံရရင္ တျခား သိပၸံပညာရွင္ေတြဆို ကိုယ့္လက္ကို ခ်က္ခ်င္း ျဖတ္ပစ္ၾကတယ္။ အရင္ကလည္း အဆိပ္ျပင္းတဲ့ ေႁမြေတြ ခဏခဏ အကိုက္ခံရဖူးတဲ့ ေဒါက္တာ စလိုဝင္းစကီးက ခဲတံလံုးေလာက္ ေႁမြေပါက္စေလးကို ေပါ့ေပါ့သေဘာထားမိပံုရတယ္။
ၿပီးေတာ့၊ ငန္းသံကြင္းစြပ္နဲ႔ အေရာင္ ပံုစံတူေပမယ့္လည္း အဆိပ္မရွိတဲ့ Dinodon ဆိုတဲ့ ေႁမြတစ္မ်ိဳးလို႔လည္း မွားယြင္းယူဆတာ ျဖစ္လိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္၊ တစ္နာရီေလာက္ၾကာေတာ့ လက္က ထံုလာတာေၾကာင့္ အဆိပ္တက္မွန္း သိသိခ်င္းပဲ ေဒါက္တာ စလိုဝင္းစကီးက သုေတသနအဖြဲ႕သားေတြကို ေခၚၿပီး မွာစရာရွိတာ အေသးစိတ္မွာတယ္။ အခ်ိန္မီေဆးကုသမႈမရရင္ သူအမ်ားဆံုး ၄၈ နာရီပဲ အသက္ရွင္ႏိုင္မယ္ဆိုတာ သိထားတယ္။ သူတို႔အဖြဲ႕မွာ သိပၸံပညာရွင္ေတြခ်ည္း အေမရိကန္ ၈ ေယာက္၊ တ႐ုတ္ ၂ ေယာက္နဲ႔ ျမန္မာလူမ်ိဳး သုေတသနလက္ေထာက္ ေလးေယာက္လည္း ပါတယ္။
ေႁမြဆိပ္တက္တာကို သိတဲ့ မနက္ ၈ နာရီကတည္းက ျမန္မာအဖြဲ႕ဝင္ ႏွစ္ေယာက္က ဆက္သြယ္ေရးစက္ရွိတဲ့ အနီးဆံုး ေနာင္မြန္းစစ္တပ္စခန္းကို ေျပးၿပီး ရဟတ္ယာဥ္ ေခၚေပးဖို႔ အကူအညီေတာင္းၾကတယ္။ အနီးဆံုးဆိုတာေတာင္ ၃ နာရီၾကာသြားရတဲ့ ခရီးၾကမ္းပါ။ ဒါေပမယ့္၊ လူနာကို တစ္ေခါက္ျပန္ၾကည့္ၿပီးမွ အေျခအေနကို ထပ္သတင္းပို႔ဖို႔ စစ္တပ္ကေျပာလို႔ အဖြဲ႕သားႏွစ္ေယာက္ စခန္းကို ျပန္လာရပါတယ္။
အကိုက္ခံရၿပီး ၅ နာရီအၾကာ မြန္းလြဲ ၁၂ နာရီေက်ာ္မွာ ေဒါက္တာ စလိုဝင္းစကီး အသက္႐ႉရပ္သြားပါေတာ့တယ္။ သူ႔အဖြဲ႕သား သိပၸံပညာရွင္ေတြကလည္း မွာထားတဲ့အတိုင္း ပါးစပ္ခ်င္းေတ့ၿပီး အသက္႐ႉကယ္ဆယ္ေရး အလွည့္က်လုပ္ေပးရင္း ေဆးဝါးအကူအညီကို ရင္ေမာစြာ ေစာင့္ေမွ်ာ္ၾကရတာေပါ့။ စစ္တပ္ကို ေျပးၿပီးအကူအညီေတာင္းသူေတြ ျပန္လာတဲ့ ေန႔လယ္ ၃ နာရီအခ်ိန္မွာေတာ့ အသက္လုေနၾကရၿပီ။ ဒီအေၾကာင္း စစ္တပ္ကို ျပန္ေျပာဖို႔ ေနာက္တစ္ေခါက္ သံုးနာရီခရီးကို ေျပးၾကရျပန္တယ္။
အဲဒီအခ်ိန္၊ ကမ႓ာပ်က္သလို ကိစၥႀကီးလည္း ျဖစ္ပြားေနတယ္။ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုမွာ အၾကမ္းဖက္သမားေတြ ေလယာဥ္ေလးစီးကို အပိုင္စီးၿပီး နယူးေယာက္ၿမိဳ႕က မိုးေမွ်ာ္တိုက္ႀကီးႏွစ္ခုကို ဝင္တိုက္ပစ္လိုက္လို႔ သမိုင္းမွာ ကမ႓ာေက်ာ္တဲ့ 9/11 ျဖစ္ရပ္ဆိုးႀကီးေၾကာင့္ ဝ႐ုန္းသုန္းကား ျဖစ္ေနတာနဲ့ တစ္ေန႔တည္းအခ်ိန္ေပါ့။ ရန္ကုန္မွာရွိတဲ့ အေမရိကန္သံ႐ံုးလည္း ေႁမြပူရာကင္းေမွာင့္သလို ေဒါက္တာ စလိုဝင္းစကီးရဲ့အသက္ကို ကယ္ဆယ္ဖို႔ အပူတျပင္း စီစဥ္ရျပန္တယ္။
အေမရိကန္သံ႐ံုးက စင္ကာပူေဆး႐ံုကို လူနာပို႔ဖို႔ စီစဥ္ရင္း ျမန္မာစစ္တပ္ကိုလည္း ရဟတ္ယာဥ္လႊတ္ေပးဖို႔ ဖိအားေပးေတာင္းဆိုေနရတယ္။ ကံဆိုးမသြားေလရာ မိုးလိုက္လို႔႐ြာဆိုသလိုပဲ အဲဒီေန႔က တစ္ေန႔လံုး သာယာၾကည္လင္ေနတဲ့ ရာသီဥတုဟာ ညေနပိုင္းမွာ မိုးသားတိမ္တိုက္ေတြ မဲေမွာင္ၿပီး မိုးႀကီးေလႀကီး ထစ္ခ်ဳန္း႐ြာပါေတာ့တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွ ေရာက္လာတဲ့ ကယ္ဆယ္ေရး ရဟတ္ယာဥ္လည္း ႏွစ္ႀကိမ္တိုင္ႀကိဳးစားေပမယ့္ ဘယ္လိုမွ ဆင္းလို႔မရဘဲ ျပန္လွည့္သြားရတယ္။
အဲဒီညမွာေတာ့ စစ္သားေတြနဲ႔အတူ ျမန္မာလူငယ္ဆရာဝန္တစ္ေယာက္၊ သူနာျပဳႏွစ္ေယာက္ ေရာက္လာေတာ့လည္း ေဆးဝါးပစၥည္းခ်ိဳ႕တဲ့ေတာ့ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ဘူး။ ပါးစပ္ခ်င္းေတ့ အသက္႐ႉကယ္ဆယ္ေရးကို ၂၄ နာရီၾကာ လုပ္ေပးေနရင္း ေနာက္တစ္ေန႔ မြန္းလြဲ ၁၂ နာရီေက်ာ္မွာ ေဒါက္တာ စလိုဝင္းစကီး ႏွလံုးခုန္ရပ္သြားၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ျမန္မာဆရာဝန္ေလးက အတည္ျပဳလိုက္ပါတယ္။ ကယ္လီဖိုးနီးယား သိပၸံအကယ္ဒမီက ထူးခၽြန္ထက္ျမက္တဲ့ အသက္ ၃၈ ႏွစ္အ႐ြယ္ ေဒါက္တာ ဂ်ိဳး စလိုဝင္းစကီး တစ္ေယာက္ ျမန္မာျပည္ေျမာက္ဖ်ား ေတာနက္ႀကီးထဲမွာ အသက္ေပ်ာက္သြားခဲ့ရၿပီ။
ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ေႁမြပါရဂူတစ္ေယာက္ ၂၉ နာရီအတြင္း အသက္ဆံုး႐ံႈးသြားေအာင္ အဆိပ္ျပင္းထန္လွတဲ့ ငန္းေႁမြႏွစ္ေကာင္ မိတ္လိုက္ေနတာကို ဝိုင္းၾကည့္ၿပီး ထင္ရာျမင္ရာ ေလွ်ာက္ေျပာေနၾကတဲ့ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြရဲ့ အသိဉာဏ္အဆင့္အတန္းကို အံ့အားသင့္မိတယ္။ ဒကာဒကာမေတြကို အသိပညာေပးဖို႔ေနေနသာသာ ဆရာေတာ္ကိုယ္တိုင္ မ်က္ကန္းတေစၧမေၾကာက္ ေႁမြႏွစ္ေကာင္ကို ျခင္းေတာင္းထဲထည့္ၿပီး ယူသြားမွေတာ့ ပိုလို႔ေတာင္ စိတ္ဓာတ္က်မိတာေပါ့။ ဒါေတာင္ ေတာႀကိဳအံုၾကား ေတာင္ေပၚေဒသ မဟုတ္ေသးဘဲ ရန္ကုန္နဲ႔ မေဝးလွတဲ့ ဒိုက္ဦးနယ္ပါဗ်ာ။
အဲဒီဗီဒီယိုေအာက္မွာ ေရးထားတဲ့ ကြန္မန္႔ေတြထဲက ဘုန္းႀကီးတခ်ိဳ႕လည္း "ဆရာေတာ္ရဲ့ ေမတၱာတန္ခိုး" လို႔ ခ်ီးမြမ္းၾကျပန္ေသးတယ္။ အမွန္က ေမတၱာမဟုတ္ဖူး တဏွာဗ် တဏွာ။ ေႁမြေတြ မိတ္လိုက္ဖို႔ ကာမတဏွာျပင္းထန္ေနတာေၾကာင့္ လူကို ရန္မလုပ္တာပါ။
ဒီလို အသိအျမင္နည္းၿပီး ဗဟုသုတေခါင္းပါးတဲ့ ျမန္မာျပည္သူေတြဟာ ဘာသာေရးမိႈင္း၊ လူမ်ိဳးေရးမိႈင္း၊ ႏိုင္ငံေရးမိႈင္းေတြ ဝင္လာရင္ အမိုက္ေမွာင္ပိတ္ဖံုးၿပီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္မွားၾကမွာ စိုးရိမ္ပူပန္မိတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္၊ က်ေနာ္တို႔အေနနဲ႔ ျပည္သူလူထု ေ႐ြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္တဲ့ ဒီမိုကေရစီအစိုးရအေပၚ ယံုၾကည္မႈအျပည့္ ထားၾကဖို႔ ကိုယ့္ျပည္သူေတြကို အခ်င္းခ်င္း စည္း႐ံုးပညာေပးရမယ့္ တာဝန္ဟာ ပိုလို႔ပိုလို႔သာ အေရးႀကီးလာတယ္လို႔ ယူဆမိပါတယ္ခင္ဗ်ာ။
မင္းျမတ္ေမာင္
No comments:
Post a Comment