ရြာေလးတစ္ရြာက လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ဟာ
သူ႔ခ်စ္ႀကိဳက္ေနတဲ့ မိန္းကေလးနဲ႔ လက္ထပ္ၿပီး မၾကာခင္မွာ အေဝးတေနရာကို အလုပ္လုပ္ဖို႔ ထြက္သြားတယ္။
သူဟာ ဆင္းရဲလြန္းလို႔ မိန္းမကို ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ထားခ်င္လို႔ပါ။
သူက သူ႔အေပၚမွာ သစၥာရွိဖို႔ မိန္းမကို မွာၿပီး ထြက္ခြာသြားတယ္။
ရြာတစ္ရြာကို ေရာက္သြားၿပီး အသက္ႀကီးႀကီး လယ္သမားႀကီးတစ္ေယာက္ဆီမွာ အလုပ္ဝင္လုပ္လိုက္တယ္။ လယ္သမားႀကီးဟာ ႐ိုးသားၿပီး ပညာဉာဏ္ရွိပံုရတယ္။
လူငယ္ေလးက အဖိုးႀကီးနဲ႔ အလုပ္မဝင္ခင္မွာ သေဘာတူညီခ်က္တစ္ခု ယူလိုက္တယ္။ အဲဒါက သူကို ထမင္းေကၽြးဖို႔နဲ႔ သူ႔ရဲ႕လုပ္အားခေတြကို သိမ္းထားေပးဖို႔ရယ္၊ သူအလုပ္ထြက္တဲ့အခါ လုပ္အားခအားလံုးကို ျပန္ေပးဖို႔ပါ။ အဖိုးႀကီးကလည္း သေဘာတူတယ္။
လူငယ္ေလးဟာ အလုပ္ကို ႀကိဳးစားလုပ္တယ္။
အဖိုးႀကီးက သူ႔ကို အေတာ္ေလး သေဘာက်တယ္။
သူ အဲဒီမွာ အလုပ္လုပ္ေနတာ အႏွစ္ ၂၀ ၾကာသြားၿပီ။ သူ႔မိန္းမဆီကိုလည္း တစ္ေခါက္မွ ျပန္မေရာက္လို႔ အိမ္ျပန္ခ်င္စိတ္ေပၚလာတယ္။ ဒါနဲ႔ သူက အဖိုးႀကီးကို ေျပာတယ္။ သူအလုပ္ထြက္ေတာ့မွာမို႔ သူ႔လုပ္အားခေတြကို အားလံုး ျပန္ေပးပါလို႔။
အဖိုးျကီးက အိတ္ႀကီးတစ္လံုးကို လူငယ္ (အခုေတာ့ အသက္ ၄၀ ရွိၿပီေပါ့)ရဲ႕ ေရွ႕က စားပြဲေပၚမွာ တင္လိုက္ၿပီး ခုလို ေျပာလိုက္တယ္။
- "ငါတို႔ သေဘာတူထားတဲ့အတိုင္း အႏွစ္ ၂၀ လုပ္ခဲ့တဲ့ မင္းရဲ႕ လုပ္အားခပိုက္ဆံေတြအားလံုး ဒီအိတ္ႀကီးထဲမွာ ရွိတယ္။ ငါ မင္းကို အၾကံ ၃ ခုေပးခ်င္တယ္။ အဲဒီအၾကံေတြကို ယူမယ္ဆိုရင္ မင္းရဲ႕ လုပ္အားခေတြကို ယူသြားလို႔ မရဘူး။ ဒါမွမဟုတ္ ငါေပးတဲ့ အၾကံေတြကို မယူခ်င္ဘူးဆိုရင္ ပိုက္ဆံေတြကို ယူၿပီး မင္းအိမ္ကို ျပန္လို႔ရၿပီ။ မင္းကို တစ္ရက္ စဥ္းစားခ်ိန္ေပးမယ္"
လူငယ္ဟာ တေနကုန္ စဥ္းစားတယ္။
အဖိုးႀကီးရဲ႕ အၾကံေတြကို ယူရမလား။ ပိုင္ဆံပဲ ယူလိုက္ရမလား။ ဒါေပမဲ့ အဖိုးႀကီးဟာ ပညာဉာဏ္နဲ႔ ျပည့္စံုသူမို႔
တန္ဖိုးရွိတဲ့ အၾကံေတြ ျဖစ္မယ္လို႔ ေတြးမိၿပီး သူေပးတဲ့ အၾကံ ၃ ခုကို ယူဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။
ေနာက္တေန႔ မနက္မွာ သူက အဖိုးႀကီးကို အၾကံေပးတာကို ယူမယ္။ ပိုက္ဆံမယူေတာ့ဘူးလို႔ ေျပာျပလိုက္လို႔
အဖိုးႀကီးက သူ႔ကို ခုလို အၾကံ ၃ ခုေပးလိုက္တယ္။
၁။ ဘယ္ေတာ့မွ ျဖတ္လမ္းကို မလိုက္နဲ႔။ အသက္အႏၲရာယ္ရွိတယ္။
၂။ ဘယ္ေတာ့မွ မစပ္စုနဲ႔။ မေကာင္းဆိုးဝါးကို စပ္စုမိရင္ ေသတတ္တယ္။
၃။ စိတ္ဆိုးေနခ်ိန္မွာ ဘယ္ေတာ့မွ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မခ်နဲ႔။
အဲလို လုပ္မိတဲ့အတြက္ ေနာင္တရခ်ိန္မွာ ေနာက္က်သြားၿပီ။
လူငယ္လည္း အဖိုးႀကီးကို ဦးခ်ကန္ေတာ့ၿပီး သူ႔ရြာကို အျမန္ခရီးႏွင္ပါေတာ့တယ္။
ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ၾကာၿပီဆိုေတာ့ သူ႔ရြာကို သြားတဲ့ လမ္းကို မမွတ္မိေတာ့ဘဲ လမ္းရွာမရ ျဖစ္ေနတယ္။
လူစိမ္းတစ္ေယာက္သူ႔အနားကို ေရာက္လာၿပီး ဘာျဖစ္ေနတာလဲလို႔ ေမးတယ္။ လူငယ္က ရြာကို ျပန္ဖို႔ လမ္းရွာမေတြ႕လို႔ပါလို႔ ေျပာတယ္။ ဟိုလူက ရြာကို အျမန္ေရာက္ခ်င္ရင္ ျဖတ္လမ္းရွိတယ္။
သူ႔နဲ႔ လိုက္ခဲ့လို႔ ေျပာတယ္။ သူလည္း လိုက္မလို႔ လုပ္ရင္း အဖိုးႀကီးရဲ႕ ပထမအၾကံကို သြားသတိရမိတယ္။
• "ဘယ္ေတာ့မွ ျဖတ္လမ္းကို မလိုက္နဲ႔။ အသက္အႏၲရာယ္ရွိတယ္"
ဒါေၾကာင့္ သူဟာ မလိုက္ေတာ့ဘူးလို႔ ေျပာလိုက္တယ္။
အမွန္က ဟိုလူဟာ ဓါးျပဂိုဏ္းတစ္ခုက အဖြဲ႕သားပါ။
သူဟာ ခရီးသြားေတြကို လမ္းျပေပးမယ္လို႔ညာေျပာၿပီး သူ႔အဖြဲ႕သားေတြရွိတဲ့ ေနရာကို ေရာက္တဲ့အခါ ပစၥည္းယူ လူသတ္ေနက်ပါ။
လူငယ္လည္း ခရီးဆက္ရင္းညမိုးခ်ဳပ္လာလို႔ တည္းခိုခန္းတစ္ခုမွာ ဝင္တည္းလိုက္တယ္။ ခရီးပန္းလြန္းလို႔ အိပ္ေမာက်သြားတယ္။ ညသန္းေခါင္ယံအခ်ိန္မွာ တည္းခိုခန္းအျပင္ဖက္ကစူးစူးဝါးဝါး ေအာ္သံေတြ ၾကားရတယ္။ သူဟာ သူ႔အခန္းတံခါးကို ဖြင့္ၿပီး ၾကည့္မလို႔ ၾကံလိုက္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ အဖိုးႀကီးရဲ႕ ဒုတိယအၾကံ ေခါင္းထဲ ေပၚလာတယ္။
• "ဘယ္ေတာ့မွ မစပ္စုနဲ႔။ မေကာင္းဆိုးဝါးကို စပ္စုမိရင္ ေသတတ္တယ္"
ဒါေၾကာင့္ သူဟာ တံခါးဖြင့္မၾကည့္ေတာ့ဘဲ အိပ္ယာထဲဝင္ ျပန္အိပ္လိုက္တယ္။ မနက္က်ေတာ့ တည္းခိုခန္းပိုင္ရွင္က သူ႔ကို ညက ေအာ္သံေတြေၾကာင့္ တံခါးဖြင့္မၾကည့္ဘူးလားလို႔ ေမးတယ္။ သူက မၾကည့္ဘူးလို႔ ျပန္ေျဖတယ္။ ပိုင္ရွင္က သူ႔ကို ခုလို ေျပာျပတယ္။
- "ခင္ဗ်ားဟာ အသက္ရွင္လ်က္နဲ႔ ဒီတည္းခိုခန္းက ပထမဆံုးထြက္သြားရတဲ့သူပါ။ ခင္ဗ်ားအရင္က လာတည္းၾကသူေတြဟာ ညေရာက္လို႔ ေအာ္သံၾကားတာနဲ႔ အခန္းတံခါးဖြင့္ၾကည့္ၾကတဲ့အခါ မေကာင္းဆိုးဝါးတစ္ေကာင္က သူတို႔ကို ေတာထဲကို ကိုက္ခ်ီယူသြားၿပီး စားပစ္လိုက္တယ္"
ေနာက္ဆံုးေတာ့ လူငယ္ဟာ သူ႔အိမ္ကို ညပိုင္းမွာ ေရာက္သြားပါတယ္။ အိမ္တံခါးကို ေခါက္မလို႔ လုပ္ေနတုန္း မီးေရာင္ေအာင္မွာ သူ႔မိန္းမကို လူတစ္ေယာက္နဲ႔ စားပြဲတစ္ခုမွာ ရင္းရင္းနီးနီး ထိုင္စကားေျပာေနတာကို ျပဳတင္းေပါက္ကေန ေတြ႕လိုက္တယ္။
သူဟာ ႐ုတ္တရက္ အရမ္းစိတ္ဆိုးသြားတယ္။
အိမ္ထဲဝင္ၿပီး သစၥာမရွိတဲ့ မိန္းမနဲ႔ အဲဒီလူကို ပါလာတဲ့ ဓါးနဲ႔ ခုတ္သတ္မလို႔ ၾကံရြယ္လိုက္တယ္။
ဒီအခါမွာလည္း အဖိုးႀကီးရဲ႕ တတိယအၾကံကို သြားသတိရလိုက္တယ္။
• "စိတ္ဆိုးေနခ်ိန္မွာ ဘယ္ေတာ့မွ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မခ်နဲ႔။ အဲလို လုပ္မိတဲ့အတြက္ ေနာင္တရခ်ိန္မွာ ေနာင္က်သြားၿပီ"
ဒါနဲ႔ ဓါးနဲ႔ ခုတ္ဖို႔ အၾကံကို လက္ေလွ်ာ့လိုက္ၿပီး အိမ္ေရွ႕တံခါးအျပင္ဖက္မွာ ေမာေမာနဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ မနက္မိုးလင္းေတာ့ သူ႔မိန္းမက အိမ္ေရွ႕တံခါးကို ဖြင့္လိုက္ေတာ့ အိပ္ေမာက်ေနတဲ့ သူ႔ေယာက္်ားကို ေတြ႕လိုက္တယ္။ မိန္းမဟာ သူ႔ကို ဖက္ၿပီး ငိုေနတယ္။ သူလည္း မိန္းမကို တြန္းပစ္မလို႔ လုပ္တယ္။
ဒါေပမဲ့ မတြန္းျဖစ္ေတာ့ပဲ မိန္းမကို ျပန္ဖက္ရင္း ခုလို ေမးလိုက္တယ္။
- "ညတုန္းက မင္းနဲ႔ စားပြဲမွာ ထိုင္စကားေျပာေနတာ ဘယ္သူလဲ"
- "အဲဒါ ရွင့္သားေလ။ ရွင္ ရြာက ထြက္သြားတုန္းက ကၽြန္မမွာ ရွင္နဲ႔ရခဲ့တဲ့ ကိုယ္ဝန္က်န္ခဲ့တယ္။ ရွင့္သားက အခု အသက္ ၂၀ ရွိၿပီ။ အခု သူ႔အခန္းထဲမွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္"
လူငယ္ (အခု လူႀကီး)ဟာ သူ႔ရဲ႕လုပ္အားခပိုက္ဆံေတြကို မယူဘဲ အဖိုးႀကီးရဲ႕ အၾကံ ၃ ခုကို ယူမိလိုက္တာ မွန္လိုက္ေလျခင္းလို႔ စိတ္ထဲက ေရရြတ္ေနလိုက္တယ္။
ပံုျပင္က မဆံုးေသးပါ။
လူငယ္ဟာ အဖိုးႀကီးကို ကန္ေတာ့ၿပီး ထြက္လာခါနီးမွာ အဖိုးႀကီးက ေပါင္မုန္႔ထုတ္ ၃ ထုတ္ကို ေပးလိုက္ပါတယ္။
အစိမ္းေရာင္စကၠဴနဲ႔ ပတ္ထားတဲ့ ေပါင္မုန္႔ ၂ ထုတ္ကို လမ္းမွာ စားဖို႔နဲ႔ အနီေရာင္စကၠဴနဲ႔ ပတ္ထားတဲ့ ေပါင္မုန္႔ကို သူ႔အိမ္ျပန္ေရာက္မွ မိန္းမနဲ႔ အတူစားဖို႔ မွာလိုက္ပါတယ္။
လူငယ္လည္း မိန္းမနဲ႔ အဆင္ေျပသြားၿပီမို႔ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး ဗိုက္ဆာလာတာနဲ႔ တစ္ခုခု စားခ်င္လာတယ္။
အဲဒီအခါက်မွ အဖိုးႀကီး ေပးလိုက္တဲ့ အနီေရာင္စကၠဴပတ္ထားတဲ့ ေပါင္မုန္႔ကို သတိရမိတယ္။ မိန္းမကို အတူလာစားဖို႔ ေခၚလိုက္ၿပီး ေပါင္မုန္႔ထုတ္ကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေရႊဒဂၤါးျပားေတြကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။
Credit to #ဗန္းေမာ္သိန္းေဖ
No comments:
Post a Comment