အင္ဒရူးအဲလီေယာ၏့ ေနစ႔ဥ္ မွတ္တမ္း
ဟားဗတက္ို ေရာကတ္ဲ့ အထိမ္းမွတ္ အျဖစ္ ငါႏွင့္ အခန္းေဖာ္ကုိ အျပင္မွာ ထြကၿ္ပးီ ညစာ စားၾကသည။္ ေဘာ့စတြန္ ၿမဳိ႕ထဲကုိ မသြားဘဲ ယနူယီန္ ေပ်ာ္ပြဲစား႐ုံမွာ သြားစားၾကတယ။္ ၿပီးေတာ့ စေကာ္ေလး ပန္းၿခံနားက ခၽြတပ္ြဲကို သြားၾကညၾ့္ကတယ။္ ဒီေနရာကေတာ့ အလြန္ သလီ သကိာၡႀကးီတဲ့ သဲကႏာၲရႀကးီထဲက ညစပ္တတ္ဲ့ အုိေအစစ္ကေလး တစ္ခုပါပဲ။
ေဟာင္းဝပ္ ဇာတ္ခုံႀကီးက နညး္တဲ့ ဇာတ္႐ုံႀကီး မဟတုဘ္းူ။ အရင္တုန္းကေတာ့ ႐ုပ္ေသးေတြေလာက္ပဲ ျပခဲ့တာ။ အခုေတာ့ ခၽြတပ္ြဲေတြ ျပေနၿပီ။ ဒီေန႔ညမွာ နာမည္ေက်ာ္ အခၽြတ္မင္းသမီးေလးကေတာ့ ဝတ္လစ္စလစ္မယ္ အာမာ တ။ဲ့
ကပြဲၿပီးေတာ့ ဇာတ္စင္ေနာက္ သာြးၿပးီ အမ်ဳိးသမီးကုိ ရွန္ပိန္ ေသာက္ဖုိ႔ သြားဖတိၾ္ကတယ။္
ဇာတ္စင္ ေနာက္ေဖးမွာ တုိ႔လုိ လေူတြ အမ်ားႀကီးပါလား။ ဘယရ္မလဲ။ တုိ႔ကလည္း ခပ္တည္တည္ပဲ ဇာတ္စင္ေနာက္ကုိ ဝင္သြားတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဇာတ္စင္ေနာက္ အခန္း တံခါးနား ေရာက္ေတာ့ တုိ႔လည္း မဝင္ရဲဘဲ ခပ္ရွိန္းရွိန္းျဖစ္ေနၾကတယ္။ ဒတီင္ ငါက “ေဟ၊့ အားလံုး ဝင္သြားၾကရေအာင္”လို႔ အေဖာ္ၫႇိတယ္။
တို႔အားလံုး တစေ္ယာကမ္်ကႏ္ာွ တစေ္ယာက္ လွမ္းၾကည့္ၿပီး အကဲခတ္ ေနၾကတယ။္ ဘယသ္ကူမွ ဘာမွ မေျပာၾကဘူး။
ဒီတုန္းမွာ တုိ႔စိတ္ထဲမွာ အသတိစခ္ု ဝငလ္ာတယ။္ တုိ႔ဟာ ေက်ာငး္သားကေလးေတြ မဟတုေ္တာပ့ါလား။ ဟားဗတ္ တကသၠလုိ္ ေက်ာငး္ေတာသ္ားႀကးီေတြ ျဖစ္ေနပါတယ။္ ေက်ာငး္ေတာသ္ားႀကးီရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ လုိက္ေအာင္ ေနရမွာပါကလား ဆတုိာ ဖ်တ္ခနဲ သတရိလာတယ။္
ေၾသာ၊္ သနားစရာ အာမာရယ။္ တုိ႔ႏွင့္ မေတြ႔လိုက္ရေတာ့ဘူးေပါ့ေနာ္။
ေက်ာငး္သား ဆယ့္ႏွစ္ေယာက္တို႔သည္ ကိုယ္လံုးတီးျဖင့္ တန္းစီ ရပ္ေနၾကသည္။ သူတုိ႔ ကိုယ္ခႏၶာကလည္း အ႐ြယအ္စား အမ်ဳိးမ်ဳိး။ ခပ္ဝဝလည္း ပါသည။္ ခပ္ပိန္ပိန္လည္း ပါသည။္ (ဒင္နီမွာ ခပ္ပိန္ပိန္။) အခ်ဳးိအစားကလညး္ မစ္ကီးေမာက္စ္လို ခႏၶာကုိယ္မ်ဳိး အစ အဒိုနစ္ ေက်ာက္ဆစ္႐ုပ္လို အထိ အမ်ဳိးမ်ဳိး စံုသည္။ (ထုိ ဆယႏ္စွေ္ယာကထ္ဲတြင္ ေဂ်ဆန္လည္း ပါသည။္) သူတို႔ေရွ႕တြင္ သံုးေပခန္႔ျမင့္သည့္ ခံုရွည္ တစ္လံုး ရွိသည္။ ခံုေနာက္တြင္ ေၾကာက္စရာ ကိုယ္လံုးကိုယ္ထည္ႀကီးရွိသည့္ အားကစား ဆရာ ရပ္ေနသည္။ သူ႔ကိုယ္သူ ဗိုလ္ဂ်က္ဆန္ဟု မတိဆ္ကသ္ည။္
“ဒီေန႔ မင္းတို႔ ေက်ာငး္သားသစေ္တြ နာမည္ေက်ာ္ ဟားဗတ္ တကသၠလုိ္ ေျခလွမ္း လွမ္းနည္းကို စစ္ေဆးရမယ္၊ ေဟာဒီ ခံုေပၚကို တကလ္ကို္ ဆငး္လကုိ္ လုပ္ရမယ္၊ နားလညလ္ား၊ ဒီေျခလွမ္း လမွး္တဲ့ စစ္ေဆးနည္းကို စစ္အတြင္းက တထီြငခ္တဲ့ာ၊ တုိ႔ အေမရိကန္ စစ္သားေတြ က်န္းမာေရး စစ္ေဆးတဲ့ အေနႏွင့္ တထီြငခ္တဲ့ာ၊ ဒီလို က်န္းမာေရး စစ္ေဆးခဲ့လို႔ တတ႔ုိစေ္တြဟာ ဟစတ္လာကုိ ႏိုင္ေအာင္ တိုက္ႏိုင္ခဲ့တာေပါ့၊ ဟတုတ္ယ္ မဟတုလ္ား”
ေက်ာင္းသားသစ္မ်ားက ဇာတိမာန္ တကႂ္ကြဖြယ္ ေျဖၾကလိမ့္မည္ဟု သထူငသ္ည။္ သို႔ရာတြင္ တစေ္ယာကဆ္ကီမ်ွ အသမံထြက။္ ဗိုလ္ဂ်က္ဆန္သည္ စတိတ္သုိြားဟန္ တ၏ူ။ ေနာက္ထပ္ ဘာမ်ွ မေမးေတာ့ဘဲ စည္းမ်ဥ္းမ်ားကို ေျပာျပေနသည္။
“ေကာင္းၿပီ ငါက ဝီစီမႈတ္မယ္၊ ဝီစီ မႈတ္လိုက္တာႏွင့္ ဒီခံုရွည္ေပၚမွာ တကလ္ကုိ္ ဆငး္လကုိ္ လုပ္ေနရမယ္။ ငါက ဓါတ္ျပား တစ္ျပား ဖြင့္ေပးထားမယ္။ ေဟာဒီ ႀကိမ္တုတ္ႏွင့္ စည္းလိုက္ေပးမယ္၊ မင္းတုိ႔က ဓါတ္ျပား မဆံုးမခ်င္ တကလ္ကုိ္ ဆငး္လကုိ္ လုပ္ေနရမယ္၊ ဆကတ္ကို္ ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ ၾကာမယ၊္ ငါ ေစာင့္ၾကည့္ေနမွာေနာ္၊ ဒေီတာ့ ေျခတစ္လွမ္း တစ္ခ်က္ခိုးမယ္ မၾကံနဲ႔၊ ဒီလို ဆကတ္ကို္ လုပ္ႏိုင္ရင္ မင္းတို႔ ဒီႏွစ္အတြက္ ကာယေလက့်ငခ့္နး္ ေအာင္ၿပီ”
သကူ ၫႊန္ၾကားခ်က္ေတြေပးေနစဥ္ ဒင္နီ စိတ္ညစ္ေနေလၿပီ။ ခးြီတမဲ့ပွဲ။ ဒိျပင္ေကာင္ေတြက ငါထ့က္ အရပ္ရွည္တဲ့ ေကာင္ေတြခ်ည္းပဲ၊ သူတို႔အဖို႔က ဘာအေရးလဲ၊ လွမ္းတက္လုိက္႐ုံပဲ၊ ငါ့အဖို႔ေတာ့ ဒီ ခံုရွည္က ဧဝရကေ္တာငေ္လာက္ ျမင့္ေနတာ၊ နည္းနည္းကေလးမွ မတရားဘးူဟု သဘ႔ူာသာ သူေျပာေနသည္။
“ေကာင္းၿပီ ငါ အခ်က္ေပးလိုက္တာႏွင့္ စၿပးီတက၊္ ၿပီးေတာ့ စည္းခ်က္အတိုင္း တကလ္ကုိ္ ဆငး္လကုိ္ လုပ္၊ ကဲ စ”
သူတို႔အားလံုး ခံုရွည္ေပၚသို႔တက္သည္။
ဓါတ္ျပားက ဆူညံစြာ ျမည္ေနစဥ္ လႀူကးီက စည္းတုတ္ျဖင့္ စည္းကို မွန္မွန္လိုက္ေနသည္။ တက္ - ႏွစ္၊ သံုး၊ ေလး။ တက္ - ႏွစ္၊ သံုး၊ ေလး။
အခါ ႏစွဆ္ယ္ သးုံဆယေ္လာက္ လုပ္လိုက္မိသည့္အခါတြင္ ဒင္နီ ေမာလာေလၿပီ။ လႀူကးီ၏ စညး္ခ်ကသ္ံ ေႏွးသြားပါေစဟု သူ ဆေုတာငး္သည။္ သို႔ရာတြင္ ဗိုလ္ဂ်က္ဆန္သည္ အလြန္မွန္သည့္ နရီတိုင္း ကိရိယာႀကီးႏွယ္။ မၾကာခင္ အခ်ိန္ျပည့္ပါေတာ့ဟု သူ ဆုေတာင္းျပန္သည္။
“မိနစ္ဝက္ ရွိသြားၿပီး”
အမယ္ေလးဗ် အခုမွ မိနစ္ဝကတ္။ဲ့ မၾကာခင္ သလူဲက်ေတာမ့ညဟ္ု ဒင္နီထင္သည္။ ပင္ပန္းလွေသာ ေနာက္ထပ္ စကနၠသ႔္းုံဆယအ္ၾကာတြင္ ဗိုလ္ဂ်က္ဆန္က
“ဟုတ္ၿပီ၊ တစ္မိနစ္ ျပည့္သြားၿပီ၊ ေလးမိနစ္ပဲ လေုိတာတ့ယ္”
ဘယျ္ဖစမ္လဲ၊ ဘယ့္ႏွယ္လုပ္ ေနာက္ထပ္ ေလးမိနစ္ ခုန္ႏိုင္မွာလဲ၊ အသက္႐ႈလို႔ မရေတာ့ဘူး ထငတ္ယဟ္ု ဒင္နီ ေတြးသည။္ သို႔ရာတြင္ ရပ္၍ မျဖစ္။ ရပ္လိုက္လွ်င္ ငနဲႀကးီထတံြင္ တစ္ႏွစ္လံုးလံုး အားကစား သငတ္နး္ေတြ တက္ေနရေတာ့မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အေျပး က်င့္ခဲ့စဥ္က အတိုင္း အားခဲကာ ေနာက္ထပ္ ေလးမိနစ္ တကလ္ကုိ္ ဆငး္လကုိ္ လုပ္သည္။
“ေဟ့ မုန္လာဥ ေကာင္၊ ဘာ ေျခလွမ္းေတြကို ခိုးေနတာလဲ၊ ငါ မျမင္ဘူး မွတ္လုိ႔လား၊ မွန္မွန္လုပ္၊ ေနာက္ထပ္ တစ္မိနစ္ တိုး အလုပ္ခိုင္း လကိုရ္မလား”
ႏွိပ္စက္ ၫႇဥ္းပန္းေရး သငတ္နး္ဆရာႀကးီက ဆိုသည္။
ေက်ာင္းသား ဆယ့္ႏွစ္ေယာက္၏ ကယုိတ္ြင္ ေခၽြးေတြ နစ္ေနၿပီ။ ေခၽြးစက္မ်ားသည္ အျခားသူမ်ားကိုပင္ စဥ္ကုန္ၾကသည္။
“ႏွစ္မိနစ္ ျပည့္သြားၿပီ၊ ေနာက္ထပ္ သံုးမိနစ္ပဲ က်နေ္တာတ့ယ္”
ဒင္နီသည္ ေနာက္ထပ္ မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ဟု ထငလ္ာသည။္ သ႔ူ ေျခေထာက္မ်ားကို မ၍ မရမခ်င္ေတာ့ သစ႔ူတိထ္ဲတြင္ လဲက်သြားေတာမ့ညဟ္ပုင္ ထငသ္ည။္ ရယ္စရာလည္း ေကာင္း၍ ဘာမ်ွလညး္ မဆိုင္ေသာ တိရစၧာန္ ေလ့က်င့္မႈမ်ဳိးေတြကို မလုပ္ခ်င္ေတာ့ၿပီ။ ဟားဗတ္ တကသၠလုိ္ ေက်ာငး္ေတာႀ္ကးီကုိ မတကရ္လ်ွင္လညး္ ေနပါေစေတာ့။
ထုိစဥ္ သေ႔ူဘးမွ ခပ္တိုးတိုး ေျပာသကံုိ ၾကားလကုိသ္ည။္
“သူငယ္ခ်င္း ျဖည္းျဖည္းသာလုပ္၊ အသကက္ုိ မွန္မွန္႐ႈ၊ ခင္ဗ်ား ေျခလွမ္း ခိုးခ်င္ခိုး၊ ကၽြနေ္တာ္ ကြယေ္ပးထားမယ္”
ဒင္နီသည္ ေမာေမာျဖင့္ သူ႔ကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္၏ သူ႔အနီးမွ ေက်ာငး္သားက ကိုယ္လံုး ကိုယ္ေပါက္ ေတာင့္ေတာင့္။ ဆံပင္ ေငြေရာင္ႏွင့္။ သူကိုယ္တိုင္ ေျခလွမ္း မွန္မွန္ႏွင့္ အတကအ္ဆငး္ လုပ္ေနသည့္ ၾကားကပင္ သူ႔ကို အားေပးေဖာ္ ရေသးသည့္ ကိုယ္လံုး ကယုိေ္ပါက္ လလွွ အားကစား သမား။ ဒင္နီသည္ ေမာေမာျဖင့္ ေခါင္းကိုသာ ညိတ္ျပလိုက္ႏိုင္သည္။ သူ ကြယ္ေပးသျဖင့္ တစခ္်က္ တစ္ခ်ကတ္ြင္ ေျခလွမ္းကို ခိုးလိုက္သည္။
“ေလးမိနစ္ ရွိသြားၿပီ၊ တစ္မိနစ္ပဲ က်နေ္တာတ့ယ၊္ မင္းတို႔ ေကာင္းေကာင္း လုပ္ႏိုင္တယ္၊ ဒါမွ ဟားဗတ္ တကသၠလုိ္ ေက်ာငး္သားကြ”
ဒင္နီ၏ ေျခေထာက္မ်ားသည္ ႐တုတ္ရက္ ေတာငသ့္ာြး၏။ ေနာက္ထပ္ တစ္လွမ္းမွပင္ မတက္ႏိုင္ေတာ့ၿပီ။
“စိတ္မေလွ်ာ့ႏွင့္ သူငယ္ခ်င္း၊ ေနာက္ထပ္ စကၠန္႔ ၆ဝ ပဲ က်နေ္တာတ့ယ္ လုပ္လုိက္စမ္း”
ေစာေစာက ေက်ာငး္သား အားေပးသည္။
သူ႔လက္ေမာင္း တစဖ္ကက္ုိ လကတ္စဖ္ကက္ လာထကိာ သူ႔ကို တြဲ၍ မတင္လိုက္သည္။ သေ႔ူျခေထာကမ္်ားသည္ အနည္းငယ္ အေညာင္းေျပ သြားသည။္ ဒင္နီသည္ ေနာက္ထပ္ ဆကလ္ပုသ္ည။္
ေနာကဆ္းုံတြင္ လြတေ္ျမာကသ္ြားေလၿပ။ီ ေျခာက္အိပ္မက္သည္ ဆးုံသြားေလၿပ။ီ
“ေကာင္းၿပီ၊ အားလံုး ခံုေပၚမွာ စီထုိင္ၾက၊ ညာဘကက္ လရူဲ႕ ပခံုးေပၚကို လကတ္ငထ္ား၊ မင္းတို႔ ေသြးခုန္ႏႈန္းကို စစ္မယ္”
ထိုအခါက်မွပင္ သူတို႔တစ္ေတြ အသက္မွန္မွန္ ႐ႈႏိုင္ေတာ့သည္။
ဗိုလ္ဂ်က္ဆန္က သူတို႔၏ က်န္းမာေရး ေကာင္းေၾကာငး္ကုိ ေျပာလိုက္ၿပီးေနာက္ သူတို႔ အားလံုးကို ေရခ်ဳိးခိုင္းသည္။ ထို႔ေနာက္ ကိုယ္တံုးလံုးျဖင့္ပင္ ေအာက္ ေရကးူကနထ္ဲသ႔ုိ အဆင္းခိုင္သည္။
“အဲဒထီဲမာွ ကကုိင္ါးဆယ္ မကူးႏိုင္ရင္ ဒီ တကသၠလုိဘ္ကြဲ႔ုိ မရဘးူကြ”ဟု အားကစား ဆရာက ေျပာသည္။
ေရပန္းေအာက္တြင္ ေရခ်ဳိးေနၾကစဥ္ ဒင္နီက သူ႔ကို ကူညီခဲ့သည့္ ေက်ာငး္သားအား ေျပာ၏။
“ကၽြန္ေတာ့္ကို ကူညီခဲ့လုိ႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ”
“ရပါတယ္ဗ်ာ အမွန္ကေတာ့ ဒီ ေလ့က်င့္ခန္းဟာ အလကား ေလ့က်င့္ခန္းပဲဗ်၊ ဒီ ဘလီးူႀကးီ အမိန္႔ကို တစ္ႏွစ္လံုး ခံရဦးမယ့္ ေကာငေ္တြကုိ သနားပါတယဗ္်ာ၊ ခင္ဗ်ား နာမည္က ဘယသ္ူ”
“ဒင္နီ ေရာ့ဆပီါ” ဟု သကူ ဆပ္ျပာေတြ ေပေနေသာ လကက္ုိ ကမး္သည။္
“ကၽြနေ္တာ္ ဂီးလ္ဗတ္ပါ၊ ေရကူးႏိုင္ပါ့ဦးမလား”
“ကူးႏိုင္ပါတယ္၊ ကၽြနေ္တာက္ ကယလ္ဖီးုိနးီယားကပါ”
“ဟတုလ္ား၊ ခင္ဗ်ားက အားကစားသမား မဟတုဘ္းူ ထငတ္ယ္”
“ကၽြနေ္တာက္ စႏၵရားကိုပဲ ဝါသနာပါတယ၊္ ခင္ဗ်ား ေရွးသီခ်င္းႀကီးေတြကို နားေထာငတ္တသ္လား”
“ဂၽြန္နီမာသီးယားေလာက္ေတာ့ နားေထာင္လုိ႔ရပါတယ္၊ ခင္ဗ်ား တးီတာကုိ တစခ္ါေလာကေ္တာ့ လာနားေထာင္ဦးမယ္၊ တစရ္က္ ညစာ စားၿပီးခ်ိန္ ေလာက္ေပါ့”
“ရပါတယ၊္ လာခဲ့ပါ၊ မလာျဖစ္ရင္လည္း ကၽြနေ္တာ္ ႐ုံပြဲ တီးရင္ ခင္ဗ်ားဖို႔ လကမ္တွ္ ႏွစ္ေစာင္ ပို႔ေပးပါ့မယ္”
“ဟတုလ္ား၊ ခင္ဗ်ားက ႐ုံပြဲေတာင္ ဝင္တီးႏိုင္ေနၿပီလား”
“ဟတုတ္ယ၊္ တီးေနၿပီ”ဟု ဒင္နီက ႐ိုးေနသည့္ ဟန္ျဖင့္ ေျပာသည္။
ထို႔ေနာက္ သူတို႔ ႏစွေ္ယာကသ္ည္ ေရကူးကန္ဆီသို႔ ေလ်ွာကလ္ာခၾဲ့ကကာ ကပလ္်က္ ကးူလမး္ ႏွစ္ခုတြင္ ကးူေနၾကသည။္ ေဂ်ဆန္က ေပါ့ပါး သြကလ္ကလ္်က္ ဒင္နီကမူ ခပ္ျဖည္းျဖည္း။ ဟားဗတ္ တကသၠလုိ္ ဘြဲ႔ရေရးတြင္ ကယုိလ္က္ ၾကံ့ခိုင္ေရး အမတွ္ အတြက္ လိုအပ္သည့္ ကကုိင္ါးဆယက္ုိ သူတို႔ ကးူလာခၾဲ့ကသည။္
No comments:
Post a Comment