သသူည္ အျပင္ ေက်ာငး္သား ျဖစ္သည္။ အခ်ဳိ႕ေသာ မိဘမ်ားမွာ ေငြေရးေၾကးေရ အခက္အခဲေၾကာင့္ သားသမးီမ်ားကုိ ေက်ာင္းေဆာင္သို႔ ပို႔၍ မထားႏိုင္ၾက။ ထို႔ေၾကာင့္ သူတို႔သည္ ေန႔ေက်ာင္းသား အျဖစ္ ဟားဗတ္ တကၠသိုလ္သို႔ လာ၍ တကၾ္ကရသည။္ ညေန ေက်ာင္းဆင္းသည္ႏွင့္ ဘတစ္က္ားျဖင့္ ျဖစ္ေစ၊ ေျမေအာက္ရထားျဖင့္ ျဖစ္ေစ အိမ္သို႔ ျပန္ၾကရသည္။
သသူည္ ထိုသို႔ေသာ ေက်ာငး္သားတစေ္ယာက။္
ရယ္စရာေတာ့ ေကာငး္သည။္ သီယိုဒို လင္းဗ႐ိုစ္သည္ တကသၠလုိပ္ရိဝုဏ္ထဲမွာ ေမြးဖြားလာခဲ့သူ ျဖစ္သည္။ သူ႔အေဖ ဆကုိေရးတသီည္ ၁၉၃ဝခုႏွစ္မ်ား တစ္ဝိုကတ္ြင္ ဂရိမွ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုသို႔ ေရာက္လာခဲ့ၿပီး ဝိုက္ဒင္းနား တကသၠလုိ္ ပိဋကတ္တိုက္ႀကီး ေျမာကဘ္ကရ္ိွ မကဆ္ာခ်ဴးဆကရ္ပိသ္ာ လမ္းမေပၚတြင္ ဖြင့္ထားသည့္ မာရသြန္း ေပ်ာ္ပြဲစား႐ုံ ပိုင္ရွင္ျဖစ္သည္။
သူ႔အေဖ ေပ်ာ္ပြဲစား႐ုံ ပိုင္ရွင္သည္ သူ႔အဆုိင္အေၾကာင္းကို အၿမဲႂကြားေလ့ ရွိသည္။ သူ႔ဆိုင္သည္ အဘိဓမၼာ ဆရာမ်ားသာမက ႐ူပေဗဒ၊ ဓာတုေဗဒ၊ ေဆးပညာႏွင့္ ေဘာဂေဗဒတို႔တြင္ ႏဘုိယဆ္ု ရသူမ်ား လာေရာက္ စုေဝးရာဟု သူ အၿမဲေျပာသည္။ ထိုမွ်မက သူ႔ဇနီးသည္ လုပ္သည့္ ေရွာက္ရည္စိမ္ သးုိကေလးသားကငသ္ည္ အေကာငး္ဆးုံဟု ဆၾုိကသည။္
သသ႔ူားအႀကးီ သီယိုဒိုသည္ ဟားဗတတ္ကသၠလုိ္ ဝငး္ထဲတြင္ ရွိသည့္ ကိန္းဗရစ္ အထက္တန္းေက်ာင္းႏွင့္ လကတ္ငေ္က်ာငး္သ႔ုိ တကေ္နသူ ျဖစ္သည္။
လင္းဗ႐ိုစ္၏ မဘိမ်ားသည္ တကသၠလုိမ္ွ ဆရာမ်ား၊ ပညာရွိမ်ားကို ေလးစာ ၾကည္ညိဳရင္း ရွိသည့္ အေလ်ာက္ သတူုိ႔ သားငယသ္ညလ္ညး္ ဟားဗတ္ တကသၠလုိက္ုိ သြားခ်င္သည္မွာ သဘာဝက်သည။္
အသက္ ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္ ေရာက္သည့္အခါတြင္ အရပ္ ျမင့္ျမင့္၊ အသား ညိဳညိဳႏွင့္ သီယိုဒိုကို သူ႔အေဖက အခ်ိန္ျပည့္ စားပြဲထိုးအျဖစ္ တာဝန္ေပးလိုက္၏။ ဤတြင္ သီယိုဒိုသည္ တကသၠလုိမ္ွ ပညာရွိ သုခမိန္မွားႏွင့္ ပို၍ နီးနီးကပ္ကပ္ ဆကဆ္လံာခရဲ့သည။္ သုခမိန္ေတြက သူ႔ကို အေရးတယူ ႏႈတ္ဆက္လွ်င္ပင္ သီယိုဒို ပတီိ ျဖစ္ေနေလၿပီ။
ဘာေၾကာင့္ သူ ထိုသို႔ ပတီိ ျဖစ္ရသည္ကို သူ စဥ္းစားမရ။ စားစရာ ပန္းကန္ျပာကေလး တစ္ခ်ပ္ကို ကိုင္လိုက္သည္က အစ ဟားဗတ္ တကသၠလုိက္ ဆရာမ်ား၏ ဟန္ပန္သည္ ဘာေၾကာင့္ စြဲမက္စရာ ေကာင္းေနရပါလိမ့္။
တစ္ညေနတြင္ အေျဖကို သေူတ၏ြ႔။ ဟားဗတ္ တကသၠလုိ္ ဆရာ၏ ဟနသ္ည္ ယံုၾကည္မႈ အျပည့္ရွိသည့္ဟန္။ တကေၠဗဒ အေၾကာင္းေျပာေနစဥ္မွာ ျဖစ္ေစ၊ ဆရာသစ္ တစေ္ယာက၏္ ဇနီး အေၾကာငး္ကုိ ခ်ီးမြမ္း ေျပာေနၾကစဥ္မွာ ျဖစ္ေစ သူတို႔၏ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္မႈသည္ ေရာင္ျခည္ တစ္ခုလို အနီးတစ္ဝိုကတ္ြင္ ျဖာထြကေ္နသညဟ္ု ထငရ္သည။္
ဘာမ်ွ မေရရာသည့္ ႏိုင္ငံျခားသား တစေ္ယာက၏္ သားျဖစ္ေသာ သီယိုဒိုသည္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေစာင့္စည္းတတ္ေသာ ဟားဗတ္ တကၠသိုလ္ဆရာတုိ႔၏ အရည္အခ်င္းကို သေဘာက်သည။္ သူတို႔၏ ဉာဏ္အေျမာ္အျမင္ကို အထင္ႀကီးသည္။သူတို႔ကို ၾကည့္ၿပီး သ႔ူ ဘဝ ပန္းတိုင္ တစ္ခုကို သူ ရွာေတြ႔သည္။ သလူညး္ သူတို႔လို ပညာတတ္ သုခမိန္ တစေ္ယာက္ ျဖစ္ရမည္။ ဟားဗတ္ တကသၠလုိ္ ေက်ာငး္ထြက္ တစေ္ယာကမ္်ွ သာမက ဟားဗတ္ တကသၠလုိ္ ပါေမာကၡ တစေ္ယာက္ ျဖစ္ရမည္။
သ႔ူ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ကို အေဖကလညး္ သေဘာက်သည။္
ညစာ ထမင္းဝိုင္းတြင္ အေဖက သသ႔ူားႀကးီ သီယိုဒို၏ အလားအလာတက႔ုိုိ ေျပာျပသည့္ အခါတြင္ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ား ျဖစ္သည့္ ဒပ္ဖနီႏွင့္ အယ္လက္ဇန္ဒါတို႔ကို မ်က္ႏွာမေကာင္း။
“ဘာျဖစ္လို႔မ်ား အစ္ကို႔ကို ဒေီလာက္ အထငႀ္ကးီေနရသလဲ မသိပါဘူးဗ်ာ”ဟု ညငီယ္ အယလ္ကဇ္နဒ္ါက မနာလို ဝန္တိုသံျဖင့္ ေျပာသည္။
“ဒါကေတာ့ သကူ ေတာ္တာကးုိကြ၊ ငါသ့ားသမးီေတြထဲမာွ သယီကိုမွ လင္းဗ႐ိုစ္ ျဖစ္မယ့္ေကာင္ကြ” ဟု အေဖက ျပံဳး၍ ေျပာသည္။ အေဖသည္ “လင္းဗ႐ိုစ္” ဟေူသာ စကားလးုံ၏ ႏွစ္ခြ အဓိပၸါယ္ကို သံုးျပလုိက္ရသျဖင့္ ေက်နပ္ေနပံု ရသည။္ လင္းဗ႐ိုစ္သည္ သူတို႔ အမ်ဳိး၏ အမည္ျဖစ္ၿပီး ဂရိ ဘာသာစကားတြင္ “ေတာကပ္ေသာ” သေူသာ အဓိပၸါယ္လည္း ထြကသ္ည။္
ပရက္စေကာ့ လမး္ဘကသ္႔ုိ မ်က္ႏွာမူေနေသာ သီယိုဒို၏ အခန္းကေလးမွ ေမွ်ာ္ၾကည့္လိုက္လွ်င္ ကကုိ္ ႏွစ္ရာခန္႔ အကြာတြင္ မီးေရာင္ေတြ ၿပိဳးျပက္ေနေသာ ဟားဗတ္ တကသၠလုိ္ ဝင္းႀကီးကို ျမင္ရ၏။ ဘာမ်ွ မေဝး။ တကယ့္ အနးီကေလး။ တစ္ခါတေလ စိတ္ပ်က္သည့္ အခါမ်ားတြင္ သီယိုဒိုသည္ ထိုမီးေရာင္မ်ားကို ေငးၾကညက့္ာ “ႀကိဳးစားလုိက္စမ္းပါကြာ၊ ဟားဗတဟ္ာ ငါႏွင့္ နီးနီးကေလးပါ”ဟု သူ႔ကိုယ္သူ အားေပးသည္။ သသူည္ ဂရိ ဒ႑ာရထီဲတြင္ ပါသည့္ အိုေဒးဆီးယတ္စ္လို ေဖစိယ် ကၽြန္းအနီး လိႈင္းတံပိုးထန္ေသာ ပငလ္ယႀ္ကးီထဲတြင္ ကးူခတေ္နသူ ျဖစ္သည္။ သ၏ူ ရွည္လ်ားလေွသာ ဘဝတကုိပ္ြဲတြင္ သူ႔ပန္းတိုင္ကို ျမင္ေနရၿပီ။
ဒ႑ာရီ စိတ္ကူးမ်ားျဖင့္ သီယိုဒိုသည္ ကၽြန္းကေလးေပၚတြင္ သူ႔ကို ေစာင့္ေနသည့္ အပ်ဳိစင္ကို အိပ္မက္ မက္ၾကည့္သည္။ ကၽြန္းေပၚက ေနာဆ္ကီာမင္းသမီးလို ေ႐ႊေရာင္ ဆံပင္ေတြႏွင့္ အပ်ဳိစင္ တစ္ဦး။ သီယိုဒို၏ ဟားဗတ္ တကသၠလုိ္ အိပ္မက္ကို ရကက္လစ္ သမးီပ်ဳမိ်ားကလညး္ သေဘာက်ၾကသည။္
သို႔ျဖင့္ အဂၤလိပ္စာ ဂုဏ္ထူးတန္း အတြက္ ဟိုးမား၏ “အိုဒက္ေဆ”ကုိ သူ ဖတ၍္ အခန္း ၆တြင္ ပါေသာ ပင္လယ္ကမ္းေျခေပၚတြင္ လာတင္ေနေသာ အမ်ဳးိေကာငး္သားကုိ ေနာဆ္ကီာ မင္းသမီးက ခ်စ္ခင္ စံုမက္သြားခန္းကို ဖတ္ရသည့္အခါ တကသၠလီာ ျမကၽြန္းသာသို႔ သူ ေရာကသ္ြားလ်ွငလ္ညး္ ထိုအတိုင္းပင္ ႀကိဳဆိုၾကလိမ့္မည္ဟု သူ ေမွ်ာ္မွန္းခဲ့သည္။
သုိ႔ရာတြင္ သီယိုဒိုသည္ အဂၤလိပ္စာတြင္ ေအာင္မွတ္ေလာက္ကိုသာ ရခဲ့သည္။ အတနး္ထဲတြင္ အမတွ္ အမ်ားႀကးီ မရသည့္တိုင္ အမတွက္ေတာ့ အၿမဲတမ္းေကာင္းသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အမတွ္ အားလံုးေပါင္းလွ်င္ ဟားဗတ္ တကသၠလုိက္ေုိတာ့ ဝင္ခြင့္ရလိမ့္မည္ဟု သူေမွ်ာ္လင့္သည္။
သီယိုဒိုသည္ အတနး္ထဲတြင္ အဆင့္ ၇ မွ ေအာင္သည္။ ပ်မ္းမွ် အမတွထ္က္ သာ႐ကံုေလးသာ ရွိသည္။ ဟားဗတ္ တကသၠလုိသ္ည္ အလြန္ ထူးခၽြန္သူမ်ားကိုသာ လက္ခံေလ့ရွိရာ ယခသုကူ ပ်မ္းမွ်ထက္ သာ႐ကံုေလးသာ ရွိသည္။ အမနွအ္ားျဖင့္လည္း သီယိုဒိုသည္ စားပြဲထုိးလုပ္ရင္း စာက်က္ ရသူ ျဖစ္သျဖင့္ စာအတြက္ ေကာင္းေကာင္း အခ်ိန္မေပးႏိုင္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ သိပ္မထားရန္ အေဖ့ကို ေျပာရသည္။
သို႔ရာတြင္ အေဖ အားမေလ်ွာ။့ သ႔ူ ေပ်ာ္ပြဲစား႐ုံတြင္ လာၾကသည့္ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ား၏ ေထာကခ္ခံ်ကသ္ည္ ထေိရာက္ လိမ့္မည္ဟု သထူငသ္ည။္
ထလိညး္ ထိေရာက္ပါ၏။ သီယိုဒိုကို ဟားဗတ္ တကသၠလုိက္ လက္ခံလိုက္သည္။ စတိုင္ပင္တို႔ ဘာတေ႔ုိတာ့ မရ။ အိမ္မွပင္ ေက်ာင္းတက္ရမည္။ ဟားဗတ္ တကသၠလုိ္ ေက်ာငး္ေတာသ္ား ဘဝကုိ စာသင္ခန္းထဲ ေလာကမ္ာွသာ ေတြ႔ႏိုင္မည္။
က်န္အခ်ိန္မ်ားတြင္မူ သ႔ူ ေက်ာငး္လခ ေဒၚလာ ေျခာကရ္ာအတြက္ ေပ်ာ္ပြဲစား႐ုံတြင္ စားပြဲထးို အျဖစ္ ဆက္လုပ္ရဦးမည္။
သို႔ရာတြင္ သီယိုဒို စိတ္မပ်က္ပါ။ မိမိသည္ အိုလံပစ္ ေတာင္ေျခရင္းသို႔ ေရာက္ေနၿပီ မဟတုေ္လာ။ ေတာင္ထိပ္ ေရာက္ေအာင္ တက္ဖို႔သာ လေုိတာသ့ည္ မဟတုေ္လာ။
သီယိုဒိုသည္ အေမရိကန္ အိပ္မက္ကို ယံုသူျဖစ္သည္။ အရာ တစ္ခုကို ကိုယ္က လိုခ်င္ေတာင့္တၿပီး စိတ္ေရာ ကိုယ္ပါ ႀကဳိးစား အားထတုသ္ည္ ဆိုလွ်င္ ေအာင္ျမင္ရမည္ ဆိုသည့္ အေမရိကန္တို႔၏ စတိထ္ားကုိ သူ ယံုၾကည္သည္။
ဟားဗတ္ တကသၠလုိက္ုိ သူေရာက္ခ်င္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တ႐ြိဳင္ၿမိဳ႕ႀကီးကို သိမ္းႏိုင္ေအာင္ အားထတုေ္သာ အာခိလိ၏ အားထုတ္မႈမ်ဳိးျဖင့္ သႀူကဳိးစားသည။္
ထုိ အာခလိသိည္ အေဖ၏ ဆိုင္တြင္ ညတိုင္း စားပြဲထိုးေန၍ မျဖစ္။
ျမန္သန္းတင့္
၃၈
No comments:
Post a Comment