ေက်ာၾ္ကားမႈ လမ္းမေပၚမွာ ေလ်ွာကေ္နၾကတဲ့ ေအာင္ျမင္တဲ့ ငါအ့တနး္သား ေတြႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရမွာကို ငါေၾကာကေ္နတယ။္ ဆံပင္ျဖဴ က်ဳးိတးုိက်ဲတဲက လြဲရင္ ေအာင္ျမင္မႈ ဆိုလို႔ ငါ့ဘဝမွာ ဘာမွျပစရာ မရွိပါလား။
ဒီေန႔တင္ပဲ အဖံုးနီနီ ဖးုံထားတဲ့ စာအုပ္ထူထူႀကီး တစ္အုပ္ငါ့ဆီေရာက္လာတယ္။ တကသၠလုိက္ုိ ငါတို႔ေရာက္တဲ့ ၁၉၅၈ခုႏွစ္က အတနး္သားေတြရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈကို မတွတ္မး္တငထ္ားတဲ့ စာအုပ္ႀကီး။ အဲဒီစာအုပ္ႀကီးကို ျမင္ရေတာ့ ငါ့ဆံုး႐ႈံးမႈေတြကို ပိုၿပီး သတရိတယ။္
မေန႔ညက သန္းေခါင္ေက်ာ္သည္ အထိ ငါႏွင့္ အတနး္တူ တကၠသိုလ္မွာ တကခ္ၾဲ့ကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ ဓါတ္ပံုေတြကို ေလ်ွာကၾ္ကညတ့္ယ။္ တခ်ဳိ႕ လတႊေ္တာ္ အမတေ္တြ၊ တခ်ဳိ႕က ဘုရင္ခံေတြ၊ တခ်ဳိ႕က ကမာေၻက်ာ္ သိပၸံ ပညာရွင္ႀကီးေတြႏွင့္ ထိပ္တန္း ေဆးပညာ ပါရဂူႀကီးေတြ။ သူတို႔ အထဲက တစေ္ယာကေ္ယာကဟ္ာ တစ္ေန႔မွာ စေတာ့ဟုမ္းက စင့္ျမင့္ေပၚမွာ ႏဘုိယဆ္ု မရဘူးလို႔ ဘယ္သူေျပာႏိုင္ သလဲ။ တစ္ေန႔မွာ အိမ္ျဖဴေတာ္ ျမက္ခင္းေပၚကို မေရာက္ဘူးလို႔ ဘယသ္ေူျပာႏငုိသ္လဲ။
အံ့ၾသစရာေကာင္းတာ တစခ္်က္ ရေိွသးတယ။္ တခ်ဳ႕ိသငူယခ္်ငး္ေတြဟာ ခုတိုင္သူတို႔ရဲ႕ ပထမအိမ္ေထာင္ ေတြႏွင့္ ၿမဲေနၾကတုန္းပါကလား။
သူတို႔အထဲက သိပ္ေအာင္ျမင္ ေက်ာၾ္ကားတသဲ့ူ တခ်ဳိ႕ဆိုရင္ ငါႏွင့္ေတာ္ေတာ္ကို ရင္းႏွီးခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ။ တစ္ခါတုန္းက သစ္သီးကိတ္မုန္႔လို ေပ်ာ့စိစိျဖစ္ေနတဲ့ သူလို႔ ငါထင္ခဲ့တဲ့ ငါ့ အခန္းေဖာ္ဆိုရင္ မၾကာခင္မွာ ႏိုင္ငံျခားေရး ဝန္ႀကီးျဖစ္ေတာ့မယ္ေကာင္။ ဟားဗတတ္ကသၠလုိ္ အဓိပတိ ျဖစ္ေတာ့မယ့္သူဆိုရင္ ငါ့ဆီက မၾကာခဏ အဝတအ္စား ငာွးဝတခ္တဲ့ဲ့ ေကာင္။ ေက်ာင္းတုန္းက ငါတို႔ စာရင္းထဲကိုေတာင္ မထည့္ခဲ့တဲ့ ေကာင္ဆိုရင္ ဒီေခတ္မွာ အေက်ာၾ္ကားဆးုံ ဂီတပညာရွင္ႀကီး။
သူတုိ႔အထဲက သတၱိအေကာင္းဆံုး လတူစေ္ယာကက္ေတာ့ သူ႔ယံုၾကည္ခ်က္ အတြက္ အသကေ္ပး သြားခတဲ့ယ။္ သူ႔ရဲ႕ သူရဲေကာင္း စိတ္ဓါတ္ကို ၾကည့္ၿပီး ငါ့ကိုယ္ငါ ျပန္ရွက္မိတယ္။
ငါကေတာ့ ငါ့အမ်ဳိးထဲမွာ ဟားဗတတ္ကသၠုိလက္ုိ ေနာက္ဆံုး ေရာက္ခဲ့တဲ့ေကာင္။ ငါဘ့းုိေဘးေတြ အားလးုံဟာ ထင္ရွားခဲ့တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြခ်ည္းပဲ။ ဘာၾကာေသးလလ႔ုိဲ။ ငါ့ အစ္ကိုေတာ္ တစ္ဝမ္းကြဲဆိုရင္ ၁၉၄၈ခုႏွစ္ကတင္ ႏဘုိယဆ္ု ရခေဲ့သးတယ္ မဟတုလ္ား။
ဒါေပမယ့္ ေတာကပ္တဲ့ ငါ့ေဆြစဥ္ မ်ဳးိဆကရ္ဲ႕ အစဥအ္လာဟာ ငါလ့ကထ္က္ ေရာက္ေတာ့ ေမွးမိန္သြားၿပီေလ။ ငါ့အေဘး ဂ်ားရက္ အဲလေီယာ့ (၂၇ဝ၃ ခု ဟားဗတတ္ကသၠလုိထ္ြက္ )ဟာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုကို ပန္းသီး မ်ဳိးေစ့ကို ပထမဆးုံ ယူေဆာင္စိုက္ပ်ဳိးခဲ့သူျဖစ္တယ္။ ယခေုတာ့ ငါဟာ ငါ့အေဘးရဲ႕ ေျခရာကိုေတာင္ မဆကခ္ံ ႏုိင္ေတာ့ပါကလား။
ဘာပဲေျပာေျပာ ငါဟာ ငါ့ဘိုးေဘးမ်ားရဲ႕ အစဥအ္လာ တစ္ခုကိုေတာ့ ဆကခ္ေံနပါေသးတယ။္ ငါ့အဘိုး၊ အေဘးေတြဟာ မွတ္တမ္းေရးသူေတြ ျဖစတ္ယ။္ ငါႏွင့္နာမည္တူ ငါ့အေဘး တစေ္ယာကျ္ဖစတ္ဲ့ သကိာၡရ ဆရာေတာ္ အင္ဒ႐ူး အဲလေီယာ့ (၁၈၃၇ ဟားဗတတ္ကသၠလုိထ္ြက္)ဟာ ဘုန္းႀကီးလုပ္ေနရင္း မတွတ္မး္ေတြ ေရးခဲ့တယ္။
အေမရိကန္ လြတလ္ပေ္ရး စစ္ပြဲတုန္းက ေဘာစ္တနက္ုိ ဝိုင္းေတာ့ သေူတခြ႔ဲ့ ျမင္ခဲ့ရတာေတြကို ေရးသြားခတဲ့ယ။္
သသ႔ူားက်ေတာလ့ညး္ တရားေဟာဆရာ ဆက္လုပ္ၿပီး သူ႔ကေလာင္ႏွင့္ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု သမၼတႏိုင္ငံေတာ္ တည္ေထာင္စက ေအာင္ျမင္မႈေတြကို မွတ္တမ္းတင္ခဲ့တယ္။
အမွန္ကေတာ့ သူတို႔ႏွင့္ ငါႏွင့္မႏိႈင္းယွဥ္သာပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ငါတ့စသ္က္ မာွေတာ့ မတွတ္မး္ေတြ ေရးသြားရမွာပဲ။ ငါ ဆက္ခံႏိုင္တဲ့ အေမြဆုိလုိ႔ ဒါပဲ ရေိွတာတ့ယ္ မဟတုလ္ား။ ငါဟာ သမိုင္းကို ဖန္တီးရာမွာ မပါသည့္တိုင္ ငါျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ သမိုင္းကိုေတာ့ ေရးရမွာပဲ။
ခုေတာ့ ငါေသမေလာက္ေၾကာက္ေနတုန္းပဲ။
(ျမသန္းတင့္)
**************************************
No comments:
Post a Comment