စိုင္းထီးဆိုင္ အတၳဳပၸတၱိ

စိုင္းထီးဆိုင္ အတၳဳပၸတၱိ
•••••••••••••••••••
စိုင္းထီးဆိုင္ကို အဖ ဦးနႏၵာ၊ အမိ ေဒၚနန္းအိမ္ တို႔မွ (၁၉၅၀) ျပည့္ႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ(၂၃)ရက္၊ စေနေန႔တြင္ ႐ွမ္းျပည္နယ္ ေတာင္ပိုင္း လင္းေခးၿမိဳ႕တြင္ ေမြးဖြားခဲ႔ပါသည္။ေမြးခ်င္း(၅)ဦးအနက္္ စိုင္းထီးဆိုင္မွာ သားအႀကီးဆံုး ျဖစ္ၿပီး ညီမ နန္းဝင္းထိန္၊ နန္းျမင့္အုန္း၊ နန္းသန္းေထြး(ခ)ယိင္း ႏွင့္ ညီ စိုင္းေအာင္ထီးခမ္းတို႔ ျဖစ္ပါသည္။
စိုင္းထီးဆိုင္ ေမြးစက ျပာႏွမ္းႏွမ္း မည္းတူးတူးေလးျဖစ္၍ နာမည္ကို "အိုက္တူး" ဟု အလြယ္တကူ မွည့္ေခၚခဲ့ၾကၿပီး လသားအ႐ြယ္ အမည္မွည့္ခ်ိန္ေရာက္တြင္ "စိုင္းတင္ဦး" ဟု မွည့္ခဲ့ၾကသည္။ ကိုရင္ႀကီး ဝတ္ခ်ိန္တြင္ "႐ွင္ဓမၼရကိၡတ" ဘြဲ႔အမည္ျဖင့္ သကၤန္းစည္းခဲ့သည္။ အသက္(၅)ႏွစ္ေက်ာ္ အ႐ြယ္၌ လင္းေခး႐ွိ အလယ္တန္းေက်ာင္းတြင္ တက္ေသာ္ လည္း စာသင္ႏွစ္မၿပီးခင္အခ်ိန္မွာ လင္းေခးေက်ာင္းမွထြက္ ၿပီး လြယ္လင္႐ွိ Sacred Heart Convent High School တြင္ ေက်ာင္းအိပ္ေက်ာင္းစား သြားေနရသည္။
စိုင္းတင္ဦးး အမည္မွသည္ ရစ္ခ်က္နႏၵာ ဟု ေခၚတြင္ခဲ့သည္။ ယင္းေက်ာင္းတြင္ စစၥတာပီးယား လက္ေဆာင္ေပးေသာ ႏိုင္လြန္ႀကိဳး ေလးေခ်ာင္းတပ္ ယူကလီးလီးတူရိယာကို တီးခြင့္ ရခဲ့ၿပီး အဆို၊အတီး ပညာႏွင့္ စတင္ရင္းႏွီးခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ စတုတၳတန္းေအာင္၍ ပၪၥမတန္း ေရာက္ေသာအခါ National Christian High School တြင္ ေျပာင္းတက္ခဲ့ပါသည္။ ယင္းေက်ာင္းတြင္ ဂစ္တာေသေသခ်ာခ်ာ တီးတတ္ေအာင္ သင္ျပေပးခဲ့ေသာ သူငယ္ခ်င္းေမာင္ေမာင္ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုခဲ့ ၿပီး ေမာင္ေမာင္ႏွင့္အတူ ေတာင္ႀကီးယဥ္ေက်းမႈတီးဝိုင္းတြင္ အဖြဲ႔ဝင္ တစ္ဦး ျဖစ္လာခဲ့ပါသည္။ ကိုးတန္းႏွစ္ေရာက္တြင္ စာေမးပြဲက်သျဖင့္ ဖခင္ျဖစ္သူက ေတာင္ႀကီးတြင္ မထားေတာ့ပဲ လြယ္လင္တြင္ ေက်ာင္းျပန္ ေနေစသည္။ ကိုးတန္းေအာင္မွ ေတာင္ႀကီးတြင္ ျပန္ေနခြင့္ေပးမည္ဟု ဆိုခဲ့သည္။
လြယ္လင္ျပန္ေရာက္ေတာ့ သြားလာလည္ပတ္စရာသိပ္မ႐ွိ၊ အေပါင္း အသင္းလည္း နည္းသြားသည့္အတြက္ သီခ်င္းေလးေတြ ပိုစပ္ ျဖစ္လာခဲ့ သည္။ ေႏြရာသီ လူတိုင္းစာတတ္ေျမာက္ေရး လႈပ္႐ွားမႈမ်ားျပဳလုပ္ရာ ႐ွမ္းစာေပ သင္ၾကားတတ္ေျမာက္ေရး သည္လည္း အေရးႀကီးေသာ အခန္း က႑တစ္ရပ္ ျဖစ္လာသည္။ ယင္းသို႔ သင္ၾကားရာတြင္ ႐ွမ္းစာေပ မူသစ္ မူေဟာင္း႐ွိရာ ဘယ္မူႏွင့္ သင္ၾကားမလဲ ဆိုသည္ကို အတည္ျပဳရန္ ညီလာခံတစ္ရပ္အား ေတာင္ႀကီးတြင္ က်င္းပခဲ့ပါသည္။ ထိုညီလာခံ၌ စိုင္းခမ္းလိတ္္ႏွင့္ စတင္ေတြ႔ဆံုခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေတြ႔ဆံုမႈမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံတလႊြား ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္ ေတးေလာကတြင္ ေခတ္တစ္ေခတ္ ျဖစ္ေစမည့္ အင္အား ႀကီးမားသည္႔ ေ႐ွးေရစက္တစ္ခုပင္ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။ ေက်ာင္းမ်ား ျပည္သူပိုင္သိမ္း ေသာ္ ရစ္ခ်က္နႏၵဆိုသည့္အမည္ကို ေျပာင္းရန္ စိတ္ကူးရလာသည္။ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕တြင္ ေနထိုင္ေသာ ႐ွမ္းစာဆိုေတာ္တစ္ဦးျဖစ္သည့္ ဦးခြန္မဟာကား နကၡတၱေဗဒဒ၊ မဟာဘုတ္ႏွင့္ ေဗဒင္ ကိန္းခန္းတတ္ ကြၽမ္းသူ ျဖစ္၍ သြားေရာက္တြက္ခ်က္ၿပီး အမည္မွည့္ခိုင္းရာမွ စိုင္းထီးဆိုင္ ျဖစ္လာသည္။
ထီး" ဆိုသည္မွာ "ထိပ္ဖ်ား"၊ ဆိုင္က "စိန္"ျဖစ္၍ ထိပ္ထက္ဖ်ားက စိန္ေက်ာက္မ်က္ဟု အဓိပၸါယ္ရပါသည္။ လြယ္လင္တြင္ ကိုးတန္းေအာင္၍ ေတာင္ႀကီးသို႔ ျပန္ေရာက္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ တစ္ဖက္ႏိုင္ငံ ခ်င္းမိုင္ ၿမိဳ႕သို႔ ႐ွမ္းဘာသာျဖင့္ အသံလႊင့္ႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ရာမွ စာေမးပြဲေျဖဖို႔ ေဖာင္တင္ရက္ ေနာက္က်သြားခဲ့ ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ဖခင္ျဖစ္သူကလည္း လင္းေခးမွာပဲ ဆယ္တန္း ေျဖဖို႔ေျပာခဲ့ရာ လင္းေခးသို႔ ျပန္ေရာက္လာခဲ့ သည္။ စာေမးပြဲေျဖဆိုၿပီးေသာေန႔တြင္ စိုင္းထီးဆိုင္ အပါအဝင္ျဖစ္ေသာ လင္းေခးေဘာလံုး အဖြဲ႔သားမ်ား အေ႐ွ႕ေတာင္အာ႐ွ ကြၽန္းဆြယ္ အားကစားပြဲၾကည့္ဖို႔္ ရန္ကုန္သို႔သြားခဲ့ၾကသည္။
အားကစားပြဲၾကည့္ရင္း သူငယ္ခ်င္း စိုင္းစိုင္းျမင့္ႏွင့္ ေတြ႕ရသည္။ စိုင္းစိုင္းျမင့္မွ " ျမန္မာ့အသံ ႐ွမ္းအစီအစဥ္မွာ သီခ်င္းေတြ အသံသြင္းဖို႔ ႐ွိတယ္၊ ဒီရက္အတြင္း အသံသြင္းမယ္ဆိုရင္ ျဖစ္မလား"လို႔ ေမးလာခဲ့ သည္။ ယင္းတြင္မွ -
"အေဝးကခ်စ္သူ"၊
"ေလွငယ္႐ွင္ဆုေတာင္း"
"အက်ည္းတန္ခ်စ္သူ"
"ကိုယ္သေဘာက်သူေလး"
"ပန္းခ်ယ္ရီ" စသည့္ ကိုယ္တိုင္ေရး ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္ ႐ွမ္းသီခ်င္း ငါးပုဒ္ အသံသြင္းျဖစ္ခဲ့သည္။
ယင္းသီခ်င္းမ်ားသည္လည္း လူႀကိဳက္မ်ားၿပီး ဓာတ္ျပားရကာ အၿမဲတမ္း အသံလႊင့္ေပးဖို႔႔ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ဆယ္တန္းစာေမးပြဲ ေအာင္ေသာအခါ စိတ္ပညာေမဂ်ာျဖင့္ မႏၲေလးတကၠသိုလ္သို႔ တက္ခြင့္ရခဲ့သည္။ ဤတြင္ စိုင္းခမ္းလိတ္ႏွင့္ျပန္ေတြ႕ျဖစ္သည္။ စိုင္းခမ္းလိတ္က စိုင္းထီးဆိုင္ကို သီခ်င္းဝါသနာပါေသာေၾကာင့္ သာမက ညီျဖစ္သူ စိုင္းခမ္းသီ၏ သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္လည္း သံေယာဇဥ္႐ိွသူျဖစ္သည္။မႏၲေလးေရာက္ေတာ့ ဂီတမိတ္ေဆြမ်ား တိုးပြားလာခဲ့ရာ ေတးေရးဆရာ ကိုေနဝင္း အပါအဝင္ ျဖစ္ေပသည္။ ကိုေနဝင္း၏ "ေမာင့္လျပည့္ဝန္း" သီခ်င္းမွာလဲ မၾကာခဏ ၾကားၾကားေနရ၍ ရေနခဲ့ရာ ညဘက္ အေဆာင္ေ႐ွ႕တြင္ အၿမဲလိုလို သီဆိုျဖစ္ခဲ့သည္။ ယင္းေနာက္(၁၉၇၃)ခုႏွစ္ အသက္ ၂၃ ႏွစ္တြင္ စိုင္းခမ္းလိတ္၊ စိုင္းထီးဆိုင္၊ ခြန္မ်ိဳးလြင္ႏွင့္ ေစာသိမ္းဝင္းတို႔ ပါဝင္ေသာ The Outsiders တီးဝိုင္းကို ဖြဲ႔ခဲ့သည္။
မႏၲေလးတကၠသိုလ္နယ္ေျမတြင္ The Outsiders အဖဲြ႔၏ သီဆိုတီး ခတ္မႈမ်ား လူသိမ်ားလာခဲ့သည္။ ၎အခ်ိန္တြင္ မႏၲေလးစင္ထရယ္ (ဗဟို)ေတးသံသြင္းမွ ေငြေၾကးအကုန္အက်ခံၿပီး အသံဖမ္းၾကည့္ၾကသည္။ ပထမဆံုးရလဒ္ကေတာ့ စတီရီယိုဟိုင္ဖိုင္သံမထြက္၊ အတီးပိုင္းမသပ္ရပ္၊ အသံဖမ္း ကြာလတီလိုအပ္၊ အဆိုပိုင္း စကားသံမ်ား ပီပီသသမ႐ိွဘဲ သိပ္ဝဲေနသည့္အတြက္ မေအာင္ျမင္ခဲ့ပါ။ထို႔ေၾကာင့္ ရန္ကုန္တြင္ အသံဖမ္းစနစ္ေကာင္းေကာင္း၊ စတူဒီယို ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ အသံသြင္းမည္ဆိုၿပီး ဦးဘသိန္းစတူဒီယိုတြင္ အသံသြင္းခဲ့ၾကသည္။ မာစတာေခြထြက္ခ်ိန္တြင္ ရန္ကုန္႐ွိ ေတးသံသြင္း ေတြ လိုက္ျပရာ ဘယ္သူမွမယူသျဖင့္ တစ္ဆိုင္ဝင္ တစ္ဆိုင္ထြက္ တစ္ပုဒ္ ႏွစ္က်ပ္ႏႈန္းႏွင့္ ျဖန္႔ခဲ႔ရသည္။ တခ်ိဳ႕ဆို ပစ္ပစ္ခါခါ ျငင္းဆန္သျဖင့္ စိတ္ဓာတ္က်ၾကရသည္။
ေတာင္ႀကီးမွ"ေမာေတးသံသြင္း" တစ္ဆိုင္ပဲ လိုလိုလားလား ႐ိွခဲ့သည္။ ေစ်းမျဖတ္ဘဲ အေတာ္မ်ားမ်ား ယူထားလိုက္သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ သူငယ္ခ်င္း ေအာင္ခိုင္ျမင့္(ေဂ်ေမာင္ေမာင္)ႏွင့္ ေတြ႕သည္။ သူက ရန္ကုန္တြင္ လိုက္ျဖန္႔ေပးမည္ဆိုၿပီး အေခြကို ေသေသခ်ာခ်ာ လိုက္ျဖန္႔ ေပးရာ လူၾကားထဲ အေတာ္ပ်ံ႔ႏွံ႔သြား ခဲ့သည္။
၁၉၇၃ခုႏွစ္မွာ The Outsiders ႏွင့္ The Highlanders (စိုင္းခမ္းသီ၊ ေစာဂ်က္ဆင္၊ ေစာေဂ်ာ္နီတို႔ စုစည္းထားေသာ အဖြဲ႕)ဝို္င္းေတာ္သားမ်ား ပူးေပါင္းၿပီး The Wild Ones (သဘာဝရဲ႕ရင္ေသြးငယ္မ်ား) ေတးဂီတအဖြဲ႔ စတင္ဖြဲ႕ခ့ဲသည္။ထို႔ေနာက္ ရန္ကုန္႐ုပ္႐ွင္ျခံတြင္ ဒုတိယေခြကို သြင္းျဖစ္ခ့ဲသည္။
"ေႏြရာသီ"
"ခ်စ္တာတစ္ခုတည္း သိတယ္"
"စိုင္းျပန္ရဦးမယ္"
"ေ႐ႊဟသၤာနားခိုက္" ပါဝင္ေသာ သီခ်င္း (၁၀) ပုဒ္ ျဖစ္သည္။
ထိုအေခြသည္ ေတးသံသြင္းမ်ားမွ "စီးရီးေရာင္းရေငြသိမ္းရတာ ညည အိပ္ေရးပင္ပ်က္သည္"ဟု ဆိုပါသည္။ ထိုအေခြအား ညည္းညည္းညဴညဴ တဖ်စ္ေတာက္ေတာက္ႏွင့္ အသံသြင္းေပး ခဲ့ေသာ ႐ြက္ဝါေမာင္ေမာင္ပင္ အံ့အားသင့္ခဲ့ရသည္အထိ ျဖစ္ခဲ့သည္။ထို႔ေနာက္ တတိယေခြကို " ပန္းသာ႐ုပ္႐ွင္ျခံ "တြင္ သြင္းျဖစ္ၿပီး စီးရီးေခါင္းစဥ္မွာ -
"မႏၲေလးေရာက္႐ွမ္းတစ္ေယာက္" ျဖစ္သည္။ ဒီတစ္ႀကိမ္ စီးရီးသည္ ေပါက္သြားခ့ဲၿပီး ေတးသံသြင္းမ်ားမွာလည္း လက္မလည္ေအာင္ ကူးေနခ့ဲရသည္။ ေနာက္ဆက္၍ -"ျခေသ့္လည္ျပန္(သို႔)ျပန္ညိႇရမယ့္ကာရန္"
" စိတၱဇအလြမ္း"
"ပ်ံသာပ်ံပါေ႐ႊဟသၤာ"(ေက်နပ္ပါေတာ့)
"အိပ္စက္အနားယူၿပီ" စသည့္စီးရီးမ်ား စီကာစဥ္ကာထြက္လာ သည္။ ယေန႔ ျမန္မာဘာသာႏွင့္ ႐ွမ္းဘာသာျဖင့္ ေတးသီခ်င္း စီးရီးေခြေပါင္းမ်ားစြာထြက္႐ွိခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။
စိုင္းထီးဆိုင္သည္ ေတးစီးရီးမ်ားသီဆိုရရံုမက ဒါ႐ိုက္တာ ေမာင္ၿငိမ္းခ်မ္း စီစဥ္ၿပီး -
"အခ်စ္အတြက္ တဖန္ေမြးဖြားျခင္း"(မင္းသမီး ေမသန္းႏုႏွင့္) "မႏၲေလးေရာက္ ႐ွမ္းတစ္ေယာက္" (မင္းသမီး ေမသၪၨာဦးႏွင့္) "မစၧရိယ"(မင္းသမီး ေမသန္းႏု)ႏွင့္ ဗီဒီယိုကားမ်ား ႐ိုက္ကူးခဲ့ပါေသး သည္။စိုင္းထီးဆိုင္ မဆံုးပါးခင္ ဆုန္သင္းပါရ္၊ ရတနာဦး တို႔ႏွင့္အတူ သီဆိုထားေသာ "ဝတ္မႈန္ခရီး" ေတးစီးရီး ထြက္ခဲ့ၿပီး မၾကာခင္ စိုင္ခမ္းလိတ္၏သမီး "နန္းခမ္းႏြဲ႔လိတ္" ႏွင့္ တြဲဖက္သီဆိုထားေသာ "တြဲဖက္ေကာင္း" စီးရီး ထြက္ဖို႔ ႐ွိပါသည္။ စိုင္းထီးဆိုင္၏ ေနာက္ဆံုး ေတးစီးရီးလည္း ျဖစ္ပါသည္။
ယင္းသို႔ အခက္အခဲေပါင္းမ်ားစြာႏွင့္ ရင္ဆိုင္ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရေသာ္လည္း ဘဝကို ႀကံ႕ႀကံ႕ခံရင္ဆိုင္၍ ေတးဂီတေလာကသု႔ိ တိုးဝင္လာခဲ့ရေသာ စိုင္းထီးဆိုင္သည္ ယေန႔ဆိုလွ်င္ ျမန္မာျပည္္တနံ တလ်ားတြင္ မသိသူ မ႐ွိရေလာက္ေအာင္ ပရိသတ္မ်ား ထုနဲ႔ ထည္နဲ႔ အခုိင္အမာ ႐ွိခဲ့သူျဖစ္ သည္။ ျမန္မာျပည္တြင္သာမက ျပည္ပႏိုင္ငံအသီးသီးမွလည္း ေလးစားစြာ ဖိတ္ၾကားျခင္းခံခဲ႔ရေသာ ေတးသံ႐ွင္တစ္ဦးလည္းျဖစ္ပါသည္။
စုိင္းထီးဆိုင္သည္ မက်န္းမမာျဖစ္လာရာ ရန္ကုန္ျပည္သူ႔ေဆး႐ံု ႀကီး အစာအိမ္ႏွင့္အူလမ္းေၾကာင္းဌာနတြင္ တတ္ေရာက္ကုသခဲ့ရာမွ ၁၀-၃-၂၀၀၈ ရက္ေန႔ နံနက္(၅:၄၅)နာရီ အသက္ (၅၈)ႏွစ္အရြယ္တြင္ ကြယ္လြန္ခဲ့ပါ သည္။ ကြယ္လြန္ခ်ိန္တြင္ ဇနီးေဒၚခင္သန္းစိုး၊ သားစိုင္းခိုင္ခမ္း၊ သမီး နန္းစံဟြမ္းႏွင့္ နန္းယုေခါင္ တို႔ က်န္ရစ္ခဲ့ပါသည္။ ။
ယခုဆို စိုင္းထီးဆိုင္ ကြယ္လြန္ခဲ႔သည္မွာ 9 ႏွစ္တိတိရွိခဲ႔ပါသည္။
ေလာကမွာ ပရိသတ္ကုိ အဆဲြေဆာင္ႏုိင္ဆံုးသူ သံုးဦးကေတာ့-
(၁) ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္၊
(၂) စစ္ေခါင္းေဆာင္
(၃) အႏုပညာရွင္ တုိ႔ျဖစ္တယ္။
ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ စစ္ေခါင္းေဆာင္ ဒီႏွစ္ေယာက္ဟာ ဘယ္ကုိသြားသြား သူတုိ႔ အနီးအနားမွာ လူေတြရုန္းရုန္းနဲ႔ ဝန္းရံေနသလုိ နာမည္ႀကီး အႏုပညာရွင္တစ္ဦးလဲ ဘယ္ေန ရာမွာေရာက္ေရာက္ ပရိသတ္ေတြ ရုတ္ရုတ္သဲသဲျဖစ္စၿမဲပါ။ သူတုိ႔မွာ လူမ်ားစုရဲ႕ အာရံုကုိ ဆဲြ ေဆာင္ႏုိင္တဲ့ စြမ္းအား စြမ္းပကားေတြရွိတယ္။ ႏုိင္ငံေက်ာ္အဆုိေတာ္ စိုင္းထီးဆုိင္လဲပဲ အဲဒီအ တုိင္းပါပဲ။
စုိင္းထီးဆုိင္ရဲ႕ ေမြးရာပါဒီဇုိင္းကေတာ့ သူမ်ားနဲ႔မတူ တစ္မူထူးျခားေနေလရဲ႕။ အသံ ေကာင္းသေလာက္ ရူပါက သိပ္မေျဖာင့္ေတာ့ သူ႔ကုိခ်စ္တဲ့ သူ႔ရဲ႕ပရိသတ္ကေတာ့ သူ႔ကို ေရႊ ဥၾသလုိ႔ ခ်စ္စႏုိးေခၚၾကတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ထင္ရွားတဲ့ ပုိ႔စ္ကေတာ့-
(၁) မ်က္မွန္ထူထူ
(၂) ဂငယ္ႏႈတ္ခမ္းေမႊးစူစူ
(၃) သြားေခါေနတဲ့သူ ပါပဲ။
ဇာတိခ်က္ေၾကြ ေမြးရပ္ေျမ
၁၉၅၀ ျပည့္ စက္တင္ဘာလ ၂၃ ရက္ စေနေန႔မွာ အဘဦးနႏၵာ (ရွမ္းလူမ်ဳိးမ်ားဟာ ငယ္နာမည္မ်ားရွိၾကေသာ္လည္း ရွင္ျပဳတဲ့အခ်ိန္ ေက်ာင္းေတာ္ေပၚကနာမည္ကုိ အစဲြျပဳၿပီး လူထြက္လာေသာ္လည္း ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းနာမည္ကုိသာ ဆက္ေခၚေလ့ရွိၾကတယ္ ဒါေၾကာင့္ စုိင္းထီးဆုိင္ရဲ႕ ဖခင္နာမည္က ဦးနႏၵာတဲ့။ မသိရင္ ဘုန္းႀကီးနာမည္လုိ႔ ထင္ေနဦးမယ္) အမိ ေဒၚနန္းအိမ္တုိ႔က ရွမ္းျပည္နယ္ေတာင္ပုိင္း လင္းေခးၿမိဳ႕မွာ ေမြးဖြားခဲ့တယ္။ တစ္အူတံုဆင္း မ်ားကေတာ့ စုိင္းထီးဆုိင္၊ နန္းဝင္းထိန္၊ နန္းျမင့္ဦး၊ နန္းသိန္းေထြးး၊ စုိင္းေအာင္ထီးခမ္းတုိ႔ပါ။
ငယ္ငယ္ကတည္းက အသားညဳိတဲ့အတြက္ သူ႔ကုိ အုိက္တူး လုိ႔ေခၚၾကတယ္။ ေမြးေန႔ ေမြးနံနာမည္ကေတာ့ စုိင္းတင္ဦးျဖစ္ၿပီး ကုိရင္ဝတ္တံုးကေတာ့ နာမည္က ရွင္ဓမၼရကိၡတ တဲ့။ သူဟာ ငယ္စဥ္ကတည္းက လင္းေခးၿမိဳ႕အနီး စီးဆင္းသြားတဲ့ နမ့္တိန္းျမစ္မွာ ေရသြားခ်ဳိးတုိင္း သံစဥ္မပီ ကာရံမညီီတဲ့ ေတးသံလုိလုိ သီဆုိေလ့ရွိတယ္။ အသက္ငါးႏွစ္အရြယ္ လင္းေခးၿမိဳ႕ အထက္တန္းေက်ာင္းမွာ အေျခခံမူလတန္းတက္ခဲ့တယ္။ တစ္ဝက္တစ္ပ်က္နဲ႔ ေက်ာင္းေျပာင္း ကာ လြိဳင္လင္ၿမိဳ႕ Sacred Heart Convent High School ခရိယာန္သာသနာျပဳေက်ာင္းမွာ သြားေနေတာ့ သူ႔နာမည္က ရစ္ခ်တ္နႏၵာျဖစ္သြားတယ္။
အႏုပညာမ်ဳိးေစ့
လြိဳင္လင္ကြန္ဗဲန္႔ေက်ာင္းတက္တံုးက စစၥတာပီးယားက သူ႔ကုိ ႀကဳိးေလးႀကိဳးပါတဲ့ ယူ ကလီလီ တီးခတ္စရာ ဘင္ဂ်ဳိတစ္မ်ဳိးလက္ေဆာင္ေပးခဲ့လုိ႔ အဲဒီကစၿပီး အႏုပညာနဲ႔ စတင္ရင္း နီးလာတယ္လုိ႔ ဆုိရမယ္။ လြိဳင္လင္မွာ စတုထၳတန္းေအာင္ေတာ့ ပဥၥမတန္းကုိ ေတာင္ႀကီးမွာ သြားတက္ရတယ္။ ဘခင္ဦးနႏၵာက သူ႔သားကုိ ေတာင္ႀကီး National Christian High School မွာ သြားအပ္ေသာ္လည္း အေဆာင္မရေတာ့တဲ့အတြက္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ဦးထမ္းရြက္ထံ သြားအပ္ထားလုိက္ေတာ့ အဲဒီမွာ စုိင္းဆုိင္ေမာဝ္ စုိင္းေလာဝ္ဆုိင္တုိ႔နဲ႔ ညီအစ္ကုိလုိ ခင္မင္ရင္း နီးသြားတယ္။ အႏုပညာဝါသနာပါတဲ့သူေတြဆုိေတာ့ အႏုပညာ အေၾကာင္းေတြကုိပဲ သူတုိ႔ ေဆြး ေႏြးဖလွယ္ခဲ့ၾကတယ္။ ေနာက္ပုိင္း စုိင္းထီးဆိုင္အေဆာင္ရ ေတာ့ National Christian High School ကုိ ျပန္ေရာက္သြားကာ ကုိေမာင္ေမာင္နဲ႔ေတြ႕ၿပီး ဂစ္တာတီးခတ္နည္းကုိ သင္ ယူခဲ့တယ္။ ဂစ္တာတီးခ်င္လြန္း သီခ်င္းဆုိခ်င္လြန္းလုိ႔ ေတာင္ႀကီး ယဥ္ေက်းမႈ အသင္းကုိ လည္း ဝင္ခဲ့တယ္။ အခ်ိန္တုိင္းလုိလုိ သီခ်င္းဆုိ ဂစ္တာတီးေနေတာ့ နဝမတန္းမွာ သူစာေမး ပဲြက်ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေဖျဖစ္သူက သူ႔ကို ေတာင္ႀကီးမွာ မထားေတာ့ပဲ လြိဳင္လင္ကုိ ျပန္ ပုိ႔လိုက္တယ္။ လြိဳင္လင္မွာေတာ့ အေပါင္းအသင္းသိပ္မမ်ားတာေၾကာင့္ အလည္အပတ္လည္း နဲခဲ့ၿပီး သီခ်င္းေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေရးျဖစ္သြားတယ္။ ကုိးတန္းေအာင္ေတာ့ ေတာင္ႀကီးကုိ ျပန္လာခဲ့ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၁၉၆၉ မွာ ရွမ္းစာေပေဆြး ေႏြးပဲြလာတက္တဲ့ စုိင္းခမ္းလိတ္နဲ႔ စတင္သိခြင့္ရခဲ့တယ္။ စုိင္းခမ္းလိတ္ေရးတဲ့သီခ်င္းသစ္ ေတြကုိလည္း အျပင္းေျပ သီဆုိဖုိ႔ မ်ား စြာရလုိက္တယ္။
ရွမ္းစာေပသမုိင္း
ရွမ္းစာေပေကာ္မရွင္ ညီလာခံကေတာ့ ရွမ္းစာမူသစ္ကုိ အတည္ျပဳဖုိ႔ ရွမ္းပညာရွိကဝိ မ်ား ေတာင္ႀကီးမွာ လာစည္းေဝးၾကျခင္းျဖစ္တယ္။ ေရွးအက်ဆံုး ရွမ္းစာေပကေတာ့ ယခု တ ရုတ္စာလုိ ရုပ္သ႑ာန္စာလံုးျဖစ္မွာပါ။ ယခုတရုတ္စာလံုးတစ္လံုးဟာ အဓိပၸါယ္တူေပမယ့္ အသံထြက္မတူပါဘူး။ ေတာင္ပုိင္းတရုတ္က အသံတစ္မ်ဳိး၊ ေျမာက္ပုိင္းတရုတ္က အသံ တစ္ မ်ဳိး။ ဂ်ပန္ကတစ္မ်ဳိး၊ ကုိးရီးယားက တစ္မ်ဳိး အသံထြက္ၾကတယ္။ သမုိင္းပညာရွင္အခ်ဳိ႕ ခန္႔ မွန္းယူဆတာကေတာ့ ဘီစီ ၈၄၃ ခုမွာ သာကီႏြယ္ အဘိရာဇာမင္းက ေကာလိယတုိင္း ကေန ၿပီး တေကာင္းကုိ ေရာက္လာကာ စာေပေတြလည္း ပါလာတယ္လုိ႔ယူဆတယ္။ တေကာင္းက ေနတဆင့္ ဘိႏၷကမင္းက ေမာင္ရွမ္းျပည္ကုိ ထပ္မံယူေဆာင္လာတယ္လုိ႔ ဆုိတယ္။ စာလံုး ပံုစံကေတာ့ သကၠတသ႑ာန္ပါ။ နန္ေခ်ာင္ေခတ္ ဘုရင္ဆုိင္ေလာဝ္ပီ လက္ထက္ (ေအဒီ ၇၂၈-၇၄၈)မွာေတာ့ ရွမ္းစာအတြက္ အသံုးမဝင္တဲ့ သကၠတစာလံုးမ်ားကုိ ဖယ္ထုတ္ၿပီး ေလး ေဒါင့္ပံုစံစာလံုး ၁၈ လံုးကုိ ျပဳျပင္အသံုးျပဳကာ ပဲပင္ေပါက္ရွည္စာ(ေခၚ)လိက္ထုိေငါက္ေယာဝ္း ျဖစ္လာတယ္။ ေအဒီ ၁၃၁၂ ေမာဘုရင္ ေဆခန္ဖလက္ထက္မွာေတာ့ ပံုစံရွည္ေနတဲ့ စာလံုးကုိ အတုိျပန္ျပင္လုိက္ေတာ့ ပဲပင္ေပါက္တုိစာ (ေခၚ) လိက္ထုိေငါက္ပြတ္ (ေခၚ) ယခု ေမာရွမ္း စာျဖစ္လာတယ္။ ေအဒီ ၁၄၀၈-၁၄၂၈ မွာေတာ့ ေရးသားရလြယ္ကူေအာင္ေလးေဒါင့္ စာလံုး ကုိ အဝုိင္းအျဖစ္ ေျပာင္းလဲ အသံုးျပဳလာကာ ယခု ရွမ္းစာမူေဟာင္းျဖစ္လာတယ္။
စာေပဆုိတာ တစ္ေခတ္နဲ႔ တစ္ေခတ္ အၿမဲေျပာင္းလဲေနေလေတာ့ ဒုတိယကမၻာစစ္ၿပီး တဲ့ေနာက္ ဆရာေတာ္ဦးဝိဇယနႏၵ၊ စ၀္ဆုိင္မိန္း(က်ဳိင္းတံု)တုိ႔ဦးေဆာင္ၿပီး ရွမ္းအဝုိင္းစာလံုး မူ ေဟာင္းရဲ႕ လုိအပ္ခ်က္မ်ားကုိ ထပ္မံျဖည့္စြက္ကာ အသံထြက္မွန္ ရွမ္းစာမူသစ္ကုိ စီစဥ္ ခဲ့ တယ္။ သုိ႔ေသာ္ ရွမ္းျပည္ ဗမာျပည္ ႏုိင္ငံေရးအေျခအေနကလည္း မၿငိမ္သက္တာေၾကာင့္ ဒီစာေတြဟာ မျပန္႔ႏွံ႔ခဲ့ပါ။ ေနာက္ပုိင္း မူကဲြေတြလည္း အမ်ဳိးမ်ဳိးထြက္လာတဲ့အတြက္ တစ္ခု တစ္စုတည္းျဖစ္ေအာင္ ဆရာေတာ္သံဃာေတာ္မ်ား၊ ရွမ္းပညာရွိကဝိမ်ား၊ တကၠသုိလ္ေက်ာင္း သားမ်ား အႀကိမ္ႀကိမ္ အစည္းအေဝးေခၚၿပီး ရွမ္းစာေပမူသစ္ကုိ အတည္ျပဳ ျပဌာန္းခဲ့တယ္။
ေတာင္ႀကီး ရွမ္းစာေပေကာ္မရွင္အစည္းအေဝးမွာ စုိင္းခမ္းလိတ္က မန္းတကၠသုိလ္ ေက်ာင္းသားကုိယ္စားလွယ္အျဖစ္ ရွမ္းစာေပအတြက္ တက္ၾကြစြာ လႈပ္ရွားခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ စုိင္းထီးဆုိင္အတြက္ စုိင္းခမ္းလိတ္နဲ႔ ခင္မင္ရင္းနီးျဖစ္ေအာင္ အေၾကာင္းကဖန္တီးလာေတာ့ တယ္။ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ဆံုေတြ႕ျခင္းဟာ ျမန္မာျပည္အႏုပညာေလာကအတြက္ ကုိယ္ပုိင္ သံစဥ္နဲ႔ သစ္လႊင္တဲ့ ေတးသီခ်င္းေတြ မ်ားစြာ ေပၚထြက္လာမယ္ဆုိတာ ဘယ္သူကမွ မထင္ ခဲ့ဘူး။ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ေတြ႕ဆံုမႈဟာ ေခတ္သစ္ကုိယ္ပုိင္သံစဥ္သီခ်င္းမ်ား စည္ပင္ေစတဲ့ ေခတ္လုိ႔ ဆုိရပါမယ္။
ဘာေၾကာင့္ စုိင္းထီးဆုိင္လုိ႔ေခၚသလဲ
၁၉၆၂ ခု ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီတက္လာၿပီးတဲ့ေနာက္ ကြန္ဗဲင့္ေက်ာင္းေတြကုိ ႏုိင္ငံ ေတာ္ပုိင္အျဖစ္ သိမ္းလုိက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရစ္ခ်တ္နႏၵာလည္း ေခတ္ေျပာင္းေတာ္လွန္ေရး ႏွင့္အညီ နာမည္အသစ္ေျပာင္းခ်င္လာေတာ့ ရွမ္းကဝိတစ္ဆူျဖစ္တဲ့ ေတာင္ႀကီးမွာရွိတဲ့ ဦးခြန္ မဟာ (တန္႔ယန္း-မုိင္းရယ္)ထံသြားၿပီး ရွမ္းနာမည္အသစ္သြားေတာင္းတယ္။ ဦးခြန္မဟာ လဲ တြက္ခ်က္ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ထီးဆုိင္ (ထီး= အထြဋ္အထိပ္၊ ဆုိင္=တန္ဖုိးရွိေသာေက်ာက္) လုိ႔ တကယ္ေကာင္းေပ့ဆုိတဲ့ နာမည္ေပးလုိက္တယ္။
ဝါသနာ
လြိဳင္လင္မွာ ကုိးတန္းေအာင္ၿပီး ေတာင္ႀကီးမွာ ဆယ္တန္းလာတက္တဲ့အခ်ိန္ ဝါသနာ ဆုိတာ တားလုိ႔မရပါ ဆုိတဲ့အတုိင္း အေၾကာင္းတုိက္ဆုိင္လာရင္ ဝါသနာနဲ႔ အသက္ရွင္ခ်င္ၾက တယ္။ စုိင္းထီးဆုိင္ရဲ႕ ဝါသနာကေတာ့ အႏုပညာ ဆုိေတာ့ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ သီခ်င္း သြားသြင္းဖုိ႔ ႀကိတ္ႀကံစည္ေနတယ္။ စုိင္းဆုိင္ေမာဝ္နဲ႔ အတူ က်ဳိင္းဟဲမွာ သီခ်င္းသြားသြင္းဖုိ႔ နမ့္စန္ၿမိဳ႕မွာ အခ်ိန္အခ်က္ျပဳထားတယ္။ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ စုိင္းထီးဆုိင္ နမ့္စန္ေကာင္ဘြိဳင္ကား တန္းႀကီးကုိ မမီေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကုိယ့္နည္းကုိယ့္ဟန္နဲ႔ လင္းေခးေတာလမ္းအတုိင္း ကုန္သည္ေတြနဲ႔အတူ ထုိင္းနယ္စပ္ မယ္ေဟာင္ေဆာင္ကုိ ေရာက္ခဲ့တယ္။ ထုိင္းႏုိင္ငံထဲဝင္ဖုိ႔ ထုိင္းနယ္ျခားေစာင့္ရဲနဲ႔ အဆင္မေျပလုိ႔ စုိင္းထီးဆုိင္ ေတာင္ႀကီးကုိအေရာက္ ျပန္လာေသာ္ လည္း ဆယ္တန္းစာေျဖစာရင္းသြင္းဖုိ႔ အခ်ိန္မမီေတာ့ပါဘူး။ တစ္ႏွစ္ေအာက္လုိက္ရေတာ့ တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဖခင္ျဖစ္သူစိတ္ဆုိးၿပီး သူ႕ကုိ လင္းေခးျပန္ေခၚသြားတယ္။ လင္းေခးမွာ ဆယ္တန္းေျဖၿပီးတဲ့ေနာက္ ရန္ကုန္မွာ အေရွ႕ေတာင္အာရွ အားကစားပဲြရွိလုိ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ နဲ႔အတူ ရန္ကုန္ကုိ ေရာက္သြားတယ္။ ရန္ကုန္ေရာက္သြားေတာ့ သူငယ္ခ်င္း စုိင္းစုိးျမင့္နဲ႔အ မွတ္မထင္ သြားဆံုေတြ႕ရင္း စုိင္းစုိးျမင့္က ဒီတစ္ပတ္ ျမန္မာ့အသံ ရွမ္းတုိင္းရင္းသား အစီ အ စဥ္မွာ သီခ်င္းအသစ္ သြင္းဖုိ႔ အစီအစဥ္ရွိေၾကာင္း ေျပာလာတယ္။ စုိင္းထီးဆုိင္ကုိ သီခ်င္းဆုိဖုိ႔ ေတာင္းဆုိလာေတာ့ ေရငတ္သူ ေရတြင္းထဲက်သလုိျဖစ္သြားေလေရာ့။ အဲဒီပဲြဦးထြက္မွာ ရွမ္း သီခ်င္း တ၊င္း၈ွဂ့္ကြခေ္,ဂူခေ္း၈ွ၊င္;rဝဳ. = အက်ည္းတန္ခ်စ္သူ၊ ေဂဳ.၈ွဂ့္မူိင္းဂရ၁္ = ေရျခား ေျမျခား ခ်စ္သူ၊ ခေူခေ္း၈ွ၊င္;လီ = အလွပေဂးႏြမ္း စတဲ့သီခ်င္းေတြဟာ လူႀကိဳက္မ်ားခဲ့တယ္။
တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားဘဝ
ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီး မန္းတကၠသုိလ္မွာ ဒႆနိကေဗဒ တက္ခြင့္ရေတာ့ စုိင္းခမ္းလိတ္ တုိ႔နဲ႔ ျပန္ဆံုခြင့္ရလာတယ္။ အႏုပညာဝါသနာတူတဲ့ စုိင္းခမ္းသီနဲ႔ ပုိမုိခင္မင္ရင္းနီးလာတဲ့အ တြက္ စုိင္းခမ္းလိတ္လည္း သူ႔ညီေလးရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းဆုိၿပီး စုိင္းထီးဆုိင္ကုိ ပုိမုိအသိအမွတ္ျပဳ လာခဲ့တယ္။ သူတုိ႔ႏွစ္ဦးရဲ႕ အသိအမွတ္ျပဳမႈဟာ တစ္ႏုိင္ငံလံုးအတြက္ ဂီတသမုိင္းတစ္ရပ္ မွတ္တုိင္ထူခဲ့တယ္။ မန္းတကၠသုိလ္ကုိေရာက္လာေတာ့ စုိင္းထီးဆုိင္လည္း အႏုပညာ မိတ္ ေဆြေတြ မ်ားသထက္မ်ားလာတယ္။ ကုိေနဝင္း (ေမာင့္လျပည့္ဝန္း)နဲ႔လည္း ခင္ခြင့္ရသြား ေတာ့ အဲဒီတံုးက ညစဥ္ညတုိင္း မန္းပ်ဳိျဖဴေတြရဲ႕ တကၠသုိလ္အေဆာင္ေရွ႕မွာ ေမာင္းလျပည့္ ဝန္းသီခ်င္းကုိ စုိင္းထီးဆုိင္ ဂစ္တာအုိတစ္လံုးနဲ႔ ဆုိခဲ့တယ္။ သူ႔ရဲ႕ပင္ကုိယ္သံကုိက ကရုဏာ သံပါေတာ့ နားေထာင္ရတဲ့သူတုိင္း ဘဝင္ခုိက္သြားတယ္။ တကၠသုိလ္အေဆာင္ေရွ႕မွာ စုိင္း ထီးဆုိင္အဖဲြ႕ သီခ်င္းလာဆုိၿပီဆုိရင္ MASU ကမမေတြ တစ္ေဆာင္လံုး ၿငိမ္ၿပီး သူ႔သီခ်င္း ၿပီးတဲ့ အထိ နားေထာင္ေနၾကတယ္။ အေဆာင္မွဴးေတြလည္း သူ႔သီခ်င္းသံစဥ္မွာ ေမွ်ာသြား စၿမဲပါ။ တကၠသုိလ္တက္စဥ္ သူ႔ကုိ ခ်စ္စႏုိးနာမည္ေပးၾကတယ္။ ေရႊဥၾသတဲ့။ ဥၾသငွက္ဟာ အနက္ ေရာင္ျဖစ္ၿပီး မလွေပမယ့္ အသံကေကာင္းတယ္။ ဥၾသ ဥၾသလုိ႔ တစ္ပုဒ္ တည္းထပ္ခါ ထပ္ခါ ဆုိေသာ္လည္း ၾကားရသူတုိင္း မရုိးႏုိင္ဘူး။ စုိင္းထီးဆုိင္ အေဆာင္ေရွ႕မွာ သီခ်င္းဆုိၿပီး သြားရင္ မာစူးကမမေတြက အေဆာင္မွဴးကေနတဆင့္ စားစရာေတြ ပုိ႔ေပး လုိက္တယ္။ ေပါက္ ဆူးလုိ႔ ဆုိရမွာလားမသိ။ သူတုိ႔ေခတ္တံုးက သူ႔ရဲ႕သီခ်င္းသံဟာ လသာတဲ့ တကၠသုိလ္ညကုိ အလွဆင္ေပးၿပီး သူကေတာ့ အေမွာင္ထုထဲက ကုိရုပ္ဆုိးျဖစ္ေနေလရဲ႕။
၁၉၇၃ ခု ဝါသနာတူမ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ စုိင္းခမ္းလိတ္၊ စုိင္းထီးဆုိင္၊ ခြန္မ်ဳိးလြင္၊ ေစာသိမ္း ဝင္းတုိ႔ပူးေပါင္းၿပီး The Outsiders တီးဝိုင္းအဖဲြ႕ကုိ တည္ေထာင္ကာ တကၠသုိလ္ နယ္ေျမမွာ ေဖ်ာ္ေျဖေပးၾကတယ္။ ေမာင္မယ္သစ္လႊင္ႀကိဳဆုိပဲြတုိ႔ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေဟာင္းမ်ား ႏႈတ္ဆက္ပဲြတုိ႔မွာ တီးခတ္ရတဲ့အတြက္ မန္းတကၠသုိလ္ကစၿပီး သူတုိ႔အဖဲြ႕ကုိ လူသိမ်ားလာ တယ္။ အဲဒီေခတ္တံုးက ေခတ္လူငယ္ေတြ ဆံရွည္ဂုတ္ဝဲ ထားတဲ့ေခတ္ဆုိေတာ့ သူတုိ႔အဖဲြ႕ ေတြလည္း ဆံရွည္ဂုတ္ဝဲေတြပဲ။ ၁၉၇၈ စာေရးသူ ေမၿမိဳ႕ေက်ာင္းတက္တံုးက ကန္ေတာ္ႀကီး မွာ ဆံရွည္ထားတဲ့ စုိင္းထီးဆုိင္ကုိ ဦးစြာျမင္ဖူးခဲ့တယ္။ သူက ပင္နီရွမ္းေဘာင္းဘီ၊ ရွမ္းအကႌ် ရွတ္အျဖဴဝတ္ၿပီး ဂစ္တာတစ္လံုးနဲ႔ တကၠသိုလ္ရွမ္း ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူအဖဲြ႕နဲ႔ အတူ ေမၿမိဳ႕ကို picnic လာလည္တံုးကပါ။ ေကာင္းစြာမွတ္မိ တာကေတာ့ သူ႔ရဲ႕ မ်က္မွန္ထူႀကီးပဲ။ အဲဒီတံုးက သူ႔ခ်စ္သူဘယ္သူလဲဆုိတာ စာေရးသူ မသိေပမယ့္ သူအခ်စ္ဆံုးကေတာ့ သူ႔ရဲ႕ ဂစ္တာပဲျဖစ္မွာပါ။ အားလံုးေပ်ာ္ေအာင္ သူက ဂစ္တာနဲ႔ သီခ်င္းေတြ သီဆိုေပးတယ္။
အဆုိေတာ္ဘဝ
ႏုိင္ငံေက်ာ္အဆုိေတာ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာဖုိ႔မလြယ္ပါဘူး။ ပထမေျခလွမ္းကေတာ့ မႏၱေလး Center ေတးသံသြင္းမွာ သီခ်င္းစသြင္းတယ္။ တီးခတ္သံေတြ မေကာင္းလုိ႔ မေအာင္ ျမင္ပါ။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အိပ္မက္သာျဖစ္ခဲ့ေလရဲ႕။ ဒီ့ထက္ဒီ ေကာင္းသထက္ေကာင္းေအာင္ ဒုတိယေျခလွမ္းကေတာ့ ရန္ကုန္ ဦးဘသိန္း စတူဒီယုိမွာ သြားသြင္းတယ္။ စီးရီးတစ္ေခြ ျဖစ္ လာေတာ့ ေစ်းကြက္ထဲတင္ဖုိ႔ ေျခလွမ္းလွမ္းၾကည့္ေတာ့ ရန္ကုန္က ေတးသံသြင္းေတြ လက္မ ခံျပန္ဘူး။ တစ္ခ်ဳိ႕ကမေမးလာတယ္
ဘာသီခ်င္းလဲ
ဗမာသီခ်င္းပါ
ႏုိင္ငံျခားသံစဥ္နဲ႔တီးတာလား
မဟုတ္ဘူး ကုိယ္ပုိင္သံစဥ္ပါ
ေဟ ကုိယ္ပုိင္သံစဥ္ဆုိေတာ့ သူမ်ားကုိ ဘယ္မီမလဲ။ ႏုိင္ငံျခားသံစဥ္ကုိ ငါတုိ႔က နား ေထာင္လုိ႔ေတာင္မရဘူး။ မင္းတုိ႔က ကုိယ္ပုိင္သံစဥ္နဲ႔ ဆုိေတာ့ ေဝလာေဝးပဲ။ ေခတ္သစ္ ဗမာ သီခ်င္းကုိ ငါတုိ႔ဗမာကုိယ္တုိင္ဆုိတာေတာင္မွ ငါတုိ႔က နားမေထာင္ႏိုင္ဘူး၊ မင္းတုိ႔က ရွမ္းျဖစ္ ၿပီး ဗမာသီခ်င္းဆုိတယ္ ဆုိေတာ့ ပုိၿပီးေတာ့ နားေထာင္ႏုိင္မွာမဟုတ္ဘူး . . . တဲ့
သူတုိ႔စီးရီးသစ္အတြက္ ေတးသံသြင္းအားလံုးလုိလုိ ေခါင္းခါၿပီး အေျဖေပးလုိက္တယ္။ ေတးသံသြင္းေတြ ျဖန္႔ေပးဖုိ႔ အသနားခံတဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကုိ ၂ က်ပ္နဲ႔ အခ်ဳိ႕ဆုိင္မွာ ေစ်းတဲ့ခဲ့တယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕ဆုိင္ကေတာ့ လံုးဝလက္မခံတဲ့အျပင္ ပစ္ပစ္ခါခါေျပာတာလဲရွိေလရဲ႕။ စိတ္ဓါတ္က်တယ္ စိတ္ဓါတ္က်တယ္ ဆုိတဲ့သီခ်င္းအတုိင္း ေအာ္ရေလမလားပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေအာက္ကုိ ျပဳတ္က်သြားတဲ့ စိတ္ဓါတ္ဟာ မဟာပထဝီေျမႀကီးနဲ႔ ထိၿပီးရင္ အေပၚကုိ ျပန္ခုန္ တက္တတ္တယ္ ဆုိတာ မေမ့ပါနဲ႔။ ရန္ကုန္မွာ အလုပ္မျဖစ္လုိ႔ ေတာင္ႀကီးကုိတက္လာကာ ေမာဝ္ေတးသံသြင္းက ၾကည္ ျဖဴစြာလက္ခံၿပီး ျဖန္႔ေပးေတာ့ အားရွိလာသလုိလုိျဖစ္သြားတဲ့ အျပင္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ေအာင္ခင္ျမင့္ (ေဂ်ေမာင္ေမာင္)လည္း ေတာင္ႀကီးေရာက္ခုိက္ သူ တုိ႔သီခ်င္းေတြကုိ ရန္ကုန္ကုိ ျပန္သြားျဖန္႔ေပးေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကုိ ျပန္႔သြားတယ္။
၁၉၇၃ ခုမွာပဲ သူတုိ႔ရဲ႕ The Outsiders အဖဲြ႕နဲ႔ စုိင္းခမ္းသီ၊ ေစာဂ်က္ဆင္၊ ေစာေဂ်ာ္ နီတုိ႔ရဲ႕ အဖဲြ႕ Highlanders ပူးေပါင္းၿပီး ႏုိင္ငံေက်ာ္ The Wild Ones အဖဲြ႕ျဖစ္လာတယ္။ ဒီအဖဲြ႕နာမည္နဲ႔ ရန္ကုန္မွာ ေႏြရာသီ ဆုိတဲ့ စီးရီးတစ္ေခြသြားသြင္းတယ္။ ေခြျဖန္႔တဲ့ အခ်ိန္ ေတးသံသြင္းကလူေတြ အိပ္ေရးပ်က္တဲ့အထိ ေငြေတြေရတြက္ရလုိ႔ ေခြေရာင္းေကာင္းတဲ့ အေၾကာင္း အသံသြင္းေပးတဲ့ ကုိေမာင္ေမာင္ေတာင္ အံ့ၾသသြားတယ္။ ေနာက္ထပ္သြား သြင္းတဲ့ တတိယစီးရီးကေတာ့ မႏၱေလးေရာက္ ရွမ္းတစ္ေယာက္ပါ။ ဒီစီးရီးေၾကာင့္ စုိင္းထီး ဆုိင္ရဲ႕နာမည္လည္း တစ္ႏုိင္ငံလံုးသိသြားေလေတာ့တယ္။ ေတးသံသြင္းေတြလည္း လက္မ လည္ေအာင္ အေခြေတြကူးေနရေတာ့တယ္။ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္၊ အေအးဆုိင္ေတြမွာလည္း မႏၱေလးေရာက္ရွမ္းတစ္ေယာက္သီခ်င္းသံ ညံသြားေတာ့တယ္။
စုိင္းထီးဆုိင္ရဲ႕ သီခ်င္းေတြက ဗမာသီခ်င္းေတြမ်ားပါတယ္။ ဗမာစီးရီးေတြထဲမွာ ရံခါ ရံခါ ရွမ္းသီခ်င္းသံ တစ္ပုိဒ္စ ႏွစ္ပုိဒ္စ ညွပ္ပါလာတာကုိ ၾကားရတဲ့ ရွမ္းေတြအဖုိ႔ သၾကားေပၚ က သကာခဲပါပဲ။ ဒီလုိနဲ႔ သူ႔ရဲ႕သီခ်င္းေတြ ဆက္တုိက္ထြက္ထြက္လာေတာ့ ပရိသတ္ကလည္း သူ႔အသံနဲ႔ ရင္းနီးသထက္ ရင္းနီးလာေတာ့တယ္။ ေတးေရးဆရာ စုိင္းခမ္းလိတ္ရဲ႕ စာသား ေတြကလည္း ခန္႔ညားသလုိ စုိင္းထီးဆုိင္ရဲ႕ အသံကလည္း ေကာင္းလြန္းတာေၾကာင့္ သူတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းမိျခင္းဟာ ရွည္လွ်ားတဲ့ခရီးအတြက္ မီးရထားသံလမ္းလုိပါပဲ။ တခ်ဳိ႕ အဆုိ ေတာ္ေတြ သီခ်င္းဆုိတယ္။ ေကာင္းတယ္။ နာမည္ႀကီးလာတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဓိက ျပႆနာ ကေတာ့ သီခ်င္းေရးေပးတဲ့သူမရွိလို႔ အခက္အခဲႀကံဳရတတ္တယ္။ စုိင္းထီးဆုိင္အတြက္ေတာ့ သူ႔ဘက္ကေရာင္းက စုိင္းခမ္းလိတ္တစ္ေယာက္လံုးရွိေနေလေတာ့ သူမ်ားလုိ ေတးေရးဆရာ ရွာဖုိ႔ ျပႆနာမရွိခဲ့ေပ။ သူကုိယ္တုိင္လည္း သီခ်င္းေရးစပ္တတ္သူ ျဖစ္ေသးတယ္။ သူတုိ႔ႏွစ္ ေယာက္ရဲ႕ မဆုတ္မနစ္ႀကိဳးစားမႈေၾကာင့္ ၿပိဳင္တူ နာမည္ႀကီးလာေတာ့တယ္။ ေတးဆုိသူနဲ႔ ေတးေရးသူအၾကားမွာ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္လုိ ဒြန္တဲြနာမည္ရလာ ဖုိ႔ ျဖစ္ခဲတယ္။ တခ်ဳိ႕ ေတးဆုိ သူသာ နာမည္ႀကီးသြားၿပီး ေတးေရးသူကေတာ့ ေနာက္ေကာက္ က်န္ခဲ့တယ္။ ဘယ္သူမွ မသိ ၾကဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ စုိင္းထီးဆုိင္ဆုိတဲ့ သီခ်င္းကလည္း စိုင္းခမ္း လိတ္ေရးမွ ပရိသတ္ သေဘာေတြ႕ မေနာေခြ႕ျဖစ္သလုိ စုိင္းခမ္းလိတ္ေရးတဲ့သီခ်င္းကလည္း စုိင္းထီးဆုိင္ဆုိမွ ႀကိဳက္ၾကတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ေလတံခြန္နဲ႔ႀကိဳးျဖစ္ၿပီး ပရိသတ္ ကေတာ့ တုိက္ခတ္တဲ့ေလနဲ႔တူတယ္။
ေလာကဓံ
စိုင္းထီးဆိုင္ရဲ႕ သီခ်င္းေခြေတြ အေရာင္းသြက္လွၿပီး ပုိပုိၿပီးေတာ့ နာမည္ႀကီးလာေလ ေတာ့ မနာလုိသူေတြလည္း ရိွစၿမဲပါ။ ဒါေၾကာင့္ နည္းလမ္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ စုိင္းထီးဆုိင္ နာမည္ပ်က္ ေအာင္ လုပ္ေဆာင္လာၾကတယ္။ ကာတြန္းရုပ္ေျပာင္တစ္ခုက ဘယ္လုိေလွာင္ေျပာင္ထားသ လဲဆုိေတာ့ ျမန္မာဂ်ိမ္းစပြန္းလုိ႔ဆုိရတဲ့ ကာတြန္းရုပ္ေျပာင္ တစ္ခု (ေပၚဆန္းေမႊး လုိ႔ထင္တယ္ စာေရးသူ သိပ္မမွတ္မိေတာ့ဘူး) စုိင္းထီးဆုိင္သီခ်င္းကုိ သူက နားေထာင္ရင္း ကက္ဆက္ ခလုတ္တစ္ခု ကုိႏွိပ္လုိက္တယ္တဲ့။ သြားေခါေခါ မ်က္မွန္ထူထူ ဆံရွည္ရွည္နဲ႔ ေခါင္းေလာင္း ေဘာင္းဘီ ဝတ္ထားတဲ့ စုိင္းထီးဆုိင္ ကက္ဆက္ထဲက ေနထြက္လာတယ္။ ဂိ်မ္းစပြန္းလုိ အစြမ္းထက္တဲ့ ေပၚဆန္းေမႊးက စုိင္းထီးဆုိင္ရဲ႕ လည္ပင္းကုိ ဆုပ္ကုိင္ၿပီး မင္းဘာျဖစ္လုိ႔ ျမန္မာသီခ်င္း ပီေအာင္ မဆုိသလဲ ဟင္ မင္းရဲ႕သြားကလည္း ေခါေနေသးတယ္ ဆုိၿပီး ပလာ ယာနဲ႔ စုိင္းထီး ဆုိင္ရဲ႕ သြားေတြကုိ ႏႈတ္ပစ္လုိက္တယ္။ ႏွားရင္းရုိက္ၿပီး ကက္ဆက္ထဲ ျပန္ သြင္းလုိက္တယ္။ ဒါဟာ စုိင္းထီးဆုိင္ ေလွာင္ေျပာင္သေရာ္ျခင္းပါ။ စုိင္းထီးဆုိင္ကေတာ့ သူဝါ သနာလမ္းေၾကာင္းအတုိင္း ဆက္ေလွ်ာက္ၿပီး ေလာကဓံကုိ ေအးေဆးစြာ ျဖတ္သန္းလ်က္ပါ။ တခ်ဳိ႕ကာတြန္းကေတာ့ လမ္းေဘးက ဘိနပ္ဆုိင္နားမွာ ထီးဆုိင္ဖြင့္ထားတဲ့ပံုေတြ လမ္းေပၚမွာ က စုိင္းထီးဆုိင္နဲ႔ တူတဲ့ သူက မ်က္လံုးျပဴးၿပီး လန္႔ေနတဲ့ပံုေတြ သေရာ္နည္းမ်ဳိးစံုပါပဲ။ သုိ႔ေသာ္ ေလတံခြန္ဆုိတာ ေလတုိက္ႏႈန္းအားေကာင္းလာၿပီး ခံႏုိင္မႈမရွိရင္ေတာ့ စုတ္ျပတ္သြားမယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ယိမ္းယုိင္သြားမယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ႀကိဳးျပတ္သြားမယ္။ ေလာကဓံတရားဆုိတာ ဘယ္ သူမွ မလြတ္ႏုိင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ႀကံ႕ခုိင္မႈရွိရင္ေတာ့ ေက်ာ္လႊားႏုိင္ပါတယ္။ စုိင္းခမ္းလိတ္နဲ႔ စိုင္းထီးဆုိင္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ထပ္တူခံရတဲ့ ေလာကဓံလႈိင္းႀကီး တစ္ခုကေတာ့ ေမာေတာ့ ေမာ တာ ေပါ့ ဒါေပမယ့္ မေမာဘူး ဆုိတဲ့ သီခ်င္းစာသားပါ။ စာေရးသူဖတ္မိ မွတ္မိသေလာက္ေတာ့ သတင္းစာ ေဆာင္းပါးတစ္ခုက အဲဒီ ေမာေတာ့ေမာတာေပါ့ ဆုိတဲ့ စကားလံုးေတြကုိ ႏွာဘူး အသံ ကိေလသာအသံဆုိၿပီး ပစ္ပစ္ခါခါ ေဝဖန္ထားတယ္။ အဲဒါကုိ သီခ်င္းမဖဲြ႕သင့္ဘူး စသ ျဖင့္ေပါ့။ အမွန္ကေတာ့ စုိင္းခမ္းလိတ္ေရးတဲ့သီခ်င္းဟာ သမီးရည္းစားႏွစ္ေယာက္ ဘီးကေလး နဲ႔ အတူလည္ခ်ိန္ သဘာဝက်က်ေရးဖဲြ႕ထားတဲ့ စာသားပါ။ အားလံုးလည္း ၾကားဖူးၿပီးသားပါ သိပ္ေမာသြားလား ေမာင္ရယ္တဲ့ ေမာေတာ့ေမာတာေပါ့ ဒါေပမယ့္ မေမာဘူး . . . ဒါေပမယ့္ ေဆာင္းပါးေရးတဲ့သူက အေတြးလြန္ၿပီး သူ႔ဝါသနာပါရာ စိတ္ထက္သန္ရာ ေၾကာင္ႀကိဳေၾကာင္ ၾကားေလွ်ာက္ေတြးသြားတယ္ ထင္ပါရဲ႕။ ထားပါေတာ့။
အႏုပညာစကားဆုိတာ ကုိယ္လုိတဲ့ဘက္ကုိ ဆဲြယူလုိ႔ရစၿမဲပါ။ ဒါေပမယ့္ ေမာေတာ့ ေမာတာေပါ့ ဆုိတဲ့စကားဟာ လူႀကီးလူငယ္ လူရြယ္လူလတ္ေတြရဲ႕ ပါးစပ္ျဖားမွာ စဲြသြားခဲ့ တယ္။ တစ္ခုခုလုပ္ၿပီး ေမာသြားၿပီဆုိရင္ အဲဒီစကားကုိ အေမာေျပအျဖစ္ အေမးအေျဖ လုပ္ ေတာ့တာပဲ။ စာေရးသူတုိ႔ေတာင္ ခဏခဏအသံုးျပဳေသးတယ္ေလ။ ဒီကဲ့ရဲ႕သံကုိ ၾကားရ ေတာ့ စုိင္းခမ္းလိတ္အတြက္ ေက်နပ္ပါေတာ့ ဆုိတဲ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ေရးျဖစ္ေအာင္ ေရးလုိက္ ေသးတယ္။ ေခါင္းမေမာ့ပါဘူး ငံု႔ဆဲပါ မင္းအလုိက်ပါ . . . .
လူျဖစ္လာရင္ လူတုိင္းရဲ႕ ခ်ဥ္ဖတ္ကုိ မျဖစ္ႏုိင္သလုိ လူတုိင္းရဲ႕ အခ်စ္ေတာ္လည္း မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ စုိင္းထီးဆုိင္ကုိ ခ်စ္တဲ့ပရိသတ္ကေတာ့ ရွမ္းသံဝဲဝဲ ခ်စ္စရာေလး လုိ႔ေျပာတဲ့ သူေတြလည္း မနဲဘူး။ ကဲ့ရဲ႕တဲ့အထဲမွာ ပါးစပ္ပုတ္တဲ့ ရွမ္းအခ်ဳိ႕လဲပါေသးတယ္။ စုိင္းထီးဆုိင္ က ဗမာသီခ်င္းပဲဆုိတယ္ ရွမ္းလုိမဆုိဘူး တဲ့။ တကယ္တမ္း ဥာဏ္ဦးေႏွာက္နဲ႔ ဆင္ျခင္ၾကည့္ ရင္ စုိင္းထီးဆုိင္ ႏုိင္ငံေက်ာ္အဆုိေတာ္ ျဖစ္လာျခင္းဟာ-
(၁) ရွမ္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး ျမန္မာသီခ်င္းကုိ သူမ်ားနဲ႔တန္းတူ၊ သူမ်ားထက္ေက်ာ္လြန္ေအာင္ ဆုိႏုိင္ျခင္း။
(၂) မိမိရဲ႕ နာမည္ကုိ စုိင္းထီးဆုိင္ ဆုိၿပီး ရဲရဲရင့္ရင့္ ရွမ္းနာမည္တပ္ထားျခင္း။
(၃) စုိင္းထီးဆုိင္ရဲ႕ ေက်ာ္ၾကားမႈေၾကာင့္ ရွမ္းလူမ်ဳိးတုိ႔ရဲ႕ ဂုဏ္ျမင့္ ဂုဏ္တင့္ခဲ့ျခင္း။
(၄) တစ္ခါတစ္ေလ စတိတ္စင္ေပၚမွာ ရွမ္းဝတ္စံုဝတ္ၿပီး သီခ်င္းဆုိျခင္း၊ ညာလက္မွာ ေဆးမွင္ ေၾကာင္ထုိးထားသျဖင့္ ရွမ္းျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသျပျခင္း၊ မုိင္ဆံု မဂၤလာပါ စသျဖင့္ ရွမ္းလုိႏွင့္ ပရိသတ္ကုိ ႏႈတ္ဆက္ျခင္း စတာေတြဟာ မိမိရဲ႕ ဇာတိမ်ဳိးရုိးဂုဏ္ကုိ ေဖၚညႊန္းျခင္း။
(၅) သူရဲ႕ ဗမာစီးရီးထဲမွာ ရွမ္းသီခ်င္းမ်ား ၾကားညွပ္၍ သီဆုိတာဟာ ရွမ္းျပည္နဲ႔ ေဝးကြာေနတဲ့ ရွမ္းမ်ားအတြက္ မိမိတုိ႔ရဲ႕ အမ်ဳိးအႏြယ္ကုိ မေမ့ရန္ သတိေပးသလုိျဖစ္ေနျခင္း စတာေတြဟာ ရွမ္းျပည္သားအဖုိ႔ မ်ားစြာ တန္ဖုိးရွိတယ္လုိ႔ စာေရးသူယူဆတယ္။ စုိင္းထီးဆုိင္ သီခ်င္းအသစ္ စထြက္လာတုိင္း နဂုိအေဟာင္းေလာက္ မေကာင္းေတာ့ဘူးလုိ႔ ထင္ေပမယ့္ၾကာၾကာနာေထာင္ ေလေလ ပုိပို ေကာင္းေလေလျဖစ္ခဲ့တယ္။ အေဟာင္းေတြလည္း ယေန႔တုိင္ မရုိးႏုိင္ေသးပါ ဘူး။
အေကာင္းအဆုိး ဒြန္တဲြမ်ဳိး
နာမည္ႀကီးတဲ့သူေတြဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ နာမည္ဆုိးလည္း ထြက္တတ္ပါတယ္။ စုိင္းထီးဆုိုင္လဲ အဲလုိပါပဲ။ စင္းလံုးေခ်ာေကာင္းမြန္တာေတာ့ ဘယ္သူမွ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ ၁၉၇၇ တံုးက မူးယစ္ေဆးဝါးမႈေၾကာင့္ စုိင္းထီးဆုိင္ ေထာင္က်ခဲ့တယ္။ တခ်ဳိ႕လည္း စုိင္းထီးဆုိင္ တမင္သက္သက္ ေထာင္ေခ်ာက္ဆင္ခံရတယ္လုိ႔ေျပာၾကတယ္။ သူ႔ပရိသတ္တစ္ခ်ဳိ႕ အဲဒီ သ တင္းၾကားေတာ့ လာဖမ္းတဲ့သူရဲ႕ အိမ္ကုိေတာင္ ခဲမုိးသြားရြာတယ္လုိ႔ေျပာတယ္။
(ေအာက္ လင့္ကုိ ဆက္ၾကည့္ပါရန္)
မူရင္း လင့္ http://shanviews.com/?p=266
မူရင္း လင့္ (ရွမ္းဘာသာ) http://shanviews.com/?p=55