အစိုးရဌာနေတြဟာ သတင္းရယူဖို႔ အခက္ခဲဆံုးေနရာေတြ ျဖစ္ေနဆဲပါ

 

အစိုးရဌာနေတြဟာ သတင္းရယူဖို႔ အခက္ခဲဆံုးေနရာေတြ ျဖစ္ေနဆဲပါ

''ျပည္သူလူထုက ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္ထားတဲ့ အစိုးရတရပ္ဟာ အမ်ားျပည္သူကို သတင္းအခ်က္ အလက္မေပးႏိုင္ဘူး။ ေပးဖို႔နည္းလမ္းလည္း မရိွဘူးဆိုရင္ အဲ့ဒီအစိုးရဟာ ဟာသ၊ ဒါမွမဟုတ္ အလြမ္း ဇာတ္လမ္းတပုဒ္ရဲ႕နိဒါန္း ျဖစ္တယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ႏွစ္မ်ဳိးစလံုးလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္''လို႔ အေမရိကန္ႏိုင္ငံရဲ႕ စတုတၳေျမာက္သမၼတ ဂိ်န္းစ္မဒီဆန္က မိန္႔ခြန္းတရပ္မွာ ထည့္သြင္းေျပာၾကားခဲ့ဖူးပါတယ္။

အခု ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ျပည္သူက ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္လိုက္တဲ့ NLD အစိုးရတက္လာခဲ့တာ တနွစ္ေက်ာ္ နွစ္နွစ္အတြင္းကို ခ်ဥ္းနင္း၀င္ ေရာက္လာပါျပီ။ လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အပါအ၀င္ ျမန္မာ ျပည္သူလူထုတရပ္လံုး နားလည္သေဘာေပါက္ေနတာက အစိုးရယႏၱရားၾကီးတခုလံုးမွာ အေပၚပိုင္းပဲ ေျပာင္းလဲခဲ့ျပီး ေအာက္ပိုင္းဌာနဆိုင္ရာေတြက ဒံုရင္းကဒံုရင္းဆိုတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။ ကြ်န္မတို႔လို အစိုးရဌာနဆိုင္ရာ ေတြဆီက သတင္းအခ်က္အလက္ေတြရယူဖို႔ အၿမဲလံုးပန္းေနရတဲ့ မီဒီယာသမားေတြအတြက္ေတာ့ ဒီအခ်က္ဟာသိသာထင္ ရွားလြန္းပါတယ္။

အစိုးရသစ္ရဲ႕ ေျပာင္းလဲလိုက္တဲ့ ထိပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ အတြင္း၀န္ေတြကို သတင္း အခ်က္အလက္အတြက္ ေမးျမန္းလိုက္ရင္ ဒိုးခနဲေဒါက္ခနဲ ေျဖေပးသေလာက္ သူတို႔လက္ေအာက္မွာရိွတဲ့ ဌာနဆိုင္ရာေတြဆီက သတင္းအခ်က္အလက္ေတြလိုခ်င္လာတဲ့အခါမွာေတာ့ သတင္းသမားေတြ ေခြ်းျပန္ရပါေတာ့တယ္။ ေခြ်းျပန္ေသာ္ျငားလည္း ေခြ်းကိုသုတ္ျပီး သူတို႔ဆီက အခ်က္အလက္ရေအာင္ ေအာက္က်ခံ ေတာင္းရတာ ျမန္မာသတင္းသမားေတြအတြက္ေတာ့ အေတာ္ေလးကို က်င့္သားရေနပါျပီ။

တံခါးပြင့္လာတဲ့ေခတ္ေနာက္ကို တံခါးေသာ့ေတြ သံေခ်းတက္ေနျပီျဖစ္တဲ့ ဌာနဆိုင္ရာေတြလိုက္ပါဖို႔ တြန္႔ဆုတ္ေနတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ အရိွန္ယူေနတယ္လို႔ နားလည္ေပးႏိုင္ပါတယ္။ ၾကိဳးနီစနစ္ေတြနဲ႔ အသား က်လာတဲ့ ဌာနဆိုင္ရာေတြ ခ်က္ခ်င္းႀကီး '၀ုန္းဒိုင္း'ဆိုသလို မေျပာင္းလဲႏိုင္ၾကတာကိုလည္း ျပည္သူက နားလည္သင့္သေလာက္ နားလည္ေပးၾကပါတယ္။ ျပည္သူက နားလည္ေပးႏိုင္သလို ဌာနဆိုင္ရာေတြကလည္း ေျပာင္းလဲသင့္သေလာက္ ေျပာင္းလဲေပးရပါမယ္။

မိမိဌာနရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြ၊ စြမ္းေဆာင္ရည္ေတြ၊ အခက္အခဲေတြကို သတင္းအခ်က္အလက္အေနနဲ႔ ျပည္သူဆီကို ခ်ျပႏိုင္မွ ဌာနအေပၚ ျပည္သူရဲ႕ယံုၾကည္မႈ၊ အားကိုးမႈေတြ ရရိွလာပါလိမ့္မယ္။ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြလည္း မခ်ျပ၊ အျမဲတံခါး ပိတ္ထားတဲ့ ဌာနတခုကို ျပည္သူက အျမင္မၾကည္တာ မဆန္းပါဘူး။ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြကို ျပည္သူေတြဆီကို ေပးပို႔ဖို႔ဌာနဆိုင္ရာေတြအေနနဲ႔ ကြ်န္မတို႔ သတင္းသမားေတြကို အသံုးခ်ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လက္ရိွအခိ်န္အခါမွာေတာ့ ''ကြ်န္မက ဘယ္မီဒီယာက သတင္းေထာက္ပါ''လို႔ ေျပာလိုက္တာနဲ႔ မအားေသးဘူးဆိုျပီး တံခါးဆဲြပိတ္လိုက္တာ ဌာနဆိုင္ရာေတြမွာ မၾကာခဏဆိုသလို ၾကံဳရပါတယ္။

ဌာနဆိုင္ရာေတြဘက္ကလည္း မီဒီယာေတြအေပၚ အယံုအၾကည္ကင္းမဲ့ရတဲ့ အေၾကာင္းတခ်ဳိ႕ ရိွေနပါတယ္။ ကြ်န္မ တခါက ဌာနဆိုင္ရာလူၾကီး တေယာက္နဲ႔ အင္တာဗ်ဴးလုပ္ေတာ့ သူက ေျပာျပပါတယ္။ ''ငါတို႔က ေတာ္႐ံုဆို မီဒီယာေတြနဲ႔ မေတြ႕ခ်င္ဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ မင္းတို႔မီဒီယာသမားေတြက ကိုယ္လိုရာပဲ ဆဲြေရးၾကတယ္။ အမွန္ကို အမွန္အတိုင္း မခ်ျပဘူး''တဲ့။ ဒါကိုလည္း ကြ်န္မတို႔ မျငင္းနိုင္ပါဘူး။ ''ငါသတင္းသမား၊ ဒီတေယာက္ကိုေတာ့ျဖင့္ နိွပ္လိုက္မယ္၊ တြယ္လိုက္မယ္''ဆိုျပီး သတင္းေရးေနတဲ့ စုန္းျပဴးေတြရိွေနမွေတာ့ ဒီလိုအေျပာခံရတာ မလြန္ပါဘူး။ သတင္းသမားေတြမွာ လိုက္နာရတဲ့ က်င့္၀တ္ေတြရိွပါ တယ္။ က်င့္၀တ္ဆိုတာ ဥပေဒလို ဒီလိုမလုပ္ရင္ ဘာအျပစ္ေပးမယ္ဆိုတာမ်ဳိးမဟုတ္ေတာ့ တဦးတေယာက္ ခ်င္း ကိုယ့္ဂုဏ္သိကၡာ၊ ကိုယ့္အလုပ္အေပၚ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးမႈနဲ႔ပဲ သက္ဆိုင္ေနပါတယ္။ ကိုယ့္တေယာက္ရဲ႕ လုပ္ရပ္အမွားေၾကာင့္ မီဒီယာထုတရပ္လံုးကိုေတာ့ မထိခိုက္ေစသင့္ပါဘူး။

သတင္းရင္းျမစ္နဲ႔ သတင္းသမားၾကား အျပန္အလွန္ယံုၾကည္မႈ ကင္းမဲ့မႈေတြေၾကာင့္ အစိုးရနဲ႔ ျပည္သူအၾကားက ဆက္ဆံေရးကို မ်ားစြာထိခိုက္ေစႏိုင္ပါတယ္။ အစိုးရရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ အမွန္ေတြကို သတင္းသမားက မရရိွ၊ မရရိွေတာ့ မခ်ျပႏိုင္၊ မခ်ျပႏိုင္ေတာ့ ျပည္သူက အစိုးရအေပၚ အယံုအၾကည္ ကင္းမဲ့လာႏိုင္ျပီး အစိုးရနဲ႔ ျပည္သူအၾကား အဆင္မေျပမႈေတြ ျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။ အစိုးရနဲ႔ ျပည္သူအၾကား၊ ျပည္သူနဲ႔ျပည္သူအၾကားကို ေပါင္းကူးေပးဖို႔ တာ၀န္ယူထားတဲ့ သတင္းသမားေတြက အက်င့္သီလ အျပည့္စံုဆံုး လူသားေတြျဖစ္ေနဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ''သတင္းသမားဆိုတာ ပရဟိတအလုပ္တမ်ဳိးပဲ''လို႔ သတင္းစာဆရာႀကီးေတြဆီက မွတ္သားဖူးပါတယ္။

မေျဖလိုတဲ့ ဌာနဆိုင္ရာေတြနဲ႔ သတင္းေလာဘႀကီးတဲ့ အယ္ဒီတာေတြၾကားမွာ မ်က္ကလူးဆန္ပ်ာ ျဖစ္ေနရတာက သတင္းသမားေတြပါပဲ။ ဒီသတင္း တိုက္ကိုမပါလာရင္ အယ္ဒီတာရဲ႕ အေထာင္းခံရမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သတင္းသမားေတြခမ်ာ မေျဖလိုတဲ့ ဌာနဆိုင္ရာေတြဆီမွာ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြကို မရ၊ရတဲ့နည္းနဲ႔ ေတာင္းၾကရပါတယ္။

ဌာနဆိုင္ရာအမ်ားစုကေတာ့ ေမးခြန္းေတြကို ပူးတဲြျပီး ေတာင္းခံလႊာတင္ခိုင္းၾကတာ မ်ားပါတယ္။ ''ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းခြင့္ ေတာင္းခံအပ္ပါသည္''ဆိုတဲ့ စာသားနဲ႔ပူးတဲြေပးပို႔ၾကရပါတယ္။ ေပးပို႔တဲ့အခါမွာလည္း ညႊန္ခ်ဳပ္ ဒါမွမဟုတ္ ညႊန္မွဴးရဲ႕ ကိုယ္ေရးအရာရိွကသာ လက္ခံပါတယ္။ အေျဖေတြကို စုေဆာင္းၿပီးမွသာ ျပန္ဆက္သြယ္လိုက္ပါမယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒီလို ျပန္လည္ဆက္သြယ္ပါမယ္ဆိုတာကလည္း အနည္းဆံုး တပတ္ခန္႔ၾကာျမင့္ပါတယ္။ တခါတေလမွာလည္း ႏွစ္ပတ္ ဒါမွမဟုတ္ တလခန္႔ ၾကာတတ္ပါတယ္။ လံုး၀ကို ျပန္မဆက္သြယ္ေတာ့တဲ့ အခါလည္း ႀကံဳေတြ႕ရပါတယ္။ သတင္းသမားဘက္က ဖုန္းဆက္ျပီး ေမးျမန္းတဲ့အခါမွာလည္း ေျဖၾကားမယ့္သူမအားေသးလို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္ရင္ ျပန္ဆက္ေပးမယ္လို႔သာ ေျဖၾကားပါတယ္။ ပုပ္သိုးသြားႏိုင္တဲ့ သတင္း၊ အခိ်န္ကာလတခုအတြင္း သိရမွျဖစ္မယ့္ သတင္းေတြဆိုရင္ေတာ့ ဒါဟာ ဧရာမ အဟန္႔အတားႀကီးတခုပါပဲ။

အရင္ေခတ္မွာ လက္ညိွဳးေထာင္ ေခါင္းညိတ္၊ အထက္က ညႊန္ၾကားခ်က္ေတြနဲ႔သာ လည္ပတ္လာခဲ့တဲ့ ဌာနဆိုင္ရာ၀န္ထမ္းေတြအတြက္ ျပည္သူနဲ႔ေရာ ေထြးေနဖို႔၊ ျပည္သူနဲ႔ တသားတည္း၀င္ေရာက္ေနဖို႔ဆိုတာ သူတို႔အတြက္ အခက္အခဲတခု ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း အစိုးရထိပ္ပိုင္းက တံခါးေတြကို ဆဲြဖြင့္ လိုက္ေပမဲ့ သူတို႔ကေတာ့ ကိုယ္ပိုင္တံခါးေတြကို ေျခကန္ဆဲြထားေနၾကဆဲပါ။

ေရွးယခင္အဆက္ဆက္က ပုဂၢလိကမီဒီယာေတြကို အၿမဲတေစဖိနိွပ္ခဲ့ၿပီး နိုင္ငံပိုင္မီဒီယာေတြ အားေကာင္းၾကီးစိုးခဲ့တဲ့ ေခတ္ကတည္းက အထိုင္စဲြၿမဲခဲ့ၾကတဲ့ ဌာနဆိုင္ရာလူၾကီးေတြဟာ အခုအခိ်န္မွာ ေမးခြန္းေတြကို ေကြ႕ပတ္ေမးတတ္တဲ့၊ စကားၾကြယ္လွတဲ့၊ ထိပ္တိုက္ေမးခြန္းေတြ ေမးတတ္တဲ့၊ အေၾကာက္ အလန္႔မဲ့ၾကတဲ့ သတင္းသမားေတြနဲ႔ မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္ စကားေျပာၾကဖို႔ အေတာ္ေလးကို လန္႔ၾကတယ္လို႔ သိရပါတယ္။

မျဖစ္သာလို႔ ထိပ္တိုက္ေတြ႕ၾကျပီဆိုရင္လည္း ေခြ်းျပန္ရတဲ့သူေတြဟာ သူတို႔ေတြသာျဖစ္သြားတတ္တာကို လုပ္ခဲ့ျပီးတဲ့ သတင္းစာရွင္းလင္းပဲြအခ်ဳိ႕က သက္ေသခံေနပါတယ္။ ဒီလိုသတင္းစာရွင္းလင္းပဲြေတြမွာ အၿမဲတေစၾကံဳေတြ႕ရတတ္တာက ေမးခြန္းေတြအတြက္ အေျဖေတြက သူတို႔ဆီမွာ အဆင္သင့္ ရိွမေနတတ္တာပါပဲ။

ဒါေၾကာင့္ NLD အစိုးရကို အၾကံျပဳခ်င္တာက သံေခ်းတက္ေနတဲ့ဌာနဆိုင္ရာ လူၾကီးေတြကို မီဒီယာနဲ႔ဆက္ဆံနည္း၊ စကားေျပာနည္းေတြကို သင္တန္းေပးသင့္တယ္ဆိုတာပါပဲ။ အစိုးရ ဌာနဆိုင္ရာေတြထဲမွာ စကားေျပာက်င္လည္တဲ့၊ မီဒီယာရဲ႕ ေမးသမွ်ကို အလိမၼာနဲ႔ေျဖၾကားတတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ ေတြဆိုတာ လက္ခ်ဳိးေရတြက္လို႔ရတဲ့ ကိန္းဂဏန္းေလာက္သာပဲ ရိွပါတယ္။

မီဒီယာေတြအတြက္ မ်က္နွာမူျပီး ဖဲြ႕စည္းထားတဲ့ ျပန္ၾကားေရး၀န္ၾကီးဌာနမွာ တင္ပဲ ဒီအခ်က္ကို ေတြ႕ရိွရပါတယ္။ ၀န္ၾကီး ဦးေဖျမင့္ဟာ မီဒီယာေတြနဲ႔ ေတြ႕ဆံုၿပီး သတင္းစာရွင္းလင္းပဲြလုပ္ခဲ့တာ အစိုးရသက္ တမ္းတနွစ္ေက်ာ္အတြင္းမွာ ႏွစ္ခါသာရိွပါေသးတယ္။ ၂၀၁၆ ေအာက္တိုဘာလ အတြင္းက ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ရခိုင္ျပည္နယ္ ေမာင္ေတာအေရး သတင္းစာရွင္းလင္းပဲြနဲ႔ အစိုးရ သက္တမ္းတနွစ္ျပည့္ တနွစ္တာ ေဆာင္ရြက္ ခဲ့မႈေတြကို ရွင္းလင္းတဲ့ သတင္းစာရွင္းလင္း ပဲြနွစ္ခုသာ ရိွပါတယ္။ မီဒီယာေလာက, က တက္လာခဲ့တဲ့ ၀န္ၾကီးတေယာက္အေနနဲ႔ သတင္းသမားေတြနဲ႔ အဆက္အဆံနည္း ေနရတာ အစိုးရထိပ္ပိုင္းက ညႊန္ၾကားထား လို႔လား၊ ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ္တိုင္က၀န္ေလးေနတာလားဆိုတာ ေမးခြန္းထုတ္စရာပါပဲ။

အၿမဲတေစ မီဒီယာေတြနဲ႔ဆက္ဆံေန ရတဲ့ဌာနေတြ၊ သတင္းေတြ စဥ္ဆက္မျပတ္ထုတ္ျပန္ ေပးေနရတဲ့ အဖဲြ႕အစည္းေတြ (ဥမမာ - YRTA လို အဖဲြ႕အစည္းေတြ)အေနနဲ႔ သတင္းထုတ္ျပန္ေပးဖို႔ ၀န္ေလးေနတာ၊ မီဒီယာေတြကို ေရွာင္ကြင္းေနတာေတြက အစိုးရအတြက္ ေကာင္းတဲ့လကၡဏာ မဟုတ္ပါဘူး။ ျပည္သူေတြက အဆိုပါအဖဲြ႕အစည္းေတြ အေပၚ၊ အစိုးရအေပၚ အထင္အျမင္လဲြမွားလာႏိုင္ၿပီး ယံုၾကည္မႈေတြ က်ဆင္းလာႏိုင္ပါတယ္။ အစိုးရရဲ႕ ႐ုတ္ျခည္းေျပာင္းလဲမႈေတြအေပၚ သည္းခံစိတ္ၾကီးမားတဲ့ ျပည္သူေတြကို တာ၀န္ယူတာ၀န္ခံစိတ္ရိွရိွနဲ႔သာ ဆက္ဆံသင့္ပါတယ္။ မိမိကိုယ္တိုင္ တင္ေျမွာက္လိုက္တဲ့ အစိုးရအဖဲြ႕အေပၚ ျပည္သူေတြဟာ သည္းခံနားလည္ေပးႏိုင္စြမ္းရိွခဲ့၊ ရိွေနဆဲပါ။ ဒီလိုျပည္သူေတြအေပၚ အစိုးရ အဖဲြ႕အစည္းေတြအေနနဲ႔ မိမိတို႔ဘာေတြလုပ္ေဆာင္ေနတယ္၊ မိမိတို႔မွာ ဘာေတြ အခက္အခဲရိွေနတယ္၊ မိမိတို႔ မွာ ျပည္သူေတြအတြက္ တိုင္းျပည္အတြက္ ဘာအစီအစဥ္ေတြ ေျပာင္းလဲဖို႔ရိွတယ္ဆိုတာကို မီဒီယာေတြကေနတဆင့္ တင္ျပသင့္ပါတယ္။

ေဆာင္းပါးရဲ႕ နိဒါန္းမွာ အစပ်ဳိးခဲ့တဲ့ အေမရိကန္ သမၼတေဟာင္း ဂိ်န္းစ္မဒီဆန္ရဲ့ မိန္႔ခြန္းလို အစိုးရ ဌာနေတြအေနနဲ႔ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြ မေပးႏိုင္ဘူး။ မေပးခ်င္ဘူးဆိုရင္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈကို ေဖာ္ေဆာင္ေနတဲ့ အစိုးရသစ္ရဲ႕ ေျခလွမ္းေတြကို အဟန္႔အတားျဖစ္ေစႏိုင္တဲ့အတြက္၊ အစိုးရသစ္ရဲ႕ အလြမ္း ဇာတ္ကို ျပည္သူေတြ ျမင္ေတြ႕နိုင္ရေျခရိွတဲ့အတြက္ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြကို ျပည္သူၾကားသို႔ အၿမဲတေစခ်ျပၾကပါလို႔ ပန္ၾကားလိုက္ရပါတယ္။

ေဆြလဲ့မြန္

News Watch

​ေမ ၂၁