---------------------------------
ကၽြန္ဟုဆိုလိုက္သည္ႏွင့္ လူသားတစ္ေယာက္ကို အေနအစားဆင္းရဲ စြာထားကာ ခြန္အားကုန္ ေခၽြးသံရႊဲရႊဲ ခိုင္းေစၿပီး တိရိစၧာန္တစ္ေကာင္ပမာ ႏွိပ္စက္ ညႇင္းပန္းခံၾကရသည့္အျပင္ အနိမ့္က်အခက္ခဲဆုံး အလုပ္မ်ား လုပ္ကိုင္ ၾကရသည္ ဟု အေတာ္မ်ားမ်ား နားလည္ၾက ပါလိမ့္မည္။ ပုဂံေျမေပၚ၌ ဘုရားေစတီေပါင္း မ်ားစြာ တည္ရွိေလရာ အနီးစပ္ဆုံး ရာဇကုမာရ္ေက်ာက္စာ အရ ကၽြန္(၃) ရြာအား လႉဒါန္း သည္ဟု ေဖာ္ျပပါရွိေလသျဖင့္ ကၽြန္ သည္ မပါမျဖစ္ေသာ လူတန္းစား တစ္ရပ္ ျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ သစၥာေလးပါး ၊ မဂၢင္ရွစ္ပါး ၊ ရုပ္နာမ္ႏွစ္ပါး ၊ ကံကံ၏ အက်ိဳး ၊ နိဗၺာန္ ဟူေသာ ေမတၱာအေျခခံ သည့္ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ေသာ ဗုဒၶဘုရားေဟာႏွင့္ဆန္႔က်င္ဘက္ ခက္ထန္ၾကမ္း တမ္း လွေသာကၽြန္သည္ ဘုရားမ်ားႏွင့္မည္ကဲ့သို႔ ဆက္စပ္ေနပါသနည္း ဆိုသည္ကား မ်ားစြာစိတ္ဝင္စား ဖြယ္ ေကာင္းလွပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ကၽြန္ျဖစ္ရပါသနည္း။ မည္သူက မည္သည့္နည္းျဖင့္ ခိုင္းေစကာ ဘုရားေက်ာင္း ကန္မ်ား ႏွင့္ မည္သို႔မည္ပုံ ဆက္စပ္ ေနပါသနည္း။ ၎တို႔တြင္ လူ႔သားအခြင့္ ေရး မည္သို႔ ရွိၾကသနည္း စသည္တို႔အား ေက်ာက္စာမ်ားကို မွီ၍ ခန္႔မွန္းတင္ျပ လိုက္ပါသည္။
♢ ကၽြန္ဟူေသာေဝါဟာရ ♢
- ကၽြန္သည္ မြန္ဘာသာတြင္ (ကေလာန္)မွ၎ ၊ ျမန္မာ ဘာသာတြင္ (ကႅဝန္)သို႔ (က်ဝန္)ဟူေသာ စကားတို႔ မွ ၎ ေရြ႕လ်ားဆင္းသက္လာဟန္ တူပါသည္။ မြန္ဘာသာအရ (ကေလာန္) သည္ အလုပ္အကိုင္ဟု အနက္ရ သျဖင့္ လုပ္ရ ကိုင္ရ သူဟု ယူဆရသည္။ အလုပ္ၾကမ္း ေအာက္ေျခသိမ္းကို (ကေလာန္ တေမာက္) ဟု ေခၚသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ကၽြန္ျဖစ္ရပါသနည္း။
♢ ကၽြန္ျဖစ္ရျခင္းအေၾကာင္းတရားမ်ား♢
ဓမၼသတ္က်မ္းအရ ကၽြန္(၉)မ်ိဳးမွ (၁၂) မ်ိဳးထိရွိသည္။ အၾကမ္းအားျဖင့္ဆိုရလၽွင္
- ေႂကြးမဆပ္ႏိူင္၍ ကၽြန္ျဖစ္သည္။
- စစ္သုံ႔ပန္းေၾကာင့္ကၽြန္ျဖစ္သည္။
- ေဘးဥပါဒ္ ၊ ေသဒဏ္မွကယ္ခံရ၍ ကၽြန္ျဖစ္သည္။
- ဘဝကိုဒူးေထာက္၍ ကၽြန္ျဖစ္သည္။
- အေပါင္ခံ၍ ကၽြန္ျဖစ္သည္။
- ေငြျဖင့္ဝယ္ယူခံရ၍ ကၽြန္ျဖစ္သည္။
- မိလာဖလာေၾကာင့္ ကၽြန္ျဖစ္သည္။
- ေဆြမ်ိဳးထဲမွဆင္းရဲသျဖင့္ကၽြန္ျဖစ္ရသည္။
- ခိုးမႈေၾကာင့္တရားႏိူင္၍ ကၽြန္ျဖစ္ရသည္
- ႏႈတ္လြန္မႈေၾကာင့္ ကၽြန္ျဖစ္ရသည္။
- အမႈျဖစ္၍တရားရႈံးကာ ကၽြန္ျဖစ္ရသည္။
- ထမင္းေကၽြးေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ခံသည္။ (ယေန႔ေခတ္ ဝင္ေငြနည္းပါးစြာရေသာ အလုပ္ကို ထမင္းစားကၽြန္ခံ အလုပ္ဟု ေျပာဆိုခိုင္းႏိူင္းသည္။)
ပုဂံကၽြန္ကို အၾကမ္းအားျဖင့္ ပုဂၢလိကကၽြန္ႏွင့္ ဘုရားကၽြန္ဟူ၍ခြဲျခားလိုပါသည္။
♢ပုဂၢလိကကၽြန္မ်ားအေၾကာင္း အနည္းငယ္ေျပာရလၽွင္♢
ကၽြန္သည္ အေခၽြအရံ ၊ အေဆာင္အေယာင္သေဘာ ျဖစ္သျဖင့္ ကၽြန္မ်ားမ်ား ပိုင္ဆိုင္ျခင္းကား သခင္၏ ဂုဏ္ျဒပ္ႀကီးမားမႈကို ျဖစ္ေစသည္။ ဘုရင္သည္ ကၽြန္အမ်ားဆုံး ပိုင္ဆိုင္သူ ျဖစ္သည္။ သခင္၏ လယ္ယာ စီးပြားေရး စသည္ တို႔ကို လုပ္ကိုင္ေပးရသည္။
ပုဂံေခတ္၌ ပုဂၢလိကကၽြန္မ်ားကို ဝယ္ယူရာတြင္ -
ကၽြန္တစ္ဦးလၽွင္ ေငြ ၃၅ က်ပ္
ျမင္းတစ္ေကာင္ႏွင့္လဲလွယ္လၽွင္ - ၃၀ ေယာက္
ဆင္တစ္ေကာင္ႏွင့္လဲလွယ္လၽွင္ - ၆၆ ေယာက္
ႏႈန္းျဖင့္ အေရာင္းအဝယ္ျပဳလုပ္သည္။ ဝယ္ယူၿပီးလၽွင္ ဝန္ခံခ်က္သေဘာတူညီမႈ ရယူကာ တံဆိပ္ႏွိပ္ျခင္း၊ ေက်ာက္စာေရးထိုးျခင္းတို႔ ျပဳလုပ္ကာ ဝယ္ယူသူမွ စားပြဲေသာက္ပြဲ လုပ္ေပးရသည္။ ကၽြန္ပိုင္ရွင္သည္ ကၽြန္တို႔၏ စားဝတ္ေနေရး က်န္းမာေရး အစအဆုံး တာဝန္ယူထားသျဖင့္ ကၽြန္တို႔၏ဘဝေနာင္ေရး စိတ္ ေအး ရသည္။ မိသားစုႏွင့္ ေနထိုင္ခြင့္ရွိသည္။ ရဟန္း၊သာမေဏ၊ သီလရွင္ ဘဝ ခံယူခြင့္ရွိၾကသည္။ သခင္ေသဆုံးလၽွင္ လယ္ယာမ်ား လႊဲေျပာင္းေပးသည္။ ကၽြန္တန္ဖိုး ေပးေလ်ာ္ႏိူင္လၽွင္ ကၽြန္အျဖစ္မွလြတ္ေျမာက္ကာ သခင္စီးပြားေရး မေကာင္းလၽွင္ ကၽြန္မ်ားကို လႊတ္လပ္ခြင့္ ေပးသည္။ ပုဂံေခတ္တြင္ လူတန္းစား ခြဲျခားခံရသူမ်ား ရွိခဲ့သည္။ ၎တို႔မွာ
၁။ ဖုန္းေတာင္းယာစကာ
၂။ သူဖုန္းစား
၃။ ကယ္ပါ (ကယ္ပါယူပါေအာ္ကာ ေတာင္းခံသူ)
၄။ သူေတာင္းစား
၅။ ကၽြန္သီးေတာ္
၆။ သင္ခ်ီ (ကပၸိယ)
၇။ သင္လြင္ (သင္ခ်ီ၏လက္ေထာက္ျဖစ္ဟန္)
၈။ သုဘရာဇာ(မသာအရာတြင္ဘုရင္)
၉။ ဖက္ခြက္စား (ပလႅင္ေပၚရွိထမင္းက်န္စားသူ)
၁၀။ ဒြန္စ႑ား (မသာထင္းႏွင့္ မသာမီးရႈိ႔သူ)
၁၁။ စ႑ာလ (စႏၵာယဆြဲသူ)
၁၂။ ခြာသာ (ခဝါသည္)
၁၃။ပန္းမႈိက္က်ဳံး (အညစ္အေၾကးသြန္ရသူ)
၁၄။ ေသြးမစြန္း
ဟူ၍ရွိခဲ့သည္။ ဤလူအမ်ိဳးအစား ၁၄ မ်ိဳးအနက္ ဘုရားကၽြန္သည္ မည္သည့္အမ်ိဳးအစား တြင္ပါဝင္ပါသနည္း
♢ဘုရားကၽြန္ဆိုသည္မွာ♢
အဆိုပါလူတန္းစား(၁၄)မ်ိဳးအနက္မွ ကၽြန္သီးေတာ္သည္ ဘုရားကၽြန္ျဖစ္ၿပီး အထက္ေဖာ္ျပပါကဲ့သို႔ ၾကမ္းတမ္း ခက္ထန္ေသာ ကၽြန္မ်ိဳး မဟုတ္သလို ဂုဏ္ငယ္ သည္၊ ယုတ္ညံ့သည္ဟုလည္း မယူဆသင့္ပါ။ ဘုရားကၽြန္တြင္ မုဆိုးဖို ၊ မုဆိုးမ မ်ား အမ်ားဆုံးေတြ႕ရသည္။ ေက်ာက္စာမ်ားတြင္ ငတုတ္ဖုတ္ ဟု ေရးထိုးရာတြင္ ဖုတ္သည္ မုဆိုးဖိုလ္ကိုဆိုလိုကာ ၊ ကၼယ္ ဟူေသာစကားအရ ကၼယ္သည္ မုဆိုးမကို ဆိုလိုသည္။ ျမန္မာစကားတြင္ ကံမဲ့သူ ဟု အနက္ ျပန္သည္။ ကံမဲ့သူ ခိုကိုးရာမဲ့သူတို႔ ေက်ာင္းအရိပ္ကို ခိုလႈံသူ ျဖစ္ေလသည္။ ပုဂံေခတ္၌ ထမင္း တစ္ႏွပ္စား ရရန္ သိပ္မခက္ခဲလွပါ။ပုဂံဘုရားေက်ာင္း ဒကာတို႔သည္ ဘုရားတည္ ေက်ာင္းေဆာက္ရာတြင္ ေရရွည္ ရပ္တည္ေရး အတြက္ သံဃာေတာ္မ်ားအား အလုပ္ေကၽြးျပဳ ရန္ ဘုရားပ်က္စီး ယိုယြင္းမႈ ထိန္းသိမ္း၍ ဘုရားေဝယ်ာဝိစၥ ျပဳလုပ္ေပး ႏိူင္ရန္ ၊ လိုအပ္ေသာ ဝင္ေငြႏွင့္ သံဃာေတာ္မ်ား ဆြမ္းကိစၥ ၊ ဘုရားကၽြန္မ်ား စားဝတ္ေနေရးအတြက္ လယ္ယာ မ်ားပါ တစ္ပါတည္း ထည့္ဝင္ လႉဒါန္းသျဖင့္ ေက်ာင္း၌ အမႈရသူျဖစ္ေစ ၊ အမႈမရသူျဖစ္ေစ အတန္တန္ဆင္ျခင္ ၍ စားေစဟု ေက်ာက္စာ၌ ေရးထိုးသျဖင့္ တစ္ဝမ္းတစ္ခါး လွႏိူင္သည္။ ကိုယ္လႉေသာဘုရားအား မလႉႏိူင္သူတို႔ ၾကည့္ရႈကာ ကုသိုလ္လည္းရ ဝမ္းလည္းဝ သေဘာမ်ိဳး အျခားတစ္ ဖက္တြင္ လည္း ခိုကိုးရာမဲ့သူတို႔၏ အနာဂတ္ စိတ္ေအး ရေစကာ ၎တို႔အား ဘဝတစ္ခု ထူေထာင္ေပး ေသာ သေဘာမ်ိဳး ျဖစ္ေစသည္။ ဘုရားကၽြန္သည္ ဘုရားေဝယ်ာ ဝိစၥ လုပ္ရန္ ၊ ဘုရားဆြမ္းေတာ္၊ ေရခ်မ္းတင္၊ ပန္းလႉရန္ သာမက ပိဋကတ္ ေတာ္မ်ား မပ်က္စီးမေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းရသည္။ ထက္ထက္ျမက္ျမက္ အမႈထမ္းရသျဖင့္ ျမတ္ရကၽြန္ေခၚျပန္ သည္။ ပုဂံဘုရားမ်ားမွ ကၽြန္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ေက်ာက္စာ အခ်ိဳ႕ကို ထုတ္ႏႈတ္ၾကည့္မည္ဆိုလၽွင္ ကၽြန္လႉ ရျခင္း အေၾကာင္းမွာ တဏွာကၽြန္၊ တဏွာေတာတြင္ ရွိေနသမၽွ နိဗၺာန္သို႔ရုန္း မထြက္ႏိူင္ ၊ ထိုတဏွာကၽြန္ဘဝမွ ေတာ္လွန္၍ တူေသာအက်ိဳး ရလိုျခင္းငွာ ကၽြန္လႉျခင္း ျဖစ္သည္။ သာသနာသစ္ ထြန္းကားျပန္႔ပြားခါစ ၾကည္ညိဳ သဒၵါပြားၾကလြန္းၿပီး သူတစ္ပါးအားကၽြန္အျဖစ္ လႉဒါန္း ျခင္းထက္ မိမိကိုယ္ တိုင္ႏွင့္ သားမယားကိုပါ ကၽြန္အျဖစ္ လႉဒါန္းရျခင္းကို ျမတ္သည္ဟု ယုံၾကည္ ၾကသည္။
သို႔ေသာ္ အခ်ိဳ႕ေသာ ဘုရားကၽြန္တို႔သည္ ရဟန္းမ်ားႏွင့္ ေနရဖန္မ်ားလာၿပီး အဆင္ေျပသျဖင့္ ပင္ပင္ပန္းပန္း လုပ္ကိုင္ၾကရသည္ကို ေၾကာက္ရြံ႕လာ ၾကသည္။ မာနမရွိ စာေပက်မ္းဂန္မ်ားနားေထာင္ဖန္မ်ားလာကာ စိတ္ဓာတ္ ေပ်ာ့လာၾက သည္။ အလႉရွင္တို႔ လယ္ယာမ်ားကို လႉဒါန္းျခင္းကို ရဟန္းေတာ္ မ်ားက စီမံခန္႔ခြဲ ရသည္။ မင္းေျပာင္းမင္းလႊဲ ျဖစ္လာခ်ိန္တြင္ ဘုရင္မ်ားက ကၽြန္သီးေတာ္ မ်ား မကယ္ႏိူင္ ရဟန္းမ်ား အေၾကာင္း ေၾကာင္းေၾကာင့္ လယ္ယာမ်ား လက္လႊတ္ ရခ်ိန္တြင္ ဘုရားကၽြန္မ်ားလည္း ရရာ အလုပ္လုပ္ ရေလသည္။ အလုပ္လုပ္လိုသူ မ်ားသည္ အမ်ားသူငွာ မလုပ္လိုေသာ အလုပ္ကိုလုပ္ကိုင္လာၾကသည္။ အစြယ္က်ိဳးေသာေႁမြ ၊ ေျခက်ိဳး ေသာႏြား ဒြန္းစ႑ား ဆိုသည့္အတိုင္း ေလာင္းရိပ္ မိထားသူတို႔မွာမူ ေတာင္းရမ္း စားေသာက္ရင္း ဘဝကို ဒူးေထာက္ ၾကသည္။ဤသို႔ျဖင့္ လူတန္းစားခြဲျခား ခံရသည့္ ဖုန္းေတာင္းယာစကာ ၊ သူေတာင္းစား ၊ ကယ္ပါ အစရွိေသာ အထက္တြင္ ေဖာ္ျပထားသည့္ လူတန္းစား ခြဲျခားခံရသူ ေအာက္ဆုံးလႊာ လူတန္းစားမ်ား ျဖစ္သြား ၾကကုန္ေလေတာ့သည္။ မသမာသူတို႔က ကၽြန္မ်ား ထြက္ေျပးမည္စိုးသျဖင့္ မေတာင္းစားလ်င္ ႏူသည္ဟု ေျခာက္လန္႔ ထားေသာ စကားကို တကယ္ထင္မွတ္ ၾကၿပီး ေၾကာက္ရြံ႕ၾကသည္။ ၎၏ အက်ိဳးဆက္ ကား သူေတာင္းစားမ်ိဳးရိုးအျဖစ္သာ ယေန႔ခ်ိန္ထိ က်န္ေန ေလေတာ့သည္။ စင္စစ္အားျဖင့္ မည္သည့္ ပုဂံေက်ာက္စာကမၽွ ဘုရားကၽြန္မ်ားကို က်ိန္စာ တိုက္ထားသည္ကို မေတြ႕ရပါ။
ျမန္မာသကၠရဇ္ ၁၃၀၉ ခုႏွစ္ ၊ ျပာသို လျပည့္ေက်ာ္ ၉ ရက္ တနဂၤေႏြေန႔ တြင္ ျမန္မာႏိူင္ငံ သမၼတ စဝ္ေရႊသိုက္က ဘုရားကၽြန္ ေက်ာင္းကၽြန္ ဒြန္းစ႑ား တို႔ကို ဤ သို႔ေၾကညာခဲ့သည္။
" ျမန္မာ သမၼတႏိူင္ငံေတာ္ႀကီးသည္ လႊတ္လပ္ေသာ တိုင္းျပည္ျဖစ္ သည္ႏွင့္အညီ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ႏွိပ္စက္ျခင္း၊ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး ေၾကာက္ရြံ႕ ရျခင္း မွစ၍ မေကာင္းေသာအေလ့ဆိုးမ်ားကို လုံးဝပယ္ဖ်က္ရန္ ကၽြႏ္ုပ္ရည္ရြယ္ သည္။ သူေတာင္းစား ၊ ဘုရားကၽြန္ ၊ ေက်ာင္းကၽြန္ ၊ သင္ခ်ိ စသည္တို႔ကို ယေန႔မွစ၍ ေရွးမင္းတို႔အာဏာကို ကၽြႏ္ုပ္ပယ္၍ ထိုသူတို႔၏ သေဘာ အတိုင္း လုပ္လိုေသာ အလုပ္မ်ိဳးစုံကို လုပ္ကိုင္ႏိုင္ၾကေစ ဟူ၍ ကၽြႏ္ုပ္ အမိန္႔ခ်သည္။ ဤျပည္ေထာင္စု ႏိူင္ငံေတာ္ အတြင္း ရွိရွိသမၽွေသာ ႏိူင္ငံသားမ်ားသည္ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ ပါရွိသည့္ အတိုင္း တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အခြင့္အေရး တူညီၾက ေစ။"ဟု မင္းမိန္႔ျဖင့္ ပယ္ဖ်က္ ေပးခဲ့သည္။အမွန္တကယ္အားျဖင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ အားလုံး လူသားမ်ား သာျဖစ္ၾက ပါသည္။ သူ၊ ငါ၊ ေယာက်ာ္း၊ မိန္းမ ၊ အယုတ္၊ အျမတ္ဟူသည္က အတိတ္ကံ အေၾကာင္းတရား၏ အက်ိဳးေပးျခင္း၍ ပဉာတ္ သက္သက္သာ ျဖစ္ၿပီး ရုပ္ႏွင့္နာမ္ သာလၽွင္ တကယ္ရွိပါသည္။ ဘုရားကၽြန္၊ ကယ္ပါ အစရွိေသာ ေတာင္းရမ္း စားေသာက္ရသည့္ မ်ိဳးရိုးတို႔ကို နိမ့္က်ေသာ လူတန္းစား ၊ အေနထိုင္ညစ္ပတ္၍ မေပါင္း မသတီ ဟု ခြဲျခားဆက္ဆံ ေနရုံျဖင့္ ၎တို႔ ေပ်ာက္ကြယ္သြားမည္ မဟုတ္ေခ်။ ဘုရားကၽြန္မ်ား စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ျပဳျပင္ရန္ မလြယ္ လွေသာ္လည္း ၎တို႔၏ မ်ိဳးဆက္မ်ားကို စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ျပဳျပင္ေပးကာ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး ေက်ာင္းမ်ား၊ လူငယ္ေလ့က်င့္ေရးေက်ာင္း မ်ားသို႔ ပို႔ေဆာင္ ျပဳျပင္ရန္ကား ျဖစ္ႏိူင္ ပါသည္။
#သုခုမအလင္းတန္းမ်ား
Ref:
- နန္းဓေလ့မွတ္တမ္း (ျမေကတု)
- ပုဂံေခတ္စီးပြားေရးလူမႈေရး (ေဒါက္တာသန္းထြန္း)
No comments:
Post a Comment