လူဝင္စား

Byေသာ္တာေဆြ

လူဝင္စားဆိုတာကို ခင္ဗ်ား ယံုသလား၊ မယံုလားေတာ့ က်ဳပ္ မသိဘူး။ က်ဳပ္တို႔ရြာက ေဒၚၾကာ ညိဳတို႔ လူသိုက္ကျဖင့္ အထူးပဲ ယံုၾကည္ၾကသဗ်။ ဒီလိုယံုၾကည္ တဲ့ အက်ဳိးေက်းဇူးပဲဆိုရမယ္ေပါ့။ သူတို႔ လူသိုက္ထဲက လူႀကီးႀကီး မားမား ထင္ထင္ရွားရွားလူမ်ား ေသသြားၿပီဆိုရင္ ဒီဘဝဒီမွ်နဲ႔ပဲ ကိစၥျပတ္သြားၿပီမထင္ေလနဲ႔။ ေသၿပီး တယ္မၾကာလွဘူး၊ သူတို႔ သားခ်င္းထဲမွာပဲ လူျပန္ ျပန္ျဖစ္ လာၾကသဗ်။


သူတို႔ဟာ က်ဳပ္ၾကားဖူးတဲ့ ‘လူေသလူျဖစ္’ဆိုတဲ့စာအုပ္ကို မဖတ္ဖူးဘူးဆိုတာေတာ့ က်ဳပ္က ၾကားေနၿပီး က်ိန္တြယ္ေတာင္ ေျပာရဲပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိ ရင္ သူတို႔လူသိုက္ဟာ အမ်ား အားျဖင့္ ဘုတ္အုတ္ကိုင္စာဖတ္ ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ စာမတတ္ၾက ဘူး။ အေၾကာင္းသင့္လို႔ ေျပာရဦး မယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ သႀကၤန္တြင္းတုန္း ကပဲ သူတို႔ေဆြမ်ဳိးသိုက္ရဲ႕ ဧည့္ခံ မ႑ပ္မွာ သူတို႔အထဲက ေတာ္ ေတာ္ေလးစြာတဲ့ မလွခ်ဳံက ေျပာ ေနသဗ်။ အသံုးလံုးတဲ့ေအ့။ အသက္ႀကီးလည္း စာသင္ရမယ္၊ သင္ရင္တတ္တာပဲ။ လူႀကီးေတြ အားတဲ့အခ်ိန္မွာ လာသင္ၾကပါ လို႔ အတင္းတရားေဟာခံရတာနဲ႔ ငါသြားသင္ရတယ္ေအ့။ ကႀကီး ခေခြးေတာ့ ငါၾကားဖူးနားဝနဲ႔ ႏႈတ္ ကရေနတာပဲ။ အဲ... ေရးတာက် ေတာ့ မလြယ္ဘူးေဟ့။ ဋ- သန္လ်င္းခ်ိတ္၊  ဌ-ဝမ္းဘဲ၊ ဍ-ရင္ ေကာက္လည္း ေရာက္ကေရာ ဟိုဟာ ဒီဘက္လွည့္၊ ဒီဟာ ဟို ဘက္လွည့္နဲ႔ ႐ႈပ္ကေရာ ... ခက္ တယ္ဟယ္...။ ငါ မသင္ခ်င္ေတာ့ ဘူး၊ ေတာ္ၿပီဆိုၿပီး ငါေနာက္ထပ္ မသြားေတာ့ဘူး။ သူ႔စာသင္လို႔ ငါ ေရးတတ္ ဖတ္တတ္ေကာ ဘာ လုပ္ဦးမွာလဲ၊ ကုိယ္အလုပ္လုပ္ ႏိုင္မွ ထမင္းစားဖို႔ရတာ မဟုတ္ လား။ အလကားပါေအ ... ဒီေသ ခါနီး မ်က္မြဲႀကီးေတြ လိုက္ၿပီး စာ သင္ခုိင္းေနတာ သက္သက္ မေရာင္ရာဆီလူးတာပါ။

ဒီ မလွခ်ဳံရဲ႕ အသက္ဟာ (၅၀) ေလာက္ရွိေရာ့မယ္ေပါ့။ သည္လိုပဲ သူတို႔လူသိုက္ထဲမွာ ခုအခ်ိန္ အသက္ ၄-၅၀ ေတြဆုိ ရင္ စာမသင္ခဲ့ရတဲ့ လူေတြက မ်ားပါတယ္။ နည္းနည္းပါးပါး တတ္လည္း စာဖတ္ေလ့ ဖတ္ထ မရွိၾကဘူး။ ဖတ္ဖို႔အခ်ိန္လည္း မရရွာၾကဘူးေလ။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ ကို ေပါ့ေပါ့ဆဆေတာ့ မထင္ေလ နဲ႔ခင္ဗ်။ သူတို႔ မိ႐ိုးဖလာ အယူ အဆေတြ ခုိင္ၿမဲတယ္။ ၾကားဖူး နားဝ တရားဓမၼနဲ႔ ဇာတ္သဘင္ လာ ဗဟုသုတေတြကလည္း ရွိ ၾကေတာ့ သူတို႔ ယံုၾကည္မႈနဲ႔ သူတို႔ ဖူလံုၿပီးသား။ အခု က်ဳပ္ ေျပာျပမယ့္ လူဝင္စားကိစၥက ေတာ့ သူတို႔ လူသိုက္ထဲမွာ အထူး စပယ္ရွယ္ပါပဲ။ သူတို႔သားခ်င္းထဲ မွာ လူဝင္စားေတြ မၾကာခဏ ေပၚေပၚလာတတ္တဲ့ အနက္က အခု ေနာက္ဆံုးေပၚကေလး ေျပာရရင္ျဖင့္ အခုနေျပာခဲ့တဲ့ မလွခ်ဳံရဲ႕ ေျမးေပါ့ခင္ဗ်။ ဝင္စား တဲ့လူကေတာ့ဆိုရင္ ဒီကေလးရဲ႕ အဘိုးျဖစ္မယ္ေပါ့။

အဲ ... ေနဦး၊ သူတို႔ေဆြမ်ဳိး စာရင္းဇယား ခ်ျပရဦးမယ္။ မလွ ခ်ဳံရဲ႕ ေယာက္်ားနာမည္က ကိုထြန္းၾကည္၊ မလွခ်ဳံတို႔ရဲ႕ သမီး အႀကီးဆံုးက ျမခ်စ္ကေလး။ ဒီျမ ခ်စ္ကေလးပဲေပါ့။ လူဝင္စားေမြး တာ၊ သူ လူဝင္စားေမြးတာဟာ ျဖင့္ အႀကီးဆံုးကေလးနဲ႔ အခု တတိယကေလး၊ ေပါင္း ႏွစ္ခိရွာ ၿပီေပါ့။ အႀကီးတုန္းကဆိုရင္ သူ႔ ဘႀကီး ျပန္ဝင္စားတာေပါ့။

အဲ ... စာရင္းထပ္ခြဲျပဦးမွ။ ဒီလုိေလ မလွခ်ဳံရဲ႕ အေမနာမည္ က ေဒၚၾကာညိဳ။ ေဒၚၾကာညိဳ ေယာက္်ားက ဦးျမ။ အဲ..ဦးျမေသ တဲ့အခါမွာ ျမခ်စ္ကေလး ဝမ္းထဲ ကို သားဦးအျဖစ္နဲ႔ ဝင္စားတယ္ ခင္ဗ်။ ဒါေၾကာင့္ ဒီကေလးကို ‘ေမာင္ျမေလး’လို႔ နာမည္ေပး တယ္ခင္ဗ်။ အခု တတိယေျမာက္ သား လူဝင္စားက်ေတာ့ရင္ ‘စိန္ ေလး’တဲ့ခင္ဗ်။ ဘာေၾကာင့္လဲဆို ရင္ အဲဒါက မလွခ်ဳံေယာက္်ား ကိုထြန္းၾကည္ရဲ႕အေဖ ဦးဘစိန္ ေသၿပီး ခမည္းခမက္ဟာ ဒီဘဝ မွာ ေျမးျဖစ္သူ ျမခ်စ္ကေလးဝမ္း ထဲဝင္ၿပီး ညီအစ္ကိုအရင္း ျဖစ္ရ တယ္ေပါ့။

မနိပ္လားကြယ္႐ို႕။ အဲသည္ ေတာ့ ေဒၚၾကာညိဳကလည္း သူ႔ ေယာက္်ားေသၿပီးဝင္စားတဲ့ သူ႔ ေျမးကေလး ေမာင္ျမကေလးကို ခ်စ္လိုက္တာအေမာ။ အဲ ... ဦးဘစိန္ဇနီး မပုတို႔ကလည္း သူ႔ ၾကင္ယာေဟာင္း ေျမးကလး ေမာင္စိန္ေလးကို ထိုနည္းလည္း ေကာင္းပဲေပါ့ခင္ဗ်ာ။ ဒီကေလး ေတြဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ အဘြားေတြရဲ႕ ခါးထစ္ခြင္ေပၚမွာ ႀကီးၾကၿပီး ႏို႔ျဖတ္တဲ့အခါဆိုရင္ သူတို႔အဘြားေတြနဲ႔ပဲ အိပ္ၾက ေတာ့တယ္ခင္ဗ်ာ။ ဒီေနရာမွာ ခင္ဗ်ားတို႔က ဒီကေလးေတြဟာ ဘာေၾကာင့္ လူဝင္စားမ်ား ျဖစ္ ၾကတယ္ဆိုတာ သိရသလဲလို႔ ေစာေၾကာခ်င္ၾကေပလိမ့္မယ္။ က်ဳပ္ ေျပာပါမယ္။

ေဒၚၾကာညိဳေယာက္်ား ဦးျမ ေသတဲ့အခါမွာ မလွခ်ဳံရဲ႕သမီး ျမခ်စ္ကေလးက အိမ္ေထာင္က် စခင္ဗ်။ အဲ... သားဦးကေလးေမြး ေတာ့ရင္ကေလးဟာ ေတာ္ ေတာ္ခ်ဴခ်ာသဗ်။ ညည ထထငို တယ္။ ဒါနဲ႔ က်ဳပ္တို႔ ေတာရြာ ဓေလ့အတိုင္း နတ္ဝင္သည္ဆီမွာ ဆန္ခြက္သြားၾကည့္ေတာ့ရင္ ‘‘ဒါ ဟာ လူဝင္စားပဲ၊ ဦးျမဝင္စားတာ ပဲ။ ဦးျမဝင္စားတာ၊ ခမည္းလိုလို႔ ငိုတာ၊ ဘြားေအႀကီးက ေျမးကို ခမည္းေပးလိုက္’’လို႔ အတပ္ေဟာ လိုက္ဆိုသကိုဗ်။

ဒီေတာ့မွ ေဒၚၾကာညိဳက ဦးျမရဲ႕ က်န္ခဲ့တဲ့လက္စြပ္ကို ေျမးကေလးလည္ပင္း ဆြဲေပး လိုက္သဗ်။

ဒါနဲ႔ ဒီကေလး ညည အငို ရပ္သြားေကာလားလို႔ ခင္ဗ်ားက ေစာေၾကာခ်င္ေသးတယ္ မဟုတ္ လား။ မွန္တယ္၊ လက္စြပ္ လည္ ပင္းဆြဲေပးၿပီး ၄-၅ ရက္ေလာက္ ပဲ ငိုေတာ့တယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုရင္ ဒီနတ္ဝင္သည္ကပဲ ဒီက ေလးအတြက္ ဘယ္ဘက္အရပ္ က ဆရာကိုေခၚကုပါလို႔ နတ္က ေျပာတဲ့အေနနဲ႔ တစ္ဆက္တည္း ေဟာလိုက္ေသးကိုးဗ်။ တကတဲ့ နတ္ဝင္သည္ေဟာတဲ့ အရပ္မွာ ကလည္း သူငယ္နာဆရာ ဦးထိပ္ ပိတ္က အသင့္ရွိေနၿပီးသား။

ဒီေတာ့မွ သူတို႔အားလံုးကပဲ ယံုၾကည္သြားၾကတယ္။ ဦးျမ မေသခင္တုန္းက သူ႔ေျမးကေလး ကို အလြန္ခ်စ္တာလည္း ျပန္ၿပီး စၿမံဳ႕ျပန္ၾကတယ္။ ဒီေျမးမက ေလးကို ဦးျမက ခ်စ္လြန္းလို႔ပဲ ျမ ခ်စ္ကေလးလို႔ နာမည္ေပးတာပဲ တဲ့။ ကဲ...သည္ေတာ့ သူ႔ေျမးသူ ခ်စ္လို႔ သူ႔ေျမးဝမ္းထဲ ဝင္စား တာကို ဘယ္သံသယျဖစ္စရာလို ေတာ့မတံုး။

အခု ဦးဘစိန္ေသၿပီး ဝင္စား တာလည္း ဒီနည္းဒီပံုပါပဲခင္ဗ်ာ။ ဦးဘစိန္ မေသခင္တုန္းကလည္း ဒီေျမးမကေလးကို သိပ္ခ်စ္ခဲ့တာ ပါပဲ။ ေဟာ ... ဦးဘစိန္ေသၿပီး တစ္ႏွစ္ေလာက္အၾကာမွ ျမခ်စ္ ကေလး ဒီတတိယေျမာက္သား စိန္ကေလးကို ေမြးတာပဲ။

ကဲ..ျပန္ဆန္းစစ္ၾကည့္စမ္း၊ ျမခ်စ္ကေလးရဲ႕ ပထမဦးဆံုးသား က မေအဘက္က ဘႀကီး၊ တတိ ယသားက ဖေအဘက္က။ ဝင္ စားပံု ဝင္စားနည္းကလည္း မွ်မွ် တတလည္းရွိပါေပသဗ်ာ။ သူ႔ ဒုတိယသမီးကေလးပဲ လူဝင္စား မဟုတ္တာ။ ဒီကေလးမေလး ေမြးတုန္းက သူမေမြးမီ တစ္ႏွစ္ ပတ္လည္ေလာက္မွာ သူတို႔ေဆြ မ်ဳိးထဲက ထင္ထင္ရွားရွား ေသ သြားတဲ့လူကလည္း မရွိဘဲကိုးဗ်။ ႏို႔မဟုတ္ရင္ ဒီကေလးမေလး လည္း လူဝင္စားပဲ ျဖစ္ရဦးမွာပဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ သူတို႔အမ်ဳိး က စပယ္ရွယ္ လူဝင္စားတာတဲ့ ဗ်။ မလွခ်ဳံလည္းပဲ ေဒၚၾကာညိဳရဲ႕ ညီမ မၾကာပိုဟာ အပ်ဳိဘဝနဲ႔ ေသၿပီး ဝင္စားတာဆိုသကိုး။ မလွခ်ဳံအပ်ဳိျဖစ္ေတာ့ရင္ မၾကာပုိ ေသခါနီးတုန္းကနဲ႔ တယ္တူသတဲ့ ဗ်ာ။ ေဒၚၾကာညိဳေျပာျပေလ့ရွိ တယ္။ ငါးဟင္းႀကိဳက္ပံုခ်င္း၊ ထဘီနဲ႔ ႏွပ္သုတ္ပံုခ်င္းေတာင္ တူသတဲ့ဗ်ာ၊ အံ့ေရာ။

ကဲ ... ဒီေနရာမွာ ခင္ဗ်ားက သူတို႔ လူဝင္စားၾကတာလည္း သူတို႔ေဆြမ်ဳိးထဲကခ်ည္း လွည့္ဝင္ ေနၾကေရာလား၊ တျခားကမ်ား ေဖာက္မဝင္ၾကေတာ့ဘူးလားလို႔ ေစာေၾကာခ်င္စိတ္ ေပၚေကာင္း ေပၚလိမ့္မယ္။ က်ဳပ္သိသမွ်ေျပာ ရရင္ျဖင့္ ႏွစ္ဦးေဖာက္ဝင္တာကုိ ေတြ႕ရတယ္ဗ်။ တစ္ဦးက ဥစၥာ ေစာင့္ဘဝက လာတာတဲ့ဗ်။ တစ္ ဦးကေတာ့ရင္ အံ့ၾသစရာေကာင္း တယ္။ မလွခ်ဳံရဲ႕ ဦးေလးအရင္း ေခါက္ေခါက္ကို သတ္ပစ္လိုက္ တဲ့လူက မလွခ်ဳံရဲ႕ဝမ္းထဲကုိ ဝင္ စားတာ၊ အခုဆိုရင္ အဲဒီကေလး ဟာ အပ်ဳိေတာင္ျဖစ္ေနၿပီ။

လူသတ္တဲ့ လူဆိုးလူမိုက္ ဘဝကေနၿပီး တမလြန္မွာ မိန္း ကေလးလာျဖစ္ေတာ့ တယ္ၿပီး သေဘာသကာယလည္း ေကာင္း သဗ်။ အလုပ္အကိုင္လည္း အင္ မတန္ေတာ္တယ္။ ဣေႁႏၵလည္း ရွိ၊ လူႀကီးေတြကိုလည္း ေၾကာက္ ရြံ႕႐ုိေသတတ္သဗ်။ ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုျဖစ္လာသလဲဆိုတာ ေအာင္ မယ္ သူတို႔မွာ ဟိုဘဝ သည္ဘဝ ဆက္ၿပီး အေၾကာင္းအက်ဳိးေတြ ေျပာစရာေတြကလည္း အျပည့္ပဲ ရွိသဗ်။

ကဲ ... သူ႔ခဏထားၿပီး ဥစၥာ ေစာင့္မေလး ဝင္စားတဲ့အေၾကာင္း ပထမ ေျပာပါဦးမယ္။ ေဒၚၾကာညိဳ အစ္မရဲ႕သမီး မလွဘံုက ေမြးတာ ခင္ဗ်ာ့။ ဒီသူငယ္မကေလးဟာ ေျခလက္အဂၤါလည္း မသန္ဘူး။ စကားလည္း မေျပာတတ္ဘူး။ အဆြံ႕အ,အ ကေလးပဲ။ ဒါနဲ႔ သူတို႔ေမးေနက် နတ္ဝင္သည္ ေဒၚ႐ုပ္ဆိုးက ေဟာတယ္။ ဥစၥာ ေစာင့္ ဝင္စားတာတဲ့ခင္ဗ်။ ေျခ လက္ အဂၤါမသန္တာကေတာ့ လူ႔ဘဝမွာေပ်ာ္ၿပီး အၾကာႀကီး မေန ေအာင္တဲ့။ စကားမေျပာ ႏုိင္တာကေတာ့ သူေစာင့္ခဲ့ရတဲ့ သိုက္ဟာ ဘယ္မွာရွိတယ္၊ ဘယ္ လို ရတနာေတြ ဘယ္လိုထား တယ္၊ ဘာေကာင္ေတြက ေစာင့္ တယ္ဆိုတာေတြ ေလွ်ာက္ေျပာ မွာစိုးလို႔တဲ့ ခင္ဗ်ာ့။

‘‘ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္ရင္ေသြး ကိုယ့္သားခ်င္းအေနနဲ႔ လူလာျဖစ္ ေနတုန္းမွာ ညည္းတို႔ေကာင္း ေကာင္းျပဳစုၾကပါ။ တစ္ေန႔မွာ သူဟာ ေျခလက္အဂၤါသန္စြမ္း မလာဘူး၊ စကားမေျပာႏုိင္ဘူးလုိ႔ ဘယ္သူမွ အတပ္မေဟာႏိုင္ပါ ဘူး။ ႏို႔ၿပီး သူတို႔ လူသိုက္အႀကီး အကဲကလည္း သူတို႔ထဲက ဥစၥာ ေစာင့္ လူ႔ဘဝေရာက္လာတုန္း ေကာင္းမႈကုသိုလ္ျပဳဖို႔ ပစၥည္း ဥစၥာကို တစ္နည္းနည္းနဲ႔ ပို႔မေပး ဘူးရယ္လို႔လည္း မေျပာႏုိင္ဘူး သိရဲ႕လား’’

အဲဒီလို ေဒၚ႐ုပ္ဆုိးက ေဟာ လိုက္ေသးေတာ့ ေအာင္မယ္ သူ တို႔ေဆြမ်ဳိးတစ္သိုက္ဟာ ဒီဒုကၡိ တမကေလးအေပၚမွာ စိတ္ဝင္ စားၾက၊ ၿပီးေတာ့ ေကာင္းေကာင္း မြန္မြန္ပဲ ျပဳစုေကြၽးေမြးၾကတယ္။ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ၾကင္ၾကင္နာနာ လည္း ရွိၾကတယ္။ ဒုကၡိတမက ေလးရယ္လို႔ပဲ ကေလးခ်င္းက ေတာင္ ႏွိမ္နင္းျခင္း၊ ႏွိပ္စက္ျခင္း မျပဳၾကဘူးခင္ဗ်ာ့။

ဒါေပမဲ့ ဒီသူငယ္မေလးဟာ တယ္ၿပီး သက္ဆိုးမရွည္ရွာဘူး။ (၈)ႏွစ္၊ (၉)ႏွစ္သမီးအရြယ္မွာပဲ အနိစၥေရာက္ရွာတယ္။

ေဒၚ႐ုပ္ဆိုးေဟာတဲ့အတိုင္း ပဲ ဥစၥာေစာင့္က ေခတၱလူလာျဖစ္ သြားတယ္ဆုိေတာ့ ဒီကေလးမ ေလး ေသဆံုးၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ဘယ္လိုမ်ား အိပ္မက္ေပးဦးမလဲ လို႔ သူတို႔ေဆြမ်ဳိးတစ္သိုက္က ေမွ်ာ္လင့္ၾကေသးသဗ်။ အဲဒါ ႏွစ္ ကလည္းၾကာၿပီမို႔ က်ဳပ္လည္း ေကာင္းေကာင္း မမွတ္မိေတာ့ ဘူး။ သူ႔အေမ မလွဘံုမွာ ဘယ္ လိုအိပ္မက္ေပးသလိုလို၊ ရြာ့ အေနာက္ဘက္က ေတာတန္းထဲ ဟင္းရြက္ရွာသြားရင္း လက္ ေကာက္တစ္ကြင္းပဲ ေကာက္ရ သလိုလုိ ခင္ဗ်ာ့ ေျပာသံၾကားခဲ့ရ ေသးတယ္။

က်ဳပ္တို႔ ေတာရြာဓေလ့မွာ နတ္တို႔၊ နတ္ဝင္သည္တို႔ကို ယံု ၾကည္သကိုးခင္ဗ်ာ။ ဝါဝင္ဝါ ထြက္မွာ အိမ္တြင္းအိမ္ျပင္ ကန္ ေတာ့ဖိုိ႔၊ အေရးတစ္စံုတစ္ခုရွိရင္ ဆန္ခြက္ၾကည့္ဖို႔၊ အေၾကာင္းထူး ရင္ ဆိုင္းနဲ႔ဗံုနဲ႔ ပြဲႀကီးလမ္္းႀကီးေပး ဖို႔၊ နတ္ကေတာ္၊ နတ္ဝင္သည္ဆို တာကေတာ့ ရြာတိုင္းလုိလုိမွာပဲ ရြာအႀကီးနဲ႔ အငယ္လိုက္ၿပီး အနည္းနဲ႔အမ်ားေတာ့ ရွိၾကတာ ပဲ။ ရြာႀကီးတယ္ဆိုရင္ သူ႔အပိုင္ နဲ႔သူ၊ ကိုယ့္ရပ္ကြက္နဲ႔ကိုယ္၊ ကဲ က်ဳပ္တို႔ရြာမွာဆိုရင္ က်ဳပ္တို႔ ေတာင္ပိုင္းက ေဒၚ႐ုပ္ဆုိး၊ အဲ... ဟိုေျမာက္ပိုင္းကေတာ့ ေဒၚအိမ္ မင္း။

သည္နတ္ကေတာ္ေတြဟာ သူ႔ရပ္ကြက္နဲ႔သူ ေဟာရရင္ ေဆြ ေရးမ်ဳိးေရး၊ အိမ္တြင္းေရး ကိစၥ ေတြမွာေတာင္ မွန္တတ္ၾကသဗ်။ သူတို႔နတ္ဝင္သည္အခ်င္းခ်င္းက လည္း သစၥာေစာင့္သိၾကတယ္။ ဘယ္လိုလဲဆိုရင္ ဥပမာ က်ဳပ္တို႔ ရြာေတာင္ပိုင္းက မမယ္ခက ကိုယ့္ရပ္ကြက္က ေဒၚ႐ုပ္ဆိုး ေက်ာ္ၿပီး ေျမာက္ပိုင္းက ေဒၚအိမ္ မင္းဆီသြားၿပီး နတ္ေမးမယ္ဆိုရင္ မေဟာဘူးခင္ဗ်ာ့၊ ေဒၚ႐ုပ္ဆုိးဆီ ေမးပါလို႔ ျပန္လႊတ္တယ္။

တကယ္လို႔ မမယ္ခက ‘‘ဟာ... က်ဳပ္နဲ႔ ေဒၚ႐ုပ္ဆိုးနဲ႔ ရန္ ျဖစ္ထားလို႔ပါ၊ သူ႔ဆီေတာ့ မျဖစ္ ပါဘူး။ ကေလး ညညထငိုေနတာ လည္း ၄-၅ ရက္ေတာင္ ရွိေနၿပီ ဒုကၡပါပဲ’’ ညည္းညဴရင္းျဖင့္ ေဒၚအိမ္မင္းက ‘‘ကဲ ဒါျဖင့္ေလ ငါ မ႐ုပ္ဆိုးဆီ ခြင့္ပန္ဦးမယ္’’ေျပာ ၿပီး သူတို႔ခ်င္း ေတြ႕ဆံုႏွီးေႏွာၿပီး ေတာ့မွ မမယ္ခ ကေလးအတြက္ ဆန္ခြက္ၾကည့္ေပးတတ္သဗ်။ သည္ေတာ့လည္း ေဒၚ႐ုပ္ဆိုး ေဟာသလိုပဲ မွန္တာပဲခင္ဗ်ာ့။

အဲသည္လို မွန္ၾကလို႔ပဲ သူ တို႔ေဟာလိုက္ရင္ျဖင့္ နတ္ကိုယံု သူမွန္သမွ် လြယ္လြယ္ကူကူပဲ သူတို႔အေဟာကို ယံုၾကသဗ်။

အဲ ... မလွခ်ဳံရဲ႕ ဦးေလး အရင္းေခါက္ေခါက္ ကိုၾကာရြက္ ကိုသတ္တဲ့ လူမိုက္ဖိုးေဆာ့ဟာ ကိုၾကာရြက္သတ္ၿပီး တစ္ႏွစ္ ေလာက္အၾကာမွာ သူ႔လုိပဲ လူ မိုက္အခ်င္းခ်င္းက ျပန္သတ္လို႔ ေသျခင္းဆိုးေသၿပီးမွ မလွခ်ဳံဝမ္း ထဲ သမီးကေလးအျဖစ္နဲ႔ ဝင္စား တယ္လို႔ ေဒၚ႐ုပ္ဆုိးက ေဟာ လိုက္တာကိုျဖင့္ ေတာ္ေတာ္ပဲ မယံုၾကည္စရာ ျဖစ္ကုန္ၾကသဗ်။

အဲသည္ကေလးမေလးဟာ ဆိုရင္ ေမြးလာကတည္းက ေျခ လက္အဂၤါ မေကာင္းရွာဘူး။ ေျခ ခ်င္းဝတ္၊ လက္ေကာက္ဝတ္ ေတြမွာ ႀကိဳးနဲ႔ရစ္ထားသလို က်ဥ္ ၿပီး ေနတယ္။ တခ်ဳိ႕ ေျခေခ်ာင္း လက္ေခ်ာင္း အဖ်ားဆစ္ကေလး ေတြမွာ ရစ္ၿပီး ျပတ္လုတည္းကာ ေတြလည္း ျဖစ္ေနသဗ်။

အဲသဟာေၾကာင့္ပဲ ဒါ ေၾကာင့္ ဖုိးေဆာ့ဝင္စားတယ္လို႔ ဆိုျခင္းျဖစ္သဗ်။ ဘယ္လိုတုံးဆို ရင္ျဖင့္ အင္း... သူတို႔ရာဇဝင္နဲ႔ ရွင္းမွဗ်ဳိ႕။ တစ္ခ်ိန္က က်ဳပ္တို႔ အရပ္မွာ ရဲေဘာ္ျဖဴအုပ္စိုးစဥ္ ဥပေဒမဲ့ မင္းမဲ့ကာလဆိုပါေတာ့ ခင္ဗ်ာ။

သည္အခါမွာ ဘယ္ရန္ၿငိဳး ရယ္ေၾကာင့္မသိ၊ ဖိုးေဆာ့ဟာ ကိုၾကာရြက္ကို သတ္ပစ္လိုက္ သဗ်။ အဲသည္က တစ္ႏွစ္ ေလာက္ၾကာေတာ့ အျခားလူမိုက္ တစ္အုပ္က ဖိုးေဆာ့ကို သတ္ပစ္ ျပန္ေရာခင္ဗ်ာ့။ ဖိုးေဆာ့ဟာ ကို ၾကာရြက္ကို သတ္စဥ္က တစ္ ေယာက္ခ်င္းပဲ လက္ဦးေအာင္ ရင္အံုကို ဓားေျမႇာင္နဲ႔ ထုိးသတ္ လိုက္သဗ်။

အဲ ... ဖိုးေဆာ့ကို သတ္ ေတာ့ရင္ ဟိုက လူမ်ားတယ္။ တိရစၧာန္လို အတင္းဖမ္းေခၚသြား ၿပီး ခ်က္ခ်င္း သတ္မပစ္ေသးဘဲ ႀကိဳးနဲ႔ခ်ည္၊ ထုပ္မွာ ေဇာက္ထုိး ဆြဲ႐ုိက္ႏွက္ၿပီး ေသလုေျမာပါး ျဖစ္ေတာ့မွ ႀကိဳးေျဖေပး၊ ထြက္ ေျပးခုိင္း၊ အဲသည္ေတာ့မွ ေနာက္ ကေန ေသနတ္နဲ႔ ပစ္သတ္လိုက္ တယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဖိုးေဆာ့ေသလို႔ လူျဖစ္တဲ့အခါ အဲသည္ကေလးမ ကေလးမွာ ေျခဆစ္လက္ဆစ္ ကေလးေတြ က်ဥ္ေနတာဟာ ဟို ဘဝက ဖုိးေဆာ့ကို ႀကိဳးနဲ႔တုပ္ခဲ့ တဲ့ ဒဏ္ရာေတြတဲ့ခင္ဗ်ာ့။

ကဲ ... သဟာထားဦးေတာ့။ သူမ်ားသတ္ခဲ့တဲ့ ဖိုးေဆာ့လို လူဆိုးလူမိုက္က လူသတ္ခံရလို႔ပဲ ဥပေစၧဒကနဲ႔ ေသျခင္းဆိုးေသၿပီး ခ်က္ခ်င္းပဲ လူျပန္ျဖစ္ရသလားဆို တာက်ေတာ့ လာျပန္သဗ်။ က်ဳပ္ တို႔ ၾကားဖူးနားဝရွိတဲ့ တရားေတာ္ မွာက သတၱဝါတို႔ ကံၾကမၼာဟာ အလြန္ဆန္းၾကယ္တယ္။ အကု သိုလ္ရယ္၊ ကုသိုလ္ရယ္ ႏွစ္ခုရွိ တဲ့အနက္က အဲသည္ကာလမွာ တစ္မ်ဳိးစီ ခံစားရတယ္။ အကု သိုလ္ကံ ဖိစီးေနတဲ့အခါမွာ မည္ မွ်ပင္ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေန ဦးေတာ့၊ အတိတ္က အကုသိုလ္ မကုန္ေသးသမွ် သည္ဒဏ္ခံေနရ ဦးမွာပဲ။ အဲ... ကုသိုလ္ကံအက်ဳိး ေပးခိုက္ ႀကံဳေနျပန္ရင္လည္း ဘယ္လိုပဲ မေကာင္းမႈျပဳေနဦး ေတာ့ ကုသိုလ္ကံႂကြင္းက တင္းခံ ေနဦးမွာပဲတဲ့ဗ်။

ဖိုးေဆာ့ လူျပန္ျဖစ္တာ လည္း ထုိနည္းလည္းေကာင္းပဲ တဲ့။ ကိုၾကာရြက္ကိုသတ္တဲ့ အကုသိုလ္ကံ မေပၚေသးဘူး။ သည့္အရင္က ျပဳခဲ့တဲ့ ကုသိုလ္ကံ ႂကြင္းက ရွိေနလို႔ လူျပန္ျဖစ္လာ ရတာတဲ့ဗ်။

ကဲ ဒါျဖင့္လည္း လူျပန္ျဖစ္ ျခင္းျဖစ္ရင္ တျခားသူဝမ္းထဲ ဝင္ ပါေတာ့လား။ ဘယ့္ႏွယ္ ကိုယ္ သတ္ခဲ့တဲ့ ကိုၾကာရြက္ရဲ႕ တူမ မလွခ်ဳံဝမ္းထဲမွာ ဝင္ရသလားဆို တာ က်ျပန္ေတာ့လည္း ေအာင္ မယ္ ... သူတို႔ တီးတိုးေျပာၾကတာ ရွိေသးဗ်ဳိ႕။ ဟဲ...ဟဲ ႏို႔ၿပီး ဖုိးေဆာ့ ဟာ ကိုၾကာရြက္ကို သတ္ၿပီးမွ သူ႔အမွား သူသိၿပီး ေနာင္တရတာ လည္းျဖစ္ၿပီး ဒီအမ်ဳိးထဲဝင္ၿပီး ေက်းဇူးဆပ္ခ်င္စိတ္ ေပၚတာ လည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ ဆိုၾကျပန္ ေသးဗ်။

‘‘ဒါေၾကာင့္ ၾကည့္ပါလား’’ တဲ့။

‘‘ဒီေကာင္မေလးဟာ ဘယ္ ေလာက္ အလုပ္အကိုင္ေကာင္း သလဲ၊ အလုပ္နဲ႔ ျပတ္တယ္မရွိ ဘူး။ သူတို႔အိမ္က ရက္ကန္းခတ္ သံဟာ မျပတ္ၾကားေနရတာပဲ။ ႏို႔ ၿပီး ဒီကေလးမေလးဟာ ေထြလီ ကာလီလည္း မပူဆာတတ္ဘူး၊ အျပင္ထြက္လည္ျခင္း ျပဳျခင္း လည္း မရွိဘူး။ ဣေႁႏၵသိကၡာရွိ တယ္ဆိုတာလည္း ဟုတ္ပါတယ္။ သူ႔ေျခဖ်ား လက္ဖ်ားကေလးေတြ လူျမင္မွာေတာင္ စိုးရိမ္ရွာပါ တယ္’’

‘‘ေၾသာ္ ... ဖုိးေဆာ့၊ မင္း ဟို ဘဝတုန္းက မုိက္မဲရမ္းကားခဲ့ သမွ် ဒီဘဝမွာေတာ့ တယ္ၿပီး လိမၼာလိုက္ပါလားကြယ္’’ေျပာတဲ့ လူေတြကလည္း ရွိေသးသဗ်။

အခု က်ဳပ္ေျပာတဲ့ လူဝင္စား ေတြအေၾကာင္းကို ခင္ဗ်ားက ေတာ့ ယံုခ်င္မွ ယံုမယ္ေပါ့ဗ်ာ။ က်ဳပ္တို႔ရြာက ေဒၚၾကာညိဳတို႔ လူ သိုက္ကေတာ့ အဟုတ္ပဲ ယံု ၾကည္ၾကသဗ်။ သူတို႔ယံုၾကည္တဲ့ အက်ဳိးေက်းဇူးလည္း ခံစားရပါ တယ္။ ၾကည့္ေလ ေဒၚၾကာညိဳရဲ႕ ေယာက္်ား ဦးျမဟုတ္လား။ ႏို႔ၿပီး မလွခ်ဳံေယာကၡမ ဦးဘစိန္တို႔ဟာ စိန္ကေလး၊ ျမကေလးအမည္နဲ႔ သူတို႔ေဆြမ်ဳိးသိုက္ထဲမွာ လူျပန္ ျဖစ္ေနၾကေတာ့ သြားေလသူမိဘ အတြက္ ဘာမွ် ပူစရာမလိုေတာ့ ဘူး။ ႏွစ္လည္သပိတ္ေတြေတာင္ ထပ္ၿပီး သြတ္ေနစရာ မလိုေတာ့ ဘူးေပါ့ခင္ဗ်ာ။ ႏို႔ၿပီး ခင္ဗ်ားတုိ႔ တခ်ဳိ႕ၿမိဳ႕ႀကီးသားေတြလုိပဲ ကြယ္ လြန္သြားသူကို ဘယ္ႏွလေျမာက္၊ ဘယ္ႏွႏွစ္ေျမာက္ လြမ္းဆြတ္ သတိရေၾကာင္း သက္သက္ ပိုက္ ဆံကုန္ခံၿပီး သတင္းစာေတြထဲ ထည့္ေနစရာမလိုေတာ့ဘူး။

ကဲ ... ဖုိးေဆာ့ေသၿပီး မလွ ခ်ဳံဝမ္းထဲ ဝင္စားတဲ့အေၾကာင္း လည္း ထပ္ေျပာရဦးမယ္။ အစဦး ဟာျဖင့္ ဖိုးေဆာ့က ေဒၚၾကာညိဳရဲ႕ ေမာင္၊ မလွခ်ဳံရဲ႕ဦးေလး အရင္း ေခါက္ေခါက္ကို သတ္ခဲ့တာျဖစ္ ေလေတာ့ ေခတ္ပ်က္ထဲမွာ ႐ံုး တင္လည္း အမႈမလုပ္ရေတာ့ ေဒၚၾကာညိဳတို႔ ေဆြမ်ဳိးတစ္သိုက္ နဲ႔ ဖိုးေဆာ့တို႔ေဆြမ်ဳိးတစ္သိုက္ ဟာ တစ္ဖက္နဲ႔တစ္ဖက္ ပဋိပကၡ ျဖစ္ေနလိုက္ၾကတာ ေဒၚၾကာညိဳ တို႔အထဲကပဲ ဖိုးေဆာ့တို႔ဘက္ကို ျပန္ၿပီး ကလဲ့စားေခ်ဦးေတာ့ မလို လို၊ ဟိုဘက္ေဆြမ်ဳိးနဲ႔ ဒီဘက္ေဆြ မ်ဳိးလည္း ေခၚျခင္းေျပာျခင္း မရွိ ၾက။

အဲ...ဖိုးေဆာ့လည္း မလွခ်ဳံ ဝမ္းထဲ ဝင္စားတယ္လည္းဆိုေရာ ခင္ဗ်ာ အဲဒီပဋိပကၡမႈဟာ တစ္ခါ တည္း ေက်ေအးသြားေတာ့တာပဲ။ ဖိုးေဆာ့မိန္းမ မယ္ႀကိဳင္ဟာဆိုရင္ ဖိုးေဆာ့က်န္ခဲ့တဲ့ ပစၥည္းကေလး ေတြကို လာၿပီးခမည္းေပးရတာနဲ႔၊ သူ႔လင္ဝင္စားကေလး ေခ်ာ့ျမႇဴ ရတာနဲ႔၊ ေတာ္ေတာ္ေလး ႀကီးတဲ့ အခါမွာ သူ႔အိမ္ေခၚသြားၿပီး ေကြၽး ရေမြးရတာနဲ႔ တစ္ခါတည္း ေဆြမ်ဳိး ႏွစ္ဖက္ ေရႊလမ္းေငြလမ္း ေပါက္ သြားတာပါပဲ ခင္ဗ်ာ။

ကဲ မနိပ္ဘူးလားဗ်ာ။ သူတို႔ ယံုၾကည္မႈနဲ႔ သူတို႔။

(၁၉၆၆ ခု၊ ဇြန္လ ေငြတာရီ မဂၢဇင္း)မွ ျပန္လည္ေဖာ္ျပပါ သည္။
via 7Daydayily