ABSDF ေျမာက္ပိုင္းသတ္ျဖတ္မွဴ႕ႏွင့္ မိခင္တစ္ဦး၏ ကိုယ္ေတြ႕မွတ္တမ္း ( အပိုင္း ၁၀)

၂၆.၃.၁၉၉၂
မနက္ေစာေစာထၿပီး မ်က္ႏွာသစ္ ဘုရားစာရြတ္ၾကတယ္္… မျမင့္ျမင့္ၾကည္ကလည္း တဲေရွ႕ထြက္ၿပီးဘုရားစာရြတ္…ကိုယ္ကလည္းမ်က္ႏွာသစ္ရင္းနဲ႕ ေထာင္ရွိတဲ့ဘက္ကိုေက်ာင္းသား၂ေယာက္အေရးတႀကီးတက္သြားတယ္.ေနာက္ကလည္းဆရာမတသိုက္အေရးတႀကီးလိုက္သြားတာျမင္ရေတာ့…ေထာင္ထဲမွာဘာျဖစ္တာလဲလို႕ၾကည့္ေနတံုး.ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းဘက္သြားၿပီး ဘုန္းႀကီးကို ဥကၠ႒ကေခၚခိုင္းလို႔ လို႔ေျပာတယ္….

ေတာင္ဘက္ကိုၾကည့္ေနတံုး ေက်ာင္းသားတစ္ခ်ိဳ႕ကေရွ႕က….ေနာက္ကထမ္းစင္နဲ႕ အေလာင္းတစ္ခု။အဲဒီေနာက္ကဆရာမတစ္စု…သုတ္သုတ္နဲ႕သခၤ်ဳိင္းဘက္သြားတာေတြ႕ေတာ့ .ေစာင့္တဲ့ရဲေမ၂ ေယာက္ကိုေမးေတာ့…ညကေထာင္သားတစ္ေယာက္ ေနမေကာင္းလို႕ဆံုးသြားၿပီလို႕ေျပာတယ္….

ေသတဲ့ကေလးကမိဘမသိဘဲေသရၿပီ…မိဘေတြကေတာ့သားေတြေတာထဲမွာဘဲရွိေနတယ္ထင္မွာဘဲ ဆိုၿပီးမိဘခ်င္းသားသမီးခ်င္းကိုယ္ခ်င္းစာၿပီး သနားေနၾကတယ္….

ေနာက္ေတာ့အန္တီႀကီး၊ကိုေမာင္ေမာင္၊ဦးေအးႏိုင္၊မျမင့္ၾကည္…တို႕ KIAဘက္ကကန္တင္း(CANTEEN)ကိုသြားၾကတယ္။သားသမီးေတြကိုမထည့္ဘူးေျပာထားေတာ့ အားကိုးစရာအသိမ်ားေတြ႕မလားဆိုၿပီးသြားၾကတာ…အဲဒီက၀ယ္လာတဲ့မုန္႕ေတြစားၿပီး တစ္ရက္ကုန္ျပန္ေရာ…

( ၂၇.၃.၁၉၉၂ )
မနက္ေစာေစာထံုးစံအတိုင္း ရြတ္ၾကဆိုၾကေပါ့..ေရာက္ခါစက ကိုေမာင္ေမာင္နဲ႔ဦးေအးႏိုင္က သူတို႔တဲမွာထမင္းစားၿပီးမွ ဆင္းလာၾကတယ္..ခုေတာ့ကိုယ္တို႔တဲမွာဘဲစုစားၾကတယ္…

ထမင္းစားတိုင္းဦးေအးႏိုင္က ထမင္းစားျမန္ေတာ့ အရင္ကုန္တာကိုး…အဲဒါက်ဳပ္ပန္းကန္ကေပါက္ေနလို႔ဆိုၿပီး ဟာသေျပာ ၿပီးထပ္ထည့္စားတယ္..ေရာက္ခါစကသိပ္စားလို႔မေကာင္းဘူး…ေနာက္ေတာ့ထမင္းကလြဲၿပီးစားစရာမရွိေတာ့ထမင္းဘဲ တစ္နပ္ၿပီးတစ္နပ္ေမွ်ာ္ကိုးစားေနရတာကိုး..စားလို႔ေကာင္းေနၾကတာေပါ့…

ထမင္းစားတိုင္း ကိုယ့္ဟာမဟုတ္လို႔စားတာလား..ကိုယ့္အိမ္မဟုတ္လို႕စားတာလား အားလည္းနာတယ္ဆိုၿပီးအားရပါးရစားၾကတာေပါ့…

ကိုယ္တို႕ကိုေကၽြးတာ သူတို႕စားေနက် ရာရွင္ထက္ တစ္ပတ္ကို ၇၅၀ က်ပ္ဘိုး ပိုေကၽြးတယ္လို႕ေျပာတယ္။ တာတီးပိုးကလူငယ္ဆိုေတာ့ၾကြားခ်င္တာလည္းပါမယ္ထင္တယ္…

ဆက္သြယ္ေရးစက္ကို ၁နာရီတစ္ခါဖြင့္ရေတာ့ ကိုယ္တို႕တဲေပၚလာၿပီးနားေထာင္တယ္…ဟိုဘက္ကလည္းစစ္ေရးစစ္ရာဘာမွမပါဘဲေနာက္ေနတယ္…

ဧည့္သည္ေတြျပန္သြားၿပီလား ၀က္၀ံကိုယ္စား ဘယ္သူလာလဲေမးေတာ့ သူ႕မားသားႀကီးလာတယ္ေျပာတယ္…ေနာက္မွ၀က္၀ံဆိုတာ အမ်ိဳးသမီးကိုေျပာမွန္းသိရတယ္….

မျမင့္ျမင့္ၾကည္တို႕ကလည္း သရဲတေစၦအေၾကာင္းအရမ္းေျပာတယ္….ညတိုင္းေျပာတယ္…ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကေသထားတာမၾကာေသး…အစကတည္းကလူေတြကိုသတ္ၿပီးဘယ္နားျမွဳတ္ထားမွန္းမသိ…ကိုယ္တို႔ေနတဲ့ေတာင္ကုန္းမွာျမွဳတ္သလား
သတ္သလားမသိ…

ေထာက္လွမ္းေရးတဲမွာလည္း စစ္ရင္းေဆးရင္းေသ.. လူေသကိုအုပ္တဲ့ပလတ္စတစ္ေတာင္ ကိုယ္တို႕တက္နင္းၿပီး ဆင္းရတက္ရတာေနာက္မွသိရေတာ့ ဖယ္ခိုင္း ပစ္ရတယ္…သူတို႕ကလည္းညတိုင္း လူေသေတြအေၾကာင္း သရဲတေစၦေတြအေၾကာင္းေျပာေနေတာ့ ညဘက္ဆို အျပင္မထြက္ရဲၾကေတာ့ဘူး….

ေျပာပါမ်ားလြန္းေတာ့ အန္တီႀကီးတို႔ အန္တီစန္းတို႔လည္း ေၾကာက္လာၾကတယ္… တာတီးပိုးကိုလည္း စိတ္ဓာတ္က်ေအာင္ သရဲအေၾကာင္း အစိမ္းေသေတြမကၽြတ္ဘဲ သတ္တဲ့သူကိုျပန္ၿပီးေျခာက္ လွန္႔ေၾကာင္းေျပာေတာ့သူလည္းေၾကာက္လန္႕ၿပီး ညဘက္ဆိုကိုယ္တို႕တဲကိုမလာရဲေတာ့ဘူူး….

ေန႔လည္က်ေတာ့ က်န္တဲ့ဗဟိုေကာ္မတီ၀င္ေတြက ( ဥကၠ႒ မပါ) သူတို႕ရဲ႕ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကိုေျပာတယ္.. ဗိုလ္အဆင့္ရွိတဲ့( ၄ )ဦးကိုမလႊတ္ဘူး.. က်န္တဲ့( ၃ ) ဦးကိုစဥ္းစားဆဲျဖစ္ေၾကာင္းေျပာျပတယ္…ကိုယ္တို႕လည္း အတိုက္အခံေျပာတာမရဘူး..အန္တီတို႕အက်ိဳးဘဲမၾကည့္ဘို႕…ကေလးေတြအတြက္နဲ႕သူတို႕အဖြဲ႕အစည္းအက်ိဳးကိုၾကည့္ဘို႕နဲ႕..ေနာက္ဆံုး ၃ဦး ၃ ဖလွယ္ ေဆြးေႏြးဘို႔ ေျပာၿပီး ကိုယ့္တဲကိုယ္ျပန္ၾကတယ္….

ေနာက္ေန႕မွာ ကေလးေတြကို တခုခုေကၽြးခ်င္လို႕ လိုင္စင္ေစ်းဘက္ကို ခဏေခၚသြားမယ္လို႕ေျပာတာ ေခၚသြားခြင့္ေပးတယ္…

( ၂၈.၃.၁၉၉၂ )
မနက္ေစာေစာထၿပီး လိုင္စင္ေစ်းေန႕မွာ ကေလးေတြကိုေခၚသြားၿပီး ရွမ္းေခါက္ဆြဲ
ေကၽြး လၻက္ရည္တိုက္တယ္…လမ္းမွာသူတို႕အေစာင့္ေတြလစ္တုန္း ေျပာခ်င္တာေတြေျပာရတယ္…၁၁း၀၀ နာရီထိေနၿပီးျပန္ခဲ့တယ္… သားကိုေငြ ၃၀၀ က်ပ္ေပးခဲ့တယ္…ဧၿပီလ(၁၀)ရက္ေန႕သူ႕ေမြးေန႕မွာ ဘုန္းႀကီးဆြမ္းကပ္မယ္ေျပာတယ္… သားေတြကိုဘုရားတရားမေမ့ဘို႕ ဂါထာေတြရြတ္ဖို႕ေျပာရတယ္…

ညေနပါေဂ်ာင္ေခ်ာင္းဘက္လမ္းေလွ်ာက္ရင္းနဲ႕ KIA ကဗိုလ္မွဴးႀကီး လဇန္ေဘာက္ဆိုတာနဲ႕ေတြ႕ေတာ့ ကိုယ္တို႕၃ ဦးက တာတီးပိုးေရွ႕ေရာက္ေနၿပီ…

ေနာက္မွာက်န္ခဲ့တဲ့အန္တီႀကီး၊မျမင့္ျမင့္ၾကည္၊ကိုေမာင္ေမာင္တို႔ကို ဗိုလ္မွဴးႀကီးက ႏွဳတ္ဆက္တယ္…ျမိဳ႕ကလာၾကတာလား..လမ္းေလွ်ာက္ၾကသလားလို႕ေမးတယ္..စကားေျပာေနတာျမင္ေတာ့ တာတီးပိုးကခ်က္ခ်င္းေနာက္ျပန္သြားတယ္.. အန္တီႀကီးကလည္း စကားေျပာရပ္လိုက္ရတယ္….

(၂၉.၉.၁၉၉၂ )
မနက္စာစားၿပီး KIA အရာရွိကားတစ္စင္းရပ္တာေတြ႕တယ္…အန္တီႀကီးကိုဥကၠ႒တဲလာဘို႕ေခၚတယ္..မျမင့္ၾကည္ပါလိုက္သြားတယ္..

အန္တီႀကီးက ကေလးေတြကိစၥေျပာျပေတာ့…ဒီအဖြဲ႕နဲ႔မဟာမိတ္လုပ္ထားတဲ့အတြက္ အကူအညီသာေပးလို႔ရတာ..သူတို႔လုပ္ရပ္ကို ၀င္စြက္ဖက္လို႕မရဘူးဆိုတဲ့အေၾကာင္း…

သူတို႕KIA တပ္မွာဒီေလာက္ေထာက္လွမ္းေရးမ်ားမ်ား မဖမ္းမိဘူးဆိုတဲ့အေၾကာင္း..

ဖမ္းမိရင္လည္းတစ္ေယာက္တေလသာ ဖမ္းမိတဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ ကေလးေတြလြတ္လမ္းကိုကူညီႏိုင္ဘို႕ အလားအလာမရွိေၾကာင္း အန္တီႀကီးသိလာတယ္..

( ၃၀.၃.၁၉၉၂ )
ဒီေန႕ေတာ့ IO ရံုးမွာကိုယ္တို႕ကေလး ၄ ေယာက္ကို မိဘေတြနဲ႕ေပးေတြ႕ တယ္.. ဥကၠ႒လည္းပါတယ္..ကေလးေတြကိုယခုမိဘေတြနဲ႕အတူမထည့္ႏိုင္ေသးေၾကာင္း ကမာၻ႕ၾကက္ေျခနီ ( သို႕ ) လြတ္လပ္ေသာအဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုခုမွ လာပါကထည့္ေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း မိဘနဲ႕သူတို႕ေကာ္မတီ၀င္မ်ား ကတိ၀န္ခံလက္မွတ္ေရး ထိုးရတယ္…

( ၁ ) ကေလးေတြကို ေနာက္ထပ္ ထလရ မလုပ္ရပါဘူး…ထြက္ေျပးဘို႕မစည္းရံုးရပါဘူး….ထြက္လည္းမေျပးပါ ဘူး….

( ၂ ) သူတို႕အေနနဲ႕ေနာက္ထပ္ျပစ္မႈတစ္ခုခု မက်ဴးလြန္မခ်င္း မည္သည့္ျပစ္ဒဏ္မွမေပးပါေၾကာင္း….

( ၃ ) ၾကက္ေျခနီ( သို႕ ) လြတ္လပ္ေသာအဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုခုလာပါက ထည့္ေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း လက္မွတ္ေရး ထိုးၾကတယ္….သူတို႕ေပးတဲ့ကတိကို မဖ်က္ပါဘူးဆိုတာ အထပ္ထပ္ကတိေပးလိုက္တယ္….အားလံုး ကိုယ့္တဲ ကိုယ္ျပန္ခဲ့ၾကတယ္….

( ၃၁.၃.၁၉၉၂ )
မနက္စာထမင္းစားၿပီးလိုင္စင္ေစ်းသြား လၻက္ရည္တိုက္ ၾကက္ဥတို႕ ထန္းလွ်က္တို႔ဝယ္ေပးလိုက္တယ္.. အဲဒီက ၁း၀၀ နာရီေလာက္ျပန္လာၿပီး ကိုယ့္တဲကိုယ္ေနၾကတယ္..က်န္တဲ့ကေလး ၃ ေယာက္ကို လႊတ္မယ္ထင္ေနေတာ့ ကိုယ့္ကေလးမပါလည္း (၃)ေယာက္ပါရင္ေတာ္ၿပီဆိုၿပီးေစာင့္ေနၾကတာ…

စာေရးသူ Ko Linn Wai Aung ( ကိုရဲလင္း)

အပိုင္း ၁၁ ဆက္တင္ေပးပါ့မယ္။

က်မအကို ပီစိုင္းထြန္း ၁၉၉၂ခုႏွစ္ ဧၿပီလလာစဥ္က ႐ိုက္ကူးသြားတာျဖစ္ပါတယ္။
ေဒါင္းမိခင္ခန္းမအေရွ႕မွာပါ။
ဝဲမွယာ -
ABSDF ေျမာက္ပိုင္းဥကၠဌေအာင္ႏိုင္နဲ႔ ABSDFဗဟိုဥကၠဌ ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္

• ABSDFေျမာက္ပိုင္းသတ္ျဖတ္မႈမ်ားႏွင့္မိခင္တစ္ဦး၏ကိုယ္ေတြ႕မွတ္တမ္း ( အပိုင္း ၁ )
• ABSDFေျမာက္ပိုင္းသတ္ျဖတ္မႈမ်ားႏွင့္မိခင္တစ္ဦး၏ကိုယ္ေတြ႕မွတ္တမ္း ( အပိုင္း ၂ )
• ABSDFေျမာက္ပိုင္းသတ္ျဖတ္မႈမ်ားႏွင့္မိခင္တစ္ဦး၏ကိုယ္ေတြ႕မွတ္တမ္း ( အပိုင္း ၃)
• ABSDFေျမာက္ပိုင္းသတ္ျဖတ္မႈမ်ားႏွင့္မိခင္တစ္ဦး၏ကိုယ္ေတြ႕မွတ္တမ္း ( အပိုင္း ၄)
• ABSDFေျမာက္ပိုင္းသတ္ျဖတ္မႈမ်ားႏွင့္မိခင္တစ္ဦး၏ကိုယ္ေတြ႕မွတ္တမ္း ( အပိုင္း ၅)
• ABSDFေျမာက္ပိုင္းသတ္ျဖတ္မႈမ်ားႏွင့္မိခင္တစ္ဦး၏ကိုယ္ေတြ႕မွတ္တမ္း ( အပိုင္း ၆)
• ABSDFေျမာက္ပိုင္းသတ္ျဖတ္မႈမ်ားႏွင့္မိခင္တစ္ဦး၏ကိုယ္ေတြ႕မွတ္တမ္း ( အပိုင္း ၇)
• ABSDFေျမာက္ပိုင္းသတ္ျဖတ္မႈမ်ားႏွင့္မိခင္တစ္ဦး၏ကိုယ္ေတြ႕မွတ္တမ္း ( အပိုင္း ၈)
• ABSDFေျမာက္ပိုင္းသတ္ျဖတ္မႈမ်ားႏွင့္မိခင္တစ္ဦး၏ကိုယ္ေတြ႕မွတ္တမ္း ( အပိုင္း ၉)