ABSDF ေျမာက္ပိုင္းသတ္ျဖတ္မႈ႕မ်ားႏွင့္မိခင္တစ္ဦး၏ကိုယ္ေတြ႕မွတ္တမ္း ( အပိုင္း ၃ )

( ၁၀.၃.၁၉၉၂ )
သြားမယ္ဆိုတာကိုလည္း ဗဟိုေထာက္လွမ္းေရးကိုဖုန္းဆက္အေၾကာင္းၾကားၿပီးေတာ့…..ေက်ာင္းကိုဆက္သြားရေသးတယ္…..ဆရာႀကီးကို၀င္ေတြ႕ၿပီး သားကိစၥသြားမယ့္အေၾကာင္းနဲ႕ ခြင့္စာတင္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္းေျပာျပတယ္…..ေျပာၿပီးရံုးမွာဆရာမႀကီးတစ္ေယာက္နဲ႕ ထိုင္ေနတံုး ဗိုလ္ႀကီးတစ္ေယာက္ေရာက္လာၿပီးခဏလိုက္ခဲ့ပါ…ဗိုလ္မွဴးနဲ႕စကားေျပာရေအာင္…ေက်ာင္းကိစၥၿပီးၿပီလားဆိုေတာ့…ၿပီးပါၿပီဆိုၿပီးလိုက္သြားေတာ့…ရံုးအျပင္မွာကားရပ္ထားတယ္…ကားထဲမွာ၀င္ၿပီးစကားေျပာၾကတယ္…..
ဗိုလ္မွဴးက…လိုက္သြားမယ္ဆိုေတာ့ဘာေတြအကူအညီလိုသလဲ…လိုအပ္ တာေျပာပါလို႕ေျပာတယ္…..
ကိုယ္ကဘာမွမလိုပါဘူးလို႕ေျပာလိုက္တယ္…..ဒါဆိုရင္စကားေျပာတာကအစဆင္ဆင္ျခင္ျခင္ေျပာဘို႕…
ကိုယ့္သားသမီးရရွိေရးအတြက္ အတိုက္အခံေျပာရတဲ့အခ်ိန္မွာ တစ္ဖက္ကိုပုတ္ခတ္ၿပီးမေျပာဘို႕ေျပာတယ္…
အဲဒီေတာ့ကိုယ္က..ဗိုလ္မွဴး…က်မဟာ…က်မလုပ္တဲ့ဆရာမအလုပ္ကို…၀ါသနာပါလြန္းလို႕လုပ္လာတာပါ…၂၈ ႏွစ္ေတာင္ရွိပါၿပီ….က်မအလုပ္ကိုထိခိုက္မဲ့စကား….ႏိုင္ငံေတာ္ကိုထိခိုက္မည့္စကား…သစၥာေဖါက္တဲ့အလုပ္ကိုမလုပ္ပါဘူးလို႕ေျပာတယ္…..
အဲဒီေတာ့ဗိုလ္မွဴးက…ေနာက္ပိုင္းေက်ာင္းကိစၥေတြကို သူတို႔ကူညီလုပ္ေပးပါ့မယ္…ဆရာႀကီးေကာေျပာျပထားလားေမးေတာ့…အျပည့္အစံုေတာ့မေျပာျပထားပါဘူး…အရိပ္အျမြတ္ေလာက္ေတာ့ သိပါတယ္လို႕ေျပာလိုက္တယ္…..ေကာင္းပါတယ္….အမ်ားႀကီးသိေတာ့လည္းကၽြန္ေတာ္တို႕ဘက္ကဘာမွမျဖစ္ပါဘူးတဲ့..
ဟိုဘက္ကသိရင္ကေလးေတြအတြက္ အခက္အခဲျဖစ္မွာစိုးလို႔ေျပာၿပီး…အားလံုးအစဥ္ေျပမွာပါလို႕ေျပာတယ္…..က်မကရံုးမွာ ေနခဲ့ၿပီး ေဒၚရီရီခင္ကိုေတာ့ဓာတ္ပံု ေရြးစရာရွိတယ္ဆိုလို႕ ၿမိဳ႕ထဲကိုလိုက္ပို႕လိုက္ၾကတယ္…..
အိမ္ေရာက္ေတာ့ မနက္ခရီးထြက္ဘို႕လိုအပ္တာေတြ၀ယ္ရတယ္…..ေဒၚရီရီခင္ကိုလည္း အိမ္လာအိပ္ဘို႕မွာထားတာ…၈နာရီထိမလာေသးလို႕…ဆိုက္ကားအသြားအျပန္ငွားၿပီးလိုက္သြားတယ္…ေဘးအိမ္ကေစာေစာကဘဲသု၀ဏၰကိုသြားတယ္ေျပာလို႕ျပန္ခဲ့ရတယ္…..အိမ္ေရာက္ေတာ့သူေရာက္ႏွင့္ေနတယ္….မနက္သြားဘို႕စိတ္ေစာေနေတာ့ တစ္ညလံုးအိပ္မေပ်ာ္ေတာ့ဘူး…..

( ၁၁.၃.၁၉၉၂ )
မနက္၂နာရီေလာက္ထဲကႏိုးေနၾကတယ္….မနက္၄နာရီထိုးေတာ့သမီးတစ္ေယာက္နဲ႕အတူ ဘူတာကိုဆင္းၾကတယ္…..ရထားေပၚတက္ေတာ့ အန္ကယ္ႀကီးတို႕လင္မယား၂ေယာက္၊မျမင့္ၾကည္တို႕သားအမိ၂ေယာက္၊သာယာ၀တီက တစ္ေယာက္….ေနာက္မွဦးေအးႏိုင္မွန္းသိတယ္…..ရထားထြက္ေတာ့လိုက္ပို႕တဲ့သူေတြျပန္သြားၾက
တယ္…..မနက္၆နာရီရထားထြက္ေတာ့ ၀မ္းသာ၀မ္းနဲေပါ့…..၀မ္းသာတာကမ်ားပါတယ္….ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့သားသမီးေတြကို သြားေခၚရမွာဆိုေတာ့ ၀မ္းသာေနၾကတာေပါ့…..ပဲခူးေက်ာ္တာနဲ႕၀ဲယာေတာင္တန္းႀကီးေတြေတြ႕ရတယ္…..ပ်ဥ္းမနားေက်ာ္ေတာ့ကိုယ္မေရာက္ဘူးေသးတဲ့ေဒသမို႕…အသစ္အဆန္းေတြျဖစ္ေနတယ္….မလွိဳင္၊၀မ္းတြင္းေရာက္ေတာ့ေမွာင္ၿပီး ဘာမွမျမင္ရေတာ့ဘူး…..
မႏၲေလးေရာက္ေတာ့အန္ကယ္ႀကီးတို႕အေဒၚအိမ္ကို သြားၾကတယ္….ေရမီးအစံုနဲ႕ဆိုေတာ့ တည္းရတာအစဥ္ေျပပါတယ္…..

( ၁၂.၃.၁၉၉၂ )
မနက္ေစာေစာထၿပီး တို႔ဟူးေပ်ာ့နဲ႕ရွမ္းေခါက္ဆြဲသြားစားၾကတယ္..အန္ကယ္ႀကီးကအားလံုးအတြက္၀ယ္ေကၽြးတယ္…..အဲဒီကမွ ၈၂လမ္းကကိုေမာင္ေမာင္အိမ္ကိုသြားၾကတယ္…..ကိုေမာင္ေမာင္တို႕သားအမိကိုမေတြ႕ဘူး…..ေထာက္လွမ္းေရးကေခၚသြားလို႕ဆိုၿပီး ေစာင့္ေနၾကရတယ္…..ပဲခူးကအန္တီစန္းတို႕လင္မယားလည္းေရာက္ေနၾကတယ္…..မိတ္ဆက္ၾကတယ္….မၾကာဘူးကိုေမာင္ေမာင္တို႕ေရာက္လာၾကတယ္…..
ေနာက္ေထာက္လွမ္းေရးကဆရာႀကီးတစ္ေယာက္လာၿပီး…..လိပ္စာနဲ႔ကေလးေတြဓာတ္ပံုတစ္ပံုစီယူသြားတယ္…..ခရီးထြက္ဘို႕တစ္ေယာက္ ၁၀၀၀ က်ပ္စီေပါင္းၾကတယ္…..ကိုေမာင္ေမာင္က ေခါင္းေဆာင္သြားမွာဆိုေတာ့ ပူးတဲ့ေငြသူ႕ကိုအပ္ထားၾကတယ္…..လားရွိဳးလက္မွတ္ကို ကိုေမာင္ေမာင္ဘဲသြား ၀ယ္တယ္…..
ကိုေမာင္ေမာင္ဆီကအျပန္ ေစ်းခ်ိဳထဲမွာထမင္းစားၿပီး ဘုရားႀကီးကိုသြားၾကတယ္….တည္းတဲ့အိမ္မွာမနက္ကတည္းကထမင္းခ်က္ထားေပမဲ့ ညေနက်မွစားျဖစ္ၾကေတာ့တယ္…
တည္းတဲ့အိမ္ကိုလည္း ဘုရားဖူးလာတယ္လို႕ဘဲေျပာၾကတယ္…..

( ၁၃.၃.၁၉၉၂ )
ေစာေစာထ…ေရမိုးခ်ိဳးၿပီးမေန႕ကဆိုင္မွာဘဲ ရွမ္းေခါက္ဆြဲစားၾကတယ္…..စားၿပီးေစ်းခ်ိဳဘက္သြား…ကိုေမာင္ေမာင္ဆီေရာက္ေတာ့ လက္မွတ္အစဥ္ေျပတာသိရတယ္…ဒီအခ်ိန္မွာေထာက္လွမ္းေရးကဆရာႀကီးနဲ႕အဖြားႀကီးတစ္ေယာက္ပါလာတာေတြ႕ရတယ္….မိဘေတြလိုက္သြားမယ္ဆိုလို႔ သူလဲလိုက္ခ်င္တဲ့အေၾကာင္း
ဇြတ္ေျပာေနလို႕ ေခၚခဲ့ရတယ္ဆိုတာေျပာတယ္…..ကိုေမာင္ေမာင္နဲ႔ အားလံုးကလည္း သက္ဆိုင္ရာမိဘေတြသာေခၚခိုင္းတာမို႔ လူပိုမေခၚခဲ့ဘို႕မွာထားတဲ့အေၾကာင္း ရွင္းျပၿပီး စာေပးလိုက္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေပးေပးပါ႔မယ္လို႕ေျပာလိုက္ၾကတယ္…..

( ၁၄.၃.၁၉၉၂ )
အန္ကယ္ႀကီးတို႕ဇနီးေမာင္ႏွံက သူတို႔ အဖိုးအဖြားလက္ထက္က လွဴဒါန္းခဲ့တဲ့ မိုးကုတ္၀ိပႆနာေက်ာင္းတိုက္ကို လိုက္ပို႕တယ္…
အန္ကယ္ႀကီးတို႔ကလွိဳင္းတက္မင္းသမီးအဆက္ေတြလို႕သိရတယ္….အဖိုးအဖြားမိဘေတြကအစ မင္းမႈထမ္းေတြဆိုတာသိရတယ္…ရွမ္းေစာ္ဘြားအဆက္ေတြဆိုတာလဲသိရတယ္…မာနမႀကီးဘဲ
သေဘာေကာင္းလို႕၀မ္းသာရတယ္…သူေတာ္ေကာင္းေတြနဲ႕ေတြ႕ရတာဘဲလို႕ေအာက္ေမ့ရတယ္…..
အန္ကယ္ႀကီးတို႕ကက်န္ခဲ့ၿပီး အိမ္ေတာ္ရာဘုုရားကိုဆက္သြားၾကတယ္…ေစ်းခ်ိဳမွာပစၥည္းတစ္ခ်ိဳ႕၀ယ္တယ္…
ေက်ာင္းသားေထာက္လွမ္းေရးကမွာတယ္ဆိုတဲ့ ေဒၚျမရင္၀က္အူေခ်ာင္းတစ္ပိႆလည္း ၀ယ္ခဲ့ၾကရတာမွတ္မိတယ္…ၿပီးေတာ့အိမ္ျပန္ေရမိုးခ်ိဳးၿပီးအ၀တ္ ၃ စံုဘဲထည့္ထားၿပီး မလိုတာေတြကို မႏၲေလးမွာဘဲထားခဲ့ၾကတယ္ ….အိမ္ရွင္ေတြကို ဘုရားဖူးဆက္ထြက္မယ္ဆိုၿပီး ေျပာခဲ့ရတယ္…..

( ၁၅.၃.၁၉၉၂ )
နံက္၄နာရီအေ၀းေျပးဂိတ္ကိုသြားၾကတယ္…..အဲဒီမွာကိုေမာင္ေမာင္နဲ႕ပဲခူးကအန္တီစန္းတို႕နဲ႕ေတြ႕တယ္.
အဲဒီမွာေက်ာင္းသားအဖြဲ႕ကမွာလိုက္တဲ့ လမုန္႔ ထိုးမုန္႔တို႔ကို ကိုေမာင္ေမာင္က ၀ယ္လာတယ္…
၀က္အူေခ်ာင္းကိုေတာ့ ဦးေအးႏိုင္က၀ယ္လာတယ္…ကားေရာက္တာနဲ႕ကားေပၚတက္ၾကတယ္….
နံက္ ၅း၃၀ မွာကားစထြက္တယ္…အန္ကယ္ႀကီးကေက်ာက္မဲအထိလိုက္လာတယ္…ေဒၚျမင့္ျမင့္ၾကည္ အေမကအစမွာ ဟိုအထိလိုက္ဘို႔ဘဲ…လူပိုမလိုက္ရဘူးဆိုလို႕ မႏၲေလးမွာက်န္ခဲ့တယ္…

၁၆.၃.၉၂ မွာအန္ကယ္ႀကီးနဲ႕အတူျပန္ဘို႕စီစဥ္ထားတယ္…က်န္ခဲ့တဲ့အန္တီစန္းအမ်ိဳးသားနဲ႕ေဒၚျမင့္ျမင့္ၾကည္ အေမေဒၚတင္တင္တို႕ကလက္ျပႏွဳတ္ဆက္ၿပီးက်န္ခဲ့တယ္…..
မႏၲေလးကစထြက္ေတာ့ သားေတြနဲ႕ေတြ႕ဘို႕နီးၿပီဆိုၿပီး၀မ္းသာၾကတာေပါ့…ေက်ာက္မဲၿမိဳ႕နယ္ထဲေရာက္ေတာ့ ၁၁း၀၀ နာရီေလာက္ရွိၿပီ….အန္ကယ္ႀကီးကေက်ာက္မဲမွာဆင္းေနခဲ့တယ္…သူလည္းအန္တီႀကီးအတြက္စိတ္မခ်လို႕ အတန္တန္မွာတယ္…ကိုယ္တို႔ကလည္းမိဘလိုသေဘာထားၿပီး ေကာင္းအတူ ဆိုးအတူ ကူညီၿပီးသြားပါ့မယ္လို႕ မွာခဲ့ၾကတယ္…လားရွိဳးကို၄း၃၀ေလာက္ေရာက္တယ္….ဂိတ္နဲ႕နီးတဲ့တည္းခိုခန္းမွာဘဲတည္းၾကတယ္…ပိုင္ရွင္ကဆရာမတစ္ေယာက္ပဲ…သေဘာလည္းေကာင္းတယ္…ကိုယ္တို႕ကေတာ့ပစၥည္းစံုေအာင္စစ္ၿပီး
နားၾကတယ္…ကိုေမာင္ေမာင္ကမနားရဘူး….လားရွိဳးေထာက္လွမ္းေရး ၉ ကိုသတင္းပို႕ရေသးတယ္…
တာ၀န္မွဴးနဲ႕ဘဲေတြ႕ၿပီးမွာခဲ့တဲ့အေၾကာင္းေျပာတယ္…မနက္ခရီးဆက္ထြက္ဘို႕ လက္မွတ္ႀကိဳ၀ယ္ရတယ္.

စာေရးသူ Ko Linn Wai Aung ( ကိုရဲလင္း)

• ABSDFေျမာက္ပိုင္းသတ္ျဖတ္မႈမ်ားႏွင့္မိခင္တစ္ဦး၏ကိုယ္ေတြ႕မွတ္တမ္း ( အပိုင္း ၁ )
• ABSDFေျမာက္ပိုင္းသတ္ျဖတ္မႈမ်ားႏွင့္မိခင္တစ္ဦး၏ကိုယ္ေတြ႕မွတ္တမ္း ( အပိုင္း ၂ )