ABSDFေျမာက္ပိုင္းသတ္ျဖတ္မႈမ်ားႏွင့္မိခင္တစ္ဦး၏ကိုယ္ေတြ႕မွတ္တမ္း ( အပိုင္း ၁ )

ပါေဂ်ာင္ေျမကို သား/သမီး ၇ ဦးရဲ႕ အသက္အာမခံေရးအတြက္ သတ္မွတ္ထားတဲ့ရက္အတြင္း အခက္အခဲမ်ားၾကားမွ အေရာက္လာခဲ့တဲ့ မိဘ ၇ ဦးအဖြဲ႕မွ ကိုရဲလင္း( ကိုလင္းေဝေအာင္ မိခင္ ) ရဲ႕ျဖတ္သန္းမွႈ႕ခရီးစဥ္ကို ျပန္တင္ေပးပါတယ္။
----------------------------------------

"ABSDFေျမာက္ပိုင္းသတ္ျဖတ္မႈမ်ားႏွင့္မိခင္တစ္ဦး၏ကိုယ္ေတြ႕မွတ္တမ္း ( အပိုင္း ၁ )

( ၃.၃.၁၉၉၂ )
ဒီေန႕ဒီရက္ဟာျဖင့္ ကိုယ့္အဖို႕ ဘယ္လိုမွေမွ်ာ္မွန္း မထားမိခဲ့တဲ့ အရာတခုကို ေတြ႕ၾကံဳရလိမ့္မယ္လို႕ မထင္မိခဲ့ပါဘူး။နံက္၉နာရီအေရာက္ အလက(၄) ကို စတုတၳတန္းအေျဖလႊာစစ္ေဆးဘို႕ အတြက္အိမ္က ထြက္လာခဲ့တယ္…ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ကိုယ္ စစ္ေဆးရမဲ့ ENGLISH ဘာသာရပ္အတြက္ နံပါတ္၁+၂+၃ ကိုစစ္ေဆးရတယ္….ဒီေန႕မွာလဲေက်ာင္းအလုပ္ေတြက ဆံုေနေတာ့..ဒီကၿပီးရင္ အေျခခံပညာသြားဘို႕ ခ်ိန္းထား တာလဲရွိတာနဲ႕ ကိုယ္စစ္ရမဲ့နံပါတ္ေတြအၿပီးစစ္ေဆးၿပီးရင္ ေန႕လည္တစ္နာရီေလာက္ အေျခခံပညာသြားဘို႕ အုပ္စုေခါင္းေဆာင္ ဆရာမႀကီးကိုခြင့္ပန္လိုက္တယ္။ဆရာမႀကီးကလည္း ခြင့္ျပဳတယ္…
ဒါနဲ႕ေန႕လည္တစ္နာရီမွာကိစၥၿပီးၿပီမို႕ ၿမိဳ႕နယ္ပညာေရးမွဴးရံုးကို ဆိုက္ကားနဲ႔ ထြက္လာလိုက္တယ္။ရံုးေရွ႕လဲေရာက္ေရာ ကိုယ့္ေက်ာင္းကအေထြေထြလုပ္သားနဲ႔ အမက(၁၆)ကအေထြေထြလုပ္သား (၂)ေယာက္ ထိုင္ေနတာေတြ႕ရတယ္…ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းဘဲကိုယ့္ေက်ာင္းကအေထြေထြလုပ္သားက ဆရာမႀကီးအိမ္က စာလာေပးတယ္ဆိုၿပီး စာထုတ္ေပးတယ္… အိမ္ကစာေပးလာတယ္ဆိုေတာ့ ကိုယ့္ရင္ထဲထိတ္သြားတာေပါ့..
စာကိုထုတ္ဖတ္လိုက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္း ဆရာမႀကီးက ေရးေပးလိုက္တဲ့စာ…အိမ္မွာဧည့္သည္ႏွစ္ေယာက္ ေရာက္ေနလို႕ အျမန္ျပန္လာဘို႕….ေနာက္ၿပီးသားကိစၥဆိုတာလဲပါတယ္…
ဘယ္ဆီဘယ္၀ယ္ေရာက္ေနမွန္းမသိတဲ့ သားဆီကလူႀကံဳလာတယ္ဆိုေတာ့ ၀မ္းသာအားရနဲ႕ ဆိုက္ကား ငွားၿပီး အိမ္ကိုအျမန္ဆံုးျပန္လာတယ္…ရံုးကိုလဲကိုယ့္အေထြေထြလုပ္သားနဲ႕ဘဲ အေျခခံပညာမသြားေတာ့ဘူးလို႔ ေျပာခိုင္းလိုက္တယ္။အိမ္ကိုကားစီးသြားရင္တစ္က်ပ္ပဲကုန္မယ္ဆိုတာသိရဲ႕သားနဲ႕ ကားေစာင့္ရင္ႀကာမွာစိုးလို႕ ဆိုၿပီး ဆိုက္ကားငွားစီးသြားတာ… ဆိုက္ကားကလဲေႏွးလိုက္တာ….ေရာက္ခ်င္ေဇာနဲ႕ဆင္းၿပီးေတာင္ ေျပးခ်င္စိတ္ ေပါက္လာတယ္…ေနာက္မွဘဲ အခ်ိန္တန္ေတာ့ေရာက္မွာဘဲဆိုၿပီး ႀကိတ္မွိတ္ၿပီးလိုက္လာတယ္… ဒါနဲ႕အိမ္နားေရာက္လာတယ္…အိမ္ကိုအျမန္ေျပး၀င္လာတာေပါ႕…
အိမ္ထဲကိုမ၀ံ့မရဲနဲ႕၀င္လာေတာ့ ကိုယ့္အမ်ိဳးသားနဲ႕ ဧည့္သည္(၂)ေယာက္ေတြ႕ရတယ္…ကိုယ္ကလဲ ကိုယ့္အမ်ိဳးသားကို ရွင္ကဘယ္လိုရာက္ေနတာလဲေမးေတာ့ မင္းရဲ႕သမီးစုနႏၵာလြင္ ဖုန္းဆက္လို႕ ျပန္လာရတာတဲ့.
ကဲမင္းသားေရးလိုက္တဲ့စာဖတ္အံုးဆိုေတာ့ ဧည့္သည္ႏွစ္ေယာက္ကို ႏွဳတ္မဆက္မိဘဲ စာကိုအေလာတ ႀကီး ဖတ္လိုက္တယ္…
စာထဲမွာက…အေဖနဲ႕အေမတဲ့…ကၽြန္ေတာ္ဟာ န၀တ ေထာက္လွမ္းေရးလုပ္မိလို႕ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေက်ာင္း သားတပ္မေတာ္က ဖမ္းထားပါတယ္တဲ့…အဲဒါ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕အသက္ရွင္ေရးအတြက္ အေဖနဲ႕အေမ တေယာက္ ေယာက္လာေရာက္္အာမခံၿပီးေခၚမွ အသက္ခ်မ္းသာရမွာလို႕ သူရွိရာတပ္စခန္းကို အျမန္ဆံုးလိုက္လာဘို႕ ေခၚတဲ့ စာျဖစ္ေနတယ္…
ဒါနဲ႕ကိုယ္လဲအရမ္းကို စိတ္ေတြထူပူလာၿပီး ဒီစာကိုဘယ္လိုရတာလဲ.. ဘယ္သူကေပးလိုက္တာလဲ ေမးေတာ့… ေစာေစာကဧည့္သည္ႏွစ္ေယာက္ထဲက ကိုေမာင္ေမာင္ဆိုတဲ့သူက သူၿပီးခဲ့တဲ့ဇႏၷ၀ါရီလက သူ႕ညီလဲ အဲဒီထဲေရာက္ေနတာ အရဲစြန္႕သြားတာ ဟိုေရာက္ေတာ့ေက်ာင္းသား(၈၀)ေက်ာ္ကိုဖမ္းထားၿပီး န၀တ ေထာက္ လွမ္းေရးလို႕စြပ္စြဲၿပီးေတာ့ (၁၅) ေယာက္ကိုသတ္လိုက္ၾကတယ္…
က်န္တဲ့(၆၅)ေယာက္ထဲက စီစစ္ၿပီး မိဘလက္္ ထဲျပန္အပ္သင့္တဲ့သူကို ျပန္အပ္မယ္…သူတိုနဲ႕လက္တြဲရမယ့္လူကို ဆက္ၿပီးလက္တြဲမယ္ဆိုၿပီးေတာ့ သူ႕ညီအပါ အ၀င္ ကၽြန္မတို႕မိဘ(၆)ဦးနဲ႔ ေပါင္း (၇)ဦးကိုေခၚေပးပါဆိုလို႕ ဒီစာနဲ႕အတူလာရတဲ့အေၾကာင္း ၊ စခန္းကို(၂၀)မတ္ အေရာက္သြားရမဲ့အေၾကာင္း၊လိုက္မယ္ဆိုရင္လဲမႏ ၱေလးကို (၁၂.၃.၉၂) အေရာက္လာဘို႕အေၾကာင္း၊ ေျပာၿပီး သူ႕လိပ္စာနဲ႕ သူ႕ကိုမယံုမွာစိုးလို႕ မႏၲေလးေထာက္လွမ္းေရးကဗိုလ္ႀကီးနာမည္နဲ႕ ဖုန္းနံပါတ္ကိုေပးတယ္…
လွမ္းၿပီးေမးၾကည့္ပါတဲ့…ေနာက္ၿပီးလိုက္မယ္ဆိုရင္ ကေလးေတြအတြက္အ၀တ္အစား ကိုယ္တို႕လိုက္မဲ့ သူေတြအတြက္ အေႏြးထည္ ေျခအိပ္ လက္အိပ္ ေခါင္းစြပ္ကစ လံုလံုေလာက္ေလာက္ယူခဲ့ဘို႕ အေၾကာင္းနဲ႕….
ရန္ကုန္ကကိုယ္နဲ႕ဘ၀တူလိပ္စာေတြလဲေပးခဲ့တယ္…ကိုယ္လဲဒါျဖင့္ နယ္ေျမေထာက္လွမ္းေရးကို သတင္းပို႕မွွျဖစ္မယ္ဆိုေတာ့ ရပါတယ္ပို႕ပါတဲ့…သူလဲအားလံုးကိုသတင္းပို႕ၿပီးမွ လာတာပါလို႕ေျပာတယ္…
အဲဒီလိုေျပာေနတံုးမွာဘဲ နယ္ေျမေထာက္လွမ္းေရးက (၂)ေယာက္ေရာက္လာၿပီး ဧည့္သည္(၂)ေယာက္ ကိုအက်ိဳးအေၾကာင္းေမးေတာ့ ကိုေမာင္ေမာင္က သူသြားခဲ့ရပံုနဲ႕ ခုထိအေျခအေနကိုရွင္းျပတယ္…ဒါနဲ႕ကိုေမာင္ေမာင္တို႕ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ကၽြန္မသားစာကိုပါယူသြားၿပီး ကားနဲ႕ေခၚသြားတယ္…ဒါနဲ႔ဘဲကိုယ္လဲ ကိုေမာင္ေမာင္နဲ႕ စကားသိပ္မေျပာလိုက္ရဘူး….ေခၚသြားတယ္ဆိုေတာ့စိတ္ထဲမွာထင့္ေနတာေပါ႕…လိမ္တဲ့လူဆိုရင္ေတာ့ ဘာျဖစ္ျဖစ္ေပါ႕ ….ေစတနာနဲ႕လာတဲ့သူေတြဆိုရင္အားနာစရာေတြျဖစ္ကုန္ၿပီေပါ႕…ဆိုၿပီးစိတ္မေကာင္းဘူးေပါ႕ေလ…
ဒါနဲ႕ကိုယ္တို႕လင္မယားႏွစ္ေယာက္ပဲက်န္ေတာ့ …ကဲ မင္းဘဲလိုက္ရမွာ…မင္းသားကိစၥဘဲ…ငါ့ေတာ့ကိုေမာင္ေမာင္က မလိုက္ရဘူးေျပာတယ္…ဒါနဲ႔ကိုယ္လဲလိုက္မယ္လို႕ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္…ကဲ ကိုယ္လိုက္ရင္ ကိုယ့္ကိုဟိုဘက္ကသူပုန္က သတ္ပစ္ရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ …မတတ္ႏိုင္ဘူးေလ…သတ္ပစ္လဲသတ္ပစ္…ဖမ္းလဲဖမ္းပါေစ…ငါ႕သားအသက္ရွင္ေရးအတြက္ သြားကိုသြားမယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္…
အဲဒါနဲ႔ဘဲ ကန္ဘဲ့လမ္းက အန္ကယ္ႀကီးေရာက္လာတယ္… စာလာတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းနဲ႕သြားရင္အား လံုးတိုင္ပင္ၿပီး သြားၾကဘို႕လာေျပာတယ္…၀ဏၰေဇာ္အိမ္ကိုလာရွာတာ မေတြ႕ေသးတဲ့အေၾကာင္းေျပာတယ္…
ကိုယ္လဲသူတို႕ ဇီးကြက္မွတ္တိုင္နားမွာ ေနတဲ့အေၾကာင္း သြားေျပာေပးမယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ေျပာလိုက္တယ္…အန္ကယ္ႀကီးတို႕က ေဖေဖၚ၀ါရီလမတိုင္ခင္ကတည္းက သိေနတယ္ဆိုတာ ေနာက္မွသိရတယ္.
ကိုေမာင္ေမာင္လဲ သာယာ၀တီနဲ႕ပဲခူးကမိဘေတြဆီ ဆက္ၿပီးသြားရမွာဆိုတဲ့အေၾကာင္း သိရတယ္…
စာရတဲ့ေန႕ကကိုယ္တို႕လင္မယားႏွစ္ေယာက္ မအိပ္ႏိုင္ၾကဘူး….သားဆီကစာအေၾကာင္းဘဲစဥ္းစားေနၾကတယ္..
စစ္တပ္ကဘဲဖမ္းမိလို႕ နယ္စပ္တေနရာကေနေခၚၿပီး မိဘထံျပန္အပ္ဖို႕လား…ABSDF ကဖမ္းထားတာဆိုေတာ့…
ကိုယ့္သားကစၿပီးလွဳပ္ရွားကတည္းက ေက်ာင္းသားဖက္က ဒီမိုကေရစီရရွိဘို႕အတြက္ ဆႏၵျပပြဲေတြမွာပါတယ္..
ပါတီေထာင္ၿပီးဒုဥကၠ႒လုပ္တယ္…ေနာက္ န၀တ အစိုးရကဖမ္းမွာစိုးလို႕ တိမ္းေရွာင္ေနတယ္ဆိုတာဘဲသိတယ္…ဘယ္ေနရာေရာက္ေနလဲဆိုတာမသိဘူး…ဒါေပမယ့္ သူတို႕ဟာ န၀တ ဆန္႕က်င္ေရးလုပ္တဲ့သူေတြဆိုေတာ့ ေတာတြင္းတေနရာေရာက္ေနမွာဘဲလို႕ထင္တယ္…ႏွစ္ကလည္း(၂)ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီဆိုေတာ့ သူ႕အတြက္ စြန္႔လႊတ္ၿပီး ပူပန္ေသာကေတြကို ဘုရားနဲ႕ေျဖၿပီးေနရတယ္… ဘုရားဖက္ေတာ့ အသက္ရွည္ဆိုသလို ကိုယ္လဲ အရင္ ကလို တပိန္ပိန္ တလိန္လိန္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး…..က်န္းမာေရးေကာင္းၿပီး စိတ္ခ်မ္းသာမႈရေနတာေပါ႕ေလ…
တေန႕ေတာ့မေသရင္ျပန္ေတြ႕ရမွာဘဲလို႕ ယူဆၿပီးစိတ္ေျဖေနရတယ္…ေဗဒင္တို႕အၾကားအျမင္တို႕ေမး လိုက္ရင္လည္း အသက္ရွင္လွ်က္ရွိတယ္…မၾကာခင္သတင္းစကားျဖစ္ေစ လူျဖစ္ေစအဆက္အသြယ္ရမယ္..လို႕ေဟာထားေတာ့ ငါ႕သားေတာ့မေသေသးဘူး လို႕ဆိုၿပီး စိတ္ကိုေျဖေနရတဲ့အခ်ိန္မွာ ဒီစာကိုရလာေတာ့ အိပ္မ ေပ်ာ္ စားမ၀င္နဲ႕ တိုင္ပင္လိုက္ ေဆြးေႏြးလိုက္နဲ႕ အဲဒီညကအခ်ိန္ကုန္တာပါဘဲ….
သူ႕အစ္မႀကီးရွိတဲ့ ဒဂံုၿမိဳ႕သစ္ကိုသြားေျပာခိုင္းလိုက္ေတာ့ ၀မ္းသာလြန္းလို႕ သူလာခဲ့မယ္ဆိုတာေျပာလိုက္တယ္… သတင္းအစအနေပ်ာက္ေနတဲ့သားဆီက စာေလးတေစာင္ ေရာက္လာလို႕ တအိမ္သားလံုး ၀မ္းသာမဆံုး ေတြးေတာမဆံုး ျဖစ္ေနရတယ္….

( ၄.၃.၁၉၉၂ )
ကိုယ္တို႕ေက်ာင္းကလည္း မပိတ္ေသးေတာ့ စိတ္ေတြလွဳပ္ရွားေနေပမယ့္ ေက်ာင္းကိုသြား ရံုးကိုသြားေနရ တယ္…ရံုးမွာလဲဖြံ႕ၿဖိဳးေရးကိစၥကရွိေနေသးေတာ့ ရံုးကိုအၿမဲသြားေနရတယ္…ကိုယ့္ကိစၥလဲလုပ္ရင္း၊ေက်ာင္းကိစၥလဲ လုပ္ရင္း ေပါ႕ေလ… ရံုးေရာက္ေတာ့ အစ္မႀကီးလိုခင္တဲ့ ဆရာမႀကီးကိုေျပာျပေတာ့ ညကBBC ကလည္းေက်ာင္း သားေတြအေၾကာင္း အသံလႊင့္တဲ့အေၾကာင္းေျပာေတာ့ ပိုၿပီးစိတ္ပူေနတာေပါ႕….ကိုေမာင္ေမာင္ျပန္လာတာက ၾကာၿပီဆိုေတာ့ ဒီၾကားထဲမွာမ်ား သတ္မ်ားသတ္ပစ္လိုက္ၿပီလား….အသက္မွရွိေသးရဲ႕လားနဲ႕ပူေနရတာေပါ႕…
အမ်ိဳးသားကလည္း သူရံုးမသြားခင္ ဗဟိုေထာက္လွမ္းေရးကဗိုလ္မွဴးတစ္ေယာက္နဲ႕ ဗိုလ္ႀကီးတစ္ေယာက္ လာတဲ့အေၾကာင္း….ဒီစာကိုရတဲ့အတြက္သြားပါလို႕မတိုက္တြန္းေၾကာင္း…..မသြားပါနဲ႕လို႕လဲမေျပာလိုေၾကာင္း…လူမႈေရးကိစၥျဖစ္ေနေတာ့ သူတို႕အေနနဲ႕ဘာမွမေျပာလိုေၾကာင္း တကယ္လို႕သြားမယ္ဆိုရင္လည္း သူတို႕ဆီကို သတင္းပို႕ပါလို႕ ေျပာသြားတဲ့အေၾကာင္းနဲ႕ NATIONS သတင္းစာမွာ - ကၽြန္မတို႕ကေလး( ၇ ) ေယာက္ထဲက(၃) ေယာက္နဲ႕ တစ္ျခားကေလး(၂)ေယာက္ (၅) ေယာက္ပံုပါလာၿပီး ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕လုပ္ရပ္ကို ေရးထားတဲ့ အေၾကာင္း ဓာတ္ပံုလည္းျပတယ္တဲ့…အဲဒီထဲကမိန္းကေလးက အန္ကယ္ႀကီးသမီးျဖစ္ေနတယ္…
ဒါနဲ႕ကိုယ္တို႕လင္မယားလည္း…မအိပ္ႏိုင္မစားႏိုင္နဲ႕ သားရဲ႕စာသားရဲ႕ကိစၥကိုဘဲ အမ်ိဳးမ်ိဳးထင္ေၾကးေတြ ေပးၿပီး တစ္ညကုန္ရေတာ့တာပါဘဲ….

စာေရးသူ Ko Linn Wai Aung (ကိုရဲလင္း)