သားသမီးယူဖို႔ စိတ္ကူးရွိရင္ ခ်မ္းသာေအာင္လုပ္ပါ
ေအာင္ၿမင္ေနတဲ့ လူငယ္စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းရွင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အင္တာဗ်ဴး ဟုိတစ္ေန႔က ဖတ္လိုက္ရပါတယ္။ ေလးစားစရာအခ်က္ေတြ အမ်ားၾကီးရွိတဲ့အထဲက သူ႔အလုပ္အေပၚ ထားတဲ့ ခံယူခ်က္ေလးကေတာ့ သေဘာအက်ဆံုးပါပဲ။ အက်ိဳးအၿမတ္ရရံုသက္သက္ မဟုတ္ဘဲ သံုးစြဲသူေတြအေပၚ ထားတဲ့ေစတနာကို သူ႔စကားလံုးေတြကတစ္ဆင့္ အထင္းသားၿမင္ေနရပါတယ္။
အဲဒါကိုဖတ္ၿပီး ဆက္စဥ္းစားမိတယ္။
သူ႕ေနရာမွာ ငါဆုိရင္ေရာ ဒီလိုေအာင္ၿမင္ႏုိင္ပါ့မလား။ မေသခ်ာပါဘူး။ သူ႔ေလာက္ ကိုယ့္အလုပ္အေပၚ Passion ၿပင္းၿပင္းၿပၿပနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္လုပ္ႏုိင္မယ္ မထင္ဘူး။
ထပ္စဥ္းစားမိတယ္။ သူသာ နယ္ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕က အစိုးရ၀န္ထမ္းမိဘႏွစ္ပါးဆီမွာ ေမြးဖြါးၾကီးၿပင္းခဲ့ရရင္္ေရာ ဒီေလာက္အသက္အရြယ္မွာ ခုလို ေအာင္ၿမင္ေနႏုိင္ပါ့မလား။ ပိုလို႔ မေသခ်ာပါဘူး။
နယ္မွာ ဆယ္တန္းေအာင္မယ္၊ အဲဒီမွာရွိတဲ့ တကၠသိုလ္တခုုခုကို တက္မယ္။ အဲဒီကေနမွ ရန္ကုန္ကိုေရာက္လာမယ္၊ ေအာက္ေၿခကေန စၾကိဳးစားရမယ္၊ သူ႕မွာလိုေနေသးတဲ့ ပညာေတြ ဆည္းပူးရမယ္။ ဒီလိုသာ ၾကိဳးစားရင္ တစ္ခ်ိန္မွာ မလြဲမေသြ ေအာင္ၿမင္လာမွာ ၿဖစ္ေပမယ့္ အသက္ငယ္ငယ္နဲ႕ တစ္စံုတစ္ရာ ၿဖစ္လာဖုိ႔ေတာ့ မလြယ္ပါဘူး။
ဒီလိုေၿပာလိုက္တာ သူ႔အရည္အခ်င္းေတြကို ေစာ္ကားလိုက္တာ မဟုတ္ဘူး။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေအာင္ၿမင္မႈမွာ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ အခန္းက႑ဟာ အေရးပါတယ္ဆုိတာကို ေၿပာခ်င္တာပါ။
ဖခင္က ေအာင္ၿမင္တဲ့ စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းရွင္တစ္ေယာက္ ၿဖစ္တယ္။ မိခင္ကလည္း ပညာတတ္။ ဒီေတာ့ သူငယ္စဥ္ကတည္းက ၾကီးၿပင္းရွင္သန္ခဲ့ရတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ဟာ ဘယ္လိုၿဖစ္ေနမယ္ စဥ္းစားၾကည္႔ပါ။ ေနာက္ အထက္တန္းနဲ႕ တကၠသုိလ္ပညာကို ႏုိင္ငံတကာပညာေရးစနစ္္္နဲ႕ သင္ၾကားခြင့္ရတယ္။ ဒီကေန အဆက္အသြယ္၊ အသိအကၽြမ္းေတြ ရလာတယ္။ စီးပြါးေရးလုပ္မယ္ဆုိေတာ့လည္း စလံုးေရစ လုပ္ေနစရာ မလိုခဲ့ဘူး။ အသို္င္းအ၀ုိင္း၊ အဆက္အသြယ္ ရွိၿပီးသား၊ အရင္းအႏွီး ရွိၿပီးသား။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဒီလိုအသက္အရြယ္မွာ ခုေလာက္ေအာင္ၿမင္ဖုိ႔ ၿဖစ္လာခဲ့တယ္။
သူ႕အေၾကာင္းကုိ ဖတ္ရင္း ညီေလးတစ္ေယာက္ ေၿပာဖူးတာေလး သြားသတိရမိတယ္။
လူငယ္စြန္႔ဦးတီထြင္ ဆိုတဲ့သူေတြရဲ႕ ၈၀ ရာခုိင္ႏႈန္းေလာက္က မိဘခ်မ္းသာသူေတြပါ တဲ့။
မိဘခ်မ္းသာလို႔ ေအာင္ၿမင္တာပါလို႔ေတာ့ ဆုိလိုတာမဟုတ္ဘူး။ မိဘခ်မ္းသာေပမယ့္ ကိုယ္ပုိင္အရည္အခ်င္းမရွိလို႔ ဘာမွၿဖစ္မလာတဲ့သူေတြလည္း တစ္ပံုၾကီးပဲ။ ဒါေပမယ့္ မိဘက ခ်မ္းသာရင္၊ အသိုင္းအ၀ုိင္းၾကီးရင္၊ ပံ့ပုိးေပးႏုိင္ရင္ သားသမီးက သူမ်ားထက္ ေ၀းေ၀းကို ပုိလို႔ၿမန္ၿမန္သြားႏုိင္တယ္ ဆုိတာပါပဲ။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ဆရာ၀န္ေတြဆုိလည္း ဒီလိုပါပဲ။ ေက်ာင္းၿပီးၿပီးခ်င္းေတာ့ အစုိးရအလုပ္၀င္မယ္ စိတ္ကူးၾကတယ္။ ဘာလို႔ဆုိေတာ့ ဒီလမ္းကမွ ကိုယ့္ဆရာေတြလို ပါေမာကၡအဆင့္ထိ ၿဖစ္လာမယ္၊ အထူးကုၿဖစ္လာႏုိင္မွာကုိး။ ဒါေပမယ့္ တကယ့္လက္ေတြ႕က်ေတာ့ မလြယ္ဘူး။ ဘာလို႔ဆုိေတာ့ အဲဒီလိုအစိုးရအလုပ္၀င္ဖုိ႔ဆိုရင္ လစာက တအားနည္းေတာ့ မိဘကုိ ၿပန္ၾကည္႔ႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ အလုပ္၀င္ၿပီး ႏွစ္အေတာ္ၾကာ မိဘဆီက လက္ၿဖန္႕ေတာင္းေနရဖုိ႔ မ်ားတယ္။ ဒီအခါ မိဘက အဲ့လိုေထာက္ပံ့ေပးထားႏုိင္တဲ့ အေနအထားမွာ ရွိမေနတဲ့သူမ်ားဟာ သူတုိ႕ရဲ႕ အိပ္မက္ကုိ စြန္႔လႊတ္လိုက္ရတယ္။
ဘ၀ဆုိတာ ဒီလိုပါပဲ။ တခ်ိဳ႕လူငယ္ေတြမွာ ႏုိင္ငံတကာပညာေရးကို လက္လွမ္းမီေပမယ့္ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဒီႏုိင္ငံက ပညာေရးကုိေတာင္ ဆံုးခန္းမတုိင္လိုက္ရဘူး။
တခ်ိဳ႕လူငယ္ေတြမွာ ေက်ာင္းၿပီးတာနဲ႕ လုပ္ငန္းတစ္ခု လုပ္ဖို႔ အစစအရာရာ အဆင္သင့္ၿဖစ္ၿပီးသား ဆုိေပမယ့္ တခ်ိဳ႕လူငယ္ေတြမွာေတာ့ ေက်ာင္းၿပီးတာနဲ႕ အိမ္ကုိ ၿပန္ေထာက္ရမယ္ဆုိတဲ့ တာ၀န္က ရွိေနတယ္။
တခိ်ဳ႕အတြက္ သင္တန္းေၾကးဆုိတာ လက္ၿဖန္႕လိုက္ရံုနဲ႕ ေရာက္လာေပမယ့္ တခ်ိဳ႕လူငယ္ေတြအတြက္ေတာ့ လေပါင္းမ်ားစြာ ၿခစ္ကုတ္ၿပီး စုေဆာင္းထားရတဲ့ ေငြေတြၿဖစ္ေနတယ္။
တခ်ိဳ႕လူငယ္ေတြက သူတို႕အိပ္မက္ေတြကို ထုဆစ္ပံုေဖာ္ေနၾကခ်ိန္မွာ တခ်ိဳ႕က မိသားစုေရွ႕ေရးအတြက္ အိပ္မက္ေတြကို ေၿမၿမွပ္သၿဂိဳလ္ၿပီး ဆူလြယ္နပ္လြယ္ အလုပ္ေတြကို လုပ္ေနၾကရတယ္။ မေပ်ာ္ေပမယ့္၊ တက္လမ္းမရွိေပမယ့္၊ သူ႕အိပ္မက္ေတြနဲ႕ ၿပဒါးတစ္လမ္း သံတစ္လမ္း ၿဖစ္ေနေပမယ့္ “မိသားစုအတြက္” ဆုိတဲ့ စိတ္တစ္ခုတည္းနဲ႕ အားတင္းေနၾကရတယ္။
အားလံုးဟာ ကုိယ့္ဘ၀နဲ႕ကုိယ္ပဲ။ သူမ်ားဘ၀ကို အားက်ၿပီး ကုိယ့္ဘ၀ကိုယ္ စိတ္ဓါတ္က်ေနရင္ အခ်ိန္ကုန္သြားတာပဲ အဖတ္တင္မယ္။ ဘာမွၿဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူး။
ဒီေတာ့ (၂)ခ်က္ သိထားေစခ်င္တယ္။
တစ္ခုက ဘ၀ဆိုတာ စာေမးပြဲနဲ႕တူတယ္ဆုိရင္ အဲဒီစာေမးပြဲမွာေအာင္ၿမင္ဖုိ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ဟာ ကုိယ့္ပုစာၦ ကုိယ္ေၿဖရတယ္။ ကုိယ့္ဘ၀အေၿခအေနအရ အသက္(၃၀)မွာ လုပ္ငန္းတစ္ခု ပုိင္ေနဖို႔ မလြယ္ဘူးလား။ စိတ္ဓါတ္မက်ပါနဲ႕။ အသက္(၃၀)ဆုိတာ ကုိယ့္ဘ၀ေနာက္ဆံုးခ်ိန္မွာ မဟုတ္တာ။ ၾကိဳးစားခြင့္ရွိေသးတယ္။ အသက္(၃၀)မွာ မၿဖစ္ေပမယ့္ (၄၀)မွာ ၿဖစ္လာႏုိင္တယ္။
ပံ့ပုိးမႈမရွိတဲ့သူဟာ တာထြက္ေနာက္က်တဲ့ အေၿပးသမားလိုပဲ။ ဒီေတာ့ သူမ်ားထက္ ပန္း၀င္တာလည္း ေနာက္က်ေကာင္းေနာက္က်ႏုိင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီၿပိဳင္ပြဲမွာက ဘယ္သူအရင္၀င္တယ္၊ ေနာက္မွ၀င္တယ္ ဆုိတာ အေရးမၾကီးဘူး။ အဓိကက ပန္း၀င္ေအာင္ ေၿပးႏုိင္ဖုိ႔ပဲ။
ေနာက္တစ္ခုက မိဘနဲ႔ ပတ္သက္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ဘယ္လုိမိဘမ်ိဳးဆီမွာ ၀င္စားခ်င္တယ္ဆိုၿပီး ေရြးခ်ယ္လို႔ေတာ့ မရဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကုိယ့္ဆီေရာက္လာမယ့္ သားသမီးေတြအတြက္ ဘယ္လိုမိဘမ်ိဳး ၿဖစ္ေပးမလဲဆုိတာေတာ့ ေရြးခ်ယ္လို႔ရတယ္။
ဒါေၾကာင့္ တစ္ခ်ိန္မွာ ကိုယ္သာ မိဘေနရာေရာက္လာခဲ့ရင္ ကုိယ့္သားသမီးကို ေရာ့ အင့္ဆိုၿပီး ေငြေတြပံုမေပးလိုက္ႏုိင္ေတာင္ သူတုိ႕အိပ္မက္ကုိ ကိုယ့္အတြက္ငဲ့ၿပီး စြန္႕လႊတ္လို္က္ရတာမ်ိဳး၊ ငယ္ရြယ္စဥ္ အေတြ႕အၾကံဳရွာရမယ့္ အရြယ္မွာ လစာကုိ ဦးစားေပးေနရမယ့္အၿဖစ္မ်ိဳး ရွိမလာေအာင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြ ၾကိဳးစားရလိမ့္မယ္။
ဘာလို႔ဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ၾကိဳးစားရင္ၾကိဳးစားသေလာက္၊ ေအာင္ၿမင္ရင္ ေအာင္ၿမင္သေလာက္ဟာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သားသမီးေတြ ၿမင့္ၿမင့္နဲ႕ေ၀းေ၀းကုိ ၿမန္ၿမန္ပ်ံသန္းႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ အေထာက္အပံ့ေကာင္း ၿဖစ္လာမွာမု႔ိလို႔ပါပဲ။
ေဒါက္တာ ၿဖိဳးသီဟ
၂၈.၃.၂၀၁၇
No comments:
Post a Comment