★ေဇာ္သက္ေထြး
===============================================================================
ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္ထုတ္ တူေမာ႐ိုးဂ်ာနယ္မွာ ျပန္မေရးခ်င္ေတာ့တဲ့ ေထာင္အေၾကာင္းကို ေရးလိုက္ေတာ့ ႏိုင္ငံေရးမပါတဲ့ အင္းစိန္ေထာင္က အေၾကာင္းေတြ ေရးစမ္းပါဦးလို႔ တိုက္တြန္းတဲ့သူေတြ အမ်ားအျပားရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခုဆက္လက္ၿပီး အင္းစိန္ေထာင္ထဲက ဂႏၳ၀င္လူမိုက္ႀကီးေတြ အေၾကာင္းကို တတ္ႏုိင္သမွ် သတင္းအခ်က္အလက္ေတြ စုေဆာင္းၿပီး ေဖာ္ျပလုိက္ပါတယ္။
ဆရာလက္ေစာင္းထက္ ေရးသားခဲ့သလို အင္းစိန္ေထာင္ဟာ ၆၈ ဧက က်ယ္၀န္းလို႔ အေရွ႕ေတာင္အာရွရဲ႕ အႀကီးဆံုးေထာင္အျဖစ္ မွတ္ယူလို႔ရပါတယ္။ အက်ဥ္းေထာင္ရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ပံုစနစ္ဟာ အဂၤလိပ္အစိုးရ လက္ထက္ ကတည္းက ေရးဆြဲခဲ့တဲ့ အက်ဥ္းေထာင္လက္စြဲဥပေဒနဲ႔ ယခုအခ်ိန္ထိ အုပ္ခ်ဳပ္ေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဂၤလိပ္အစိုးရရဲ႕ လက္စြဲဥပေဒ စာအုပ္ကို ခိုးယူၿပီးေလ့လာဖတ္႐ႈတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြက အဂၤလိပ္အစိုးရ လက္ထက္က အက်ဥ္းသားေတြကို ေန႔စဥ္ေပးတဲ့ နံနံပင္၊ ႀကံသကာနဲ႔ အုန္းဆီကို ႏိုင္ငံေတာ္ၿငိမ္၀ပ္ပိျပားမႈ တည္ေဆာက္ေရး အစိုးရလက္ထက္မွာ ဥပေဒပါ အခြင့္အေရးအတိုင္း ေတာင္းဆိုခဲ့လို႔ ေထာင္အာဏာပိုင္ေတြ ဒုကၡေရာက္ခဲ့ပံုကလည္း မွတ္တမ္းရွိခဲ့ပါတယ္။ တပ္မေတာ္ အစိုးရလက္ထက္မွာ တိုင္းျပည္ ၿငိမ္၀ပ္ပိျပားေရးအတြက္ ေဒသအသီးသီးက လူမိုက္ေတြအကုန္လံုး ဖမ္းဆီးၿပီး ေထာင္သြင္း အက်ဥ္းခ်ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္းမွာ ရန္ကုန္က လူမိုက္အသီးသီးနဲ႔ ဒီမိုကေရစီေတာင္းဆိုခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ၊ ရဟန္းေတြ၊ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ အားလံုးဟာ ေထြးေရာယွက္တင္ တစ္ေထာင္တည္း၊ တစ္ေဆာင္တည္း၊ တစ္ခန္းတည္း ေနထုိင္ခဲ့ၾကရပါတယ္။ အက်ိဳးဆက္အားျဖင့္ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြရဲ႕ စြန္႔လႊတ္အနစ္နာခံတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြဟာ ေထာင္တြင္းလူမိုက္ႀကီးမ်ားကို သင္ခန္းစာေပးခဲ့သလို လူမိုက္ႀကီးမ်ားရဲ႕ ေသမထူးေနမထူး စိတ္ဓာတ္ေတြကလည္း ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြအေပၚ ႐ိုက္ခတ္မႈရွိခဲ့ပါတယ္။ ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ အက်ဥ္းေထာင္ ရာဇ၀င္ထဲမွာ စိတ္ခ်မ္းသာစရာဆိုလို႔ ႏိုင္/က်ဥ္းေတြေၾကာင့္ ဘယ္ေထာင္တြင္း လူမိုက္ႀကီးေတြမွ ဒုကၡမေရာက္ခဲ့သလို ေထာင္တြင္း လူမိုက္ႀကီးေတြကလည္း ဘယ္ ႏုိင္/က်ဥ္းေတြကိုမွ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ဒုကၡမေပးခဲ့ပါဘူး။ ဘ၀တူ အက်ဥ္းသားမ်ားအျဖစ္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္စာနာ ေထာက္ထားၿပီး ေနထုိင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူမိုက္ႀကီးေတြရဲ႕ အစဥ္အလာထံုးစံအတိုင္း ႐ိုး႐ိုး ရာဇ၀တ္မႈနဲ႔က်လာတဲ့ အက်ဥ္းသားေတြ အေပၚမွာေတာ့ ဗိုလ္က်အႏုိင္က်င့္ ခၽြတ္ခြာတာေတြရွိခဲ့ပါတယ္။
ေထာင္တြင္းေ၀ါဟာရျဖစ္တဲ့ ခၽြတ္ခြာဆိုတာဟာ ေထာင္ထဲကို အမႈအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ေရာက္လာတဲ့ အက်ဥ္းသားေတြထံက ေငြေၾကး၊ စားစရာနဲ႔ အ၀တ္အစား အသံုးအေဆာင္ေတြကို ဗိုလ္က်ၿပီး ရယူတာျဖစ္ပါတယ္။ ပုဆိုးအသစ္နဲ႔ ေထာင္က်လာတဲ့ က်သစ္ကို ပုဆိုးအေဟာင္းေပးၿပီး သူ႔ပုဆိုးအသစ္ကို ယူ၀တ္လုိက္တယ္။ လယ္သာဂ်က္ကက္အေႏြးထည္ပါလာတဲ့ အက်ဥ္းသားဆီကေန ေဆးလိပ္ ၁၀လိပ္ေလာက္ေပးၿပီး အေႏြးထည္ကိုယူတယ္။ ေထာင္၀င္စာမွာ ပါလာသမွ် စားစရာေတြထဲက စီးကရက္၊ မုန္႔၊ ေကာ္ဖီမႈန္႔၊ ႏို႔မႈန္႔၊ အခ်ိဳမႈန္႔၊ အေၾကာ္အေလွာ္ ဟင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးကိုလည္း ဆက္သရပါတယ္။ ဒီလိုမွမလုပ္ရင္ အက်ဥ္းသားခမ်ာ ဒုကၡေရာက္ၿပီသာမွတ္ေပေတာ့။ ဒီလုပ္ရပ္ေတြအားလံုးကို ေထာင္ေ၀ါဟာရနဲ႔ ခၽြတ္ခြာဆိုၿပီး အတိုခ်ံဳးေခၚတာ ျဖစ္ပါတယ္။
၁၉၈၈ ခုႏွစ္ အေရးအခင္းကာလမွာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေပၚအုပ္ခ်ဳပ္ေရး ပ်က္ျပားခဲ့တဲ့အခ်ိန္မွာ ၿမိဳ႕နယ္အလိုက္ လူမိုက္ေတြအမ်ားႀကီး ထြက္ေပၚလာပါတယ္။ ဒီလူမိုက္ေတြကို တပ္မေတာ္က အာဏာသိမ္းေတာ့ အကုန္လံုးဖမ္းၿပီး အင္းစိန္ေထာင္ထဲ ထည့္လိုက္ပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ အင္းစိန္ေထာင္ဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ အမိုက္တကာ့ အမိုက္ဆံုး လူမိုက္ေတြရဲ႕ အားၿပိဳင္ရာ ဗဟုိရပ္၀န္းေဒသတစ္ခု ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ တပ္မေတာ္ အာဏာမသိမ္းခင္က အင္းစိန္ေထာင္မွာ ဘုန္းတန္ခိုးအာဏာႀကီးတဲ့ ေထာင္အေခၚ တန္းစီးဟာ အီဆတ္လို႔ ေခၚပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူမိုက္တန္းစီးေတြဟာ သူတို႔ကို တန္းစီးလို႔ေခၚရင္ မႀကိဳက္ပါဘူး။ ဒီနာမည္ဟာ သူတို႔ရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာကို ထိခိုက္တဲ့အတြက္ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေထာင္အာဏာပိုင္ေတြကို တင္ျပၿပီး အမည္ေျပာင္းေပးဖို႔ အေရးဆိုခဲ့ပါတယ္။ ေထာင္တြင္း လူမိုက္ႀကီးေတြကို အားကိုးၿပီး မ,တစ္ရာသား အက်ဥ္းသားေတြကို အုပ္ခ်ဳပ္ရတဲ့ ေထာင္အာဏာပိုင္ေတြဟာ တန္းစီးေတြကို အလိုလိုက္ၿပီး အက်ဥ္းသားအရာရွိဆိုတဲ့ ေ၀ါဟာရသစ္ကို ေပးအပ္လိုက္ပါတယ္။ အက်ဥ္းသားအရာရွိထဲမွာလည္း ရာထူးအဆင့္လိုက္ေတြ ရွိပါတယ္။ သူတို႔ရင္ဘတ္မွာ ၁ ရစ္၊ ၂ ႏွစ္၊ ၃ ရစ္ စသျဖင့္ ေရးထိုးၿပီး ရာထူးအဆင့္ ခြဲထားပါတယ္။ ၃ ရစ္ကေတာ့ တစ္ေထာင္လံုးရဲ႕ အႀကီးဆံုးအက်ဥ္းသား အရာရွိ ျဖစ္ပါတယ္။ ၂ ရစ္က အေဆာင္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ရတာျဖစ္ၿပီး ၁ ရစ္ကေတာ့ တစ္ခန္းခ်င္းကိုအုပ္ခ်ဳပ္ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေထာင္စည္း ကမ္းထိန္းဆိုတာကလည္း ရွိပါေသးတယ္။ ၁ ရစ္ေတြကို အခန္းလူႀကီးလို႔ ေ၀ါဟာရသစ္ေပးထားပါတယ္။
၁၉၉၀ ကာလတစ္ေလွ်ာက္ အက်ဥ္းေထာင္ထဲကို ၾကည့္ျမင္တိုင္ တစ္ပိုင္လံုးရဲ႕ လူမိုက္ျဖစ္တဲ့ ကိုစံၿငိမ္း၊ အလံုၿမိဳ႕နယ္တစ္ပိုင္လံုးရဲ႕ လူမိုက္ျဖစ္တဲ့ စိုးျမတ္၊ ႀကံေတာ သခ်ဳႋင္းတစ္ခုလံုးရဲ႕ လူမိုက္ႀကီးေတြျဖစ္တဲ့ ဧရာႀကီးနဲ႔ ေအာင္ထြန္း၊ အေရးအခင္း ေခါင္းျဖတ္ လူမိုက္ႀကီးေတြျဖစ္တဲ့ ဗလႀကီးနဲ႔ဗိုလ္နီ (ေတာင္ဥကၠလာ)၊ ေဆး႐ံုႀကီးလူမိုက္ေတြျဖစ္တဲ့ စိန္၀င္း၊ မာသီး၊ မူဆာ၊ ထိုင္းႏိုင္ငံအထိ ေၾကးစားလူသတ္သမား လုပ္ခဲ့တဲ့ ေက်ာ္သူ၊ ရဲေတြ၀ိုင္းဖမ္းတဲ့ၾကားက ဗားကရာေခ်ာက္ထဲမွာရွိတဲ့ ေရေျမာင္းကေန လိႈင္ျမစ္ထဲကို ထြက္ေျပးသြားႏိုင္ခဲ့တဲ့ ၾကည့္ျမင္တိုင္ဘူတာလူမိုက္ ၀က္ကေလး၊ ဒါ့အျပင္ တန္းစီးခ်ဳပ္စိုးျမတ္ရဲ႕ ဘယ္လက္႐ံုး၊ ညာလက္႐ံုးျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ဂါဂါႀကီးနဲ႔ ဂါဂါေလး၊ တစ္ဦးခ်င္း နာမည္ေက်ာ္ၾကားခဲ့တဲ့ လူမိုက္ေတြကေတာ့ ႏွစ္ (၁၀၀) ကၽြဲႀကီး၊ စေတာ့ဂိတ္၀င္းတင္၊ အီဆတ္ရဲ႕အမႈတြဲ ကရင္ေလး၊ ရဲဘက္စခန္းမွာ အီဆတ္ကို အေသသတ္ႏုိင္ခဲ့တဲ့ ေျပာင္းဖူးေမာင္သိန္း၊ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္မွာ ႏွမနဲ႔ ေယာက္ဖကို အေမြကိစၥေၾကာင့္ လွံနဲတစ္ခ်က္တည္း ထိုးသတ္ခဲ့လို႔ ေသဒဏ္ေပးျခင္းခံခဲ့ရတဲ့ ျမေဂါင္၊ ျမေဂါင္ကို (၄)ေဆာင္ ခရမ္းခင္းထဲမွာ ေပါက္တူးနဲ႔ ခုတ္သတ္ခဲ့တဲ့ ငရွဥ့္၊ သဃၤန္းကၽြန္းလူမိုက္ မိုးသူ၊ စစ္ကား၊ ၾကက္ဖႀကီး၊ မင္းမင္း စတဲ့သူေတြဟာ အင္းစိန္ေထာင္ရဲ႕ ဂႏၱ၀င္လူမိုက္ႀကီးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးပုဒ္မျဖစ္တဲ့ ၅(ည)ေတြထဲမွာလည္း ထူးထူးျခားျခား လူမိုက္ေတြ ေၾကာက္ရတဲ့ လူမိုက္တစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ သူကေတာ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္ေကာင္မွာ က်င္လည္ခဲ့တဲ့ ပေတး ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလူမိုက္ႀကီးေတြ အမ်ားစုဟာ အခ်င္းခ်င္း သတ္ျဖတ္ၾကတဲ့ ဥပေစၦဒကံနဲ႔ ရင္ဆိုင္ခဲ့ၾကရၿပီး ယခုအခ်ိန္ထိ ရွင္သန္ေနသူေတြကေတာ့ ခါးသီးတဲ့အေတြ႕အႀကံဳေတြကို သင္ခန္းစာယူၿပီး တည္ၿငိမ္တဲ့ဘ၀ေတြကို ပိုင္ဆိုင္ေနၾကပါတယ္။ အထက္မွာေဖာ္ျပတဲ့ လူမိုက္ႀကီးေတြထဲမွာ ၾသဇာအာဏာအႀကီးဆံုး တန္းစီးႀကီး ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ မဆလအစိုးရေခတ္ အင္းစိန္ေထာင္ကို အုပ္စိုးခဲ့တဲ့ အီဆတ္ျဖစ္ၿပီး န၀တအစိုးရ ေခတ္မွာေတာ့ ဥပဓိ႐ုပ္ခန္႔ညားၿပီး အေျပာေကာင္းတဲ့ စိုးျမတ္ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ဦးစလံုးဟာ ေထာင္ပိုင္ႀကီး ေထာင္ပိုင္ေလးေတြက အထူးအားကိုးရတဲ့ အက်ဥ္းသား အရာရွိေတြျဖစ္ၿပီး တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ႏွစ္ေယာက္လံုး အသတ္ခံခဲ့ရပါတယ္။ အီဆတ္ဟာ ရဲဘက္စခန္းမွာ ေျပာင္းဖူးေမာင္သိန္းနဲ႔ စကားမ်ားလို႔ လံုၿခံဳေရးက ေသနတ္နဲ႔ ပစ္သတ္လိုက္တာျဖစ္ၿပီး စိုးျမတ္ႀကီးကေတာ့ ေထာင္ကျပန္လြတ္မွ စံျပ႐ုပ္ရွင္႐ံုေရွ႕က မုန္႔ဟင္းခါးဆိုင္မွာ လူမိုက္ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ျခင္းကို ခံခဲ့ရပါတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုးဟာ လူတစ္ေသာင္း လမ္းေလွ်ာက္ခြင့္မရွိတဲ့ အင္းစိန္အက်ဥ္းေထာင္က မိန္းေဂ်းလ္လမ္းမေပၚမွာ တရား၀င္ ေလွ်ာက္ခြင့္ရွိတဲ့ အက်ဥ္းသားအရာရွိ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ စိုးျမတ္ႀကီးဆိုရင္ ပေလကပ္ပုဆိုးနဲ႔ ေရဘင္မ်က္မွန္နဲ႔ ကတ္ၱီပါဖိနပ္စီးၿပီး မိန္းေဂ်းလ္ လမ္းမေပၚကိုသြားရင္ သူ႔ေရွ႕မွာ ၀ါးဆစ္ပိတ္ကိုင္ အက်ဥ္းသား သံုးေယာက္၊ ေနာက္မွာ သံုးေယာက္၊ လံုၿခံဳေရးအတြက္ ၿခံရံခြင့္ရသူျဖစ္ပါတယ္။ ထမင္းစားရင္ ဟင္းခြက္ ၃၀ နဲ႔ ထမင္းစားေလ့ရွိၿပီး ေထာင္ရဲ႕ ဘာသာေရးပြဲေတြကိုလည္း ေငြကုန္ေၾကးက်ခံၿပီး က်င္းပႏုိင္သူ တန္စီးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီဂႏၱ၀င္လူမိုက္ႀကီးေတြရဲ႕ ဘ၀နိဂံုးကေတာ့ အတူတူေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)
ေဇာ္သက္ေထြး
http://www.tomorrow.com.mm/?q=articles/3226
No comments:
Post a Comment