“ညီမတို႔ကို ကယ္ပါ”
သူတို႔အေပၚ ေကာင္းမြန္စြာ ဆက္ဆံၿပီး လူဝင္ဆံ့သည့္ အသိုက္အဝန္း တစ္ခုမွ လာသည္ဟု ယူဆေသာ ေဖာက္သည္အခ်ဳိ႕ကို သူမတို႔က ထိုသို႔ တိုးတိုးေလး ကပ္၍ ေျပာတတ္သည္။
တာေမြၿမိဳ႕နယ္၊ အေသာက မွတ္တိုင္အနီးရွိ နာမည္ေက်ာ္ အိုေအစစ္ အႏွိပ္ခန္းႀကီးတြင္ သူမတို႔ စုစုေပါင္း ၈၁ ေယာက္ ရွိၾကသည္ဟု သူမတို႔ထဲမွ ဘြဲ႔ရ ပညာတတ္ တစ္ဦးျဖစ္သူ အသက္ ၂၁ အရြယ္ ျဖဴစင္က ေျပာျပသည္။
“ညီမနာမည္ ျဖဴစင္ ဆိုတာလည္း ဒီက ေပးထားတဲ့ နာမည္ပါ။ ညီမတို႔မွာ မာဆတ္ေရာက္မွ ေပးထားတဲ့နာမည္ ကိုယ္စီ ရွိသလို နံပါတ္ ကိုယ္စီလည္း ရွိၾကတယ္။ ညီမနံပါတ္က (...) ပါ။ ညီမ အခုလို ခိုးၿပီး ဆက္သြယ္ ခဲ့တာက ညီမတို႔ေတြ အားလုံး ဒီထဲမွာ ပိတ္မိေနၿပီး ေခါင္းပုံျဖတ္ခံေနရလို႔ အကူအညီ ေတာင္းရတာပါ၊ ညီမတို႔ကို ကယ္ပါ”
မျဖဴစင္၏ ဆက္သြယ္ ေျပာၾကားခ်က္မ်ား ျဖစ္သည္။
မျဖဴစင္မွာ ထားဝယ္ဇာတိျဖစ္ၿပီး ႐ုကၡေဗဒ အထူးျပဳျဖင့္ ဘြဲ႔ရရွိခဲ့သူျဖစ္သည္။ ဘြဲ႔ရၿပီးေနာက္ မိဘမ်ား သေဘာ မတူသည့္ သူႏွင့္ အိမ္ေထာင္ျပဳသျဖင့္ မိဘ၏ စြန္႔ပစ္ျခင္း ခံရသည္။
ကေလး တစ္ႏွစ္သား အရြယ္တြင္ ခင္ပြန္းျဖစ္သူမွာ မူးယစ္ေဆးဝါး သယ္ေဆာင္မႈႏွင့္ ေထာင္က်သည္။
ထိုသို႔ျဖင့္ ကေလးကို မိတ္ေဆြ အမ်ဳိးသမီးထံတြင္ အပ္ခဲ့ကာ ကေလး၏ ေနာင္ေရးႏွင့္ သူမ၏ စားဝတ္ေနေရး အတြက္ ယခု အိုေအစစ္ မာဆတ္သို႔ ေရာက္ခဲ့သည္ဟု သိရသည္။
“ဒီမွာက လစာတစ္လ ႏွစ္ေသာင္း ရပါတယ္။ တစ္ဆက္ရွင္ (တစ္နာရီ) ကို ဧည့္သည္က ၄၅၀၀ ေပးရတယ္။ ကြၽန္မတို႔ က တစ္ဆက္ရွင္ကို (၈၀၀) ရပါတယ္”ဟု ျဖဴစင္က ေျပာျပသည္။
ေခတ္၏ အပ်က္အယြင္း၊ ဘဝ၏ အေျခအေနအရ ထိုသို႔ အက်ဳိးတူ လုပ္ကိုင္ စားေနၾကရေသာ အႏွိပ္ခန္း ပိုင္ရွင္မ်ားႏွင့္ အႏွိပ္သမငယ္ေလးတို႔၏ၾကားမွ ျပႆနာကား အဘယ္နည္း။
“ဆိုင္မွာက ဒဏ္ေပးတာေတြ ရွိတယ္။ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ကို တစ္ရက္ ကိုးဆက္ရွင္ ျပည့္ရတယ္။ ကိုးဆက္ရွင္ မျပည့္ရင္ လစာထဲက ၅၀၀၀ ျဖတ္တယ္။ တစ္လလုံးကိုလည္း ၂၀၁ ဆက္ရွင္ ျပည့္ရတယ္။ မျပည့္ျပန္ရင္ တစ္ေသာင္း ထပ္ျဖတ္ျပန္တယ္။ ေကာင္မေလးခ်ည္း ၈၁ ေယာက္ ရွိတဲ့ေနရာမွာ တစ္ေန႔ ကိုးေယာက္ေတာ့ လူတိုင္း ဘယ္ရပါ့မလဲ။ အဲဒီေတာ့ ကြၽန္မတို႔မွာ လစာထုတ္ရင္ ဒဏ္ေၾကးေတြ ႏုတ္တာနဲ႔ တစ္ေယာက္ ႏွစ္ေသာင္းေတာင္ မက်န္ဘူး”ဟု မျဖဴစင္က ဆိုသည္။
ထိုဆိုင္ရွိ အမ်ဳိးသမီးငယ္ အမ်ားစုသည္ ဧရာဝတီတိုင္း ဘက္မွ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ မျပည့္ေသးသည့္ တိုင္းရင္းသူ ေလးမ်ား ျဖစ္ၾကၿပီး ပညာ အရည္အခ်င္း နိမ့္ပါးသူ ေလးမ်ားျဖစ္သည္ဟု သိရသည္။
“ဧည့္သည္က မူးရင္ ဟိုကိုင္ ဒီကိုင္ ကိုင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ညီမတို႔မွာ ေအာင့္အည္း သည္းခံရပါတယ္။ တကယ္လို႔ မသည္းခံလို႔ ဧည့္သည္က ျပႆနာ ရွာရင္ ညီမတို႔ ငါးေထာင္ အျဖတ္ ခံရပါတယ္။ ညီမ မလုပ္ခ်င္ ေတာ့ဘူး”ဟု ဆိုလာသူက မျဖဴစင္၏ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ မလဝန္းျဖစ္သည္။
ထိုသို႔ ဒဏ္ေၾကး အတပ္ခံရသည့္အျပင္ ေနာက္ထပ္ ဘိုင္မရျခင္းဆိုသည့္ ကိစၥအတြက္လည္း က်ပ္ ငါးေထာင္ျဖတ္သည့္ စနစ္က ရွိေနျပန္သည္။
“ညေန ၅ နာရီဆို ညီမတို႔ အလုပ္ စဝင္ရတယ္။ ၅ နာရီခြဲလို႔ ဘိုင္မေခၚႏိုင္ရင္ ငါးေထာင္ ထပ္ျဖတ္ျပန္ပါတယ္။ ဘိုင္ဆိုတာက ကိုယ့္နာမည္ကို တပ္ၿပီး မာဆတ္ခန္း လာဝင္တဲ့ သူကို ေခၚတာပါ။ အဲဒီအတြက္ ညီမတို႔မွာ ၅ နာရီ ဆိုတာနဲ႔ မျဖစ္မေန ကိုယ္နဲ႔ ရင္းႏွီးတဲ့ ေဖာက္သည္ကို ကိုယ့္ဆီ လာခ်င္ေအာင္ ဖုန္းဆက္ၿပီး ျမဴဆြယ္ ေခၚရတယ္။ အိမ္ေထာင္သည္ေတြလည္း ပါတာေပါ့။ ငရဲလည္း ႀကီးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မတတ္ႏိုင္ဘူး။ ပိုက္ဆံ အျဖတ္ မခံရဖို႔ အေရးႀကီးတယ္”ဟု မလဝန္းက ထပ္ဆင့္ ဆိုသည္။
မိမိသေဘာ မတူသည့္ အလုပ္ကို ဆက္မလုပ္ခ်င္လွ်င္ အလုပ္ ထြက္ခြင့္ရွိသည္မဟုတ္ေလာ။
အဘယ့္ေၾကာင့္ သူမတို႔မွာ လစာ နည္းသည့္အျပင္ ေခါင္းပုံျဖတ္ခံေနရၿပီး အမ်ဳိးသမီးတို႔၏ ကာယိေႁႏၵကိုပါ ေန႔စဥ္ ထိပါးခံေနရသည့္ ထိုေနရာမွ မထြက္ခြာၾကသနည္း။
“ထြက္လို႔ မရဘူး။ ညီမတို႔က ဆိုင္အေပၚ ထပ္မွာပဲ အေဆာင္နဲ႔ ေနရတယ္။ ဆိုင္ရွင္က ျမန္မာႏိုင္ငံသား မဟုတ္ပါဘူး။ ျမန္မာစကား လုံးဝ မတတ္တဲ့ တ႐ုတ္ ႏိုင္ငံသားပါ။ သူက တစ္ခါတေလမွ လာပါတယ္။ သူကေတာ့ ညီမတို႔ကို စကား မေပါက္လို႔ ဘာမွ မေျပာပါဘူး။ ညီမတို႔ကို အဲဒီတ႐ုတ္ ကိုယ္စား ပိုင္ရွင္ နာမည္ခံရတဲ့ ဦးေလးႀကီးနဲ႔ ျမန္မာလူမ်ဳိး မန္ေနဂ်ာတို႔က အဓိက ကြပ္ကဲပါတယ္။ အတက္အဆင္း ေလွကားမွာ လုံၿခံဳေရး ခ်ထားပါတယ္။ အႏွိပ္ခန္း တစ္ခုလုံးမွာလည္း CCTV ေတြ တပ္ထားၿပီး မန္ေနဂ်ာနဲ႔ အေစာင့္ေတြက ေစာင့္ၾကည့္ေနပါတယ္”ဟု မျဖဴစင္က ေျပာသည္။
မျဖဴစင္ ေျပာသလိုပင္ မလဝန္းကလည္း ဆိုင္မွ မထြက္ခြာရျခင္းမွာ သူ႔အေၾကာင္းႏွင့္ သူ ရွိေနေပသည္။
“ညီမက အိမ္ကို ေငြျပန္ပို႔ေနရတယ္။ အိမ္မွာက စားဝတ္ေနေရး အဆင္ မေျပဘူး။ ဒီမွာက တစ္လ တစ္လ ဒဏ္ေၾကးေတြ ျဖတ္ေတာ့ ရတာနည္းတယ္။ အဲဒီေတာ့ လစာေတြ ႀကဳိထုတ္ၿပီး အိမ္ကို ပို႔ေပးရတယ္။ ညီမ ထြက္ေျပးရင္ သူတို႔က ရဲနဲ႔ဖမ္းၿပီး တရားစြဲမွာတဲ့။ အိမ္မွာ ကိုယ့္တစ္ေယာက္စာ သက္သာလည္း မနည္းဘူး။ ဒီမွာ ေနစရာ၊ စားစရာေလး ရတယ္လို႔ပဲ ေျဖသိမ့္ေနရတယ္”ဟု အသက္ (၁၇) ႏွစ္သာ ရွိေသးသည့္ မလဝန္းက ဆိုသည္။
မလဝန္းသည္ ဧရာဝတီ တိုင္းေဒသႀကီး၊ ပန္းတေနာ္ ဇာတိျဖစ္သည္။ သူ၏ မိဘမ်ားမွာ အငွားပ်ဳိးႏုတ္သူမ်ား ျဖစ္ၿပီး ေမာင္ႏွမ ငါးေယာက္ႏွင့္ စားဝတ္ေနေရး က်ပ္တည္းသည့္ မိသားစုျဖစ္သည္။
“ရြာက သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က ဒီမွာ လုပ္ေနတာ။ သူကေတာ့ အလွျပင္ဆိုင္မွာလို႔ပဲ ေျပာတယ္။ သူ႔ကို လာေခၚတဲ့ ပြဲစား အန္တီနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ၿပီး ဒီကို ေရာက္လာတာပါပဲ”ဟု လဝန္းက ဆိုသည္။
လဝန္းသည္ ပညာ အရည္အခ်င္း သုံးတန္းသာ တက္ေရာက္ဖူးသည့္ တိုင္းရင္းသူကေလး တစ္ဦးျဖစ္သည္။
ျမန္မာ့သမီးပ်ဳိတို႔၏ ေခါင္းပုံျဖတ္ခံ လုပ္အားအတြက္ ပိုင္ရွင္ လူမ်ဳိးျခား သူေဌးကား တစ္ေန႔လွ်င္ ထမင္း ႏွစ္နပ္သာ ေကြၽးပါသည္။
“ေန႔လယ္ ၁ နာရီ တစ္ႀကိမ္၊ ညေန ၄ နာရီ တစ္ႀကိမ္ပါ၊ အသားဟင္း တစ္ပတ္ကို ႏွစ္ႀကိမ္ ေကြၽးပါတယ္။ အသား တစ္ဖတ္စီပါ။ အသီးအရြက္ကေတာ့ ေန႔တိုင္းပါ။ ၄ နာရီ ေနာက္ပိုင္းဆို ဘာမွ မစားရေတာ့ဘူး။ ေနာက္တစ္ေန႔ ေန႔လယ္ ၁ နာရီအထိပါပဲ။ အျပင္လည္း မထြက္ရေတာ့ ဆာရင္ စားဖို႔ ဘာမွ မရွိပါဘူး။ ဒီလိုပဲ အငတ္ ခံရတာေပါ့”ဟု မျဖဴစင္က ဆိုသည္။
အမ်ဳိးသမီးငယ္ ၈၁ ဦးမွ်အထိ ရွိေသာ ထိုကဲ့သို႔ ဧရာမ အႏွိပ္ခန္းႀကီးကို တာဝန္ရွိသူ အာဏာပိုင္တို႔ မ်က္စိေမွာက္ေနၾကသည္လား။
“တိုင္းက ရဲအရာရွိဆိုတာေတြ၊ ေနာက္ ဌာနဆိုင္ရာ လူႀကီးဆိုတာေတြ လာၾကတဲ့အခါ ႏွစ္ဆက္ရွင္ အလကား ႏွိပ္ေပးရတယ္။ သူတို႔ခိုင္းတာ ေသခ်ာလုပ္ေပး ရပါတယ္။ သူတို႔လာတဲ့ ညဆို ညီမတို႔ ဆက္ရွင္ေၾကး လုံးဝ မရပါဘူး။ သူတို႔ ၿငဳိျငင္လို႔ အဖမ္းအဆီး လုပ္ရင္ ပိုင္ရွင္က ပိုက္ဆံရွိေတာ့ လြတ္တယ္။ ညီမတို႔သာ ျပည့္တန္ဆာမႈနဲ႔ ေထာင္က်မယ္လို႔ မန္ေနဂ်ာေတြက ေျပာျပထားလို႔ သူတို႔ကို ေၾကာက္ရပါတယ္။ ေထာင္ထက္စာရင္ ဒီမွာကမွ ေတာ္ေသးတယ္ေလ”ဟု မျဖဴစင္က ဆိုသည္။
မျဖဴစင္တို႔ကား တိုင္းတစ္ပါး လုပ္ငန္းရွင္၏ ေလာဘႏြံတြင္ နစ္မြန္းေနရသည့္အခါ အားကိုးရာ ေကာက္႐ိုး တစ္မွ်င္အစား ကိုယ့္လူမ်ဳိး ကိုယ္ကူထိုးမည့္ ဝါးေတြႏွင့္သာ ေတြ႔ေနရသည့္ဘဝ။
စုံစမ္းခ်က္မ်ားအရ အဆိုပါ တ႐ုတ္ လူမ်ဳိး အႏွိပ္ခန္းပိုင္ရွင္တြင္ အိုေအစစ္ အႏွိပ္ခန္းအျပင္ အိုမီကာ၊ ေအာ္စကာ၊ အိုဆာကာ အမည္ရွိ အႏွိပ္ခန္းမ်ားလည္း ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ရွိ အျခား ေနရာမ်ားတြင္ ဖြင့္လွစ္ထားေသးေၾကာင္း သိရသည္။
“ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ထဲမွာ ၂၀၁၆ ခုႏွစ္အတြင္း အခုလို တရားမဝင္ အႏွိပ္ခန္း ဆယ့္ႏွစ္ခုကို အေရး ယူခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ ေနာက္ထပ္လည္း ထိထိေရာက္ေရာက္ အေရးယူဖို႔ ေဆာင္ရြက္သြားပါ့မယ္”ဟု ရန္ကုန္ တိုင္းေဒသႀကီး လႊတ္ေတာ္ တတိယေျမာက္ အစည္းအေဝးတြင္ လုံၿခံဳေရးႏွင့္ နယ္စပ္ေရးရာ ဝန္ႀကီးက ေျပာၾကားခဲ့သည္။
“တကယ္ဆို ပိုင္ရွင္ေတြကို လူကုန္ကူးမႈ ပုဒ္မ (၂၄) နဲ႔ အေရး ယူသင့္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ခက္တာက အႏွိပ္ခန္းေတြ ဝင္ဖမ္းလိုက္တိုင္း အမ်ဳိးသမီးငယ္ေလးေတြကို ျပည့္တန္ဆာ ပုဒ္မနဲ႔ တပ္ၿပီး စြဲတာ အမ်ားစု ျမင္ေနရတယ္။ ပိုင္ရွင္ အစစ္ေတြကို မမိဘဲ မန္ေနဂ်ာေလာက္ အဆင့္နဲ႔ပဲ အမႈေတြက တည္ေဆာက္ေနတာ မ်ားတယ္။ ဒါေတြကို ေသခ်ာ စိစစ္ၿပီး အေရးယူသင့္ၿပီ။ ပိုင္ရွင္က ႏိုင္ငံျခားသား ျဖစ္ေနတယ္ဆို လဝကအက္ ဥပေဒေတြနဲ႔ပါ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ကိုင္တြယ္ရေတာ့မွာ”ဟု ဥပေဒ အႀကံေပး တစ္ဦးျဖစ္သူ ေဒၚႏြယ္ႏြယ္ေစာက ဆိုသည္။
“ျပႆနာ တစ္ခုက အမႈျဖစ္ၿပီးရင္လည္း ပိုင္ရွင္ေတြက ကေလးမေလးေတြကို အမ်ဳိးမ်ဳိး ဖိအားေပး၊ ၿခိမ္းေျခာက္ၿပီး ထြက္ဆိုခ်က္ကို ေျပာင္းလဲပစ္ဖို႔ ႀကဳိးစားၾကတာေတြ အမ်ားႀကီး ေတြ႔ဖူးတယ္။ လက္ရွိ အလားတူ လူကုန္ကူးမႈ အေတာ္မ်ားမ်ားမွာလည္း အဲဒီလိုပဲ ႀကံဳေနရတယ္”ဟု လူကုန္ကူးမႈ ျပႆနာမ်ားကို လိုက္လံ ကူညီေပးေနသူ NGO ဝန္ထမ္း မခိုင္ေခ်ာစံက ဆိုသည္။
ရန္ကုန္ည၏ ေခတ္ေပၚ ယဥ္ေက်းမႈ ဘဝတြင္ ဘီယာဘား၊ ေကတီဗီ၊ အႏွိပ္ခန္း၊ ညကလပ္စသည္တို႔ႏွင့္ ယဥ္ပါးခဲ့သည္မွာ အခ်ိန္ကာလ ၾကာျမင့္ခဲ့ေပၿပီ။
လူတန္းစား အခ်ဳိ႕၏ အပန္းေျဖေရး၊ လူတန္းစား အခ်ဳိ႕ရွိ စီးပြားေရး၊ လူတန္းစား အခ်ဳိ႕၏ စားဝတ္ေနေရးအတြက္ အဆိုပါ ေနရာမ်ားမွာ ေယဘုယ် လိုအပ္ခ်က္ထဲ ပါဝင္ေနသည္ကား မွန္သည္။
သို႔ေသာ္ ယခုကဲ့သို႔ မတရား ေခါင္းပုံျဖတ္ကာ ပိတ္ေလွာင္ ထားၾကသည့္ ေနရာမ်ား ရွိေနသည္ကား အ႐ုပ္ဆိုး အက်ည္းတန္လွ၏။
ယင္းသို႔ေသာ အေျခအေနအတြက္ ေရႊဂုံတိုင္္ရွိ ျမန္မာ့႐ိုးရာ အႏွိပ္ခန္းႏွင့္ ဆီလိမ္း အႏွိပ္ခန္းတို႔ ပါဝင္သည့္ ဟိုတယ္တစ္ခု၏ မန္ေနဂ်ာအျဖစ္ တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ေနသူ တစ္ဦး၏ အျမင္မွာမူ စဥ္းစားစရာပင္။
“ဒီလိုမာဆတ္ေတြကို တရားဝင္အျဖစ္ ဖြင့္လွစ္ခြင့္ မေပးတဲ့အတြက္ ဒီလို ေခါင္းပုံျဖတ္မႈ ျပႆနာေတြ ရွိေနမွာပဲ။ ခိုးေၾကာင္ ခိုးဝွက္ျဖစ္ေနသမွ် ဒါမ်ဳိးေတြ ရွိေနမွာပဲ။ တရားမဝင္ဘူးဆိုေပမယ့္ သက္ဆိုင္ရာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အာဏာပိုင္ေတြ၊ ဌာနဆိုင္ရာေတြနဲ႔ပဲ အေပးအယူ သက္သက္ ရွိလာတဲ့အခါ အဂတိ လိုက္စားမႈလည္း ပိုဆိုးတယ္၊ တိုင္းျပည္အတြက္လည္း အခြန္ေငြလည္း နစ္နာတယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ ယူဆပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အႏွိပ္ပညာဟာ တကယ္ဆို က်န္းမာေရးနဲ႔ ဆိုင္တဲ့ ႐ႈေထာင့္က ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အခု ျမန္မာျပည္ အေျခအေနက အႏွိပ္ကို လိင္ဝန္ေဆာင္မႈနဲ႔ ေရာေထြးေနတယ္။ အဲဒါက အႏွိပ္ခန္းေတြဟာ တရားမဝင္ ညစ္ညမ္းတဲ့ ေနရာေတြအျဖစ္ ဥပေဒ ႐ႈေထာင့္က ႐ႈျမင္ထားလို႔ပဲ”
ဤသို႔ ဤႏွယ္ေသာ အေျခအေနကို နည္းလမ္းတက် ႐ႈျမင္ သုံးသပ္ကာ ျပင္ဆင္မႈ မျပဳႏိုင္သမွ် မျဖဴစင္ႏွင့္ မလဝန္း အပါအဝင္ ျမန္မာမိန္းမငယ္ေလးမ်ား နည္းမ်ဳိးစုံျဖင့္ မတရားသျဖင့္ ေခါင္းပုံျဖတ္ အျမတ္ ထုတ္ခံေနရဦးမည္က မလြဲ။
ဟိုတယ္မ်ားတြင္ ဖြင့္လွစ္ထားေသာ အႏွိပ္ခန္း၊ ဂ်ပန္ အေၾကာျပင္ကဲ့သို႔ အႏွိပ္ခန္း၊ မ်က္မျမင္မ်ား ဝန္ေဆာင္မႈ ေပးေနေသာ အႏွိပ္ခန္းကဲ့သို႔ တရားဝင္ မွတ္ပုံတင္ကာ ဝန္ေဆာင္မႈ ေပးေနေသာ အႏွိပ္ခန္း အနည္းငယ္သာ ရွိေနပါသည္။
အိမ္နီးခ်င္း ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္မူ ႐ိုးရာ အႏွိပ္ပညာကို စနစ္တက် ေဖာ္ထုတ္ထိန္းသိမ္းၿပီး က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ လုပ္ကိုင္ခြင့္ ေပးထားသည့္အတြက္ အမ်ဳိးသမီးႀကီးငယ္ မ်ားစြာတို႔ကို အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္း ဖန္တီးေပးထားႏိုင္သည့္အျပင္ ႏွစ္စဥ္ ဘတ္ေငြသန္း ရာခ်ီ ရွာေဖြႏိုင္ေသာ လုပ္ငန္း တစ္ခုပင္ ျဖစ္ေနေလသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ေရာ ...။
စနစ္တက်ႏွင့္ တရားဝင္ျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးေပးမည္ဆိုလွ်င္ ႏိုင္ငံလည္း အခြန္ရ၊ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္း၊ စီးပြား အခြင့္အလမ္းတို႔ ဖန္တီးေပးရာ ေရာက္သည့္အျပင္ မျဖဴစင္၊ မလဝန္းတို႔လို မိန္းကေလးတို႔၏ အေနအထား တစ္မ်ဳိး ေျပာင္းသြားမည္သာ ...။
အေပၚထပ္ရွိ အေဆာင္ခန္းႏွင့္ ေအာက္ထပ္တြင္ ဖြင့္လွစ္ထားေသာ ႏွစ္ေယာက္တြဲ အႏွိပ္ခန္းမ်ားထဲတြင္သာ နိစၥဓူဝ ဘဝကို ပိတ္ေလွာင္ခံ ျဖတ္သန္းရင္း လုပ္အား ေခါင္းပုံျဖတ္ခံေနရသည့္ ၈၁ ေယာက္ေသာ ဆယ္ေက်ာ္သက္ အမ်ဳိးသမီးငယ္ေလးမ်ား အားလုံးနီးနီးမွာ ယခုဘဝကို လြတ္ေျမာက္ခ်င္ၾကၿပီဟု ဆက္သြယ္လာသူ မျဖဴစင္ႏွင့္ မလဝန္း ႏွစ္ေယာက္လုံးက အခိုင္အမာ ဆိုလာသည္။
မန္ေနဂ်ာႏွင့္ လုံၿခံဳေရးမ်ား၏ အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ ၿခိမ္းေျခာက္မႈမ်ားေၾကာင့္ ထိုေနရာမွ ထြက္ေျပးရန္ မဝံ့ရဲၾကဟုလည္း ဆိုသည္။
လူမ်ဳိးျခား တိုင္းတစ္ပါးသား၏ စီးပြားေရး နယ္ခ်ဲ႕မႈကား သစ္၊ သဘာဝ ဓာတ္ေငြ႔စေသာ သယံဇာတမွ စတင္ကာ ဘာယူယူ ငါးေထာင္ ဆိုသည့္ လမ္းေဘး ဆိုင္ေလးမ်ားအလယ္၊ ၿမဳိ႕ျပ အေမွာင္ဘဝမ်ားထဲမွ အႏွိပ္ခန္းမ်ား အထိပင္ ႀကီးစိုးေနရာယူလ်က္ ရွိေနေပၿပီ။
ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး စေသာ အေျခအေန အ႐ႈပ္အေထြး အမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ က်ပ္တည္းေနေသာ ကာလတြင္ မျဖဴစင္တို႔ တစ္သိုက္၏ ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ မဝံ့မရဲျဖင့္ အကူအညီ ေတာင္းလာေသာ အသံမွာ ခပ္တိုးတိုးသာ ျဖစ္မည္။
သူတို႔ေလးေတြ၏ အသံမွာ တိုးေကာင္း တိုးႏိုင္ေသာ္လည္း နားစြင့္သူတို႔အဖို႔ ၾကားႏိုင္ပါသည္။
ၾကားႏိုင္သူတို႔အဖို႔ လက္လွမ္းမီသူမ်ားကို သတင္း ေပးႏိုင္မည္။
လက္လမ္းမီသူမ်ားက သူတို႔၏ ဘဝေလးမ်ားကို ကယ္တင္ႏိုင္ပါလိမ့္မည္။
ထို႔ေၾကာင့္ သူတို႔ေလးေတြ ကိုယ္စား မျဖဴစင္က ေျပာေနသည္။
“ညီမတို႔ကို ကယ္ၾကပါ”
ခက္ေဇာ္၊ စူစန္
The Voice
No comments:
Post a Comment