နယူးေယာက္က ျမန္မာပလာတာတစ္ကုိက္

နယူးေယာက္က ျမန္မာပလာတာ တစ္ကုိက္ အေမရိကန္ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ ကြင္းန္အရပ္မွာ ပလာတာတစ္ခ်ပ္ စားဖို႔က အလြန္လြယ္ကူ၏။ ပလာတာသည္ အိႏိၵယ လူမ်ဳိးတုိ႔၏ စားစရာျဖစ္သည္။ အိႏိၵယစားေသာက္ဆုိင္မ်ားမွာ အလြယ္တကူ မွာယူစားေသာက္ႏုိင္ ၏။ မေလးရွားႏွင့္ အျခားအာရွ လူမ်ဳိးေတြမွာလည္း သူတို႔ကုိယ္ ပိုင္ ပလာတာရွိသည္။ အိႏိၵယေစ်းဆုိင္မ်ားတြင္ အဆင္သင့္ ေႏႊးစားႏုိင္သည့္ ေရခဲ႐ုိက္ပလာတာကို အခ်ိန္မေရြး၀ယ္ယူလို႔ရ၏။ သို႔ေသာ္လည္း နယူးေယာက္တုိင္းမ္ သတင္းစာႀကီးက စာတစ္တန္ ေပတစ္ဖဲြ႕ အသိအမွတ္ျပဳရၿပီး နယူးေယာက္ၿမိဳ႕က ျမန္မာစာႀကိဳက္ သူမ်ား၏အႀကိဳက္ ပလာတာမွာ ဟသၤာတသား ကိုမ်ဳိးလင္းေသြး၏ ျမန္မာ့လက္ရာစစ္စစ္ ပလာတာျဖစ္သည္။ စေနေန႔တုိင္း ဖြင့္လွစ္ေသာ နယူးေယာက္ကြင္းန္အရပ္ ႏုိင္ငံတကာ အစားအေသာက္ေစ်းမွ ကိုမ်ဳိးလင္းေသြး၏ နာမည္ႀကီး ျမန္မာပလာတာ၏ မူလဇာစ္ျမစ္က သူ၏ဇာတိ ဧရာ၀တီတုိင္း ဟသၤာတၿမိဳ႕ေလးျဖစ္သည္။

‘‘ဒီပလာတာလုပ္တတ္တဲ့ အေၾကာင္းကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္အေဖေၾကာင့္ပါ။ အေဖက မုန္႔လုပ္စားတာ ၀ါသနာပါတယ္ဗ်။ အေဖက စာကေလးေခြေၾကာ္တဲ့ လုပ္ငန္းကို လုပ္ပါတယ္။ ပုံးေတြနဲ႔ထည့္ၿပီး စီးပြားျဖစ္လုပ္တဲ့ လုပ္ငန္းပါ။ သူက ခ်က္တာျပဳတ္တာ ၀ါသနာပါတယ္။ ဦးႀကီးပုရဲ႕ ခ်က္နည္း ျပဳတ္နည္း ၅၀၀ စာအုပ္၀ယ္ၿပီး ခ်က္ေနတာပဲ။ တစ္ေန႔မွာ အေဖ က ငါတို႔ ပလာတာလုပ္စားမယ္ တဲ့။ ဒါေပမဲ့ ပလာတာမလုပ္တတ္ ေတာ့ ဆရာေခၚမယ္ေပါ့။ အဲဒီမွာ အိမ္နားက လုပ္တတ္တဲ့ ဆိုက္ ကားသမား တစ္ေယာက္ကို ဂ်ဳံ၀ယ္ေပး၊ ဆီ၀ယ္ေပးလုပ္ခုိင္းတာ။ အဲဒီမွာ ကြၽန္ေတာ္လည္း ေျခေဆာ့လက္ေဆာ့နဲ႔ ပလာတာလုပ္ တတ္သြားတာပဲ’’

ထိုကေနတစ္ဆင့္ ကိုမ်ဳိးလင္းေသြးသည္ အလွဴမ်ားမွာ ပလာတာ လုိက္လုပ္ေပး၏။ ဟသၤာတၿမိဳ႕ ကရင္ႏွစ္သစ္ကူးပဲြေတာ္၌ အခ်ပ္ ၂,၀၀၀ လုပ္ရသည္အထိ သူ၏ ပလာတာက လူႀကိဳက္မ်ားခဲ့သည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ သူ၏ဖခင္က ငါးကန္လုပ္ငန္း လုပ္ကိုင္ေသာအခါမွာ ကိုမ်ဳိးလင္းေသြးက ခ်က္ျပဳတ္လုပ္ကိုင္ ေပးရင္း ျမန္မာဟင္းမ်ားကိုပါ ခ်က္ျပဳတ္တတ္လာခဲ့သည္။

၁၉၉၄ မွာ သူက အေမရိကန္ ႏုိင္ငံကို ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။ ၁၉၉၅ တြင္ ျမန္မာပဲပလာတာ၏ အရသာကို ေတာင့္တၾကသည့္ အေမရိကန္ေရာက္ ျမန္မာလူမ်ဳိးမိတ္ေဆြေတြကို သူက ပဲပလာတာ လုပ္ေကြၽးခဲ့သည္။ သည္မွာတင္ သူ၏ပလာတာက နယူးေယာက္က ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားအၾကားမွာ အသိအမွတ္ျပဳခံရသည္။ ထို႔ေနာက္မွာ ကိုမ်ဳိးလင္းေသြးက အစားအစာ ေစ်းေရာင္းပဲြမ်ား၌ ပလာတာကို စတင္လုပ္ေရာင္းခဲ့ သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ပဲြရွိမွသာေရာင္းတာျဖစ္ၿပီး စီးပြားျဖစ္လုပ္ငန္းႀကီး မဟုတ္ပါ။ သူ၏မူလအလုပ္က နယူးေယာက္ ေက်ာက္မ်က္ရတနာတန္းက အလုပ္ျဖစ္ သည္။

‘‘လြန္ခဲ့တဲ့ သုံးႏွစ္တုန္းက မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ရဲ႕ အမ်ဳိးသ မီးေပါ့။ သူက ယုိးဒယားအမ်ဳိးသ မီး။ လမ္းေဘးေစ်းပဲြေတာ္ေတြမွာ ယိုးဒယားစာေရာင္းတယ္။ သူက ထိုင္းစာဖက္ထုိင္းလို႔ ေခၚတဲ့ေခါက္ဆဲြေၾကာ္ေတြ ဘာေတြ ေရာင္းတယ္။ သူ႔ဆီ သြားလည္ရင္းနဲ႔ ငါလည္း ပလာတာကို အဲဒီလို ေရာင္းၾကည့္မယ္ဆိုၿပီး စလိုက္ေရာင္းၾကည့္တယ္’’
READ ႏိုင္ငံ့၀န္ထမ္းမ်ား တိုးျမႇင့္ေပးမည့္ လစာပမာဏ ေသခ်ာမွ လႊတ္ေတာ္သို႔ အသိေပးမည္

သို႔ေသာ္လည္း လမ္းေဘး ေစ်းပဲြေတာ္မ်ားက ေနရာအတည္ တက်မရွိ။ အျခားအစားအစာမ်ား ကဲ့သို႔ ျမန္မာအစားအစာမ်ားက အေမရိကန္မ်ားႏွင့္ သိပ္မရင္းႏွီးလွ။ ေစ်းပဲြေတာ္မွာ ေရာင္းေနေသာ ကိုမ်ဳိးလင္းေသြး၏ ပလာတာ၊ ဘူးသီးေၾကာ္မ်ားကို သူတုိ႔က စိတ္၀င္တစား လာေရာက္ ျမည္းစမ္းၾကည့္သည္။ သို႔ေသာ္ အတည္တက် မဟုတ္သည့္ ဆုိင္ မ်ားမို႔ စားသုံးသူမ်ား အႀကိဳက္ေတြ႕ၿပီး ေနာက္တစ္ခါ လာစားရန္က မျဖစ္ႏုိင္ပါ။ ဆုိင္ကုိ ထပ္ရွာေတြ႕ရန္မွာလည္း မလြယ္ကူ။

ထိုအခါ အတည္တက် အၿမဲ ေရာင္းခ်ႏုိင္မည့္ ေနရာတစ္ခုကို သူ ရွာေဖြခဲ့၏။ စားေသာက္ဆုိင္ ခန္းမ်ားကဲ့သို႔ ေစ်းႀကီးေပးငွားရ မည့္ ေနရာမ်ဳိးလည္းမဟုတ္။ ပုံမွန္လည္း ေရာင္း၍ရမည့္ေနရာ ျဖစ္ရမည္။ ထို႔ေနာက္ နယူးေယာက္ ကြင္းန္ရပ္ကြက္ရွိ ညဘက္ ႏုိင္ငံတကာ အစားအစာ စားေသာက္ တန္းကို သူ ရွာေတြ႕လာခဲ့သည္။ ထိုညေစ်းတန္းသည္ ႏွစ္စဥ္ဧၿပီလမွ ေဆာင္းရာသီမေရာက္မီ ေအာက္တိုဘာအထိ စေနေန႔တုိင္း ဖြင့္လွစ္သည္။ ထုိေနရာမွာ ျမန္မာပလာတာႏွင့္ အစားအစာမ်ားကို ေရာင္းခ်ရန္ သူ မွတ္ပုံတင္ ခဲ့သည္။

သူမွတ္ပုံတင္စဥ္က ထုိေစ်း တန္းမွာ ေရာင္းခ်ရန္ မွတ္ပုံတင္ သည့္ ဆုိင္မ်ားအနက္ သူက ဒုတိ ယေျမာက္ဆုိင္ျဖစ္သည္။ သူတုိ႔ ကလည္း သူေရာင္းခ်မည့္ ျမန္မာ အစားအေသာက္မ်ားကို စိတ္၀င္ စားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေရာင္းခ် ခြင့္ေပးခဲ့သည္။

‘‘ပထမႏွစ္မွာပဲ လူသိမ်ား လာတယ္။ ဂ်ပန္သတင္းဌာနအင္န္အိတ္ခ်္ေက႐ုပ္သံရဲ႕ အစီအစဥ္ႏွစ္ခုက လာ႐ုိက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္အိမ္ကိုလာၿပီး ခ်က္တာျပဳတ္တာကအစ တီဗီလာ႐ုိက္ယူၾကတယ္။ ဒုတိယႏွစ္မွာေတာ့ နယူးေယာက္တုိင္းမ္ သတင္းစာက လူေတြ လာစားတယ္။ သူတုိ႔ဘာသာသူတို႔ လာစားတာပါ။ ေဆာင္းပါးေရးမယ္ ဘာမယ္ လည္း မသိပါဘူး။ အဲဒီမွာ ကြၽန္ေတာ့္ဆီက ကီးမားပလာတာကို ၀ယ္သြားတယ္လို႔ သိရတယ္။ ၿပီးေတာ့ အိမ္မွာ သူတို႔ ျပန္ေႏႊးစား ၾကတယ္တဲ့။ အဲဒီမွာတင္ အရသာ ကမပ်က္ စားလုိ႔ေကာင္းေတာ့ သေဘာက်သြားတယ္လုိ႔ ေျပာပါ တယ္’’

ကိုမ်ဳိးလင္းေသြး၏ ပလာ တာကို နယူးေယာက္တုိင္းမ္ ေဆာင္းပါးေရးခဲ့သူ လီဂယာမစ္ ရွန္က ျမန္မာပလာတာအေၾကာင္း ကို ယခုကဲ့သို႔ ပုံေဖာ္ခဲ့သည္။ ျမန္ မာပလာတာသည္ အိႏိၵယပုံစံကေန အေျခခံထားေသာ္လည္း အိႏိၵယပလာတာကဲ့သို႔ မထူေခ်။ ပိုၿပီးပါးသည္။ ပါးလို႔ရႏုိင္သမွ်အ ထိ ပါးၿပီး ႂကြပ္ကာ စား၍ေကာင္း လွ၏။ ျမန္မာကီးမားပလာတာကို ၀ယ္ၿပီး ရထားတစ္နာရီၾကာစီးကာ အိမ္ကိုျပန္ေရာက္သည့္တုိင္ အရသာက နဂုိပုံအတုိင္း ႂကြပ္ရြရြႏွင့္ စားေကာင္းေနေသးသည္ဟု ေဆာင္းပါးမွာ ေရးသားထား၏။ သူက ကိုမ်ဳိးလင္းေသြး၏ ဆုိင္ျဖစ္ေသာ Burmese Bites မွာ စားခဲ့ရေသာ ပလာတာႏွင့္ ၾကက္သား ဟင္း၊ ကီးမားပလာတာႏွင့္ အုန္းႏုိ႔ေခါက္ဆဲြသုံးမ်ဳိးစလုံးကို ၫႊန္း ထားသည္။
READ ျမန္မာ ႏိုင္ငံရခိုင္ျပည္အေရးေၾကာင့္ ဆူဇူကီးဖလားကို မေလးရွား သပိတ္ေမွာက္ရန္ စီစဥ္ေန

‘‘ပလာတာက တကယ္ေတာ့ အိႏိၵယအစာပါ။ ကီးမားပလာတာ မွာေရာ ၾကက္သားဟင္းမွာပါ မဆလာေတြ ထည့္ထားတယ္ဆို ေတာ့ အိႏိၵယပုံစံက လာတာပါပဲ။ အုန္းႏုိ႔ေခါက္ဆဲြ ဆိုတာလည္း ထုိင္းက လာတာပဲေလ။ ဒါေပမဲ့ အိႏိၵယကီးမားပလာတာက အ သားေတြကိုညႇပ္ၿပီး မ်ားမ်ားထည့္ ထားတာ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ကီးမား ပလာတာကေတာ့ နည္းနည္းေလး နဲ႔ တစ္ကန္႔စီေလးေတြ ထည့္ထား တာပါ’’


သူ၏မူရင္းအလုပ္က နယူး ေယာက္ ေက်ာက္မ်က္တန္းက ရ တနာဆုိင္မွာ ျဖစ္ေသာ္လည္း ကို မ်ဳိးလင္းေသြးက အစားအေသာက္ ေရာင္းခ်တာကိုေပ်ာ္သည္။ စား သုံးသူမ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံရတာကို ႏွစ္သက္သည္။ ေစ်းသည္အခ်င္း ခ်င္း ႐ိုင္း႐ိုင္းပင္းပင္းေနရသည့္ ဘ၀ကို ေမြ႕ေလ်ာ္၏။ သူအဓိက ေရာင္းခ်ေနသည့္ ကြင္းန္ညစား ေသာက္ဆုိင္တန္းကလည္း သူ႔ကို သေဘာက်ၿပီး သူကလည္း သည္ ညေစ်းမွာ ေရာင္းခ်ရသည္ကို ႏွစ္ လုိ၏။ သည္စားေသာက္ဆုိင္တန္း တြင္ သာမကဘဲ နယူးေယာက္က ယူနီယံစကဲြယား။ မက္ဒီဇင္။ ဘ ေရာ့ေ၀းဒ္ႏွင့္ ပင္လယ္စာေစ်း တန္းမ်ားမွာလည္း ကိုမ်ဳိးလင္း ေသြးက ဆုိင္ထြက္သည္။ ျမန္မာ ႏွစ္ျခင္းအသင္းေတာ္ ေစ်းပဲြေတာ္ မ်ားမွာလည္း ပုံမွန္သြားေရာင္းခ် ၏။ Burmese Bites ဆုိသည့္ နာ မည္ျဖင့္ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္အေကာင့္ တစ္ခုဖြင့္ထားၿပီး စားသုံးသူမ်ားကုိ ဆုိင္ႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ရွင္းျပေပး သည္။

ထုိ႔ေနာက္မွာ စားေသာက္ ဆုိင္ ေလာကထဲကို ေျခစုံပစ္၀င္ ရန္ စိတ္ကူးသည္။ သို႔ေသာ္ တြက္ ခ်က္စဥ္းစားရသည္က အမ်ားႀကီး ျဖစ္၏။ သူ႔မွာ ဇနီးသည္ႏွင့္ သား သမီးသုံးေယာက္ရွိသည္။ သည္ လုပ္ငန္းက သူ၏ ေက်ာက္မ်က္ ရတနာဆုိင္မွာ လုပ္သေလာက္ ပုံ မွန္၀င္ေငြရွိခ်င္မွလည္း ရွိမည္။ သူ ၏ ေက်ာက္မ်က္ရတနာဆုိင္ လုပ္ငန္းရွင္ကလည္း သေဘာေကာင္း ၏။ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားက လည္း အဆင္ေျပသည္။ ယခုကဲ့ သို႔ အဆင္ေျပ၀င္ေငြပုံမွန္ရေသာ အလုပ္တစ္ခုကို စြန္႔လႊတ္ဖို႔က လည္း သိပ္မလြယ္လွ။ သုိ႔ေသာ္ ေနာက္ဆုံးတြင္ သူက စိတ္ေက်နပ္ မႈ လြတ္ေျမာက္မႈကို ဦးစားေပး လုိက္သည္။

‘‘စိတ္ကို လြတ္ေျမာက္ခြင့္ ေပးလုိက္တာေပါ့။ ကြၽန္ေတာ့္အ သက္လည္း မငယ္ေတာ့ဘူး။ က်န္တဲ့အခ်ိန္ေလးမွာ ကိုယ္ႀကိဳက္တာ ေလးလုပ္ခ်င္တယ္။ ေအာင္ျမင္ခ်င္လည္း ေအာင္ျမင္မယ္။ မေအာင္ျမင္လည္း မေအာင္ျမင္ဘူးေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္က စားသုံးသူေတြန႔ဲ ေရာင္းခ်ရတာကို ေပ်ာ္တယ္။ ေစ်းသည္အခ်င္းခ်င္းလည္း ရင္းရင္းႏွီးႏွီးဆက္ဆံရတာကို ႀကိဳက္ တယ္။

Credit: 7Day Daily
http://www.7daydaily.com/story/84095