"အက္ဖ္ေဆာင္"

ယခင္က R.I.T၊ ေနာက္ Y.I.T ထိုမွတစ္ဆင့္ Y.T.U အျဖစ္ အမည္ေတြေရြ႕လ်ားေျပာင္းလဲခဲ့ေသာ ျမန္မာျပည္၏ အထင္ကရ တကၠသို္လ္ထဲက F ေဆာင္တြင္ က်ေနာ္ ၃ ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ ေနထိုင္ခဲ့ဖူး၏။

(ယခုစာတြင္ လက္႐ွိသံုးစြဲေခၚလွ်က္႐ွိသည့္ Y.T.U ဟုသာ ေရးသားသြားပါမည္။ ဤကားစကားခ်ပ္။)

တကၠသိုလ္၏ အမည္မ်ားေျပာင္းလဲခဲ့ပံုကို ေႏွာင္းလူမ်ားသိ႐ွိရေအာင္ အက်ဥ္းမွ်ေဖာ္ျပေပးပါမည္။

၁၉၈၈ ခုႏွစ္မတိုင္ခင္က ရန္ကုန္ကို Rangoon ဟု အဂၤလိပ္လို စာလံုးေပါင္းခဲ့၏။ R.I.T ၏ အ႐ွည္မွာ Rangoon Institute of Technology ျဖစ္ၿပီး ျမန္မာလို ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ျဖစ္၏။

၁၉၈၈ ခုႏွစ္ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းၿပီးေနာက္ပိုင္း အဂၤလိပ္လို၊ ျမန္မာလို အေခၚအေဝၚစာလံုးေပါင္းမ်ား၊ လမ္းနာမည္၊ ၿမိဳ႕နာမည္မ်ားကို မ်ားစြာေျပာင္းလဲပစ္ခဲ့သည္။

ယခင္က ႏိုင္ငံအမည္ကို ဗမာႏိုင္ငံ Burma မွ ျမန္မာႏိုင္ငံ Myanmar၊ ရန္ကုန္ Rangoon ကို ရန္ကုန္ Yangon၊ ျပည္ Pyi ကို ျပည္ Pyay စသည္ျဖင့္ အမ်ားအျပားေျပာင္းလဲပစ္ခဲ့သည္။

က်ေနာ့္ေမြးစာရင္းတြင္ လူမ်ဳိး-ျမန္မာ၊ ႏိုင္ငံသား-ဗမာဟု ေဖာ္ျပထားျခင္းမွာ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္းတြင္ လူမ်ဳိး-ဗမာ၊ ႏိုင္ငံသား- ျမန္မာဟူ၍ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္သြားေတာ့သည္။

Rangoon မွ Yangon ဟု စာလံုးေပါင္းေျပာင္းခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ R.I.T သည္ Y.I.T ျဖစ္သြားေတာ့၏။

၁၉၉၅ ခုႏွစ္ က်ေနာ္တကၠသိုလ္တက္စဥ္က Y.I.T ဆိုေသာအမည္မွာ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာတြင္ Y.I.T က အစျပဳၿပီး ေက်ာင္းသားသပိတ္ေတြျဖစ္ကာ ေက်ာင္းေတြပိတ္ၿပီး ၁၉၉၈ ခုႏွစ္ စာေမးပြဲေျဖရန္ တစ္လေက်ာင္းဖြင့္ေပးခ်ိန္တြင္ Y.T.U (Yangon Technological University) ရန္ကုန္နည္းပညာတကၠသိုလ္ဟု ေျပာင္းလဲေနေတာ့၏။

ဆိုၾကေတာ့၊ အဆိုပါ ဝိုင္တီယူမွ ေလေၾကာင္းအင္ဂ်င္နီယာျဖင့္ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္တြင္ က်ေနာ္ဘြဲ႔ရခဲ့၏။ ထိုစဥ္က ျမန္မာျပည္တြင္ ေလေၾကာင္းက႑ယခုေလာက္ထိ မဖြံ႕ၿဖိဳးေသးေတာ့ အလုပ္အကိုင္ရ႐ွိရန္ ခဲယဥ္းလွ၏။ က်ေနာ္ ဘြဲ႔ရခ်ိန္တြင္ပဲ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ မိတၳီလာတြင္ ေလေၾကာင္းႏွင့္အာကာသတကၠသိုလ္ဖြင့္၍ ဆရာမ်ားေခၚသည္ကို သတင္းစာမွ ဖတ္ရသည္။

က်ေနာ့္ဘဝတြင္ ဆရာအျဖစ္အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းျပဳရန္ တစ္ခါမွ မေတြးခဲ့ေသာ္ျငား က်ေနာ္ရသည့္ဘြဲ႔ျဖင့္ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ၍ ဆရာအျဖစ္ဝင္ေလွ်ာက္ရာ အလုပ္ရေတာ့သည္။

ျပန္တမ္းဝင္အရာ႐ွိရာထူးအေနျဖင့္ Instructor ျဖစ္ၿပီး လစာ ၇၅၀၀ က်ပ္ စတင္ရ႐ွိခဲ့သည္။

တကၠသိုလ္က စဖြင့္ခါစဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို္႔မွာ တကၠသိုလ္သြားေရာက္ရန္မလိုေသးဆိုကာ ဝိုင္တီယူထဲတြင္ မာစတာဆက္တက္ခိုင္းသည္။

မာစတာတက္ရင္းေနရန္ ဝိုင္တီယူထဲက အက္ဖ္ေဆာင္ တြင္ က်ေနာ္ အခန္းတစ္ခန္းရ႐ွိခဲ့၏။ ဝိုင္တီယူထဲတြင္ ယခင္က ေက်ာင္းသားေတြေနရန္ အေဆာင္ ၆ ခု႐ွိသည္။ ပဥၥမႏွစ္ႏွင့္ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ေက်ာင္းသားမ်ားေနၾကသည္။ အေဆာင္နာမည္မ်ားကို အဂၤလိပ္လို A ေဆာင္၊ Bေဆာင္၊ C ေဆာင္၊ D ေဆာင္၊ E ေဆာင္၊ F ေဆာင္ဟူ၍ အမည္ေပးထားသည္။

ဝိုင္တီယူတက္ခြင့္ကို အမ်ဳိးသားအမ်ားစုေခၚၿပီး အမ်ဳိးသမီး အခ်ဳိးေရ နည္းေခၚေသာေၾကာင့္ ဝိုင္တီယူတြင္ မိန္းကေလးဦးေရ နည္းပါး၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ပဥၥမႏွစ္၊ ေနာက္ဆံုးႏွစ္အမ်ဳိးသမီးမ်ားေနထိုင္ရန္ ဝိုင္တီယူဝင္းထဲတြင္ အေဆာင္တစ္ခုသာ႐ွိ၏။ အမ်ဳိးသမီးေတြေနသည့္အေဆာင္နာမည္ကို G ေဆာင္ သို႔မဟုတ္ G Hall ဟု အမည္ေပးထားသည္။ ဆရာမ မစႏၵာေရးသားသည့္ ဂ်ီေဟာသူကို အမ်ားသိၾကပါလိမ့္မည္။

ပထမႏွစ္မွ စတုတၳႏွစ္အထိ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားမွာ ယခု MICT ႐ွိေသာ သမိုင္းဝင္းထဲ႐ွိ အေဆာင္မ်ားတြင္ ေနထိုင္ၾကသည္။ ေယာက်္ားေလးေတြက စဥ့္ကူ၊ ဇီဝက၊ အင္းေလး၊ ပုပၸါး၊ ဒူးယားအေဆာင္မ်ားတြင္ ေနထိုင္ၾကကာ မိန္းကေလးမ်ားက သဇင္ေဆာင္တြင္ ေနထိုင္ၾက၏။

မူရင္းတကၠသိုလ္မ်ားတြင္ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားကို မတက္ေစေတာ့ဘဲ အနယ္နယ္ခြဲ ေတာထဲပို႔ၿပီးေနာက္ပိုင္း ဝိုင္တီယူထဲက F ေဆာင္သည္ ဆရာမ်ားေဆာင္ျဖစ္လာၿပီး G Hall ေဆာင္သည္ ဆရာမမ်ားေဆာင္ ျဖစ္လာေတာ့သည္။
xxxx xxxx xxxx xxxx

အက္ဖ္ေဆာင္ေ႐ွ႕တြင္ အံု႔ဆိုင္းေနေသာ ကံေကာ္ပင္တန္းႀကီးမွာ လွပလြန္းလွသည္။ ဂိတ္မွဝင္လာလွ်င္ ျမင္ရသည့္ျမင္ကြင္းမွာ ကံ့ေကာ္လိုဏ္ဂူႀကီးအလား ထင္မွတ္မွားရေလာက္၏။

အေဆာင္မွာ အထပ္သံုးထပ္႐ွိ၏။ ႐ု႐ွေတြက ေဆာက္ေပးထားသည္ဟုဆိုသည္။ နံရံေတြက ထူထူထဲထဲ၊ မ်က္ႏွာၾကက္ျမင့္ျမင့္ႏွင့္ ခန္႔ခန္႔ျငားျငား႐ွိလွ၏။အခန္းအက်ယ္က ခန္႔မွန္းေျခ အပြင့္ ၁၂ ေပ၊ အ႐ွည္ ၂၄ ေပ ေလာက္႐ွိ၏။ အခန္းေ႐ွ႕တြင္ လမ္းေလွ်ာက္ရန္ ၆ ေပအက်ယ္ ေကာ္ရက္တာ႐ွိၿပီး အစြန္ႏွစ္ဖက္တြင္ အတက္အဆင္းေလွကားႏွင့္ အိမ္သာမ်ား႐ွိသည္။ က်ေနာ္ေနသည့္အခန္းက အခန္းနံပါတ္ ၂၄။

ထိုအခန္းနံပါတ္ ၂၄ ထဲတြင္ အစပထမက က်ေနာ္တစ္ေယာက္တည္း ေနထိုင္ခဲ့သည္။

တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ က်ေနာ့္အခန္းထဲတြင္ ယာယီစတည္းလာခ်သူ၊ အလည္အပတ္လာေရာက္ၾကသူမ်ားႏွင့္ စည္ကားလာေတာ့သည္။

ညတိုင္းလိုလိုက ပြဲေတာ္ႀကီးအလား စည္ကားခဲ့၏။

အလုပ္လာ႐ွာၾကၿပီး ေခတၱကြန္းခိုၾကေသာ ေက်ာင္းမွ၊ ၿမိဳ႕မွ သူငယ္ခ်င္းမ်ား၊ တစ္ညအိပ္ ႏွစ္ညအိပ္ လာေရာက္ေသာက္စားၾကေသာ ပန္းခ်ီဆရာ၊ ကဗ်ာဆရာမ်ားႏွင့္ တရံုးရံုးေပ်ာ္ပြဲဖြဲ႔ခဲ့ၾက၏။

က်ေနာ့္အခန္းတြင္ လူျပတ္သည္ဟူ၍မ႐ွိ။ ကုတင္သံုးလံုးစီထည့္ထားၿပီး အျမဲလိုပင္ အခန္းမွာ လူ ေလးေယာက္မွ ငါးေယာက္ထိ႐ွိ၏။
xxx xxx xxx

'ၾကည္ေဇာ္ေအး'

ၾကည္ေဇာ္ေအးႏွင့္ က်ေနာ္ ဘယ္လိုခင္သြားၾကသည္ကိုေတာ့ မမွတ္မိ။ သူရန္ကုန္ေရာက္လာေတာ့ ဆံုရင္း ခင္မိၾကပံုျဖစ္၏။ က်ေနာ့္အထင္ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္ဟု ေဝေဝဝါးဝါး မွတ္မိ၏။ သူႏွင့္ က်ေနာ္ အေနာ္ရထာလမ္းကေန ဆူးေလလမ္းမႀကီးကို အတူျဖတ္ကူးရင္း စကားေျပာခဲ့ဖူးတဲ့ ပံုရိပ္တခ်ဳိ႕ စိတ္ျမင္ကြင္းမွာ အႂကြင္းအက်န္႐ွိ၏။

ထိုသို႔ ဤသို႔ ျဖတ္သန္းရင္း က်ေနာ္ႏွင့္သူက ရင္းႏွီးခဲ့ၾကသည္။

က်ေနာ္ အက္ဖ္ေဆာင္မွာ ေနေတာ့ တစ္ရက္သား ၾကည္ေဇာ္ေအး၊ ကိုေအာင္မိုး၊ ကိုလႊမ္းရံုတို႔ႏွင့္ ဝိုင္းဖြဲ႔ျဖစ္၏။

က်ေနာ္ဝိုင္းဖြဲ႔လွ်င္ ေဘးခန္းက ဆရာေတြကပါ ပါဝင္ပူးေပါင္းၾကေတာ့ တျဖည္းျဖည္း လူအေရအတြက္မ်ားလာေတာ့သည္။

အခန္းထဲမွာ အရက္ေသာက္ၾက၊ ဂစ္တာတီးၾက၊ ဟိုဟိုဒီဒီေျပာၾကႏွင့္ ၾကာလာေတာ့ အာကာသဓာတ္ခမ္းေျခာက္လာသလို က်ေနာ္ခံစားရမိေတာ့ အေဆာင္ေခါင္မိုးေပၚတက္ ဂစ္တာတီးဖို႔ ေလာေဆာ္ကာ ေခၚသြားမိေတာ့သည္။

သံုးထပ္ေဆာင္၏ အမိုးေပၚတြင္ အဂၤေတမ်ားၾကား၌ ျမက္ပင္႐ိုင္းမ်ား ေပါက္ေန၏။ ေဆာင္းဦးေပါက္အခ်ိန္ျဖစ္၍ ျမက္ပင္မ်ား ေျခာက္ေသြ႔ေနသည္။ ျမက္ပင္မ်ားမေပါက္သည့္ အျပန္႔ေနရာတြင္ က်ေနာ္တို႔ စုဝိုင္းထိုင္ကာ အရက္ခြက္လွည့္ေသာက္ၾက၏။

ေကာင္းကင္တြင္ လဝန္းႀကီး ျပည့္လွ်မ္းေန၏။ အရက္ေသာက္ ဂစ္တာတီးေနၾကရင္း က်ေနာ္လည္း စိတ္ကူးေပါက္တာႏွင့္ မီးပံုပြဲလုပ္ၾကရေအာင္ကြာဆိုကာ အမိုးေပၚက ျမက္႐ိုင္းပင္မ်ားကို မီးထ႐ိႈ႕လိုက္ေတာ့သည္။

တျဖတ္ျဖတ္ တျဖတ္ျဖတ္အသံျမည္ကာ မီးေလာင္ကြၽမ္းေနေသာ ျမက္မီးပံုပြဲမွာ က်ေနာ္တို႔ ဂစ္တာသံမ်ား၊ သီခ်င္းဆိုသံမ်ားႏွင့္ တလြင့္လြင့္။ ။

ဟိန္းထိုက္စ်ာန္
(အလ်ဥ္းသင့္လွ်င္ ဆက္ေရးပါဦးမည္။)