ခရစၥဂါ့ဒ္နာ သို႔မဟုတ္ အိမ္ေျခယာမဲ့ဘ၀မွ မီလ်ံနာရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူ ျဖစ္လာသူ

အမ်ားသံုးေရအိမ္ၾကမ္းျပင္တခုေပၚမွာ သားျဖစ္သူနဲ႔အတူ အိပ္စက္ခဲ့ဖူးတဲ့ ခရစၥဂါ့ဒ္နာဟာ သူ႔ရဲ႕ ဘ၀ဇာတ္ေၾကာင္းကို ေဟာလိ၀ုဒ္႐ုပ္ရွင္တခုမွာ ႐ုိက္ကူးပံုေဖာ္ခြင့္ရလိမ့္မယ္လို႔ အိပ္မက္ေတာင္ မမက္ဖူးခဲ့ပါဘူး။

၁၉၈၀ ျပည့္ႏွစ္ အေစာပိုင္းကာလေတြမွာ သူဟာ အသက္ ၂၇ ႏွစ္အရြယ္သာရွိေသးၿပီး လမ္းေလွ်ာက္တတ္စ သားငယ္နဲ႔ ဆန္ဖရန္စစၥကိုၿမိဳ႕မွာ အိမ္ေျခယာမဲ့ဘ၀နဲ႔ တႏွစ္ေလာက္ ေနထိုင္ခဲ့ရဖူးပါတယ္။

သူဟာ ကုမၸဏီတခုမွာ ၀င္ေငြနိမ့္အလုပ္သင္တဦးအျဖစ္ စေတာ့အေရာင္းအ၀ယ္ သင္ၾကားေရး အစီအစဥ္တခုမွာ ပါ၀င္ဖို႔ အမည္စာရင္းသြင္းခံခဲ့ရခ်ိန္မွာ ေနထိုင္ဖို႔ အိမ္တလံုးအတြက္ အာမခံအပ္ေငြစာရင္းျမႇင့္တင္ဖို႔ေတာင္ မလံုေလာက္ခဲ့ပါဘူး။

အဲဒီထက္ပိုဆိုးတာေတြက သူဟာ ရထားဘူတာ႐ုံတခုတြင္းက ေရအိမ္ထဲမွာ၊ ပန္းၿခံေတြ၊ ဘုရားေက်ာင္းအမိုးေအာက္၊ အလုပ္ခံုစားပြဲေအာက္ေတြမွာ ႀကံဳသလို ေနထိုင္ခဲ့ရတာပါပဲ။

စြပ္ျပဳတ္ရည္ေသာက္ၿပီး ေနထိုင္ကာ အလုပ္လုပ္လုိ႔ရလာတဲ့ နည္းပါးလွတဲ့ ၀င္ေငြကို သားျဖစ္သူရဲ႕ ေန႔ကေလးထိန္းေက်ာင္းအတြက္ အသံုးျပဳခဲ့ရတာပါ။

ဘယ္လိုအခက္အခဲေတြနဲ႔ ႀကံဳေတြ႔ပါေစ၊ သူကေတာ့ အလုပ္ကို မနားမေန ႀကိဳးပမ္းခဲ့တာပါ။

ဒီအက်ိဳးဆက္ကေတာ့ အလုပ္သင္ကာလၿပီးဆံုးခ်ိန္မွာ သူ႔ကို အေမရိကန္အေျခစိုက္ Dean Witter Reynolds (DWR) စေတာ့ရွယ္ယာေရာင္း၀ယ္ေရး ကုမၸဏီႀကီးက အၿမဲတမ္း၀န္ထမ္းအျဖစ္ ခန္႔လိုက္တာပါပဲ။

ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ သူဟာ သားငယ္နဲ႔အတူ ကိုယ္ပိုင္အိမ္တလံုး ငွားရမ္းေနထိုင္ႏိုင္ခဲ့ၿပီးေနာက္မွာေတာ့ သူ႔ရဲ႕ ျဖတ္သန္းမႈဘ၀ဟာ တရွိန္ထိုးပဲ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ပါၿပီ။

၁၉၈၇ ခုႏွစ္မွာေတာ့ သူ႔ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈကုမၸဏီ Gardner Rich လုပ္ငန္းကို စတင္ဖြင့္လွစ္ႏိုင္ခဲ့တာပါ။

ေဟာလိ၀ုဒ္ေရာက္ ဂါ့ဒ္နာ့ဇာတ္ေၾကာင္း

လက္ရွိ အသက္ ၆၂ ႏွစ္အရြယ္ရွိေနၿပီျဖစ္တဲ့ ခရစၥဂါ့ဒ္နာမွာ ပိုင္ဆိုင္မႈတန္ဖိုး ခန္႔မွန္းေျခ အေမရိကန္ေဒၚလာ သန္း ၆၀ (ေပါင္ ၄၆ သန္း) ရွိေနၿပီး ကမၻာတလႊား စိတ္ဓာတ္ခြန္အားျမႇင့္တင္ေရး ေဟာၾကားသူတဦးအျဖစ္ လုပ္ေဆာင္ေနကာ အိမ္ေျခယာမဲ့ေတြနဲ႔ အမ်ိဳးသမီးေတြ အၾကမ္းဖက္မႈဆန္႔က်င္တိုက္ဖ်က္ေရး လုပ္ငန္းေတြမွာ အင္တိုက္အားတိုက္ ေဆာင္ရြက္ေနပါၿပီ။

Dean Witter Reynolds (DWR) စေတာ့ရွယ္ယာေရာင္း၀ယ္ေရးကုမၸဏီမွာ အလုပ္သင္အျဖစ္ မလုပ္ခင္ကာလက ဂါ့ဒ္နာမွာ ငယ္ဘ၀ျဖတ္သန္းမႈ အခက္အခဲျပႆနာေပါင္း မ်ားစြာရွိခဲ့ၿပီး ေထာင္က်ခဲ့ဖူးတဲ့ ေန႔ရက္ေတြကိုေတာင္ ျဖတ္သန္းခဲ့ရဖူးတာပါ။

သူ႔ဘ၀ရဲ႕ ျဖတ္သန္းမႈအေတြ႔အႀကံဳေတြကို The Persuit of Happyness အမည္နဲ႔ ကိုယ္တိုင္ေရး အတၳဳပၸတၱိအျဖစ္ ေရးသားထုတ္ေ၀ခဲ့ခ်ိန္မွာ ဒါဟာ အေရာင္းရဆံုး စာအုပ္တအုပ္ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။

ဒီစာအုပ္ကို အေျခတည္ၿပီး ပံုေဖာ္႐ုိက္ကူးထားတဲ့ ႐ုပ္ရွင္ကိုလည္း စာအုပ္နာမည္အတိုင္း ႐ုိက္ကူးခဲ့ၿပီး ၂၀၀၆ ခုႏွစ္မွာ ျပသခဲ့ရာမွာ သူ႔ေနရာကေန ပါ၀င္သ႐ုပ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ သ႐ုပ္ေဆာင္ ၀ီလ္စမစ္သ္ဟာ ေအာ္စကာဆုစာရင္းမွာ အေကာင္းဆံုး အမ်ိဳးသားသ႐ုပ္ေဆာင္ဆုအတြက္ ဆန္ကာတင္စာရင္း ၀င္ခဲ့ပါတယ္။

ဘီဘီစီ႐ုပ္သံဌာနနဲ႔ အင္တာဗ်ဴးတခုမွာေတာ့ ဂါ့ဒ္နာက “က်ေနာ္ ဘာကိုမွ ေျပာင္းလဲလိမ့္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ငယ္ဘ၀နာက်င္မႈေတြနဲ႔ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ က်ေနာ့္အဖို႔ ၅ ႏွစ္အရြယ္မွာကတည္းက က်ေနာ့္ကေလးေတြရလာရင္ သူတို႔ရဲ႕အေဖဟာ ဘယ္သူျဖစ္တယ္ဆိုတာကို သိေစခ်င္တာတခုပါပဲ။ က်ေနာ့္ရဲ႕ ဘ၀လက္က်န္အခ်ိန္ေတြကေတာ့ ကံတရားအတိုင္းပါပဲ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ က်ေနာ္ဟာ မွန္ကန္တဲ့ ေရြးခ်ယ္မႈေတြကို လုပ္ခဲ့လို႔ပါပဲ” လို႔ ေျဖခဲ့ပါတယ္။

အားက်အတုယူဖြယ္ မိခင္

ဂါ့ဒ္နာကို ၀စၥကြန္ဆင္ျပည္နယ္၊ မီလ္ေ၀ါ့ကီၿမိဳ႕မွာ ေမြးဖြားခဲ့ၿပီး ဖခင္ဟာ ဘယ္သူျဖစ္တယ္ဆိုတာေတာင္ သိခြင့္မရခဲ့သူပါ။

သိတတ္တဲ့အရြယ္မွာေတာ့ မိခင္ျဖစ္သူ ဘက္တီဂ်ီးန္နဲ႔ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာအရ ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းပန္းတဲ့ ပေထြးျဖစ္သူ အရက္ေက်းကၽြန္တဦးနဲ႔အတူ ဘ၀ထဲကို ဆင္းရဲပင္ပန္းစြာ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတာပါ။

မိခင္ျဖစ္သူဟာ သူ႔အေဖာ္ကိုသတ္ဖို႔ မႀကိဳးစားခင္အခ်ိန္ထိေတာ့ သူဟာ ကယ္တင္ျခင္းခံရတဲ့ အိမ္ထဲမွာ အခ်ိန္ေတြ ကုန္ဆံုးခဲ့ဖူးပါတယ္။

ဒီေလာက္ဆိုး၀ါးျပင္းထန္လွတဲ့ အခက္အခဲေတြ ရွိေနေပမယ့္လည္း ဂါ့ဒ္နာက မိခင္ျဖစ္သူဟာ သူ႔အတြက္ေတာ့ ကိုးကြယ္ရာတခုပါပဲလို႔ ေျပာပါတယ္။

“အထီးက်န္ျဖတ္သန္းရတဲ့ ေန႔ေတြတိုင္းမွာ အ႐ိုးခံမိခင္ေတြထဲက တေယာက္ျဖစ္တဲ့ က်ေနာ့္အေမဟာ အၿမဲေျပာေလ့ရွိတယ္ဗ်။ ‘သား။ မင္းလုပ္ခ်င္တာကို လုပ္ႏိုင္ပါတယ္။ မင္းအလိုရွိရာ ဘာမဆိုေပါ့’ ဆိုတဲ့ စကားကိုေလ။ က်ေနာ္ယံုၾကည္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါကို ရာႏႈန္းျပည့္ က်ေနာ္မွတ္သားခဲ့ပါတယ္။”

ကေလးဘ၀တရက္မွာ ႐ုပ္သံအစီအစဥ္တခုက လာေနတဲ့ ေကာလိပ္ဘတ္စကက္ေဘာပြဲတခုကို ၾကည့္ေနတုန္း ဂါ့ဒ္နာက သူတို႔ကစားသမားေတြထဲက တေယာက္ ျဖစ္မယ္ဆိုရင္ ေဒၚလာသန္းနဲ႔ခ်ီရမွာပဲလို႔ မွတ္ခ်က္ေပးမိခဲ့တယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူ႔ရဲ႕မိခင္ျဖစ္သူက “ငါ့သားရယ္။ တေန႔မွာ မင္းလည္း ေဒၚလာေတြ သန္းနဲ႔ခ်ီ ရွာႏိုင္ပါလိမ့္မယ္” လို႔ အားေပးခဲ့ဖူးတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။

အခြင့္အလမ္းတို႔ ႀကံဳႀကိဳက္ခ်ိန္

သန္းခ်ီတဲ့ေဒၚလာေတြ ရရွိတယ္ဆိုတာ ခ်က္ခ်င္းေရာက္လာတာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။

ဂါ့ဒ္နာဟာ အထက္တန္းေက်ာင္းၿပီးဆံုးခ်ိန္မွာ အေမရိကန္ေရတပ္ထဲကို ၀င္ေရာက္ခဲ့ကာ ၄ ႏွစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ပါေသးတယ္။

အဲဒီေနာက္ေတာ့ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္မွာ ႏုတ္ထြက္ခြင့္ရခဲ့ၿပီးေနာက္ ဆန္ဖရန္စစၥကိုၿမိဳ႕မွာ ေဆး၀ါးဆိုင္ရာပစၥည္းေတြ ေရာင္းခ်တဲ့အလုပ္နဲ႔ အသက္ေမြးခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ သူ႔ရဲ႕ဘ၀ဟာ တဆစ္ခ်ိဳးေျပာင္းလဲဖို႔ အစျပဳခဲ့ျပန္ပါတယ္။

တေန႔မွာ အနီေရာင္ Ferrari ကားတစီးနဲ႔ လူတေယာက္ကုိ ကားရပ္နားတဲ့ ေနရာတခုအနီးမွာ ျမင္ခဲ့ရပါတယ္။

ဂါ့ဒ္နာဟာ သူ႔ရဲ႕ရပ္တည္ေနထိုင္မႈကို ေမးၾကည့္လိုက္ခ်ိန္မွာ သူက စေတာ့ရွယ္ယာ အေရာင္းအ၀ယ္လုပ္သူမွန္း သိခဲ့ရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

အဲဒီအမ်ိဳးသားဟာ ေဘာ့ဘ္ဘရစ္ခ်္လို႔ အမည္ရတဲ့ စေတာ့အေရာင္းအ၀ယ္ျပဳလုပ္သူျဖစ္ကာ ေနာက္တႀကိမ္ ေတြ႔ဆံုခဲ့ၾကခ်ိန္မွာ စိတ္၀င္စားေနတဲ့ ဂါ့ဒ္နာကို ဒီလုပ္ငန္းခြင္ထဲကို ေရာက္လာေစဖို႔ အကူအညီေတြ ေပးခဲ့တာပါ။

သူ႔ရဲ႕ ျဖစ္ခ်စ္စိတ္နဲ႔ စိတ္အားထက္သန္မႈေတြဟာ အလုပ္တခုကို ရရွိေအာင္ျမင္ေစဖို႔ တြန္းအားေတြ ျဖစ္ခဲ့ရတာပါ။

ဘ၀ကို ျပန္လည္သံုးသပ္မိခ်ိန္

ဂါ့ဒ္နာရဲ႕ ကိုယ္တိုင္ေရး အတၳဳပၸတၱိ႐ုပ္ရွင္ ထြက္ရွိခဲ့ၿပီး ၆ ႏွစ္အၾကာမွာေတာ့ သူ႔ဘ၀ဟာ တဆစ္ခ်ိဳး ေျပာင္းလဲခဲ့ျပန္ပါတယ္။

၂၀၁၂ ခုႏွစ္မွာ အသက္ ၅၅ ႏွစ္အရြယ္ရွိေနၿပီျဖစ္တဲ့ ဇနီးျဖစ္သူ ကြယ္လြန္သြားခဲ့လို႔ပါပဲ။

သူဟာ ဘ၀ရဲ႕ လက္က်န္အခ်ိန္ေတြမွာ ဘယ္လိုရပ္တည္ရွင္သန္မလဲဆိုတာကို ျပန္ေျပာင္း သံုးသပ္ခဲ့ရတယ္လို႔ ဂါ့ဒ္နာက ေျပာပါတယ္။

“က်ေနာ့္ဇနီးနဲ႔ ေနာက္ဆံုး စကားေျပာခဲ့တုန္းက သူေျပာခဲ့တာရွိပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မွာ ျဖတ္သန္းဖို႔ ဘာေတြလုပ္မလဲဆိုတာပါ။ မင္းမွာ ျပင္းျပတဲ့ စိတ္အားထက္သန္မႈ မရွိခဲ့ရင္ တေယာက္တည္း အထီးက်န္ျဖတ္သန္းရတဲ့အခါမွာ မင္းကိုယ္ကိုပဲ အေပးအယူ လုပ္ရလိမ့္မယ္လို႔ က်ေနာ္က ေျပာခဲ့ပါတယ္။”

ခုခ်ိန္မွာေတာ့ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈဆိုင္ရာ ဘဏ္လုပ္ငန္းေတြမွာ လုပ္ကိုင္လိုစိတ္မရွိေတာ့တဲ့ ဂါ့ဒ္နာဟာ စာေရးဆရာတေယာက္အျဖစ္၊ စိတ္ဓာတ္ခြန္အားျမႇင့္တင္ေရး ေဟာၾကားသူတေယာက္အျဖစ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္လည္တီထြင္ခဲ့ပါၿပီ။

အံ့ၾသေလာက္ဖြယ္ သက္ေသ

ဂါ့ဒ္နာဟာ တႏွစ္မွာ ရက္ေပါင္း ၂၀၀ ေလာက္ ကမၻာ့ႏိုင္ငံ ၅၀ ေလာက္ကို ခရီးထြက္ၿပီး ပရိသတ္ေတြကို ေဟာေျပာကာ စိတ္ဓာတ္ခြန္အား ျမႇင့္တင္ေပးသူတဦး ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။

ေမာနင္းစတား ရင္းႏွီးျမဳႇပ္ႏွံမႈလုပ္ငန္းမွ ဒါ႐ုိက္တာ စေကာ့တ္ဘန္းစ္က “သူဟာ အံ့ၾသေလာက္ဖြယ္ ႀကံ့ႀကံ့ခိုင္ႏိုင္တဲ့ ဇြဲလံု႔လရဲ႕ သက္ေသခံတခုပါပဲ” လို႔ ေျပာပါတယ္။

ဂါ့ဒ္နာက “ငယ္ဘ၀မွာ ႀကီးျပင္းခဲ့တဲ့ ၀န္းက်င္အတိုင္း က်ေနာ္တို႔အားလံုးဟာ ထုတ္ကုန္ေတြသဖြယ္ ျဖစ္ၾကတယ္” ဆိုတဲ့ အဆိုကို မမွန္ကန္ေၾကာင္း သက္ေသျပႏိုင္ခဲ့သူပါပဲ။

“တကယ္သာ အဲဒီလိုျဖစ္ရေၾကးဆိုရင္ က်ေနာ္ဟာ အရက္သမားတဦးအျဖစ္ မိန္းမကို ႐ုိက္ႏွက္ ဆဲဆိုၿပီး ပညာမဲ့ အ႐ႈံးသမားတဦးပဲ ျဖစ္လာသင့္တာေပါ့” လို႔ သူက ေျပာပါတယ္။

ခုလိုအျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့ ေရြးခ်ယ္ဆံုးျဖတ္ႏိုင္ခဲ့မႈေတြအတြက္ေတာ့ မိခင္အပါအ၀င္ တျခားပတ္သက္ခဲ့ဖူးသူေတြကိုပါ ေက်းဇူးတင္တယ္လို႔ ဂါ့ဒ္နာက ေျပာပါတယ္။

(ဘီဘီစီသတင္းဌာနမွ စီးပြားေရးသတင္းေထာက္ ေဒ့ဗ္ေဂၚဒြန္၏ ေဆာင္းပါးကို ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ဘာသာျပန္ဆိုေဖာ္ျပသည္။)
dvb burmese