ေရွးေဟာင္းယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္ပစၥည္းမ်ားကို ျမတ္နိုးတန္ဖိုးထားတတ္ၾကပါေစ

ကမၻာေပၚရွိ လူမ်ိဳးတိုင္းတြင္ ကိုယ္ပိုင္ယဥ္ေက်းမႈမ်ား ရွိၾကသည္။ ထို႔အတူ ျမန္မာနိုင္ငံသားတို႔သည္လည္း ကိုယ္ပိုင္ယဥ္ေက်းမႈျဖင့္ ကမၻာေပၚတြင္ ယေန႔တိုင္ ရပ္တည္ ေနနိုင္ခဲ့သူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ျမန္မာနိုင္ငံတြင္ ဟန္လင္း၊ ဗိႆနိုး၊ သေရေခတၱရာ၊ ပင္လယ္(မိုင္းေမာ)၊ ဝတီး၊ ဓညဝတီ၊ ေဝသာလီဟူေသာ ေရွးေဟာင္းၿမိဳ႕ျပနိုင္ငံမ်ား ေပၚထြန္းလာၿပီးေနာက္ ပုဂံ၊ ပင္းယ၊ အင္းဝ၊ ကုန္းေဘာင္ေခတ္မွ ယေန႔ထိတိုင္ေအာင္ သမိုင္းေၾကာင္း ရွည္လ်ားခဲ့သည္ႏွင့္အမၽွ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈသည္လည္း အေျခခိုင္မာစြာျဖင့္ ႏွစ္ေပါင္းေထာင္ခ်ီ ရပ္တည္နိုင္ခဲ့ပါသည္။

ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈသည္ ဗုဒၶဘာသာကို အေျချပဳ၍ တိုးတက္ထြန္းကားလာေသာေၾကာင့္ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈနယ္ပယ္တြင္ ဘာသာေရးဆိုင္ရာ အယူအဆမ်ား၊ အေတြးအေခၚမ်ားႏွင့္ ဆက္စပ္ေသာ စာေပ၊ ပန္းခ်ီ၊ ပန္းပု၊ ႐ုပ္တု ယဥ္ေက်းမႈဆိုင္ရာ အႏုပညာလက္ရာမ်ားသည္ ေပၚေပါက္လာခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပန္းခ်ီ၊ ပန္းပု၊ ပန္းေတာ့၊ ပန္းတေမာ့စေသာ ပန္း(၁ဝ)မ်ိဳး အတတ္ပညာသည္လည္း ထြန္းကားလာခဲ့သည္။ ေအဒီ ၁ ရာစုမွစ၍ ႐ုပ္တု၊ ဆင္းတုႏွင့္ အျခားကိုးကြယ္မႈဆိုင္ရာ နတ္႐ုပ္မ်ား၊ အထိမ္းအမွတ္႐ုပ္တုမ်ားကို ေက်ာက္၊ ေၾကး၊ သံ၊ အုတ္ မံ႐ုပ္တု၊ သစ္သားတို႔ျဖင့္ ထုလုပ္၍ ကိုးကြယ္မႈဆိုင္ရာႏွင့္ လူ႔အသုံးအေဆာင္ပစၥည္းမ်ားကိုလည္း ျပဳလုပ္သုံးစြဲခဲ့ၾကသည္။

ဤတြင္ ၁ ရာစုမွ စ၍ ရတနာပုံေခတ္ကာလအထိ ယဥ္ေက်းမႈအႏုပညာလက္ရာေျမာက္ေသာ ေစတီ၊ ပုထိုး၊ ဂူ၊ ေက်ာင္းတို႔၏ ဂူဘုရားနံရံမ်ား၊ မုခ္ဦးမုခ္ဝမ်ား စသည့္ေနရာမ်ားတြင္ ႐ုပ္လုံး၊ ႐ုပ္ခုံး၊ ႐ုပ္ႂကြ၊ ပန္းေတာ့၊ ပန္းတေမာ့လက္ရာမ်ားစြာ အသုံးျပဳခဲ့သည္။ ႐ုပ္လုံး၊ ႐ုပ္ႂကြမ်ားကို ၾကည့္သည့္အခါ ျခဴးပန္းျခဴးႏြယ္၊ ကႏုတ္ပန္း၊ ဘယက္ဒြါဒရာ အဆင္တန္ဆာတို႔ျဖင့္ ဝတ္စားဆင္ယင္ထားေသာ ဘုရားအေလာင္း႐ုပ္၊ ျဗဟၼာ႐ုပ္၊ နတ္႐ုပ္ႏွင့္ ဘုရားျဖစ္ေတာ္စဥ္ ၅၅ဝ ဇာတ္နိပါတ္ေတာ္မ်ားကို အႏုလက္ရာအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ စဉ့္ကြင္းေက်ာက္၊ အုတ္၊ သစ္သားတို႔ျဖင့္ ထုဆစ္အလွဆင္ခဲ့ၾကသည္။ ၄င္းအျပင္ စာေပအေရးအသား တိုးတက္မႈအေနႏွင့္လည္း ပ်ဴေခတ္မွစတင္၍ ရတနာပုံေခတ္အထိ ေက်ာက္စာမ်ားကိုလည္း ေရးထိုးစိုက္ထူခဲ့ၾကသည္။

ထိုသို႔ထုလုပ္ခဲ့ေသာ ႐ုပ္တု၊ ႐ုပ္လုံးမ်ားကိုၾကည့္ပါက ဗုဒၶဘာသာဆိုင္ရာ ကိုးကြယ္မႈကို အေျခခံေသာ ႐ုပ္တုမ်ားႏွင့္ မဟာယာနဆိုင္ရာ႐ုပ္တု၊ ဟိႏၵဴျဗဟၼဏဆိုင္ရာ႐ုပ္တု၊ နတ္႐ုပ္မ်ားသည္ သမိုင္းေနာက္ခံအတြက္ မဂၤလာရွိေစေသာ အထိမ္းအမွတ္ႏွင့္ထုဆစ္ခဲ့ၾကေသာ ႐ုပ္တုမ်ားသာ ျဖစ္ၾကသည္။ အေၾကာင္းမဲ့ ထုလုပ္ေရးခ်ယ္ခဲ့ျခင္းေတာ့ မဟုတ္ေပ။ ထိုဘုရား ျဖစ္ေတာ္စဥ္ ဇာတ္နိပါတ္ေတာ္မ်ားကို ေနာင္လာေနာင္သားမ်ားအား သိေစခ်င္သည့္အတြက္ ဘာသာေရး၊ သာသနာေရးကို အေလးထားကာ ထုဆစ္ထားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထို႐ုပ္တုမ်ားသည္ အလွအပသေဘာ၊ အဆင္တန္ဆာ သေဘာပါဝင္သလို ဘာသာေရး ကိုးကြယ္မႈဆိုင္ရာ သမိုင္းေနာက္ခံႏွင့္ လူတို႔၏အဆင့္အတန္း ျမင့္မားလာမႈကို ေဖာ္ေဆာင္ ေပးေနေသာ ႐ုပ္တုမ်ား ျဖစ္ၾကသည့္အတြက္ တန္ဖိုးႀကီးမားလွပါသည္။

ယခုအခါတြင္ ဤ႐ုပ္တုအမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ စာေပ(ေက်ာက္စာ)တို႔သည္ ယေန႔ထက္ထိတိုင္ေအာင္ က်န္ရွိေနေသး၍ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈအႏုပညာ အေမြအႏွစ္ပစၥည္းမ်ားအျဖစ္ ယဥ္ေက်းမႈအရ အလြန္ပင္တန္ဖိုးႀကီးပါသည္။ ထိုကဲ့သို႔ တန္ဖိုးႀကီးမားမႈကို ေလ်ာ့ပါးသြားေအာင္ ယဥ္ေက်းမႈ မဲ့ေသာ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈ၊ မယဥ္ေက်းေသာ အျပဳအမူမ်ားျဖင့္ ပူးတြဲကာ ဓာတ္ပုံရိုက္ျခင္း၊ ျဖန႔္ေဝျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ေနၾကေသာေၾကာင့္ ထို႐ုပ္တုပစၥည္းမ်ား၏ ယဥ္ေက်းမႈတန္ဖိုးကို ေမွးမွိန္ေစပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤကဲ့သို႔ ျပဳလုပ္ေသာ အျပဳအမူမ်ားကို မျပဳလုပ္မိေစရန္ ျမန္မာနိုင္ငံသူနိုင္ငံသားမ်ားအေနႏွင့္ မိမိယဥ္ေက်းမႈကို ခ်စ္ျမတ္နိုးေသာစိတ္ျဖင့္ ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ သြားရန္လိုပါသည္။ ထို႔အတူ ယဥ္ေက်းမႈပ်က္ျပားေစေသာ အျပဳအမူမ်ား ျပဳလုပ္ေန သည္ကို ေတြ႕ရွိပါကလည္း မျပဳလုပ္ေစရန္ တားျမစ္၍ အသိပညာေပးရန္လိုပါသည္။

ထိုသို႔ ယဥ္ေက်းမႈအေမြအႏွစ္ပစၥည္းမ်ားကို အမ်ိဳးသားေရးအသိစိတ္ဓာတ္ျဖင့္ ဝိုင္း၀န္း ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္မည္ဆိုပါက မိမိတို႔၏ အမ်ိဳးသားယဥ္ေက်းမႈဂုဏ္ကို ျမႇင့္တင္ေပးရာ ေရာက္သည့္အတြက္ တစ္မ်ိဳးသားလုံးက ဝိုင္းဝန္းကာကြယ္ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္သြားရန္ လိုပါေၾကာင္း အသိေပးတိုက္တြန္းအပ္ပါသည္။

MORAC

ေဆာင္းပါးရွင္ ခင္ညိဳညိဳ(ေရွးေဟာင္းသုေတသန)
Ministry of Religious Affairs and Culture
https://www.facebook.com/ministryofculturenews