On Thu, 2016-11-10 06:30
Issue No.No.1268 Thursday, November 10, 2016
ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ေဒၚနယ္ထရန္႔ ႏုိင္သြားတယ္ဆိုတာက အ ေမရိကန္ ျပည္သူေတြအတြက္၊ ဖြဲ႕စည္းပံု ဥပေဒအတြက္ ေၾကကြဲ စရာ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ ျဖစ္ခဲ့႐ံု တင္ မကပါဘူး။ အေမရိကန္ျပည္ တြင္းကေရာ၊ ျပည္ပေဒသေတြမွာ ပါ ရွိေနတဲ့ လူမ်ိဳးႀကီး ဝါဒီေတြ၊ ဖိႏွိပ္ႀကီးစိုးမႈ ဝါဒီေတြ၊ မဟာဖိုဝါဒ သမားေတြနဲ႔ လူမ်ိဳးေရး ခြဲျခားမႈ ဝါဒီေတြအတြက္ ဧရာမေအာင္ပြဲ ႀကီး ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ သမၼတေနရာ ကို ထရန္႔ရရွိသြားေတာ့မယ္ဆုိတဲ့ တုန္လႈပ္စရာ သတင္းဟာ အေမရိ ကန္ သမိုင္းေၾကာင္းနဲ႔ လစ္ဘရယ္ ဒီမိုကရက္ဝါဒအတြက္ အားေလ်ာ့ စရာ ျဖစ္ရပ္ဆိုးပါပဲ။ ၂၀၁၇၊ ဇန္ နဝါရီ ၂၀ မွာ အေမရိကန္သမိုင္း ရဲ႕ ပထမဆံုးေသာ အာဖရိကႏြယ္ ဖြား သမၼတတစ္ေယာက္၊ ဂုဏ္ သိကၡာ၊ တည္ၾကည္ေျဖာင့္မတ္မႈ၊ ရက္ေရာမႈေတြနဲ႔ ျပည့္စံုတဲ့လူ သား တစ္ေယာက္ကို ႏႈတ္ဆက္ရ ပါေတာ့မယ္။ အင္အားလက္ကိုင္ ျပဳ ႀကီးစိုးလိုၿပီး လူမ်ိဳးေရး ခြဲျခားမႈ ဝါဒရဲ႕ အားသစ္တစ္ရပ္က ႀကီးစိုး လာေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို အခိုက္အတန္႔ကို သည္းခံ ေက်ာ္ ျဖတ္ဖုိ႔ဆိုတာက အင္မတန္ခက္ခဲ မွာ အမွန္ပါပဲ။
ဒုကၡဆိုးေတြကေတာ့ ေရာက္ ရွိလာေတာ့မွာ ေျမႀကီးလက္ခတ္ မလြဲပါ။ ေလ်ာ့တိေလ်ာ့ရဲနဲ႔ ဗဟို တရား႐ံုးခ်ဳပ္၊ လက္ယာယိမ္းဝါဒီ ေတြကို အားေပးအားေျမႇာက္လုပ္ မယ့္ လႊတ္ေတာ္၊ အမိ်ဳးသမီးေတြ၊ လူနည္းစု တိုင္းရင္းသားေတြ၊ လူ ထု လြတ္လပ္ခြင့္နဲ႔ သိပၸံေရးရာ အ ခ်က္အလက္ေတြကို အထင္ေသး စက္ဆုပ္တဲ့ သမၼတတစ္ေယာက္ နဲ႔ စည္ကားေနပါေတာ့မယ္။ ထရန္႔ဟာ ဒီအေၾကာင္းအရာေတြ ကို အႀကိမ္ႀကိမ္ အထပ္ထပ္ သက္ေသျပခဲ့ၿပီးသား လူတစ္ ေယာက္ပါ။ သူဟာ ႏႈတ္မေစာင့္ သူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္႐ံုမွ်မကဘဲ အသိပညာ ကင္းကြာလြန္းသူ ႏုိင္ငံေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးအေန နဲ႔ ေစ်းကြက္ အေျခအေနေတြကို ကၽြမ္းထိုးေမွာက္ခံုေတြ ျဖစ္လာေစ ပါလိမ့္မယ္။ ၿပီးေတာ့ အင္အား နည္းပါးသူေတြရဲ႕ ႏွလံုးသားထဲမွာ အေၾကာက္တရားေတြ ခိုေအာင္း လာေစမယ္။ ဒါ့အျပင္ လူေပါင္း မ်ားစြာ ေစာ္ကားမ်က္ကြယ္ျပဳခံရ လိမ့္မယ္။ အာဖရိကန္- အေမရိ ကန္ေတြ၊ ၿပီးေတာ့ မကၠဆီကန္နဲ႔ အာရွႏြယ္ဖြားေတြက အစေပါ့။ ၿပီးေတာ့ အမ်ိဳးသမီးေတြ၊ ဂ်ဴး ေတြ၊ မြတ္စလင္ေတြ အားလံုးပါ ပဲ။ ဒီအေျခအေနေတြနဲ႔ ပတ္သက္ ၿပီး ကိုင္တြယ္ႏုိင္ဖုိ႔ အေမွ်ာ္လင့္ႏိုင္ ဆံုး အေျခအေနကေတာ့ လာ မယ့္ႏွစ္ေတြမွာ အေမရိကန္ဖြဲ႕ စည္းပံု အေျခခံဥပေဒဟာ ဘယ္ ေလာက္ ႀကံ႕ခုိင္အားေကာင္းသ လဲ၊ ဒါမွမဟုတ္ ဘယ္ေလာက္ ထိလြယ္ရွလြယ္ ရွိသလဲ ဆိုတာ ကို ဆန္းစစ္ဖုိ႔ပါပဲ။
ေရြးေကာက္ပြဲေန႔ အေစာ ပိုင္းမွာကတည္းက ထြက္ေပၚလာ တဲ့ သတင္းေတြက စိုးရိမ္စရာ ျဖစ္ ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ပင္ဆယ္ေဗးနီးယား၊ မီခ်ီဂန္၊ ေျမာက္ကယ္႐ို လိုင္းနားတို႔အျပင္ ဖေလာ္ရီဒါလို ျပည္နယ္ေတြမွာ ရီပက္ဘေလ ကန္ေတြအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အလားအလာ ေကာင္းႏိုင္တဲ့ အ ေနအထားေလးေတြ ရွိခဲ့တယ္။ အိမ္ျဖဴေတာ္ကို အမ်ိဳးသမီး သမၼတ တစ္ဦး တက္လွမ္းလာႏုိင္ တဲ့အခါ ေအာင္ပြဲခံဖုိ႔ အားခဲထား ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ အက္ဖ္ဘီအုိင္ ေထာက္လွမ္းေရးဌာန အႀကီးအ ကဲရဲ႕ ၿပီးခဲ့တဲ့ သီတင္းပတ္က ဆံုး ျဖတ္ခ်က္မ်ိဳးဟာ ဒီမိုကရက္ေတြ အတြက္ ထိခုိက္ေစခဲ့ပါတယ္။ ဟီလာရီကလင္တန္ရဲ႕ အီးေမးလ္ ဆာဗာ ျပႆနာကို အစျပန္ေဖာ္ စံုစမ္းမႈေတြက ေဂ်ာ္ဂ်ီယာလို ျပည္နယ္ေတြမွာ ဒီမိုကရက္ေတြ အႏုိင္ရႏုိင္တဲ့ အေျခအေနကို ဆံုး႐ံႈးသြားေစတယ္။ ဒါေပမဲ့ က လင္တန္အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္စရာ ေတြကေတာ့ ဆက္ရွိေနတုန္းပါပဲ။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ထရန္႔ဟာ ဇာတ္ေၾကာင္း အလွည့္အေျပာင္း တစ္ခုမွာ သမၼတ ျဖစ္လာေတာ့ မယ္။ ဒါဟာ အေမရိကန္ရဲ႕ စိတ္ ဓာတ္၊ အေမရိကန္ရဲ႕ စီးပြားေရး၊ ႏုိင္ငံေရး၊ လူမႈေရးက႑ေတြမွာ ဘယ္တုန္းကမွ မႀကံဳဖူးခဲ့တဲ့ မေသ ခ်ာ မေရရာမႈေတြဆီ ဦးတည္သြား ေစပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲမဲေရ တြက္မႈ ရလဒ္ေတြက ထရန္႔စိတ္ကူးယဥ္ထားတဲ့ ေမာက္မာဝင့္ႂကြား မႈ၊ အမုန္းတရား၊ အထက္စီးဆန္ မႈ၊ မ႐ိုးေျဖာင့္မႈ၊ အညႇာအတာ ကင္းမႈေတြနဲ႔ ကမၻာေျမကို ပံုေဖာ္
ဖုိ႔၊ ဒီမိုကေရစီ စံႏႈန္းေတြကို သူ႔ စိတ္တိုင္းက် ဖ်က္ဆီးပစ္ဖုိ႔၊ အ ေမရိကန္ရဲ႕ တန္ဖိုးဂုဏ္ရည္ေတြ ယုတ္ေလ်ာ့ ပ်က္သုဥ္းဖို႔ ဦးတည္ ေစခဲ့ၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။
လာမယ့္ ရက္ပိုင္းေတြမွာ ေတာ့ ဩဇာႀကီးမားတဲ့ သတင္း မီဒီယာေတြက အေျခအေနကို ျပန္ၿပီး ထိန္းညႇိဖို႔ ႀကိဳးစားလာပါ လိမ့္မယ္။ စာဖတ္သူေတြ၊ သ တင္းၾကည့္႐ႈသူေတြ စိတ္ထဲမွာ အေမရိကန္ရဲ႕ ပင္ကိုဗီဇ အသိ ဉာဏ္ ႂကြယ္ဝမႈ၊ အေရးပါအရာ ေရာက္တဲ့ ယဥ္ေက်းမႈဂုဏ္ရည္ ေတြကို ျပန္ၿပီး ေတြးေတာပံုေဖာ္ လာႏုိင္ေအာင္ ကူညီပါလိမ့္မယ္။ အစြန္းေရာက္ အမ်ိဳးသားေရး ဝါဒ ရဲ႕ မလိုလားအပ္တဲ့ အစိတ္အပိုင္း ေတြကို မ်က္စိေမွာက္မႈေတြ ရွိ လာမယ္။
ထရန္႔ဟာ သူ႔ရဲ႕ ေရြးေကာက္ ပြဲႀကိဳ လႈပ္ရွားမႈမွာ မဲဆႏၵရွင္သန္း ေပါင္းမ်ားစြာကို တစ္ခုခု လစ္ဟာ ဆံုး႐ံႈးသြားတာမ်ိဳး၊ ေသာကေပြေန ရတာမ်ိဳး ခံစားခ်က္ေတြ ျဖစ္ေပၚ ေစခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ ေဖ်ာ္ေျဖေရး သမားဆန္ဆန္ လူတစ္ဦးက ကမၻာေျမသစ္တစ္ခုကို လိုလား ေတာင္းဆိုတဲ့ သူတို႔ရဲ႕ ႏိုးၾကား ေတာက္ေလာင္မႈ၊ သူတို႔ရဲ႕ အာ႐ံု ခံစားမႈေတြကို ပ်က္ျပယ္သြားေစ ေတာ့မွာ ႀကိဳသိျမင္ေနတာေၾကာင့္ ပါ။
ဒီမိုကရက္ပါတီရဲ႕ အာဏာ ရ ကာလေတြဟာ အလံုးစံု ေကာင္း မြန္ခဲ့တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အလုပ္လက္မဲ့ဦးေရ ၄ ဒသမ ၉ ရာခုိင္ႏႈန္း ေလွ်ာ့ ခ် ႏုိင္ခဲ့ တယ္။ ပထမဆံုး အာဖရိကႏြယ္ ဖြား အေမရိကန္သမၼတတစ္ဦးကို တင္ေျမႇာက္ေပးခဲ့တဲ့အျပင္ ထိမ္း ျမားလက္ထပ္ခြင့္ဆိုင္ရာ အခြင့္အ ေရး ညီမွ်မႈ၊ စီးပြားေရးနဲ႔ ယဥ္ေက်း မႈဆိုင္ရာ ေကာင္းက်ိဳး ျဖစ္ထြန္းမႈ အခ်ိဳ႕ကို ေဆာင္ယူေပးခဲ့တယ္။
ထရန္႔ကေကာ။ သူ႔ရဲ႕ ေရြး ေကာက္ပြဲ လႈပ္ရွားမႈေတြဟာ မကၠ ဆီကန္ေတြကို ေစာ္ကားတိုက္ ခုိက္မႈနဲ႔ စခဲ့တယ္။ မကၠဆီကို ဘက္က ဝင္ေရာက္လာတဲ့ ေရႊ႕ ေျပာင္းလုပ္သားေတြကို မုဒိမ္း သမားေတြလို႔ သမုတ္ခဲ့တယ္။ လူ မ်ိဳးေရးခြဲျခားမႈဟာ သူ႔မူဝါဒပိုင္း မွာ အေျခခံအက် ဆံုး ဗ်ဴဟာတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာပိုင္းကိုေရာ၊ ခႏၶာ ကိုယ္ကိုပါ သူ႔ရဲ႕ ပင္ကိုအက်င့္ စ႐ိုက္ ဝါသနာအတုိင္း ေလွာင္ ေျပာင္ ေစာ္ကားခဲ့တယ္။ ဒီကိစၥ ေတြကို သြားေဝဖန္ရင္ သူက ႏိုင္ငံ ေရးမွာ အမွားမရွိဘူးဆိုတာမ်ိဳးနဲ႔ တံု႔ျပန္တယ္။ ဒီလို ၾကမ္းၾကဳတ္ၿပီး မႏွစ္ၿမိဳ႕စရာ လူတစ္ေယာက္ကို မဲေပးသူေတြ ရွိပါလိမ့္မယ္။ ဒါ ေပမဲ့ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မ်ား သူႏိုင္ သြားရတာလဲ။ တကယ္ေတာ့ ထရန္႔ဟာ ေဂ်ာ့ခ်္ဘုရွ္ကအစ၊ မစ္ ရြမ္ေနးအဆံုး ရီပက္ဘေလကန္ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြ တန္ဖိုးထား တဲ့ စံႏႈန္းေတြကိုပါ ေဖာက္ဖ်က္ ခဲ့သူပါ။
ထရန္႔ဟာ ပါတီတြင္း ယွဥ္ ၿပိဳင္မႈေတြမွာ အႏိုင္ရခဲ့တာဟာ ထံုးတမ္းစဥ္လာေတြအတိုင္း ထိန္း သိမ္းက်င့္ႀကံၿပီး ေအာင္ျမင္လာ တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ယဥ္ေက်းမႈ၊ မွ်တမႈ၊ ဘက္မလုိက္မႈ၊ စူးစိုက္မႈ၊ ဥပေဒ စိုးမိုးမႈ အေတြးအျမင္ေတြနဲ႔ တင္ေျမႇာက္ခံလာရတာ မဟုတ္ပါ ဘူး။ သူတကယ္တမ္း အေျချပဳ ခဲ့တာဟာ အမုန္းတရားသာ ျဖစ္ ပါတယ္။ ဖက္ဆစ္ဝါဒဟာ အေမရိ ကန္ရဲ႕ အနာဂတ္မဟုတ္ပါဘူး။ ျဖစ္လည္း မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ ျဖစ္ဖုိ႔ လည္း ခြင့္မျပဳသင့္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အခုလက္ရွိ လမ္းစဥ္ေတြအတိုင္း ဆက္သြားရင္ေတာ့ ဖက္ဆစ္ဝါဒ နဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္ ဦးတည္ေနၿပီဆုိ တာ အမွန္ပါပဲ။
ကလင္တန္ဟာလည္း အနာ အဆာေတြ ရွိခဲ့တဲ့ သမၼတ ေလာင္း တစ္ဦးပါ။ ဒါေပမဲ့ တည္ ၾကည္တယ္၊ ထက္ျမက္တယ္၊ ေခါင္းေဆာင္မႈ ျပည့္ဝသူ တစ္ဦးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ သန္းေပါင္း မ်ားစြာေသာ မဲဆႏၵရွင္ေတြၾကား မွာ သူ႔ရဲ႕ပံုရိပ္ကို အယံုအၾကည္ ေလ်ာ့က်သြားေစတာမ်ိဳး၊ အားမ ကိုးလိုေတာ့တာမ်ိဳး မျဖစ္ေအာင္ ေက်ာ္လႊားခဲ့သူပါ။ ျပည္သူ႔ ေကာင္းက်ိဳးအတြက္ သူ႔အေနနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ပဲ ျမႇဳပ္ႏွံအားထုတ္ ပါေစ၊ အခုေရြးေကာက္ပြဲ ရလဒ္ အရေတာ့ သူဟာ ထရန္႔ေလာက္မွ ယံုၾကည္မႈ မခံရသလို ျဖစ္ခဲ့ပါ ၿပီ။ ထရန္႔ဆိုတာ သူ႔ေဖာက္သည္ ေတြ၊ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူေတြ၊ အက်ိဳး တူ ပူးေပါင္းစာခ်ဳပ္သူေတြကို လို သလို လွည့္ျဖားခဲ့ဖူးတဲ့ လူတစ္ ေယာက္၊ လူသား ဂုဏ္ရည္တန္ ဖိုးေတြကို သိကၡာက်ေအာင္ အ ႀကိမ္ႀကိမ္ ထုတ္ေျပာခဲ့ဖူးတဲ့ လူ တစ္ေယာက္၊ အလုိႀကီးမႈ၊ မ႐ိုး ေျဖာင့္မႈ၊ တစ္ယူသန္မႈေတြနဲ႔ ထု ဆစ္ထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ပါ။ သူ႔ရဲ႕ အတၱႀကီးမႈဟာ သင့္တင့္ မွ်တတဲ့ လူမႈပတ္ဝန္းက်င္ တစ္ခုနဲ႔ ဝင္ဆံ့ဖို႔ ခက္ခဲေလာက္ေအာင္ ႀကီးမားလြန္းပါတယ္။
အေမရိကန္ဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ရွစ္ႏွစ္တာ ကာလမွာ ဘားရက္ အိုဘားမားကို သမၼတအျဖစ္ တင္ ေျမႇာက္ခြင့္ ရခဲ့တယ္။ ဆိုက္ဘာ ယဥ္ေက်းမႈ နယ္ပယ္မွာ လူမ်ိဳးေရး ခြဲျခားမႈေတြကို ဟန္႔တားၿဖိဳခြဲဖို႔ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုေတာ့ လူမ်ိဳးေရးခြဲျခားေစာ္ ကားမႈကို ဝါဒျဖန္႔ခ်ိေရး နည္း လမ္းတစ္ခုလို ၿမိန္ေရရွက္ေရအသံုးခ်ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္က သမၼတ ျဖစ္လာပါေတာ့မယ္။ ထရန္႔ဟာ ဒီအပိုင္းကို သူ႔ေရြး ေကာက္ပြဲ လႈပ္ရွားမႈေတြမွာ ေအာက္ဆီဂ်င္အျဖစ္ အားျဖည့္ အသံုးခ်ခဲ့တာပါ။ စတိဗ္ဘန္ႏြန္ ဟာ သူ႔ရဲ႕ ဝါဒျဖန္႔ခ်ိေရးမွဴးနဲ႔ ေရြး ေကာက္ပဲြ လႈပ္ရွားမႈ မန္ေနဂ်ာပဲ ေပါ့။
ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ေရြး ေကာက္ပြဲရဲ႕ ေနာက္ဆံုးျပည္နယ္ ေတြအတြက္ မဲေၾကညာမႈေတြ ထြက္ေပၚလာခဲ့ပါၿပီ။ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က ဖုန္းဆက္ၿပီး ေရွ႕ ဆက္ ႀကံဳလာမယ့္ ပဋိပကၡေတြ၊ စစ္ပြဲေတြနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ဝမ္း နည္းမႈ၊ စိုးရိမ္မႈေတြေရာႁပြမ္းရင္း ေဆြးေႏြးခဲ့ပါတယ္။ ဒီႏုိင္ငံမ်ိဳးကို ဘာေၾကာင့္မ်ား မစြန္႔ခြာခ်င္စရာ ရွိေတာ့မွာလဲတဲ့။ ေျဖစရာ ရွာ မေတြ႕ပါဘူး။ အေမရိကန္ရဲ႕ ႀကီး ျမင့္မႈ၊ အစြန္းအထင္း ကင္းမႈေတြ ဟာ မုသားေတြရဲ႕ဖံုးအုပ္မႈကေန လြတ္ေျမာက္ဖုိ႔ ႐ုန္းကန္ေနရ ရွာပါၿပီ။ သေဘာတရား အေန နဲ႔ကေတာ့ ေက်ာခိုင္းစြန္႔ခြာမႈကို ေရြးခ်ယ္ဖုိ႔ပါပဲ။ လုပ္စရာ ဒီတစ္ ခုပဲ ရွိႏုိင္ပါေတာ့တယ္။
(NewYorker တြင္ ေဖာ္ျပထား သည့္ ေဒးဗစ္ရမ္းနစ္ခ္၏ An American Tragedy ေဆာင္းပါး ကို ၿခံဳငံုဘာသာျပန္ဆိုသည္။)
http://www.7daydaily.com/story/80449
No comments:
Post a Comment