ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေထာင္နီးနားခ်င္းတစ္ဦး (သို႔မဟုတ္) ေစာက္႐ူးေျခာက္ခါ ေျပာတဲ့သူ - ဇာဂနာ

အရင္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေထာင္နီးနားခ်င္းမ်ားဆုိၿပီး တူေမာ႐ုိးဂ်ာနယ္မွာ အခန္းဆက္ ေဆာင္းပါးေတြ ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။ စာအုပ္လည္း ထုတ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒီတုန္းက ထည့္မေရးခဲ့ရတဲ့ သူ တစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ တမင္သက္သက္ ခ်န္ထားခဲ့တာလုိ႔ ေျပာရင္လည္း ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အသက္အရြယ္လည္း မတူေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ေရးဟန္အတုိင္း ေျပာင္ေျပာင္ေနာက္ေနာက္ ေရးရင္ျဖင့္ မသင့္ေတာ္ေပဘူးလုိ႔ ယူဆတဲ့အတြက္ သူ႔ကုိ ခ်န္လွပ္ထားခဲ့တာပါ။ သူကေတာ့ ဒီကေန႔ နာမည္ေက်ာ္ ဦး၀င္းထိန္ပါပဲ။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကေတာ့ သူ႔ကုိ ထိန္ထိန္လုိ႔လည္း ေခၚတယ္။ ဦးထိန္လုိ႔လည္း ေခၚပါတယ္။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ အဖမ္းခံရေတာ့ အင္းစိန္ေထာင္ အထူးတုိက္မွာ စံျမန္းခဲ့ရတာေပါ့။ ဒီတုန္းက ဦးထိန္တုိ႔ ေရာက္မလာေသးပါဘူး။ သူတုိ႔က NLD နဲ႔ တုိင္ပတ္ေနခ်ိန္ေပါ့။ အမွန္ကုိေျပာရရင္ ၁၉၈၈ တုန္းက NLDဆုိတာ ဖြဲ႕သာဖြဲ႕တယ္၊ တံေတြးနဲ႔ကပ္တဲ့ စာရြက္လုိပါ။ ေစးေစးပုိင္ပုိင္ မရွိသလုိ ကပ္ကပ္နီးနီးလည္း မရွိပါဘူး။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္း တင္ဦးဘက္က ပါလာတဲ့ မ်ိဳးခ်စ္ တပ္မေတာ္သားေဟာင္းမ်ားကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က (မခ)ေတြလုိ႔ ေခၚပါတယ္။ ဦးေအာင္ႀကီးဖက္က ပါလာတဲ့ သူေတြကုိေတာ့ (စမူဆာ)ေတြလုိ႔ ေခၚပါတယ္။ ထင္တဲ့အတုိင္းပါပဲ။ ဦးေအာင္ႀကီးကစလုိ႔ NLDကုိ စြန္႔ခြာခဲ့ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေခါင္းေဆာင္တဲ့ တတ္သိပညာရွင္မ်ား အဖြဲ႕နဲ႔ ဦးတင္ဦး ေခါင္းေဆာင္တဲ့ (မခ)ေတြပဲ က်န္ေတာ့တာေပါ့။

၁၉၉၀ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲ မတုိင္ခင္မွာ NLDကုိ ဖမ္းပါေလေရာ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လည္း အက်ယ္ခ်ဳပ္၊ ဦးတင္ဦးကုိလည္း ေထာင္ထဲပုိ႔၊ ဦး၀င္းတင္ႀကီးလည္း ေထာင္ထဲေရာက္လာနဲ႔ အင္းစိန္ေထာင္ႀကီး စည္ကားသြားတာေပါ့။ ဒီေတာ့မွ ဦး၀င္းထိန္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဆုံခဲ့ၾကရပါတယ္။ မ်က္စိထဲ ျမင္ေအာင္ေျပာရရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေရာက္ေနတဲ့ အထူးတုိက္ဆုိတာ ဆယ္ခန္းတြဲ တန္းလ်ားတစ္ခုပါ။ ေထာင္ထဲမွာေတာ့ အက်ယ္ဆုံး အခန္းေတြေပါ့။ ၁၆ ေပ၊ ၁၂ေပ က်ယ္ပါတယ္။ ေရေလာင္းအိမ္သာနဲ႔ ေရခ်ိဳးဖုိ႔ ဘုံဘုိင္တစ္ခု ပါပါတယ္။

ဦးထိန္ကုိ ေတာ္ေတာ္ခ်စ္ပုံရပါတယ္။ အခန္းနံပါတ္ (၁)မွာ ထားပါတယ္။ တစ္မွာထားလုိ႔ ခ်စ္သဒၶါပြားၿပီး ေမတၱာထားတယ္လုိ႔ မထင္ေစလုိပါ။ အခန္း (၁)ဟာ ထိပ္ဆုံးမွာပါ။ ေထာင္၀င္းထဲကုိ ဘယ္သူ၀င္လာလာ ပထမဆုံး ေရာက္မွာက အခန္းအမွတ္ ၁၀ပါ။ အဲဒီအခန္းမွာက KNU ကုိကုိႏုိင္ပါ။ သူကေတာ့ သန္လ်င္ေရာ၊ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမေရာကုိပါ ဗုံးေဖာက္ခဲ့တဲ့သူေပါ့။ သူၿပီးရင္ေတာ့ ဗကပ ကုိသက္ခုိင္၊ (ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာရဲ႕ သမက္၊ ေျမေပၚဗကပ လႈပ္ရွားမႈကုိ ဦးေဆာင္ခဲ့သူေပါ့)၊ အခန္းနံပါတ္ ၈မွာက ကြယ္လြန္ခဲ့ၿပီျဖစ္တဲ့ ေရွ႕ေနႀကီး ဦးကုိယု (NLD) ပါ၊ ျမန္မာတစ္ႏုိင္ငံလုံးမွာ ဟုိးဟုိးေက်ာ္ခဲ့တဲ့ အမႈႏွစ္မႈရွိပါတယ္။ တစ္မႈကေတာ့ ဗုိလ္ႀကီးအုန္းေက်ာ္ျမင့္ အမႈ၊ ေနာက္တစ္မႈက သခင္စုိးအမႈ၊ အဲဒီ ၂မႈလုံးကုိ ဦးကုိယုက ေရွ႕ေနလုိက္ေပးခဲ့တာပါ။ သူ႔ရဲ႕ ေျပာတာဆုိတာ ေမးျမန္းတာ၊ စကားအသုံးအႏႈန္း ႂကြယ္၀တာေတြေၾကာင့္ အရမ္းကို နာမည္ေက်ာ္ၾကားခဲ့တာေပါ့။ ဗုိလ္ႀကီး အုန္းေက်ာ္ျမင့္က တပ္မေတာ္ ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေက်ာ္ထင္ရဲ႕ ကုိယ္ေရး အရာရွိပါ။ သူကတပ္မေတာ္ ေထာက္လွမ္းေရး ဗုိလ္မွဴးခ်ဳပ္ တင္ဦး၊ သမၼတ ဦးစန္းယုနဲ႔ တျခားေခါင္းေဆာင္ေတြကုိ တပ္မေတာ္ေန႔ ညစာစားပြဲမွာ လုပ္ႀကံဖုိ႔ ႀကံစည္ခဲ့တာေပါ့။ မေအာင္ျမင္ေတာ့ ဖမ္းခံရၿပီး ေသဒဏ္ ေပးခံခဲ့ရပါတယ္။ တုိက္ဆုိင္ခ်င္လုိ႔ပဲလား မသိပါဘူး။ (ဗုိလ္ႀကီး အုန္းေက်ာ္ျမင့္ အမႈေၾကာင့္ အဖမ္းခံၿပီး တပ္မေတာ္ကေန အနားေပးခံခဲ့ရတဲ့ ဦး၀င္းထိန္ရယ္၊ ဗုိလ္ႀကီး အုန္းေက်ာ္ျမင့္ အမႈေၾကာင့္ အဖမ္းခံၿပီး ေထာင္ခုႏွစ္ႏွစ္ ခ်ခံခဲ့ရတဲ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္း ဦးတင္ဦးရယ္၊ ဗုိလ္ႀကီး အုန္းေက်ာ္ျမင့္ အမႈကုိ လုိက္ခဲ့တဲ့ ေရွ႕ေနႀကီး ဦးကုိယုရယ္ သုံးဦးသား အထူး၀င္းထဲမွာ လာဆုံေနၾကတာပါ။)

ေရွ႕က စကားကုိ ဆက္ရရင္ အခန္း (၇) မွာက ဦး၀င္းတင္၊ အခန္း (၆)မွာေတာ့ ဗကပယူဂ်ီ ဦးတင္ေအာင္၊ အခန္း (၅)မွာက ကၽြန္ေတာ္၊ အခန္း (၄)မွာ ဗုိလ္ႀကီး ေဒါက္တာေမာ္ဇင္၊ အခန္း (၃)မွာေတာ့ မင္းကုိႏုိင္တုိ႔ေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တဲ့ ေနရာခုမွ ေရာက္ပါၿပီ။ အခန္း နံပါတ္ (၂)ကုိ တမင္သက္သက္ တစ္ေယာက္မွ မထားဘဲ လႊတ္ထားခဲ့ပါတယ္။ အေၾကာင္းအႀကီးႀကီး ရွိပါတယ္။ တစ္ခန္းနဲ႔ တစ္ခန္း စကားေျပာၾကတဲ့ အခါမွာ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ ျမင္ရတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အသံပဲၾကားရတာပါ။ ဒါေပမဲ့ စကားေျပာေဖာ္ေလး ရွိေနေသးလုိ႔ အပ်င္းေျပတာေပါ့။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း ျငင္းၾကခုန္ၾကရတာ အရသာေလ။ ဦး၀င္းထိန္ကုိေတာ့ ေဘးခန္းနဲ႔ စကားေျပာ မရေအာင္ ထိပ္ဆုံးက တစ္နံပါတ္ အခန္းပုိ႔ထားၿပီး အခန္းအမွတ္ (၂)ကုိ လူမထားဘဲ ျခားလုိက္တာေပါ့။ ဘယ္သူနဲ႔မွ စကားေျပာလုိ႔ မရေတာ့ေအာင္ရယ္ ေျပာခ်င္လည္း လိပ္ေခါင္း ထြက္ေအာင္ ေအာ္မွရယ္ဆုိၿပီး ညစ္တာပါ။ ပုိဆုိးတာက ေထာင္ပုိင္ေတြ။ ေထာင္ၫႊန္မွဴးေတြ လာရင္ အခန္းနံပါတ္ (၂)ကေန ျပန္ေကြ႕ထြက္သြားေတာ့တာခ်ည္းပါပဲ။ သေဘာကေတာ့ ဦးထိန္နဲ႔ စကားမေျပာခ်င္လုိ႔ ေရွာင္တာေပါ့။ ေရွာင္လည္း ေရွာင္ခ်င္စရာပါ။ ေထာင္ၫႊန္ခ်ဳပ္ေတြ၊ ၫႊန္မွဴးေတြက တပ္ထဲမွာ ဦးထိန္ထက္ ငယ္တဲ့သူေတြ ျဖစ္သလုိ၊ တပ္ထဲမွာ ဦးထိန္ရဲ႕ ထက္ျမက္မႈကုိ လုိက္မမီတဲ့သူေတြလည္း ျဖစ္ေနလုိ႔ပါ။

ေနာက္ၿပီး ဦးထိန္ကုိ ေၾကာက္ၾကတာလည္း ျဖစ္ဖုိ႔မ်ားပါတယ္။ ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ ဦးထိန္က တုတ္ထုိးအုိးေပါက္ ေျပာတတ္တာကုိး။ ဘာကုိမွ ဂ႐ုမစုိက္၊ ဘယ္သူ႔ကုိမွ မေၾကာက္။ ေထာင္ထဲ ေရာက္ေနတာေတာင္ ေျပာခ်င္သလုိ ေျပာတတ္တဲ့ ဦးထိန္ကုိ သူတုိ႔ ေၾကာက္ၾကပုံရပါတယ္။

ဦးထိန္ကလည္း ေတာ္ေတာ္ဆုိးတယ္ ခင္ဗ်။ ေထာင္က ၫႊန္မွဴးေရာက္လာၿပီး သူ႔အခန္းေရွ႕ကုိ မလာဘဲ အခန္းနံပါတ္ ၂ ကေန လွည့္ျပန္ေတာ့
(အုိၫႊန္မွဴးရဲ႕၊ ကုိ ...ရဲ႕၊ က်ဳပ္ဆီ ခဏလာေနပါ။ အႏူမဟုတ္ပါဘူး။ ခင္ဗ်ားမ်က္ႏွာ ဖူးခ်င္လုိ႔ပါဗ်) လုိ႔ အသံကုန္ ေအာ္တာကုိး။ ဒီေတာ့လည္း ၫႊန္႔မွဴးခမ်ာ ေအာင့္သက္သက္နဲ႔ ဦးထိန္အခန္းေရွ႕ သြားရတာေပါ့။ ဘာလုိလဲ ေျပာပါဆုိျပန္ေတာ့လည္း (ဘာမွမလုိပါဘူး၊ က်ဳပ္ အခန္းေရွ႕မလာဘဲ လွည့္လွည့္ျပန္သြားၾကလုိ႔ ေခၚၾကည့္တာ ေက်းဇူးပဲ) ဆုိၿပီး လုပ္ခ်ေတာ့တာ ခင္ဗ်။

တစ္ေလာက ဦးထိန္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေစာက္႐ူးေစာက္႐ူးလုိ႔ ေျပာတယ္ဆုိတာ ၾကားလုိက္ရေတာ့ ၿပံဳးမိပါတယ္။ ဒီစကား ဒီအသံကုိ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၆ႏွစ္ကတည္းက ၾကားဖူးခဲ့တာပါ။ ေလယူ ေလသိမ္းကအစ အတူတူပါပဲ။ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးေတာ့ ေထာင္ပုိင္ ဦးအုန္းဟန္ ဆုိတာက ေထာင္ထဲ လွည့္လာပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းၿပီးတဲ့ အေၾကာင္း၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ လြတ္ႏုိင္ေၾကာင္းေပါ့ေလ။ တစ္ခန္း၀င္ တစ္ခန္းထြက္လုိက္ ေဖာေရွာတာေပါ့။

ေဟာ.. ဦး၀င္းထိန္ အခန္းနားလည္း ေရာက္ေရာ ေထာင္ပုိင္ႀကီးက လွည့္ျပန္ပါေရာ၊ ဘာရမလဲ။ ဦးထိန္က ေအာ္ေခၚေတာ့တာေပါ့။ (ဓာတ္ဆီ၊ ဓာတ္စံ အသံနဲ႔ခင္ဗ်) ဗ်ိဳး ကုိအုန္းဟန္၊ ေထာင္ပုိင္ ကုိအုန္းဟန္ရဲ႕တဲ့ေလ။ ေထာင္ပုိင္လည္း ဘာတတ္ႏုိင္မွာလဲ။ ျပန္လွည့္လာရတာေပါ့။ ဒီမွာတင္ ဦးထိန္က ေမးေတာ့တာ

ထိန္ ။ ။ ခင္ဗ်ား မေန႔က မဲေပးခဲ့လား။
အုန္း ။ ။ ေပးတာေပါ့။
ထိန္ ။ ။ ဘယ္ပါတီေပးလဲ။
အုန္း ။ ။ ဘယ္ေျပာလုိ႔ ျဖစ္မလဲ။
ထိန္။ ။ ခေမာက္ထဲ မထည့္ခဲ့ဘူးလား။
အုန္း ။ ။ မသိပါဘူးဗ်ာ။

ေထာင္ပုိင္က တစ္ခါတည္း လွည့္ထြက္ေတာ့တာပါပဲ။ ဒါကုိ ဦးထိန္က ဘာဆက္ေျပာတယ္ ထင္ပါသလဲ။

ထိန္။ ။ေစာက္႐ူးေစာက္႐ူး ခင္ဗ်ားမွ ေစာက္႐ူး၊ ကုိယ္ဘယ္ထဲ မဲထည့္ခဲ့မွန္း မသိတဲ့ ေစာက္႐ူး။

ၿပီးေတာ့ တ၀ါး၀ါး၊ တဟားဟား တစ္ေယာက္တည္း ရယ္ေနပါေတာ့တယ္။ ေၾသာ္ ဦးထိန္၊ ဟုိတုန္းကတည္းက ေစာက္႐ူးကုိ ခုထိသယ္ေဆာင္လာတုန္းပဲကုိးလုိ႔ ၿပံဳးမိတာပါ။ ခုေတာ့ ဦးထိန္က သူေျပာခ်င္တဲ့ ဗုိလ္ႀကီး အုန္းေက်ာ္ျမင့္ အေၾကာင္း စာအုပ္တစ္အုပ္ ေရးထုတ္လုိက္ပါၿပီ။ တကယ္ေတာ့ သူျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ လမ္းမွာ ေရးစရာေတြ တပုံတပင္ ရွိေနမွာပါ။ ေရးဖုိ႔လည္း တုိက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။ သူမေရးခင္ ကၽြန္ေတာ္ အရင္ေဖာ္ေကာင္လုပ္ၿပီး သူ႔ေစာက္႐ူးကုိ ေရးခ်လုိက္ပါၿပီ။ ခြင့္လႊတ္ပါ ဦးထိန္။ ဒီစာဖတ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေစာက္႐ူးလုိ႔ ေျပာခ်င္ေျပာပါေလဦး။

ဇာဂနာ