နိဂုံးမ်ားရဲ့ နိဂုံး
ဘူတာနံေဘး ကုကၠိဳပင္မ်ားေအာက္တြင္ ေဝ ႏွင့္သမီးေလးေပ်ာက္ကြယ္လုလုအခ်ိန္တြင္ အျခားကမၻာသ ့ို ့ဆက္၍ ခုတ္ေမါင္းေတာ့မည့္ ရထားသည္ ေျဖးေျဖးေလးေလး ေရြ ့ရွားလိုက္ေလသည္။
ဤဘူတာကေလးမွ မီးေရာင္မ်ားသည္ တေျဖးေျဖးေဝးကြာလာလ်က္ ေနာက္ဖက္တြင္ မွိန္ေပ်ာက္က်န္ရစ္ေနခဲ့ေတာ့သည္။ ရထားသည္ မဲေမွာင္ေသာညကို ျဖတ္သန္း၍ ေမာင္းႏွင္ေနသည္။
က်ေနာ္သည္ ရထား၏ ျပတင္းဝမွ မေရြ ့လ်ားေသး။ အျပင္ဖက္ မဲေမွာင္ေနသည့္ ေကာင္းကင္ျပင္
အနက္ထည္ႀကီးထဲဝယ္ တလက္လက္ အဆုပ္အခိုင္လိုုက္ ေတာက္ပေနၾကေသာ ၾကယ္ဖူးၾကယ္ပြင့္ငယ္မ်ားကို ေမွ်ာ္ၾကည့္ေနသည္။ ဤ ၾကယ္ဖူးၾကယ္ပြင့္ကေလးမ်ား၏
အလွအပ ခ်စ္စဖြယ္ေကာင္းပံုထက္ က်ေနာ့္သမီးေလး စပယ္ခို္င္ အဆရာေထာင္ပိုမ္ို၍
ခ်စ္စဖြယ္ေကာင္းေလသည္။
‘ေဝ သည္ သမီးေလး ခိုင္စပယ္ အား ေကာင္းစြာ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ပဲ့ျပင္နိဳင္ပါေစသတည္း‛
ဟု က်ေနာ္ ေၾကကြဲလွစြာ ဆို ့နင့္လွစြာ ဆုေတာင္းေနပါသည္….ေဝ။ ။
ၿပီးပါၿပီ။
နိဳင္ဝင္းေဆြ
No comments:
Post a Comment